Dag -1 (05-11-2004 -> The day before)
Wat begon als een vraag in mei van, heb je zin om in november een week mee te gaan naar Amerika (Orlando) en mijn vrouw toen gelijk aangaf van : Hij gaat mee, blijkt nu heel dicht bij te zijn. Morgen is het al zover. De tickets heb ik via Internet opgezocht, maar gekocht via het reisburo op 21-10-2004. Deze blijken zelfs goedkoper te zijn als die de luchtmacht heeft kunnen vinden. De dag gewoon uitgewerkt. Met een gemeen lachje afscheid genomen van de collega’s en lekker naar huis gereden. Die avond de koffer en rugzak gepakt (neem op de een of andere manier altijd te veel mee). De koffer met inhoud woog 23 Kg. Dus even overladen op de handbagage. Dat krijg je als je grootverpakking voor de douche meeneemt. Ook de fototas ingepakt + de digitale camera erbij gedaan. Met Antoine (de buurman) afgesproken dat we morgenochtend om 08:30 uur naar het station worden gebracht door de schoonvader. Die avond nog lekker met de kinderen en mijn vrouwtje doorgebracht en toen rustig gaan slapen.

Dag 1 (06-11-2004 -> De vlucht)
Om 07:00 uur gaat de wekker. Even snel scheren en douchen. Daarna de vakantie kleren aan (hopelijk de enige lange broek van die week) en snel gegeten. De voordeurbel ging en de Antoine kwam al vragen of ik gereed was. Afscheid genomen van Corrie (mijn vrouw) en de kinderen Remco, Patrick en Kelly. Ze zouden nu een week zonder mij (en ik zonder hen) moeten doorbrengen. Na wat passen en meten de koffers in de achterbak en we reden weg naar het centraal station van Breda. Hier kocht ik een enkele reis Schiphol met korting (was wel lekker die korting met de pas van Antoine). Echter de reis zou via Den Bosch (overstappen) Utrecht en dan na nog een overstap door naar schiphol gaan. Dit i.v.m. werkzaamheden tussen Breda – Rotterdam –Schiphol. We kwamen 3 uur van te voren aan. We gingen maar gelijk inchecken en wat blijkt!! GEEN raamstoelen meer. Dus het leek er op dat die dag iedereen al eerder naar Schiphol was gegaan. Na een vertraging van een ½ uur vertrokken we met de MP631 om 14:30 uur met Martinair richten Orlando. We zouden vliegen over IJsland Groenland, Canada en de Oostkust van Amerika. Het vliegtuig zat helemaal vol. Tijdens de vlucht van bijna 10 uur konden we genieten van de films The Stanford Wives en Shrek 2 en ook nog een aflevering van Friends. Om iets over 18:00 uur plaatselijke tijd (6 uur tijdsverschil) landen we op de luchthaven van Orlando. We deden bijna 2 ½ uur er over om door de paspoortcontrole en de douane te komen. Net als altijd kiezen we natuurlijk voor de rij die het langzaamste opschiet. De rijen naast ons gingen beduidend sneller. Ondanks dat de rij 2x zo lang was naast ons blijkt dat als wij aan de beurt zijn iedereen achter ons al weg is en de rijen naast ons ook al weg zijn. We keken elkaar aan en besloten dan ook maar een andere lege rij te nemen. Heel deze procedure was nieuw voor me. Je moest de groene kaart welke je in het vliegtuig ingevuld had inleveren en je linker en rechter wijsvinger werden gescand. Echter dat was nog niet voldoende. Er moest ook nog een foto gemaakt worden. Via de shuttle naar de grote terminal gegaan en dan de auto opgehaald bij Avis (een korte wacht rij waarbij toe we aan de beurt waren juist weer iemand moest gaan eten). Onze klasse was er niet meer. Dus voor het zelfde geld kregen we een nu een Mecury Grand Marquis LS. Echt een gave bak. We reden naar het Mariott Hotel wat op ± 10 minuten van het vliegveld af lag en checkten om 21:00 uur in. Het is een heel mooi hotel waar we een kamer met 2x een 2 persoonsbed kregen. Uitzicht over het vliegveld en het zwembad. Niet slecht dus. Omdat we toch nog honger hadden zijn we maar met de auto de Semoran Boulevard opgereden. Eet gelegenheden volop. Onderweg kwamen we echter een grote parkeerplaats met tunning cars welke ook nog konden springen tegen. Ik heb gelijk geleerd dat je nooit je fototoestel in het hotel moet laten liggen. Wat een mooie auto’s. Die jongens spenderen er heel wat geld aan. Na een klein uurtje te hebben rond gehangen zijn we gaan eten bij de Mac. Hierna terug naar het hotel en na wat TV kijken (wat heel irritant is met de reclame om de 10 minuten ongeveer) gaan slapen.

