[Reisverslag] Ta2 Gerrit: Daytona Bike Week 2011

[Ta2 Gerrit]

Muchas Gracias. Net weer terug van MCO, was aan een nieuwe auto toe :lol:
Nu nog even naar de Wal*Mart, de bestelling ophalen en dan afwisselend typen/plonzen

[vondutchga]

lol ben je weer aan het auto's wisselen iedere dag weer een andere?

[[verwijderd]]

Het benzine indicatortje stond niet meer op vol dus heeft hij hem even omgeruild voor een auto waar deze weer op vol stond. :-$

[JKG]

Het is hier werkelijk hondeweer, de hele dag al regen. Dan is plonzen in het zwembad in een warm land toch een betere tijdsbesteding.

Lukt dat site to store nu wel met een buitenlands adres of geef je gewoon iets op?

[Ta2 Gerrit]

Ik had gewoon mijn eigen adres opgegeven, maar met een zipcode van hier (34747), en met mijn NL CC. Geen probleem, alles (en meer:-)) is binnen.
En je wordt helemaal via de mail op de hoogte gehouden, wanneer alles binnenkomt (afgelopen Vrijdag het laatste) en tot wanneer je de tijd hebt om het op te halen (tot 2 weken na binnenkomst).

Werkt perfect, en gaan we vaker doen, al was het alleen maar omdat de superaanbiedingen (Rollback's e.d.) vaak niet eens in de winkels te koop zijn, maar alleen op de website.

Het verslag ga ik vandaag nog maken, maar de visite is net weg en ik ga nu eerst plonzen.

[cindy74]

gerrit stop me sloape me walmarte me plonse en verlos mij van de spanning en schrijf iets .................................................. .........doeme toch he ik verloor men geduld het zal nooit meer gebeuren :O

[Ta2 Gerrit]

Day 1 - Feb.26– Travelin’ to the USA (vrij naar de Bintangs)

One misty morning, het leek wel een ochtend in de krochten van West-Londen ten tijde van Jack the Ripper, maar het is een gewone Zaterdagochtend in de parel van Overijssel, en wel de ochtend dat wij vertrekken naar een beter oord, Orlando, Florida, waar het volgens de laatste berichten zo’n 25 graden warmer is dan op dat moment bij ons. Alle reden om weg te wezen.

De koffers zijn gisteravond weer, zoals bijna gewoonlijk, last-minute ingepakt en Vlug en Lenig a.k.a. Ot en Sien zijn veilig afgeleverd bij hun vakantieadres, dus we kunnen met een gerust hart op pad.
Het is te merken dat het vakantietijd is want er is nauwelijks verkeer op de weg. En het loopt toch al tegen zevenen. Zelfs bij de bekende knooppunten Vathorst en Muiden zijn bijna geen voertuigen te bekennen, dus we draaien na ongeveer een uur de parkeerplaats P3 op. En daar spot ik direct een plaatsje op 501, ongeveer 20 meter van het wachtgebouw. Lekker dichtbij, al moet ik wel een stukje tegen de rijrichting in, but who cares.

Bij balie 25 staat een mooie lange rij voor de incheck en een iets minder lange rij bij de bag-drop, maar als je maar vaak genoeg vliegt heb je daar geen hinder van. Dankzij onze triple van vorig jaar mogen we over de rode loper naar een appetijtelijke, maar desondanks eenzame juffrouw die ons met graagte voorziet van bagagelabels en bijbehorende goudkleurige boardingpasses met seating 1, dus bijna als eerste aan boord. Da’s toch maar even mooi geregeld.

De volgende gang is naar beneden, waar onze vakantie echt gaat beginnen, met een Cappu- en Frappuccino van Starbuck’s. Een peukie en een brainfreeze verder begeven we ons naar de douane. We hadden nog wat handgeld willen wisselen, maar het was behoorlijk druk bij GWK, dus dat stellen we uit tot de ABN-AMRO.
De jongens en meisjes van de marechaussee waren nog niet allemaal in dienst, want er stond een rij tot aan de jongens en meisjes die kijken of je wel een boardingpass hebt. Ongeveer halverwege de rij zag ik links, naast de Privium ingang een paar mensloze doorgangen, met een paar jongens van onze KM achter de balie die zich zaten te vervelen. Erboven stond First/Business & Gold/Silver Frequent Flyers, een beetje buiten onze league, maar de strenge dame die er voor stond zag mijn wapperende gouden boardingpass niet helemaal voor vol aan, en de marechauseetjes kon het geen kontje schelen.

We zijn binnen, om er achter te komen dat er een mega verbouwing in Lounge 3 aan de gang is en alle winkels of tijdelijk weg zijn, of op een kompleet andere plaats zitten. Paniek in de tent, want waar zijn onze belastingvrije rokertjes, en waar moet het vijfde reukwatertje van Madame Coco nu aangevuld worden ?
Die worden uiteindelijk gevonden, in tegenstelling tot de wisselbank van de Nederlandse Staat, die is even weg. Dan maar naar de wisselkubus aan het eind van de peoplemover op weg naar de G-pier. Daar hebben ze ook geld.

