[Reisverslag] Karin17: Orlando/Bradenton, juli/aug 2008

[Karin17]

Dag 11 – 24 juli 2008
Om 8.00 u opgestaan en de laatste dingen ingepakt. Nog 1x naar ons “eigen” zwembad gekeken en de auto ingeladen. De sleutel ingeleverd bij Ridge Vacation Homes en op naar Bradenton.
Het begint onderweg flink te regenen en na 1.5 uur komt Bradenton in zicht. Met behulp van Annie en de route van Brigitta en Robert is Shorewalk makkelijk te vinden.

Wij zijn er om 11.30 u en we mogen eigenlijk pas om 16.00 u ons appartement in. Maar nr. 107 is al schoon en we krijgen meteen de sleutel mee. Snel een sms-je naar Spanje om te melden dat we gearriveerd zijn, Brigitta en Robert komen hier al jaren en hebben ons ook enthousiast gemaakt.
Het is een mooi appartement op de begane grond met 2 slaapkamers, 2 badkamers, woonkamer, keuken (met wasmachine en droger) en aparte eetkamer. Buiten een piepklein terrasje met 3 stoeltjes.






We pakken alles uit en proberen de telefoonkaart en tot mijn grote opluchting werkt de kaart hier wel. Het is toch wel afzien als je bijna 10 dagen te hobby niet uit kan oefenen!!!

We besluiten naar het strand te gaan en in de stromende regen rijden we naar Anna Maria Island en stoppen bij Holmes Beach. Daar eten Kirsten en ik heerlijk garnalen en Rob zijn eerste bacon-cheese-burger. De meeuwen proberen mee te eten en ook een eekhoorn pikt nog een “graantje” mee.
Terug naar Shorewalk stopt het met regenen en de zon komt door. We doen boodschappen bij Albertson (supermarkt naast het park) en gaan dan nog lekker een uurtje naar het zwembad. Shorewalk heeft 2 zwembaden, 2 tennisbaden, 2 jacuzzi’s, clubhuis met bbq’s en heel veel watertjes en groen.



’s Avonds eten we een lekker broodje gezond.
Vooral ik ben erg moe en besluit om 21.30 u naar bed te gaan. Rob en Kirsten volgen niet veel later.

[Karin17]

Dag 12 – 25 juli 2008
We gaan vandaag naar ’t strand. Eerst natuurlijk naar de Walmart voor 2 stoeltjes, 1 ligbed en broodjes, fruit en limo voor in de koelbox.
Het strand van Holmes Beach is heerlijk, lekker ruim en een groot parkeerterrein (gratis!) . Ook is er een beachcafé waar wij gisteren al gegeten hebben. Verder openbare toiletten en douches.



De zee is heerlijk en met de band is het leuk drijven op de golven . We smeren ons regelmatig in met F-30 maar voelen toch dat we al een beetje verbrand zijn. Om 15.00 u gaan we naar huis om lekker te douchen en even lekker op de bank te hangen.

Ik voorzie de nagels van Kirsten van een prima setje “neppers” en moet haar vervolgens helpen met aankleden want met die nagels is het niet mogelijk een knoopje open of dicht te krijgen.



Vanavond eten we bij Outback en we kunnen LOPEND naar dit restaurant. Ik bedoel dus echt lopend want met ca. 10 min. zijn we er al. Er is geen tafel vrij maar we krijgen een buzzer mee en na een klein kwartiertje zijn we aan de beurt.
Ook hier weer een super-snelle-maar-o-zo-vriendelijke serveerster. Als voorgerecht bestellen we de beroemde blooming onion. Een op een speciale manier gesneden en gebakken ui. Heerlijk met een dipsausje erbij. Maar ……………..veel te veel voor ons 3-en.