Dag 2 (07-11-2004 -> John F Kennedy Space Center)
Om 07:00 uur opgestaan en een lekkere douche genomen. Onderweg naar beneden zijn we 2 collega’s tegen gekomen van Antoine welke ook van plan waren om naar John F. Kennedy Space Center te gaan. Daarop besloten we maar om samen te gaan. Echter wel met 2 auto’s omdat de collega’s op de terugweg nog ergens anders langs wilde gaan. Zodoende met de 2 auto’s (die van ons was veel groter) via de 528 naar de kust gereden waar de John F. Kennedy Space Centre is te vinden. We moesten wel een paar keer tol betalen van ± $ 1,--. Onderweg kwamen we al een aantal alligators, zwarte gieren, een slang en zelfs wat dode gordeldieren en wasberen tegen. Het parkeren was gratis. Vanaf de parkeerplaats kon je al een aantal bezienswaardigheden goed zien liggen. We liepen van de parkeerplaats naar de entree. Alles zag er allemaal heel indrukwenkend en groot uit. Er zijn een aantal mogelijkheden om een bepaalde tour te kiezen. We kozen eigenlijk voor de tour waar we het meeste bij konden zien. Dus incl. de busrit en het bezoek aan de ‘Walk of Fame’. We begonnen met een 3D film van een ruimte station. Dit was heel leuk. Zo zag je hoe de astronauten in de ruimte liepen en hoe dit effect had op het 3D gedeelte. Na het zien van de film wilde we eigenlijk wel aan ons ontbijt beginnen. Dus we kochten een broodje, fris in een bewaarbeker en een supersize snicker. Deze lekker opgegeten en hierna in de bus gestapt om de rondtour te gaan maken. We gingen eerst naar Vehicle Assembly Building (VAB) waar de spaceshuttle gereed gemaakt wordt voor de lancering. We mochten niet uit de bus en niet in het gebouw. Dus foto’s maken vanuit de bus. Na wat uitleg van de chauffeur reden we door naar de LC-39 Observation Gantry waar je de beide 'launch pads' LC 39a en LC 39b goed kan bekijken en ook Cape Canaveral (van de luchtmacht) kon zien. Omdat het rustig was kon je alles lekker op je gemak doen zonder last te hebben van andere toeristen. Na alles goed te hebben bekeken stapten we weer in de bus om vervolgens te gaan naar het Apollo/Saturn V Center. In deze hangaar lag een complete Saturn V. Met de 5 enorme motoren van de 1e trap en de door de totale lengte van 111 meter zijn we behoorlijk onder de indruk. Dit was heel mooi om te zien. Ook alle symbolen die bij elke Apollovlucht (18 stuks) hangen aan het plafon. Verder is er een bus te zien waar de astronauten mee naar het lanceerplatform reden. Ook zijn er enkele capsules, ruimte pakken, maanwagens en maquettes te zien. We hebben ook de film bekeken van de eerste maanlanding van Amstrong, welke als een kleine show werd getoond. Vanuit deze hangaar pakten we weer de bus naar het begin van het park. Onderweg zagen we nog de hangaar waar de ontplofte Challenger is opgebouwd om een onderzoek naar de oorzaak te kunnen doen. Onderweg tijdens de busrit zagen we nog een nest van een koppel adelaars, veel gieren en alligators. Terug aangekomen zijn we eerst naar de opengestelde shuttle gaan kijken. Hij leek klein maar de ruimte is toch vrij groot van binnen. Na wat foto’s te hebben gemaakt wilde we ons weer bij de collega’s voegen. Echter die waren met de noorderzon vertrokken. Zijn ons waarschijnlijk kwijt geraakt op dat moment we foto’s gingen maken. We hebben ook nog wat foto’s gemaakt van de Rocket Garden waar allerlei raketten stonden opgesteld. Hierna terug naar de auto en een stuk terug gereden richting Orlando over de 528 om het museum van de ‘Hall of Fame’ te gaan bekijken. Binnen stonden in een ruimte alle namen vermeld van de astronauten die gevlogen hadden. Echter onze Wubbo hebben we niet gevonden. Het was al donker toen we weer naar buiten gingen en de weg vervolgde naar het hotel. Hier de spullen achter gelaten en weer in de auto om een lekkere steak te gaan eten bij Bannings waar een leuke waitres met groene kniekousjes ons bediende. Na het eten nog even relaxen voor de TV en weer naar bed.

