Welkom op het Florida Forum!


Dé grootste online community over Florida


  •  » Heb je vragen over je vlucht, accommodatie of autohuur?
  •  » Wil je graag advies voor je reisschema?
  •  » Wil je graag anderen vertellen over je mooie Florida reis?

...dan ben je op het Florida Forum aan het juiste adres!


Ja, ik wil mij graag gratis aanmelden!

p.s.: Geregistreerde gebruikers zien ook nog eens veel minder reclameboodschappen!


Tip! Bouw je eigen Florida fly-drive
Reis met eigen huurauto en ontdek naast de bekende plekken ook charmante vissersdorpjes en verscholen eilanden.


Pagina 3 van de 4 EersteEerste 1234 LaatsteLaatste
Resultaten 21 tot 30 van de 33

Onderwerp: [Reisverslag] A3: Keys to Vegas, Frisco, LA & Florida, 2011

  1. Top | #21
    Florida Groupie A3's Avatar
    Ingeschreven
    Sep 2004
    Locatie
    Heesch
    Berichten
    544

    Standaard Re: A3: Keys to vegas, frisco, la & florida

    Dag 19,Woensdag; lekker lang luieren
    Volledig self sufficient; iedereen zorgt voor zichzelf vanochtend. Je bepaalt zelf wanneer je op staat en wat je ontbijt. En of je gaat douchen, zwemmen, Ipotten (?) of TV kijken. Het lijkt wel vakantie…….. Ze hebben voldoende TV zenders alleen zenden ze ICarly – tot groot ongenoegen van Maartje – niet uit. Pas aan het einde van de middag worden we het hangen in en om het huis een beetje beu, en gaan we iets ondernemen. Lees vooral ‘ondernemen’ niet als iets wat veel inspanning vergt, want ik bedoel hier niets meer of minder dan een beetje gaan rondrijden in de auto. We beginnen met een rondritje door Celebration, het dorpje dat voor Walt Disney gold als ‘the ideal typical American small town’. En eigenlijk is het dat ook, want het ziet er nog steeds uit om door een ringetje te halen. Toevallig zien we ook nog dat hier een nevenvestiging staat van de universiteit die we vorig jaar bezochten in Deland, Stetson University.

    Als we gaan stemmen waar we deze avond gaan eten, blijkt al snel dat Outback steakhouse de verkiezingen zal gaan winnen. Dus gaan we op zoek. Maar hoe ver we ook rijden, we komen er geen tegen. We rijden de 192 helemaal af in oostelijke richting en zijn ‘onze’ Walmart al weer voorbij. Dan plotseling, als een licht in de duisternis, doemt Outback Steakhouse voor ons op. Gelegen recht voor onze favoriete kledingwinkel in de Osceola Square Mall, Ross Dress for Less. We parkeren de auto, lopen naar binnen en krijgen in no time – ondanks het feit dat het ontzettend druk is - een leuk tafeltje voor ons vijven. Om de leuke sfeer te benadrukken bestellen we lekkere cocktails; het is immers holiday nietwaar? De serveerster blijkt ooit in Nederland geweest te zijn en je snapt het: dat schept meteen een band (en een reden om een extra grote tip te verwachten…..). Als voorgerecht worden er twee bloeiende uien besteld (blooming onions), kokos shrimp en uiteraard grote biefstukken voor het echte werk. De uien zijn weer verrukkelijk, en ook de biefstukken smaken prima. Maar…..niet zo goed als de ontbijtsteaks bij Mel’s Drive Inn, een week of wat geleden in Frisco…….





    Met volle magen rijden we weer terug en de meiden gaan nog even zwemmen in het grote zwembad van het resort. Daarna gaan we lekker vroeg naar bed, want na zo’n enerverende dag zijn we helemaal bekaf……….
    Laatst gewijzigd door Michael66; 17-03-13 om 11:10.
    Lees: http://www.floridaforum.nl/showthrea...-baco%92s-2013

    States Visited: All! Muv Alaska & Hawai............

  2. Top | #22
    Florida Groupie A3's Avatar
    Ingeschreven
    Sep 2004
    Locatie
    Heesch
    Berichten
    544

    Standaard Re: A3: Keys to vegas, frisco, la & florida

    Dag 20, Donderdag; een mysterie ontrafeld!
    Q. Kan een dag nog luier en lomer zijn dan woensdag 27 juli?
    A. Ja, dat kan.
    Q. Oh ja? Welke dag zou dat dan moeten zijn?
    A. Nou, wat dacht je van vandaag? Donderdag 28 juli!

    Het is de lezer waarschijnlijk duidelijk; dit wordt een weinig enerverend verslagje, puur omdat we nog luier zijn geweest dan gisteren. Maar……..toch heeft deze dag ons leven verrijkt. Iets toegevoegd waar we echt iets aan hebben. Een vraagstuk opgelost dat ons al sinds de eerste dag in de VS heeft beziggehouden. Een mysterie is – zo goed als - ontrafeld!

    Wat is namelijk het geval; in alle hotels waarin we tot nu toe verbleven hadden we de beschikking over een TV. En in bijna alle hotels waar we overnacht hebben heeft die TV ook daadwerkelijk aan gestaan. En iedereen die wel eens in de VS is geweest, die weet dat het fenomeen TV reclame hier zo’n beetje is uitgevonden. Elke uitzending wordt dan ook om de zoveel minuten onderbroken om een commerciële boodschap de lucht in te slingeren die – opvallend veel vaker dan in Nederland – gaat over eten, advocaten of medicijnen/medische ingrepen. Die laatste groep, medicijnen/medische ingrepen dus, is het onderwerp dat ons al sinds de eerst dag parten speelt. Want wat is nou ‘(trans)vaginal mesh’? Te pas en te onpas, op Nickelodeon, op FOX of op CNN, overal en nergens wordt er iets aangeboden tegen de toch oh zo vervelende ‘vaginal mesh’ (‘do you also suffer from vaginal mesh?’) . De reclames voor deze middelen zijn zo veelvuldig dat je zou moeten denken dat de doelgroep voor dit ‘iets’ tegen ‘vaginal mesh’ vele malen groter moet zijn dan alleen de vrouwelijke populatie. Zouden mannen ook last kunnen hebben van ‘vaginal mesh’? Zou het een soort geestelijke aandoening zijn? ‘Vagina angst’ bijvoorbeeld? Of ‘vagina fobie’? Steeds als de reclame ‘voorbij’ kwam, of dat nou in Vegas, Frisco of L.A. was, dan keken we elkaar weer even met vragende ogen aan, lachten wat schaapachtig en gingen weer verder met hetgeen we aan het doen waren. Tot vandaag.

    Vandaag was namelijk zo’n lome dag dat er warempel tijd was om, toen tijdens een herhaling van een Married with Children aflevering uit 1972 de ‘vaginal mesh’ reclame weer voorbij kwam, de tijd te nemen om op internet uit te gaan zoeken wat ‘vaginal mesh’ nou eigenlijk is. Ik beloof u, het resultaat zal u verrassen zoals het ons ook deed. Laten we beginnen met bepaalde dingen uit te sluiten. Dus: wat is ‘vaginal mesh’ nu eigenlijk niet? Het is geen:
    · Vagina angst of vagina fobie
    · Vagina schurft
    · Vagina schimmel
    · Vagina gaas (‘mesh’= ‘gaas’)
    · Vagina uitslag (‘rash’ ipv ‘mesh’)
    · Vagina rotzooi (‘mess’ ipv ‘mesh’)

    Zo, nu weet u wat het allemaal niet is. Maar wat is het wel?
    Nou eigenlijk is ook dat niet 100% helder. Wel kan gezegd worden dat het te maken heeft met bekkeninstabiliteit bij vrouwen en de vaak daarvan het gevolg zijnde incontinentie. Zo, dan weet u dat ook weer. Fijne avond nog en tot morgen.

    Oh ja, toch nog een leuke anekdote van vandaag; genaamd

    ‘Paniek in de Pyreneeën’
    Nannie (Maartjes mama) was blij verrast toen Maartje vandaag het initiatief nam tot een telefoongesprek vanaf het terras bij het zwembad in Kissimmee, Florida, USA, naar de vakantielokatie van Pa, Ma en Vera, zijnde de prachtige bergen van de keten die het mooie Spanje scheidt van de vervelende Fransen; de Pyreneeën. Er werd gezellig gekeuveld, op beide plaatsen scheen de zon, in beide plaatsen werd er prettig vakantie gevierd totdat, plotseling, Maartje midden in een zin wegviel. Lijn verbroken? Verbinding weg? Provider failliet? In elk geval een zeer abrupt einde aan het gesprek, midden in een zin van Maartje. Je voelde Nannie, duizenden kilometers ver weg, denken ‘er zal toch niet iets gebeurd zijn’? Een ongeval? Een ongeluk? Een verschrikkelijk voorval waarbij Maartje iets overkomen is? Kortom; paniek in de Pyreneeën.

    En, om de nieuwsgierigheid van de lezer maar direct te bevredigen, ja, er was iets gebeurd. Inderdaad een ongeluk met als gevolg dat Maartjes telefoon totaal onbruikbaar werd. Ze stond namelijk tijdens het gesprek met Ma op van haar terrasstoel. Wou al pratende naar binnen lopen – en nu komt het: ze denken en zeggen wel dat ze het kunnen, maar alle mannen weten gewoon dat vrouwen nu eenmaal NIET twee dingen tegelijk kunnen doen. Lopen en bellen tegelijk leidt tot ongelukken; zo ook hier. Maartje struikelt en haar telefoon valt pardoes – met Nannie nog aan de lijn – in de private pool achter het huis. We horen Nannie nog iets zeggen van blub, blub en dan is het stil. Ook Maartje is stil. Met stomheid geslagen.

