Re: Reisverslag Ta2 Gerrit: Biketoberfest 2011 - Back again !
Oorspronkelijk geplaatst door bejavenlo
Mission Completed ! All 50 States Visited 
Antwoord met CitaatHet schiet niet op…...
Dinsdag 11 Oktober. De dag begint op zijn Floridiaans. Warm en vochtig. De regen van het weekend slaat mooi aan het verdampen, en drijft de luchtvochtigheid op tot saunagehalte. Maar de pool is cool en uitnodigend, en vervuld een groot deel van ons tijdverdrijf. En we genieten van de natuur om ons heen. Op de schutting zit een havik (Red Shouldered Hawk – Buteo lineatus) om zich heen te kijken, tot dat het fototoestel uit de tas komt, dan is hij weg. Iedere ochtend komen op 10 meter hoogte een koppel kraanvogels (Sandhill Crane – Grus canadensis) overvliegen, totdat we na een dag of drie de camera klaar hebben liggen, dan vliegen ze 3 huizen verderop laag over.
Tegen onze schutting staan wat struiken die erg geliefd zijn bij vlinders, en dan van het “wat je alleen in vlindertuinen ziet” soort. Mooie grote exemplaren zitten er tussen, in prachtige kleuren. Mooie gele(Tiger Swallowtail - Papilio glaucus ) en oranje (Monarch - Danaus plexippus en Viceroy- Limenitis archippus ), met een spanwijdte van soms wel meer dan 10 CM fladderen aan ons voorbij, maar ook die zijn niet erg fotogeniek, of wij zijn gewoon te langzaam. Thank God for Google afbeeldingen.
Een Kalkoengier (Cathartes aura) op de weg achter onze woonstee completeert ons faunaplezier, buiten natuurlijk de doorsnee fluitvogels (Averagus whistleea), de ratten met pluimstaarten (Sciurus vulgaris) en de immer onzichtbare racoons a.k.a. wasbeer (Procyon lotor), waarvan je pas weet dat ze geweest zijn als je vuilnisbak op de kop ligt.
Maar het is niet de hele dag Waku Waku wat de klok slaat, er moet ook nog geshopt worden. Geen spectaculaire aankopen vandaag, maar ik wil wat foamborden halen als extra bescherming voor het schilderij, als het de oceaan oversteekt. En waar haal je die dingen, bij de Wal*Mart, uiteraard. Een foambord is een sandwich van 2 kunststof platen met daartussen, hoe kan het ook anders, een laagje schuim. Je ziet ze wel eens langs de weg staan hier, in speciale metalen houders, met daarop in stift gekalkt “yard sale”, “garage sale” of dergelijke kreten. Werkt prima, beter als een stuk karton, en kost weinig. En ze zijn ook heel goed te gebruiken als extra schild tegen de perikelen van de bagageafhandelaars van de diverse luchtvaartmaatschappijen.
“Onze” Wal*Mart, aan de 27 heeft ze niet meer, alleen de duurdere exemplaren, dus gaan we naar optie 2, die aan de 535, die bijna alle soorten en maten nog in huis heeft.
En passant pakken Marcel en ik (mannen alleen op boodschappentocht komt nooit goed) nog wat mini Appel, Kersen, Bosbessen, Perzikken en Peacannoten taartjes mee voor bij de koffie. Voor 68ç per stuk (ex-tax ;-) ) kun je er net zo goed wat extra mee nemen, en uit ervaring weet ik dat ze zeer smakelijk zijn. Bij de “20 items or less” kassa heb ik nog een (letterlijke) aanvaring met een Engelse “dame”.
Die vond onze rij een stuk korter, en had waarschijnlijk niet gezien dat wij (mandloos en karloos) onze boodschappen in de handen hadden en douwde haar kar er zo tussen. Met mijn beste boze blik vroeg ik haar wat de bedoeling was, maar ze verblikte en verbloosde niet en bleef staan. Ze was immers engels, volgens ingewijden de duitsers van Florida.
Voor zes cakejes ga je geen discussie aan, dus heb ik haar in mijn fijnste Nederlands verteld dat ze wat mij betreft een onwelriekende dame van lichte zeden moest zijn, en zijn we de rij uitgestapt naar haar oorspronkelijke rij, waar inmiddels niemand meer stond. Waren we toch nog eerder aan de beurt. Lekker puh ! :mrgreen:
Het was trouwens niet onze eerste aanvaring bij de Wal*Mart deze week. Twee dagen eerder stonden we bij die naast Medievel Castle te wachten op een parkeerplaats (waar net een auto uitdraaide) toen in de spiegel een dame verscheen met een kar vol boodschappen die ook makkelijk 2 karren had kunnen vullen. Ze was zo druk met kassabonnen, zonnebril en telefoon en dergelijke, dat je natuurlijk helemaal geen oog kunt hebben voor een stilstaande rode Dodge, model minivan.