Dag 3 (08-11-2004 -> Gatorland)
Wederom om 07:00 uur opgestaan en een lekkere douche genomen. Echter nu was dit omdat Antoine de komende 3 dagen een training moest volgen van de luchtmacht. Ik zou dan de komende 3 dagen alleen moeten doorbrengen (overdag). Na de douche naar het restaurant gegaan om te gaan eten. Ik had gekozen voor een simpel ontbijt van $ 8.00 Echter bij het afrekenen was dit intussen $ 14.00 geworden. Geen free refil van de jus d’orange en de prijs is excl. BTW. Dus volgende keer maar beter opletten. Terug naar de hotelkamer en de fototas opgehaald. Op de routekaart nog even gekeken hoe ik moest rijden. Dit zou via de 528 richting oosten zijn en dan via de 417 naar het zuiden. Ik hoopte dat er op zijn minst een bord zou staan van afslag Gatorland. Maar niet dus. Toe ik voor de 2e x tol moest betalen op de 417 wist ik al dat ik te ver zat. Ik pakte de eerste de beste afslag en reed binnen door terug via de International drive en de Central Florida Parkway. Hier kwam ik de afslag van de Orange Blossem tegen. Dit was de weg waar Gatorland aan lag. Na een flink stuk rijden naar het zuiden zag ik deze uiteindelijk liggen. Het viel niet mee zo voor de eerste keer in een grote auto welke dan ook nog een automaat is (dit is achteraf wel een voordeel) in een vreemd land te rijden. Maar ik was aangekomen. Het was weer niet druk op de parkeerplaats (10:30 uur). De ingang was een grote Alligatorbek.
Na het kaartje te hebben gekocht (eerst de kortingsvoucher afgegeven) en natuurlijk voor $ 2,-- extra een treinreis door het park, ging ik naar binnen. Je weet niet wat je ziet. Een dierentuin is leuk maar dit sloeg voor mij echt alles. Wat een grote Alligators lagen er. Ik was precies op tijd voor de voedershow die om 11:00 uur begon. Dit was een leuk opgezette show waar ze de Alligators uit het water omhoog lieten springen. Je ziet dit wel eens bij Animal Planet, maar in het echt springen ze inderdaad hoog uit het water om eten te pakken. Voorlopig maar niet over de balustrade hangen. Van de gehele show meer dan voldoende foto’s gemaakt. Na afloop van de show ging ik verder het park in om naar de volgende show te gaan kijken. Dit was een show waar ze een aantal kisten hadden staan met dieren. De toeschouwers wisten niet wat er in de kisten zaten. Dus worden er een aantal mensen per toe beurt naar voren gehaald. Ogen dicht, handen open naar voren en huppa, van schorpioen tot slang werd er op de verschillende handen gelegd. Na afloop kon je voor $10.00 (excl. de foto) met een grote witte python op de foto. Vanaf hier gingen we weer naar de volgende arena waar nu met een Alligator welke op het land werd getrokken een partijtje werd gestoeid. Je moet maar durven. Er werd bij een andere Alligator zijn bek dicht getapt en je kon dan voor wederom $10,-- (excl. de foto) op zijn rug zitten. Bleek dat er toch heel veel mensen dit wilde doen. In het park is ook een heel mooie wandelroute door een gebied waar de Alligators (vrij) kunnen leven. Dit was echt heel mooi. Er waren zelfs markeringen waar nesten hebben gezeten. Je kon de lege eieren nog zien