We krijgen er ook nog een lekker broodje bij. Als hoofdgerecht heeft Rob een prime-rib van 12 OZ (340 gram) met rijst en salade. Kirsten gaat voor de pasta met gegrilde garnalen en ik kies voor een schotel met rijst, gegrilde groente, garnalen en scalops (coquilles). Vooral die laatste zijn errug lekker!!!! Rob drinkt een biertje en Kirst en ik zitten aan de Pink Lemonade. Het is natuurlijk allemaal weer zoveel dat we de bijgerechten nog niet eens voor de helft opkrijgen.
Carli de super-snelle-maar-o-zo-vriendelijke serveerster vliegt voorbij en vraagt of we nog een dessert willen. Nou Carli we zitten echt bommetje vol dus deze keer maar niet.
Binnen 1 minuut hebben we de rekening en betalen $ 67,--, niet duur voor zoveel lekkers.
Het valt ons wel op dat een Amerikaan niet echt van lang tafelen houdt. De bestelling staat razendsnel op tafel en de lege borden zijn zo mogelijk nog sneller van tafel. Maar ach Land’s wijs Land’s eer nietwaar.

We lopen op ons gemak terug naar huis en voelen wel dat we vandaag een tikkie te lang in de zon hebben gezeten.

[Karin17]

Dag 13 – 26 juli 2008
Ik ben vanmorgen niet echt lekker, waarschijnlijk last van de warmte en we doen dan ook rustig aan. We rijden naar de bibliotheek waar we kunnen inchecken voor een half uur gratis internet. Kirsten lekker op MSN en wij de gebruikelijke mail naar huis en ook kijken we nog even naar de koers van de dollar (en lachen ons helemaal suf natuurlijk). De bibliotheek ligt aan een leuk haventje waar we nog even een mooi "bootje" uitzoeken.



Op de terugweg naar De Soto Square Mall gereden (mooie mall) en ja hoor Rob scoort weer 2 leuke polo-shirts. Helaas…………………..geen schoenen voor Kirsten.

We eten een sandwich bij ’t Foodcourt die lekker smaakt. Rob en Kirsten nemen een milkshake en ik een Sunrise, sapje van sinaasappel, papaja en aardbeien!!!

Daarna rijden we naar Anna Maria Island om een rondje over het eiland te rijden. Het ziet er vandaag stukken beter uit met een mooie blauwe lucht. Het is een onwijs gezellig eiland met nog veel lokale bewoners en heel veel pastel-kleurige huizen. Wel valt het ons op dat er veel te koop staat!
We besluiten om vanavond op de pier van Rotten Ralph (op het eiland) te gaan picknicken en vissen.





Dus rijden we snel naar de Publix voor het nodige picknick-food, langs huis voor o.a. de hengel en op naar de pier. Onderweg bij een winkeltje aas gekocht en op de pier een mooi plekje gezocht.
De vissen zijn hier razendsnel (of Rob iets te traag!!) want voordat Rob goed en wel ingegooid had was de garnaal al van de haak verdwenen. Maar Rob vangt toch nog 4 vissen en de overige 20 garnalen waren een prima hapje voor de snelle vissen!



Rob denkt dat het misschien ook wel lukt om met brood een vis te vangen dus het brood wat bestemd is voor de picknick moet er aan geloven……………tenminste als we dat niet thuis hadden laten liggen!!!!!!!
Inmiddels is er een ontzettend vervelend stel gekomen om ook te vissen en in hun gezelschap is een dronken kerel die wel erg veel belangstelling voor Kirsten heeft. Om te voorkomen dat Rob de betreffende man als aas gaat gebruiken pakken we onze spullen in en gaan lekker op het strand picknicken. Onderweg nog even een brood gekocht en om 19.00 u zitten wij heerlijk aan het strand. Het water is nog heerlijk warm (89 F). De picknick met brood, salade, kaas, tomaten en aardbeien smaakt heerlijk en we zitten lekker tot 20.30 u op het strand.



Thuis nog even in het zwembad gezwommen ( zo gek hebben we helemaal geen foto’s van) en plannen voor morgen gemaakt: we gaan de Sunshine Skyway Bridge over richting Clearwater.