    Na een ijzige stilte is er naast paniek in de Pyreneeën, nu ook ontsteltenis in Orlando. Maartje is redelijk overstuur want de telefoon was poepienieuw. Snel wordt de föhn tevoorschijn gehaald en wordt gepoogd om het warme Floridiaanse zwembadwater weg te jagen uit de met grote zorgvuldigheid in elkaar gezette Koreaanse electronica. Zonder resultaat. Voorlopig winnen de Amerikanen het nog van de Aziaten. Na eindeloze pogingen heeft Maartje genoeg moed verzameld om – vanzelfsprekend met een ander toestel – opnieuw te bellen met het op reis zijnde thuisfront. Gelukkig is daar de opluchting over het feit dat er niet iets echt ergs gebeurd is groter dan de boosheid over het afgebroken telefoongesprek en de verwaterde Samsung Galaxy Blub2000.

    Later zal blijken dat de schade zich beperkt tot een klein aantal functionaliteiten, maar goed, het blijft toch vervelend. Nog later zal blijken dat de reisverzekering de telefoon vergoedt en dat Maartje, eenmaal thuis, een nieuwe mag uit gaan zoeken. ‘All is well that ends well’.
    Laatst gewijzigd door Michael66; 17-03-13 om 11:10.
    Lees: http://www.floridaforum.nl/showthrea...-baco%92s-2013

    States Visited: All! Muv Alaska & Hawai............

  3. Top | #23
    Florida Groupie A3's Avatar
    Ingeschreven
    Sep 2004
    Locatie
    Heesch
    Berichten
    544

    Standaard Re: A3: Keys to vegas, frisco, la & florida

    Dag 21, Vrijdag; Tegenvallers en meevallers
    Na twee dagen zo goed als niets doen wordt het weer de hoogste tijd voor het ontplooien van wat activiteiten en staat ons favoriete park van Orlando en omgeving op het programma: Kelly Park.

    Erg belangrijk voor een geslaagd bezoek aan dit op ongeveer een klein uur van Kissimmee in Apopka gelegen park, is tijdige aankomst. Zeker in de holiday period kan het in het park namelijk erg druk worden in de loop van de ochtend en dat spoils half the fun. Zoals we sinds de ‘ontdekking’ in 2004 weten, opent het park zijn poorten om acht uur ’s ochtends. Voor die tijd dien je dan al bij een rental station net buiten het park je grote banden gehuurd te hebben, dus we moeten rond zeven uur weg. Helaas vertrekken we door de iets te late wektijd een kwartiertje te laat. Wel hebben we dan al broodjes gesmeerd en dergelijke, dus we hoeven onderweg niet te stoppen voor breakfast.

    Nog net voor achten zijn we bij Ron’s Tube rental in Apopka, maar helaas ligt Ron nog op één oor. Door dus naar tube rental place number two, maar ook daar is de wekker nog niet afgegaan. Dan maar zonder tubes het park in. We betalen de $5 (totaal, niet per persoon!) bij de entree en stellen vast dat we de eerste bezoekers zijn; zoals gewoonlijke èn zoals gepland. Jammer is het echter dat er wel al een flink aantal mensen aan het werk zijn met veel lawaai producerende apparaten als bladblazers en grasmaaiers; dat jaagt namelijk al het wildlife weg! Wij lopen snel naar ‘onze’ bank en worden dubbel teleurgesteld. De eerste teleurstelling betreft het feit dat er niet één, maar dan ook echt geen enkele grote schildpad in het water te zien is. We kunnen dus niet op schildpaddenjacht! De tweede tegenvaller is nog groter: direct na het grote open water gedeelte is de rivier afgesloten middels een lijn die over het water gespannen is waaraan een bordje hangt: no swimming beyond this point. SHIT! We besluiten dan om met z’n vieren (een persoon moet bij de spulletjes blijven) naar het beginpunt te lopen en daar vandaan de rivier te gaan besnorkelen tot het punt dat we niet verder mogen. Langs de boardwalk zien we o.a. al wat hagedisjes en een grote spin, en bij de bron zien we dat het water ontzettend laag staat. Veruit het laagst dat we hier ooit gezien hebben. Voordeel hiervan is dat er nu wat eenvoudiger in het water gestapt kan worden.

    http://i1190.photobucket.com/albums/...j/DSCF4832.jpg

    Na alle tenen, benen en onderlijven gewend te hebben aan de watertemperatuur van 21 graden (brrr…….) gaan we op pad. Onder water zien we de gebruikelijke visjes – veelal levendbarende soorten die in Nederland ook volop te vinden zijn (in de aquariumzaken….) – en langs de rivier de nodige vogels. Net voordat we het open stuk water bereiken komen we door een smal stuk van de rivier dat aan re rechterzijde zeer dicht begroeid is met waterlelies en waterhyacinten. Plotseling zie ik tussen de bladeren de kop van een grote schildpad. Ik waarschuw de dames en dan zien we pas dat deze schildpad van naar schatting 35 à 40 centimeter bovenop een ander exemplaar ligt dat nog een stuk groter is. Het andere exemplaar is een zogenaamde Florida softshell turtle, een schildpad met een zacht, leerachtig schild en een heel spitse snuit, een soort mini-snorkeltje. Ik loop langzaam dichter bij de schildpadden en poog om er een vast te pakken. De grote softshell ligt echter met zijn kop mijn kant op en ziet me komen. Hij duikt onder en maakt zich uit de voeten (of moet ik zeggen ‘poten’?). De andere ligt echter met zijn kop van me af en hoort me te laat. GOTCHA!

    http://i1190.photobucket.com/albums/...j/DSCF4809.jpg



    Een mooie vangst, deze grote Pseudemys Nelsoni, oftwel Florida red bellied turtle. De schildpad gaat van hand tot hand en we willen hem allemaal even vasthouden. Onderwijl is Anja van ver af aangesneld gekomen met de fotocamera en dus kunnen we ook bewijsmateriaal tonen. Met onze onderwatercamera maken we daarna een kort filmpje hoe de schildpad in het kraakheldere water zo snel mogelijk van ons wegzwemt als we hem vrijlaten. Zo, da’s toch een mooie meevaller. Een tegenvaller is dan weer dat de onderwatercamera met dit filmpje waarschijnlijk zijn laatste daad heeft verricht. Na drie jaar trouwe dienst blijkt ie lek te zijn. Jammer. Onderwijl wordt het steeds drukker in het park en ik ga even het park uit om tubes te huren. De dames maken daarna enkele ritjes met de tubes en ondertussen vraag ik aan een van de inmiddels gearriveerde life guards waarom de rivier is afgesloten. Dat blijkt te komen omdat er verderop in de rivier een alligator gesignaleerd is. En om problemen te voorkomen mag je daarom niet verder zwemmen. Het staat op de planning dat er vandaag of morgen gepoogd gaat worden om Ally the Gator te vangen en de rivier dan weer vrij te geven, maar daar hebben we op dit moment uiteraard niets aan……

    http://i1190.photobucket.com/albums/...j/DSCF4823.jpg

    De ladies lezen nog wat en pa gaat een korte wandeling maken. De dames hebben geen zin om mee te gaan en daar zullen ze later spijt van hebben! Als ik bij de bron de brug oversteek richting het zandpad van de korte trail die min of meer evenwijdig loopt aan de rivier, maak ik even een praatje met een stel dat hier in de buurt woont. Ze vinden het hier ook helemaal geweldig en beseffen dat ze hier eigenlijk veel te weinig komen. Ze geven aan dat het vandaag extreem druk is en dat het veel handiger is om buiten de holiday period te komen. Tevens sowieso op een maandag, want dat is ‘by far’ the least crowded day. Daarna loop ik door en na een paar honderd meter sta ik oog in oog met een hert. Een meter of twintig van het pad staat het beest net zo stokstijf als ik. We besluiten gezamenlijk een spelletje te doen; wie het eerst beweegt en weg loopt verliest. Ik verlies.

    http://i1190.photobucket.com/albums/...j/DSCF4826.jpg

    http://i1190.photobucket.com/albums/...j/DSCF4828.jpg

    De vorige keren dat ik hier liep heb ik ook steeds herten gezien, dus er moeten hier wel ontzettend veel herten zitten. Maar het blijft elke keer bijzonder om zo een dier te ontmoeten. Ik loop daarna gestaag door in de wetenschap op het eind van het pad uit te komen bij een brug die me weer naar de overkant van de rivier brengt, maar dan wel bij het deel wat voor zwemmers afgesloten is. Helaas is bij de brug een ranger geposteerd die me keurig uitlegt dat er maar een mogelijk vervolg van mijn route is: rechtsomkeert…… Gelukkig ben ik een gehoorzaam typ (…..), dus doe ik maar netjes wat meneer de park ranger mij adviseert. En achteraf ben ik blij met zijn advies. Want…. Een minuut of wat verderop kom ik bij een soort driesprong, en als ik daar naar links kijk zie ik in de verte een zwarte beer. Hij staat met zijn kont naar me toe, maar op een of andere manier merkt hij mijn aanwezigheid toch op. Hij kijkt om, ziet me en kruipt snel weg het struikgewas in. Het was een tamelijk klein exmeplaar, dus waag ik het om die kant op te lopen. Helaas heeft Yogi zich dan al uit de voeten gemaakt, want ik kan hem nergens meer ontdekken. Maar wel leuk! Als ik terug kom bij de dames kunnen zij in elk geval melden dat ze in het water een otter hebben gezien. Ook leuk! Dit maakt de score in Kelly Park voor dit jaar dus tot: heel veel vissen, diverse vogels, twee schildpadden, een beer, een hert en een otter. Niet slecht!



    Zo rond een uur of twaalf is het zo druk geworden dat voor ons de aardigheid er een beetje af is. Dus pakken we onze spullen in, kleden we ons om en gaan we weg. Als we onze banden inleveren bij Ron’s Tube Rental dan zegt ook Ron dat we de volgende keer maar eens een maandag moeten proberen; veel minder druk!