liggen die uitgekomen waren. Tijdens de wandelroute kwam je ook bij enkele kooien waar zoetwater krokodillen en nijlkrokodillen zaten. Ik was weer mooi op tijd om ook hier wat shows te zien. Echter nu was er iemand meegekomen die ook een geladen geweer meenam voor als het fout ging. In het eerste bassin werd getracht om een heel grote Alligator uit het water te laten springen. Neem maar van mijn aan dat je schrikt als hij uit zo hoog uit het water komt. In het 2e bassin werd er een beetje met de wat kleinere (1 ½ meter maar hele felle) krokodillen gespeelt. Het was zelf zo dat de opzichter net te laat was om zijn been terug te trekken, waardoor zijn broek aan flarden werd gescheurd. Na nog een treinrit (2 minuten) door het park en wat te hebben gewandeld was het alweer bijna 16:30 uur. Dus tijd om op te stappen. Om bij de uitgang te komen moet je door de winkel waar je echt van alles kon kopen. Dit was leuk opgezet. Het terug rijden ging in een keer goed. Terug op de hotelkamer zat Antoine al te rusten van zijn eerste dag cursus (jaja). Mezelf even opgefrist en weer terug de auto in om te gaan eten. Om daarna weer terug naar het hotel te gaan om wat televisie te kijken en te slapen

Dag 4 (09-11-2004 -> Universal studio’s)
Wederom om 07:00 uur opgestaan en een lekkere douche genomen. Nadat Antoine voor zijn cursus weg was ben ik ook weg gegaan. Omdat ik alleen was en wel ergens in wilde gaan nam ik alleen mijn digitale camera mee. Ik had me voorgenomen om een dagje naar Universal Island of Adventure te gaan. Ik wist al van te voren dat dit de mindere dag van de week zou worden qua weer, maar het zag er veelbelovend uit. Van te voren eerst gekeken op de kaart hoe ik moest rijden. Gelijk zonder problemen er naar toe gereden. Bij de parking moest je eerst $ 8.00 betalen voor je binnen was. Na mijn auto te hebben weggezet bij de afbeelding van King Kong ging ik naar de ingang. Het was wederom niet druk. Na $58.00 te hebben betaald was ik binnen. Nu was ik al 3x geweest bij Euro Disney, en ik verwachte dat dit ongeveer hetzelfde was. De eerste indruk was goed. Ik zag gelijk een grote achtbaan (Incredible Hulk Coaster). Na mijn fototoestel te hebben opgeborgen in een kluisje wat je via je vingerafdruk afsluit ging ik in de Incredible Hulk Coaster. Geen wachttijd (waar maak je dat tegenwoordig nog mee). We werden afgeschoten met hoge snelheid en gelijk daarna een aantal maal over de kop. Weer wat scherpe bochten en weer een aantalmaal over de kop. Dit was dus wel de heftigste achtbaan geweest tot nu toe waar ik in heb gezeten (wat zouden mijn zonen jaloers zijn als ze dit wisten). Vanaf hier ben ik na het ophalen van mijn camera het eerste deel van het park ingegaan. Marvel Super Hero Island was de naam van het thema. Hier stonden een paar leuke attracties. Na een heel mooie rit in ‘The Amazing Adventures of Spiderman’ waarmee je met een 3D bril via een soort rustige achtbaan de film afwerkt waarbij spiderman op je karretje springt, het vuur wat je ziet zelfs warm wordt op je huid en bij de regen waar je nat van wordt (een beetje), ben ik weer verder