Dag 20, Donderdag; een mysterie ontrafeld!
Q. Kan een dag nog luier en lomer zijn dan woensdag 27 juli?
A. Ja, dat kan.
Q. Oh ja? Welke dag zou dat dan moeten zijn?
A. Nou, wat dacht je van vandaag? Donderdag 28 juli!
Het is de lezer waarschijnlijk duidelijk; dit wordt een weinig enerverend verslagje, puur omdat we nog luier zijn geweest dan gisteren. Maar……..toch heeft deze dag ons leven verrijkt. Iets toegevoegd waar we echt iets aan hebben. Een vraagstuk opgelost dat ons al sinds de eerste dag in de VS heeft beziggehouden. Een mysterie is – zo goed als - ontrafeld!
Wat is namelijk het geval; in alle hotels waarin we tot nu toe verbleven hadden we de beschikking over een TV. En in bijna alle hotels waar we overnacht hebben heeft die TV ook daadwerkelijk aan gestaan. En iedereen die wel eens in de VS is geweest, die weet dat het fenomeen TV reclame hier zo’n beetje is uitgevonden. Elke uitzending wordt dan ook om de zoveel minuten onderbroken om een commerciële boodschap de lucht in te slingeren die – opvallend veel vaker dan in Nederland – gaat over eten, advocaten of medicijnen/medische ingrepen. Die laatste groep, medicijnen/medische ingrepen dus, is het onderwerp dat ons al sinds de eerst dag parten speelt. Want wat is nou ‘(trans)vaginal mesh’? Te pas en te onpas, op Nickelodeon, op FOX of op CNN, overal en nergens wordt er iets aangeboden tegen de toch oh zo vervelende ‘vaginal mesh’ (‘do you also suffer from vaginal mesh?’) . De reclames voor deze middelen zijn zo veelvuldig dat je zou moeten denken dat de doelgroep voor dit ‘iets’ tegen ‘vaginal mesh’ vele malen groter moet zijn dan alleen de vrouwelijke populatie. Zouden mannen ook last kunnen hebben van ‘vaginal mesh’? Zou het een soort geestelijke aandoening zijn? ‘Vagina angst’ bijvoorbeeld? Of ‘vagina fobie’? Steeds als de reclame ‘voorbij’ kwam, of dat nou in Vegas, Frisco of L.A. was, dan keken we elkaar weer even met vragende ogen aan, lachten wat schaapachtig en gingen weer verder met hetgeen we aan het doen waren. Tot vandaag.
Vandaag was namelijk zo’n lome dag dat er warempel tijd was om, toen tijdens een herhaling van een Married with Children aflevering uit 1972 de ‘vaginal mesh’ reclame weer voorbij kwam, de tijd te nemen om op internet uit te gaan zoeken wat ‘vaginal mesh’ nou eigenlijk is. Ik beloof u, het resultaat zal u verrassen zoals het ons ook deed. Laten we beginnen met bepaalde dingen uit te sluiten. Dus: wat is ‘vaginal mesh’ nu eigenlijk niet? Het is geen:
· Vagina angst of vagina fobie
· Vagina schurft
· Vagina schimmel
· Vagina gaas (‘mesh’= ‘gaas’)
· Vagina uitslag (‘rash’ ipv ‘mesh’)
· Vagina rotzooi (‘mess’ ipv ‘mesh’)
Zo, nu weet u wat het allemaal niet is. Maar wat is het wel?
Nou eigenlijk is ook dat niet 100% helder. Wel kan gezegd worden dat het te maken heeft met bekkeninstabiliteit bij vrouwen en de vaak daarvan het gevolg zijnde incontinentie. Zo, dan weet u dat ook weer. Fijne avond nog en tot morgen.
Oh ja, toch nog een leuke anekdote van vandaag; genaamd
‘Paniek in de Pyreneeën’
Nannie (Maartjes mama) was blij verrast toen Maartje vandaag het initiatief nam tot een telefoongesprek vanaf het terras bij het zwembad in Kissimmee, Florida, USA, naar de vakantielokatie van Pa, Ma en Vera, zijnde de prachtige bergen van de keten die het mooie Spanje scheidt van de vervelende Fransen; de Pyreneeën. Er werd gezellig gekeuveld, op beide plaatsen scheen de zon, in beide plaatsen werd er prettig vakantie gevierd totdat, plotseling, Maartje midden in een zin wegviel. Lijn verbroken? Verbinding weg? Provider failliet? In elk geval een zeer abrupt einde aan het gesprek, midden in een zin van Maartje. Je voelde Nannie, duizenden kilometers ver weg, denken ‘er zal toch niet iets gebeurd zijn’? Een ongeval? Een ongeluk? Een verschrikkelijk voorval waarbij Maartje iets overkomen is? Kortom; paniek in de Pyreneeën.
En, om de nieuwsgierigheid van de lezer maar direct te bevredigen, ja, er was iets gebeurd. Inderdaad een ongeluk met als gevolg dat Maartjes telefoon totaal onbruikbaar werd. Ze stond namelijk tijdens het gesprek met Ma op van haar terrasstoel. Wou al pratende naar binnen lopen – en nu komt het: ze denken en zeggen wel dat ze het kunnen, maar alle mannen weten gewoon dat vrouwen nu eenmaal NIET twee dingen tegelijk kunnen doen. Lopen en bellen tegelijk leidt tot ongelukken; zo ook hier. Maartje struikelt en haar telefoon valt pardoes – met Nannie nog aan de lijn – in de private pool achter het huis. We horen Nannie nog iets zeggen van blub, blub en dan is het stil. Ook Maartje is stil. Met stomheid geslagen.
Na een ijzige stilte is er naast paniek in de Pyreneeën, nu ook ontsteltenis in Orlando. Maartje is redelijk overstuur want de telefoon was poepienieuw. Snel wordt de föhn tevoorschijn gehaald en wordt gepoogd om het warme Floridiaanse zwembadwater weg te jagen uit de met grote zorgvuldigheid in elkaar gezette Koreaanse electronica. Zonder resultaat. Voorlopig winnen de Amerikanen het nog van de Aziaten. Na eindeloze pogingen heeft Maartje genoeg moed verzameld om – vanzelfsprekend met een ander toestel – opnieuw te bellen met het op reis zijnde thuisfront. Gelukkig is daar de opluchting over het feit dat er niet iets echt ergs gebeurd is groter dan de boosheid over het afgebroken telefoongesprek en de verwaterde Samsung Galaxy Blub2000.
Later zal blijken dat de schade zich beperkt tot een klein aantal functionaliteiten, maar goed, het blijft toch vervelend. Nog later zal blijken dat de reisverzekering de telefoon vergoedt en dat Maartje, eenmaal thuis, een nieuwe mag uit gaan zoeken. ‘All is well that ends well’.