    Een bezienswaardigheid die al enkele jaren op het lijstje staat, maar die we door tijdgebrek nog nooit hebben bezocht is het Big Tree Park in Longwood. Omdat we bij Kelly Park wat eerder klaar zijn dan verwacht, geeft dit een mooie gelegenheid om daar eens langs te gaan. Eenmaal aangekomen bij het park blijkt dit niet echt een park te zijn, maar meer een stuk bos met een boardwalk er door heen. Midden in dit bos staan de twee topattracties waaraan het ‘park’ zijn naam te danken heeft: the Senator en Lady Liberty, twee big trees, die qua uiterlijk wel een beetje lijken op de Giant Sequioa’s in Californië. Deze twee bomen zijn echter van een heel andere soort, namelijk pond cypress. De bomen zijn niet alleen erg groot maar vooral ook erg oud. Zo word geschat dat the Senator de respectabele leeftijd heeft van 3500 jaar. Dit maakt ‘m tot de op vier na oudste boom ter wereld! Bovendien heeft men uitgezocht dat the Senator de grootste boom in de VS is ten oosten van de Missisippi River. Ook een vermeldenswaardig feit. Voor het aanschouwen van de beide bomen heb je echter niet veel tijd nodig, en bijlange na geen 3500 jaar. Geen eens 3500 minuten en zelfs geen 3500 seconden. De boardwalk heen en terug is niet langer dan een paar honderd meter, en na een kwartiertje – oftewel 900 seconden - heb je de bomen ook wel gezien. Op weg terug naar ‘huis’ maken we nog een tussenstop bij Best Buy in Orlando, om te kijken naar een vervanger van de waterdichte camera en naar een Ipad. Qua camera hebben ze wel een leuk model van Fuji ($109) maar dat is helaas niet meer op voorraad. In de computer wordt gekeken of andere Best Buys in Orlando wel voorraad hebben, maar helaas. Ipads zijn wel op voorraad. Uiteindelijk vind ik het toch wel veel geld en wil toch maar passen. Thuis hebben we immers een PC en meer dan voldoende laptops, het is alleen maar overbodige luxe. Dan begint Anja echter te protesteren en zegt dat zij er één wil. En ja, moeders wil is wet………. Het model van onze keuze - 64MB/Wifi - is er nog in hip wit en in conservatief zwart. Onze keus valt op het zwarte exemplaar en zo ‘besparen’ we toch maar mooi €275 ten opzichte van dezelfde aankoop in Nederland.

    http://i1190.photobucket.com/albums/...j/CIMG1082.jpg

    http://i1190.photobucket.com/albums/...j/CIMG1079.jpg

    Morgen is het een speciale dag, want dan viert – zoals gebruikelijk de laatste jaren – Ellen haar verjaardag in Kissimmee. Ben benieuwd wat dat gaat brengen……………
    Laatst gewijzigd door Michael66; 17-03-13 om 11:09. Reden: idem
    Lees: http://www.floridaforum.nl/showthrea...-baco%92s-2013

    States Visited: All! Muv Alaska & Hawai............

  4. Top | #24
    Florida Groupie A3's Avatar
    Ingeschreven
    Sep 2004
    Locatie
    Heesch
    Berichten
    544

    Standaard Re: A3: Keys to vegas, frisco, la & florida

    Dag 22, Zaterdag; Sweet seventeen
    Na gisteravond nog wat gedaan te hebben aan birthday shopping (slingers, lekkere dingen en een grote taart), is het vandaag de beurt aan Ellen om in het middelpunt van de belangstelling te staan. Na het uitslapen is er dan ook ruimte voor een speciaal ontbijt waarbij Ellen’s favoriete food items allemaal acte de presence geven.



    Na het ontbijt gaan we ons zoetjesaan opmaken voor vertrek naar een geheime bestemming, althans geheim voor Ellen. De rest weet al waar we naar toe gaan, maar Ellen heeft echt geen enkel idee. Vorig jaar hebben we ter gelegenheid van Ellen’s verjaardag met z’n allen een concert van Rihanna en Kesha bezocht, maar nu zijn we midden op de dag onderweg, dus, zo zegt Ellen, een concert kan het niet zijn. En daarin heeft ze gelijk. Onze route gaat in elk geval noordwaarts vanuit Kissimmee en ik kan al wel vast verklappen dat de eindbestemming gelegen is in de plaats Ochoee, zo’n vijftig minuutjes rijden. Aangezien we zeker op tijd willen zijn hebben we wat ruimte ingepland qua tijd zodat we zelfs bij verkeerd rijden of file toch nog op tijd zullen zijn. We hebben geen file. Dus zijn we te vroeg. De straat waar we moeten zijn en waar we doorheen rijden is een gewone woonwijk met daarin heel Amerikaans uitziende vrijstaande huizen. Ellen is dus ‘completely lost’ als het gaat over wat we nu gaan doen. Om de tijd te doden kijken we bij de plaatselijke vestiging van Best Buy of er hier misschien een nieuwe waterdichte camera te koop is. Maar helaaas, alleen een (veel) te duur model van Nikon en niet de Fuji die wij op het oog hebben.

    Daarna gaan we terug naar Jay Stanley, want dat is degene waarmee we om 1 uur ene afspraak hebben. Jay Stanley is een record producer die in het verleden zelf muziek heeft gemaakt in een aantal bands, onder andere de voorloper van de huidige succesvolle band Matchbox 20. Als producer heeft hij succes gehad met o.a. Creed, waardoor hij zich ‘ Billboard #1 songwriter, producer, composer , engineer, sound designer, studio owner , pro tools operator, and independent record label president’ mag noemen………… In zijn woonhuis heeft Jay een opnamestudio en daar hebben wij een afspraak om ellen een paar nummers op te laten nemen. Tot op het moment dat we boven in de studio zitten heeft Ellen echter nog geen flauw benul wat we hier gaan doen. Als ze het hoort is ze vooral heel erg excited; zenuwachtig, nerveus en opgewonden tegelijk.







    Jay stelt Ellen goed op haar gemak en duwt en passant een akoestische gitaar in haar handen. Ellen blijft achter in de studio en Jay en wij gaan naar de control room, een kleine kamer met veel speakers, monitoren en duizenden schuiven en knoppen. Indrukwekkend. Ellen maakt haar stem wat los en na een half uurtje beginnen we met de eerste opnamen. Het eerste nummer is ‘Airliner’ (Julia Sheer):

    Saw him coming from the upstairs room
    His headlights shined like the moon
    I smile
    He never makes me wait
    Twelve roses like the clock reads noon
    This Cinderella dances to the tune
    Oh while
    There's no time to waste

    Pre-Chorus:
    So can we just slow down
    While you make this mistake
    Just slow down
    So my heart don't break

    Chorus:
    It's like your flying through the sky in a big airliner looking at me with those dark brown eyes you say I'll be forever yours
    Coming undone and my seams unravel
    And you know that I love you but my heart won't travel
    But I'll still be yours

    Verse:
    Sitting in his car and it's two a.m.
    He's holding me like this will never end
    I try
    I try to hide my tears

    Quarter to three and he's got to leave
    A last goodbye and a kiss on my cheek I
    Won't forget these years

    Pre-Chorus:
    So can we just slow down
    While you make this mistake
    Just slow down
    So my heart don't break

    Chorus:
    It's like your
    Flying through the sky in a big airliner
    Looking at me with those dark brown eyes
    You say
    I'll be forever yours
    Coming undone and my seams unravel
    You know that I love you but my heart won't travel
    But I'll still be yours

    The seventeenth came way too soon
    Now I'm staring at this empty room
    He said
    I'll be forever yours

    Het klinkt echt goed en na twee ‘takes’ staat het volgens Jay en Ellen goed op de band. Het volgende nummer dat Ellen gaat opnemen is ‘sober’ van Pink en ze eindigt met ‘Hey Stephen’ van Taylor Swift. Opvallend is dat Ellen als ze een keer een foutje maakt helemaal in het Engels reageert. Oh damn, I made a mistake. Can we do it again Jay? Can we take it from there? Of : ‘Oh shit, I forgot the Lyrics. Linda, how is that second phrase?’ Lachen!

    Hey Stephen, I know looks can be deceiving
    But I know I saw a light in you
    And as we walked we were talking
    I didn't say half the things I wanted to

    Of all the girls tossing rocks at your window
    I'll be the one waiting there even when it's cold
    Hey Stephen, boy, you might have me believing
    I don't always have to be alone

    'Cause I can't help it if you look like an angel
    Can't help it if I wanna kiss you in the rain so
    Come feel this magic I've been feeling since I met you
    Can't help it if there's no one else
    Mmm, I can't help myself

    Hey Stephen, I've been holding back this feeling
    So I got some things to say to you
    I've seen it all, so I thought
    But I never seen nobody shine the way you do

    The way you walk, way you talk, way you say my name
    It's beautiful, wonderful, don't you ever change
    Hey Stephen, why are people always leaving?
    I think you and I should stay the same

    'Cause I can't help it if you look like an angel
    Can't help it if I wanna kiss you in the rain so
    Come feel this magic I've been feeling since I met you
    Can't help it if there's no one else
    Mmm, I can't help myself

    They're dimming the street lights, you're perfect for me
    Why aren't you here tonight?
    I'm waiting alone now, so come on and come out
    And pull me near and shine, shine, shine

    Hey Stephen, I could give you fifty reasons
    Why I should be the one you choose
    All those other girls, well, they're beautiful
    But would they write a song for you?

    I can't help it if you look like an angel
    Can't help it if I wanna kiss you in the rain so
    Come feel this magic I've been feeling since I met you
    Can't help it if there's no one else
    Mmm, I can't help myself

    If you look like an angel
    Can't help it if I wanna kiss you in the rain so
    Come feel this magic I've been feeling since I met you
    Can't help it if there's no one else
    Mmm, I can't help myself

    Myself
    Can't help myself
    I can't help myself

    Tussendoor wordt ook nog Ellen’s eigen nummer ‘I’m me’ opgenomen en we krijgen van Jay drie CD’s* mee , een rode en twee zwarte, waarvan natuurlijk één exemplaar – het mijne natuurlijk! – al helemaal van kleur veranderd is: helemaal grijs gedraaid! Jay meldt nog goodbye and I hope Ellen pursues her musical career because she is very talented. Wow!

