Welkom op het Florida Forum!


Dé grootste online community over Florida


  •  » Heb je vragen over je vlucht, accommodatie of autohuur?
  •  » Wil je graag advies voor je reisschema?
  •  » Wil je graag anderen vertellen over je mooie Florida reis?

...dan ben je op het Florida Forum aan het juiste adres!


Ja, ik wil mij graag gratis aanmelden!

p.s.: Geregistreerde gebruikers zien ook nog eens veel minder reclameboodschappen!


Tip! Bouw je eigen Florida fly-drive
Reis met eigen huurauto en ontdek naast de bekende plekken ook charmante vissersdorpjes en verscholen eilanden.


Pagina 2 van de 2 EersteEerste 12
Resultaten 11 tot 17 van de 17

Onderwerp: Reisverslag Daffelina: Florida 2013

  1. Top | #11
    Vaste Bezoeker
    Ingeschreven
    Aug 2011
    Locatie
    Purmerend
    Berichten
    94

    Standaard Re: Reisverslag Daffelina: Florida 2013

    Dag 9 (17 juli): melden bij de verhuurder en een Mall

    Tot groot geluk van dochter blijkt deze woning gewoon gratis wifi gebruik te hebben, dus er kan weer naar hartenlust gewhatsappt en gefacebookt worden. Onze sandheldcranes (de kraanvogels) blijken echter een bijzondere interesse voor de slaapkamer van onze dochter te hebben, want ze tikken al heel vroeg bij haar op het raam. Ook maken ze een enorme herrie! Soms heb je wel eens een tekenfilm waarbij een heel klein vogeltje even zijn snavel opentrekt en dan hoor je een enorme schreeuw! Nou, dat geluid hebben wij de hele nacht door! Die beesten krijsen wat af en ze staan dus ook vrolijk voor de omheining van het zwembad naar binnen te loeren in de hoop dat ze wat te eten krijgen. Ze krijgen van ons in ieder geval niets!

    We lazen de gastinformatie even door (wel bedden afhalen, maar je hoeft de was niet in te zetten) en verder vooral genieten. De airco staat in deze villa op 78 graden en dat voelt toch net beter aan dan de 75 graden in de vorige villa, waarbij de thermostaat was afgesloten, dus die konden we niet eens verstellen naar wat hoger. Deze kunnen we wel instellen, maar we vinden het met deze temperatuur prima uit te houden.

    We reden terug naar de villaverhuurder en kwamen aldaar in een kantoortje waar twee dames uit Engeland de scepter zwaaiden. We werden allerhartelijkst ontvangen, kregen veel info en mijn man vulde ondertussen het registratieformulier in. Naar een paspoort werd niet eens gevraagd en ook de creditcard werd niet gecheckt. Nou, daar waren we dus zo weer weg. Omdat de Gulf View Mall pas om tien uur opengaat, besloten eerst nog naar de Walmart te gaan. Dochter heeft van Dicsovery Cove een foto van 6 bij 8 inch een daar moet dus nog een lijst bij worden gekocht. Blijkbaar is 6 bij 8 geen gebruikelijke maat, want Walmart verkocht ze in ieder geval niet. Maar we vonden wel een ander lijstje, waarbij je door het passepartout aan te passen ook die maat kunt krijgen, dus we namen die lijst maar mee.

    Door naar de Mall waar ook een Hollister winkel zit. Dat had dochter even van tevoren uitgezocht en daar moest ze dus naar toe. Nou hebben ze bij de Hollister best hele goede muziek, maar het volume staat daar altijd vol uit, dus ik riep meteen:”Zeg, als we elkaar kwijt zijn, dan zit ik buiten in de relaxstoelen”. Dit keer heb ik het nog vol kunnen houden totdat dochter haar korte broek en vest ging afrekenen; toen had ik het met de muziek wel gehad! En in de stoel zat je overigens heerlijk, dus ze mochten het van mij rustig aan doen bij de kassa! Verder was de mall net zo groot, dus we reden via de Publix (waar de gefrituurde uienringen net klaar waren, dus een portie meegenomen) naar de villa terug.

    ’s Middag niets alleen Candy Crush gespeeld (mijn man en ik spelen nu samen zijn versie en we zijn bijna bij level 164, waarna ik weer wil afhaken om zelf verder te spelen) maar ook lekker geplonsd in het zwembad en in de zon liggen bakken. Dochter was eerst op jacht naar Lizzie en toen ze de hagedis vond, schrok het beestje zo van haar, dat hij in het zwembad duikelde. Dochter kwam meteen in aktie (een uniek moment deze vakantie) en zocht een bakje om Lizzie weer op de kant te krijgen. De hagedis rende meteen weg, dook onder een struik en liet zich niet meer zien. De zon voelt hier trouwens veel sterker en krachtiger aan dan in Orlando, dus we blijven flink insmeren. Er kwamen wel eens donkere wolken langs, maar het bleef vooralsnog droog. Rond half vier waren we net binnen wat aan het drinken, toen er door het Weerteam weer een inbreuk op een televisieprogramma kwam. Dit keer moest de regio van Brandenton tot Tampa, inclusief Tampa International Airport, rekening houden met zware windstoten (tot wel 90 mph) en flinke regenbuien. Wij kregen ook wel een beetje regen en we hoorden het onweer langstrekken, maar echt schokkend is het hier niet geweest.

