[Reisverslag] A3: Over gele stenen, slechte landen & de bron van eeuwige jeugd 2010

[A3]

Dinsdag 3 augustus
Dag 18. Esta televisión señor!

Deze dag vangt aan zoals die bij veel andere mensen op vakantie ook aanvangt; uitslapen. De meiden hebben hier al lang op gewacht en zijn nu de koning(in) te rijk, al kunnen ze helemaal niet van het moment genieten, want ze slapen immers nog……. Zo niet Pa. Die is natuurlijk al weer op en bezig met inspannende zaken als lezen en TV kijken.

Over TV kijken gesproken; met betrekking daartoe is me hier in Florida wel iets opgevallen dit jaar. Dit mede dank zij het feit dat ons mooie appartement beschikt over maar liefst drie verschillende toestellen, maar dat terzijde. Op onze slaapkamer hangt namelijk een TV waarbij de volgorde van de diverse TV-zenders precies overeenkomt met de volgorde zoals die geldt voor het grote scherm in de woonkamer. Hier kwam ik eigenlijk pas eergisteren achter. Tot zaterdag dacht ik namelijk dat de volgorde totaal niet overeenkwam omdat er andere zenders te zien/horen waren. Op de slaapkamer-TV waren namelijk voornamelijk Spaanstalige zenders ingeprogrammeerd. Tenminste, dat dacht ik. Ik had al enkele malen gezapt langs series als ‘King of Queens’ en ‘Everybody loves Raymond’, en waar ik normaliter even zou blijven hangen om te kijken, zapte ik nu gewoon door. Waarom? Omdat het geheel was nagesynchroniseerd in het Spaans. En ik versta best een paar woorden Español, maar om de kloe van een comedy te kunnen volgen, nee, daarvoor reikt mijn kennis toch echt te kort. Als ik dus echt iets leuks wilde kijken, dan moest ik naar de woonkamer. Totdat ik dus het licht zag, en ontdekte dat de volgorde van de zenders echt hetzelfde was. Alleen was op kanaal zes in de woonkamer King of Queens in het Engels te volgen, terwijl dezelfde aflevering precies tegelijkertijd werd uitgezonden in de slaapkamer in het Spaans..?????

Dus toch maar even de diverse instellingen van de slaapkamer-TV getracht te doorgronden, en uiteindelijk ben ik daarin nog geslaagd ook. Je kunt bij de setting ‘audio’ gewoon kiezen uit twee kanalen, links en rechts. Op het ene kanaal wordt de uitzending uitgezonden in het Engels en op het andere in het Spaans; een prima oplossing dus voor de grote, nog steeds groeiende Spaanstalige minderheid hier in Florida. Nu weet ik dat deze mogelijkheid om op twee kanalen twee verschillende audiosignalen uit te zenden ook in Nederland al lang bestaat, maar bij mijn weten wordt die optie door de uitzendgemachtigden zelden of nooit gebruikt. Maar hier dus wel. Jammer dat ik er pas zo laat achterkwam, maar dat zal met de leeftijd te maken hebben………..

Als zo net na de middag ook de overige slaapkoppen uit ons gezin inmiddels het (dag)licht hebben gezien, brunchen we wat met hetgeen nog over is in de koelkast, en vervolgens gaan we wat zwemmen. We volleyballen wat in het zwembad en moeten helaas constateren dat onze strand- annex volleybal lek is geraakt. Gelukkig heeft Anja echter doorzichtige en watervaste pleisters bij. Deze blijken niet alleen kleine wondjes op een goede manier te kunnen afdekken, maar dus ook lekken in opblaasbare strandvoorwerpen. Een kwaliteit die totaal niet in de bijsluiter genoemd wordt, en waar ik de fabrikant, in de hoop daar vorstelijk voor beloond te worden, toch eens opmerkzaam op zal gaan maken……..

Als we het zwemmen moe zijn gaan we weer terug naar het appartement voor een middagje niksen. Ook wel es nuttig………….. ’s Avonds gaan we nog even winkelen, waarbij we in de Walmart te Kissimmee eindelijk voor de meiden beslag weten te leggen op twee I-pod touches. De prijs is nu toch wel iets voordeliger dan in Nederland, dus vooruit maar. We zijn wel niet gewend om zulke dure verjaardagscadeau’s te geven, maar voor een keer moet het maar kunnen. En gelukkig kan het. We kopen nog wat andere kleinigheidjes en proberen ook nog ergens wat te eten te scoren. Gelukkig is dat in Florida nooit een groot probleem, dus de honger kan ook vanavond weer op een adequate wijze worden gestild. Daarna is het bedtijd, dus na - dit keer- een Engelstalige aflevering van ‘two and a half men’ gaan we snurken.

Tot morgen.

[Patrick]

Geweldig zeg die rondleiding op school. Hopelijk lukt het om daar te kunnen studeren. Ik neem aan dat je het dan wel hier meld :-)

[A3]

Woensdag 4 augustus

Dag 19. We go our separate ways…………..

We go our separate ways. Voor het eerst in jaren hebben we vanochtend verschillende programma’s. Pa wil graag nog een keer naar het Orlando Wetlands Park, maar de rest van de familie ‘couldn’t care less…..’. Die ochtend – vroeg – gaat A3 dus alleen op pad. Voor dit reisverslag betekent het dat we met twee tijdslijnen moeten gaan werken om een en ander goed te kunnen blijven volgen.

Tijdslijn 1: de drie dames
Tijdslijn 2: A3

07.00uur

Tijdslijn 1
Slapen.

