Florida; deel 1.
Wist je dat je vakantie kan afhangen van het verschil tussen het cijfer 0 en de letter O? Ik niet, maar sinds vandaag ben ik daar achter. Het scheelde namelijk geen haar of onze hele vakantie was niet door gegaan. Hoe dat kwam? Lees en huiver.
Gisteren waren we met ons huurautootje naar Amsterdam gereden. Voor ons was de vakantie vanaf dat moment eigenlijk begonnen. Een nachtje slapen bij onze vrienden en daarna naar Schiphol. Wij vertrokken daar omstreeks half acht. We reden de huurauto naar zijn ‘dropoff’ punt in de garage van Schiphol. Zover niets aan de hand. Alles ging goed. We keken op het bord van de vertrekinformatie en zagen dat we in hal drie, balie 19 moesten zijn.
Daar aangekomen zagen we de rij mensen bij de KLM balie al gestaag toenemen. We konden echter niet in de rij gaan staan, want op ons e-ticket stonden zes personen en die moesten allemaal tegelijk inchecken. Gelukkig arriveerden onze vrienden snel na ons, zodat we tegelijk in de lange rij konden gaan staan.
Toen we bijna aan de beurt waren, raakte ik in gesprek met een oudere vrouw die ik al veel eerder in de rij had zien plaatsnemen. ‘Waarom staat u pas hier?’ was mijn vraag, ‘u had toch allang aan de beurt moeten zijn?’ Ze knikte en zei; ‘klopt, maar we wisten niet dat we eerst met ons e-ticket door de scanner moesten om de boardingtickets te krijgen, dus moesten we uit de rij, eerst die tickets halen en toen weer terug in de rij.’ Wij keken elkaar aan. Dat hadden wij ook niet gedaan.
‘Oké’, zei ik tegen iedereen, ‘geef jullie paspoorten maar even dan ga ik dat dáár (en ik wees naar de pilaren waar je elektronisch kon ‘boarden’) even doen. Ik kreeg de hulp van een KLM medewerkster die alle paspoorten scande en toen we er alle zes inzaten op de toets ‘bevestigen’ drukte. Het duurde even, en toen kwam er een blauw formulier uit het apparaat waarop stond dat we geen boardingtickets konden krijgen vanwege een fout in mijn papieren. ‘Hoeft niets bijzonders te betekenen’ zei de medewerkster, ‘u moet met dit papier nu handmatig aan de balie inchecken.’ Ik liep weer terug naar mijn plek in de rij en een half uur later waren we dan aan de beurt om de koffers af te geven. Het was ondertussen al half tien en onze vlucht ging om 11.05 uur. Aan de balie kreeg ik te horen dat er iets niet goed was met mijn ESTA visa, het visa wat je als Nederlander via internet aan kunt vragen en direct verstrekt wordt na het betalen van €14,- . ‘Wat dan?’, wilde ik weten, want ik verwachtte een kleinigheidje. Het was ook een kleinigheidje, maar wel een met uitermate grote gevolgen. ‘Uw paspoort heeft een nummer dat bestaat uit cijfers en letters’ zei de dame achter de balie. Ik knikte begrijpend. ‘Daar komen géén klinkers in voor’, zei ze op een toon alsof iedereen dat wel wist. Nu keek ik haar niet begrijpend aan. Ze pakte mijn paspoort en liet mij het nummer zien. ‘Kijk, u heeft dáár en dáár een O gezet in het ESTA formulier maar dat moest een 0 zijn.’ Nu zag ik het ook. Jeetje was dat nou alles?, dacht ik en daarna dacht ik, nou en? De schok kwam als een ijskoude douche over ons heen. ‘Ik kan u niet inchecken’ zei ze koel, ‘wél de vijf anderen, maar u moet éérst een nieuw ESTA visum hebben.’ Ik dacht even dat de grond onder mijn voeten wegzakte. ‘Waar haal ik dat nu nog vandaan?’ vroeg ik wanhopig. Ze wees naar twee computers bij de ingang en zei; ‘daar moet u een nieuwe halen en dan weer opnieuw inchecken.’ Het was nu kwart voor tien en we holden naar het apparaat wat ongelofelijk gebruikersonvriendelijk bleek te werken en ons dwong ettelijke keren opnieuw te beginnen. Als dit mis ging, zou alles, maar dan ook alles niet doorgaan. En de tijd kroop ondertussen rustig verder.
Een half uur later, zwetend en met knikkende knieën stonden we wéér in de rij om in te checken, maar nu wel met de wens om voor te mogen dringen. Alleen de bagage van 1 van onze kids was niet ingecheckt, al onze andere koffers wél. Ze mocht maar vijf passagiers en vijf koffers door laten gaan en die van hem was (achteraf gelukkig) vrij klein dus die hadden we nog over.
We verspreiden ons over vier rijen en bij mijn vrouw ging de rij het snelste, dus ik sprintte daar vlug heen. Na een uitleg van mijn kant over het probleem kwam de volgende koude douche. Het was nu kwart over 10 en de mevrouw achter de balie zei: ‘de gate voor uw vlucht is al gesloten.’ Nu had ik het helemaal gehad en ik barstte aan de balie in tranen uit. Ik zag onze hele reis in duigen vallen, een jaar met de kinderen naar toe geleefd.
‘Ik bel wel even of ze u nog accepteren’ zei ze. Alle anderen hadden wél hun ‘boardingticket’ al. Maar stonden nu, samen met mij, voor een vreselijk moment. Gaat onze vakantie nog door of niet? De dame belde en zei: ‘Oké, u kunt nog mee allemaal, maar die koffer kan ik niet meer inchecken, die zal als handbagage mee moeten (stom toevallig de kleinste van de 6 koffers) .’ Als dat alles is, dacht ik en nam mijn boardingpas in ontvangst. Het was ondertussen half elf geworden. We holden met zijn zessen als een gek naar de paspoort controle en daarna zette ik m’n dochter van 5 op een bagagewagentje en holden we over de lopende band en roepend dat iedereen uit de weg moest, werkelijk onze longen uit ons lijf naar E9, waar ons vliegtuig stond te wachten. Buiten adem en nat van het zweet kwamen we daar aan. Nu moesten we nog door de security check.
De dame van security die ons buiten adem aan zag komen zei: ‘Kalm maar, kalm maar. U heeft het gered hoor. U kunt allemaal nog mee.’ We konden haar wel zoenen. Trillend van de zenuwen moesten we onze spullen op de band leggen en ons door een soort grote douchecabine laten scannen. Daarna waren we er echter doorheen en konden we onmiddellijk doorlopen, door de slurf, het vliegtuig in. ‘Ik hoop’ zei ik tegen iedereen ‘dat ik dit van mijn –lang-zal-ze –leven nóóit meer mee hoef te maken.’
Re: ESTA: Alles over het Electronic System for Travel Authorization
Oorspronkelijk geplaatst door nikie1968
Antwoord met Citaat
Wat wel even spannend was: drie van de vier werd direct na betaling toegang verleend. En toen was ik zelf, lest best zullen we maar zeggen, en mijn aanvraag moest nog worden goedgekeurd... Ik zou binnen 72 uur te horen krijgen of ik wel toegang zou krijgen. Nou ja! Nog nooit een snoepje gestolen in mijn leven (nou ja, misschien een heeel kleintje
) en dan wordt mijn hele hebben en houden gecheckt. Mag hopen dat het een steekproef was. 