Ze klapte er vol achterop, en de berg boodschappen kreeg een lawine-effect en rolde dapper over het asfalt. Ik stapte uit en vroeg waarom ze niet opgelet had. Dat zag ik verkeerd, IK was degene die niet oplette. Geen sorry of excuse me, zoals we hier zo vaak (en vaak overbodig) horen, nee, deze import Amerikaanse wist met een zwaar spaans accent te vertellen dat het mijn schuld was dat ik stilstond.
Ook die heeft in mijn beste Bad Boys-Bad Boys Amerikaans te horen gekregen wat ik er van dacht, en ook nog wat Nederlandse “peep” woorden geleerd. Het gaat achteruit in dit land :evil: .
Maar goed, de foamboards en taartjes gaan mee naar Lindfields, de laatste worden direct met koffie geserveerd, en dan is het tijd om ons op te maken voor enige activiteit.
We hebben om 5 uur een afspraak met Martijn en Linda (Forummers Njit en SpaceAce) voor een schietpartij. Niet op elkaar, maar op de schietbaan Oak Ridge Gun Range. Voor mij, en Marcel, een nieuwe locatie, voor hun een nieuwe ervaring. In tegenstelling tot mijn oude stekkie Riegs, waar je nog een heel formulier moet invullen, en The Shooting Gallery, waar je nog een aantal vragen kreeg, is het hier rijbewijs afgeven, presentielijst tekenen, wapen en target uitkiezen en gaan met die banaan. Het verbaast me een beetje.
Ze proberen ons eerst met z’n vieren één baan en één wapen te laten delen, maar dat gaat niet werken, dan sta je meer te wachten dan te schieten. 2 banen kon dan nog net, maar meer zat er niet in. Er kwamen nog meer klanten. Dat was dus onzin, want er zijn het hele uur minimaal 4 banen vrij geweest. En commercieel onhandig, want 4 wapens verhuren levert meer op dan 2. Voor de baan maakt het weinig uit, want die kost 13 dollar, en de gast mag ook nog eens 10 dollar betalen. Vreemde gang van zaken.
Maar het geheel ziet er prima uit, als is de kreet “airconditioned” een beetje overdreven.
Ik wordt direct gepromoveerd tot schietinstructeur, want ook daarover rept men met geen woord, en hoewel Marcel al enige ervaring (bij Riegs) heeft zijn Martijn en Linda echte newbies. Ik kwijt mij goed van mijn taak, leg alles uit over laden, vasthouden, richten en vooral veiligheid van en met de wapens (Ik zou eigenlijk een vergoeding moeten vragen aan ORGR ;-) ). Het Bossche koppel pakt het prima op en heeft zichtbaar plezier in het schieten. Ze schieten op een target van een gijzelaar en gijzelnemer, dat volgens de deskclerk ook gezien kan worden als een trouwfoto, wat jij wil.
Marcel wilde deze keer een revolver (357 Magnum), schiet hem in 2 seconden leeg op een zombie, en krijgt gelijk via de intercom een waarschuwing; No rapid fire.
Zelf ben ik niet zo van die onhandige (of je moet een speedloader hebben) dingen met maar 6 kogels. Veel te veel werk. Doe mij maar een Glock, of nog liever een Beretta, of een Belgische FN (die van vandaag was uitzonderlijk fijn) met een mooi vol magazijn. We hebben ze allemaal gehad, want toen we de olifantstopper kogels van de 357 opgeschoten hadden zijn we in de 9mm ruilhandel gegaan. Je mag zo vaak als je wil het wapen ruilen, en ook onderling werden wat wisselingen gedaan. Zo lang je maar kogels hebt.
Ook die kun je onbeperkt (zo lang je maar betaald) bijhalen. Iedereen was lekker op dreef, raakte van alles (targetclips, touwen, maar ook de kaart, al dan niet op de juiste plaats), en zo vloog het uurtje voorbij. Zelf was ik weer erg tevreden, want de kleine 12x12” bullseye vertoonde op 50’ nog 8 van de 10 gaten op de juiste plaats, mede dankzij de FN, prima wapen.
Na een uurtje hadden we er collectief wel genoeg adrenaline en kogels doorgejaagd, en werd er op de parkeerplaats nog een kleine afterparty gehouden, allerlei wetenswaardigheden uitgewisseld, en toen scheidden onze wegen. Het was, als je dat al zo kunt noemen op een schietbaan, gezellig.
Het liep al mooi naar etenstijd toe, en na dat Richard, die vanwege barstende koppijn even liever niet op een schietbaan wilde staan, gearriveerd is om een vorkje mee te prikken, is het tijd voor wat voer. We kiezen unaniem weer voor de take-out van Outback en nuttigen dat wat later bij de pool, en keuvelen nog wat gezellig na.
Morgen is de Grote Dag voor Marcel en Tineke, die gaan dan naar WDW, voornamelijk Epcot, en dankzij onze insider is die dag prima geregeld. Maar daarover morgen meer.
) gaat het schieten zeker weer op de planning!!
