[Reisverslag] Ta2 Gerrit: NO Daytona Bike Week 2012

[rolandino]

Dat tuitje is al een poos niet beroosterd, vorig jaar had hij mij ook te pakken op de rug, was redelijk snel weg, maar toch een mooie ronde en rode plek gehad..

Tja, verder is het gewoon genieten lees ik, heerlijk!

[ekkie50]

Herkenbaar probleem, van die stekkertjes. Die zitten altijd op de printplaat gesoldeerd, dus toen ik van het probleem las had ik al iets van "laat maar!". Dat is niet te repareren want het is allemaal pietepeuter klein spul waar geen mini schroevendraaier tegenop kan. Zo heb ik ooit een GPS verprutst. En wat 'n toeval: ik heb kort geleden van hetzelfde haakje ook zo'n setje gepakt om m'n bril te repareren :shock:
Goed dat jullie voor een nieuwe laptop zijn gegaan, een lekker frisse start en altijd weer spannend natuurlijk. Nog heel veel plezier!

[pumi1000]

Wat was dat voor een raar dier.........heb je hem nog een keer gespot??
Leuk verslag weer!!

[bibi]

Geweldig weer!!! Maar pas op voor de loslopendezuigzoenachterlaters (mooi woord voor wordfeut) !!!!! Have fun!

[mattrob]

Weer een heerlijk verslag om mee te lezen. Grappig die grote tegenstelling met ons; wij in de kou en heftige sneeuwbuienen volledig ingepakt, jullie in de ... zon en warmte, in korte broek ;-) ? Overigens, wij zitten 'slechts' 2 tijdzones van jullie verwijderd, dus dan 'valt het nog mee'.

Wij gaan vandaag een Outback proberen te vinden in Denver (ik vermoed dat dat best wel gaat lukken), in Florida gaan we de curbside maar eens proberen . Enne, eindelijk de Walmart zeg :mrgreen: ! Vond het al lang duren !

[hannie]

Heerlijk om mee te lezen.
Have fun!

[Teleton]

Helemaal b(lij) gelezen bij een bakkie buiten. Jammer dat de Acer na langdurige reanimatie toch nog is gesneefd, maar jullie dragen het verlies manmoedig zo te lezen en gelukkig is de Walmart hier altoos dichtbij, een goede laptop hoort tot de standaard uitrusting van ieder Floridagangster, dus jullie reisgenote kan er weer even tegen!

Verder is er een paar kilometer westwaarts evenmin iets te klagen dan aan de oostzijde van dit deel van de 192 en als ik zo naar buiten kijk, blijft dat nog even zo. HAve fun!

[diver99]

ik denk dat ik dit jaar maar thuis blijf want zo'n aanval in het zwembad wordt door geen een verzekering gedekt.:smile: Maar het is Amerika dus misschien kan je de eigenaar een proces aan doen voor een miljoentje of tig. :-\"
Veel plezier daar( we zijn toch eigenlijk allemaal best wel een beetje jaloers)8-)

[ekkie50]

@diver99: Je bedoelt de hickey clausule :-\"

[Ta2 Gerrit]

Geen verloren dag, die 29ste.

Woensdag 29 Februari 2012 – Na de luie dag van gisteren gaan we vandaag voor een wat actievere. Vroeg uit de veren, en na het ontbijt en een rondje tafeltennis met onze nieuwe Walmart bats gaan we met de Suburban richting Boggy Creek Airboats, de zuidelijke locatie. Niet onze eerste keus, maar Aquatic Adventure, die wat hoger stond in de Tripadvisor top 25 (resp. nr. 6 en nr.3), gaf taal noch teken op al onze communicatieve handelingen. Dus gaan we naar de ouwe Bog.

Omdat de laatste 5 mijl voor deze locatie bij mij geheel niet bekend zijn gaat de “in house” TomTom mee, en prent ik de webkaart in mijn eigen bolletje, uiteraard. TT geeft bij vertrek al aan dat het opgegeven adres 30,5 mijl weg is, en dat we daar 1 uur en 13 minuten over gaan doen. Het eerste kan ik nog geloven (met moeite), maar het tweede kan hij op z’n buik schrijven. BS²
We karren de 192 een stuk af, en slaan dan zuidwaarts Poinciana Blvd op, want zo stond het in mijn hoofd gegrift. En daar was vriend Tom het geheel niet mee eens, en gedurende vele mijlen wilde hij ons laten keren.

