Gerrit en vrienden,
Welkom in Orlando.
De buien zijn inderdaad erg lokaal geweest.
Ik zit bij de Major Blv in de buurt en daar is een buitje gevallen. That was all. De cabrio's bleven zelfs open rijden.
Knaapje
Afdrukvoorbeeld
Gerrit en vrienden,
Welkom in Orlando.
De buien zijn inderdaad erg lokaal geweest.
Ik zit bij de Major Blv in de buurt en daar is een buitje gevallen. That was all. De cabrio's bleven zelfs open rijden.
Knaapje
Dat had ik op MCO wel willen zien, open cabrio's. Die waren echt binnen 5 minuten vol geweest.
Op Lindfields is geen druppel gevallen, dus erg lokaal. Warm is het wel :-)
Nogmaals welkom thuis. Ook jullie zijn dus ook niet gespaard gebleven van reisellende
lees ik dus. Maar toch beter als onze ellendetrip. Toen wij gister terug kwamen uit Homestead zagen we idd veel water op de weg, wij hebben de gehele dag geen drup gezien. Was wel fijn geweest een verkoelende bui.
Enjoy
:cool:
Warm?
Sinds ik donderdag deze kant uit kwam is het alleen maar kouder geworden!
Vrijdag op KSC was het niet leuk meer met al dat beton.
De thermometer van de auto gaf op SL Road voor de stoplichten 104F aan.
Knaapje
Wij weten gelukkig weer van de hoed en de rand en zijn geheel gerustgesteld dat het erger niet was.......We voelden enige nattigheid, maar dat zal de plaatselijke stortbui dan wel geweest zijn. Een goed begin is het halve werk; deze lezers zijn in ieder geval buitengewoon tevreden!
Ta2Gerrit: bedankt voor deel 1 van t verslag, erg (erg erg) leuk om te lezen. Je schrijft zoals mijn broer praat, for what it's worth, en je lijkt op een kennis van me dus ik ga t allemaal volgen en dagelijks lezen - als er tenminste dagelijks iets te lezen valt maar dat merken we v zelf.
Enjoy! - mrloes -
Tot grote verbazing (en soms lichte ergernis :-) ) van mijn eega, heb ik iedere dag wat te melden.
Ik kan nu al melden dat we erg laat op pad gaan, en dat er geen trui mee hoeft.
Geloof het of niet:
Vandaag bij Abercrombie & Fitch kocht er een dame een bontjasje.
Zal wel geen local zijn geweest.
Knaapje
Dan zou ik zeker het volgende verslag lezen. Wij hebben ook "wat" gekocht ;-)
Laat me 2 keer raden:
Skies
Sneeuwscooter
Knaapje:lol:
Nou zo erg is het ook weer niet, maar wel een paar dikke vesten (één bontgevoerd) en een winterjas met dubbele voering.
On sale bij de late Bruce Rossmeyer. Konden we niet laten lopen
Kzag op het nieuws dat er kou front aan komt. Heb jij even geluk dat je goed voorbereid bent.
:cool:
Vooral doorgaan met het reisverslag, leuk om te lezen.
Jammer dat het zo bloedje warm is waardoor je toch net ff iets minder doet, maar ach er moet iets te "klagen" over blijven......
Zondag 11-10-2009
Op een zeer respectabele tijd is Uw schrijver het bed ontstegen. Zoals een rechtgeaarde Floridaganger zal beamen is het tijdsverschil een goede verstoorder van het bioritme, en ben je de eerste dagen altijd vroeg wakker. Althans dat zijn de ervaringen.
Voor mijzelf dus een mooi excuus om vroeg wakker te zijn, en verslagen te creëren, en eveneens deze korte vakantie zo lang mogelijk uit te melken.
De medereizigers denken daar heel anders over, en laten mij dus mooi een paar uurtjes mijn gang gaan.
Juist nadat ik het nieuws ongeveer 30 keer langs heb zien komen op Channel 9, inclusief de beelden van de zeer lokale en heftige regenbuien die we live aanschouwt hebben, en de collectieve kerkdiensten beginnen, komt de rest van het gezelschap tot leven.
We doen ons te goed aan een weldadig ontbijt, zoals altijd tijdens vakanties verzorgd door Marion’s Catering en constateren dat de regen en de nacht de temperaturen niet echt naar beneden gebracht hebben.
Die blijven, net als de luchtvochtigheid, in de nineties, wat wel als voordeel heeft dat het zwembad, wat net zo warm is als in het voorjaar en ik het veel te warm vond, nu wel voor wat verkoeling zorgt.
Na het eten, zwemmen, afdrogen, douchen en weer afdrogen moeten we toch maar eens op pad. We hebben nog wat op het programma staan voor vandaag, want de eerste boodschappen moeten gedaan worden. En dat zou gebeuren ook.
Het allereerste van de wishlist is al binnen, want Tante Post was deze keer uitzonderlijk snel en heeft Vrijdag, voor onze komst, al een pakketje in de mailbox achtergelaten, dat ik afgelopen Woensdag besteld had. Weer een potje colorshifting autolak erbij; Blue to Gold.
Voor onze eerste stop vandaag gaan we op zoek naar Chuck, bijnaam Digger (of was het nou andersom), eigenaar van een motorzaak in St. Pete’s Beach, met bijbehorende webwinkel, www.diggerengineering.com , waar we wat onderdelen besteld hebben.
Niet dat we nu naar de westkust afreizen, want vriend Digger heeft ook een (behoorlijk) stuk land in New Smyrna Beach, dus hij zou de spullen kunnen langsbrengen op weg daar naar toe, of we zouden daar langs kunnen gaan op weg naar Daytona.
