Daarna de toetjes verorbert en toen op naar Old Town Kissemee.Wat een enorme drukte en waar laat je je auto.Roland was hem zo kwijt en ik had wat meer moeite.Toen ik de auto geparkeerd had zei een mevrouw dat je hem daar niet mocht plaatsen, dus reed ik lichtelijk geirriteerd weg en die zelfde mevrouw zei dat ik hem een klein stukje verder in het gras mocht zetten.Nou dat doe ik Nederland niet dus ook in Amerika vertoon je geen aso gedrag en ik zag een andere parkeerplek alwaar ik de auto parkeerde.Er stond wel een bordje bij dat dat alleen bedoeld was voor gasten van de Pizza Hut maar ik was het zat de auto stond en daarmee uit .Paula zei nog dat mag niet hoor,nou jammer dan in het ergste geval krijg ik een bekeuring,alleen geloof ik er geen hout van dat ze dat allemaal in deze heksenketel gaan controleren.Dus op naar de show,geweldig wat een gekte en al die leuke en speciale oldtimers die aan je voorbij gaan,een belevenis op zich.Wij kijken elke zaterdagavond Paul de Leeuw zij rijden een rondje met hun oude auto de hele familie gaat mee.
Toen de processesie van auto's voorbij was stortte we ons tussen het gepeupel en hebben we nog gezellig wat winkeltjes gekeken,Roland scoorde nog wat Amerikaanse nummerborden die hij bleek te verzamelen.ook zagen we een electrische stoel en als je in deze machine een dollar gooide voltrok zich een een waar vonnis.Marloes kreeg een ware lachkick en dit kan dan ook alleen maar hier in Amerika.
Daarna gingen wij terug naar de auto,tenslotte moesten we de volgend dag weer vroeg op.We namen afscheid van Roland en Marloes en ieder ging zijn eigen weg.De plaats waar de auto geparkeerd stond was eenvoudig terug te vinden.
Alleen de parkeerplaats was leeg,niks geen Ford Edge,Paniek in de tent,Paula zei maak je niet zo druk je hebt hem om de hoek gezet,maar ik wist eigenlijk wel zeker dat dat niet zo was.Dus ben ik als de bliksem achter Roland aan gerend,want hij had hopenlijk nog wel een auto en twee weten meer dan een samen uit dus ook samen thuis.Ik was nog net op tijd ze wilden net weg rijden.Roland bevestigde mijn vermoeden en had ondertussen ook begrepen dat we in een wegsleep gebied geparkeerd stonden.Ik ben de Pizza Hut in gegaan om te vragen waar mijn auto was gebleven en die mevrouw vertelde mij dat er buiten op de bordjes een telefoonnummer stond wat je kon bellen.Tja ik had natuurlijk geen telefoon meegenomen,maar wederom was Roland de reddende engel en hij heeft toen dat nummer gebeld.Alleen wilde ze ook een nummer hebben om naar terug te bellen en dat mocht geen 06 nummer zijn.Dus weer naar de Pizza Hut en daar het hele verhaal weer uitgelegd en wij mochten hun nummer gebruiken.Na ongeveer een half uur werden wij terug gebeld en het bleek dat zij onze auto zo'n 22 mile verderop hadden gestald.Dus met z'n vieren in de Ford Mustang.tom tom aan en die heeft ons uiteindelijk dan ook keurig de weg gewezen.Oeps wat is dat nu,bestemming bereikt,een kale vlakte aarde donker,vast niet goed.Uiteindelijk zaten we wel in de buurt en hebben we het ook gevonden,alleen was het hek gesloten en was er niemand aanwezig..Er waren nog meer slachtoffers,dat maakte het wel weer wat gezelliger.Na ongeveer een half uur wachten kwam er eindelijk licht in de duisternis.Ze hadden nog een auto opgehaald en bleken er een hele bussines van te maken.Gewoon iemand verdekt opstellen en die geeft het dan door en dan halen zij de auto weg.De boete viel mee alhoewel elke boete zonde van je geld is.
Ik had gerekend op zo'n $400.- en het werd uiteindelijk $ 125.-contant af te rekenen en hier hadden we rekening mee gehouden ,want onderweg zijn we nog even bij een flappentap gestopt.Dus uiteindelijk konden we naar huis.Een klein stukje verkeerd gereden maar toch op eigen kracht weer gevonden.
Vandaag geen krokodillen maar shoppen,volgens Paula hebben we nu nog $275 over omdat de boete slechts $ 125 was en geen $ 400 (vrouwenlogica)