[Reisverslag] A3: Miami-Florida Keys-Kissimmee, augustus 2004

MAANDAG 16 AUGUSTUS 2004 HEENREIS & SUB (is the) WAY

Vandaag is het dan zo ver; na zes maanden wachten begint de bende van 8 aan de grote reis naar Florida. Adrie & Trudy (Ai en Trui) met Simone & Carmen tezamen met Anja & Adrie (A3) met Ellen en Linda. Vanuit Brabant gaat het met twee auto’s richting Schiphol. Daar A3’s Multipla nog steeds in de garage staat brengt Opa de familie weg in de Agila. Wonder boven wonder: alles (twee grote koffers, een grote megatas, drie rugzakken en niet te vergeten 5 Homo Sapiens) past er in! Om ca. 03.45 arriveert de rest. Al snel zijn we op weg.

Op Schiphol checken we eerst in bij British Airways voordat we Ai’s Toyota op lang parkeren zetten. Het inchecken duurt vrij lang, ondanks het feit dat we de avond vooraf reeds lang met BA gebeld hebben om eindelijk de stoelen vast te leggen. Op de lange vlucht van Heatrow naar Miami zitten we in elk geval naast elkaar. De vlucht naar Heatrow heeft ene kleine vertraging, maar we arriveren op tijd. Met de bus gaan we naar de andere terminal en wachten bij de gate tot alle mensen aan boord zijn. Opvallend is dat er veel Pakistani e.d. op de luchthaven werken; ook bij de gate waar veel mensen de tassen moeten openen; wij niet! Eenmaal aan boord nemen we bezit van onze plaatsen. De kinderen zitten op 4 stoelen een rij voor ons. We hebben plaatsen precies in het midden. Eenieder van ons heeft de beschikking over een eigen prive beeldscherm, al doet dat van Ellen het aanvankelijk niet.
We kunnen kiezen uit maar liefst 18 kanalen (12 x TV en film en 6 x radio). Ook ligt op iedere stoel ene plastic tasje met daarin een lekker deken, een koptelefoon, sokken, een tandenborstel en eye-shadow…………. Wat moet een man nou met oogschaduw? Snel uitgepakt dus maar en wat blijkt: in Engeland gebruiken ze het woord eyeshadow voor een Zorro masker……….. Hierdoor krijgt de zin ‘Come on Zorro, put on your Eyeshadow’ wel een andere betekenis……..

Na een prima vlucht landen we op tijd in Miami en hebben we ongeveer een uur nodig om door Immigrations te komen. Daarna op zoek naar de Alamo balie. In de rij van autoverhuurderbalies (National, Budget, Hertz, Avis, Dollar, Royal(?) en Alamo) staan in totaal ca. 20 mensen te wachten; 2 bij Hertz en 18 bij Alamo; dat begint al goed!

Weer een uur verder (nooit meer Alamo dus….) lopen we naar buiten voor de Alamo-shuttle en worden we bevangen door de warmte en de opgehoopte uitlaatgassen. Al snel komt de bus en gaan we op weg. Aangekomen blijkt dat we niet meer bij het uitgiftepunt in de rij hoeven, maar meteen de auto kunnen pakken. Helaas blijkt de plaats waar onze auto moet staan leeg. De manager moet eraan te pas komen om vast te stellen dat we op de plaats er naast moeten zijn: een witte Chevrolet Astro. Past daar alles in???????? De Astro blijkt echter gemaakt voor onze bende van 8; alle koffers en tassen passen er precies in, alsmede de 6 vrouws- en 2 manspersonen. De koffers hadden echter niet een centimeter breder moeten zijn….. Als we op weg zijn blijft op het dashboard het lampje ‘tow away’ echter continu branden en dus rijden we terug. Wat blijkt echter: we hebben een knopje teveel ingedrukt…. Nu echt op weg dus!

Via het Art Deco District rijden we naar het Ocean Spray hotel, dat inderdaad op slechts een blok van het strand blijkt te liggen. We checken in en frissen ons op. Het hotel ziet er keurig uit, al leek de ontbijtruimte op de webfoto wel ongeveer 77 maal zo groot. De magen van ons allen knagen inmiddels behoorlijk en dus gaan we op zoek. Op weg naar het hotel passeerden we talloze Mac’s en Burger King’s, maar nu zijn ze niet te vinden. Op het forum werd lovend gesproken over Subway, dus daar maar naar binnen gestiefeld. Nadat de uitermate vriendelijke eigenaar uitgelegd had hoe alles werkte werden er 8 reuze broodjes in record tempo de Brabantse watertandende monden binnen geschoven: dat gaan we vaker doen! En ook nog eens gratis refills voor alle softdrinks! Wij bestelden uiteraard 8 x Small; waarom zou je meer betalen voor Large als je toch zelf onbeperkt kunt bijtappen. Dr. Pepper, Diet Pepsi en Mountain Dew: heerlijk!

Na het eten nog even over het strand gelopen en daarna de auto geparkeerd (is s’nachts gratis) en ter bed gegaan.


DINSDAG 17 AUGUSTUS 2004
VENETIAN POOL; oftewel het mooiste zwembad ter wereld!

Na het ontbijt (cereals met melk, toast, muffins & bagels, koffie en thee en juices) zijn we op het gemak richting de Venetian Pool gereden in Coral Gables. Toen we in Coral Gables aan het zoeken waren en een keer moesten draaien stopte er een man in een witte pickup naast ons die ons uitermate vriendelijk en geïnteresseerd vroeg wat we aan het zoeken waren. Toen we zeiden ‘Venetian Pool’ vertelde hij ons een interessant verhaal over het ontstaan van deze prachtige wijk (echt de moeite waard om eens door heen te rijden) en gaf ons een kaart. Hij bleek vroeger voor de Tourist Information gewerkt te hebben. Hij wees ons de weg en zou zelfs een stukje voorrijden. Uiteindelijk begeleidde hij ons helemaal naar de Venetian Pool en daar namen we dankbaar van hem afscheid.

Eenmaal op het terrein van de Pool vielen onze monden open van verbazing: wat een schitterende omgeving, wat een prachtig zwembad en wat rustig. De dame aan de kassa meldde ons dat we precies op tijd waren; vanaf vandaag zouden we zo goed als een private pool hebben terwijl er vorige week nog 700 kinderen per dag kwamen. Inmiddels waren de scholen echter net begonnen. De hele dag (van ca. 11.00 tot 19.30 uur) hebben we hier heerlijk gezwommen en ontspannen. Er waren die dag naar schatting nog zo’n 30 andere gasten dus het was heerlijk rustig. Continu waren er 3 life guards on duty, dus ook dat was prima geregeld. De verschillende watervallen en grotten waren allemaal erg mooi en we hebben ons allemaal prima vermaakt!

Op de weg terug hebben we aangelegd bij het Dezerland Hotel om in het jaren 50’s restaurant te eten. Ondanks de negatieve recensies op tripadvisor.com zag het hotel er uitstekend uit, ook het zwembad! Tijdens het eten begon het wel enorm te regenen, maar daarvan hebben we in onze Cadillac dining table geen last gehad!


WOENSDAG 18 AUGUSTUS 2004
NIEUWE ATTRACTIE: MOSQUITO ATTACK!

Na een vroeg ontbijt zijn we op weg gegaan naar Gator Park voor de Airboatride. Langs de Tamiami Trail liggen vele gelegenheden om deze rides te maken, maar via het forum kwamen we terecht bij Gator Park. Nadat we de kaartjes hadden gekocht (via hun site hadden we vooraf bonnen geprint voor korting en gratis Gator Toots) konden we meteen ‘boarden’. In een grote airboat van ca. 25 personen gingen we op pad. Al snel zagen we mooie vogels en een kleine alligator vlak naast de boot. Op het vervolg van de trip zagen we op de open vlakte nog witte reigers, diverse andere vogels en een schildpad. Vlak voordat we weer van boord gingen zagen we weer een kleine alligator. Na de boatride volgde nog een kleine alligatorshow waarbij de kids allen een alligator mochten vasthouden en er mee op de foto mochten (kosten $ 2 p.p.).