Nieuwsgierig als we zijn kiezen we voor het laatste, en ondanks dat we vrij bekend zijn met de omgeving nemen we toch maar de TomTom mee die huisbaas Joanne standaard, en vrij te gebruiken, in haar 3 huizen heeft liggen.
En dat was geen miskoop, want hoewel we New Smyrna Beach en SR415 wel weten te vinden, hadden we nog maar net de afslag Deltona-DeBarry verlaten of we kregen al een omleiding voor de kiezen. En een regenbui, moessonwaardig. Maar de aardige jongedame in het kleine zwarte doosje bracht ons regelrecht naar de lot van Digger, hoewel die zo goed verborgen ligt, dat we er 2 keer voorbij rijden.
Digger, type old american biker, staat op de ladder, in de stromende regen, zijn shack te repareren, die eigenlijk ook nog geschilderd moet worden, maar wat gezien het weer, niet vandaag gaat gebeuren. Uiteraard breekt direct de zon door als wij de dam opdraaien. De krakende stem ontvangt ons met; “Are you Garrad ?” en na beaming worden we erg welkom geheten en krijgen we een rondtour op zijn property.
Het blijkt nog een mooi stukje land, met een bescheiden visvijver erbij en keurig onderhouden. Reden van aankoop ? Chuck was het zat om tijdens de Bike Week en Biketoberfest iedere keer weer naar de westkust te rijden, en zocht dus een plekje “in de buurt” . Bevriende bikers vonden het zo’n goed idee dat het zo langzamerhand uitgroeide tot een minicamping, waar dus ook een beetje onderhoud (2x per jaar) bij komt kijken.
Na de verontschuldiging dat er nu nog geen bier aanwezig was (just soda’s) en het verzoek om later in de week welkom te zijn om te party-en, verlaten we met de bestelde onderdelen, die nog niet de helft kosten als “bij ons”, de hobbycamping van Digger.
Destination, Daytona, maar dan vlak bij Ormond Beach, waar we J&P Cycles bezoeken, een paar spulletje bestellen, een paar spulletjes aanschaffen en daarna met de Tahoe een goede 100 meter verderop de zaak van Bruce Rossmeyer aandoen.
Waar vorig jaar nog Arlen Ness gevestigd was, zit nu de outlet van Destination Daytona. Diverse kleding, schoeisel en accessoires, soms modelletjes van vorig jaar, soms “laatste” exemplaren met 50% of meer korting. Dat past helemaal in ons straatje. Nu zijn de Genuine Harley Davidson spullen en aanverwanten hier sowieso al de helft goedkoper als bij ons, maar deze sales zijn te mooi om te laten lopen. Dus gaan we goedgevuld, met voornamelijk winterkleding………, de zaak uit.
Nu nog, een paar dagen voor Biketoberfest, mag de Chevy voor de deur staan, en dus dumpen we de tassen, en lopen dan naar de overkant, wat met deze hitte en humidity nog een hele onderneming is. In de “normale” megastore van de onlangs verongelukte Bruce worden nog wat aanslagen op de knip gedaan, en met nog meer kleding en accessoires, en een nieuwe linkerspiegel voor de eega (die deze handige jongen deze zomer voorzien had van een mooie ster) verlaten we het pand, om koers te zetten naar Kissimmee.
Daar het Zondag is, is zelfs hier het verkeer wat rustiger, en op het gemak cruisen we de I4 af, tot dat het bij Lake Mary weer ongelofelijk begint te hozen. Voor ons niet zo’n probleem, al kunnen de ruitenwissers de watermassa nauwelijks aan, maar voor de motorrijder die voor ons rijdt, helmloos, brilloos, gekleed in bermuda swimshorts, hawaiishirt en loafers was de striemende regen wat minder welkom.
We hadden verwacht dat die bij de eerste de beste gelegenheid de motor wel aan de kant zou zetten, maar niets is minder waar. Met toch wel een behoorlijke snelheid bleef hij netjes op de linkerbaan voor ons kachelen. Dapper. Dom, maar dapper.
Ter hoogte van Orlando-centrum was de wateroverlast gedaan en het weer zonnig als vanouds, met een temperatuur die ook weer tien graden hoger was dan vijf minuten ervoor.
De duisternis is bezig de donkere wolken op te volgen, tijd voor de maaltijd, dus. Bij de nieuwe Supertarget, die we nog even aandoen, zit ook een nieuwe Longhorn Steakhouse, waar we (weer) genieten van een uitstekende maaltijd.
Uitgegeten is het nog een tien minuten rijden naar ons huis, waar we nog en Hollands bakkie doen, een paar drankjes nuttigen en dan de bedstee maar weer eens opzoeken.
Het lag in de bedoeling om tussendoor ook nog even dit verslag neer te hameren, maar dat is door de gezelligheid uitgesteld tot de volgende morgen, nu dus.
Die volgende morgen gaan we wat met de auto doen, een collega bezoeken, en rund um hause wat geld uitgeven. En naar de Wal*Mart, want daar zijn we nog niet eens geweest !
Maar dat hoort U dus morgen, of vanavond, wat dan bij U weer morgen is. Snappu ?
We snappen t helemaal en vast ook allemaal :)
Winkel ze!
Alweer zo'n heerlijke herkenbare (nou ja, afgezien van de motoronderdelen en accessoires dan) story over lekker badderen, plezierig door de plassen rijden, bewondering en mededogen met de drijfnatte dappere dodo op zijn bike en een oudhollandsche bak pleur. Ruik ik daar ook de geur van een heerlijke Longhorn steak, als ik me niet vergis?
Alweer gelijk, Ton. Deze keer ging ik voor een special, tijdelijk verkrijgbaar.