[Karin17]

Dag 14 – 27 juli 2008
Kirsten heeft vanmorgen eerst met haar vriendje gebeld, lekker lang want met de telefoon-kaart kost het maar $ 0.02 per minuut!!



Daarna rijden we naar de Sunshine Skyway Bridge, een prachtige verbinding tussen Bradenton en St. Petersburg. Het kost $ 1.00 aan tol. Voor de brug stoppen we nog even om van het mooie uitzicht te genieten.






Wij rijden de brug over en gaan dan langs de kust richting Clearwater. Hier zijn enorm veel hotels en appartementen in allerlei kleuren. Het is mooi weer dus hebben we zin om even naar het strand te gaan. Na flink zoeken en nog een eind rijden vinden we eindelijk een openbaar parkeerterrein bij Madeirabeach. Het is een vrij smal strand en wij vinden het er lang niet zo gezellig als Anna Maria Island. Na een uurtje houden we het voor gezien en rijden terug richting Elenton Prime Outlets.

Vlak voor de brug gaan we de pier op om te vissen. Bij deze pier moet je toegang betalen en de de “portier” rekent maar 2 personen ($ 7,50) want hij ziet Kirsten niet zitten op de achterbank. Kirsten is op de terugweg bang dat ze alsnog gezien wordt en ligt plat op de achterbank en wij plat op de voorbank maar dan van het lachen!!
Rob heeft zijn emmertje weer met garnalen gevuld en probeert een vis aan de haak te slaan.



Helaas hadden de vissen vandaag geen trek in garnalen (dom dom dom!). En dan zie ik een mega-grote vis boven water komen, ik zelf denk aan een dolfijn (altijd positief denken) totdat de vissers naast ons schreeuwen: a shark a shark!!!. Ik weet nog steeds niet wat het is geweest want Jaws/Flipper laat zich niet meer zien. Als de garnalen op zijn rijden we door naar Elenton.
Natuurlijk eerst naar de winkel van de heer Tommy H. waar Kirsten een leuke tas en 2 shirts scoort en voor mij 2 polo-shirts en een vestje! Bij de Nike-store een t-shirt voor Kirsten en verderop nog een mooie Lee-jeans voor mij. En het klinkt ongelofelijk maar deze keer niets voor Rob!!
Weer thuis kleden we ons om en rijden naar de pier van Rotten Ralph om daar te eten. We zitten lekker buiten en het eten smaakt goed. Rob een lekkere steak met een Land-shark (SHARK!!)





Kirsten kip met mozzarella en ik een visschotel met garnalen, scalops en grouper (witvis). Als toetje een bakkie koffie en we delen een key-lime-pie. De rekening bedraagt $ 75,-- en dat is beslist niet te veel.

Omdat Rob het niet kan laten gaat hij nog even vissen en heeft nu meer geluk: 5 vissen!!
Aangezien het weer tijd wordt dat ik achter het stuur ga droppen we Rob achterin en rijden via de brug weer naar het vaste land.



Onderweg komt er nog een brandweer-auto met sirene en toeters en bellen aan en wachten we netjes totdat deze voorbij is. Op het terrein van Shorewalk nog even over de verkeersdrempels gesprongen en vol gas “ons” parkeervak in.
En zo is alweer een leuke dag voorbij. Nog even een wasje draaien, dagboek bijwerken en lekker tv-kijken.

[Karin17]

Dag 15 – 28 juli 2008
Vanmorgen zijn we na ’t ontbijt naar Dick’s Sporting Goods gereden om te kijken of daar misschien leuke schoenen voor Kirsten zijn…………………………..helaas.
Rob slaagt wel voor wat visspulletjes en een vis-weeg-haak (om de koffers voor de terugweg te wegen). Om de hoek is een Bed, Bath en Beyond, erg leuke winkel met o.a. mooie handdoeken . Hier kopen we heerlijke “geurzakjes” en een mega-afstandbediening voor Pa. Bij de party-outlet ernaast kopen we alvast leuke dingen voor de 16e verjaardag van Kirsten in oktober. Terwijl wij in de party-outlet zijn regent het flink buiten.