gegaan. Ook was in dit thema het mogelijk om met de Doctor Doom’s Fearfall een vrije val te maken. Ik niet dus. Na het bekijken van de div. eet en snoeptenten die in het teken van het thema zijn gemaakt, kwam ik bij het thema Toon Lagoon. Dit thema is meer voor de kleinere onder ons. Leuk om doorheen te lopen. Vanuit de Toon Lagoon kwam je in Jurassic Park. Hier was een mooie attractie de Pteranodon Flyers waarin je alleen in het bijzijn van een kind in mocht. De Jurassic Park River Adventure is een waterbaan met een boot waar je naast en achter elkaar kan plaatsnemen. Ben er zelf niet in geweest (achteraf wel spijt natuurlijk). Het Jurassic Park Discovery Center is heel leuk van opzet. Als je de eerste film van Jurassic Park hebt gezien, dan kan je het vergelijken met de scène uit het laboratorium. Na het verlaten van Jurassic Park kom je in The Lost Continent. Hier ben ik gegaan in The Flying Unicorn. Een kleine achtbaan. Daarna naar de Dueling Dragons. Dit zijn 2 hangende achtbanen die door elkaar heen lopen, waarbij in de looping precies gelijk tegen over elkaar uit komt. Wel schrikken als je het niet weet en gelijk de benen intrekken. Het koste me totaal 15 minuten om in beide achtbanen te gaan. Dus weer geen wachttijden. Vanuit hier naar de Poseidon’s Fury gegaan. Dit is een heel mooie show waar je steeds naar een andere ruimte toe moet lopen voor het vervolg. Mooi opgezet. Na het verlaten van Poseidon’s Fury ben ik terug gegaan naar The Eighth Voyage of Sindbad gegaan. Na ongeveer 45 minuten wachten ging de poort open. Echter ik mocht niet binnen omdat dit de poort was van een soort Fast pass (Kon ik wel uit Euro Disney). Maar de controleur zag dat ik alleen was en gaf aan loop maar door. Was dus als een van de eerste in de zaal. Gelijk een goed plekje gezocht. De show was heel mooie en komisch om te zien. Foto’s maken ging wel maar deze kwamen heel donker over. Dus niet veel op te zien. Hierna nog wat rondgelopen. Wat wel heel leuk is, is dat je voor $0.25 gebruik kan maken van een waterkanon welke staat aan de zijkant van de wildwaterbaan. Dus als de mensen nog niet nat zijn van de rit, kan je ze echt zeiknat spuiten. En reken maar dat dit een veel gebruikte bezigheid is. Het was tijd om weer eens terug te gaan naar het Hotel. Na wat zoekwerk naar de auto ben ik terug gereden. Even ons opfrissen en na overleg besloten we terug te gaan naar Universal Citywalk. Het parkeren was nu gratis. Even kijken waar we de auto zetten en dan lekker slenteren. Na alles goed in ons op te hebben genomen besloten we maar eens te gaan eten in NBA City. Dit is een restaurant gebaseerd op de NBA in Amerika. Overal schermen met Basketbal, bloopers etc. De rest was ook helemaal in stijl van de NBA. Ook het eten was er heel goed (naar onze smaak natuurlijk). Na het verlaten van het restaurant nog even in de winkel van de NBA gekeken. Hier hangen shirts waar je over kan struikelen zo groot. Schoenen die als reddingsboten kunnen dienen. Wat is alles groot daar in NBA land. Verder nog wat rond gelopen en toen weer naar huis gegaan. Even TV kijken en weer slapen.