De Whisky Bacon wrapped Sirloin steak, een schandelijke kopie van de Fridays Jack Daniels Steak, met nagenoeg dezelfde smaak, dus overheerlijk :lol:
Daar zeuren we dus niet meer over. Vandaag trouwens gedubgraded, zie volgende verslag.
Maandag 12-10-2009
Soms kom je tijdens en alcoholische versnapering op de wildste ideeën, maar als je dan maar genoeg doordrinkt ebt dat vanzelf weer weg. Een stukje van de film kwijt, heet dat.
Maar ik had of nog niet te veel op, of ik kan er goed tegen, dit idee is overeind gebleven.
En dat gaan we vandaag uitvoeren.
De ochtend verloopt als zovele, vroeg uit bed, TV en laptop aan, met dit verschil, dat de eega ook al om 6 uur naast het mandje staat. Ongekend, maar wel gezellig. Samen op het deck met een vers bakkie, ons verbazend dat er op dit tijdstip al schoolbussen langskomen.
Arme kinderen. Marion wil nog wat gaan werken, en vraagt mij om het netsnoer met de platte stekkertjes, maar is zelf het deel wat tussen deze US kabel en de mini-laptop moet (de voeding dus) vergeten. Niet van de slimme, zou Klukkluk zeggen, maar gelukkig staat hier ook een (nieuwe) vaste PC, dus dat zou de oplossing moeten zijn.
Alleen is deze Compaq zo slow as fat sh*t in a funnel en wekt dus meer ergernis als werkzaamheid op. Dus pakt ze straks, als wij, Marcel en ondergetekende op pad gaan de Vaio om wat te gaan telewerken.
Wat we gaan doen ? Onder andere wat boodschappen en een afspraak maken bij Armadillo Red voor een souvenir tattoo. Je bent verslaafd of niet. En het idee uit te werken, uiteraard.
Wat is dan toch HET IDEE, hoor ik U denken. Nou ik had bedacht dat het toch wel wat problematisch word als we Zaterdag moeten verkassen naar een nachtje hotel, en dan de rolstoel, de ongetwijfeld gegroeide bagage en ook nog de twee uit de auto gesloopte stoelen, die Alamo zeker wel terug wilde hebben, mee moesten vervoeren.
Mijn plan was om die dan nu maar alvast naar de verhuurder terug te brengen, dan stonden ze ons in ieder geval niet meer in de weg. Aldus togen we, deze keer via de 528/Bee Line Expressway (goedkoper in toll dan de 417, kwamen we achter) naar MCO airport. Daar aangekomen was het nog een hele toer om bij de stationmanager te komen, want alle medewerkers van onze verhuurder wilden ons in een bepaalde rij loodsen, maar wij wilden rechtdoor. Dat was nog wel even lachen.
Uiteindelijk bereikten we wel het kleine witte kantoortje, waar na enig overleg en verklaring de uitkomst was dat de stoelen achterlaten geen optie was, omdat die, volgens de manager, in deze omgeving zeker voor het einde van de dag al verdwenen zouden zijn, letterlijk.
Wat nu te doen, nadat ik uitgelegd had dat we zo’n grote bak speciaal met 4 personen gehuurd hadden voor het mee vervoeren van een rolstoel, en dat de vorige Fullsize SUV’s die we via hun gehad hadden op zeker geen 3 rijen stoelen hadden.
Dan moet U een nog grotere bak hebben, sprak de manager. Een waarheid als een koe, maar wie gaat dat betalen ? Zeker niet zoete lieve Gerritje, toch. Nee hoor, dat kwam volledig voor rekening van Alamo, en zo ging het gebeuren dat 5 minuten later een medewerkster, die nauwelijks over het stuur kon kijken, een Chevrolet Suburban kwam voorrrijden.
Uiterlijk hetzelfde als de Tahoe, alleen wit van kleur, 425 echte mijlen op de teller, een volle i.p.v. ¼ tank benzine en zeker een halve meter langer. Weer een leuke upgrade, dus, en aangezien dit al de tweede in twee dagen is, spreken we van een dubgrade.
Met dit bijna 6 meter lange slagschip, en 2 1 meter brede smile’s verlaten we MCO en via een lichte omweg crossen we SOBT af richting tattoo-studio waar we goed ontvangen worden, een afspraak maken voor Vrijdag, en verbaasd zijn over de prijsindicatie. On-Amerikaans goedkoop, zeker voor een studio die volgens diverse recensie-websites bijna altijd in de top 5 eindigde. We hebben alle vertrouwen, en kijken uit naar Vrijdag.
Na de boodschappen gaan we weer richting dames, en deponeer ik een aantal quarters op tafel, in eerste instantie bedoeld voor een mede Florummer, die zgn. state quarters spaart.
Wij kenden het fenomeen niet eens (nooit op gelet), maar op veel quarters (kwartjes) staat een afbeelding van een staat, en die kun je dus sparen. De eerste 4 die ik meegenomen had waren toevallig van staten waar we zelf allemaal geweest zijn, en Marion vond dat zo leuk en apart, dat ze gelijk “spaarder” wilde worden. De mede Florummer heeft dus een beetje pech, al zullen we de dubbelen nog wel meenemen.
Na de echt broodnodige verkoeling, zowel in- als uitwendig gaan we eindelijk een bezoek brengen aan de Wal*Mart, maar niet nadat we eerst de Nike Factory Store aandoen.
Na de, voor vandaag, minimale uitgaven schuiven we voor de maaltijd aan bij Cracker Barrel, zoals altijd goed en goedkoop en vervolgens gaan we voor de Folgers thuis, waar we nauwelijks binnen, een telefoontje krijgen van een lokale mede Florummer die deze week langs zal komen voor wat heimwee voedsel. Lijkt me een leuke ontmoeting.
