[Reisverslag] Ta2 Gerrit: NO Daytona Bike Week 2012

[mineke]

Goed om te lezen, dat jullie er al zijn, wat boffen we toch weer met al die fijne belevenissen te mogen lezen. Heel veel plezier
grtjes Mineke

[ekkie50]

Good morning, FBI :razz:

[nocodes]

Ben jaloers Gerrit!

[moby]

Ik ben ook jaloers op Gerrit

[mrloes]

Dankjewel voor het leuke verslag tot nu toe, dat wordt weer genietend mee lezen!

[mattrob]

Weer heerlijk meegelezen ;-) ! Handig verslag van de Dublin / Aer Lingus vlucht, kan ik Yvonne weer geruststellen. En een prachtige uitvoering van de standaard FBI uitrusting; wij zijn (al is het met een soberdere uitvoering) ook erg happy.

[Ta2 Gerrit]

Ik was ook erg benieuwd naar Aer Lingus, en het is wat mij betreft een aanrader. En terug zal het ook wel goed komen. I.i.g de vertrektijd is al prima, 7 uur s`avonds :-).
Gelukkig maar, want in Juni "moeten" we weer met AL, al vliegen we dan BC, nog beter :lol:

NB; Volgend verslag is in de maak, is er wegens "drukte" gisteren bij in geschoten. Spannend ;-)

[Ta2 Gerrit]

This holiday sucks.

Maandag 27 Februari 2012 – De titel dekt niet de hele lading (gelukkig maar :mrgreen: ), maar soms moet je even iets kwijt. Zo is bijvoorbeeld na één dag al een creditcard outmaxxed, maar daar hebben we er nog een paar van, dus hoeven we het niet zonder poen te doen. De zon breekt mondjesmaat door, dus qua opbouw van acclimatisering zitten we ook wel snor, zeker omdat de temperatuur tegen het eind van de week de 30° zal benaderen.

De grootste “zuigkracht” zit hem in een voorval wat al in de vroege ochtend plaatsvond. Om zes uur sta ik er naast, heb wat contact met medeforummer Mattrob, die gelijk met mij opstond, maar daarentegen wel 3 tijdzones westwaarts van ons gestationeerd is. Een echte vroege vogel (snowbird ??? :lol: ) dus. Een bakkie leut met de vrouw later staat ook de rest van de huishouding paraat op het pooldeck, waar we gezamenlijk een forse armadillo onze tuin zien doorkruisen. Nobody in his/her right mind heeft natuurlijk een fototoestel in aanslag om 7 uur sochtends, maar na gedegen sporenonderzoek lijkt het een regelmatig loopje te zijn van dit gordeldier, dus misschien krijgen we nog een kans. Voor nu rest slechts een fotootje van de vrienden van Google.



La chef de Petit dejeuner verrast ons weer met een heerlijk ontbijtje en daarna gaat ieder zijns/haar weegs. De keukenprinses aan het werk voor de Zweedse vrachtwagenbouwer, de opruimploeg en de scribent richting pool, want het weer is er zelfs om 8 uur sochtends geschikt voor. En daar gebeurt het. Tijdens het fanatieke balspel (we hebben een pro bij ons) wordt het goddelijke lichaam van Uw correspondent opeens vanachter aangevallen door wat in eerste gedachte een python van een meter of zes moet zijn. Vlijmscherpe, haast helse, pijnen voel ik in mijn bescheiden ruggetje, en met al mijn krachten weet ik me los te worstelen van het vileine beest. De waarheid is iets minder poëtisch en gevaarlijk.

In een zwembad zitten diverse in- en uitlaten voor de circulatiepomp. De uitlaten zitten in de wand, en spuiten heerlijk warm water naar binnen. Om dit water te verwarmen moeten er ook gaten zijn die dit water naar de kachel toe brengen. Die zitten in de bodem en in de wand, en zijn meestal afgedekt met roostertjes om te voorkomen dat iemand zijn vingers en/of andere uitsteeksels er in plant.
Die ene in de wand ontbeerde zo´n rooster, en daar stond ik mijn ballen te vangen. In een uiterst sportieve achterwaartse beweging kwam ik iets te dicht bij, en werd daarbij gegrepen door de mothersucker. En daar kom je niet zo maar van los, met als resultaat een 6 cm zuigzoen op de behaarde rug. Leg dat thuis maar eens uit. Niet zo spectaculair als gedacht, maar wel gevoelig.