    Door al dat plonzen en douchen, gaat het natuurlijk erg hard met de handdoeken hier, dus ik besloot er maar weer een was tegenaan te gooien. Dochter vond ook nog veel kleding die al in Clermont in de was had gekund, dus ik had meteen een overvolle lading draaien. Nou mag een aantal kledingstukken van ons zelf echt niet in de droger, maar ook hier heb ik geen wasrekje kunnen vinden! Dan maar weer alles uithangen in de kamer die we niet gebruiken en de inloopkasten.

    We maakten vandaag weer zelf eten (rijst met champignong- en kerriesaus en kipfilet) en daarna wilde dochter toch eens weten welke vogels zij nou struisvogels noemde. Op dat moment kwam er net weer eentje aanlopen en rende dochter met fototoestel naar buiten om de schreeuwlelijk op de foto te zetten. Manlief had pas later door dat er echt een kraanvogel voor het zwembad stond, dus die was te laat om het dier op de foto te zetten. Even later hoorden we toch weer het geschreeuw en dan is het niet moeilijk die beesten terug te vinden. Het schijnen in ieder geval Canadese kraanvogels te zijn en ja, ze zijn luidruchtig.

    Deze avond maakten we het niet te laat. Morgen vroeg op, omdat we rond 8 uur in Homosassa met manatees willen zwemmen. En dan maar hopen dat we er eentje “in het echt” vinden.

  2. Top | #12
    Vaste Bezoeker
    Ingeschreven
    Aug 2011
    Locatie
    Purmerend
    Berichten
    94

    Standaard Re: Reisverslag Daffelina: Florida 2013

    Dag 10
    (18 juli): Knuffelen met koeien?



    We moesten vroeg op, want we werden om half acht bij Homosassa verwacht. We
    waren daar echter pas rond tien over half acht, maar dat bleek ruim op tijd,
    want er was nog niemand van de Manatee tour. Er stonden al twee andere dames te
    wachten die geboekt hadden via een Groupon aanbieding en even later kwamen er
    nog meer mensen aan. De twee Groupondames bleken echter bij de toerleider niet
    in de computer te staan en omdat er maar zes mensen in een boot mochten en we
    nu met zijn veertienen daar stonden, was er opeens een probleem, want er moest
    een derde boot komen. Het duurde derhalve een hele tijd eer we eindelijk
    wegreden naar de boot, maar rond kwart over negen zaten we toch op het water.
    Al vrij snel zagen we drie Manatees zwemmen, maar toen wij ook het water in
    gingen, zwommen die beesten natuurlijk weer weg. We bleven nog een tijdje
    achter ze aandobberen, maar omdat de afstand van ons tot de boot te ver dreigde
    te worden, moesten we toch weer naar de boot terug zwemmen. We vaarden verder
    en eigenlijk was het nog best een relaxt tochtje. We zagen springende vissen en
    een opdrogende aalscholver en ja hoor, toch weer twee manatees. Maar die
    zwommen in een flink tempo langs de boot en ze waren niet van plan ergens te
    gaan liggen en op ons te wachten. Helaas, maar we hebben in ieder geval wel
    manatees gezien in de zomer en dat kan ook niet iedereen zeggen!



    Rond half twaalf waren we terug bij de aanlegplaats en gingen wee richting
    villa terug. Onze auto bleek ook dorst te hebben, dus we moesten onderweg eerst
    tanken, want de meter begon gevaarlijk richting nul te wijzen. Omdat we een
    hekel hebben aan onbemande tankstations waar je alleen met je pinpas moet
    betalen, reden we door tot we een tankstation vonden waar je wel contant kon
    betalen. Oef, wat een opluchting dat er weer wat in die tank zat!



    Vervolgens was het tijd om wat te eten, dus we sloegen af bij Denny’s. Daar
    koos dochter de wafels,

    wij samen uienringen en kipfingers, ik de kipfilet met rösti (de eieren en de
    saus hoefde ik niet) en manlief ook de kipfilet maar dan met patat en wel de
    eieren. Je kreeg zoveel dat we een deel van de uienringen als doggybag meenamen
    naar de villa. Daar kan ik nog een keer de lunch van nemen.



    We dobberden nog in en rond het zwembad en daarna lekker onder de douche. Al
    met al waren er vandaag dus weer negen grote badhanddoeken doorgegaan, dus toch
    maar weer die wasmachine aanzetten. Daar kwam bij dat ik een nieuwe, nog niet
    gewassen rode korte broek mee had en die kon nu wel met de handdoekenwas mee.
    De handdoeken konden hooguit een ander kleurtje krijgen, maar gelukkig is de
    rode kleur niet uitgelopen.



    Het blijkt trouwens dat Fairway Oaks ook een golfterrein is. Achter de rij
    villa’s die tegenover ons staat, bevinden zich enkele holes en aan de andere
    kant van de weg gaat het parcours verder. Ook staan er borden van “pas op,
    rijdende golfkarren”. Dat wij nou weer net uitzicht hebben op een binnenwater
    voor de vogels (het is ook nog een natuurreservaat) is wel leuk, behalve met
    die schreeuwende kraanvogels en daar stonden er vanavond opeens zes van achter
    de villa. Het had weer eventjes flink geregend (een kwartiertje, maar dan ook
    zo dat je geen hand voor ogen meer zag) en de vogels fleurden op en bleven maar
    schreeuwen naar elkaar.