Een paar sapjes, wat snackjes en de nodige TV minuten helpen ons de warme avond door, en voor je het weet liggen de meesten op bed. De schrijver schrijft nog wat en maakt het internet weer wat voller en gaat dan ook onder zeil, maar dan zonder zeil, dat is te warm.
Morgen is het tijd om de weinige foto’s die we tot nu to gemaakt hebben in een webalbum te zetten. Dat album zal in de loop van de week zeker nog groeien. En we gaan shoppen.
Fijn dat ze zo mooi meedenken bij Alamo. Die meneer heeft wel een Thank You mailtje verdiend :)
....en als het heel stil is, kan je hier dat beetje borrelende, blubberende motorgeluid van de Suburban horen.....een lust voor het oor! In afwachting van de definitieve afbeelding van deze dupgrade, maar vast een knipseltje opgezocht van dit Machtige Monster dat 'designed' is voor 'big needs'. Het oog wil per slot van rekening ook wat!
http://img26.imageshack.us/img26/963...etsuburban.jpg
Schitterend om je verslag te lezen Gerrit, ga zo door =D>
Geweldige service van Alamo.
Zo hoort het gewoon!!!!!
Soms, héél soms kan het voorkomen dat het idee wat eerst is gekomen, toen door het velen doordrinken weg ebte (tja hoe schrijf je dat in hemelsnaam), door nog verder doorte drinken weer terug komt in nog definitievere vormen. En dat idee blijft dan toch hangen.Citaat:
Soms kom je tijdens en alcoholische versnapering op de wildste ideeën, maar als je dan maar genoeg doordrinkt ebt dat vanzelf weer weg. Een stukje van de film kwijt, heet dat.
Maar ik had of nog niet te veel op, of ik kan er goed tegen, dit idee is overeind gebleven.
Dus dat kan ook nog een verklaring zijn :p:p:p
Jeeeee man !! Wat een geweldige upgrade bij Alamo. En dat voor noppes...onwijs gewoon.
Die tattoo shop, Armadillo Red, was die bekend bij jou ? Ben namelijk ook op zoek naar een goede shop hier voor een nieuw kunstwerk.
:cool:
@ Floridaverslaafde; de tattoo studio kende ik niet, maar door de recensiesites en de lokatie hebben we deze uitgekozen.
Ik was eerder wel gecharmeerd van de studio in Old Town, maar deze hebben een wisseling van de wacht gehad en vindt ik niet zo bijzonder meer. En behoorlijk prijzig.
Eén van de bekendere in de omgeving is Deanna's Skin Art aan Highway 50 in Christmas.
Al eeuwen in het vak, maar ons iets te ver weg. Ben er wel ooit geweest.
Zeker omdat we wat eenvoudige add-ons willen hebben. Maar zij is wel goed.
Hieronder een impressie van onze goede ruil.
http://img26.imageshack.us/img26/7772/chevy3u.jpg
Leuk, leuk, leuk je verslag!
Goede tip van die "voedings-kabel" voor de PC.
Wij waren vorige maand de data-kabel ook vergetenO:)
Groetjes Lucy
Dinsdag 13-10-2009
“Es kann nicht jeden tag fest sein”, is een gevleugelde uitspraak van een kennis, die ik te pas en onpas nog wel eens uit de hoed trek. Zo ook vandaag.
Het begint al met het opstaan. In mijn geval om 7.15 uur, wat uitslapen betekent, en ik ben nu eens niet de eerste die aan het zwembad zit. Marcel is me voor, maar die lag er dan ook iets eerder in, is mijn zwakke excuus.
Het programma behelst shoppen en schieten, maar vooral “kallem an doen”, want ook vandaag gaat de temperatuur weer ruim boven de 90 Amerikaanse graden.
Dus ontbijten en plonzen we lustig de ochtend door, en stappen rond het middaguur in The Great White, want tenslotte moeten de twee 28” weekendtassen, die Marcel en Tineke gisteren tijdens hun Wal*Mart vuurdoop aangeschaft hebben, wel gevuld worden.
We doen de toeristische route over International Drive en eindigen, net als I-Drive zelf, bij Pr1me Outlets, formerly known as Belz. Daar ondergaat als eerste de Harley winkel een bezoek, waar wij direct de bestelde golfballen inslaan en M&T wat kleding.
Vervolgens vinden we het tijd voor een verfrissing, en waar kun je die beter vinden dan bij Starbucks, nog onbezocht deze reis, maar altijd goed voor een Mocha Frappacino.
Volgende stop is de winkel van meneer Dassler die met zijn driemaal gestreepte sportkleding en schoeisel menig hart op hol weet te brengen, zo ook dat van Tineke, en een aantal goedgevulde Adidas tassen verdwijnen dan ook in de grote opslagruimte van de Chevy.
Op naar de annex, waar we in de zinderende hitte aankomen bij de VF winkel, huis van o.a. Wrangler en Lee jeans, waarvan er nu een leuk aantal minder in de rekken hangen, omdat wij er geweest zijn. Alleen ondergetekende kon niet slagen, of ik had het model wat mij erg aanstond (Wrangler Original Cargo) op de groei moeten kopen.
De kleinste maat die ik kon vinden was namelijk 46, en dat is toch een beetje een de ruime kant. Gelukkig is er nog een grote VF bij Lake Buena Vista.
We draaien de Interstate 4 op om iets noordelijker de afslag John Young Parkway te pakken, waar aan de andere kant van de snelweg Orlando Harley Davidson is gevestigd. Althans, de grootste van de 5 vestigingen, want ze doen hier nog steeds niet in klein.
