Dinsdag 2 Maart 2010
Hedenochtend ontwaken we met Nederlands weer. Het regent met donder (letterlijk) en geweld. Het was voorspeld, maar wel een uurtje of wat later.
Dus gaan we er maar weer optimistisch tegenaan; alles wat nu valt kan straks niet meer vallen. En straks gaan we weer op pad.
Fred, Suzette en ik (zei de gek) naar buiten en Marion op het werkpad.
Na een geweldig geconstrueerd ontbijt, met gevulde gebakken eieren, stijgen we in het ijzeren paard op weg naar de Pr1me Outlets. F&S willen Adidas en Nike onveilig maken, en bij beide verlaten ze met een merktas de zaak. Bij de Duitse firma zelfs met een gratis sporttas, dus zijn we allemaal blij.
We zoeken ook nog naarstig naar laarzen, maar die zijn zeldzaam in het zomerse Florida, want inmiddels piept er af en toe een zonnetje door.
Maar waaien doet het wel, en niet zo zuinig ook. Het belet ons niet om toch maar een bevroren koffie van de koffiebranders uit Seattle te nuttigen, mijn eerste Frappuccino hier, en Suzette’s eerste Frappuccino ooit. En smaken doet ie.
Voor de Pr1me waren we ook al bij Outdoor World geweest, en ook daar vielen de producten goed in de smaak. En waren we allemaal weer verbaasd hoeveel wapens je er kan kopen, en tegen zeer acceptabele prijzen.
Maar niet voor ons, en daarom gaan we maar naar de “next best option”, de schietbaan van Rieg’s Gunstore op OBT. Ook hier ben ik al bekend, getuige de begroeting van één der baliekluivers. We schrijven ons (met moeite) in, hebben absoluut geen jachtvergunning nodig, en mogen behangen met twee boodschappenmandjes, gevuld met een Glock 17, een Smith&Wesson en een Belgische FN, de baan op, die vanmiddag helemaal van ons drieën is.
Daarbij krijgen we ieder nog 50 patronen en een doel naar keuze. Er is keuze zat, van Osama tot Bert en Ernie, maar wij, als darters, gaan voor de Bullseye.
Het is altijd weer even wennen, maar langzamerhand word het wapen ons eigen, Fred met de S&W, Suzette met de Glock en ikzelf met het wapen van onze Zuiderburen. Je kunt alles van ze zeggen, maar ze maken een puik wapen.
We schieten ons een slag in de rondte, en verlaten zeveneneenhalve kogel per minuut later het pand. Dat lijkt niet zo veel als bijv. bij een Uzi, maar we moesten ook het magazijn af en toe laden. En dan is een uur zo voorbij.
En ook een halve dag inmiddels, dus is Marion weer blij ons te zien. De Expedition heeft geen tijd af te koelen, want er wacht ons nog een bezoek aan de VF winkel in de Lake Buena Vista Mall aan de SR535.
Wat daar gebeurt is niet van deze wereld, en ik overweeg zelfs om even naar de pomp te rijden om een Boedelbak te huren, want ik denk niet dat de kofferbak van onze Ford toereikend is. Zoveel kleding voor zo weinig dollars, om over Euro’s nog maar te zwijgen. Wat is er toch mis in Nederland.
Maar gelukkig past het allemaal, en zo togen we (weer) naar onze favoriete winkel, want er moet ook nog gegeten worden.
En dat doen we vanavond thuis, niet omdat het geld op is, maar Marion heeft ons erg enthousiast gemaakt met de Friday’s Wok in een Zak. En Wal*mart heeft de beste sortering, en nog wat verlangde kleding…………
En het moet gezegd, het smaakt voortreffelijk, net als het WonTon soepje vooraf. Na de gevulde maaltijd moet er natuurlijk nog wel even wat afgetraind worden, dus wordt het nieuwe speeltje, de Wii, opgestart en daar vermaken sommige mensen zich prima mee. Als je wint…… Ik vond er niks an :mrgreen:
Gekheid, ik vind het leuk, misschien iets voor thuis. Je beweegt toch maar.
Na al het knalwerk van vandaag moeten we toch een rustpunt vinden dus gaan we in onze chilloutfits even lekker loungen, en hoe kun je dat beter doen dan met een heerlijke koele cocktail. En voor de één is dat een Screwdriver en de ander een bak koffie met vijf klontjes, of een MGD, maar ze smaken als de koek van Ketellapper. En dat hebben we wel verdiend, na al dat schiet- en koopgeweld.
En morgen is er weer een Daytonadagje, en daarover hoort U morgen.