    Dochter kwam er opeens achter dat zij eigenlijk geen eten voor vanavond had,
    dus of moeders niet bereid was even met de auto naar de Publix te gaan? Ehm,
    kijk, moeders heeft wel een rijbewijs, maar nog nooit in een automaat gereden.
    Daar komt bij dat deze Chrysler voor haar doen toch wel erg groot is en er
    zitten geen achteruitrijbleepers op! Tel daarbij op dat het gezichtsvermogen
    van mij geen 100% is, dus als het enigszins te vermijden is, rij ik niet in de
    auto. Gelukkig besloot manlief dat eventuele schade aan de auto erger is dan
    zelf een half uurtje van de tijd opofferen, dus hij reed toch maar wel naar de
    Publix.



    Dit keer raadden we dochter aan voor een paar dagen wat mee te nemen. Niet
    alleen voor vanavond, maar ook voor een andere dag en dan zouden we het wel in
    de vriezer kunnen gooien. Hoera, dochter ging op jacht naar diverse dingen en
    nu hoeven we er niet meer uit, omdat zij “niets meer te eten zou hebben”. En
    met het spel Candy Crush zitten we inmiddels weer in level 164. Zo gauw dit
    level gehaald is, ga ik afhaken en weer alleen zonder het facebookaccount van
    mijn man verder!

  3. Top | #13
    Vaste Bezoeker
    Ingeschreven
    Aug 2011
    Locatie
    Purmerend
    Berichten
    94

    Standaard Re: Reisverslag Daffelina: Florida 2013

    Dag 11 (19 juli): Tampa International Mall

    We werden klokslag half zeven wakker geschreeuwd door de kraanvogels, waarna om zeven uur de plaatselijke grasmaaiers in actie kwamen en overal rondbromden. Dochter bleek trek in eten te hebben, dus die liep ook door de villa, vandaar dat wij ook maar besloten vroeg op te staan. En ik slaap sinds ik hier in de States ben al zo slecht! Eerst een week in dat veel te smalle bedje en nu hebben we een groot ben en dan slaap ik ook niet goed! Ik moet thuis echt een paar dagen bijkomen en goed slapen, wil ik einde van de maand weer aan het werk gaan.

    Maar goed; het spetterde vanmorgen en het leek er niet op dat het vandaag mooi weer zou worden.
    We hadden gisteravond al besloten vandaag naar de International Mall van Tampa te gaan en dat kwam nu dus goed uit. Weliswaar was het tegen de tijd dat we in Tampa waren weer zonnig geworden, maar nu gingen we weer binnen shoppen. Eerst naar de Starbucks, dan Holister, Forever 21, de Disneystore, andere winkels en tot sot het Foodcourt en Earl of Sandwich. Deze eettent bevindt zich dan weer buiten de Mall en we konden even lekker in het zonnetje zitten om warm te worden. Ja, want dochter in haar korte broek en sporthemdje klapperde binnen weg van de kou! Het was ook koud in de Mall, maar wij hadden ons met een gewoon t-shirt iets warmer gekleed dan zij. En zij kwam buiten even helemaal bij.

    Vervolgens reden we via de tolweg (achtereenvolgens weer $ 1,25; $ 1 en $ 1,25) naar Hudson terug om meteen bij de Publix boodschappen te halen en door naar de villa. Daar stond Lizzie vrolijk op het terras op ons te wachten, maar toen dochter naar buiten kwam, rende Lizzie weer weg! Hagedissen vergeten ook niet snel!

    Ondertussen was het weer gaan regenen en kwam er onweer aan. Dochter had zichzelf eerst opgesloten op haar kamer, maar nu kwam ze even de kamer in; ze is niet dol op onweer. Opeens zagen we een gigantische flits met meteen de keiharde donderslag eroverheen, terwijl de villa stond te schudden. Het moet dus in de buurt ingeslagen zijn, maar wij hadden geen stroomstoring of andere onderbrekingen, dus het was niet in onze villa. Nadat het onweer weggetrokken was, toog dochter weer naar eenzame opsluiting terug.

    We wilden die avond naar het strand gaan en daar wat eten, maar de weersvoorspelling leek zodanig dat we daar maar niet naar toe gingen. Het werd een Golden Corral op de US 19 dus weer even met Navvy in de weer om deze in te stellen. Natuurlijk liet de muts ons weer omrijden! Terwijl er op de US19 gewoon een afslag naar de golden Corral is, moesten wij doorrijden en dan keren en terug.
    “Die muts kan me wat” riep manlief en hij nam de afslag die hij had gezien. Navvy liet het er maar bij.

    In de Golden Corral was het ook akelig koud. Dochter had geleerd van vanmorgen en had nu ook een vest aan getrokken, maar dit keer vond ik het ook te koud! Doordat je loopt om je eten te halen en dat eten toch redelijk warm is (niet te warm, want de gemiddelde Amerikaan moet zijn eten zsm naar binnen zien te krijgen, zodat hij weer verder kan) viel het nog wel mee, maar je moest niet te lang niets gaan doen. We kregen vandaag dan toch weer vitamientjes naar binnen in de vorm van worteltjes en komkommer en verder kon je natuurlijk van alles wat nemen en proeven. Anderhalf uur later waren we klaar en reden weer terug naar de villa.