Dag 5 (10-11-2004 -> Huiswerk en omgeving)
Wederom om 07:00 uur opgestaan en een lekkere douche genomen. Nadat Antoine voor zijn cursus weg was ben ik ook maar eerst gaan leren. Ik volg momenteel PDB (Praktijk Diploma Boekhouden) Dit nam wel wat meer tijd in beslag dan ik in eerste instantie dacht. Nadat alles was afgemaakt. Ben ik lekker bij het zwembad in een van de open tuinhuisjes gaan zitten aan de vijver kant. Lekker genieten van de rust van het water en de natuur. Met regelmaat (om de 5 minuten) vloog er een vliegtuig over. Moet zeggen dat we er eigenlijk heel weinig last van hadden. Wat later in de middag ben ik gaan wandelen in de nabije omgeving om nog wat foto’s te gaan maken. Tijdens het lopen kwam ik een Brandweerauto tegen die stil stond. Snel wat foto’s gemaakt. De brandweerauto’s zien er veel mooier uit dan in Nederland. Hierna ook nog wat winkeltjes bezocht, maar niets gekocht. In de avond naar de Outlet store gegaan om inkopen te doen. We hadden geluk dat een van de collega’s al meerdere keren daar geweest was en dus ons daar heen loodste (zonder hem was het een behoorlijke kunst geweest om deze te vinden/bereiken). Deze outlet was echt groot. En zeer goedkoop t.o.v. Nederland. Zelf niets gekocht. Maar de luchtmacht vrienden krijgen op een of andere manier gelijk een koopaanval. Na kleren en parfum te hebben gekocht zijn we op de International Drive gaan eten. Het was een leuk restaurant. Omdat het morgen een lange dag zou worden naar Miami, besloten we het niet te laat te maken

Dag 6 (11-11-2004 -> Miami en Billy Swamp)
Om 06:00 uur ging de wekker. Snel douchen. Ontbijten zouden we onder weg doen dus om 07:00 uur zaten we al in de wagen. We hadden besloten om via het eerste gedeelte via de Florida’s Turn Pike te rijden en dan bij Port Salemo de Florida’s Turn Pike te verlaten en dan verder te gaan op de 95. Toen we er waren was er een afrit. Echter de oprit naar de 95 was alleen richting Orlando. We konden ook niet meer terug de Florida’s Turn Pike op. Dus binnendoor richting Jupiter. Na een klein uurtje omrijden konden we toch weer de 95 op. De rest verliep voorspoedig. Om rond 11:00 uur waren we in Miami. De brug over en we parkeerde de auto in Miami Beach bij de Quick. Toch maar eerst ontbijten. Na het eten van wat friet en een hamburger met Cola en het bekijken van de badgasten die in de zwemkleding ook hier kwamen eten zijn we een stukje gaan lopen. Op nog geen 300 meter van de Quick was een grote jachthaven Miami Beach Marina. Hier lagen boten die zo in Miami Vice mee konden doen. Ook was er een enorm Jacht Alfa Four uit Griekenland die echter in Nederland is gebouwd (Oceanco). Na het verder aflopen van de jachthaven waarbij rechts de boten lagen en links de hoge appartementen/flats kwamen we in een park uit. Hier reden een aantal politie wagens en zag je her en der een groepje mensen hangen/zitten. Na 100 meter kwam je aan het strand waar een pier in uit liep. We zijn die pier opgegaan en konden toen Miami Beach geheel overzien (het zuidelijkste puntje van Miami Beach). Er werd vanaf de pier veel gevist. Op het strand was de drukte nog niet zo aanwezig. Na een kleine 20 minuten besloten we weer om terug te wandelen om de rit naar Billy Swamp te gaan voorzetten. Tijdens onze wandeling besloten we even terug langs de Griekse Jacht te gaan. Aan het personeel vroegen we of de boot gemaakt was in de Netherlands. Nee gaven ze aan maar wel in Holland. Leuk dat die gasten niet weten dat we hetzelfde bedoelen. Tijdens ons bezoek aan het jacht zagen we een ander boot varen met een helikopter achter op het dek. Het moet toch niet gekker worden zo. Terug gewandeld naar de auto en ik mocht nu gaan rijden. Via de 95 terug omhoog en daarna de 595 op welke later overging in de 84 (Alligator Alley). Toen we hier over reden, zagen we dat de benzine meter al een behoorlijk laag punt had bereikt. Maar