donderdag, 3-11-2011
In maart 2010 kreeg ik van mijn moeder een katje. Een colorpoint Pers om precies te zijn, in de kleur seal tabby point. Zijn naam: Irash-shai Mase Prince Simba. Dankzij mijn rollercoaster minnende wederhelft moet hij nu door het leven als 'Maverick', een coaster in Cedar Point, Ohio.
Een half jaartje eerder had ik zelf al een katteke uit het asiel gehaald. Een uitgemergeld, verloederd en verlaten miezerig excuus voor een perzische kat. Ik was meteen gek op haar. In de opvang had ze liefkozend de naam 'Liesje' gekregen. Na enkele weken verzorging mocht ze eindelijk mee naar huis. Daar werd haar naam meteen gewijzigd naar 'Kumba', immers 'Liesje' is geen rollercoaster. En meteen settelde ze zich, alsof ze nooit ergens anders geweest was. Ook met de hond, Jack de Engelse Bulldog, was de verstandhouding goed. Ook hij had ooit de binnenkant van het asiel gezien en blijkbaar hadden de twee elkaar begrepen. Zolang hij zijn achterste maar niet op haar kop parkeerde, was alles goed. Uiteraard gebeurde dit maar al te vaak en Kumba liet dan niet op haar kop zitten, letterlijk. Kordaat zette ze hem dan op plaats.
In januari 2010 werd Kumba echter ziek. Dierenarts verwees meteen door naar dierenhospitaal, alwaar ze amper één dag later het leven liet. Ze bleek veel ouder dan we ooit gedacht hadden en haar lijfje was gewoon uitgeleefd.
Het gemis en verdriet waren groot en ze had zo'n indruk nagelaten, dat we zeker wisten dat we opnieuw een pers wilden adopteren.
Maar daar heeft moeder de vrouw dus een stokje voor gestoken. Ik had dat jaar al van twee honden en mijn konijn afscheid moeten nemen, al was het dan door de hoge leeftijd. Men wilde me echter nog meer verdriet besparen en zo kwam dus de 9 maanden oude Maverick in ons leven.
Wat heeft dit nu met Florida te maken?
Wel, zoals ik al zei: ik ben een planner. Ik heb een strikt schema, waaraan ik me religieus houd, teneinde alles op tijd en stond geregeld te krijgen. Van tevoren wordt bepaald in welke volgorde de wasjes gedraaid worden, wanneer de koffers gepakt worden, wanneer de prints afgedrukt worden etc. Afwijkingen worden alleen bij hoge noodzaak getolereerd.
Dat was dus buiten Maverick gerekend.
Tijdens mijn nachtdienst van 2 op 3 november liet manlief mij weten dat Maverick geplast had. Nu doet hij dit wel vaker, maar meestal gewoon netjes op de kattenbak. Dit keer niet. Dit keer had hij ons bed uitgezocht.
Vandaag heb ik dus de spijkerbroeken niet gewassen. Ook de witte was ligt nog steeds in de wasmand te lonken naar zeep en wasverzachter. Wat wel gewassen werd, zijn donsdeken, dekbedovertrek, onderlaken en de twee hoezen van de dekmatras.
En ook nu heeft de stress niet toegeslagen. Ach, ik heb morgen ook nog een dag. En wat niet meer mee kan, kan in Orlando wel aangeschaft worden. Ook daar hebben ze sokken en onderbroeken te koop, bovendien nog tegen een fijner prijsje dan hier.
We gaan jaarlijks een tweetal keren naar de US (vakantiedagen laten vaker niet toe) en we vinden veel plekken erg leuk. Nooit had ik echter gedacht dat Florida net de plek ging zijn, die me in rust doet verzinken.
Oh en Maverick? Die ligt nu op de bank te slapen en te dromen. Vast aan het bedenken wat hij morgen weer kan uitvreten.....