[Reisverslag] Sabine_1979: NY, Orlando, Atlanta, 2008

[Sabine_1979]

Dag 16 02/10:
Typhoon Lagoon + Mickeys’not so scary haloween party

Vandaag zou het een ‘rustig’ dagje worden daar we nog de hele avond door moesten: Halloweenfeestje!!! Het werd dus zwemmen in Typhoon Lagoon...
We wisten niet zeker hoe laat het park open zou gaan en kwamen dus 3 kwartier te vroeg bij de ingang aan. We waren echter niet de enige! Gelukkig mochten we eerder naar binnen en hadden we zo alle tijd om ons rustig om te kleden. Hierna was het best spannend om te wachten tot het touw van de medewerker naar beneden ging, er een luide toeter klonk en iedereen het water in mocht duiken. Jeetje, wat een enorm zwembad was dit. En wat een golven! Om de zoveel seconden (is het anderhalve minuut?) klonk de zoemer en kwam er een tsunami aan water richting de waterrand spoelen. De stroming was verschrikkelijk sterk. Springen over de golf kon niet. Je moest wel mee zwemmen. Heel apart! Maar voor we dat gingen doen, besloten we onze spullen bij de ‘Crush 'n' Gusher’ neer te leggen en ons dus maar meteen aan de meest spectaculaire waterattractie te wagen: een heuse waterachtbaan!

Nog vermoeid van alle voorgaande dagen, was het niet gemakkelijk om het vlot weer de trappen op te dragen. En we hadden we ook nog eens drie keuzes!!! Dat betekende dus niet 1 x maar 3 x die trappen op. Pfffff… Onderaan de eerste glijbaan, werden we vastgelegd door een Disneyfotograaf. Charmant! Nee, dat zijn de foto’s!!! J Alledrie de slides vielen zeer in de smaak. Dit was een goed begin en smaakte naar meer! We besloten een stuk rond de ‘Castaway Creek’ (een lazy River rond het hele park) te lopen en kwamen uit bij de ‘Shark Reef’. Met mijn recente snorkel-ervaring in Noorwegen, durfde ik het eigenlijk niet zo goed aan om met een duik-outfit het water in te gaan. In Noorwegen was ik echter zo ingepakt geweest (in een wet + drysuit) dat ik amper kon bewegen. Nu had ik alleen mijn badpak aan. Wat kon me gebeuren? Wat zenuwachtig liep ik achter Lot aan die het wel helemaal zag zitten. Dapper liet ik mij in het koude water vallen. Ik zette de bril op, zwom 1 slag en nee… die snorkel benauwde me echt. Ik heb het stuk van begin tot eind dus zonder snorkel gezwommen. Daar was natuurlijk weinig aan maar ik was allang blij dat ik de kant had bereikt zonder de verzuipen (je mag namelijk niet met je voeten trappelen omdat je dan de vissen kunt raken…). Om toch nog een beetje plezier te hebben, heb ik foto’s van Lot gemaakt met de onderwatercamera.

En Lot ging nog een keer en heeft toen zelf ook nog wat geschoten om mij te laten zien wat ik gemist had. Vervolgens was ik ook wel toe aan wat actie en besloten we de ‘Humunga Kowabunga’ te doen. Dit zijn drie glijbanen naast elkaar die je steil naar beneden laten vallen. Een beetje zoals de ‘Summit Plummet’ maar dan als dichte glijbaan en in het donker. Niet dat dat ook maar iets uitmaakte want ik moest mijn duikbrilletje (ter bescherming van mijn lenzen) ook hier afdoen en dus kneep ik mijn ogen stijf dicht toen de voetstukken in de glijbaan naar beneden klapte en ik de afgrond in viel. Eenmaal beneden deden mijn billen zeer en zat mijn badpak zo ongeveer tot onder mijn oksels. Au au au! Eens maar nooit meer! Naast deze helse afdaling, lagen de wat langzamere ‘Storm Slides’ die een aangename afwisseling waren maar niet heel bijzonder. We deden een stukje van de rivier (te lui om te lopen), gingen eruit bij ‘Gangplank Falls’ en moesten hier opeens lang in de rij staan. Te lang voor hoe leuk we de ride bleken te vinden. Maar goed, we waren inmiddels ook flink verwend natuurlijk. Nadat we in deze rustige rivier ook hier weer in het vlot op de camera waren vastgelegd, besloten we maar meteen de glijbaan ernaast te pakken: ‘Mayday Falls’. Doordat je hier in je eentje op een rubberen band zat, was dat al een stuk interessanter dan de vorige baan. Ook omdat je niet in de hand hebt of je vooruit of achteruit van de baan gaat. EEKS! Als laatste was ‘Keelhaul Falls’ aan de beurt. Dit was een beetje hetzelfde idee als de Mayday Falls maar dan wat milder. Daarom waren Lot en ik al snel van mening dat we dit park de minste vonden van alle waterparken die we tot nu toe hadden gedaan. Hoewel Typhoon Lagoon prachtig is qua inrichting en vormgeving, vonden we de rides gewoon minder interessant.