Als de cente binne benne duiken wij nog even de smokerslounge in achter de koffiebar naast G3, waar een andere United 777 net volgestouwd wordt met passagiers naar Chicago en Denver waaronder hoogstwaarschijnlijk onze eigen medeforummer Mattrob, die nu al voor de zoveelste keer net voor ons uit de plas oversteekt. Hij naar de sneeuw, wij naar de zon. Skiën versus zwemmen, mmwah…….., voor mij makkelijk kiezen, maar ieder zijn hobby, zak maar zeggen. Een uurtje later stappen wij aan boord van vlucht 0947 AMS-MCO (tegenwoordig) waar we bij de gate hartelijk begroet en gelijk uitgezwaaid worden door mannelijke United medewerker die ons al een paar jaar iedere keer uitgeleide doet, en ook nog vaak bij terugkomst als eerste begroet.
Altijd leuk zo’n bekend gezicht. Ben benieuwd of hij er ook zo over denkt ;-)

Van de vlucht zelf missen we meer dan de helft, maar de chicken or pasta missen we niet, even als de koude tosti (broodje ham/kaas/mosterd) en de Nibbits op het eind, en ze smaakten ons allemaal, deze keer. Maar de rest is in nevelen gehuld, en een half uur eerder dan gepland landen we op Washington-Dulles. Bij Immigration staan NUL wachtenden, en kunnen we gelijk aanschuiven voor de bekende rituelen van vingerafdrukken en foto’s, met de bijbehorende (on)logische vragen. Alleen wil deze officer tot een paar keer toe wel heel graag weten waarom we een paar stempels van Atlanta in ons paspoort hebben staan. Het antwoord leek mij duidelijk en logisch; omdat we toen met Delta vlogen, die was goedkoper, en die vliegt op Atlanta. Hij vond het maar vreemd, maar stempelde de paspoorten, zette een krabbel op het douaneformulier, met daaronder een grote groene C, door mij geïnterpreteerd als Cleared.

Opgetogen door het minimale oponthoud togen we naar de bagagebanden. Als het allemaal zo vlot verloopt hebben we ruim de tijd om ons te vermaken in de smokerslounge die IAD heeft, en een lokkend broodje Wreck bij Potbelly.
Maar natuurlijk is de wens de vader van de gedachte, en vader krijgt al direct een schop in de familiejuwelen, als vader de koffers van de band wil halen. Dat kan hij niet, en ik ook niet, want die zijn er niet. Na een stief kwartiertje, waar er maar mondjesmaat koffers uit het zwarte gat komen besluit ik een United medewerker aan te schieten over het hoe en waarom. Die probeert mij te overtuigen dat alle koffers “boven” zijn en ik maar eens goed moest kijken in de stapel die midden in de bagagehal stond. Nu waren wij er al voor dat de band begon te lopen, dus die stapel hadden we zelf zien groeien, en op mijn opmerking aan de dame dat die andere, bijna 100 mensen bij band 1 echt niet op de bus stonden te wachten deed ze, vermoeid, toch maar een poging om de knop van haar portofoon in te drukken, om eens te informeren.

Ook uit de kelder kwam de overtuiging dat Emsterdem helemaal afgehandeld was en mijn kwinkslag dat ik “nooit heel veel bagage, maar wel meer dan een laptop en een zak dropjes, mee naar Florida nam” werd niet echt gewaardeerd.
Nu moest ze nog meer werk doen, maar ja, de klant is koning, al heeft hij geen kleren. Het werd zo langzamerhand ook steeds drukker in de bagagehal, dus ik zag de rijen voor Customs ook steeds verder groeien. En dat allemaal ten koste van mijn rijkelijk belegde broodje. Maar na een paar telefoontjes (ze was er maar druk mee) kwam het verlossende woord; er was een kompleet treintje met bagage op het tarmac blijven staan. Kompleet over de kop gezien. En nou mag U raden wat daar in zat. “This has never happened before” klonk het weinig overtuigd.

De rijen waren inmiddels opgelost, dus we hadden vrij baan kunnen hebben. Het inleveren van het blauw-witte I94 document is normaal een formaliteit, maar bleek deze keer een rode vlag. De mooie groene C was niet van Cleared, maar in dit geval van Check, dus konden we rechtsaf een ruimte in waar links een paar kofferscanners stonden, en rechts een paar officers van Immigration.
Wij mogen/moeten de kant van de heer Wilders op waar bij de balie net 2, volgens mij, Oosterburen gefileerd worden en vervolgens hun bagage tentoongesteld zien. Dat belooft wat. Er verdwijnen 2 zakjes wat lijkt op kruiden de prullebak in, en de mannen mogen zich melden in het kantoor erachter.