    Op de oprit naar de garage lag een of ander plastic zakje: daar zat een krant in! Het geheel was drijfnat, maar toch namen we het mee naar binnen om de boel te laten drogen. Dan konden we de krant hier achter laten voor eventuele later komende liefhebbers. Oh, zijn wij de enigen die altijd in een villa gebeld worden door familie/vrienden/teleshoppers van de eigenaar? We hebben nu al vier keer de telefoon op kunnen nemen: een keer voor een belangstellingsinterview van het elektrabedrijf, een keer iemand van Senior Crime Watch en twee keer familie van de eigenares. En iedere keer krijg ik dan te horen of de eigenares ook available is? Nee, en we hebben ook geen idee wanneer ze dat wel is, dus bel een andere keer maar terug! Ik heb het idee dat familie en vrienden gewoon bellen om na te gaan of een villa verhuurd is, of niet. Dan kunnen ze dat doorgeven aan de eigenaars. Zogauw de telefoon hier overgaat, roepen we allemaal al “Ha, controle” en we nemen natuurlijk we braaf op!

    Bij aankomst in de villa stonden ook de kraanvogels weer te schreeuwen en wederom zag dochter Lizzie weer schuffelen. Dit keer liep de hagedis niet meer weg, dus ze was nu eindelijk gerustgesteld dat Lizzie er toch nog was! En de zon brak weer door, waardoor we alsnog konden gaan zwemmen. Dat deden we echter na acht uur niet meer.
    Laatst gewijzigd door Ta2 Gerrit; 20-07-13 om 14:55. Reden: dubbele tekst verwijderd

  4. Top | #14
    Vaste Bezoeker
    Ingeschreven
    Aug 2011
    Locatie
    Purmerend
    Berichten
    94

    Standaard Re: Reisverslag Daffelina: Florida 2013

    Dag 12
    (20 juli): Clearwater en zwemmen



    Om kwart over zes schrokken we wakker van het gekrijs van de kraanvogels en om
    zeven uur had dochter er weer twee voor haar raam staan tikken. Dan er maar
    weer uit. We zijn met het spel Candy Crush inmiddels door level 164 gekomen en
    we zitten nu te stoeien met level 167. De enige van alle bekenden op het
    facebookaccount van mijn man die in het spel ook zo ver is, is onze schoonzus
    en nu proberen wij dus als eersten dit level door te komen. Of dat lukt? Dat
    zal de tijd leren. In ieder geval moest vanmorgen eerst de vuilniszak buiten
    aan de straat worden gezet, want het huishouden draait natuurlijk grotendeels
    in een villa door.



    We stonden op met regen. Geen prettig gezicht, natuurlijk, maar het was verder
    wel warm. Alleen ga je niet iets buiten ondernemen als je toch door en door nat
    dreigt te worden. Dus besloten we naar het Clearwater Marine Aquarium te gaan.
    In folders leek dat een leuk park en er waren allemaal waterdieren, dus dat
    sprak ons wel aan. Behalve dat de weg naar Clearwater toch langer duurde dan we
    in eerste instantie dachten, viel het aquarium ook tegen. Ja, Winter de dolfijn
    zonder staart zwemt er rond, maar alle bassins en hokjes zijn zo klein! Zo is
    er een Rufus’ place voor peilkanen en daar zitten twee gigapelikanen (niet de
    bruine Flodidiaanse, maar grote witte) in een veel te klein hok. De drie otters
    hebben ook weinig ruimte en de schildpadden zwemmen ook maar zielig rondjes in
    een veel te klein badje. Het viel dus eigenlijk tegen! Maar goed, we hebben met
    onze entree wel de dieren die daar leven gesponsord, dus ze kunnen weer te eten
    krijgen.



    We gingen via de Walmart terug, want dochter moest nieuwe oortjes hebben. De
    flauwe grap dat ze twee goede oortjes aan haar hoofd heeft zitten, kent ze
    inmiddels wel. Nee, ze bedoelt dan oortjes voor haar Ipod: die dingen gaan bij
    haar gemiddeld twee tot drie weken mee, maar nu op vakantie hebben ze allebei
    snel de geest gegeven, dus er moesten andere komen. Dochter vond ook nog haar
    favoriete bruinings Cuppertone zonnebrandcrème en toen we naar buiten kwamen,
    brak het zonnetje door. Zwembad, here we come!



    En dat dachten meer mensen op het park! Overal hoorde je stemmen van mensen die
    buiten in het zwembad plonsden, totdat ik opeens het liedje “Opa Bakkebaard”
    hoorde. Hé, er moeten dus meer Nederlanders op dit park zitten! We konden
    lekker zwemmen en volgens ons staat de zwembadverwarming ook gewoon aan, want
    uit één spuitgat komt heet water. Vandaar ook die thermische lagen in het water
    met verschillende temperaturen. Nou ja, we hebben er niet om gevraagd en we
    zitten ook nergens aan de installatie, dus het zal wel goed zijn! Inmiddels
    hebben we drie hagedissen achter het huis gespot en die waren vanmiddag
    opmerkelijk actief. Ze klauterden over het gaas van de omheining en ze renden
    over het terras heen en weer. Dochter sprak ze allemaal toe dat ze zo leuk
    waren en dat ze hen niets zou doen. Lizzie weet wel beter!