geen benzinestation in de buurt. Keren konden we ook niet. Dus doorrijden en hopen dat we wat tegen kwamen. We bereikten de afslag van weg 833. Hier was wel een Benzine station (pffff). Even voltanken. Naast het tankstation was ook een riviertje waar een behoorlijke grote Alligator in zwom. Ook stonden op de parkeerplaats van die heel mooie Trucks. We vervolgden onze weg naar Billy Swamp. Tijdens de rit kwamen we door een Indianen gebied. Op een of andere manier heeft dat wel wat. We kwamen in de loop van de middag aan Bij Billy Swamp. Het was helemaal niet druk. We namen de keuze om alleen de Airboot tocht te doen en niet de toch met de Swamp Buggy tocht. We liepen gelijk naar de kade. Na een klein kwartier te hebben gewacht kwam er iemand van Billy Swamp. Die gaf ons allemaal oordopjes (Als hij de motor start dan weet je gelijk waarom) en we mochten plaats nemen in de boot. We vertrokken met een langzame snelheid. We zaten op de voorste bankjes en hadden een goed uitzicht. Echter na de eerste bocht werd het pedaal ingedrukt (even alles goed vast maken en vasthouden). De snelheid was behoorlijk hard. We kwamen door een mooi stukje natuur waar de flora en fauna prachtig was. Links en rechts met regelmaat een Alligator. Op een gegeven moment werd de snelheid verminderd. Wel gingen een moerasbos (Hoe dat precies heet weet ik niet). De bomen groeide uit het water. Hier zwom ook van alles rond je heel. Alligators, vissen, Schilpadden. Op dat moment werd de motor even uitgezet om te genieten van de natuur.Wat we zagen was heel mooi. Een stel herten stak via het water over naar de andere kant. Dit terwijl de Alligators gewoon zwemmen hier. Na wat foto’s te hebben gemaakt werd de motor weer gestart en vervolgde we onze weg. Na een kleine 45 minuten waren weer terug bij het begin. Hier kon je nog naar wat afgesloten ruimtes waar Alligators, Schilpadden en andere dieren in zwommen, zaten, lagen etc. Het was intussen al 17:00 uur geworden. We besloten maar een terug te gaan. Na nog even te hebben rondgekeken gingen we terug in de auto en reden de weg terug.
Het terug rijden ding zonder fouten. Via de 833, 84, 595 en de 95 konden we nu in een keer terug komen op de Florida’s Turn Pike komen. Hier besloten we maar eens om te gaan eten. Het is wel vreemd om links te moeten uitvoegen (deze restaurants liggen in de middenberm en zijn langs 2 kanten bereikbaar). Het werd nogmaals de Quick. Na de nodige vette hap vervolgde we de weg naar het Hotel. TV zat er niet meer in. Het was al behoorlijk laat en de volgende dag wilde we nog naar Orlando zelf. Dus naar bed.

Dag 7 (12-11-2004 -> Orlando en de terug reis)
Om 07:30 uur opgestaan. Het zou de laatste dag worden (sniksnik en joepie want ik zie het vrouwtje en de kids weer). Na alles te hebben gepakt, hebben we de koffers bij de balie afgegeven. We kregen een nummer voor de koffers. We gingen naar de auto en reden naar de International Drive waar we de auto parkeerde bij Ripley's Believe It or not Museum. Dit is een museum waar heel vreemde zaken/dingen te bekijken zijn. Het is een mooi gebouw. Omdat we rond 17:30 uur de auto wilde inleveren, besloten we om niet naar binnen te gaan en lekker langs de International Drive te gaan wandelen. Het was heel goed weer. Op een grote parkeerplaats stond een verlengde limousine. Deze was maar in de breedte geparkeerd i.p.v. gewoon in het parkeervak. We zagen ook een chinees restaurant en besloten maar gelijk ons Ontbijt/Lunch te gaan nemen. Het was niet druk. We namen een onbeperkt lopend buffet.Na 2x opschepen en een toetje een free rifel besloten we dat het weertijd was om verder te gaan. We liepen nog verder de International Drive af, waar we een heel leuke Midget Golfbaan tegen kwamen die geheel in de stijl van de piraten was gebouwd. En niet alles was gelijksvloer. We besloten maar eens om de krachten te meten. Na de 18 banen