    Na zoveel opwinding gaan we nog even winkelen in de plaatselijke mall, maar we kopen hier echt helemaal niks. Konden gewoon niks leuks vinden. Wel nemen we nog een loopje langs het buffet van Panda Express en dat is wel weer heel erg lekker. We nemen geen dessert. Op weg naar huis krijgen we uiteraard toch wel zin in een dessert en dus stoppen we in Kissimmee bij Friendly’s. Met de3ze keten maakten we vorig jaar voor het eerst kennis en wat toen opviel was dat ze gigantische grote en lekkere ijsjes hadden. Dat hebben ze nog steeds! We laten het ons goed smaken, ook de birthday girl, en daarna gaan we thuis nog lekker wat luieren en zwemmen. ’s Avonds gaan de girls naar de community pool en maken daar kennis met een groot aantal basketballers uit o.a. North Carolina. Als Maartje na afloop vertelt refereert ze aan deze jongens als ‘blufnegers’. Een nieuw woord in de Van Dale is daarmee geboren;

    Bluf-ne-ger
    Afro American boy with lots of exagerated stories, mv – s

    Leuk kenmerk van blufnegers: ze zwemmen met hun sokken aan…….echt waar!

    * Kopietjes te bestellen via dit Forum tegen kostprijs (€99/stuk…grapje, slechts €5 incl. verzending)
    Laatst gewijzigd door Michael66; 17-03-13 om 11:09.
    Lees: http://www.floridaforum.nl/showthrea...-baco%92s-2013

    States Visited: All! Muv Alaska & Hawai............

  5. Top | #25
    Florida Groupie A3's Avatar
    Ingeschreven
    Sep 2004
    Locatie
    Heesch
    Berichten
    544

    Standaard Re: A3: Keys to vegas, frisco, la & florida

    Dag 23, Zondag; Lazy Sunday afternoon
    Normaliter is dè dag om uit te slapen de zondag. Zo ook hier. Alle vijf hebben we zoiets van ‘laat de rest van de wereld zich maar druk maken over allerhande bijzaken, wij blijven lekker liggen. Na het individuele ontbijten, brunchen of lunchen, al naar gelang de persoon waarvan je het wil weten, gaan er vandaag twee tijdslijnen lopen. De eerste tijdslijn is die van Anja en A3, die gezamenlijk naar het, let goed op, Osceola Schools Environmental Study Center gaan, en een tweede tijdslijn die de activiteiten beschrijft van de drie dames van nu 17, 16 en 15 jaar oud.

    13.00 uur TIJDSLIJN 1
    We stappen in onze auto en slaan direct buiten de poort van het Terra Verde resort rechtsaf. Het Terra Verde resort ligt namelijk aan Poinciana Boulevard, en dat is ook meteen de weg waaraan het eerder vernoemde, nu kortaf OSESC genoemd, ligt. Ook dit is weer zo’n plek die ik eigenlijk al lang kenm maar waarvan het er gewoon nooit is gekomen om er naar toe te gaan. In dit geval is het zeer waarschijnlijk dat dit te maken heeft met de openingstijden. Het OSESC is namelijk uitsluitend geopend op zaterdag en zondag van 12.00 tot 17.00 uur. In elk geval zijn we nu op weg en na zo’n mijl of acht hebben we de ingang bereikt. Er staan hier een paar kleine gebouwtjes midden in het bos, waarvan er één is ingericht als klaslokaal en een als museum. Op de kleine parkeerplaats staat verder nog een andere auto en die is waarschijnlijk van de beheerder. We gaan het museumgebouwtje binnen en stellen vast dit dit eigenlijk veel lijkt op een Visitor Centre van een nationaal park. Er is ook een klein zaaltje met ca. 20 zitplaatsen waarin een film over het gebied getoond wordt. Aangezien het voor ons een privévoorstelling betreft kijken we deze even. Daarna lopen we even door het museum, dat voornmaleijk bestaat uit een verzameling opgezette dieren van alle soorten die in het gebeid voorkomen. Er zijn ontelbaar veel vogels te zien en ook diverse soorten hagedissen, slangen en schildpadden. Ook zoogdieren blijken hier goed vertegenwoordigd, onder andere in de vorm van een opgezette Florida Panther en een zwarte beer.



    13.00 uur TIJDSLIJN 2
    Snurk. Snurk. Snurk.

    14.00 uur TIJDSLIJN 1
    Ons bezoekje aan het museum zit erop, en gewapend met een foldertje lopen we de boardwalk door het bos op. Het lijkt erop dat de bomen en planten die hier groeien normaal gesproken in het water staan, maar nu niet. Voor de tijd van het jaar (regenseizoen) lijkt het extreem droog en dus zien we tussen de bomen verder ook geen tekenen van dierenleven. Wel zien we veel van de kenmerkende spitse boomstompen die her end er verspreid uit de grond schieten.



    Naar schatting na een kilometer lopen over de boardwalk kom je bij een soort uitzichtpunt over een open vlakte. Tenminste, het lijkt een open vlakte maar is in werkelijkheid een brede rivier die helemaal is dichtgegroeid met allerlei soorten water- en drijfplanten. Het is hier erg mooi, maar zelfs met onze verrekijker spotten we eigenlijk niets meer dan zegge en spreke één reiger. Toch is het mooi en sereen genoeg om even te blijven kijken en dan leert de praktijk ons dat je gewoon erg goed moet kijken wil je ook echt iets zien. Op zo’n tein meter links van ons ligt namelijk een grote schildpad te zonnen. Hij is alleen super gecamoufleerd omdat de drijfplanten uit het water ook gewoon op zijn schild zitten. Daar weer een meter of vijftig achter staat een grote witte reiger te azen op een paar vissen. Ik hoop dat hij in elk geval door de drijfplanten heen kan kijken want anders vrees ik het ergste voor zijn lunch…….. Als we weer naar rechts kijken zien we dat voor de boomstronk waar reiger nummer één op verblijft, langzaam maar zeker een grote alligator door het water zwemt. Heel rustig en helemaal niet onder de indruk van wat dan ook.



    14.00 uur TIJDSLIJN 2
    Snurk. Ipod. TV.

    15.00uur TIJDSLIJN 1
    Ondertussen komt er nog een stel bij het uitzichtspunt en dit blijken ‘locals’. De man vertelt ons dat de waterstand tegenwoordig kunstmatig geregeld wordt en dat er verder minder onderhoud gepleegd wordt om de natuur zoveel mogelijk zijn eigen gang te laten gaan. Vroeger, zo zegt de man, kon je hier nog heerlijk kanoën en roeien. Maar nu wordt dit eigenlijk zwaar ontmoedigd. Waarschijnlijk omdat dit eerst en vooral betekent dat er veel meer verstoring plaats vindt en veel meer afval met zich mee brengt. Nadat het stel weer is doorgelopen blijven wij nog even genieten van het uitzicht en gaan dan uiteindelijk ook verder. Terug bij het kleine museum maak ik nog wat foto’s van een echt gifgroene hagedis, dan stappen we in de auto en gaan we terug naar ‘huus’.

    15.00 TIJDSLIJN 2
    Gaap. Ipod. TV.

    15.20 uur TIJDSLIJN 1 & 2
    De tijdslijnen komen weer samen . We eten gezamenlijk wat, en geven nog wat extra invulling aan het woord ‘lanterfanten’. Er wordt nog wat gelezen, gezwommen en TV gekeken. ’s Avonds gaan de dames nog wat zwemmen in het grote zwembad en ontdekken dan een nieuwe groep basketballers die veel leuker is. Om 23.00 uur ga ik ze toch eventjes ophalen in het zwembad want morgen moeten we extreem vroeg op. In het zwembad liggen naar schatting zo’n 30 mensen: drie blanke dames van 17, 16 en 15 jaar oud en 27 Afro American basketballers………..
    Laatst gewijzigd door Michael66; 17-03-13 om 11:08.
    Lees: http://www.floridaforum.nl/showthrea...-baco%92s-2013

    States Visited: All! Muv Alaska & Hawai............

  6. Top | #26
    Florida Groupie A3's Avatar
    Ingeschreven
    Sep 2004
    Locatie
    Heesch
    Berichten
    544

    Standaard Re: A3: Keys to vegas, frisco, la & florida

    Dag 24, Maandag; An early rise for Jan with the short last name…..? (Vroeg op voor Jan met de korte achternaam?)
    Als ik zeg ‘vroeg op’, dan bedoel ik ook vroeg op. Om half acht vertrekt namelijk onze boot voor het snorkelen met Manatees. Manatees, in het Nederlands lamantijnen of zeekoeien genoemd, zijn grote waterzoogdieren die in Florida zowel in zoet- als zout water voorkomen. De dieren zijn strikt vegetarisch en zeer goedmoedig, vriendelijk en absoluut niet agressief. Een volwassen mannetje kan wel 4 meter lang worden (!) en 1500kg wegen. In de jaargetijden dat het zeewater warmer is dan het water dat uit de vele Floridiaanse zoetwaterbronnen komt, zijn ze voornamelijk dichtbij de kust in zee te vinden (zomer). Tijdens de koudere maanden is de constante temperatuur van de zoetwaterbronnen veelal hoger dan die van het zeewater, dus dan zijn de manatees veelal in de rivieren te vinden die door deze bronnen gevoed worden. Behalve in Crystal River. Daar zijn ook in de zomermaanden voldoende manatees in de rivier aanwezig om een redelijke kans te hebben ze te kunnen spotten. In 2006 hebben we al een keer eerder een tour gedaan en dat was echt een amazing experience!