    Nu er weer gezwommen kon worden, vliegen de badhanddoeken er weer doorheen, dus
    toch maar weer een was gedraaid. Vervolgens eens gekeken wat we aan eten in de
    villa hebben en toen bleek ik vanmorgen het hele brood te hebben weggegooid in
    de vuilniszak. Moesten we toch weer naar de Publix om wat te halen. Maar we
    reden eerst naar de Walgreen’s want ik wilde weleens weten wat hier
    maagzuurremmers kosten. Ik heb deze vakantie nog geen last van mijn maag gehad,
    maar ik weet dat Omeprazol (tegenwoordig ook in Nederland receptvrij te koop.
    14 tabletten € 16,99) heel goed helpt en dan hoef ik echt geen veertien dagen
    kuurtje te gaan houden. Ook de lidocaïnezalf tegen zonbranden moet aangevuld
    worden, dus dan maar even naar de drogist.



    Ik had al vrij snel de Omeprazol gevonden en het is belachelijk wat je daar
    hiervoor voor moet betalen: $ 17,99 voor 42 tabletten! Ook de lidocaïnezalf was
    stukken goedkoper dan in Nederland, dus eigenlijk zouden we flink in moeten
    slaan, maar we hielden het bij één verpakking per middel.

    Vervolgens naar de Publix om beschuiten (Holland Rusk) te halen. Jaja, ze
    verkopen hier echte Hollandse beschuitjes en ze smaken ook als zodanig. Niet
    die zoute troep als crackers, maar de echte beschuitsmaak. Alleen het meisje
    aan wie we vroegen waar die dingen zouden kunnen liggen, had geen idee wat we
    bedoelden, dus die dirigeerde ons richting de etnic food in rij 2. Achteraf lag
    de beschuitrol in rij 17 bij de Wasa knackebrod en daar namen we ook maar een
    pak van mee. Toen we even later bij de kassa waar dat meisje zat betaalden, zat
    ze echt naar die rol te kijken van wat mag dit nou weer zijn? Ja, het
    knackebrod kende ze, dat vond ze wel lekker. Maar de beschuiten? En grappig
    genoeg stond er achter ons weer een Nederlands gezin, dus die wisten ook wat
    beschuit was en dat je dat lekker kunt eten met kaas of jam. “Of hagelslag,”meende
    mijn man, die bijna door zijn meegenomen pak Venz heen is.

    Terug in de villa volgden we het weerbericht eens, want we hoorden de hele
    middag wel gerommel van onweer, maar hier in Hudson bleef het droog. Volgens de
    weerkundigen is het slechte weer net langs ons getrokken om vooral in het
    binnenland als flinke buiten neer te vallen, maar wij hielden het die avond
    droog en zonnig. Mjah, ook eens een meevallertje!

  5. Top | #15
    Vaste Bezoeker
    Ingeschreven
    Aug 2011
    Locatie
    Purmerend
    Berichten
    94

    Standaard Re: Reisverslag Daffelina: Florida 2013

    Dag 13 (21 juli): rustdag

    De vermoeidheid begint toe te slaan. Gisteravond hadden de lokale Helga van Leur en Reinier van den Berg op Klystron 9 het over de gehele dag regen en thunderstorms dus we hadden voor vandaag geen programma op gesteld. Toen we om half zeven door onze natuurlijke wekkers wakker werden geschreeuwd, scheen de zon al. Het was warm, benauwd en klam en we besloten maar meteen met een plons in het zwembad te beginnen. Het zwembad ligt in de schaduw, dus het was echt wel een brr moment voor je door was. Maar dan is het ook lekker! Onze achterbuurtjes waren ook weer in zangstemming: via Vader Jacob zaten ze al snel in de Sinterklaasliedjes en even had ik het idee om keihard een kerstliedje te gaan zingen, maar ik deed het toch maar niet. Laat ik de kinderen hun pret gunnen met de zwarte Piet liedjes.

    Rond half twaalf gingen we naar de Publix om eten en water te halen en de middag brachten we weer door in en rond het zwembad. Het was vandaag echter heel erg warm en zonnig en eigenlijk zat je binnen een stuk lekkerder. Maar daar word je niet bruin, dus dochter bleef maar in de zon bakken, maakte zich af en toe met een handdoek nat en toen wij onderhand al lang en breed afgedoucht binnen zaten, kwam zij ook nog eens naar binnen toe. Ze is aardig bruin geworden en gelukkig smeert ze zich wel goed in, maar ik vind toch wel dat ze iets minder lang in de zon had kunnen zitten.