Rob weet nog een sportwinkel en dus rijden we ook nog maar even naar Sports Authority . Kirsten kijkt rond en ……………………………………….helaas.

Hierna doen we wat boodschappen bij de Walmart en Kirsten koopt nog een leuk vest met “Bradenton” erop.

Dan gaan we lekker naar het strand want dat bevalt ons hier prima.



Het is niet druk maar waarschijnlijk is er die morgen nog een Duitser geweest want ik stap in een mega-kuil en lig meteen plat op mijn gezicht. Snel opgekrabbeld en even bijkomen op het ligbed!
We eten lekker bij het cafe on the beach een heerlijk broodje hamburger.



Er is live-music van een dame met een orgel en een taperecorder. Af en toe blijft het bandje hangen en zingt de dame door maar dat mag de pret niet drukken. Het is nog heerlijk warm en een paar van de “locals” starten spontaan een line-dance!! Het is absoluut geen sjieke strand-tent maar zo onwijs gezellig! Leuk hè.
Natuurlijk wil Rob nog even vissen, de beet-shop heeft alleen diepvriesgarnalen maar dat blijkt een top-aankoop te zijn: Rob vangt maar liefst 19 vissen en wordt aangestaard door een vogel die eigenlijk wel een hapje lust.



Kirsten en ik zitten heerlijk op de pier op de schommelbank en maken plannen voor morgen: Bush Gardens.

[Karin17]

Dag 16 – 29 juli 2008
Vanmorgen vertrekken we om 9.00 uur richting Busch Gardens. Het regent dat het giet en hierdoor doen we er een half uur langer over dan gepland. Om 10.30 u rijden we het parkeerterrein op, betalen $ 10,-- en parkeren op C17. Met het boemeltje gaan we naar de ingang en tijdens de tassencontrole begint het weer te hozen dus hup de KSC-poncho’s aangedaan.

Na 15 min. is het droog en we besluiten om met het treintje het park rond te gaan. De trein rijdt net voor onze neus weg en dus wachten we 20 min. op de volgende. Het is een leuke rit langs alle attracties en wilde dieren ( o.a. giraffes en olifanten) .



Busch Gardens is een mooi aangelegd park. Je ziet dat het dezelfde eigenaar heeft als Sea-world. Jammer alleen weer van die “kermis-games”.


We lopen langs de witte tijger, wat een prachtbeest en gaan dan het kabelbaantje in die ons naar de andere kant van het park brengt. We hebben een mooi uitzicht op alle achtbanen, aaaaaaaahhhhhhh wat zijn die hoog en eng!!



We nemen de kabelbaan ook weer voor de terugweg en gaan naar de Rhino Rally. Na ca. 3 kwartier in de rij te hebben gestaan zijn we aan de beurt maar………………….helaas er is een storing en de attractie wordt voor onbepaalde tijd gesloten. Of we later maar terug willen komen. De storing is van zeer zware aard: er ligt een neushoorn op de route die niet opzij gaat!!




De mensen die al in de jeep zitten krijgen een fast-pass en wij niet!!
Ik denk “ik ga even een praatje maken met de dame van de fastpass” en nadat ik uitleg dat ook wij al heel lang in de rij staan krijg ik voor ons 3-en een fast-pass!!

We bewonderen de flamingo’s



en krokodillen



en zien dat Rhino Rally het weer doet. Er is geen wachtrij dus we gaan zonder onze snel-pas. Het is echt een heel leuke rit. De chauffeur maakt er een heel verhaal van met de nodige grappen en wij doen vrolijk mee.

We lunchen met pizza voor Rob en Kirsten en ik heb een sandwich met ca. 10 cm. beleg!