Nadat we onderweg (stromende regen) in Florida City gegeten hebben bij Sonny’s (lekkere sweet potatoes) kwamen we om ca. 14.30 uur aan bij de hoofdingang en het Visitor Centre van de Everglades bij Florida City. Na de film gezien te hebben, zijn de lange broeken en shirts met lange mouwen aangedaan en zijn we naar het Anhinga Trail gegaan. Hier hebben we ons ingesmeerd met de eerder gekochte DEET insect repellent (23%), maar deze hielp niet echt. Op de eerste 100 meter van de trail zijn we allemaal lek gestoken, terwijl nadere mensen in korte broek en met korte mouwen nergens last van hadden……… Al snel zagen we een Anhinga (slangehalsvogel) onder water op jacht naar vissen. Na een minuut of wat ving hij een klein visje en kwam fotogeniek boven om het te verorberen. Daarna zag Carmen een kleine alligator en op het einde van de eerste boardwalk zag Ellen een grote in het water liggen. A3 zag onder de boardwalk een kleine slang (bruin met licht oranje vlekken). Op de boardwalk boven het water zagen we nog drie grote, zwemmende alligators en een schildpad. Later zag Linda nog een grote weekschildpad en een grote vis.

Het volgende uitzichtpunt zou Nine Mile Pond worden; niet dus. Toen we met de auto stopten konden we bijna geen Pond zien; de auto werd onmiddellijk belaagd door een enorme zwerm muggen. Dus reden we verder. Vlak na Nine Mile Pond stak een hert recht voor ons de weg over. We zetten de auto direct stil en konden het hert nog een heel eind volgen. Bij Flamingo zijn we pas weer uitgestapt en hier viel het met de muggen erg mee. Helaas was het Visitor Centre al dicht en waren er dit keer geen pelikanen te zien. Wel zat er een gier en een koppel prachtige Bald Eagles. Op de terugweg uit het park besloten we nog te stoppen bij Mahogany Hammock. Na een honderd meter gelopen te hebben zijn we terug gesprint naar de auto. We werden werkelijk opgegeten door de muggen. In de paar seconden dat de autodeur openstond hadden werkelijk honderden muggen kans gezien naar binnen te vliegen en wat toen volgde moet van buiten af een uitermate kostelijk gezicht zijn geweest. Ook binnen was het zeer vermakelijk. Zestien zwaaiende armen en handen die steeds weer tegen ramen bonkten om muggen te splashen. Het leek wel een combinatie van een horrorfilm á la The Birds en een slapstick. Normaliter zit de hele buitenkant van de auto vol met dode insecten, maar in ons geval was de gehele binnenzijde voorzien van de soort ‘Mosquitus Plattus’ en het nodige bloed van de passagiers.

Daarna maar snel het park verlaten en op zoek gegaan naar onze Travelodge in Florida City. Na enig zoekwerk deze ook gevonden en snel ingechecked. Het is echt snik en snikheet, ondanks het feit dat het al half negen geweest is. Buiten plet A3 al meteen twee roaches, dus hij fluistert de dames in het oor de deuren van de kamer goed gesloten te houden. De kamers zijn overigens perfect en superschoon! Lees mee: twee queen size bedden, 70cm KTV met afstandbediening, microwave, koelkast, kluis, grote wekkerradio, strijkijzer en –plank, badkamer met goed werkende föhn. En dat voor slechts $ 38 dollar per kamer ( = € 30). Op het moment dat we willen gaan eten, er zijn zo’n 10 restaurants op loopafstand, staan Anja en A3 buiten de kamer zonder een van beide sleutels. Geen nood; de man aan de receptie lacht een keer en distribueert vrolijk een derde sleutel. Bij de Mac eten we lekker (nieuw: fiesta salade met ground beef en tacosnippers, mhhhhhhhhh). Na het eten sluiten Anja en A3 zich opnieuw buiten…… Na een minachtende lachbui aan de receptie wordt sleutel nr. 4 aangemaakt. Toch makkelijk, die sleutelkaartjes…… Welterusten

DONDERDAG 19 AUGUSTUS 2004: DOLFIJNEN, THEATER OF THE SEA & SICK OF THE SEA.......

Na het ontbijt in het prima Travelodge gaan we richting het Theater of the Sea op Key Islamorada. Dit is vanaf Florida City slechts 50 mijl rijden. Voor de kinderen is het bezoek aan dit park bekend, maar niet dat er aan het eind gezwommen zal worden met Dolfijnen! Wat zullen ze enthousiast zijn. Maar eerst gaan Ai en A3 betalen.

Zij: Good morning, how are you folks?
Wij: Very well, thank you, and yourself?
Zij: I’m okay. How can I help you?
Wij: We have reservations for the Dolphin Wade program at 12.
Zij: Let’see…….., that’s right; 4 children for the wade with the dolphin program and 4 adults entry to the park. That’ll be sixhundredninetyeight dollars and thirtytwo cents.
Wij: ……….
Zij: That’s including tax, you know……..
Wij (in shock): OK, do you accept Travellers Checks?
Zij: No problem.
Wij: there you are, 700 dollars
Zij: Thank you. Hold on, I’ll get your change. There you are, 1 dollar sixtyeight lunch money….
Wij: laughing as farmers with a toothache……..thank you.

Dan gaan we eerst naar de dolfijnenshow. Drie van onze 4 kids worden vrijwilligers en mogen de dolfijn aaien. Vanzelfsprekend een groot succes, maar Simone is nu uiteraard zeer teleurgesteld. Even later, bij de zeeleeuwenshow, steekt zij echter haar hand zo HOOG op dat ze nu als enige van de vier aldaar als vrijwilliger mag optreden; iedereen happy! Van de zeeleeuw (12 jaar oud, single en met snor) krijgt Simone een heus kusje! Een vriendje…..? De shows zijn wel aardig, maar als je Seaworld ooit heb gezien is het toch wat magertjes. Daarna melden we ons voor de Dolphin Wade en de 4 meiden beginnen nu toch wel wat te vermoeden; waarom moeten we hier wachten, waarom hebben we zo’n polsbandje om e.d.?

Al snel worden we gehaald en geven we het geheim prijs: de meiden zijn dolgelukkig, vooral Ellen die helemaal wild is van dolfijnen en later ‘dolfijnentrainer’ wil worden. Na een (te) uitgebreide voorlichting van meer dan een half uur is het dan eindelijk zo ver: ze mogen te water. Samen met een ander meisje dat samen met haar moeder de groep completeert tot 6 personen. Koona (de dolfijn) mag eerst geaaid worden, en vervolgens mogen ze elk een paar kunstjes met haar doen: over een stok laten springen, water laten spatten, geluiden laten maken en ze krijgen ook nog een lekker kusje van Koona. Na zo’n 30 minuten en ca. 200 foto’s is het feest alweer voorbij, en moeten we ons haasten om op tijd te vertrekken om tijdig aanwezig te zijn in John Pennekamp Coral Reef State Park op Key Largo om te gaan snorkelen. Vanuit Key Islamorada bellen we eerst nog met Fort Myers, om te kijken of we daar overmorgen überhaupt wel naar toe kunnen i.v.m. de gevolgen van Charlie. Dit blijkt dus niet zo te zijn; het hotel ligt in ene evacuation area en we zullen ons reisschema dus aan moeten passen. Na de beelden die we op de diverse TV kanalen gezien hebben zijn we hier niet bepaald rouwig om.