Tijdslijn 2
Vroeg op pad dus. ‘Traffic is slow’ vandaag, hetgeen inhoudt dat je goed door kunt rijden. Een beetje een rare uitspraak dus, dat ‘traffic is slow’. Het betekent namelijk niets meer of minder dan dat er weinig verkeer is en dat je dus weinig rekening hoeft te houden met vertragingen. Je kunt dus ‘fast’doorrijden. Ik kom dan ook al vroeg in het Wetlands Park aan, en constateer tot mijn groot genoegen dat ik de enige bezoeker ben. Dit valt ten eerste af te leiden uit de dure SUV’s en grote pickup trucks die NIET op de parkeerplaats staan, en ten tweede uit het feit dat het guestbook vandaag nog geen enkele entry kent. Mr. A. van Rooij is dus de eerste visitor van vandaag. Gewapend met mijn verrekijker en fototoestel begin ik aan de wandeltocht die we een week geleden ook al maakten. Direct in het begin spot ik een aantal eenden die verscholen zitten tussen de dichte begroeïng. Hun rode snavels zijn echter een onmiskenbaar herkenningspunt voor hun aanwezigheid. Vijf minuten verderop zit er een grote groep kleine witte reigers midden op het looppad. Telkens als ik op zo’n vijftig meter nader vliegen ze met z’n allen op, om een paar honderd meter verder weer neer te strijken. Als ik dan weer op vijftig meter genaderd ben vliegen ze weer op en …….. de lezer raadt het al, dit gebeurt nog talloze malen.



08.15 uur

Tijdslijn 1: Slapen.

Tijdslijn 2:
Onderwijl zie ik onder andere grote reigers en anhinga’s (slangenhalsvogels). Op een bepaald moment spot ik ook mijn eerste alligator hier. Het beest ligt rustig in het open water en lijkt zich hier prima thuis te voelen. Als ik een eindje verderop linksaf sla spot ik mijn tweede. Deze ligt verscholen tussen de dichte begroeïng aan het wateroppervlak en is veel dichterbij dan de eerste. Ik kan hem dan ook wat beter op de gevoelige plaat vastleggen.





09.30 uur

Tijdslijn 1: Slapen.

Tijdslijn 2:
Weer een eind verder kom ik bij de plek waar vorige week een aantal gieren zich ophielden bij een kadaver van wat zich liet aanzien als een dood hert. De gieren zijn nu in geen velden of wegen te bekennen, maar het geraamte ligt er nog steeds. Nu in een iets verdergaande staat van ontbinding, maar toch. Weer iets verder heeft een dier, waarschijnlijk een wasbeer, een nest eieren opgegraven van een zoetwaterschildpad. De restanten van de eierschalen liggen her en der verspreid en klaarblijkelijk is het voor de wasbeer in kwestie een echt feestmaal geweest. Ben wel benieuwd of de wasbeer de eieren scrambled, overeasy of sunny side up heeft genuttigd…….

Als ik langs een stuk open water loop zie ik dat er hier heel veel kleine visjes zitten, voornamelijk uit de familie van de levendbarenden. Dit zijn dus vissen die geen eieren leggen, maar die levende jongen ter wereld brengen. In de aquariumelarij bekend als makkelijk na te kweken vissoorten en dat is hier ook duidelijk waarneembaar; het wemelt er van. Tussen de visjes bevindt zich een reiger en ook zwemt er een kleine weekschildpad tussendoor.





10.45 uur

Tijdslijn 1: Slapen.

Tijdslijn 2:
Na al deze beesten gefotografeerd te hebben loop ik weer naar de parkeerplaats om daar vast te stellen dat het aantal bezoekers minimaal verdubbeld is; er staat nog een auto. Daarna schrijf ik me uit en rijd ik weer terug naar Lake Buena Vista, zodat omstreeks de klok van twaalven in de middag tijdslijnen 1 en 2 weer samenkomen. De personen uit tijdslijn 1 zijn namelijk net wakker……..

Er wordt wat gegeten en dan stelt Pa voor om een eindje te gaan rijden. We rijden de Apopka Vineland een keer in de andere richting – westwaarts – en slaan op een bepaald moment linksaf. Blijkbaar een goed moment, want we komen nu in een straat waar echt de meest fantastische huizen staan. Dit moet echt een wijk zijn waar hele rijke mensen wonen want het zijn allemaal kleine kasteeltjes.



Enkele van de huizen staan ook te koop en we onthouden even het adres en de naam van de real estate agent. Als we dit huis later op internet opzoeken, blijkt de vraagprijs maar liefst 4 miljoen te zijn. Dollars weliswaar, dus in euri’s is het al een stuk betaalbaarder……… Inmiddels is het ook tijd voor een verlate lunch, dus houden we onze ogen open voor een eettentje. Dit vinden we in een kleine maar erg mooie verzameling van wat winkels en horeca, waarin een Perkins gevestigd is. Deze Perkins ziet er van binnen ook wat chique-er en luxer uit dan de doorsnee vestiging van deze keten, maar de menukaart en het eten lijken er hetzelfde. We laten ons de salades en combo’s lekker smaken en gaan voldaan de deur weer uit. Een eindje verder zien we nog een monstreus wit gebouw wat een kerk voor moet stellen en ook hier rijden we wat rond tussen de soms luxe, soms minder luxe en soms typisch Amerikaanse huizen. Als we het wel genoeg vinden keren we weer terug naar ons resort alwaar we nog wat luieren, zwemmen en eten voordat we weer naar bed gaan. Morgen gaan we weer terug naar Nederland, dus we proberen nog echt te genieten van onze laatste nacht…………