    Enfin, we besloten vanavond het strand van Hudson te bewonderen. Het bleek een zeer klein strandje te zijn, waar ook niet veel mensen kunnen zitten, maar het zag er allemaal wel leuk uit. Er waren meerdere strandrestaurants: bij Sam’s zat voornamelijk de motorclub en daar speelde een lifeband. Veel te harde muziek voor ons, dus wij verkozen de Inn Gulf Motel. Daar hadden ze genoeg keuze aan eten en dochter bestelde twee voorafjes, terwijl man en ik de steak en de kip parmesane bestelden. Toen er her en der voorgerechten werden geserveerd, was ik blij dat ik die niet ook nog had besteld, want aan alleen een voorgerecht heb je al genoeg! Dochter had knoflooktoast besteld en daar kreeg ze ook nog een schaaltje knoflooksaus bij. Dat vond ze zomaar lekker! Mijn hele bord lag vol met de kip en de linguïni met tomatensaus en de steak van mijn man zag er ook huge uit! Er lagen zelfs nog gebakken garnalen bij, maar die at hij niet op! Terwijl iemand bij Sam’s zijn best deed muziek van enige kwaliteit ten gehore te brengen (bij de talentenjachten zou deze meneer meteen afgeserveerd worden) zaten wij lekker te eten tussen het toch wel wat oudere publiek! Ik zag de Griekse salades en de borden met uienringen om me heen uitgeserveerd worden (dat waren dan voorgerechten) en vrijwel iedereen kreeg er een doggybag bij! Zoveel was het allemaal!

    Na het eten gingen we nog even langs een andere Walmart, namelijk eentje die nog dichterbij ons zit. Dochter had gisteren oortjes gehaald, maar eentje daarvan deed het nu al niet meer goed, dus ze had echt andere nodig. Daar komt bij dat ze ook nog even naar shampoo troep van John Frieda moest kijken en dat bleek hier weer spotgoedkoop te zijn, dus dat kon ze meteen in flinke hoeveelheid meenemen. Ze keek nog naar een boek van een serie, waarvan ze in Orlando het eerste deel bleek te hebben gekocht, maar ook dat deel was hier niet aanwezig. En zo togen we weer gepakt en gezakt richting de villa, waar de zon nog steeds scheen en het buiten nog steeds niet te harden was.

    Rond half negen kwamen onze wekkers weer terug in de binnenpoel en als ik hier permanent zou verblijven, zou ik echt wat aan die beesten doen. Maar nu probeerde dochter of die beesten snapten wat ze met een bal moesten doen: nou, dat wisten ze niet! Ze was dan ook weer gauw binnen.

    Oh, wat het spel Candy Crush betreft: we zitten inmiddels in level 175! We hebben eerst onze schoonzus ingehaald, toen bleek zij weer even ver als wij te zijn, maar inmiddels lopen we een aardig stukje voor op haar! Logisch, want waar twee spelen, heb je ook dubbel zoveel levens om een level te halen :-).

  6. Top | #16
    Vaste Bezoeker
    Ingeschreven
    Aug 2011
    Locatie
    Purmerend
    Berichten
    94

    Standaard Re: Reisverslag Daffelina: Florida 2013

    Dag 14 (23 juli): Laatste dag in Florida

    Vandaag hebben we onze laatste volledige dag in Florida. Onze wandelende wekkers hadden het vanmorgen beschaafd gehouden en stonden vanaf een ander punt te schreeuwen, dus we konden rustig wakker worden. Wel om half zeven natuurlijk! De zon scheen weer volop en in tegenstelling tot gisteren waaide er een heerlijk briesje, waardoor je dus verbrandt waar je bij staat. Dochter ging meteen zonnen en af en toe het water in en wij speelden rustig binnenshuis Candy Crush level 180.
    Een erg vervelend level om door te komen en het lukte niet.

    Ik besloot vandaag onze eigen was weg te krijgen, zodat deze kon drogen. We gooien niet al onze shirts en korte broeken in de droger en ook sokken en ondergoed gaan niet de droger in, dus dan had ons eigen spul de hele dag de mogelijkheid om te drogen. De handdoeken sessie van vanmiddag (na het zwemmen en douchen) draai ik er vanavond nog doorheen. Dan blijven voor morgenochtend alleen het beddengoed en de laatste handdoeken van het douchen over.

    Rond 11 uur besloten we nog even naar de Gulf View Center Mall te gaan en daar wist ik een witte blouse te bemachtigen en dochter twee shirtjes. Toen we wegliepen, keek ik op de bon en vond dat dochter toch wel een dure smaak had. Zij was heel verbaasd, want ook haar shirtjes hingen aan het sale-rek voor $ 7,50 en voor die prijs waren de shirtjes niet aangeslagen. Dus moesten we terug om te reclameren. Manlief had met de ING pas betaald en nee, het lukt niet om daarop geld terug te storten, dus we kregen het verschil uiteindelijk in cash terug.

    We aten wat op het foodcourt, haalden drinken bij de Starbucks en gingen rond half twee richting de Publix om de laatste boodschappen voor de vluchten voor morgen in te slaan. Zo eet dochter vrijwel geen vliegtuigeten, willen we echt nog een paar zakjes flavoured onion rings (een soort ringelings, maar dat net een lekkerder smaak) mee naar huis nemen en een paar kleine zakjes chips en M&M’s zijn in het vliegtuig ook niet te versmaden.