Inmiddels is het tijd om weer te gaan shoppen. Marion heeft weer wat centjes verdient, dus het kan weer. We gaan richting Premium Outlets, International Drive. Daar aangekomen blijkt de economische crisis erg toegeslagen te hebben. Kon je voorheen nog vrij makkelijk aan de voorzijde de automobiel parkeren, nu is zelfs aan de achterkant moeilijk een plaatsje te bemachtigen. In moeilijke tijden komen de mensen vanzelf op de koopjes af, dat blijkt maar weer.

En de dames/heren van Nike, Adidas, Hilfigger en aanverwanten treuren daar niet om, die moeten immers ook van hun negosie af, en wie zijn wij om daar niet aan bij te dragen. Een paar tassen rijker maken we plaats voor weer een nieuwe crisislijer, en zakken de International Drive af om bij grote broer Premium Outlets Vineland wederom een bijna vruchteloze zoektocht aan te vangen naar een leuk plekje voor onze FBI-koets. En die wordt gevonden aan de rand van de immense parkeerplaats, in de inmiddels brandende zon. Het plekje is eigenlijk niet berekend op zo veel Amerikaans staal, maar met de ogen dicht past hij er net tussen, en ik kan nog uitstappen ook, hoewel met enig kunst en vliegwerk.

Ook hier schuifelen we door de drommen armlastigen en bezoeken dezelfde serie winkels als een uur geleden. Hier is de slagingskans 100% (ze hebben onze maten wel), dus gaan er weer wat witte “3 zwarte strepen”- en bruine “rode woosh” tassen mee naar Kissimmee. Ook worden er wat custom hoofddeksels besteld, en het halve uurtje dat het maken daarvan duurt brengen we door met een verfrissende Frappucino van Starbucks. En dat is nou net de druppel die de emmer heeft doen overlopen. Was het uit de auto wringen al geen sinecure, het weer toegang krijgen tot het inmiddels 50 graden hete zwarte plaatstaal levert behalve verbrande vingertoppen ook een behoorlijk verwrongen buikje op.

Maar we zijn binnen en ten behoeve van de passagiers wordt eerst de airco tot het vriespunt opgevoerd zodat het ovengehalte binnen wat draaglijker wordt. Geheel cool cruisen we de I-Drive af voor ons eerste bezoek aan DE winkel van de US, Walmart, en het wordt die aan de SR535. Ook daar worden weer de nodige plastieken tasjes gevuld en wederom de cashback proef op de som genomen, en die werkt wonderwel. Dan spoedden we ons huiswaarts, want we hebben een afspraak, en die visite zou tussen 5 en 6 arriveren, en het is 5 uur.

De dames worden gedropt, de heren gaan de lokale kruidenier aandoen, en bij terugkomst blijkt onze gast gearriveerd. Het wordt een warm weerzien, en na de sociale update besluiten we de website van Outback te raadplegen voor een curbside dinner. Onderwijl begint het te regenen, en dat gaat over in hozen, zo erg dat we het gehele meubilair onder de toch forse lanai bijkans strak tegen de villa aan moeten zetten om niet nat te worden. De vrijwillige “afhalers” (Fred en ik)worden fors uitgelachen, want ondanks dat we bij Outback de auto niet hoeven te verlaten, zullen we toch de tien meter van de voordeur naar de auto en vice versa moeten overbruggen. En dat wordt dus een nat pak.

De Outbackboy heeft geluk, het is net even droog, en op de terugweg gaan de sluizen weer open. Ondanks dit vochtprobleem smaakt de maaltijd (Ahi Tuna, Flo’s Filet etc. etc.) uitstekend, en dan is het tijd voor een bakkie leut, iets wat door onze gast zeer gewaardeerd wordt. Het wordt een vochtige en vooral gezellige avond, die nog vrij lang doorgaat, totdat onze gast met een volgepakte motor huiswaarts keert. Hij moet zich tenslotte morgenvroeg melden bij de muis. Wij hebben daarentegen vakantie, en nemen nog een paar afzakkertjes.
Daardoor schiet dit verslag er een beetje bij in, dus dat doen we morgen wel.

[Ta2 Gerrit]

Computerperikelen.

Dinsdag 28 Februari 2012 – Het was uiterst gezellie gisteravond, dus is het uitslapen geblazen. Om 5.15AM kijk ik op de wekker, maar besluit dat het nog te vroeg is om op te staan. Even later kijk ik weer, het is 5.32AM, dus dat schiet niet op. Wat wel opvalt is dat het daglicht al onder de gordijnen doorschijnt, en dat is vreemd. Gisteren kwam de zon veel later op……..
Omdat de urineerplicht roept zie ik op een andere klok dat onze wekker zo’n 2 uur achter loopt en het dus al half acht is. Geen wonder dat ik zo wakker was.