Toevallig hebben wij ook wat kruiden bij ons voor de kipkerrie die een keer op het menu staat, dus het verlangde rokertje in de lounge kon nog wel eens een zware pijp gaan worden. Na een paar minuten zijn we aan de beurt, en de officer vraagt wat wij bij hem komen doen. Ik antwoord dat we gestuurd zijn en zijn respons was; en waarom dan. Geen idee uiteraard, maar ook dit is weer een methode om je te laten verklaren wat je in dit prachtige land komt doen, legt hij uit. Dus ik doe de riedel maar weer; blablabla vakantie, blablabla Bike Week, tot dat hij zegt;” Did you ever visit Sturgis? - Oh yeah- Last year? – Oh yeah – I thought I recognized you, I handled your passports at entry (or similar J)- Oh yeah baby”. “Hoeveel contant geld heb je bij je en weet je zeker dat alles wat je op dit formulier ingevuld hebt de waarheid is?” Yeahzekers, baby. “Nou volg dan de borden Exit maar, have a good one !” En weer verlaat een tevreden klant het pand.

De bagage mag nu op de transferband en we stijgen op naar de C pier waar we bij C4 het rokershol betreden. Zelf roken hoeft niet want in de drukte krijg je voldoende nicotine toe geblazen om de rest van de dag vooruit te kunnen . Maar ach, we zijn er nu toch. Verderop bij C1 smaakt het Potbellybroodje weer prima, en na nog een korte stop is het richting D4 waar onze vervolgvlucht zal vertrekken. Een fikse wandeling, waar je al gauw een tiental minuten druk mee bent. Bij D4 ruilen we op verzoek onze E-Plus stoelen van rij 10 om in nooduitgangstoelen van rij 16, want de vlucht zit vol en ze moeten goochelen.
Dankbaarheid is ons deel, want er staan 14 mensen standby en door ons is een gezin geholpen. Dat er bij vertrek nog zeker 10 stoelen leeg zijn, waaronder die naast ons is een raadsel, maar wij kunnen er fijn zitten. Ook deze vlucht gaat grotendeels in gedachten voorbij, en binnen 2 uur landen we in Orlando.

Hier zijn de koffers er bijzonder snel, en dalen we af naar de gevreesde rijen voor de Alamo-balie. Die zijn er niet. Helemaal niet, en we lopen zo door naar een Alamoaan. We informeren nog even naar de mogelijkheid van gebruik van de kiosk (incheckpaal), maar volgens Juan kun je daar als Europeaan beter niet aan beginnen. Misschien in de toekomst. Doordat we alle gegevens al online ingevoerd hebben zijn we binnen no-time dankzij SaveTime op weg naar de overkant om de Fullsize SUV af te halen. Alleen zijn er geen Fullsize SUV’s, ook niet bij Returns. Ik opper dan om de Lincoln Navigator of de Cadillac Escalade, die Juan ons al als upgrade tegen betaling wilde slijten, mee te nemen, maar daar willen ze niet aan. Wel een mooie Ford Flex, maar dat is A. geen SUV en B. een downgrade van jewelste. Ik zou hem in Nederland graag op de oprit zien, maar hier had ik wat anders in gedachten. Het enige alternatief wat ze bieden is een Chevrolet Traverse, ook geen misselijke auto, maar die valt onder de Premium Crossover, en is dus ook geen SUV.

Als ik een Crossover had gewild dan had ik hem wel gehuurd, maar om niet nog meer tijd te verliezen pakken we hem maar aan. Het is ook een grote bak, maar net even minder al die waar we voor betaald hebben. Maar dat lossen we morgen wel op. De transponder is aan het raam geplakt en via de 417 Toll sturen we Massachussets based Traverse richting Publix waar we de eerste boodschappen inslaan, alsmede de voorraad alcohol voor later.
Het gebied rondom de Publix begint steeds voller te worden. Was het vorig jaar nog een Supertarget, een Longhorn’s en sinds Oktober een Olive Garden wat de aandacht trok, inmiddels zijn er een Orlando Ale House (waar het onbenullig druk is), een Applebee’s (zeer binnenkort open) en een Bahama Breeze, in aanbouw, bij gekomen. En er gaat nog meer volgen. Het wordt een echte hot spot.

Het is inmiddels bij Tienen en de temperatuur rond de 25 en dat gaat je niet in de kouwe kleren zitten als je nog Hollandsche kleren aan hebt. Klerewarm, dus.
Maar we openen met eigen sleutel ons onderkomen voor de komende 2 weken en al snel komen de kouwe kletsers op tafel. Marion houdt het nog een uurtje vol en een uur daarna, nadat ik ons Sunpassaccount ge-update heb giet ik het laatste beetje wodka-jus weg, in de keel weliswaar, en zoek ook de bedstee op.
Morgen weer een nieuwe dag, met ook een nieuw verslag.

[corrus]

gerrit stop me sloape me walmarte me plonse en verlos mij van de spanning en schrijf iets .................................................. .........doeme toch he ik verloor men geduld het zal nooit meer gebeuren :O

En nu nog even in het Nederlands???

[Njit]

Jullie zijn er! En jullie hebben de Full Package geboekt zo te lezen:

- inclusief lastige vragen
- inclusief extra controle
- inclusief extra bezoek aan Alamo om auto om te ruilen

Mooi dat jullie zo maximaal van jullie vakantie kunnen genieten en wij ervan mee kunnen genieten

[Syllvia]

Gweldig , voor jullie niet zo leuk, de hindernissen, maar zoals je het schrijft, voor ons smakelijk om te lezen