Je kunt ze ook nog vinden op het vliegveld, op International Drive, de US192 tegenover Old Town, en de al bezochte in Pr1me Outlets. Maar dit is de hoofdvestiging, die we een uurtje later weer verlaten met wat foto’s en, uiteraard, kleding
Wat foto’s betreft gaat het nog steeds mondjesmaat, maar we maken het goed later deze week, te meer omdat M&T voor dit doel speciaal een mooie Cybershot gekocht hebben.
We vervolgen onze weg over de mijlenlange John Young Parkway, die ons uiteindelijk brengt in Kissimmee, met als doel de Wal*Mart aan de US192, bij Medieval Castle. Waarom niet via de snelweg richting huis, waar ook een Wal*Mart in de buurt zit ?
De beoogde vestiging heeft na diepgaand onderzoek, eerder dit jaar, als enige Sliced Pork Belly, oftewel good old speklappen, want voor vanavond staat er een barbecue op het programma. Maar helaas, de Pork Belly is alleen nog maar aan de meter verkrijgbaar, en dat gaat zelfs ons te ver.
Dus improviseert onze kok Marcel wat vlezen, saladen en kruiden bij elkaar en zoeken we Lindfields weer op. Er wacht ons namelijk ook nog bezoek, en het wordt al weer duister, vandaar dat we het schieten bij Riegs maar een dagje uitstellen. Kallem an doen, toch ?
Chef Marcel gaat doen waar hij goed in is en tovert een voortreffelijke BBQ op tafel, die ons samen met de heerlijk koele MGD-tjes, prima zal gaan smaken. Want het is en blijft erg warm, volgens lokale inwoners zelfs de warmste Oktober in jaren.
Op het moment dat de BBQ gereed staat komt er een overbekend geluid de hoek om zetten. Mede Florummer Richard a.k.a. Vondutchga parkeert zijn Harley Night Train naast ons witte schip, en gezamenlijk maken we er een gezellige avond van. Al zal deze avond, door het uitstekende voedsel, drukkende warmte en versnaperingen wel op tijd eindigen. Voor twaalven liggen we allemaal uitgeteld in ons mandje, inclusief de schrijver.
Het enige wat deze dag het Duitse preekwoord aan het begin van deze dag doet rechtvaardigen is de gisteren nog zo bejubelde auto. De Big Smiles zijn vandaag een stuk minder Big, want de 4 maanden oude Suburban weigert koele lucht uit te stoten, en blaast uitsluitend “buitenlucht” uit het immense dashboard. En die is niet echt fris.
Dus gaan we ons maar weer melden bij de stationmanager op MCO, om te zien wat hij daar aan kan doen. In het licht zoals dat 2 dagen eerder afgehandeld is verwachten we deze keer minimaal een stretched Hummer, maar of dat zo is, zult U nog van ons horen.
Wederom een mooi verhaal. Ik ben benieuwd wat voor een slagschip ze nog hebben liggen. Wellicht een Ferrari Limo?
http://elitechoice.org/wp-content/up...rari-limo3.jpg
http://elitechoice.org/wp-content/up...rari-limo2.jpg
Ben je iig snel weer op pad.
Wat een leuk verslag om te lezen, kom maar op met je verhalen :-\"
Wat een pech nu toch met die supermooie auto, ik zou zeker pleiten voor een stretch hummer, lijkt me niet meer dan fair:-k
Veel plezier verder in Florida, hier vriest het inmiddels 's nachts, moeilijk voor te stellen als je daar zit te puffen van de hitte!
In Florida rondrijden zonder airco, nee dat is zeker geen feest. 's Avonds kan het nog wel, maar overdags een aangename verwelkoming!
Komen de plaatjes op de welbekende site te staan?
Aber jetz kommen die grosse Kamelen, mit die grosse Pflatzfussen....ik voel het aan mijn koelwater, het echte werk gaat nu pas beginnen. Een trupdate, dat moet het klapstuk van deze vakantie worden. Misschien lezen we morgen wel over een Escapade in een verlengde Escalade, een Ford Flex lijkt me ook niet mis, om van een Range Rover maar te zwijgen. Een Lincoln Navigator of een Lexus LX kan er ook nog mee door, als ze in hemelsnaam maar niet met een Kia Borrego aan komen..........:wink:Citaat:
Oorspronkelijk geplaatst door Ta2 Gerrit
Het is weer een Chevy Suburban geworden, weer een LT, uiteraard een volle tank, 2400 mijlen op de klok, en Petrolblue.
Maar nu wel met lederen stoelen en climate control, een heel systeem met digitale displays voor voor en achter die helemaal separaat in te stellen zijn op een freezing 60F =D>
De Executive uitvoering, zeg maar. Dus toch een vorm van trupgrade :mrgreen:
http://img127.imageshack.us/img127/337/chevy3a.jpg
En nu maar afwachten wat we over twee dagen weer krijgen ;-)
Vraag aan Gerrit
Hey Wat heb jij gedaan tijdens je vakantie
Antwoord van Gerrit
Oh iedere dag een upgreetje gaan halen bij alamo :-\", anders verveelt dat zo iedere dag dezelfde bak.
Vraagje aan Gerrit
Waar kom je morgen mee thuis
Ja gerrit waar blijft dat antwoord$ :-D:-D:-D:-D.
En als je vanavond Jack Daniel´s tegen komt doe hem de groetuh.
nog een fijne vakantie.
Pascal
Gerrit, was inderdaad gezellig gisterenavond, nieuwe suburban ziet er weer goed uit.
Zit er al een deugniet sticker op??? :) Zal kijken of ik zaterdag wat MGD naar Daytona kan brengen
Ja hoor, hij is al weer bestickerd, al wordt het krap.