De wekker blijkt dus een eigen leventje te leiden, want ik had hem Zondag ook al een paar uur terecht gewezen. Die ruilen we voor de Mickey wekker uit de kinderkamer. Iedereen is binnen no time in de benen, en koffie, melk, jus en het ontbijt gaan er prima in. Het is nog wat mistig buiten, maar het belooft een warme dag te worden. Volgens de weerman wel wat bewolkt, volgens onze eigen waarneming volop zonnig. En we hebben niks gepland, dus gaan we genieten.
Beetje zwemmen, zonnen en wat tischtennis, drukker maken we ons niet.

Het enige wat ons een beetje bezighoudt is dat de laptop van Suzette (we zijn gemiddeld met 8 toestellen online, 3 laptops, 4 smartphones en een Itouch ops: ) niet meer wil bijladen. Na wat getest blijkt dat het stekkerhuisje van de voeding binnenin de laptop wat gammel is. Af en toe wiebelen met het stekkertje geeft aan dat hij soms wel en vaak niet contact maakt. Dat is lastig, en Fred en mijzelve besluiten om daar eens nader een blik op te werpen. Nu heb ik wel standaard een multitool aan de broekriem hangen, maar die is toch wat te lomp voor de Acer Aspire One. Een fijn excuus om weer eens naar Lowe’s te gaan voor wat kleine schroevendraaiers.

Suzette wilde even mee die kant op om bij “onze” Walmart, aan de US27, nog even wat zomerbroeken (Capri”s) te bekijken. In die tijd maken de mannen Lowe’s, vinden van alles, nemen daar ook wat van mee, maar niet waar ze voor komen. Nu weet ik dat het huismerk van de Walmart, Stanley, wel zo’n beoogd setje schroevendraaiers heeft, en aangezien we bij de buurman van Lowe’s toch Suzette weer moeten oppikken is dat een reden om ook daar even binnen te wippen.

We zijn binnen, vinden wat we zoeken, en besluiten ter plaatse om ook maar wat barbecuespul in te slaan voor de avondmaaltijd. Omdat we niet alles konden vinden stel ik voor om ook de Publix aan te doen, want die hebben op zeker kruidenboter en een fijnere keuze aan vlees. Daar mee thuisgekomen horen we dat Marion zich prima vermaakt heeft met zwemmen, haar werk en de gameroom, maar zich wel afvroeg waar we toch bleven. Time flies when having fun.

Fred en ik gaan aan de slag met het netbook en aan de hand van een Youtube filmpje (geweldig toch, dat internet) demonteren we zo’n beetje 90% van de Acer. Het stekkerhuisje wordt hier en daar wat bijgebogen, de stekker gaat er weer strak in, dus wordt het geheel, geholpen door de video achteruit af te spelen, weer in elkaar geschroefd. Helaas heeft het niet geholpen, het laden gaat nog steeds niet of nauwelijks, dus vermoeden we een breuk in de printplaat.




Repareren zal waarschijnlijk meer kosten als dat de Acer nog waard is, dus gaan we op zoek naar een nieuwe. We hadden bij Walmart al wat vooronderzoek gedaan en via Kieskeurig e.a. de verschillen opgezocht, en het wordt de nieuwste 2012 versie van de overleden Aspire, die hier toch nog redelijk wat eurootjes goedkoper blijkt te zijn, dus die gaan we maar ophalen.
Op de terugweg blieft de zwarte tank wat brandstof, en bij de Racetrac op de hoek blijkt het pinpasdebacle nog niet helemaal uit de wereld te zijn. We komen een eind bij de pomp, maar de laatste mededeling is; “see cashier”, dus hier wordt maar weer ouderwetsch met contanten afgerekend, op voorhand, dat wel.

Tijdens het barbecueën wordt de metallic zwarte aanwinst bedrijfsklaar gemaakt, wat met al de aanbevolen updates nog een hele toer is. Net als het grillen van het vlees trouwens, want de gekochte weggooi barbecue willen niet echt mee werken. Al snel wordt overgegaan op de aanwezige electrische, die wel een beetje wankel is, maar verder uitstekend zijn werk doet.

Het smaakt allemaal voortreffelijk, en zoals altijd blijft er weer veel te veel over, dus dat gaat de vriezer in voor een volgend grillfeest. Door deze copieuze maaltijd, vergezelt van de heerlijke koude drankjes daalt de stemming al snel tot vermoeide laagtes en verdwijnt de één na de ander onder de klamme lappen, om morgen weer fris en fruitig wakker te worden voor enkele close encounters met Florida’s wildlife, door Marion steevast happy snappers genoemd.
Maar daarover hoort U morgen meer.

[Syllvia]

Goedemorgen! Wat een geweldig verslag weer, toch best gevaarlijk een zwembad, hahaha
Have fun daar!