Op tijd arriveren we in het Pennecamp State Park. Na de gebruikelijke ‘how are you’ en de betalingsrituelen kunnen we onze flippers gaan uitproberen. Gelukkig hebben we alle acht onze eigen snorkel en masker bij, zodat we in elk geval zeker weten dat we daar geen problemen mee krijgen. Eenmaal aan boord krijgen we uitleg over het gebruik van het zwemvest, en hoe je het kunt opblazen. De vaart naar het rif duurt toch zeker zo’n twintig minuten, en als we daar eenmaal zijn aangekomen en we kijken om, kunnen we het vaste land (voor zo ver je daar van kunt spreken in het geval van de Keys) nog net zien. We zijn dus een heel eind op zee. Onze captain meldt echter dat de diepte boven het rif varieert van zo’n 1 tot 15 feet, oftewel 30cm tot 4,5 meter. We plonzen allen overboord en vormen koppeltjes van twee. Anja met Linda, A3 met Ellen, Ai met Carmen en Trudy met Simone. Al met al krijgen we zo’n 90 minuten snorkeltijd. Na enige aanloopproblemen bij met name A3 (hij is weer eens drukker met zich zelf dan met z’n kind…..) verloopt het verder prima. We zien vele mooi gekleurde vissen en ook grote scholen van hele kleine visjes die zich zeer dichtbij bevinden en telkens als je je hand uitsteekt een nieuwe vorm aannemen als ware het een grote vis in plaats van duizenden kleintjes. De grootste vissen die we zien zijn zo’n 50 centimeter; helaas geen barracuda’s o.i.d dit keer. Wel is het oppassen geblazen met het koraal, dat overigens niet zo fel van kleur is als gehoopt. Op sommige plaatsen is het rif echt zeer ondiep en kun je nauwelijks over het koraal heen zwemmen zonder het te raken. En het kan behoorlijk scherpe randen hebben! Oppassen dus. Na een klein uur gaat Trudy uit het water weer de boot op. Helaas is ze van de golfslag een beetje zeeziek geworden, maar aan boord wordt het er niet beter op. Het scheelt een haar of ze gaat eigenhandig de koraalvissen voeren. Een voor een zwemt ook de rest van de groep weer richting boot om daar aan boord te gaan of bij de boot nog ene beetje rond te dobberen. Carmen test het emergency koord aan het zwemvest. Binnen een seconde staat haar vestje bol: het werkt dus prima…….

Aansluitend geeft de captain vol gas en zijn we weer op weg terug naar Key Largo. Nu zien we pas dat we op weg daar naar toe door uitgebreide mangrovebossen komen. De bomen en struiken groeien hier echt letterlijk in de zee. Ook zijn er hier zeer ondiepe plaatsen. Een kanoër zit naast zijn drijvende kano in het zand en komt nog ruimschoots boven het water uit. Ook zitten er diverse reigers tussen de mangrovetakken.

Weer terug in het Travelodge kleden we ons snel om en gaan we te voet richting Denny’s. Nadat A3 voor allen 4 Budweisers heeft besteld vraagt de waiter aan de anderen wat ze te drinken willen….. Zo’n zuipschuit is hij nou ook weer niet! Het eten is heerlijk en met de zesty nacho en nacho salade van A3 en Trudy worden met argusogen door de andere eters bekeken. Die hebben dus spijt……..


VRIJDAG 20 AUGUSTUS 2004
FORT MYERS, FORT PIERCE OF FORT MET DE GEIT?

Omdat het bezoek aan de Fort Myers regio vanwege Charlie dus komt te vervallen, overleggen we tijdens het prima ontbijt wat we die dag gaan doen. Al snel komen we tot de conclusie dat elke route die westelijk van lake Okeechobee zal voeren ons in contact zal brengen met de gevolgen van Charlie, dus besluiten we richting Fort Pierce te gaan en daar een leuk hotel met groot zwembad te gaan zoeken.

Steeds maar in noordelijke richting over de US 1 rijdend, komen we al rijdende echter tot het besluit om maar de Turnpike te nemen richting Kissimmee. Het is inmiddels weer heerlijk heet buiten merken we als we stoppen voor een rustpauze in een rest area die tussen de beide rijrichtingen is ingebouwd, zodat zowel northbound als southbound verkeer gebruik van kan maken. Daar op het forum zo lovend wordt gesproken over Starbucks, en we die hier een aantreffen, maar meteen de proef op de som genomen. En inderdaad; de ‘koffie’(ze hebben eigenlijk meer ijs en andere niet-koffies dan echte koffie) smaakt voortreffelijk. Maar ja, dat mag dan ook wel voor $ 3,60 voor een bakkie…….

Inmiddels komen we steeds verder in de richting van Kissimmee, en stellen we vast dat Charlie ook hier flink heeft huisgehouden. Alle grote houten reclameborden langs de Turnpike liggen compleet om. Sommige zijn afgebroken en anderen zijn in zijn geheel omgewaaid. Ook de daken van huizen zijn soms ernstig beschadigd. Vele struiken, takken en bomen hebben de storm niet overleefd. Vaak met kluit en al zijn ze omgegaan. Dan valt wel op dat de bomen hier eigenlijk maar zeer oppervlakkig wortelen. De kluit is vaak wel groot in diameter, maar niet erg dik!

Eenmaal in Kissimmee zien we dat de International Drive South inmiddels ook bestaat en dat die aansluit op de 192. Het Gaylord Palms complex dat aan dit nieuwe stuk ligt ziet er zeer indrukwekkend uit. Dan naar het hotel waar we eigenlijk pas over twee dagen zouden arriveren, het Quality Suites Maingate East. Helaas zitten ze helemaal vol, maar we nemen wel stiekum alvast een kijkje; het ziet er echt allemaal geweldig uit. Dan maar bij het nabijgelegen Days Suites gekeken: vol. Days Inn dan: vol. Tropical Palms bungalows: ziet er niet zo leuk uit. Radisson resort at the Parkway: sjiek, maar vol. Park Inn dan. Yes sir, but we only have suites available. Dit is geen probleem, in tegendeel zelfs: graag! Een collega meldt echter dat er nog slechts 1 suite is en 1 in optie, en we hebben er toch echt twee nodig. Na enig overleg achter de receptie wordt besloten dat ‘wie eerst komt eerst maalt, en dus vragen we of we de suites kunnen zien. No problem! Ze zien er keurig uit en beschikken over drie TV’s. Een in de kamer, een in de semi-afgescheiden kinderkamer met stapelbed en 1 in de master bedroom. De prijs is $ 99 per suite per nacht en hiervan weet A3 nog $ 10 af te praten. Doen dus. Snel uitpakken en inmoven maar. Het valt wel op dat er erg veel politiewagens uit andere andere county’s op de parking staan….. Anja en A3 gebruiken de strijkplank op de grote badkamer en een van de nachtkastjes als uitpaktafel voor de koffers en zo zoet het er al snel als ‘thuis’uit. Daarna lekker eten bij het inpandig gevestigde Shoney’s (helaas gaan alcohol) en Orlando is daar nieuw, maar doet zijn uiterste best om ons goed te ‘betreuen’.
Het buffet is heerlijk en overdadig en dus besluiten we meteen maar om hier de volgende ochtend ook te gaan ontbijten. Tevens krijgen we als Park Inn guests 10% korting op alles: da’s toch weer mooi meegenomen!

Als we over de parking lopen en een foto maken van de kids bij de vele sheriff auto’s roept een man vanaf de bovenste etage: shall I put the lights on for you? Even later komt hij naar benden en vragen we hem wat voor sheriff conventie hier gaande is. Dan meldt hij dat e r geen conventie is, maar dat hij en vele collega’s van all over the state, hier verblijven in verband met de hulp die zij bieden bij het opruimen van de vele rotzooi t.g.v. Charlie.


ZATERDAG 21 AUGUSTUS 2004
WAS DIE VROEGER NIET VEEL GROTER? EN CHARLIE

Vandaag gelegenheid voor een rustdag. Na het ontbijt bij Shoneys (buffet $ 6.99), dat helaas tegenvalt en waar we ook geen 10% korting krijgen omdat we het te laat melden, gaan we inslaan bij Publix. Brood, bier, frisdrank, koek en snoep alsmede chips behoren tot onze buit. Na het eerste bezoek aan Publix besluiten om de 192 in oostelijke richting af te rijden om te gaan kijken naar onze villa uit 2000: Florida Palms. Dan wordt ons pas echt duidelijk wat Charlie hier heeft aangericht. Enorme schade aan alle reclames (en dat zijn er nogal wat hier) en ook vele hotels, motels en winkels hebben enorme schade en zijn zelfs gesloten. Bij Airboat-rentals U-drive (net voorbij Walmart) staat alles onder water: you drive dus niet. Ook het complex waarop onze oude villa staat is zwaar getroffen. Vele daken zijn ernstig beschadigd, bomen liggen om en vele schoorstenen zijn naar beneden getuimeld. Ook zien we hier bij de nieuwbouw dat slechts de onderste verdieping van steen is, en dat alles daarboven van hout is. Als alles klaar is wordt vervolgens alles afgesmeerd zodat het er als 1 geheel uit ziet. Da dakbedekking die we links en rechts vinden lijkt op een soort shingles; zoals wij die gebruiken bij tuinhuisjes. Geen wonder dus dat er zo veel schade is!