    Afijn, een beetje vervelend is het wel dat Crystal River volgens Google Maps zo’n 98 mijl en liefst 1 uur en 54 minuten rijden is…….. Dus de wekkers - nou ja wekkers, eigenlijk meer de telefoons, maar dat klinkt zo raar ‘de telefoons lopen af’ – lopen af om half vijf. Om vijf uur precies zitten we in de auto en begint de tocht naar het noordwesten. Aanvankelijk nog in het donker, maar al snel wordt het licht en niet lang daarna wordt het weer donker; er zijn namelijk – volgens mij heel ongebruikelijk in Florida – ochtendlijke onweersbuien. In de verte zien we het bliksemen dat het een lieve lust is. Als dat straks maar geen problemen op gaat leveren….

    Ondertussen passeren we minder bekende Floridiaanse plaatsen als Okahumpa (waarschijnlijk de woonplaats van Willie Wonka’s Oempalumpa’s…), Wildwood (daar zal zal het wel nooit rustig zijn in de bossen) en Inverness (vakantie-adres voor Schotten met monstervrees). Omdat het verkeer mee zit schieten we lekker op, en zijn we al ruim voor half acht in Crystal River. Sterker nog, om kwart voor zeven parkeren we in het kleine haventje onze auto en gaan we op zoek naar het kantoor van ‘Snorkel with Manatees’. Van dat kantoor vallen twee dingen te zeggen; ten eerste is het eerder een kantoortje dan een kantoor en ten tweede is het gesloten. Mhh. Wachten dus. Ondertussen loopt een man van een aanpandig bedrijf wat rond en zegt ons dat het kantoor meestal pas echt om half acht open gaat. Terwijl hij dit doet gooit hij her en der wat vis neer, hetgeen zeer op prijs wordt gesteld door de in de buurt rondhangende reigers, anhinga’s en andere gevleugelde vrienden. Je kunt zien dat ze echt aan dit ritueel gewend zijn.



    Klokslag half acht komt dan uiteindelijk de baas-meneer van ‘Snorkel with Manatees’. Hij kijkt echter erg zorgelijk en dat vinden wij niet leuk. Hij laat ons meekijken op zijn computer naar de lokale buienradar en, eerlijk is eerlijk, dat ziet er niet goed uit. Niet dat het een probleem zou zijn als het gaat regenen, nat worden we sowieso, maar met bliksem uitvaren is verboden. En dus zijn we voor nothing vroeg uit bed gekomen. Geen snorkel with manatees vandaag. Toch is er nog enige hoop; als we geluk hebben en er komen van de tocht van elf uur een aantal mensen niet opdagen, dan zouden we om elf uur wellicht alsnog mee kunnen. OK. Drie en een half uur tijd uitzitten dus. We klimmen weer in de auto en ik besluit om naar de nabijgelegen State Historical Site te rijden; een klein parkje met museum waar een aantal oude shell mounts liggen (oude indiaanse begraafheuvelplaatsen). Gelukkig is dit park al open, al blijft het bijbehorende museum dicht tot 09.00 uur. We lopen er in sneltreinvaart rond, niet omdat we haast hebben – niet bepaald zelfs…. – maar omdat we helemaal lek gestoken worden door de ontelbare muggen die we hier op een totaal onverwacht luxe ontbijt trakteren. Binnen tien minuten zitten we dan ook alweer in de auto en moeten we dus op een andere manier nog ruim drie uur tijd doden. Dit doen we door iets verder te rijden naar de kustplaats Yankeetown. Anja en ik zijn daar in 1991 ook geweest bij een oude sfeervolle herberg genaamd ‘Izaak Walton Lodge’. Als we daar na een kwartiertje aankomen blijkt die echter ‘closed for renovations’. Dus rijden we nog maar een stukje verder richting de kust. Hierbij passeren we afwisselend waterpoeltjes, mangrovebossen en inhammen van de zee. We zien hier wel weer redelijk veel beesten. Voor de eerste keer deze vakantie komen er bijvoorbeeld roze lepelaars in beeld, we zien pelikanen en ook zien we langs het water een wasbeer.





    Op een gegeven moment zien we in een half droog staande geul langs de kant van de weg allemaal kleine, witte krabbetjes. Het zijn er honderden. Ik stop de auto en we kijken naar de beestjes die allemaal helemaal stil staan. Als ik dan de auto iets beweeg – een metertje naar voren – bewegen ze zich allemaal tegelijk een stukje naar achter. Nog een metertje, en weer schuiven ze een eind op. Het is een soort school van vissen, maar dan geen vissen. En niet in het water. Dus eigenlijk is het helemaal geen school van vissen….. Maar de bewegingen lijken er wel op, het is net alsof ze aan een touwtje zitten.



    Helemaal aan het einde van de weg loopt deze dood in het water van de Golf van Mexico. Er zijn hier redelijk wat mensen aan het vissen, maar verder is er weinig te doen. We draaien weer om en krijgen dan aan de rechterzijde een mooi uitzicht op een gestrande en, naar ik aanneem, verlaten boot.



    Op de terugweg rijden we door Yankeetown en stellen vast dat het hier een beetje een troosteloze boel is. Veel half vervallen huizen en niet onderhouden tuinen. Eenmaal weer terug op de hoofdroute naar Crystal River stoppen we bij Denny’s voor een lekker ontbijt. Als we daar door onze vriendelijke waitress eenmaal ‘seated’ zijn, stellen we vast dat de leeftijd van ons vijven opgeteld waarschijnlijk dezelfde is als van de op vijf na jongste aanwezige in het restaurant. Met andere woorden; er zitten hier eigenlijk alleen maar oude mensen. Het ontbijt smaakt in elk geval prima, en nadat we afgerekend hebben gaan we weer vol goede moed richting onze eventuele manatee afspraak. Zo’n mijl voordat we weer bij de marina zijn moeten we echter stoppen. Midden op de weg kruipt een landschildpad – langzaam maar zeker – van de ene kant van de weg naar de andere. Om het beest een grotere kans op overleving te bieden stoppen we in dit soort gevallen vaak en helpen we het beest een handje. We kunnen zien dat niet iedereen dit doet, want bij een vorige oversteek heeft het beest blijkbaar een onfortuinlijke botsing gehad met een auto; zijn schild is helemaal gescheurd. Hopelijk groeit het weer aan elkaar, maar ik heb zo mijn twijfels. Overigens is de liefde wederzijds; niet alleen vinden wij schildpadden altijd leuk, schildpadden ons ook. We hebben namelijk al bijna elk jaar een overstekende schildpad van de overrijdingsdood gered; in 2006 troffen we een grote softshell turtle aan midden op de Tamiami Trail en in 2008 hebben we een snapper turtle in upstate New York op de snelweg gered. Vorig jaar was het – evenals nu – een zeldzame gopher tortoise die de weg wil oversteken. Raar toeval.



    Nog voor elven arriveren we bij het kantoor om daar hevig teleurgesteld te worden. Helaas voor ons is iedereen van de 11 o clock tour op komen dagen dus kunnen we niet mee. Wel horen we dat hij om half negen toch nog uitgevaren is. Mooie Jan Lul. Ons stuurt ie weg tot elf uur en dan gaat ie een half uur later dan gepland toch het water op. Dokus! We krijgen nog wel wat adressen van andere bedrijven en daar kunnen we het mee doen. De Groupon vouchers (totale waarde 5x$25=$125) kunnen we wel weer inleveren bij Groupon zodat het ons in elk geval geen geld kost. Kwaad en wel rijd ik weg, om een mijl of wat verder te stoppen bij American Pro Diving. Ik loop naar binnen en wat blijkt; als een van de weinigen hebben ze ook nog een late tour om 12.00 uur. Het is alleen schrikken als ik de prijs hoor voor vijf personen…….$368. Da’s andere koek dan $125…….. Na lang wikken en wegen besluiten we het toch te doen. Snel worden ons wetsuits en vinnen aangemeten en tien minuten later lopen we allemaal als wannabe zeemeerminnen het instructielokaal binnen. Daar zet Sean een instructievideo voor ons op voordat we in kolonne naar de haven rijden. Daar gaan we aan boord en kunnen we, samen met vijf anderen, gaan genieten van de manatees. Op het water blijkt er redelijk wat competitie tussen de diverse manateebedrijven want ze houden elkaar goed in de gaten en proberen de concurrentie op een dwaalspoor te zetten. Sean lijkt een ervaren manateespotter en vindt na een minuut of twintig de eerste manatees voor ons. Nadat hij eerst zelf te water gaat mag de rest volgen. Helaas zijn er slechts zeven mensen van de tien die de manatee ook daadwerkelijk zien. Een moeder met haar dochter van een jaar of tien komt niet zover en ook ik zwem te langzaam. Voordat ik bij de manatee ben is de manatee al in Mexico. Bij wijze van spreken. Daarbij komt dat de splinternieuwe waterdichte camera die we gisteren in Kissimmee gekocht hebben niet helemaal zo dicht voor water blijkt te zijn als de bedoeling was….. De vergrendeling van het afdichtingsklepje werkt niet waardoor hij dus compleet vol gelopen is met water. Mooi is dat! Eenmaal terug aan boord krijg ik van ‘mijn’ vier dames wel een spoedcursus flippertechniek; ik blijk met m’n flippers veel langzamer te moeten flipperen. En inderdaad, bij de volgende encounter blijkt dat zowaar nog te werken ook!





    Een ontmoeting met zo’n reus is toch echt heel bijzonder. Qua gedrag rondom mensen is een manatee naar mijn idee het best te vergelijken met een hond of een kat. Ze vinden het duidelijk heerlijk om geaaid te worden en ze komen steeds terug om aangeraakt te worden. Af en toe moet je gewoon oppassen dat je niet per ongeluk bovenop zo’n beest gaat staan als ze even wat dieper onder water duiken. Op een gegeven moment zwemt er zelfs een manatee tussen mijn benen door: panna! Zo varen we van manatee naar manatee en elke keer dat we in het water gaan is weer bijzonder. We stoppen ook nog even bij een kleine bron, maar daar is het water te troebel om iets fatsoenlijks te kunnen zien. Dan gaan we weer terug naar de haven en naar het kantoor van American Pro. In de tijd dat wij ons omkleden wordt er een video opgezet die Sean onderweg van onze tour gemaakt heeft. Die kun je kopen, maar dat vinden we te duur.