Ik kan nog max. 2x van auto wisselen, en dan zijn de clubstickers op :-)
Maar deze houdt het nog wel en paar dagen vol, denk ik. CU Saturday!
Woesdag 14-10-2009
Vroeg er in, vroeg er uit, dat is dan weer een voordeel. Al moet ik bekennen dat de drukkende warmte, met “record highs” zelfs invloed heeft op het weldadige lichaam van de auteur dezes.
Ik slaap soms zelfs meer dan 6 uur aan een stuk, iets wat normaal al zelden voorkomt, maar zeker op vakantie een uitzondering is. Maar vandaag zie ik het vroege nieuws weer een paar keer voorbij komen.
Na de ochtendrituelen stappen Marcel en ik in het warme witte monster om onze vrienden van Alamo maar weer eens op te zoeken. Wederom via de 528, korter en goedkoper in tol dan de 417, belanden we bij de “rental car returns” op Orlando International Airport, waar we direct weer in de rij gewezen worden door een Alamo/National medewerker.
We proberen hem duidelijk te maken dat we niet “returnen” maar het “no habla ingless” maakt het niet makkelijker. “Station manager” en “office” zijn abracadabra voor de beste man, maar “oficina” (Marcel en ik hebben allebei een Lanzarote verleden, en dan blijft er wel eens wat hangen) doet de man wakker worden, en we mogen door.
Twee stationmanagers controleren de auto en komen tot de conclusie dat de airco niet goed is, iets wat we twee minuten daarvoor al uitgelegd hadden. No problemo, en nadat de milage-stand en de tankinhoud (165 mijl gebruikt, en een kwart tank benzine) opgeschreven waren, werd er een nieuwe Chevy Suburban aangerukt.
Kompleet met koude lucht, en in de kofferruimte een surfboard en een kilo zout (??) van de vorige bestuurder. Die geven we aan Alamo-Juan, en met een nieuw contract vertrekken we in dit donkerblauwe monster, die nog luxer uitgevoerd is dan The Great White.
Alleen al om de ijskouwe lucht aan te sturen is al een cursus nodig, zo veel knopjes, en de ruime zetels zijn van leder. Het kon slechter.
Al met al is het vlot verlopen, en we zijn op tijd weer thuis. Daar misbruiken we het zwembad nog even en gaan dan op oorlogspad. Eerst droppen we de dames achter de linies van M&M bij de Florida Mall, en dan gaan we met een omtrekkende beweging richting de Orlando Gun Shop.
De eerste man to man combat stond al te gebeuren bij de inschrijfbalie van Riegs. Daar stond een wat oudere man zich in te schrijven en wij doken er naast om dezelfde handeling te verrichten. Zijn kameraad stond gezellig te keuvelen aan de toonbank, en toen ook hij besloot zich in te schrijven was er dus even geen plaats meer. De man begon een hoop stampij te maken dat het geen stijl was, en dat hij en z’n maat eerder binnen waren, en hij dus de oudste rechten op de inschrijfbalie had.
Old lady Riegs gaf hem in niet mis te verstane woorden te kennen dat hij zijn tijd had staan te verlullen, en dat er binnen 5 minuten weer plaats was aan de balie. Dat stond de veteraan nog minder aan en hij zou zijn “business wel elsewhere taken”. Dat moesten ze dan maar doen, volgens de eigenaresse, en gedwee dropen de ouderlingen af.
Wij zochten onze schietwapens op en verdwenen glimlachend achter de dubbele deuren. De eerste schietpogingen, met een Ruger, liepen op niks uit. Al zou je op de grond richten, dan nog kwam de kogel in het plafond. Dus die maar gauw geruild voor de oude vertrouwde Glock. Marcel maakte er een waar feest van met de FN en heeft volgens mij het record snelvuren verbroken. Hij raakte, naar eigen zeggen, geen pepernoot, maar leuk was het wel.
400 projectielen later verlieten we de bloedwarme ruimte (de airco kon het niet helemaal aan), met alweer een BIG Smile, kruitdampen in de neus en adrenaline tot in de tenen.
De dames werden bevrijd uit de Florida Mall, en via Barnes & Noble, waar Marion een State Quarter Album aanschaft, en we duiken de 528 om uiteindelijk aan te landen bij Downtown Disney Marketplace. Met name Tineke is hiermee erg in haar sas, en bijna alle winkels worden wel aangedaan.
Vooral de pins (van Pintrade) vallen in de smaak en daar gaan er dan ook een aantal van mee. Tineke heeft er al wat van Eurodisney, dus de verzameling wordt goed uitgebreid. Zo proeft ze toch nog wat van de Disneysfeer, want voor een parkbezoek is het eenvoudig te warm. Marion duikt nog even de kerstwinkel in en vindt ook wat van haar gading, een Stars & Stripes Mickeybal. Dan noopt de dreigende regen ons huiswaarts waar we weer even gaan afkoelen, poedelen en uitpuffen.
Voor de maaltijd kiezen we vanavond voor Houlihan’s, die we dit voorjaar voor het eerst bezochten en goed bevallen is. We zitten vanavond buiten, bij de bar. Alleen had de plaatsaanwijzer dat niet even aan de bediening gemeld, zodat het nog al even duurde voordat we opgemerkt werden. Twee minuten voordat ik weer wou vertrekken kwam de bardame vragen of ze wat voor ons kon betekenen, en was ontsteld dat we niet “aangemeld” waren.