    Eenmaal terug in de villa ging ik inchecken voor de vlucht naar Minneapolis en Amsterdam. We vliegen via Minneapolis en dat was een domme keuze van mij. Ik zag dat ik om 14.00 uur via Detroit kon vliegen (dat vliegveld kennen we wel en daar is weinig te doen) en om 14.10 ging er een vlucht via Minneapolis. Beide vluchten duurden ruim twee uur (dacht ik) alleen op Detroit had ik 2 uur de tijd en op Minneapolis 3 uur. Leek me wel even prettig om daar de beentjes te strekken, rustig te eten, voordat we rond 19.25 richting Amsterdam zouden gaan. En de vliegtijd naar Amsterdam was in eigenlijk even lang, dus dan maar eens een ander vliegveld proberen. Nou had ik wel gezien dat de vlucht van ons ruim twee uur later aan zou komen in Amsterdam, maar er is toen geen belletje gaan rinkelen bij mij. Dat belletje rinkelde pas later toen ik op de site van Delta zag dat het vliegen van Tampa naar Minneapolis iets meer dan drie uur in beslag neemt. Pas toen vroeg ik me af in welke tijdzone Minneapolis eigenlijk lag en ja hoor, we gaan morgen eerst een uurtje terug in de tijd, om vervolgens richting Nederland 7 uur in te halen. Over een jetleg gesproken! Aan de andere kant, wat maakt het verder uit? We hebben nog vakantie en nu zijn we pas rond half elf op Schiphol, gaan naar huis, halen de boodschappen, draaien een was van de laatste dingen en vallen op tijd ons bed in. De dag gaat dan wel weer veel sneller om!

    We gaan straks nog plonzen in ons zwembad en dan begint het draaiboek van opruimen en koffer gedeeltelijk op voorhand inpakken.

  7. Top | #17
    Vaste Bezoeker
    Ingeschreven
    Aug 2011
    Locatie
    Purmerend
    Berichten
    94

    Standaard Re: Reisverslag Daffelina: Florida 2013

    Dag 15 (23 juli) inpakken en wegwezen!

    Gisteravond was dochterlief bezig naar koffer te pakken en om de haverklap werd haar koffer gewogen. Volgens haar zat ze steeds onder de 23 kilo. Maar daar kwamen op het laatste moment natuurlijk de droge kleding en make-up spullen bij, dus ik weet het allemaal niet.

    Wij pakten op deze ochtend alles in één keer in en ja, de koffer van mijn man voelde toch wel erg zwaar, maar dat moest goed komen. Het was half tien, de koffers stonden in de auto en we vroegen ons net af wat we nog zouden gaan doen, toen er een wolkbreuk losbarstte. Wat nu? We moeten om 11 uur uit de villa zijn, maar hoelang gaat deze bui duren en hoe is het om met dit weer naar Tampa te rijden? Om een lang verhaal kort te maken: we sprintten naar de auto en besloten richting het vliegveld te rijden. We kwamen de oprit niet eens af, omdat er een figuur van het verhuurbedrijf al stond te wachten de villa in te gaan, dus die reed weer terug en wij reden weg. Die had dus geluk: kon meteen aan de slag voor de schoonmaak!

    Onderweg naar Tampa hadden we de eerste 10 mile slecht weer, maar toen klaarde het op en reed het lekker door! De zon liet zich weer zien (nou, je moest vooral vooruit blijven kijken en niet naar achteren, want daar zag je weel de donkere lucht hangen) en zo kwamen we rond iets over half 11 bij de car rental aan. Daar was het al snel: oké, fine en je ticket voor niets bij te betalen en zo liepen we het vliegveld in. We konden pas vanaf 11 uur onze koffers kwijt en boardingpassen prinnten, dus even gezeten en rondgekeken. Toen ontdekten we ook weegschalen, dus toch maar even onze koffers er op gooien. Goed, de koffer van dochter was een paar pound te zwaar, maar de koffer van man bleek toch 8 pound te zwaar. Dus besloten we toch maar over te pakken tot we uiteindelijk op 50, 51 en 38 pound zaten. Het was inmiddels 11 uur geweest, dus inchecken! Bij de balie werden de boardingpassen uitgeprint en de koffers gelabeld en doorgestuurd. Toen gingen we eerst naar de Starbucks, toen nog wat eten en daarna naar de gate.

    Het toestel naar Minneapolis was een Airbus 320 en zat vol met ouderen. We weten niet wat er in Minneapolis aan de hand was, maar er zat echt een explosieve grijze massa in het toestel en natuurlijk zat het toestel weer propvol! Gemiddelde leeftijd zonder ons mee te tellen? Zeventig, schat ik. Dus sommigen sliepen al voordat we ook maar een meter gereden hadden. We vertrokken op tijd, kregen dit keer wel degelijk met flinke turbulentie te maken dus ik was blij dat we op Minneapolis waren geland. Gelukkig zaten we dit keer op rij 9, dus we waren ondanks de grijze golf nog snel te toestel uit, maar het uitladen schoot niet echt op!

    Vervolgens konden we rondlopen op Minneapolis en ik moet zeggen dat dit best een leuk vliegveld is. Je kunt helemaal rondlopen, ziet genoeg winkels en eettenten en je kunt je daar uitstekend vermaken om de tijd door te brengen. Omdat onze vlucht pas om half acht zou vertrekken, namen we ook hier wat te eten en daarna was het bij de gate een oplaadpunt zoeken en alles weer opladen tot het maximaal mogelijke. Dat gaat natuurlijk niet zo snel met 110 volt, maar alle kleine beetjes helpen. Er waren trouwens weinig Nederlanders die met deze vlucht mee gaan. We hoorden alleen maar Engels, Spaans of Portugees en Aziatische talen. Uiteindelijk kwamen we met het boarden nog een Nederlander tegen, maar dat was het dan wel.

