Re: Reisverslag Ta2 Gerrit: Daytona Bike Week 2011
Oorspronkelijk geplaatst door Ta2 Gerrit
Antwoord met Citaat
Day 12 – 9 Maart– Blazing the Bullets.
Vandaag is een rustige rustdag. Dan zou je denken dat dit verslag er wel op tijd op zou staan, maar dat is een misvatting. Ook met rust kun je heel druk zijn. Ik had, zoals al eerder gezegd, mezelf beloofd de ouwe foto’s van eerdere vakanties nu eindelijk eens in de lucht te gooien, maar die verdienen eerst een kleine make-over, want hoewel ze met een spiegelreflex gemaakt zijn, zijn ze nog geen fractie in kwaliteit van de eerste de beste digitale pocketcamera van tegenwoordig.
Nu was de camera van toen ook al van dubieuze kwaliteit. Canon, Asahi Pentax of Nikon lag toen ver buiten het budget, dus werd het een Degelijke Oostduitse Praktika. Ook spiegelreflex, alleen met een spiegel waar het weer in leek te zitten, maar mechanisch niet kapot te gooien. En dat de foto’s al 23 jaar in een album zitten helpt ook niet mee. Maar met de huidige fotoshopprogramma’s is er nog zeker wat van te maken. En dat probeer ik, en het resultaat valt nog mee.
Tijdens deze “drukke” werkzaamheden krijg ik een openbaring. Niet één van spirituele aard, dat is aan mij niet besteed, maar van historische. Zo af en toe krijgen wij (en dat gebeurt volgens mij veel frequente Amerikagangers) te horen; “Al weer naar Amerika, doe maar!” of soms zelfs (en in gedachten volgens mij nog meer); “Waar doe je het van”. Meestal is mijn antwoord; “Ikke wel !” of soms tegen klanten; “Van jullie geld !”, met een frisse glimlach, maar nu weet ik wat ik in het vervolg moet zeggen; “Ons ben zuuneg !”
Dat bewijst onderstaande Toen-Nu-Toen foto overduidelijk, niet dan.
Maar uiteindelijk zijn alle foto’s ge-upgrade, en bedenk ik me dat één en ander in mijn positie natuurlijk niet zonder een begeleidend schrijven kan. Dus gooi ik in de grijze celmassa onder de verhitte schedel een aantal deuren open, pak een schone spade, en begin te graven in het geheugen. Daar komt van alles naar boven en ik moet een scherpe selectie maken (heet dat nu selectief geheugen) om er geen weekendroman van te laten worden. Maar uiteindelijk komen de hoogtepunten op papier, en zeggen de foto’s de rest.
Voor wie het wil meemaken, het staat op onze reissite, deze keer niet onder Florida, hoewel een groot onderdeel van die vakantie, maar onder Rest USA, omdat het grootste deel van die trip door de rest van de USA ging, tot aan het randje zelfs.
Voor wie niet wil zoeken, is hier de directe link. Geniet er maar van, net als wij.
Om toch vooral maar vierkante ogen te voorkomen, spoelen we die af en toe in het zwembad. Het is heerlijk weer, dus zitten we zo’n beetje de hele dag buiten, inclusief de electronica, een prettig muziekje en af en toe een bakkie zwart goud.
De Tahoe loopt vandaag uiterst zuinig, want komt totaal niet van de plek. Tussendoor pakken we vast wat spullen in, en het valt ons mee wat er nog aan ruimte over is. De Delsey’s, oud en nieuw, zitten nog lang niet vol, de uitvouwbare weekendtas daarentegen wel, maar daar is hij voor meegenomen.
Qua gewicht is het een andere zaak. Daar schieten we leuk mee op, met de Harley parts en de RVS tegels, maar we zijn nog lang niet aan de 200 lbs.
En de ouwe trouwe grijze tas mag deze keer echt achterblijven, en krijgt zelfs een nieuw leven. Hij was ook niet slecht of kapot, maar ik was het gewoon zat dat hij steeds omflikkerde als je hem even rechtop liet staan. Het is dan ook, ondanks de sleepwielen, een tas en geen koffer, en dat gebeurde natuurlijk altijd bij incheckbalies. Maar nu blijft hij, zoals in Oktober al de bedoeling was, in de USA.
Het wordt zo langzamerhand tijd om de Stars & Stripes te vervangen door wat meer toonbare kledij, want oud (en nu tijdelijk weer) streekgenoot en mede Florummer Vondutchga gaat mij oppikken om even een uurtje te ontspannen, en waar kun je dat beter doen als op de schietbaan. Riegs ken ik nu wel, dus proberen we wat anders. Google geeft een aantal opties, en de Oak Ridge Gun Range lijkt me wel wat. Vrij nieuw, en met airco, dus dat gaat hem worden.
En na een Hollandsch bakkie gaan we op pad. Richard’s Android Google wijst ons de weg, en verdomd, als we de I4 opdraaien staan we al snel weer stil. Hoe dit kan krijg ik nu te horen; outletcenters. De drukte daar naar toe en de vreemde capriolen die de toeristen uithalen om die afrit maar te halen veroorzaken de file.
Aan de andere kant, zij het minder, hetzelfde geval, maar dan vanwege de afslag naar Disney, die door toeristen vaak voor de enige weg naar Disney wordt gezien, terwijl er nog 4 andere toeritten in het verschiet liggen. Bloody Tourists !
Allengs wordt het rustiger, en stuurt de Android ons de 528 op, waar we direct weer stilstaan. En de brandweerwagen die naast ons de weg opdraait, verraad al een beetje de oorzaak. We draaien subiet I-Drive op, en googlen en bellen naar een alternatief. Dat wordt dus de Shooting gallery, aan John Young Pkwy, ingeklemd tussen Bail Bond zaken en de bajes. Richard tovert zijn Glock 30, cal.45 uit de auto en we gaan naar binnen.
Het gaat hier een stuk simpeler dan bij Riegs, waar je een uitgebreide liability waver moet invullen voordat je de baan op mag. Hier is het een krabbel op een soort presentielijst, ID afgeven en gaan met die banaan.
De jongeling achter de balie heeft nog wat moeiten met de poster die we hier in Nederland rijbewijs noemen, maar al snel gaan we, vergezeld van een doos 12 mm !!! patronen en een target, de range op.
We knallen er lustig op los, schaffen nog wat meer koperwerk aan, en laten de blauwe meneer op het papier in snippers achter. En dan gaat het weer richting Lindfields waar we gezamenlijk de maaltijd zullen gebruiken.
Intussen is het gaan regenen, en dus stelt Marion (die intussen zowat alles gepakt heeft) voor om maar wat eten in te laten vliegen, want het kon nog wel eens druk worden bij de restaurants. Tot mijn volle tevredenheid wordt het Outback curbside. Voor mij altijd goed, en Richard wilde na het zien van de foto op het forum ook wel eens een gepeperde tonijn proberen.
En het smaakt ons allen bijzonder. En dan is er koffie, lekkere koffie. We keuvelen nog wat na, en nemen wat later afscheid van Richard, die we in Oktober weer hopen te zien.
Wij zelf vullen de avond met kijken naar diverse flatscreens, en maken ons weer veel te laat op voor de nachtrust. Morgen wacht ons een reisdag. Daarover morgen.
Actuele status auto; onveranderd
Mission Completed ! All 50 States Visited 