Hij kon van mij mooi de boom in, want deze weg was mij bekend, omdat we hier meermalen (in het pre-villa tijdperk) een appartement bezet hebben, en deze weg volgens Uncle Bog rechtstreeks naar zijn nering leidde. In de laatste mijlen werd P. Blvd omgedoopt tot E. Southport, en daar was de TT het dan wel weer mee eens, maar nu waren we er al bijna. De hele rit heeft iets maar dan een half uur gekost. De weg loopt dood, en daar vindt U de boot. We besluiten ter plekke om niet met de meute(s) mee te gaan, maar geheel en al privé de boot in te gaan. Kost wat meer, maar is veel leuker.



Deze boot vertrekt niet op de vastgezette uren, maar op het moment dat de captain klaar is met het doorsmeren van de gehele vloot. En dat is captain Chad al snel, en tot verbazing van de meute mogen wij al aan boord, terwijl zij, die er al even stonden, moeten wachten op de vrachtboot. Captain Chad laat er geen gras over groeien, en scheurt direct over het ondergelopen gras rechtsaf de bushbush in, om een paar keer in te houden, en ons op nogal fors uitgevallen alligators te wijzen. Waren deze dingen paars of oranje, zou je ze direct zien, maar ze zijn nogal groen, en moeilijk te vinden in de beplanting, zelfs op de foto.

Maar deze grote jongens zien we vrij makkelijk, en langzaamaan wapperen we de jungle weer uit om op het grote meer (Lake Tohopekaliga) de trossen eens flink los te gooien, en de propeller op volle toeren te laten draaien. Geweldig, die snelheid op het water. Rechtop in de wind, daar kunnen die cruiseschepen die we passeren bij lange niet tegen op. Bij tijd en wijle gooit Chad het gas dicht om ons een door hem gespotte gator of broedende kraanvogel te laten zien.
We vliegen zelfs een dijkje over om aan de andere kant tussen de waterlelies een behoorlijke slang waar te nemen. Ook de grote cipressen met aanhangend spaans mos krijgen de aandacht. En dan volgt er weer een wedstrijdje met meevliegende watervogels, op volle snelheid, en meestal winnen de vogels.




De drie kwartier vliegt bijna letterlijk voorbij, we bedanken Chad en verlaten de swamp. We slaan al snel rechtsaf om via Pleasant Hill Rd. en John Young door Downtown Kissimmee de US192 te kruisen en op OBT een plaatsje in de schaduw te vinden bij Gatorland. Niet lang geleden na een brand deels herbouwd, en voor 3 van de 4 reizigers 12 jaar geleden voor het laatst bezocht.
Er is in al die tijd weinig veranderd, zowel in entourage als show. Maar het is weer even leuk, en natuurlijk wordt een stuk alligator met patatten opgepeuzeld.



De volgende stop is de parkeerplaats achter Sears, in de Florida Mall. Hier zit (o.a.) Pandora, de Franklin Mint van de bedelarmbandjes. Iedereen die zo’n bandje draagt wil natuurlijk een bedel van alle plekken waar hij of zij geweest is, en dat vinden ze bij Pandora heel leuk. Kost wat, maar dan heb je wat.
Ook de Walking Company is blij met ons, en om de heren ook gelukkig te maken worden er ook wat ijsjes gekocht. De middag is dan al een eind opgeschoten, en via de tolweg en de Publix geraken we weer in Lindfields. Het zwembad is daarbij een goede gastheer, en daar word dan ook driftig gebruik van gemaak.

Voor de avondmaaltijd is vandaag de keuze op Cracker Barrel gevallen, want de huishoudknip kan na zo’n dag wel wat lucht gebruiken. En het goede voedsel kost incl. tip een fractie meer dan $60.00, dus dat lucht op.
De rest van de avond wordt voor de TV gehangen, over het biljart gebogen en op de bowlingbaan gegooid. De warmte, de indrukken en het gesjouw maken dat de feminiene helft van het gezelschap na wat hazeslaapjes op de bank al op tijd de bedstee op zoekt, en de heren nog wat nazitten met een drankje bij de pool. Het is nog ruim boven de 20° als de dagen zich wisselen. Morgen wordt weer een luie dag.