We gaan nu toch een wat heftigere attractie proberen en stappen in de Cheeta Chase. Deze baan maakt geen loopings o.i.d. maar wel heel scherpe bochten. We liggen in een deuk van de lach en worden flink door elkaar geschud.



We willen de Rhino Rally nog een keer doen met onze passen maar helaas het wateronderdeel is kapot. Dus later nog maar eens proberen.
We lopen deze dag heel wat af en het is erg benauwd. We hebben al 5 flesjes water op en kopen voor ieder nog een lekkere beker frozen lemonade.
We kijken bij de echte achtbanen die wij niet in durven



en brengen een bezoekje aan de leeuwen en het nijlpaard.







Het is inmiddels 17.00 u en we beginnen onze voeten aardig te voelen. Om toch nog een achtbaan te doen stel ik voor om naar Ghazi te gaan. Er zijn geen kurketrekkers of andere gekke dingen te bespeuren en ik vind het ding een beetje op de Pegasus uit de Efteling lijken (dom dom dom!!). Deze ziet er wel hoog uit maar ach als dat alles is………………………… Er is geen wachtrij en nadat we de tas in de kluis hebben gedaan kunnen we zo plaatsnemen. Kirsten en ik zitten aardig klem en Rob zit achter ons. Het begin is leuk, we zijn al vrij hoog maar hebben een mooi uitzicht. Maar we moeten ook weer omlaag en dan begint voor Kirsten en mij de ellende. We gaan keihard omlaag, schuin door de bochten, er wordt hard afgeremd en we komen zo ongeveer los van het stoeltje. Vooral mijn nek vindt het niet echt geweldig (om van de rest van mijn lichaam maar niet te spreken) en ik ben nu nog onder behandeling van een fysiotherapeut.

Duizelig zitten we beneden op een bankje. Rob vindt het allemaal erg leuk en wij moeten eigenlijk ook wel vreselijk lachten. Deze Ghazi is niets vergeleken bij Sheikra en al die anderen!!!

We lopen nog wat rond en brengen een bezoek aan de gorilla’s waar ook de neef van Bokito aanwezig blijkt te zijn!!



Wij kijken hem absoluut niet recht in de ogen, je weet tenslotte maar nooit. Ook loopt er nog een kleintje rond te huppelen en het is erg leuk om hier naar te kijken.



We gaan weer een poging doen om in de Rhino Rally te komen. Er staat een flinke rij maar dankzij onze passen zijn we zo aan de beurt. We hebben een andere chauffeur die ons ook weer het nodige vertelt en laat “beleven”.
Het is 19.00 u en we zijn erg moe. We gaan op weg naar de uitgang en verlaten het park zoals we binnengekomen zijn: met onze poncho’s in de stromende regen!

Gelukkig wordt het onderweg droog en we gaan in Bradenton eten bij IHOP. Kirsten neemt een omelet en krijgt hier ook nog 3 pancakes bij!



Rob heeft 3 pancakes met bacon en ik krijg er 4 (!!) met banaan, room en aardbeien.

Het smaakt heerlijk maar het is natuurlijk weer veel te veel. Onze waitress vraagt of we een doosje willen hebben maar het idee om de boel morgen op te moeten warmen staat ons niet zo aan.

Rob brengt ons lekker snel thuis en Kirsten stort meteen haar bed in. Wij kijken nog wat tv. drinken nog was en ik werk het dagboek weer bij. We zijn erg moe en vooral Kirsten en ik hebben veel bewondering voor mensen die dagen achter elkaar de parken kunnen bezoeken. In 2 weken hebben wij 5 parken “gedaan” (Kennedy Space Center, Universal Studio’s, Magic Kingdom, Seaworld en Busch Gardens) en we vinden het prima zo. Het mooiste park vinden wij Magic Kingdom!!! Eigenlijk staan Epcot en Adverture Island (waterpark naast Busch Gardens) nog op ons programma maar we hebben genoeg indrukken opgedaan en schuiven deze door naar ons verlanglijstje voor een volgend bezoek aan Florida!!