    Op de terugweg naar Kissimmee maken we nog een stop in bij biefstuk en melkdrank ; de Steak ’n Shake in Wildwood. Opvallend is weer – of eigenlijk kun je best wel zeggen dat het niet meer opvallend is – hoe goedkoop het eten is. We eten namelijk met z’n vijven onze – in sommige gevallen niet bepaald geringe – buiken, helemaal strak voor $42. En van die $42 is $15 dollar voor de toetjes……..

    Daarna karren we rustig verder naar onze villa en rusten we die avond lekker uit voordat we naar bed toe gaan.
    Laatst gewijzigd door Michael66; 17-03-13 om 11:07.
    Lees: http://www.floridaforum.nl/showthrea...-baco%92s-2013

    States Visited: All! Muv Alaska & Hawai............

  7. Top | #27
    Florida Groupie A3's Avatar
    Ingeschreven
    Sep 2004
    Locatie
    Heesch
    Berichten
    544

    Standaard

    Dag 25, Dinsdag; 11 dagen Orlando zonder pretpark? Dat kan niet!
    Half 8 op: 8 uur weg.
    Ontbijt: on the go.
    A3 chagrijnig: te laat weg.
    Eikel: hij rijdt verkeerd bij de parkeerplaats.
    Parkeren: Cat in the Hat.
    Universal: via walkways
    Start: Shrek 4D



    Voor Maartje is Shrek 4D natuurlijk nieuw en die vindt ‘m helemaal te gek. Maar ook voor ons blijft het gewoon een erg leuke attractie. Daarna volgt een nieuwe attractie, een die wij in elk geval nog niet kennen. Het geheel ziet er erg indrukwekkend uit en er zitten echt hoeken in van 90 graden. We hebben het hier over een achtbaan, namelijk de Rip Ride Rockit rollor coaster. Eenmaal in je stoel kun je kiezen uit een scale van muzieknummers, zodat iedere passagier zijn eigen favoriete nummer hoort terwijl hij de rit in de achtbaan maakt. Keuze uit o.a. Limp Bizkit, Evanescence, Kanye West & Black Eyed Peas.Awesome! Wel moet ik eerlijkheidshalve bekennen dat ik dit niet uit eigen ervaring opschrijf. Anja en ik zijn namelijk netjes op de kids blijven wachten en kregen achteraf dit verhaal gerapporteerd. Dus nemen we maar aan dat het waar is. Mocht dit niet zo zijn, dan a.u.b. geen klachten indienen bij ondergetekende, maar bij m’n dochters (Ellen, Linda & Surro(g/m)aartje. Bij Rip Ride Rockit is het zo rustig dat de dames gerust nog een tweede keer kunnen als ze willen. En dat willen ze natuurlijk op Surrogaartje Maartje na)!



    Om de grote wachtrijen zoveel mogelijk te vermijden, besluiten we om het park ‘counter clockwise’ te doen. We gaan nu dus niet naar de voor de hand liggende route met Twister en de Mummy, maar juist voor E.T. en de Simpsons. Helaas blijkt er bij E.T. een technische storing, dus gaan we meteen maar door naar Bart & Homer Simpson. De aangegeven wachttijd is 15 minuten dus dat is niet onoverkomelijk. De attractie is erg leuk, maar Maartje is helaas wel een beetje misselijk. Toch herstelt ze zich snel, want als Anja en ik even later een beetje misselijk uit de ronddraaiende karretjes van men in Black komen, is Maartje alweer hersteld. Niemand van ons snapt waar je bij deze attractie nou precies met je geweer op moet mikken. Het is een beetje gokwerk. Resultaat is wel dat Linda veruit de hoogste score heeft. Linda rules! Bij Jaws staat helaas een erg lange wachtrij. Toch blijven we keurig wachten en schrikken we toch weer een beetje van het uit het water opdoemende plastic monster.



    Daarna gaan we eten Bij Richters in dit geval. Richters is een hamburger joint in Universal Studio’s, gelegen zo’n beetje tegenover de attractie Disaster. Het bijzondere van Richters zit ‘m bepaald niet in de verkrijgbare etenswaren; dat is standaard hamburgerspul, maar de keuze uit dranken is hier GIGA. Er staan een aantal automaten van de Coca Cola Company waaruit je zelf kunt tappen. Ze lijken echter niet op de automaten zoals je die bij veel fast food restaurants ziet; de automaten hier kennen namelijk maar één uitstroomopening en ze kunnen dus ook maar één klant tegelijk bedienen. Door middel van een aantal keuzeknoppen kun je hier zelf combinaties maken van Sprite, Fanta en Coke, waarbij je bij elk van die drie ook nog snaakstoffen kunt toevoegen. Je kunt dus bijvoorbeeld Sprite vanilla nemen of Fanta met cherry. Of Coke met orange. Of Sprite met pineapple. Of ga zo maar door. Door deze enorme keuze is echter het normaliter grote voordeel van een automaat voor de verkoper – het feit dat je geen personeel nodig hebt – teniet gedaan. Aan de kassa krijg je namelijk een plastic beker, en zodra je deze gevuld hebt aan de automaat plakt een vrouw een sticker op je gevulde beker. Zo kun je dus niet nog een keer refillen. En dat zal hier wel het probleem zijn geweest. Want met zoveel smaken en vooral zoveel nieuwigheden was het hier natuurlijk een gerefill aan de lopende band. Een soort RefillWorld zeg maar. Zeg nou zelf, als je kunt kiezen uit 324 verschillende cola smaken, en je kunt gratis refillen, dan wil je toch op zijn minst 162 (de helft) smaakjes zelf geproefd hebben. Ja toch? Niet dan?

    In elk geval hebben wij mazzel omdat Ellen door de mazen van het systeem geglipt is. De stickerplakmevrouw heeft Ellen’s beker gemist en dus kan er gratis zo maar een ander smaakje geprobeerd worden. Lekker puh! Na het eten gaan we naar Beetlejuice’s Graveyard Revue. Ik citeer uit de aantekeningen van mijn dochter ‘op zich best aardig. Frankenstein is knapper dan ik dacht en de vampier is best cute’. Waarover de revue ging heeft ze niet opgeschreven. Was het echte revue? Was het zang en dans? Was het een toneelstuk? Nee hoor, niets van dat alles wordt vermeld. Slechts aandacht voor het feit of de mannelijke toneelspelers er nou wel of niet leuk uit zagen. Da’s het enige waar de vrouwelijke jeugd anno 2011 het over heeft en over denkt. De volgende keer maak ik zelf weer aantekeningen, want aan deze onzin heb ik als schrijver dezes helemaal niks en u als lezer ook niet. Toch? Of wilt u wel weten of de vampier een lekker ding was en of Frankenstein nou meer lijkt op Arnold Schwarzenegger of op één van de Jonas Brothers? Dacht ik ook.



    Afijn, na de revue stevenen we regelrecht af op een ramp, want we gaan naar Disaster! Een leuke attractie waarbij ook de nodige participatie plaats vindt van het publiek. Helaas echter niet met ons….. Bij de volgende attractie – the Mummy – is de wachttijd liefst 50 minuten. Dus nemen de dames de single riders lane en wachten Anja en A3 in de tegenover gelegen Ierse pub. Er is een gezellig zitje en de cappuccino en milkshakes smaken er veel lekkerder dan de Mummy leuk kan zijn. Na een half uurtje zijn de drie jongedames weer present en kijken we op straat even bij de voorstelling van de Blues Brothers.




    Daarna leggen we voor de tweede keer vandaag aan voor E.T. Weer citeer ik uit de aantekeningen van Ellen: ‘Fransen voor ons in de rij. Bah. Die ene heeft veel haar op z’n rug. Dubbel bah’. Zo krijgt u als lezer dus geen enkel idee of E.T. nou een snelle of attractie is of niet, of je lang moest wachten of niet, of je over de kop gaat – of niet – enzovoort. Omdat Ellen dus slechte aantekeningen maakt moet ik gaan graven in mijn geheugen, maar gelukkig kan dat de toets der kritiek nog wel doorstaan. Alle drie de vragen kunnen overigens beantwoord worden met ‘neen’. Niet snel, niet lang wachten en je gaat niet over de kop. Toch is het best leuk, het lijkt een beetje op de droomvlucht uit de Efteling. Om de tijd te doden tijdens het wachten op de Animal Actors show eten we een ijsje. Als dit op is kruipen we de tribune op, alwaar we getrakteerd worden op een show met een varken (Babe!), vogels, een kat, een hond en een oerang oetang. Gelooft u het niet? Kijk dan maar:



    De planning die we aan het begin van de dag gemaakt hebben en die er toe leidde dat we dachten alle shows wel te kunnen zien, klopt nog steeds aardig. Zo zijn we nu precies op tijd om aan te sluiten in de rij voor Jimmy Neutron. Een leuke 3d tekenfilmfilm met bewegende stoeltjes en aan het einde een leuke shop met allerlei Spongebob items en andere rare characters:



    Ook de volgende attractie zit vol met rare characters, althans dat is mijn mening. De dames zijn het namelijk niet met me eens. Ik vind ‘Terminator’ zo’n achterlijk domme, vol met nutteloos geweld en geschiet, leeg en nietszeggend verhaal, dat ik me werkelijk compleet 100% verbaas als er na afloop door het publiek spontaan voor deze voorstelling geklapt wordt! Dat gebeurt niet bij Disaster, niet bij de Simpsons en zelfs niet bij Shrek. Maar hier wel. Ongelofeloos. In elk geval is de serie ‘attracties met rare characters’ gediend bij de volgende in deze serie van drie, want we gaan naar de Horror Make Up Show. Een gezellige en vooral hilarische show waarin de acteurs allerlei quasi enge dingen laten zien. Leuk! We sluiten de dag af met een tweede bezoek aan Twister – we staan lekker vooraan zodat ik alles goed kan filmen -; wat is dat toch een leuke en ook unieke attractie. Zoiets zie je in geen enkel ander park. De dames – inclusief Anja – wagen zich ook nog twee keer in de Mummy terwijl Pa het weer moet stellen met een cappuccino en een milkshake in de gezellige Iers pub. Nou ja……………

    Daarna houden we het voor gezien, rijden we onderweg naar huis nog een keer langs Taco Bell, kijken we nog wat TV en gaan we lekker dromen. Waarover? Wat dacht je van:

    Laatst gewijzigd door Michael66; 17-03-13 om 11:07. Reden: 1+1
    Lees: http://www.floridaforum.nl/showthrea...-baco%92s-2013

    States Visited: All! Muv Alaska & Hawai............