Enkele andere opvallende zaken:
·de grote Alligator bij het voormalige Jungleland heeft nu een gecrashte jeep tussen zijn tanden (was eerst nog niet).
·Er wordt nog steeds ( of al weer) volop gewerkt aan de 192 zodat er veel en lange files staan.
·Het Howard Johnson Express ter hoogte van Ramada bestaat niet meer
·De Flea Market hallen ter hoogte van Wall Mart hebben geen vierkante centimeter dak meer: alles weg!
·Hoe verder je komt richting het oosten hoe sterker de indruk wordt dat de 192 hier duidelijk in verval raakt
OOK: een groot tentenkamp met chemische toiletten voor een winkelcentrum; oeps: zoveel daklozen???

Daarna gaan we lekker zwemmen in ons hotel, al worden we al weer snel opgeschrikt door een Thunderstorm en moeten we dus het water uit. Eten doen we vanavond bij Ponderosa: heerlijk buffet, alleen is het gerecht van Trudy nogal taai. De waitress staat erop dat de manager erbij wordt gehaald, en de meer dan vriendelijke manager Dhr. Hussein staat er op zijn beurt weer op dat we een tegoedbon accepteren ter waarde van een meal van $ 11.99 including free beverage. Dat zul je in Nederland toch echt niet mee maken!

Na het eten heeft Anja het puike idee om over te steken naar de Classic Car show in Old Town. Het is immers zaterdag! Zo gezegd, zo gedaan, en na met veel geluk een zeer gunstige parkeerplaats bemachtigd te hebben lopen we even door Old Town; altijd gezellig. Al snel is het tijd voor de Car show, die echter in kwantiteit wat tegenvalt. Was die vroeger niet veel groter?

Ai en A3 brengen nog hun dagelijkse bezoek aan Publix en kopen voor het eerst de lunch voor de volgende dag. Een in het vervolg dagelijks terugkerend ritueel. Heerlijk stokbrrod (French, Cuban en Baguette) en heerlijk vlees. Was de voorverpakte Pastrami van Hillshire Farms altijd al heerlijk, de deli Pastrani Ground Beef is werkelijk ‘out of this world’. Overigens is ook de Gouda en Swiss kaas, alsmede het eigen merk Publix Orange juice Classic niet te versmaden. Mjammiie…………

ZONDAG 22 AUGUSTUS 2004
EENDEN

Vandaag eerst ontbijten bij Ponderosa. De prijs is veel lager dan bij Shoneys ($ 3.99 ipv 6.99) en na enig gesteggel accepteert de caissière onze tegoedbon van gisteren; we eten dus bijna voor niets. Het buffet is ook nog eens beter dan Shoneys!

Waitress: would you like some more coffee?
Wij: no, thank you.
Wij: zou dat gratis refill zijn?
Wij: Excuse me, is the coffee refill free?
Waitress: yes!
Wij: in that case.......
Waitress: big smile; no problem, I can handle it!

Daarna uitchecken bij Park Inn en dan richting Peabody. Dat blijkt toch nog wat langer rijden dan geschat. Om 10.59 uur komen we aan en zet A3 de overige 7 vandalen af bij de hoofdingang. Dan rijdt hij richting Peabody Parking die helemaal vol lijkt. Ook staat er een deftige parkwacht.

Hij: Hello Sir.
A3: Hello, I have just dropped off the rest of the family, so can I park here?
Hij: Please show me your roomkey Sir.
A3: We are not staying here.
Hij: Then you cannot park here Sir.
A3: But I have come for the Ducks
Hij: Oh, in that case Sir, no problem, come right in!

A3 toen in looppas naar de lobby om echt precies op tijd te zijn om de marcherende Ducks te kunnen zien. Het is best druk, en binnen 5 minuten is het hele spektakel ten einde. Toch leuk!

Nu naar Islands of Adventure. We parkeren en gaan via de walkways naar het park. Onze via het web gekochte tickets komen meteen uit de ticket machine rollen en here we go!

De Hulk ziet er toch wel scary uit en slechts Ellen en Linda durven erin. Voor 2 personen vinden we 45 min. toch echt te lang, dus lopen we door. We trekken Expresspasses voor Spiderman later die middag en gaan dan naar Dr. Doom’s fearfall. Alleen de kids durven erin (………….) en ze zijn enthousiast. Daarna staan we meer dan 45 min. in de rij (bij de ingang stond wait time approx. 10 minutes) bij Ripsaw Falls. De lange val op het einde ziet er afschrikwekkend uit, maar we durven toch allen de gok te nemen. De attractie kent absoluut niet de aankleding van bijvoorbeeld Splash Mountain, maar de val op het einde is wel gaaf. Velen, en vooral A3, zijn werkelijk zeik en zeik nat. Op het einde wordt hij ook nog 2 maal vol geraakt door een waterpistool dat, naar later blijkt, door publiek wordt bediend met quarters. A3 is pissed; GVD, Shit, Fuck, hoe kunnen ze je nou zo nat laten worden; alles is nat, mijn cheques, mijn paspoort, mijn Expresspasses…………….

Daarna naar Jurassic Park waar de wachttijd voor de Pterenadon flyers ook al 45 min. bedraagt. Skippen dus. Het Jurassic River Adventure is wel leuk en slechts 30 min. wachten. Met een grote boot vaar je door het themapark Jurassic Park en maakt aan het einde een diepe val. Leuk! Daarna snel wat gegeten bij Wimpy’s (tegenover Bluto en Popeye’s barges) en door naar Spiderman: SUPERRRRRRRRRRR Wat een attractie! Dit is echt top. Combi van simulator ride, 3D film en een achtbaan; echt TOP. Onze Expresspasses zijn niet ingenomen dus als we snel zijn…….kunnen we misschien nog een keer. We kunnen nog een keer: SUPERRRRRRRRRRR. Wat een attractie! Dit is echt TOP. De meiden kunnen er geen genoeg van krijgen en willen zelfs op de koop toe nemen dat ze via de single riders line apart komen te zitten als ze nog een keer mogen. A3 gaat mee. Wat blijkt! We kunnen gewoon naast elkaar! SUPERRRRRRRRRRR. Wat een attractie! Dit is echt TOP.

Als laatste gaan we naar de Sindbad show. Als deze op het punt staat te beginnen meldt men ons dat deze niet doorgaat vanwege het onweer. Ook vele andere attracties zijn vanwege dit naderend onheil dicht (Hulk, Duelling Dragons, Poseidon’s Adventure etc.). Dus maar naar huis en ingechecked bij Quality Suites. De receptionist is erg funny en komt binnenkort naar Nederland. De suites blijken zoals gevraagd naast elkaar op de begane grond te liggen. De kamer is ruim en voorzien van KTV met Nintendo (extra charge), de keuken is compleet (fridge, microwave, dishwasher & kookplaat), de slaapkamer met KTV is ruim en heeft ruime kasten. De badkamer is ook in orde en het geheel ziet er prima verzorgd en schoon uit. De airco’s draaien op volle kracht. Ook de binnenplaats met zijn vele palmen, uitbundige tropische vegetatie, kinderbad, jacuzzi en groot zwembad ziet er geweldig uit. Laundry aanwezig, internet computers, game room, gratis ontbijt, poolside bar met elke dag gratis bier en cola tussen 1600 en 1800 uur. En dat alles voor $ 63 per suite die geschikt is voor 6 personen op minder dan 10 minuten van Disney: GEWELDIG!

Eten vanavond bij Pizzahut. In 1987 hadden ze al een onbegrijpelijke menukaart en die hebben ze nog. Wat is er nou simpeler dan de toppings op een rijtje te zetten en mensen hieruit laten kiezen? Maar nee hoor, allerlei combi’s met verschillende do’s and dont’s en niet eens pastagerechten. Enkel Pizza. Ook de waiter kwam nogal onverzorgd over en had zijn uiterlijk niet bepaald mee (onguur typ vol met puisten). Toch maar besteld, en eigenlijk was het best lekker.