Nog wat leuke foto's in willekeurige volgorde!!:

[Karin17]

Dag 17- 30 juli 2008

Vanmorgen na ’t ontbijt meteen naar de bieb gereden. Blijkt dat die pas om 13.00 u opengaat!!!

Dan maar een leuk ritje doen. Via Anna Maria Island en LongboatKey rijden we naar St. Armands Circle bij Sarasota.

Sarasota:

Hier is ’t erg gezellig, veel mooie winkels en nog veel meer verwijzingen naar het circus van John Ringling. Onderweg stoppen we nog even bij het Mote Aquarium om voor een vrijdag een boottocht te boeken waarbij we misschien wel dolfijnen te zien krijgen!!

Tussen de middag stoppen we bij een Subway voor een lekker “broodje”. Het personeel is helaas wat ongeduldig met 3 toeristen die nog even willen kijken. Als we weten wat we willen (2x clubsandwich en 1x hamsandwich) denken we het goed gedaan te hebben. Maar dan begint het pas:
· Welke lengte van het broodje
· Welk soort brood ( 5 soorten)
· Welke soort kaas
· Welke soort ham
En dan brult de medewerkster nog iets onverstaanbaars in onze richting, maar na 3 herhalingen hebben we ’t door: Veggies????
Juist de rauwkost dus: sla, tomaten, uien, komkommer, 3 kleuren paprika, olijven, augurken etc. etc.
Dan nog even kiezen uit verschillende sausen en onze broodjes zijn klaar!!!!
O jee, 7 soorten limonade (beker of flesje). We gaan voor de mello yellow (erg lekker).
Inmiddels zijn we bekaf en kunnen we gaan eten!! Het smaakt heerlijk.
Al die keuzes zijn ons ook al opgevallen in bijv. Walmart. 10 soorten ketchup, 8 verschillende soorten pindakaas en wel 20 soorten ontbijtgranen en zo kunnen we nog wel even doorgaan.



Na het lekkere broodje rijden we naar de bieb voor de mail naar het thuisfront.
Om 15.00 u rijden we naar het strand, het is wel bewolkt maar heerlijk warm. De golven zijn hoog en het water is wat koeler (door de regen van gisteren?). Om 17.00 u wordt het opeens mega-donker, het begint flink te waaien en in de verte horen we onweer.



Binnen 10 min. hebben we alles ingepakt en zitten we in de auto. Het is een echte zandstorm en als we bij Shorewalk aankomen begint het flink te regenen.

’s Avonds zijn we gaan eten bij Cody’s Roadhouse. Een echte aanrader, een lawaai-tent met typische Amerikaanse inrichting, nummerplaten aan de muur, tv’s (natuurlijk), fietsen aan het plafond en pindaschillen op de vloer. Onze snelle-maar-o-zo-vriendelijke serveerster Alissa schrijft haar naam op het papieren tafelkleed , neemt de bestelling op en brengt ons zalige warme broodjes met een soort kaneeldip. Dan komt ze met een grote schaal met sla en verdeelt dit aan tafel over 3 borden. Ze vliegt weer weg en ja hoor daar zijn de hoofdgerechten al: Kirsten een halve portie spare-ribs, Rob een hele



en ik gegrilde garnalen met rijst en gepofte aardappel. De ribs zijn erg lekker en vallen zo van het botje. Ook de garnalen smaken onwijs lekker. Voor een toetje hebben we echt geen plek meer en dus brengt Alissa ons meteen de rekening.
Ik mag naar huis rijden want ivm Happy Hour heeft Rob 2 grote glazen bier op hij vindt zichzelf in ieder geval al erg lollig!!!!



Rob wil nog even vissen, gilt vrolijk in de rondte dat hij zijn hengel niet ziet (???!!!) maar vangt toch 7 vissen. Ik besluit om de familie veilig naar huis te brengen. Thuis kijken we op tv. hoe op Clearwaterbeach een hotel wordt “ingeblazen” (wel opgeblazen maar het stort in) terwijl één of andere maffe geboeide illusionist uit het hotel probeert te ontsnappen. Het is absoluut geen verrassing dat het ook nog lukt ook!!

