Maandag 10 maart 2008
Op weg naar huis!
Verblijfplaats: Orlando International Airport (MCO), Dulles international Airport (IAD)
Temperatuur: Zo'n 20 graden in Orlando, slechts 3 graden in Washington
Doel van de dag: Een pyjama voor Renée uit Frankrijk en dan ... Naar huis!
Na anderhalve week Florida, acht dagen gevuld met honkbal, één basketbalwedstrijd, veel leuke aankoopjes in mijn koffers en een hoofd vol leuke, fantastische herinneringen is het nu echt tijd om naar huis te gaan.
Om vier uur ben ik al wakker. Nog even het Florida Forum bekijken en dan berg ik de laptop op. Even geen zin om dit verslag bij te werken, dat komt wel al ik thuis ben. Douchen, aankleden, RAVje voor de laatste keer inladen, uitchecken en om ietsjes na zessen rijd ik richting MCO. In de garage bij Alamo lever ik RAVje in, na een bedankje voor de vele mijlen (zo'n 1150) die ik ermee heb mogen rijden. Het bonnetje dat ik van de medewerker krijg geeft keurig $ 0.00 aan, zoals het hoort.
Met twee stuks handbagage, een grote koffer en een hoge doos sta ik naast de auto en in de wijde omgeving geen bagagekar te vinden. Nou ja, dan maar "moeilijk" naar de incheckbalie. Daar mag je pas de rij in als je koffer is gewogen, en geen pardon: meer dan 50 pond (23 kilo) betekent (fors) bijbetalen of iets uit de koffer halen.
Bij de balie blijkt dat je tegenwoordig bij United zelf in moet checken. OK, maar hoe werkt dit? De lichte paniek in mijn ogen is opvallend genoeg om al snel hulp van een medewerker te krijgen. Paspoort op de lezer leggen, aangeven dat je check-in bagage hebt, inchecken en de boardingkaarten komen uit de automaat. Iemand komt nog de labels aan de koffer doen en wat stickers om de doos. Dan breng ik de spullen naar de veiligheidscheck en dar rollen ze al snel doorheen, niets opengemaakt. Mooi. Geen problemen met de doos-met-golfclub. Dat is tenminste goed gegaan, heb ik me onterecht zorgen om gemaakt. Nu nog hopen dat alles goed aankomt in Amsterdam.
In de grote hal staat een hele lange rij voor de security-check. Er wordt ook omgeroepen om zo snel mogelijk daar aan te sluiten, de wachttijden zijn erg lang. OK, maar eerst nog even een belofte inlossen. Ik heb Renée uit Frankrijk op het Florida Forum belooft om te kijken of ik een Gringe-pyjama voor haar dochter kan kopen (die had ze zelf kort daarvoor gekocht, maar op de één of andere manier ergens laten liggen). Ik heb geluk, de Universal-winkel gaat net open en de pyjama is er nog in de opgegeven maten. Mr. Visa rekent de $ 51,02 graag nog even af en dn sluit ik aan in de lange, lange rij. Paspoort en boardingkaart worden gecheckt, al mijn spulletjes gaan door de scanner. Ze kijken niet eens raar op van het stansapparaat in mijn handbagage. Heeft alles bij elkaar toch een dik uur geduurd. Schoenen weer aan, riem om, spulletjes weer in mijn zakken. Door naar gate 43.
Om 9.38u vertrekt het vliegtuig naar Washington. Nog even een ontbijtje. Helaas wordt de terminal helemaal verbouwd en is er maar één zaakje dat alleen maar kleffe, vieze broodjes met iets wat op ei en ham lijkt verkoopt. Het kost wat, maar dan heb je ook niks. Na de helft te hebben weggespoeld met een pakje Tropicana sinaasappelsap geef ik het op.
De vlucht naar Washington vertrekt op tijd en na een kleine 2 uur (waarvan ik een uur geslapen heb) landen we op IAD. Het is erg druk op de C- en D-terminals van United. Ik heb bijna zes uur voordat de vlucht naar Amsterdam vertrekt. Eigenlijk wil ik naar het luchtvaartmuseum. Ik voel me echter niet helemaal happy en stel dat bezoek uit. Dat komt een volgende keer wel. Met de shuttle (rare voertuigen!) ga ik naar de Main Terminal: niks leuks te doen.
Dan naar de B-terminal en daar is het heerlijk rustig. Wat een verschil met de C en D!! Het is een enorm lange hal met verschillende eettentjes en winkeltjes. Ik "scoor" eerst nog even een mini-kentekenplaat met "Dennis" erop, voor collega Dennis. En nog wat last-minute prullaria. Pizzapuntje naar binnen gewerkt (Pepperoni, what else!) en neergeploft in een barretje: "Lemonade, please". Krantje erbij en ik kom wel weer een uurtje door.
Bij het inchecken heb ik gezien dat voor de volgende vlucht Economy geheel vol zit. Ik heb wat last van mijn benen gekregen, besluit Chantal even te bellen en samen vinden we het een goed idee als ik een upgrade neem naar Economy Plus. $89 voor 15 centimeter meer ruimte. Het blijkt een goede investering. Economy Plus is maar gedeeltelijk vol en de man naast mij besluit een andere rij op te zoeken. Mooi, twee plaatsen aan het raam helemaal voor mij alleen.
We vertrekken wat later dan gepland. Volgens de piloot mogen ze niet voor 6 uur in de ochtend op Schiphol landen. Door de sterke rugwind en de zomertijd die in de VS al is ingegaan (dûh, dat wisten ze toch al veel eerder) dus wat later weg. OK, maakt niet uit, ik kom er vanzelf wel. Na het opstijgen volgt als snel de maaltijd (Chicken or Páááásta?) die niet te kanen is. Filmpje kijken en dn proberen wat te slapen.