We kozen vanavond voor de R & D (research & development)sectie van de kaart. Marcel en Tineke gaan voor de oer-Amerikaanse Meatloaf No.9 en wij voor de Kip Chimichanga. Dat klonk leuk, zag er op de menukaart goed uit, en blijkt een soort kipgevulde loempia die ook nog eens voortreffelijk smaakte. De bediening liet wat te wensen over, de cappuccino wordt geserveerd in soepkommen, maar het smaakte allemaal weer prima, en daar gaat het om.
Thuisgekomen klappen we allemaal in elkaar en gaat om 11 uur het licht al uit, zelfs bij Uw schrijver. De auto gaf vandaag geen aanleiding om te ruilen, en ik loop een beetje achter met het verslag, maar dat mag de pret niet drukken, morgen wordt het Wintertijd !
Geen Qupgrade? Eigenlijk wachten we wel op een vierde plaatje, kunnen we gezellig kwartetten. Mag ik van jou van de serie 'Suburban' de witte? Voor de wintertijd heb je in ieder geval je strooizout binnen, dus wat kan er nog gebeuren.........Veel plezier verder!
Leuk verslag Gerrit.
Wij zijn inmiddels alweer thuis :(
En wat was het warm....
heel veel plezier nog!
Donderdag 15-10-2009
Nu had ik zelf gehoopt dat doordat ik om 11 uur al plat lag, dat ik dan wel retevroeg wakker zou zijn, maar helaas, deze jongen was pas na zevenen weer opstandig. Dus komt het verslagen schrijven wat in de verdrukking, en laten we het maar helemaal niet over de foto’s hebben.
Vandaag is het de eerste officiële dag van Biketoberfest, dus daar gaan we naar toe. Een beetje eerder op pad dan andere dagen, want we willen minstens 2 hotspots bezoeken.
De eerste stop is Main Street Daytona Beach, altijd goed voor een paar uur schuifelen en schieren, en vandaag is het nog behoorlijk rustig, wat het voortbewegen van de rolstoel zeker ten goede komt. Uiteraard vallen we bij tijd en wijle ook een winkel of kraam binnen, en bij de eerste is het direct bingo. Alweer een outletwinkel van Daytona Harley Davidson, met bijbehorende kraam waar de Genuine HD shirts letterlijk voor een prikkie weg gaan.
Daar word even flink huisgehouden, en zullen er een paar Nederlanders erg gelukkig worden gemaakt.
Langzaamaan struinen we de noordzijde van Mainstreet af om de lunch te gaan gebruiken bij de Riverfront Pub, die zoals gewoonlijk weer uitermate goed smaakt. Dan is het tijd om de zuidzijde te gaan verkennen, en ook daar worden wat dingen van het bestellijstje geschrapt, als mede wat eventshirts voor eigen gebruik gekocht. Met name Marcel maakt gretig gebruik van de 3 voor minder optie en slaat een half magazijn van C&A in.
De temperatuur drijft ons (letterlijk) naar de koele Chevrolet, en de tweede stop, North Beach Street, wordt verruild voor het terrein naast de International Speedway.
Daar staan een aantal motorbouwers, en daar heeft Marcel meer belang bij dan weer een zooitje T-shirt kramen die voornamelijk North Beach bevolken. Misschien dat we daar Zaterdag nog aan toe komen. Bij de Speedway worden dan ook behoorlijk wat foto’s geschoten (die waarschijnlijk pas na de vakantie in een online album belanden) en vinden we zowaar ook een onderdeel dat Marcel zou meenemen voor een clubmaat.
Dat zit nog maar nauwelijks in de tas als we worden overvallen door een hoosbui van het zuiverste water. We vluchten een stand in en in vijf minuten tijd valt er zo veel water dat het immense terrein onmiddellijk blank komt te staan. En na die vijf minuten is het weer kurkdroog en waden we naar de auto.
Daar het al tegen vijven loopt besluiten we de 417 tolweg naar huis te nemen, om de spitsdrukte rond Orlando, die door de radio bevestigd word, te vermijden. Dat kost wel een zes dollar, maar brengt ons in één streep naar Celebration en onze woonstee.
Daar gaan we vanavond improvisatievoedsel eten, want er staat nog wat speciaals op het programma. Dus worden vriezer en koelkast geplunderd, en met de bij de Publix meegenomen salades wordt het nog een heel acceptabele en smakelijke maaltijd.
Na de maaltijd trekken Marcel en mijzelf richting Downtown Orlando, waarbij we ons laten leiden door de dame van TomTom. Nu ben ik zelf wel goed bekend in Orlando en omgeving, maar North Bumby Avenue klonk mij vreemd, dus vandaar de routeplanner.
Ik wist wel ongeveer waar we moesten zijn, dus was ik het al snel oneens met de stem uit het kastje, maar besloot de aanwijzingen toch maar op te volgen. En zo belanden we plotsklaps op een stukje tolweg (408) waar we na 2 afslagen al weer af moesten, maar wel 50 cent moeten doneren, in exact coins. En die hadden we niet, dus hebben we de gok maar genomen en zijn doorgereden. Daar horen we misschien nog wel van, maar ik heb geen fotoflits gezien, dus misschien hebben we geluk.
Uiteindelijk komen we op onze eindbestemming, North Bumby, wat grenst aan Colonial Plaza, waar het Plaza Theatre staat. Ik wist het wel, ik had de Tomlady moeten negeren en gewoon de afslag Highway 50 (Colonial Drive) moeten nemen, dan waren we er ook (zonder tol) gekomen.
Maar het Plaza Theatre is ons doel, want daar treed vanavond Johnny Winter op, een gitaarlegende uit lang vervlogen tijden. En dus hoort hij precies thuis in het Plaza, waar ooit ook o.a. Jimi Hendrix en Led Zeppelin het podium bevolkten. Wegens verpaupering van de wijk is het theater een aantal jaren gesloten geweest, maar heeft met de wijk een succesvolle doorstart gemaakt, en herbergt nu vele shows en concerten.