Morgen gaan we naar de mall in Brandon waar een Apple-store is!!

[Karin17]

Dag 18 – 31 juli 2008
Vanmorgen eerst lekker bijgekletst met Brigitta die weer terug is uit Spanje. Omdat zij de omgeving hier zo goed kent is het een over en weer gillen van : o ja en heb je……en weet je…………….enz. enz. Een heerlijk gesprek dus.
Dan op weg naar Brandon voor o.a. (eindelijk??) schoenen voor Kirsten en de Apple-store.

Het is een mooie Mall en we brengen eerst een bezoek aan Abercrombie and Fitch. Mijn hemel wat een mega-harde-muziek in die tent. Echt niet normaal, je moet echt schreeuwen om elkaar te verstaan. Blijkt ook nog eens dat we in de kinder-store staan en mogen we het een paar deuren verder nog eens proberen!!! Gelukkig slaagt Kirsten leuk voor 2 t-shirts en een mooi vest en voor Vincent en Rick ook een leuk shirt.

Ook bij de Apple-store is het een makkie: Kirsten is helemaal blij met haar IPod Touch incl. roze hoesje en voor Michel de iPod Classic. Het scheelt aardig wat Euro’s en zo is kopen altijd leuk.



Nu alleen nog “even” voor een paar schoenen voor Kirsten kijken en ja!!!!!!!!!!!! ze ziet een leuk paar maar……………………………helaas niet in haar maat.
Na een lekker broodje besluiten we op de terugweg nog even langs te gaan bij de outlet bij Elenton, want je weet maar nooit. We slagen wel voor cadeautjes voor de familie thuis maar helaas………geen schoenen.

Nou zijn wij als ouders de beroerdste niet en gaan dan ook nog maar even naar de Soto Square Mall. Ook hier hetzelfde recept: niets naar de smaak van Kirsten.

Zo langzamerhand hebben wij echt geen voeten meer over (hoeven we ook geen schoenen meer, nietwaar?) en strompelen we nog even de Walmart in voor wat boodschappen en een extra tas voor alle aankopen. Thuis maakt Rob een lekkere macaroni-ovenschotel terwijl Kirst en ik voor pampus liggen.



Na het eten gaan we nog even lekker zwemmen en in de jacuzzi. Hier knappen we echt van op.

Morgen met de boot op dolfijnenjacht en naar het Mote-aquarium!!

[Karin17]

Dag 19 - 1 augustus 2008
Om 9.15 uur vertrekken we naar het Mote-aquarium.



Het is prachtig weer met hier en daar een wolkje en om 11.00 uur gaan we met 45 personen de boot op. We varen in de baai van Sarasota en onderweg vertelt onze biologe-gids Taleesha van alles over zeegras en zeewier (voedsel voor de dolfijnen en manatees). We varen langs hele mooie huizen.



Helaas is door de bouw van deze paleisjes veel schade aangebracht aan de flora waardoor er veel minder manatees en dolfijnen zijn. En ja hoor, opeens zie we in de verte een dolfijn. Hij laat zich één keer zien en de boot gaat weer verder. We varen naar een eilandje waar we van boord



gaan en een zeer korte wandeling maken waarbij we uitleg krijgen over de planten en bomen (o.a. mangroves). Het verhaal is goed te volgen en best interessant. Weer aan boord varen we langs een eilandje vol met pelikanen en andere vogels.



Dat het hier niet bepaald naar Chanel 5 ruikt behoeft geen verdere uitleg!
Taaleesha gooit een net uit en de vangst wordt aan iedereen geshowd en er wordt wederom veel over verteld: zeegras, zeewier, visjes, een dode zeester, een spons met een piepkleine octopus (Taleesha is in extase, helaas is zij de enige!!) en nog wat zooi waarvan ik de namen niet meer weet.



