Dag 2, zondag; Wat is de prijs van een halve dag? Slechts $250!
Om zeven uur komt het taxibusje om ons naar Gatwick te brengen. Tien minuten later zijn we daar en checken we in voor onze vlucht. Via de incheckbalie wordt een rolstoel geregeld voor Ellen, maar deze rolstoel mogen we niet zelf duwen, nee daarvoor is een speciaal opgeleide medewerker verantwoordelijk. Deze buitenlandse vrouw – en dan bedoel ik niet Brits, maar van buiten groot Brittannië – mag dan wel uitermate goed getraind zijn in het duwen van een rolstoel, Engelse les heeft ze blijkbaar nog nooit gehad. Ze verstaat niks en mompelt in een ogenschijnlijk zelf verzonnen taal die het midden houdt tussen Spaans, Engels en Koeterwaals. Ook rijles heeft ze denk ik nog nooit gehad, want ze rijdt met de rolstoel rechts – terwijl je in Engeland toch echt links moet rijden -, en ze geeft geen richting aan bij het inhalen. En inhalen, dat doet ze. Wij kunnen haar – zonder rolstoel – nauwelijks bijbenen en Ellen is – mank als ze is – toch verreweg als eerste door de veiligheidscontrole. Vervolgens parkeert Miss Scheurneus ons bij de speciale invalidenzitplaatsen, mompelt nog iets van ‘if joe weet ten sekkonts, den ze will kom toe pik joe up in scrttye minnuts’ en weg is ze.
Ondertussen eten we wat en zien we vlakbij ons een soort mini pickup truckje voor binnengebruik geparkeerd worden. Dit blijkt het uiteindelijke vervoermiddel waarmee Ellen naar de gate getransporteerd gaat worden. Zo is de eerste attractie allang een feit voor we Disneyworld of Universal Studios ook maar überhaupt in het zicht hebben. Ellen fastens hur sietbelts, refreens from enny eating, drinking or fless fottograffie, en scheurt weg in haar semi-invalidenwagentje met privéchauffeur. Bij de gate mogen we als eerste aan boord en zien we dan ook als eerste dat er helaas geen privé TV-schermpjes beschikbaar zijn op deze Boeing 767 vlucht van KLM, uitgevoerd door Delta Airlines. Jammer.
Onze vlucht verloopt zoals gepland en dus komen we om half twee aan in Atlanta waar we in (almost) no time door security heen zijn. We zouden nu bijna zes uur moeten wachten op onze vlucht naar Key West, maar ik weet dat Delta ook nog een eerdere vlucht daar naar toe heeft. Ik vraag dus aan de Delta balie of ze ons niet om kunnen boeken. Dat kan, we zijn immers inmiddels in ons vijfde land, Amerika, en daar kunnen dingen vaak wel - in tegenstelling tot Frankrijk, waar dingen vaak ‘pas’ kunnen. Er zijn echter wel twee voorwaarden; $50 p.p. en gruwelijk opschieten, want die eerdere vlucht gaat al meteen boarden. Ik schok $250, ‘gooi’ de koffers op de band en spoor alle dames uit het gezelschap aan om op te schieten. Dat lukt, en dus zitten we even later aan boord van de Boeing 737 die ons ruim een halve dag eerder dan gepland, gaat droppen op Key West, oftewel de Conch Republic.
Vanuit het vliegtuig kunnen we mooie foto’s maken van de azuurblauwe wateren rondom de Keys en als de Boeing eenmaal geland is, stellen we vast dat het vliegtuig zowat groter is dan het vliegveld. De aankomst- annex vertrekhal van Key West International Airport is ongeveer even groot als – pak ‘m beet - de TNT-post balie bij de Appie Heyn in Heesch. De balie van Dollar autoverhuur is even groot als een speelgoedwinkel, maar desondanks staat er een grote GMC Acadia voor ons klaar om mee op pad te gaan. ‘The car that our boss always wants’. Jaja, dat zal wel…….
We pakken snel onze koffers in de GMC, dat past easy, en dan gaan we naar het Almond Tree Inn. Het Almond Tree Inn ziet er mooi en romantisch uit en de mensen zijn er erg vriendelijk. We zwemmen en wandelen wat en zien dat er tegenover onze Inn een Denny vestiging zit: ZESTY NACHO’S!
Later die avond krijgt de kok van Denny’s dan ook een bestelling van vijf maal zesty nacho’s. Het smaakt als ‘coming home’. De waiter bij Denny’s lijkt volgens Maartje erg veel op de zanger van de band Simple Plan, ene Pierre (of Pjèr, ik weet niet hoe je het schrijft). Na Lorenzo (?) is Pierre (of Pjèr) Maartje’s droomman. Ze kijkt dus niet alleen verlekkert naar haar bord met nacho’s maar evenzo naar de waiter…
Ik voel me al sinds de middag niet zo lekker……..