Waren we een week eerder geweest, hadden we U2, Kid Rock en zelfs Metallica kunnen zien, maar dit is nu de best next thing. De nu 65 jarige Texaanse albino wordt letterlijk het podium opgedragen en op een stoel neergezet en geeft een show naar zijn beste kunnen. En die was geheel niet slecht, al vergde de show wel veel van de door alcohol en drugs gesloopte lichaam van de bluesgitarist, die vooral aan het eind bijna letterlijk overeind gehouden wordt door zijn, overigens uitstekende, begeleidingsband. Al met al een vermakelijke avond.
Niet gehinderd door een TomTom vangen we terugreis aan, doen thuis verslag van het concert, en duikt Marcel onder de wol, gevolgd door zijn, en later mijn eega (in een ander bed, uiteraard) en gaat de schrijver nog een uurtje achter de PC. Want tenslotte moet een liveverslag wel live blijven, al loop ik inmiddels wel een dag achter. Maar we houden vol.
5 kwartier na middernacht houdt ik het ook voor gezien, want morgen wacht een spannende dag.
Vrijdag 16-10-2009
Vanochtend is het zaak dat we op tijd uit de bedden stappen want we hebben om 9 uur een afspraak met Alex Wilson, tattoo-artiest bij Armadillo Red aan de US192.
Die gaat ons versieren met wat kleine ornamenten, en zo als iedereen weet moet je dat niet op de nuchtere maag laten doen. Dus gaan we na een fijn ontbijt op pad. Onderweg zien we live, wat we net in het nieuws hebben gezien. Een motoragent is met zijn Harley achterin een kleine Toyota gedoken en heeft daarbij een flink deel van die auto afgerukt.
De Harley ziet er, op wat schaafwonden na,een stuk beter uit en de officer zit er wat beduusd, en ogenschijnlijk niet (ernstig) gewond in de berm bij, geflankeerd door wat collega’s.
Door dit lichte oponthoud zijn we precies op tijd bij Alex, die al secuur bezig is zijn werkplek voor te bereiden. We besluiten dat Marcel het eerste “slachtoffer” zal zijn. Hij neemt er tenslotte maar één, terwijl ikzelf voor twee identieke in het boek sta.
Alex is niet de snelste, maar wel een heel secure en goede tatoeëerder , en neemt (en gunt ons) ruim de tijd. Drie en een half uur (rook en plas/drinkpauzes incluis) later staan we weer op straat, voorzien van drie mooie tattoo’s tegen bijna on-Amerikaanse lage kosten.
We zijn zeer tevreden, en ikzelf denk niet dat dit de laatste keer is dat ik er kom.
Het is inmiddels al ruim na de middag en er staan nog wat last minute Orlando boodschappen op het programma, en we moeten nog lunchen. Marcel wilde weleens kijken bij de BB King Blues Club als fervent BB fan, en ik dacht dat het wel, à la hardrock Café, een soort hamburgertent zou zijn, dus ploeterden we daar naar toe voor de lunch.
Het werd echt ploeteren, want de schamele liften, die nodig zijn om met een rolstoel op het 2e level van Pointe Orlando te komen, zijn zeer goed verstopt. Boven aangekomen blijkt dat de Blues Club ook echt een club is, zeker geen hamburgerjoint en dus gesloten.
Dus schuiven we maar aan bij Johnny Rocket’s voor een eerlijke hamburger.
Als een raket vliegen we daarop naar de Pr1ime Outlets, waar Tineke nog één keer naar de toko van Herr Dassler wil, en wij voor een vriend nog even bij Levi Strauss aangaan.
Nadien doen we (waarschijnlijk voor de laatste keer deze vakantie) nog de Wal*Mart en de buurman Lowe’s aan, en vertrekken dan naar Lindfields om een beetje een begin aan het kofferpakken te maken. Morgen vertrekken we uit dit schitterende huis, om de laatste nacht door te brengen in de Candlewood Suites in Altamonte Springs.
Dit huis wordt van Zaterdag tot Zaterdag verhuurd, en aangezien we de drukste dag van Biketoberfest willen meemaken blijven we één nacht in een hotel, en dan aan de goede kant van Orlando, t.o.v. de afstand naar Daytona gezien dan.
Het kofferpakken pakt goed uit, want er is zelfs nog ruimte over in de diverse koffers en nieuw aangeschafte tassen, zodat er ook morgen nog volop ingeslagen kan worden.
Het plan om op Vrijdag naar Fridays te gaan wordt omgezet in een Fridays take-out, die er zeker niet minder om smaakt. Het voordeel van dit thuisblijven is dat Uw auteur eindelijk eens zijn scribenten kan bijwerken en zo het live verslag weer wat meer live kan maken.
Morgenvroeg gaan we het huis een beetje toonbaar achterlaten, er afscheid van nemen (de volgende keer zitten we in een ander huis van huisbaas Joanne) en dan afreizen naar Destination Daytona. Maar daarover morgen meer.
Zo, ben even bijgelezen zag; had nog even geen tijd gehad voor de eerste (of beter: bijna alle) dagen. Leuk om al jullie belevenissen weer te volgen en mee te maken. En wat een gedoe met de auto's zeg ... (al vind ik ze allemaal wel erg gaaf ;)).
Ik ben overigens benieuwd of je nog iets van die 50cent te horen krijgt ... Maar dat kan je vast nog wel een keer laten weten !
Veel plezier vandaag nog !
p.s. Onderstaande zal niets met de grootte van de auto te maken hebben volgens mij :mrgreen:
Citaat:
Oorspronkelijk geplaatst door Ta2 Gerrit