MAANDAG 23 AUGUSTUS 2004
UNIVERSELE ATTRACTIES

Ons eerste ontbijt bij Quality Suites bevalt prima. 3 Soorten juice, koffie en thee, wit en bruin brood, diverse soorten muffins en koffiebroodjes, diverse cereals, gekookte eitjes, etc. Mjam, mjam.

Vandaag onze tweede dag Islands of Adventure. Goed plannen is van belang, want we hebben het druk. Eerst gaan we naar Bluto’s & Popeyes barges. De rit in deze Efteling-Piranha-achtige attractie is echt soaking. Omdat we meteen door kunnen lopen gaan we meteen een tweede keer. Weer zeiknat. Meteen zijn we genoodzaakt een pauze te nemen om ons om te kleden. Iedereen doet zijn sokken uit, want die soppen in de schoenen. Shirts worden uitgewrongen, schoenen leeggegooid. Dan naar de Pterenadon flyers; wachttijd 45 min. Voor een tamelijk onerverend ritje van zegge en schrijve 62,4 seconden. Jammer. De kids nemen nog even de tijd om te voet Camp Jurassic te exploren en daarna gaan we voor de tweede keer aanleggen voor de Sindbad show. Als de show 10 minuten bezig is wordt er omgeroepen dat er ene technische storing is. Iedereen blijft zitten en denkt aan een grap, maar het blijkt echt waar. Wat een sof! Dan naar Poseidon’s Adventure. Deze attractie is erg leuk en duurt net zo lang las we moeten wachten (20 min. ). De kinderen gaan dan nog even in Cat in the Hat’, en dan gaan we naar Universal.

Daar blijkt de wachttijd voor Shrek 60 minuten. Door dus naar Twister. Heel leuke attractie en we hadden geluk; we konden zo door lopen. Op straat zijn de Streat Breakz bezig met een leuke breakdance show. Als deze af is gaan we naar the Mummy: wachttijd 50 minuten. Dan maar naar Earthquake: wachttijd slechts 10 minuten en nog steeds leuk. Ook Jaws kent slechts 15 minuten wachttijd en is leuker dan ooit (volgens ons langer dan ‘vroeger’). Dan naar Men in Black: helaas 50 minuten wachten. Geskipt dus en door naar Back to the Future. Hier tot onze grote verbazing slechts 10 minuten wachttijd. Deze attractie blijft ook echt TOP of the Bill. GAAF. Alleen is Trudy wel een beetje duizelig geworden. Dan door naar de Animal planet Live Dierenshow, slechts 2 minuten lopen en 5 minuten wachten. Deze show is best leuk, maar niet zo grappig als de dierenshow die hier in het verleden werd opgevoerd. We sluiten de dag af met ET en phonen niet naar home. Ook deze fietsrit blijft leuk, al blijft het onduidelijk waarom ze hier met die nep Alien pasports werken.

Eten doen we in Kissimmee bij Subway. De knaap die ons helpt kan een voorbeeld nemen aan vele collega’s bij andere restaurants; iets vrolijker mag wel. Als Linda een broodje besteld met niets anders er op dan ei moeten we bijbetalen ten opzichte van een standaard zeer rijk belegd broodje. Dit geldt ook voor het broodje kaas van Ellen; wat een zeikerd! Gelukkig doet dit alles niets af aan de smaak van de broodjes en de heerlijke salades: YUMMIE!


DINSDAG 24 AUGUSTUS 2004
DE POT VERWIJT DE KETEL

Overal heb je mensen die het op den duur voor anderen verpesten. Ook in het Quality Suites Maingate East. Tijdens het ontbijt loopt er een donkere dame van niet geringe omvang in haar nachtjurk onbeschoft te wezen. Hele trays worden volgestapeld met 20 sneden brood, 24 bekers Oranje Juice, ontelbare muffins e.d. en afgevoerd naar de eigen kamer. Dit herhaald zich vele malen, ook nog later die week. Sommige mensen schamen zich ook nergens voor……

Wij ontbijten weer lekker (en vroeg, we gaan naar het Magic Kingdom) , en zijn binnen 10 minuten aan de turnstiles. De Hopperpassen uit 2000 blijken aan de turnstiles inderdaad nog gewoon te werken. Wel verrassend; we mogen niet verder het park in want het is pas 10 voor negen. Normaliter mag iedereen al Main Street op om vervolgens achter een rope bij 1 van de ‘lands’ te wachten. Nu stroopt het dus al eerder op. Om negen uur precies verschijnt er ene trein met daarin dansers en acteurs alsmede Mickey & Minnie. Zij voeren een kleine show op en dan gaat het park pas echt open. Wij rennen als eerste naar Splash Mountain en kunnen daar meteen twee keer in. Dit blijft toch DE attractie van het MK. Superleuk en je ziet nog steeds nieuwe dingen. Daarna twee maal in Thunder Mountain. Simone houdt haar ogen goed open om haar 4 jaar geleden verloren Dalmatiër Cap terug te vinden….helaas. A3 gaat slechts 1 keer mee; is een beetje niet zo lekker. Dan naar Pirates. Slechts 5 minuten wachten!

Na de door de kids verzamelde handtekeningen van Popeye en Olijfje in IOA staan hier Vetje en Kapitein Haak te wachten. Die hebben we beide bij de schoenveter genomen. Toen naar the Haunted Mansion (geen wachttijd), waarbij ik me telkens afvraag waarom deze attractie zo populair is. Vind er weinig aan. Wat wel leuk is: MICKEYS PHILHARMAGIC! Echt een schitterende 3D tekenfilm en we konden zo doorlopen! Toen naar Goofy’s Jamboree. Gelukkig weinig mensen voor ons in de rij, en we hadden prima zitplaatsen boven op het balkon. Aan het einde gingen de kids naar beneden om met Goofy mee te kunnen dansen. Leuke show, die wel niet zo grappig is als de voormalige Horseshoe jamboree, maar wel beter past bij het MK park. Met een tussenstop voor handtekeningen van Dopey, Sneeuwwitje en princes Aurora (wie is dat dan?) naar Buzz Lightyear. Buzz is echter Bizzy; 50 minuten wachttijd. Dus maar snel Fastpasses genomen en naar Space Mountain. 8 mensen 30 minuten in de rij, slechts 4 mensen echt gegaan. Wie?……………………………de kids natuurlijk. Daarna meteen door naar de Caroussel of Progress > geen wachttijd en ik blijf het leuk vinden. Toen onze Fastpasses voor Buzz gebruikt; aardige attractie met 57000 punten voor A3 en 1700 voor Ai. Is dat veel?

Aangezien de parade aanstaande was hebben we hiervoor toen maar strategische plaatsen gezocht. Deze vonden we op de grond rondom de rotonde op Main Street. We informeren (tegen beter weten in) wat zo’n leuke waterspuit annex ventilator kost….oeps $ 17 . jammer, dat kan bruintje niet trekken (de volgende dag kopen we er een aan de 192 Buyers Market voor $ 3.99 incl. batterijen – maar excl. water….).. De Parade is leuk, maar wel kort! Aangezien de kids graag handtekeningen willen van Minnie en Mickey begeven we ons richting Camp Mickey alwaar we na de nodige wachttijd handtekeningen vergaren van Mickey. Minnie en Chip (of wat het Dale?). Daarna de magen gevuld bij Ray’s Cosmic Cafe met burgers en salade en de topping bar misbruikt voor een zelf samengestelde salade (wat zei ik vanochtend ook weer over het ontbijt……….). Toen kijken of de wachttijd bij Splash Mountain misschien kort was, maar helaas. Dan maar de Country Bear Jamboree bezocht en vervolgens plaatsen gezocht voor de avondparade. Helaas geen echt goede plekken meer gevonden en het begon te regenen. De 50 cent Wibra regenjasjes van Anja hielpen goed, maar waren wel erg zweterig. Na de prachtige parade (veel langer dan de oude Electrical Parade) boven op het station plaatsen gezocht voor Wishes. We waren allemaal echt doodop en de meerderheid wilde eigenlijk vast naar de parkeerplaats en van daaraf de vuurwerkshow bekijken. Anja drong aan om te blijven en dit hebben we gedaan. Wishes was mooi, maar niet echt zo mooi als ik verwacht had. Het was inmiddels 22.00uur en dus met de ferryboat naar de parking en onder zeil.

