[Reisverslag] Ta2 Gerrit: Back again - Biketoberfest 2011

[mattrob]

Haha, stoere zonnebril(len) :mrgreen: ! Leuk merk ook, ons favoriete ! Lekker dagje weer, eigenlijk niet veel doen, echte vakantie dus weer. Zoals altijd.

Walmart is eigenlijk met alles echt het goedkoopst, is ook onze ervaring. Maar vergelijken kan geen kwaad ! Mooie dag weer voor vandaag !! Hier wordt het grijzer en grauwer, met wat regendruppels. Net op tijd weg dus.

[Ta2 Gerrit]

Hier is de zon ook even weg, maar vandaag doen we binnenwerk, dat scheelt :mrgreen:

[dutchcruisers]

Zoals altijd weer heerlijk om jullie verslag te lezen. Ik begin de namen van alle (Harley) winkels al een beetje te herkennen. Veel plezier nog!

[Ta2 Gerrit]

Illusie voert vandaag de boventoon.

Woensdag 5 Oktober. Het is niet altijd alles wat het lijkt, maar vanochtend lijkt alles goed. We zijn allemaal mooi op tijd wakker, en daarom kunnen we ook op tijd vertrekken richting St. Petersburg. Bij wijze van hoge uitzondering gaat de “in house” Tomtom ook mee op pad, want hoewel we 10/12 jaar geleden het Dali Museum, want dat is ons eerste doel vandaag, ook al eens bezochten, wil ik vandaag niet zoeken.
Het museum is namelijk vorig jaar na nieuwbouw heropend, en staat op een andere locatie. Dus de eerste 90 mijl gaat probleemloos, maar het gaat natuurlijk om de laatste mijl. En laat die nou net in de POI van de TOM op de oude locatie uitkomen. Gelukkig had ik op Google Maps al even gegluurd, dus twee minuten later stonden we op de juiste parkeerplaats, niet heel ver verwijdert van de oude locatie.

Aan de achterkant is het een gewone USA blokkendoos, maar de voorzijde van het museum ziet er spectaculair uit, net zoals de ontvangsthal, waar we een blaadje koffie halen, wat we buiten op het terras nuttigen, en van het uitzicht genieten. Er staan wat typische Dali ornamenten inclusief de terrasstoelen en er zelfs een Dali designed doolhof.
Na de koffie doen we een verplichte bijdrage en nemen we de lift naar de derde verdieping (op 2 zit de bibliotheek) en gaan één van de twee grote toonzalen in. Je kon ook met de oneindige spiraalvormige trap naar boven, maar A.; gaat dat moeilijk met een rolstoel en 2.; ben ik daar veel te lui voor. Maar het is wel een mooie trap.



We gaan eerst de zaal in waar de schilderijen hangen. Het betreft hier de grootste privé collectie van Salvador Dali (buiten die hij zelf had) ter wereld. Sommige van de schilderijen zitten achter, vrijwel onzichtbaar, glas, wat eigenlijk logisch is, want ze zijn niet beschermd door touwen, koorden, kettingen of suppoosten, en je kunt er bijna met de neus inzitten. De grote werken, sommige zijn bijna 5 meter hoog en 3 meter breed, hangen wel vrij, maar daar zit uiteraard wel een hekje voor. Die vindt ik ook het mooist, en komen vrijwel allemaal uit zijn surrealistische periode, zowiezo mijn favoriete stijl.
Ook de sieraden kunnen mij wel bekoren, evenals de sculpturen. In de andere zaal staan er een aantal, samen met veel van zijn boekillustraties en er worden een aantal door hem gemaakte, zeer macabere films getoond. Deze zaal is een stuk minder dan de vorige.