  8. Top | #28
    Florida Groupie A3's Avatar
    Ingeschreven
    Sep 2004
    Locatie
    Heesch
    Berichten
    544

    Standaard Re: A3: Keys to vegas, frisco, la & florida

    Dag 26, Woensdag; Over de uitspraak van ‘creap’, ‘crap’, ‘crab’ en ‘crêpe’.
    Na de extreem vroege wektijd van gisteren, is vandaag de meest extreem late wektijd op de telefoons ingesteld: geen. Iedereen slaapt dus lekker uit, en de Floridiaanse zon staat al hoog aan de hemel te bakken als bij ons voor het eerst het woord valt waarmee normaal gesproken de dag een aanvang neemt: ontbijt.

    We hebben niet echt veel ontbijtspulletjes meer in huis, en aangezien het ook ons op één na laatste ontbijt op Amerikaanse bodem zal zijn, besluiten we maar om onszelf eens lekker te laten verwennen. Nu betekent de combinatie van de woorden ‘ontbijt’ en ‘verwennen’ bij ons normaal gesproken dat we een bezoek gaan brengen aan Cracker Barrel. Maar dat kan niet omdat we traditiegetrouw altijd op onze laatste dag gaan ontbijten bij Cracker Barrel. En dat is morgen pas. En twee dagen achter elkaar kan natuurlijk niet. Waar dan naar toe? Er wordt democratisch gestemd, maar da’s puur voor de vorm, want ik wil naar IHOP. Gelukkig is de stemmingsuitslag ook unaniem: IHOP! IHOP it this. Voor ons in dit geval 4 minuten en 11 seconden rijden, dus voordat we goed en wel beslist hebben zitten we er al aan tafel.

    Ook vandaag treffen we het met onze waitress; een heel aardige dame. Aan tafel ontspint zich de discussie over de uitspraak van het oorspronkelijke Franse woord ‘crêpe’, want die staan hier in het International House Of Pancakes, uiteraard veelvuldig op het menu. Uitspreken als ‘creap/kriep’, kan natuurlijk niet want dat is een engerd. ‘Crab/kerèp’ kan ook niet want dat is een schaaldier. ‘Crap/Krèp’ dan? Nee, dat kan ook niet want dat is weer iets veel viezers. Maar wat dan wel??

    We vragen het onze lieftallige waitress en dan blijkt het ‘Creep’ te zijn (kreep). Zoiets dus als druif/grape, maar dan met een ‘c’ in plaats van een ‘g’. Mysterie opgelost, en weer wat wijzer geworden. Na het werkelijk fantastisch lekkere ontbijt gaan we gezamenlijk wat winkelen. We steken iets verderop de straat over om terecht te komen bij de overdekte Visitor Flea Market. Er worden wat souvenirs en kleinigheden gekocht, en ik heb mijn zinnen gezet op een redelijk grote alligatorschedel, het liefst een echte schedel, dus alleen het witte bot en verder niets, maar als dat niet lukt een echte kop (dus met het vel er nog omheen). Koppen worden er voldoende aangeboden, maar schedels nergens. Op jacht naar de goedkoopste kop dus. De prijzen zijn bij veel standjes vergelijkbaar, al zijn er wel kleine verschillen. Bij een stand – met Chinese uitbaters – ligt een grote kop die geprijsd is als een maatje kleiner; $59.95. Ik pak het ding op en bekijk het. Ziet er goed uit. Een jongedame komt op me af en vraagt of ze me kan helpen. Dat kan wellicht. Ik zeg dat het wel wat duur is, en dat ik er $40 voor wil geven, inclusief taks. Nee zegt ze, dat is te weinig, $45. Ik wik en weeg en besluit tot koop over te gaan. Een andere dame rekent met me af en slaat doodleuk $45 aan plus de taks. Ik zeg ’dat was niet de afspraak’. De eerste jongedame komt er weer bij en ontkent dat de $45 inclusief taks is. ‘Dat heb ik niet gezegd’ zegt ze, en dat klopt. Maar wel geïmpliceerd. Dus ik ben een keer principeel en koop niet. Dan maar ergens anders de slag gaan slaan. Als ik drie of vier gangen verder ben hoor ik in een keer roepen ’Sir, sir’. En ja hoor, mevrouw met de alligatorkop in haar hand komt is me achterna gekomen en wil nu toch zaken doen. Uiteraard laat ik nu mijn principes varen – als ik echt principes had gehad dan had ik nu natuurlijk ‘nee’ gezegd – en reken $45 af. Toch mijn zin, hie hie.



    Nadat we een foto hebben gemaakt bij de ingang van het resort droppen we daar de ladies en gaan wij tweeën nog wat verder winkelen. Bij Walmart kopen we een nieuwe Olympus camera (klein model met 18x zoom voor $219) en verder nog wat t-shirtjes en zo. ’s Avonds besluiten we naar de film te gaan. Op internet vinden we een bios waar Harry Potter in 3D draait, dus daar gaan we op af. Bij aankomst twijfelen we nog even of het wel de goeie bioscoop is, maar dat blijkt van wel. Ellen koopt een large coek (1,5 liter) en we krijgen allemaal een hip #d-brilletje in RayBan stijl. Cool man.







    De meiden vinden het allemaal een mooie film en er wordt menig traantje weggepinkt. Ikzelf vind het eigenlijk de minst goeie Harry Potter film. Ellen bewijst door haar notitie in het aantekeningenboekje dat ze haar vader toch nog niet zo goed kent. Ik citeer: ‘Meiden vinden het allemaal een leuke film en huilen, A3 vindt het niks dus zal het ook wel als zodanig beschrijven in het reisverslag’. Niet dus: het was een mooie film……J

    Na de film gaan we naar ‘huis’ en pakken we alvast de koffers in. Weltruste!
    Laatst gewijzigd door Michael66; 17-03-13 om 11:04. Reden: idem
    Lees: http://www.floridaforum.nl/showthrea...-baco%92s-2013

    States Visited: All! Muv Alaska & Hawai............

  9. Top | #29
    Florida Groupie A3's Avatar
    Ingeschreven
    Sep 2004
    Locatie
    Heesch
    Berichten
    544

    Standaard Re: A3: Keys to vegas, frisco, la & florida

    Dag 27, Donderdag; het laatste ochtendmaal…
    Tja, aan alle mooie dingen komt een eind, dus zelfs aan onze vier weken lange rondreis voor de VS. Omdat we gisteravond al de koffers gepakt (én gewogen) hebben, zijn we vanochtend vroeg klaar. We liggen zelfs een kwartier voor op schema en dus vertrekken we al om kwart voor tien naar onze traditiegetrouwe laatste plek voor ons ochtendmaal: een keurig uitgebalanceerde (…….) ochtendmaaltijd bij Cracker Barrel.



    Met David treffen we een bijzonder aardige waiter die zelfs de moeite neemt om een schaaltje ‘grits’ te brengen als antwoord op onze vraag wat ‘grits’ nou eigenlijk is. Of zijn. Want we weten niet eens of het enkel- of meervoud is. Om jullie niet langer in spanning te houden; onze definitie van ‘grits’ is: een kleur- en smakeloze, semi vloeibare substantie die een beetje weg heeft van havermoutpap. Als we deze conclusie delen met David, heeft hij alle begrip voor ons standpunt én de oplossing om het smakeloze te verhelpen; gewoon wat zout toevoegen. Intussen hebben we allemaal uitgebreid de nog uitgebreidere menukaart van Cracker Barrel doorlopen, en heeft iedereen zijn keuze gemaakt. Ik ga evenals vorige jaren voor het ‘Country Boy Breakfast’ wat blijkt te bestaan uit vijf separate gerechten en dus ook vijf borden. Op één van die borden ligt een steak (de tweede breakfaststeak van deze vakantie na Mel’s Drive Inn in San Francisco) die een prijs wint; namelijk de lekkerste steak van deze vakantie. Beter dan die van Mel’s, maar ook beter dan die van Outback Steakhouse bijvoorbeeld. De steak maakt dus onderdeel uit van een groter geheel, en het leek me makkelijker om maar even te ‘knippen en plakken’ van de site van Cracker Barrel dan om alles over te tikken. Bij deze dus:
    The Cracker Barrel Country Boy Breakfast®
    Country Ham, Pork Chops or Steak* grilled to order, Three Eggs* cooked to order served with Fried Apples, Hashbrown Casserole, Grits, Sawmill Gravy and Homemade Buttermilk Biscuits along with real Butter and the best Preserves, Jam n' Apple Butter available.

    Een hele mond vol om uit te spreken, maar geloof me, een nog veeeel vollere mond om op te eten. Ook de rest laat zich niet onbetuigd bij het kiezen van flinke gerechten, met als resultaat dat we allemaal zeer voldaan de maaltijd af kunnen sluiten. David ontvangt voor de bewezen diensten de (procentueel) grootste tip van deze vakantie (24%).







