Misschien heb ik het hier weleens gepost, maar ik weet het niet meer. Toch wel een grappig verhaal in deze draad:
Ons dochtertje was dus 20 maanden toen ze voor het eerst meeging naar Florida. Ze had nog nooit eerder gevlogen, dus het was voor ons best spannend. Zou ze het leuk vinden, of niet?!
Alles ging goed; tijdens het taxiën viel mevrouw in slaap (in haar "grote" autostoel dus in de vliegtuigstoel). Dus wij waren al opgelucht! Dat ging een goeie vlucht worden!
Toen we eenmaal op goeie hoogte waren en de gordels los mochten, werd mevrouw echter ineens wakker en begon gelijk een keel op te zetten :shock: . Wat we ook probeerden; mevrouw hield haar mond niet meer dicht ops: . Ik had een rugzakje voor haar ingepakt met wat speeltjes, cadeautjes, snoepjes en drinken, en ze had van Martinair ook een rugzakje gekregen met vanalles en nog wat. Dus wij dachten dat ze dat wel leuk zou vinden.... Niet dus; wat we ook gaven, ze moest niks hebben. Alleen maar huilen. Dat ging echt een héle lange tijd zo door (lijkt ook nogeens langer natuurlijk...) De steward en stewardessen kwamen ook geregeld proberen of ze krentjes ofzo wilde, maar nee hoor. Ze wilde écht niks!
Op een gegeven moment kwam de steward weer langs (Sebastiaan, een echte "stewardess".) en vroeg of Meike misschien even wilde "helpen" in het keukentje. Wij zaten op de laatste rij, dus tegen het keukentje aan. Hup, mevrouw uit haar autostoel en mee met Sebastiaan. En ze hád me toch een lol daar!!! De steward en stewardessen waren met haar aan het zingen, ze deden dansjes, ze mocht helpen... helemaal goed! Toen heeft Sebastiaan dus het autostoeltje ergens anders gezet, ze kon dus in de grote vliegtuigstoel gaan zitten. En toen was het goed!!! Mevrouw wilde allebei de rugzakjes, ze wilde alle snoepjes, ze wilde drinken, cadeautjes uitpakken, spelen, kleuren en ga zo maar door. We waren heel erg opgelucht natuurlijk.
Wat later kwam de purser om te vragen of mevrouwtje zin had om een eindje te gaan wandelen :lol: , dat was natuurlijk prima. Ze zijn een poosje weggeweest. Wij zagen hen naar voren lopen en ze bleven maar weg. Na een tijdje werd mevrouw weer bij ons gebracht. Ze was even de piloten gedag wezen zeggen en had dus in de cockpit gezeten! Wij vlogen in december 2001 en toen was het niet meer toegestaan om in de cockpit te komen, maar zij mocht mee! (met de purser wel te verstaan...)
De rest van die vlucht hebben we geen kind meer aan haar gehad. Onze ervaringen met het vliegtuigpersoneel (Martinair in dit geval) is heel erg goed. Dus mocht je kindje vervelend gaan doen, dan doen de stewardessen echt wel hun best om het kindje wat op te beuren.
In 2004 vlogen we van San Francisco terug naar Amsterdam. Op de luchthaven zeiden we tegen Meike: "kijk, die stewardessen gaan ons terug naar huis brengen" en Meike ging (natuurlijk...) gelijk staan kletsen met die meiden (ze was toen vier jaar). In het vliegtuig werd ze "herkend" door twee stewardessen. Ze zeiden dat ze wel wat hulp konden gebruiken en of Meike hen wilde assisteren. Dat werd niet tegen een dove gezegd natuurlijk. Hup, Meike op het karretje met tax-free spullen, stewardessenschort en -jasje aan en daar ging ze! Heel het vliegtuig door, in uniform, om spullen te verkopen. Was echt super (was KLM).
Nu vliegen we weer met Martinair en Meike vroeg al of ze weer zou mogen helpen in het vliegtuig :razz: ! Wij zijn benieuwd.....
Ik zal eens proberen of ik een foto van ons mevrouwtje in stewardessen uniform hier op kan krijgen...
Ik heb geprobeerd de foto's zelf hier te plaatsen, maar ik krijg het niet voor elkaar! Dan de links maar...