    We zaten op 25 A,B en C en naast mijn man bleven de plekken D en E vrij. We zeiden al tegen onze dochter dat zij mooi op CDE kon gaan slapen, dan zou man wel naast mij komen zitten. Nou, dochter kreeg het even later heel anders voor elkaar! Onze stewardess was niet echt een knapperd. Ik begon al te zingen “Cruella de Ville, Cruella de Ville” omdat ze best gelijkenis vertoonde met deze boef uit de film en mijn man noemde haar Hetty de heks. Later kwamen we erachter dat ze Renee heette en ze bleek vreselijk aardig!

    Nadat we in de lucht zaten, kregen we eerst wat te drinken en even later werd het eten uitgeserveerd. Hier zit ook een Sudoku bij en na het eten ging dochter die maken. Degene die voor haar zat, had de stoel nog rechtop staan, dus ze hing lekker over het tafeltje. Totdat degene die voor haar zat zonder te kijken haar stoel in één klap naar achteren knalde, het videoscherm keihard tegen het hoofde van dochter aankwam en dochter dus gewond en huilend in de stoel zat! We belden om een zak ijst te vragen, maar er reageerde niemand binnen 10 minuten. Nadat we dus maar bleven pingelen met het belletje werd er iemand wakker en ze vroeg of dochter een aspirientje wilde. Nee, dochter had nog steeds last van pijnscheuten dus geef maar een bak ijs om tegenaan te houden. Toen kwam dus Renee op de proppen, stelde zich voor en nam dochter meteen mee naar rustiger oorden (de business class). Nee, ik hoefde niet meteen mee, het zou allemaal goed komen! Even later meldde Renee zich dat Lisette nu rustig bij Colleen zat en dat ze nu in ieder geval kon bijkomen.
    Ik ging de business class in, werd even tegengehouden wat ik daar kwam doen, maar mocht toch naar binnen. Nou, daar lag onze prinses languit op de eerste rij met een dekbedje over haar heen. Een en al grijns op dat moment, maar wel met een zak ijs op haar hoofd om de zwelling tegen te gaan. Ze had ook nog steeds hoofdpijn dus ze moest blijven liggen en onder toezicht blijven. Ik zei al tegen mijn dochter dat ik haar ongeveer een uur voor de landing terug zou zijn (ik gun haar die luxe natuurlijk) en ik ging weer naar mijn krappe plekje in de economy class terug.

    De schuldige die mijn dochter zo’n dreun had verkocht, had tegen de stewardess wel gezegd dat ze het niet express had gedaan. Dat had ze ook niet,maar ze had op zijn minst nog wel kunnen informeren hoe het later met dochter was, maar dat deed ze ook niet meer. Ik had inmiddels ook twee stoelen tot mijn beschikking, maar ik kan niet slapen in een toestel. Dan maar het entertainment aangezet en dit keer werkte alles wel goed. Je kon nu ook naar het menu voor films of wat anders kijken en het scherm werkte nu zoals het moet werken. Ik begon met de Disneyfilm Oz, the Great. Ik kon mijn aandacht er niet bij houden, trouwens, de film begint ook in zwart/wit en ik schakelde maar over naar de airshow. Dat was tenminste boeiend beeld, want je ziet de tijd tot destination aftellen. Natuurlijk moesten op een bepaald moment de raamschuifjes dicht, liep ik nog even langs dochter om haar een fijne nachtrust toe te wensen (er was inmiddels ook aan mij gevraagd of ze Ibuprofen mocht hebben en als ze dat zelfde wilde, waarom niet?) en ik vouwde me weer over de stoelen heen. Zucht, kreun en steun en nee, weer niet in slaap gekomen. Dan maar de film Mulan kijken, want ik vind Mushu zo’n schattig diertje.

    Op een gegeven moment besloot ik maar weer even dochter te bezoeken en zij kon in de business class de slaap evenmin pakken, terwijl ze best languit kon liggen. Maar ze zat natuurlijk wel alleen, kon weinig op het hoofdscherm zien en besloot even later toch maar weer richting ons terug te komen. Toen werd ook net het ontbijt geserveerd: een soort gestoomd ei broodje en eigenlijk smaakte dat wel met de zure jus d’orange en een koude banaan. Inmiddels deden we de raamschuif weer open, zagen natuurlijk het daglicht en dan wordt het zo’n beetje aftellen naar Amsterdam!

    We landden natuurlijk weer op de Polderbaan en kregen wederom twintig minuten sightseeing van het vliegveld! Da’s echt een domper, hoor! Ben je op tijd geland, duurt het weer zolang tot je bij de gate bent en er uit kunt! Gelukkig waren onze koffers er heel snel en zo gingen we richting Hema om saucijzenbroodjes te halen. Vervolgens melden bij de STA balie voor de taxi en toen naar huis! Onze vakantie zit er weer op! En we hebben ons dit keer 1 ding voorgenomen: volgend jaar gaan we ergens naar toe op maximaal vier uur vliegen vanaf Amsterdam en geen nachtvluchten meer.



Forum Rechten

  • Je mag geen nieuwe onderwerpen plaatsen
  • Je mag geen reacties plaatsen
  • Je mag geen bijlagen toevoegen
  • Je mag jouw berichten niet wijzigen
  •