    Na dit letterlijke watertanden verlaten we Orlando met figuurlijk watertanden; we rijden nog even door Darlene Drive om ons te vergapen aan de enorm grote en luxueuze huizen die daar staan. Ter info: er staan er een paar te koop in de volgende categorie: http://www.trulia.com/homes/Florida/...lando-FL-32836

    Nadat we afscheid genomen hebben van Orlando, gaan we richting Daytona Beach, vanwaar vanavond ons vliegtuig vertrekt naar Atlanta. Ons bezoek aan Daytona beginnen we net ten zuiden van Daytona zelf, om een bezoek te brengen aan de plaatselijke vuurtoren, de hoogste van de Oostkust, en aan het Marine Science Center, een opvanghuis voor gewonde zeedieren.

    Het Marine Science Center kost vijf dollar per persoon, en daarvoor krijg je best wel wat terug. Om te beginnen is er het binnendeel. Daar staan diverse aquaria tentoongesteld met plaatselijk zeeleven, en er is een grote lage binnenvijver die vol zit met stingrays. Deze mag je uitgebreid aanraken en de dieren vinden dat klaarblijkelijk ook erg aangenaam. Erg leuk!





    Verder zijn er mooi gemaakte displays over onder andere de door ons zo geliefde dolfijnen en manatees. Buiten is er een deel waar onder een overkapping grote ronde watertanks staan waarin gewonde zeeschildpadden worden verzorgd. Momenteel zijn er zowel een aantal zeer kleine als grote schildpadden die verzorgd worden.







    Een eindje verderop is nog een deel waar gewonde zeevogels worden opgevangen, maar daar zijn we eigenlijk snel mee klaar. We rijden nog even twee minuten verder om de Ponce Inlet Lighthouse mooi op de plaat te kunnen zetten en gaan dan doen wat iedereen doet die naar Daytona komt: rijden over het strand.



    Of dat allemaal goed gaat……….lezen jullie in het volgende verslag!
    Tot dan.
    Laatst gewijzigd door Michael66; 17-03-13 om 11:04.
    Lees: http://www.floridaforum.nl/showthrea...-baco%92s-2013

    States Visited: All! Muv Alaska & Hawai............

  10. Top | #30
    Florida Groupie A3's Avatar
    Ingeschreven
    Sep 2004
    Locatie
    Heesch
    Berichten
    544

    Standaard Re: A3: Keys to vegas, frisco, la & florida

    Vervolg/……….Dag 27, Donderdag; Tom-Tom. Blub-blub.
    Zoals gezegd: we gaan na het Marine Science Center een stukje touren over het strand. Midden op het strand staan grote SUV’s geparkeerd, met aan weerszijden daarvan strandstoeltjes en strandlakens waarin de religieuzen van de sekte van de grote gele bol, de zogenaamde zonaanbidders, hun gebed doen in de richting van ‘hun Mekka’, de zon. Sommige mensen hebben er zelfs de moeite voor genomen om hun stoeltje wat verder van de auto af te zetten. Enkele sekteleden staan zelfs met hun stoeltje in het water, uiteraard omdat het buiten de SUV ontbreekt aan airco. En zo houden ze dan wel niet het hoofd, maar in elk geval wel de voetjes, lekker koel.













    Plotseling horen we uit onze –meestentijds- gewaardeerde TomTom een vreemd geluid komen. Het lijkt een beetje op het liedje van SpongeBob Squarepants, maar het refrein klinkt duidelijk als blub blub. Een blik op ons apparaat leert ons meteen de reden; volgens de TomTom kaartmakers uit Best hebben we namelijk onze Ford Edge ingeruild tegen een amfibievoertuig, want we rijden gewoon in het water. Sterker nog, volgens TomTom rijden we zelfs in de Atlantische Oceaan. De vriendelijke Vlaamse vrouwenstem van Lucy zegt ons nog nèt niet dat we bij de Bahama’s linksaf moeten, maar het scheelt niet veel. We draaien snel het raam open om te kijken of we echt in het water rijden, maar gelukkig glijdt er alleen maar authentiek Daytoniaans strandzand onder onze banden door.



    Na dit overtuigend bewijs dat TomTom niet duidelijk weet waar de Atlantische Oceaan ophoudt (of begint, het is maar net hoe je het bekijkt), gaan we naar ons volgende reisdoel, het Museum of Arts and Sciences in Daytona. Na wat zoekwerk (TomTom wees ons wéér verkeerd) vinden we het museum en zijn we in eerste instantie blij verrast met de echt mooie afdeling met oude auto’s en oude Coca Cola voorwerpen. Van oude Coke delivery trucks tot de eerste automaten, het is hier allemaal voorhanden. Dit komt omdat in Daytona één van de grootste Coca Cola bottelaars van de VS actief is, tevens de uitvinder van de karakteristieke vorm van de bekende Coke bottle, de Root family. De bottelarij van haar man leverde mevrouw Root zoveel geld op, dat ze bij god niet wist wat ze er mee moest doen. En dus, hoe kan het ook anders…….., ging ze fief van start met het verzamelen van teddyberen. Ook deze enorme collectie is hier in het museum tentoongesteld.









    Onder een overkapping staan buiten twee oude treinwagons van de familie opgesteld en verder zijn er in dit museum nog een aantal kunstafdelingen. Deze interesseren ons iets minder, dus daar lopen we in een iets hoger tempo doorheen.





    Helaas is door overstromingsschade van twee jaar geleden de Science afdeling van het museum nog steeds gesloten, maar het pièce de resistance van deze collectie wordt toch tentoongesteld; het skelet van een giant sloth. Deze vroege voorvader van het dier dat wij tegenwoordig kennen als luiaard kwam in vervlogen tijden dus hier in Florida voor. Er schijnen nog regelmatig botten en dergelijke van deze schepsels gevonden te worden.



    In het museum hebben we het na een uur of anderhalf wel gezien en dus gaan we richting vliegveld. Daarbij passeren we dè attractie van Daytona, de Daytona Speedway. Vanuit de met hoge snelheid en met gierende banden rijdende auto – hoe toepasselijk……. – probeert Anja wat plaatjes te schieten van de racetrack en dat lukt nog ook. Kijk maar:





    Voordat we de auto definitief gaan inleveren nemen we de gelegenheid te baat om eens een tip uit te proberen van de stichter van het voormalige Orlandotips forum, ons aller Am Swan (Ben Zwaan): Panera. Zijn enthousiasme kunnen we slechts gedeeltelijk delen:

    * snel en vlot geholpen: oneens (we worden geholpen door een meisje dat lijkt op Merlijn uit Ellen’s klas, maar helaas is ze pas nieuw en kent ze een en ander nog niet zo goed)
    * kwaliteit (lekker): eens
    * kwantiteit (voldoende): zeer oneens
    * value for money (prijs): oneens (in vergelijking met bijvoorbeeld Cracker Barrel of Taco zelfs ‘way overpriced’)

    Zo zie je maar weer, ieder zijn smaak (alhoewel die juist goed was….). We gaan naar het vliegveld en maken gebruik van de curb side check in. Daytona International Airport is een klein en gemoedelijk vliegveldje en dat blijkt uit alles. Zo kletsen we gezellig wat met de heren die de curb side check in bemannen en hoef ik me niet te haasten om de auto in te gaan leveren. Er zijn hier in geen velden of wegen politiemensen met bonnenboekjes te bekennen. Zo is de parkeerplaats van Dollar rent a car ongeveer net zo ver lopen als van het kastje naar de muur (een meter of tien dus) en zo is het aantal vertrekkende vluchten van vandaag beperkt tot één: onze vlucht. Als dat maar goed gaat……..

    Dat gaat dus niet goed! Op een gegeven moment wordt namelijk omgeroepen dat de vlucht ongeveer 20 minuutjes vertraging heeft. Geen probleem voor ons, want we hebben in Atlanta twee uur en vijftig minuten speling. Als het vliegtuig eenmaal geland is wordt er echter melding gemaakt van een ander probleem; op de heenvlucht heeft het toestel problemen gehad met een niet functionerende radio, en dit moet eerst verholpen worden voordat we kunnen vertrekken. Maartje merkt nog op dat ze het helemaal niet zo erg vindt om het twee uur lang zonder radio te moeten stellen, maar als we uitleggen dat de piloot de radio ook nog gebruikt voor andere dingen dan naar Q- Music luisteren, worden haar haren een beetje blond. Zo past ze beter bij de rest J. De tijd verstrijkt steeds verder en diverse mensen hebben in overleg met Delta al andere vluchten geboekt voor morgen of nog later, als de captain zich meldt. Gisteren heeft hij met hetzelfde toestel ook radioproblemen gehad en deze zijn ‘over night’ gefixed. Maar tijdens de approach naar Daytona deed het probleem zich weer voor en aangezien het weer in de omgeving van Atlanta niet al te best is, durft hij het niet aan om zo maar te vertrekken. Er zal of een afdoende reparatie moeten plaatsvinden of er zal een nieuwe radio geïnstalleerd moeten worden. Maartje biedt nog aan om haar Ipod (met radiofunctie) af te staan, maar trekt dit aanbod om heldere redenen weer in; blond hè J.

    Ik check ook maar eens naar alternatieve mogelijkheden via het web en stel vast dat de volgende vlucht naar Atlanta precies 24 uur later vertrekt………….. Een hele dag vertraging dus. Wordt vervolgd.
    Laatst gewijzigd door Michael66; 17-03-13 om 11:04.
    Lees: http://www.floridaforum.nl/showthrea...-baco%92s-2013

    States Visited: All! Muv Alaska & Hawai............



Forum Rechten

  • Je mag geen nieuwe onderwerpen plaatsen
  • Je mag geen reacties plaatsen
  • Je mag geen bijlagen toevoegen
  • Je mag jouw berichten niet wijzigen
  •