In het museum mag je uiteraard niet fotograferen, en dat doen we dan ook niet. Een (uiteraard Nederlandse, zou ik bijna zeggen) jongedame denkt daar heel anders over en posteert haar “lieve” kinderen voor een muur met afbeeldingen van geschilderde etenswaren voor een foto. Marion’s opmerking; “Je mag hier toch geen foto’s maken”, net doen alsof ze niet weet dat het Nederlanders zijn, zorgt voor een blik die kan doden. Onze verschijning erna, Marcel en ik, bezorgt haar bijna een hartstilstand. Justice is done.



We hebben het wel gezien, het was mooi, en gaan daarna nog even de giftshop in, een algemene Amerikaanse term voor wat bij ons dan sjiek museumwinkel heet. Bekt veel interessanter, maar komt op hetzelfde neer. Marion spot een supermooi horloge, uitgevoerd als de door Dali zo vaak geschilderde Melting Watch, en die wil ze wel heel graag hebben. Coulant als ik ben, sta ik dat onmiddellijk toe, uiteraard :mrgreen:
Zelf zit ik een beetje rond te kijken voor een mooie afbeelding/replica van een Dali schilderij. We hebben er al een twintigtal in allerlei groottes in de gang hangen, maar er kan altijd nog bij. Mijn oog valt op Ecumenical Council, een schitterend werk, met portretten van Dali zelf en zijn vrouw en muze Gala. Het hangt er diverse soorten en maten, maar het mooiste vindt ik toch de reproducties op canvas.

Die zijn er in diverse maten, en uiteindelijk hak ik de knoop door en besluit voor de grootste. Een dikke meter bij 80 centimeter (ongeveer een kwart van het origineel), en ik ga even vragen of ze het ook versturen, want meenemen lijkt me onhandig. Volgens de dame achter de counter versturen ze wereldwijd, maar kan ik hem dan beter online bestellen. Dat is makkelijker en zo omzeil ik ook de tax. Ze geeft me het bestelnummer mee, en ik heb alle vertrouwen. Dat is onterecht, want dat bestelnummer is, evenals de afbeelding, helemaal niet op de site terug te vinden. De muts.

Ik doe nog wel een proefbestelling met een ander canvas van dezelfde afmetingen, en zie dan dat de shipping bijna 300 dollar is. Dat wordt hem dus ook niet. De US posterijen vraagt 6 tientjes, al een stuk interessanter. Volgens de lineaire afmetingen mag hij zelfs met de bagage van United mee, nog interessanter. Nu moet ik hem alleen nog hier zien te krijgen. Op de website is hij 40 dollar goedkoper dan in de shop, en in laten vliegen kost 30 dollar, dus dat laten we doen, morgen, met een boos telefoontje.

Op de terugweg is het volgende adres Hard Rock Hotel & Casino. Voor een snack in het casino, en een T-shirt in de Hard Rock Store. En als je er dan toch bent kun je net zo goed even je geluk beproeven. En wederom blijkt dat Marion en ik wel gelukkig in de liefde moeten zijn, want met het spel zijn we binnen een half uur klaar. Marcel is ruim dertig jaar korter dan ons getrouwd, en mag dus iets langer spelen, maar ook dat eindigt in een negatief saldo. Maar het was wel even leuk om weer in Las Vegas-sfeer te zijn.



En dan is het richting Kissimmee, waar we nog even een, voor ons onbekende, Publix aan doen voor wat broodnodige boodschappen. Ter plekke besluiten we vanavond “in” te eten, en nemen dus gelijk wat skillets van Fridays mee. Komplete strirfry maaltijden in een zak, lekker wokken, dus. Het is nog vroeg, dus kunnen we nog wat zwemmen en een drankje drinken voordat Marion aan het roerbakken slaat. De chicken en beef fajita´s smaken bijzonder, en de daarop volgende koffie met cheesecake niet minder.
Daarna zitten we, en typ ik, gezellig de avond door, keuvelen wat over Epcot (waar Marcel en Tineke volgende week heengaan) en WDW in het algemeen en gaan langzaam stuk voor stuk de lichtjes uit.