WOENSDAG 25 AUGUSTUS 2004
STOKBROOD EN GRATIS BIER

Eindelijk is het dan zo ver: een heuse rustdag. Nu is er het ‘probleem’, dat het hotel slechts tot 09.30uur ontbijt serveert, dus wat te doen? De bende van 8 splitst zich op: Ai en familie zetten de wekker om 09.00uur en schuiven nog net op tijd aan, terwijl A3 en consorten langer uitslapen en stokbrood nuttigen van de alom geprezen winkel die open is van 07.00 – 23.00uur: PUBLIX. Wat ligt dit hotel trouwens geweldig. Buiten al de faciliteiten die het heeft en de zeer geringe afstand tot Disney World zit echt alles op loopafstand. Benzinepomp: voor de deur(al heb je daar weinig aan zonder de auto…), Publix en Walgreens: across the street, Denny’s, Logans, Ponderosa, Pacino, Macdonalds, Checkers, Pizzahut, KFC, Red Lobster, Western Sizzlinn: alle op 1 tot 5 minuten lopen, Old Town met zijn vele winkels en attracties: buurman, vele giftshops: accross the street etc etc. We hebben het toch maar mooi getroffen.

Eigenlijk is dit de eerste dag dat we geen andere activiteiten ondernemen dan wat luieren, heel voorzichtig wat giftshops verkennen en zwemmen. Bovenal, maar dat moge duidelijk zijn, is dit de eerste dag dat we in het hotel zijn tussen 16.00 en 18.00 uur en dat betekent: gratis drinken aan de poolside bar! Als rechtgeaarde Hollanders zitten wij dus om 15.59uur de krukken bezet te houden en bestellen alvast 16 Budweisers…….nee hoor, alle gekheid op een stokje: we arriveren om 17.35uur en krijgen met veel moeite elk 2 pilsjes naar binnen gesloeberd. Wel gezellig, en ook de kids krijgen gratis en voor niks Sprite en Coke.

Vandaag is wel een echte stokbrooddag, want ook het ‘diner’ bestaat uit heerlijk baguettes en French Longbread, mhhhhhhhhhhhhh.


DONDERDAG 26 AUGUSTUS 2004
AFSCHEID VAN UNIVERSAL

Na het tijdige ontbijt zorgen we er dit keer voor om op tijd bij Universal te zijn. Het plan de campagne heeft namelijk opgeleverd dat we van de 15 ‘must see’ attracties er pas 6 gehad hebben. Dat vraagt dus om een goede planning. Deze is als volgt: zodra we arriveren gaat A3 Expresspasses halen voor de Mummy en dan gaan we eerst in Shrek.

Als we bij het hotel in de auto stappen heeft A3 alweer kans gezien om zijn favoriete nummer op de CD speelklaar te hebben. Bij het omdraaien van de contactsleutel begint het dan ook meteen; ohohohoho, babarapdapap, hohohohoho, babarapdapa, Paid my dues for all that I’ve done, babarapdapap, gonna love you more than once, babarapdapap etc. Voor de niet kenners: Trick Me van Kelis. Dit liedje zal bij ons altijd in de herinnering blijven als ‘Florida 2004’.

Op de parking van Universal valt ons weer eens op hoeveel oude mensen er in Florida eigenlijk (moeten) werken. En niet bepaald de best betaalde banen; parkeerwacht, cassiére, tollboothbeambte, booschappeninpakker en ga zo maar door. Zou dit nu echt allemaal noodzaak zijn?????? Eenmaal in het park sprint A3 naar de Mummy; zo Expresspasses binnen. Bij Shrek hoeven we dan slechts 5 minuten te wachten, en ware het er 50 geweest dan was het nog de moeite waard geweest: SUPER! One down, eight to go. Vanaf de Shrek-uitgang lopen we naar Terminator, maar helaas hebben we ons boekje niet goed gelezen want deze gaat pas om 10.30 open, en dat duurt nog een uur. Daarom maar door naar Men in Black. Onderweg wordt de verleiding bij Back to the Future erg groot, slechts 5 minuten wachten. Maar we zijn sterk en lopen door. Bij Men in Black slechts 10 minuten wachten, alleen moet je de tassen in lockers zetten. DRAMA. Zijn wij nou zo dom of is de rest zo slim? Met veel moeite krijgen we onze 4 rugzakken in de te kleine lockers geperst en drukken ze dicht. Maar hoe krijgen we ze open??? Dan blijkt dat je eerst een vingerscan had moeten maken op de computer, en dan had deze vervolgens een lege locker toegewezen. Maar hoe kunnen die dingen dan zonder toewijzing toch op slot??? Snel een toevallig passerende dame van Universal aangeschoten die met behulp van haar sleutel onze lockers weer geopend krijgt en zich verbaast over het feit dat die dingen zomaar in het slot vallen. Enfin, zeker 20 minuten later sluiten we aan in de rij bij Men in Black en vragen ons af wie in godsnaam dit systeem bedacht heeft. Over een ding zijn we het wel eens: hij of zij zal hier wel niet meer werken…….

Men in Black is aardig maar zeker niet meer dan dat. En waarom vraagt men op het eind om je personal belongings niet te vergeten? En waarom zitten er bagagenetjes in de karretjes? Je mocht toch niets meenemen! Het lijkt wel Frankrijk hier ipv de US of A! gelukkig hebben we de vier lockernummers opgeschreven, want je vingerscan alleen is niet genoeg om ze open te krijgen: wees gewaarschuwd!!! Two down, seven to go! Op weg naar de Mummy laten we weer een schuin oog vallen op de wachttijd bij Back to the Future: 10 minuten. We zijn zwak, en gaan naar binnen op Trudy na, die is sterk (maar ook een beetje misselijk) en blijft buiten wachten. Naast ons in rij 2 staat een groep van ca. 43 Japanners die niet begrepen hebben dat ze zich moesten verspreiden over alle rijen. Dat merken we als we met z’n zevenen klaar zitten in de Delorean om te vertrekken: te elfder ure wordt er nog een Japanner bijgeduwd. Hoe mooi was Back to the Future eerder deze week, maar wat valt het nu tegen. We hebben auto 1 en kunnen als we opzij kijken, nog zeven andere Deloreans zien die schokken en op en neer gaan: dit neemt wel de ‘romantiek’ van de attractie een beetje weg. Buiten complimenteren we Trudy met haar wijze besluit en gaan we gezamenlijk richting de Mummy. We hebben 8 Expresspasses en 6 reizigers, Anja en Trudy passen. De rit is hevig maar kort en stelt ons toch een beetje teleur. Zeker als je het filmpje met de vooraankondiging in ogenschouw neemt dat een aantal maanden geleden via het Forum verspreid is. Dat is eigenlijk heftiger dan de attractie zelf. De twee resterende Expresspassen geven we aan een Amerikaanse jongen die naast ons zat en die deze ochtend de attractie al 5 (!) keer gedaan had: duidelijk iemand die ons Forum niet kent en dus de film niet gezien had……….. De kinderen vinden de attractie toch wel het vet coolste van het park, al vinden ook zij het minder eng dan ze verwacht hadden. Three down, six to go! Als we naar buiten komen zijn de Blues Brothers bezig met hun optreden (Four down, five to go), en heeft Anja ondertussen Expresspassen voor Terminator gehaald. Goed gedaan meiske!
Dan gaan we naar de Ghostbusters II show; een straatmuziekshow die hooguit aardig te noemen is, maar het geenszins haalt bij de echte Ghostbuster-attractie die hier ‘vroeger’ was. Five down, four to go. Op weg naar Terminator stoppen we nogmaals bij de Breakdancers; blijft leuk om te zien. Voordat we bij Terminator naar binnen gaan halen de kids nog handtekeningen binnen van Shrek en ….. hoe heet ze ook alweer, en van een aantal vreemd uitziende gedrochten die hen veel meer zeggen dan ons (Bobby??). Maar goed, wij kijken dan ook niet dagelijks een uur Nickelodeon! Terminator schijnt zo te zijn als de film aldus mijn buurman Ai. Die film heb ik gelukkig niet gezien! Ik vond het een hoop poeha en vooral afgrijselijk veel lawaai. Moet iemand (Arnold ‘I’ll be back’ Schwarzenegger)die voordat hij schiet zijn 40cm lange pistool drie maal om zijn vinger moet laten draaien hier de belangrijkste staat (Californië) aansturen? En moet diezelfde persoon mij enkele dagen later in een ‘van Gaal-achtige’speech op TV vertellen op wie ik maar beter kan gaan stemmen……..? Maar goed, ieder zijn meug. Six down, three to go!