Om af te sluiten, doken we nog even het bad in. Ik vond halverwege de pool ver genoeg maar Lot durfde het aan om naar het einde toe te zwemmen. Dit haalde ze bijna niet omdat de golven haar steeds terug spoelde! We gingen uitgeput terug naar onze spullen, kleedde ons om, haalden nacho’s met kaassaus om te delen voor de lunch en toen was het toch alweer veel later dan we voor ogen hadden. Lot wilde namelijk nog even internetten voor we vanavond naar de MK zouden gaan. Ik wilde eigenlijk helemaal niets en besloot daarom in mijn eentje de bus terug naar onze kamer te pakken. Ik was van plan nog even lekker na te soezen maar vond het toch wel alleen op de kamer. Ik besloot daarop een wandeling door het resort te gaan maken. Leuk om te zien hoe de andere gebouwen gethematiseerd waren!

Ik was net weer een kwartiertje terug op de kamer toen ook Lot binnen kwam vallen. We hebben nog wat tv gekeken, zijn wat gaan eten in de foodcourt en toen (inclusief onze prachtige Halloweendiadeems en lichtjes) op de bus naar het MK gestapt. Het was superleuk om al bij de bushalte te zien hoe sommige mensen zich helemaal voor de gelegenheid hadden verkleed: kleine prinsjes en piraten en volwassen in carnavalsoutfits. We waren meteen in de sfeer voor dit geweldige ‘Mickeys-not-so-scary-Haloween’-feestje!


Bij de ingang kregen we een plastic tasje dat we bij speciale ‘Trick or treat’-locaties konden laten vullen. Gratis snoep! Dat laten deze Nederlanders zich geen twee keer zeggen! We besloten ons allereerst op de kaart te focussen en een plan te maken om zo het meeste uit de avond te halen. Maar er was eigenlijk veel te veel te doen en te zien voor 1 avond. We deden enkele attracties, haalden overal waar we konden snoepjes op en gingen op de foto met figuren in prachtige kostuums. Zo kwamen we characters uit Alice in Wonderland tegen en hadden Minnie en Mickey ook een apart pakje aan. Toen we in de rij stonden bij ‘Pooh’ (verkleed als ?-actieheld), ‘Eeyore’ (clowntje), Tigger (piraat) en Piglet (vlinder) zagen we opeens Sneeuwwitje met alle 7 dwergen. WOW!
We snelden ons dus naar de rij om ook met hen op de foto te gaan. Want zeg nu zelf. Hoe vaak doet die kans zich voor? Helaas mocht er per party maar 1 foto gemaakt worden en dus gingen Lot en ik samen. Hierna snelde we ons naar het kasteel om de shows, parade en het vuurwerk te zien:
- Mickey's "Boo-to-You" Halloween Parade—including Disney Characters and the stars of the Haunted Mansion attraction. The parade begins with a spook-tacular ride by the Headless Horseman.
- Happy HalloWishes—a spectacular fireworks show where the Disney Villains go trick-or-treating in the sky.

Ik genoot met volle teugen van de groene lucht en de hysterische muziek. Ja dit Halloweenfeestje was zijn geld zeker waard! Toen het vuurwerk af was, dachten veel mensen dat het tijd was om naar huis te gaan. Maar het park was nog minstens een uur open. Hier hebben Lot en ik dus flink van geprofiteerd door ook de andere kant van het park nog te bekijken (hier waren we vanavond nog helemaal niet geweest). Zo deden we de ‘Haunted Mansion’ (nu extra griezelig), Pirates en gingen we nog op de foto met een aantal Disney-apen. Ja het was een zeer geslaagd feestje.