Morgen is het weer rundumhause, met als enig houvast een bezoek aan de Premium Outlets, deze keer aan Vineland Road, de andere hebben we samen 2 jaar terug gedaan.
Maar daarover morgen meer.

[Ta2 Gerrit]

Toch weer een kofferbak vol.


Donderdag 6 Oktober. De zon is weg. Achter de wolken schijnt de zon vrolijk verder, maar wij zien hem niet. We voelen hem wel, want het is weer warm, high eighties.
Net zo warm als het zwembad ongeveer, want daarover is een klacht de deur uitgegaan. Malcom, property manager, vond mijn opmerking op zijn antwoordapparaat; “bring some eggs, so we can boil ‘em in the pool” verontrustend genoeg om direct terug te bellen, en verschijnt vanochtend al vroeg op appèl om de zaak te verkoelen. Normaal doe ik dat zelf wel, maar ik wilde het slot niet picken. Achteraf niet nodig, het deurtje heeft geen scharnieren, en kon dus makkelijk over de slotkant geopend worden. Opgelost.

Na het ochtendzwemmen en de broodmaaltijd gaan de mannen op pad, mannendingen doen. Home Depot op Poinciana Blvd. is de eerste halte. We gaan er achterlangs naar toe, via Old Lake Wilson Road, die momenteel goed op de schop ligt, en tot 4 baans getransformeerd gaat worden. Over de snelweg I4 heen komen we langs een paar communities met kasten van huizen en eigen golfbanen, zoals o.a. Reunion Resort.
Het ligt er allemaal perfect bij en de huizen zijn echt landhuizen. Bij Home Depot doe ik nog wat vergelijkend warenonderzoek, gaan er een paar spulletjes in het mandje en rijden we richting US192.

We komen al weer langs een paar voormalige residenties, Royal en Laguna Bay, terwijl ik Marcel daarnet nog op een paar andere waar we langs reden (Indian Creek, Windsor Palms, Windsor Hills en Indian Ridge) gewezen had. Het zou vandaag, onbewust, een tour langs de voormalige verblijfplaatsen worden, want later die dag reden we ook nog langs Indian Wells, ons stekkie uit 2004. Het enige huis wat we in de tour gemist hebben is dat van 20 jaar geleden, aan Kensington Rd/Dyer Blvd. Ook de hotels en suitehotels her en der verspreidt hebben we maar overgeslagen. Die lagen niet op onze route.

Die route voerde ons naar Celebration alwaar zich een vestiging bevindt van de Amerikaanse Tante Pos, waar we even binnen gaan om te informeren wat het verschepen van de Dali zou gaan kosten. Ik had al een poging gedaan bij de bagageafdeling van United Airlines, maar toen ik na een half uur luisteren naar een krakerige uitvoering van het werk van George Gershwin eindelijk een levend persoon aan de lijn had, wist die binnen 5 seconden al dat ze er niks van wist, en verbond me, zonder dat ik er een letter tussenkreeg, door met de afdeling freight, met weer het bandje van Gershwin. Dat kon ik niet mee aan, dus ging de hoorn bijna door de muur op de haak.

Cliff, de oude postbode, wist te vertellen dat het versturen ergens tussen de 50 en 100 dollar zou zijn, dus dat geeft de burger weer moed. En opgetogen gaan we weer op pad, naar Lowe’s, de Praxis van Amerika, waar we weer vergelijken, en met lege handen het pand verlaten, richting buurman Wal*Mart, waar een handvol spullen aangeschaft worden. Thuisgekomen duik ik natuurlijk gelijk op de telefoon en druk het gratis nummer van het Dali Museum, om er via het doorkiesmenu achter te komen dat de afdeling telefonische verkoop bijna alle dagen aanwezig is, behalve op Donderdag. Ze doen het er om, volgens mij.