We liggen, om in Tour de France termen te spreken, prima op schema. Daar kunnen zelfs de 45 minuten wachttijd voor Jimmy Neutron’s niets meer aan veranderen. In de wachtrij houden we ons heerlijk koel met het gisteren o-zo-voordelig aangeschafte waterspuitje annex ventilatortje van $ 3.99. Dat ding blijft maar gaan en volgens mij zit hij draadloos op de waterleiding aangesloten want hij raakt maar niet op! Wat een vondst! Jimmy Neutron is wel aardig en bij de uitgang staat Spongebob klaar voor een foto. Seven down, two to go! Op een e-mail computer stuurt Ellen snel een mailtje naar haar vriendje Robin (ja, ze is al 10 hoor…..) en daarna gaan we naar de horror make up show. Tijdens de uiterst vermakelijke show worden we weer vergezeld door onze 43 Japanse vrienden uit Back to the Future. Drie maal raden wie slachtoffer/volunteer mag zijn in de show vandaag? Ja meteen goed: een van de 43 Japanners die geen woord Engels spreekt; Karoo. Excuse me, ze spreekt wel twee woorden Engels, namelijk Yes en No, maar lijkt alleen nog niet te weten wat de betekenis van beide woorden is. Zo’n vrijwilliger is een garantie voor een succesvolle show: We lachen ons dan ook een spreekwoordelijke breuk! Eight down, one to go!

We eten een lekkere milkshake voordat we naar ons laatste onderdeel gaan van vandaag: Beetlejuice. We zijn nu voor de vierde keer in Universal en Beetlejuice blijkt al jaren een show te hebben, maar we hebben die eerdere drie keer niets gemist. Al blijkt dit de ongenuanceerde mening van A3 te zijn. De rest vond dat het wel meeviel en Ellen vond de wolf zelfs een lekker ding (ja, ze is al 10 hoor….) Ik vond die Beetlejuice maar een oversekste perverd. Nine down, nil to go, dus maar naar de uitgang. We zijn immers allen doodop, ook al is het pas 16.00uur.

’s Avonds gaan we te voet eten bij Denny’s. Dat zijn dus weer vier Budweisers voor A3, en wat wil de rest drinken…………. Oh nee, dat was bij Denny’s in Florida City, niet hier. De kinderen nemen weer een all-day-served Breakfast, French Slamm of zoiets en de ouderen onder ons gaan weer voor veel Nacho’s; wat zijn die dingen toch lekker. Gelukkig is de soup of the day op donderdag broccoli soep en die gaat er bij Anja en A3 in als koek. Helaas: op. Slechts Beef & Vegetable soup, maar die is ook goed te verteren. Op een poster zien we dat kids op dinsdag gratis eten, dus we weten al waar we volgende week dinsdag gaan eten: HIER. Zeker als vastgesteld wordt dat op dinsdag de soup of the day……………broccoli is!


VRIJDAG 27 AUGUSTUS 2004
HET MOOISTE PARK VAN ORLANDO EN OMSTREKEN IS…………..KELLY PARK!

Vooraf: ik ben natuurliefhebber, maar niet iemand die houdt van superlatieven en overdrijven; maar wat is dit mooi!!

Na een rustig begin van de dag vangen we de reis aan naar Apopka, net ten noorden van Orlando. Ook langs de secundaire wegen zien we weer op diverse plaatsen de toch wel aanzienlijke schade van Charlie. Omstreeks 11.00uur komen we bij Kelly Park aan, en vragen we de vriendelijke dame bij de ingang waar we tubes kunnen huren. Nou, zegt ze, daar zijn jullie net langs gekomen. Dus nemen we weer afscheid en beloven we over 5 minuten terug te komen. Die 5 minuten worden er dus 25. Want afgezien van de rijtijd, 1 minuut heen en 1 minuut terug, hebben we zo’n 23 minuten nodig om te ‘passen’. Er blijken namelijk veel verschillende maten Tubes (opgeblazen binnenbanden) te huur. En hoe dikker het achterwerk, hoe groter het bandenmerk! Het is echt een heel karwei om in een volgestouwde Chevrolet Astro met 8 personen ook nog eens 8 opgeblazen binnenbanden te vervoeren; ergo: DAT GAAT NIET! Als tenslotte iedereen een dikke band boven zijn hoofd en tussen de benen heeft, en Ai er twee aan zijn arm laat bungelen buiten de auto, kunnen we de rit van 60 seconden terug naar Kelly Park net halen! Overigens moet bij de verhuurder naast een huursom van $ 3 dollar per dag per band ook een I.D. als borg achtergelaten worden. Maar een oud verlopen reisverzekeringspasje van Elvia is ook goed hoor……………

Kelly Park is een natuurpark dat ligt om de bron van de Rock Springs Run. Zoals de naam al doet vermoeden ontspringt hier uit een rots een van de vele bronnen die Florida rijk is. Het water is helderder dan kraanwater en het gehele jaar door 23 graden (Celsius wel te verstaan). De rivier is over een afstand van ca. 1200 meter te ’bevaren’ met een Tube, waarbij er ongeveer halverwege een grote swimmingpool is waarin gezwommen kan worden. De rivier varieert in diepte van ca. 50 tot 150 cm, met vooral in het begin enkele gladde rotsen onder het oppervlak, waardoor het daar slechts enkele centimeters diep is. Gedurende de gehele loop van 1200 meter is de rivier dus ook uitstekend te belopen, bezwemmen en be-snorkelen. Aan weerszijden is uitbundige tropische vegetatie, en vooral in en langs het deel na de swimmingpool zit veel leven (met name veel vissen, diverse schildpadden en vlinders). Aan het einde van de 1200 meter (waar een brugje over de rivier is waarop staat dat je hier niet verder mag) en op diverse punten onderweg kun je uit de rivier en via ene boardwalk terug naar de swimmingpool of het beginpunt. De boardwalks zijn extra geschikt gemaakt om blootsvoets te kunnen bewandelen. In het seizoen en in de weekends schijnt het hier behoorlijk druk te kunnen zijn, maar vandaag zijn er slechts een handjevol mensen. Er staan wat bankjes langs het water waarop je de spullen kunt leggen en er is een groot veld waarop je handdoeken e.d. kunt neerleggen. Neem wel insect repellent mee, want met name op het punt waar de bron ontspringt zitten nogal wat muggen.

Met z’n allen hebben we meermaals ‘getubed’ van begin tot eind, hetgeen ongeveer 25 minuten duurt. In 5 minuten loop je via de boardwalk weer terug. Bij de eerste tubesessie blijft Anja op de spullen passen en bij de tweede Trudy. Ook hebben we meermaals gesnorkeld en daarbij ook onderwateropnamen gemaakt van o.a. diverse soorten zonnebaarzen en een soort snoekachtige roofvis. Erg mooi allemaal en nogmaals: het water is helderder dan kraanwater. Als we voor de eerste keer bij het eindpunt aankomen ligt daar op een boomstam net boven het water een grote schildpad te zonnen. A3 tubed er voorzichtig naar toe, maar net als hij het beest bijna kan pakken, nog zo’n 30 centimeter, neemt de schildpad toch het zekere voor het onzekere en plonst het water in. Ook treffen we hier een moeder uit Fort Pierce die samen met haar dochter die hier vlakbij woont het park bezoekt. Haar dochter woont hier al meer dan 15 jaar en hoorde pas vorige week van het bestaan van deze prachtige plek. Zij vraagt zich af hoe wij als Europeanen dit park wel kennen. Het antwoord is eenvoudig: veel geduld en zoekwerk in combinatie met internet!