was het 51 voor Antoine en 53 voor Ton. Verloren, maar ik was de enige die een hole in one had. We gingen weer verder en kwamen een gebouw tegen met de naam Wonderworks. Dit gebouw is ondersteboven gebouwd. Het is een museum van "where science has gone crazy." Het is echt een vreemd gezicht dat de lantarenpalen en bomen onderste boven hangen i.p.v. staan op de grond. Vanaf hier staken we over om de terug te gaan wandelen. We kwamen hier nog een helikopter vliegplaats tegen. Antoine gelijk naar binnen en wilde het e.a. weten (het begon te jeuken zullen we maar zeggen). Je kon hier voor een aantal leuke bedragen kleine rondtochten maken boven Orlando. Vanuit de ingang van de vliegplaats Had je een goed overzicht over de International Drive. Er reden hier ook bussen die leken op de trams in San Francisco. We liepen weer verder richting de auto. Echter we kwamen een gebouw tegen waar een aantal raceboten op hangen en aan de achter kant van het gebouw staken raceauto’s uit de muur. Ook stond hier een BigFoot. We vervolgden onze weg weer en kwamen weer bij de auto. Even een stukje terug rijden om nog wat inkopen te doen en hierna terug naar het Hotel om de koffers op te halen. Na de koffers in de auto te hebben geladen wilde Antoine me nog mee nemen naar Hooters. Dit is een restaurantketen met vrouwen die goed gevormd zijn. Ze waren behoorlijk vriendelijk. Ook het eten was zelfs lekker. Na het eten gingen we Avis. De auto inleveren ging vrij vlot. Toen naar de incheckbalie en weer geen raamstoelen vrij. De paspoortcontrole ging vrij vlot we gingen het vliegtuig in en zaten weer op het middenpad. We vetrokken een paar minuten te laat met de MP636. Echter niet alle stoelen waren bezet. Er waren nog raamstoelen vrij. We besloten op eigen gelegenheid maar te gaan verzitten. Er waren al meer mensen gaan verzitten, dus het zal wel mogen. Maar niet dus. De stewardess kwam met de mededeling dat deze stoelen gebruikt moesten gaan worden door iemand met rugklachten. Ik gaf aan dat ons plek ook al bezet was. Daar was ze dus niet blij mee dat iedereen gaat verzitten. Ik gaf aan dat aan de ander kant nog een plaats vrij was, de stewardess bedankte ons voor de tip en nam de man mee naar het andere gangpad. Dus lekker de terugvlucht aan het raam gezeten (al was het wel donker en moesten de raampjes dicht na de film The Ladykillers en een aflevering van Mr. Bean. Het slapen ging niet echt. Antoine daarin tegen snurkte er flink op los.

Dag 8 (13-11-2004 -> Aankomst in Nederland)
Na het ontbijt in het vliegtuig konden we nu wel wat naar buiten kijken. We konden nog mooi zien dat we over Engeland vlogen. Rond de klok van 11:00 uur werd de landing ingezet. We waren mooi op tijd geland. Na het pakken van de koffers konden we zo naar buiten lopen. Je kon kiezen tussen een 2 tal poorten. Een voor iets aan te geven en een voor niets aan te geven. We hadden niets aan te geven en voor we het wisten stonden we buiten. Wat een verschil met Amerika. Snel de trein gepakt en voor we het eigenlijk wisten stonden we in Breda. We hadden even voor aankomst Diana (de vrouw van Antoine) gebeld. Deze kwam met de auto ons ophalen. Voor 14:00 uur waren we al thuis. Mijn vrouw stond al te popelen om me te verwelkomen (is wel een goed teken). Na de nodige knuffels werden de souvenirs verdeeld. Remco en Patrick een Baseball van het John F Kennedy Space Center en een Baseball pet van Florida. Kelly kreeg een jurkje van Disney en een knuffelbeer van Orlando. Corrie kreeg een Tas van Disney en een glazen blok met een paar dolfijnen er in. Dit was het al weer. Het is mijn eerste reisverslag. Moet zeggen na ruim een half jaar is alles nog steeds fris in het geheugen aanwezig. Ik heb het gezin er al van overtuigd dat we gezamenlijk terug moeten.
Ik ben al met de voorbereidingen bezig 8) 8)

Groetjes en tot in Florida (the sunshine state)
Dr. Phlox

8) :lol: 8)