Later bel ik nog even met de receptie, en dan blijkt dat de medewerkers van de balieverkoop nèt even in vergadering zitten. Als dat geen toeval is ………. Morgen dus nog maar een poging doen, weer via het gratis nummer. De koffie is op, en wij stappen ook op, richting Premium Outlets, waar we de Dodge 10 meter van de ingang kwijtraken.
Lacoste heeft niet de maat shirts die gezocht worden, Levi’s wel de skinny broeken, en Adidas nog veel meer van onze gading. Nike daarentegen, verdient niks aan ons, en dan is het rondje weer compleet en gaan we een Outlet verder. Die van Lake Buena Vista.

Daar zijn maar 2 winkels interessant voor ons, Converse en V(anity) F(air), waar wat schoenen “met de ster” en diverse Wrangler kledingstukken èn een zwembroek in clubkleuren (knalgeel met zwarte strepen) in onze tassen verdwijnen.
Inmiddels is het tegen zessen en, al weer, wegens gebrek aan snack zijn we nu wel aan een maaltijd toe. Marcel en ik hadden vanochtend in het voorbijgaan al bedacht dat we zeker binnenkort de Longhorn maar weer moesten aandoen, en dat doen we nu ook.

Nieuw op het menu is een diner voor twee voor $29.99, met op het keuzemenu ook een geheel nieuw item; 8oz. Sirloin met knoflook, uien en provolonekaas. Driekwart van ons gezelschap ziet dat helemaal zitten, dus gaan we voor 2 diners voor twee. Vooraf nemen we allemaal de pittig gefrituurde garnalen, en als de 2 schalen op tafel komen, schrikken we wel een beetje. Wat een berg garnalen ! Meer dan de helft gaat dan ook geboxed mee naar huis, er moet immers nog een lekker biefstukkie in.
En lekker is hij. Voor negen tientjes, inclusief 20% tip, rollen we weer naar buiten. Daar is het ondertussen mooi druk geworden. Konden wij nog zo doorlopen, nu is de wachttijd inmiddels minstens 30 minuten.

Thuis wacht de koffie en de afgekoelde pool, en de rest van de avond brengen we in rust, al dan niet typend, buiten door, tot dat Jay Leno begint, uiteraard ;-).
Morgen doen we weinig, behalve ’s avonds de Friday Nite Cruise, in Old Town, maar dat horen jullie morgen wel, dan wèl met wat foto’s, vermoedt ik.

[mattrob]

Lekkere dagen weer. Zal wel lekker gaan stinken in huis; knoflook, uien en provolone kaas ;-) !!! Haha ! Ben wel benieuwd wat het gaat worden met Dali, kan nog vanalles zijn, vermoed ik zomaar. Surprise us !

[trails]

Leuk verslag!!!

Hoe is de Old Lake Wilson Road te berijden?
Gaat het een beetje snel op die weg of sta je constant stil?
Wij rijden die weg, normaal gesproken, elke dag van onze villa naar ons ontbijtadresje (aan de 192). Als het niet echt opschiet op die weg dan moeten we via een andere route gaan.

[ekkie50]

OLW road op de schop. Van eenzame shortcut naar 4-baans maar liefst. Misschien wel een goed idee, want er wordt ook daar behoorlijk gebouwd meen ik me te herinneren. Het zal er ongetwijfeld fraai uit gaan zien want netjes bouwen kunnen ze daar in die regio. Geniet nog met volle teugen van jullie vakantie, Gerrit, Marion en vriendenschare

[Ta2 Gerrit]

Leuk verslag!!!

Hoe is de Old Lake Wilson Road te berijden?
Gaat het een beetje snel op die weg of sta je constant stil?

Je merkt er weinig van, want, zoals ik al vaker tijdens onze rondreizen gezien heb, ze leggen eerst het nieuwe deel ernaast en gaan dan pas het bestaande deel aanpakken.

Je moet een beetje rustig aan doen(zeker bij de afslagen), maar het was al geen racebaan.

[trails]

Merci beaucoup!