Onderwijl zien we weer een vin van een dolfijn. Daar blijft het bij want het is 12.45 uur en de tocht is ten einde.

We eten wat bij het Aquarium en gaan dan rondkijken. We zien heel veel verschillende vissen van zeepaardjes tot haaien.









Ook nemen we nog een kijkje in de ziekenboeg waar o.a. schildpadden, manatees en 2 dolfijnen zijn. De laatste 2 zijn lekker aan het spelen en dus blijven we daar een poosje staan kijken.We hebben een leuke ochtend gehad en gaan nu nog even naar Holmes Beach. Onderweg krijgen we nog een buitje maar eenmaal op het strand wordt het heerlijk warm. De zee is erg “vies”, waarschijnlijk door de harde wind is er veel zeewier en zeegras. Dat kietelt lekker aan je voeten en je denkt elke keer dat er minstens een rog aan je tenen hangt!!

Omdat het erg warm blijft eten we ‘s avonds bij het Café on the Beach en gaan daarna………………..natuurlijk vissen!! Rob vangt er weer 7 waarvan één “catfish”.


De foto is niet zo duidelijk, maar.........de schoenen staan er weer zo schattig op!!!

Kirsten en ik zitten lekker op de schommelbank en zien opeens onder de brug richting Cortez 3 dolfijnen zwemmen. Ze komen heel veel boven water en blijven zeker wel een half uur rondzwemmen. Dit is zo leuk!! Leuk hè?
Op de terugweg nog even langs de Walmart (vinden we zo leuk!!) en om 21.15 uur zijn we thuis na alweer een fantastische dag.

[Karin17]

Dag 20 – 2 augustus 2008
Vandaag is het erg warm en we gaan lekker vroeg naar het strand waar het al snel druk wordt. Wij gaan heel veel het water in maar om 14.00 u wordt het echt te warm en gaan we terug naar Shorewalk. Kirsten en ik rijden even naar de Albertson (het is echt naast de deur maar als echte Amerikanen gaan we met de auto) voor wat boodschappen. O.a. de honey-bbq-sauce. Tot onze verbazing hangen er in de winkel overal borden met Everything must go!!! en alles is ook afgeprijsd en er zijn veel lege vakken. Wat blijkt: deze vestiging sluit op 7 september!! We denken dat de concurrentie van Walmart en Publix ze teveel geworden is.

Aan het eind van de middag rijden we naar Cortez voor weer een potje minigolf.



Het is een leuke baan alleen hebben Kirsten en ik nogal last van de “no-sees” en we zijn dan ook flink gestoken! Na 18 holes kan er wederom maar één de winnaar zijn: Joepie Ik dus! Kirsten voert nog even de alligators. Deze hebben een hele blauw-groene bek door het gekleurde water wat een erg zielig gezicht is.



Het is nog steeds onwijs warm en we zijn blij als we in de auto zitten.
We gaan vanavond eten bij de Cracker Barrel. Een ouderwets restaurant met voorin een winkel met o.a. snoep en spullen uit vervlogen tijden. We maken een keuze uit de kaart en na 10 min. staat onze tafel vol: kip, hashbrown, mashed potatoes,cornmuffins, Grave, gebakken appels, coleslaw, ham en kip in een saus en meatloaf. Het smaakt prima maar zeker de bijgerechten krijgen we niet op. Na het eten hebben we buiten nog even de schommelstoelen geprobeerd. Er staat zelfs een 2-persoons schommelstoel!


Geen flauw idee welke schoenen we hier aanhebben!

Als we het parkeerterrein van Shorewalk oprijden gaat Kirsten een stukje rijden. Appeltje eitje in een automaat, nietwaar? Afijn gillend van de lach trekt ze op, remt net zo haar als haar moeder en parkeert de auto voor de deur.



We buiken even uit op de bank en gaan dan nog even lekker zwemmen.