Als Anja haar tuberonde maakt spring er meteen in het begin een klein hagedisje (bruine Anolis van ca. 5 centimeter die door ons inmiddels overal hage-disney genoemd wordt) vanuit een struik op haar been. Ellen merkt dit na enkele minuten op en Anja is hiervan niet echt gecharmeerd. Snel peddel ik naar haar toe, maar de hagedisney springt snel op Simones rug en kruipt in haar haren omhoog. Om paniek te voorkomen grijp ik met een snelle haal de hagedisney uit haar haren en zet hem op mijn omvangrijke buik neer. Al tubend zie ik dat ik toch iets te bruusk gegrepen heb; hij is een voetje kwijt en bloedt. Wat zielig voor het beestje. Al snel zet ik hem dan ook aan de kant, uiteraard na iedereen even dit gruwelijke letsel van dichtbij te hebben laten aanschouwen. Hagedisney klimt echter vrolijk weer een boom in.

Op de boardwalk zien Anja en Ellen verder nog een andere hagedisneysoort met een prachtige blauwe staart en A3 ziet een zeer grote kikker. Verder zijn er in dit park eekhoorns in overvloed.

Om ca. 16.30 uur besluiten we een laatste snorkeltour te doen om ook nog de twee schildpadden die aan het einde van de route liggen te zonnen, te kunnen fotograferen. Helaas klinkt er na 5 minuten een alarmsignaal, wat waarschijnlijk verband houdt met het naderende onweer. Everyone dus out of the water en aankleden geblazen. Binnen 5 minuten is het park leeg en zijn ook wij als bandenparade terug naar het verhuurstation net buiten het park. Als je bij de parkuitgang rechtsaf gaat kom je overigens zeer snel bij King’s landing; een kanoverhuurstation waar je tochten kunt maken van 4-6 uur over het vervolgstuk van de rivier Rock Springs Run en de Wekiva rivier. Hier schijnt zeer veel wild te zitten, o.a. lynxen, beren, raccoons (wasberen), otters, vele vogelsoorten, vissen en schildpadden alsmede alligators……….. Overigens nemen we de 11 gevangen kleine visjes (waarschijnlijk levendbarende mosquito visjes) en de zoetwatermossel mee naar het hotel als huisdier.

Weer op weg naar Kissimmee bespreken we de eetmogelijkheden voor die avond. We besluiten gewoon naar het hotel te rijden en van daaraf de eerste de beste Taco Bell te gaan enteren. Eenmaal op de 192 blijkt het superdruk. En het wordt steeds drukker. Op een bepaald moment moeten we allemaal opzij voor een passerende brandweerauto; er zal dus verderop wel iets gebeurd zijn. We besluiten onze Quest for Taco Bell te staken en links te kijken of Arby’s iets heeft van onze gading. Helaas is de meerderheid tegen. Omdraaien dus en verder zoeken. Onze tweede stop is het Las Vegas Style All You Can Eat Buffet; en dat blijkt een goede keuze. Voor 11.99 per kop (Simone smokkelen we als kind onder 10 mee) kunnen we kiezen uit Amerikaans, Italiaans, Chinees en Sushi buffet. Proppen dus!

De maag is vol, de buik staat bol: sleep tight!

ZATERDAG 28 AUGUSTUS 2004
EEN JUNGLE AVONTUUR

Na de fantastische dag van gisteren vandaag op het genmak ontbeten en daarna richting Christmas voor Jungle Adventures. In mijn vakliteratuur beschreven als een kleine uitvoering van Gatorland. Na ca. een uur rijden (en onderweg twee grote kraanvogels) zien we links van de weg de grootste alligator ter wereld liggen. Deze betonnen uitvoering behuist het kantoor van Jungle Adventures. Er staat nog slechts 1 auto op het parkeerterrein……… Dat worden dus privé shows!

Eenmaal binnen blijkt nadat we betaald hebben (met de ANWB pas krijgen we overigens meer korting dan met de via internet geprinte bonnen) dat er inderdaad nog twee andere gasten zijn die nog niet geklaagd hebben over muggen, dus insect repellent zullen we niet nodig hebben….

De ronde door het park zal naar verluidt ca. 2 uur duren en achtereenvolgens bestaan uit een dierenshow, een boottocht, een alligatorshow en een wandeling langs de dierenkooien. Dit alles vangt aan over 10 minuten. Eerst ga je een water over dat echt voor 100% bedekt is met eendekroos en dat er dus helemaal groen uit ziet. Hierin zwemmen talloze alligators en er liggen er ook een paar langs de kant. Ook deze zijn helemaal bedekt met het groene eendekroos hetgeen wel een speciaal, voorhistorisch effect geeft. In de kooien vooraan zitten enkele schildpadden en enkele Florida Panthers. Inmiddels lijken er meer mensen te zijn aangekomen en wordt gemeld dat de show zal beginnen over een half uur. Logisch toch?
Daarom maken we eerst maar de toer af langs de dieren. Naast de reeds genoemde zien we nog wat wasberen, enkele herten en een wild zwijn. Het wolvenhok lijkt leeg. Wel zien we langs het water twee maal een grote hoop zand gemengd met takken en blaadjes alsmede een waakzame alligator in de buurt. Dit zijn alligatornesten; het is nesting season. Dan volgt de show; er wordt wat verteld over alligators, slangen en stinkdieren en de eerste en de laatste mag iedereen vasthouden. De grote python is voorbehouden aan vier vrijwilligers, waarvan er twee Ellen en Linda heten. Ze mogen hem om de schouder draperen voor op de foto. Hierna worden we meegenomen naar de Florida Panther kooien alwaar we horen dat er nog slechts ca. 30-40 in het wild leven en een zelfde aantal in gevangenschap. Deze ‘pool’ van hooguit 80 dieren is te klein om de soort succesvol te laten overleven, en volgens Jungle Adventures staat het dus vast dat de Florida Panther binnen enkele tientallen jaren volledig uitgestorven zal zijn. Wat een triest verhaal.

Dan worden we opgehaald door Standing Bear, een Seminole indiaan die ons Seminole bouwwerken laat zien en verteld over zijn stam. Ook vertelt hij over het gebruik van het alom aanwezige, en van de bomen afhangende Spaanse Mos als matrasvulling. Omdat er echter altijd teken e.d. inzitten was dit slechts een tijdelijk succes. Aansluitend komt het voeren van de alligators. Vanuit een boven het water gelegen hutje worden er kleine stukjes vlees gevoerd aan de ‘big guys’. Aardig om te zien, maar haalt het absoluut niet bij de gator Jumparoo bij Gatorland. Als laatste volgt de boottocht over het van alligators vergeven water.
Goodbye Jungle Adventures!

Op de terugweg willen we nog even de Fort Christmas Historical Site aandoen, hier is een oud Fort nagebouwd zoals dat gebruikt werd in de strijd tegen de indianen, en zijn er een aantal typisch Floridiaanse huizen en schuren verzameld (soort openluchtmuseum). Helaas is het vanwege orkaanschade dicht.

Onze laatste stop is het Back to Nature Wildlige Refuge centre. Een zeer kleine en pover uitgeruste opvangplaats voor gewonde en verlaten dieren als een bobcat, een wolf en twee zeer mooie Bald eagles (helaas beiden niet beschikkend over een rechtervleugel).

Omdat we zeker weten dat er ergens in de buurt van Floride Palm langs de 192 een Taco Bel zit, gaat onze terugreis via deze route. En inderdaad; hij zat er nog. Na diverse combo’s, salades, soft & hard taco’s en burritos komen we later de Taco Bell weer uitgerold. Dit is toch wel onze Numero Uno! Daarna nog gewinkeld bij Wal Mart (buit: vele T shirts en 7 paar schoenen) en toen terug naar het hotel. Omdat A3 nog hoge gympen wil kopen gaat hij samen met Ai nog even te veld bij twee schoenenzaken en twee Nike Outlet stores; helaas zonder resultaat. Wel zegt Ai dat er bij de laatst bezochte Nike Store ‘wellicht’ iets leuks te vinden is voor Trudy. Dat zullen we later weten………


ZONDAG 29 AUGUSTUS 2004
CHANGE OF PLANS

Eigenlijk zouden we vandaag naar Silver Springs gaan. Maar het zware programma en het hete weer beginnen nu toch wel hun tol te eisen van eenieder op deze reis (die eigenlijk een vakantie hoort te zijn). Wel bekeken is er eigenlijk maar 1 vd 8 (waarom komt me dat zo bekend voor) die wel wil gaan: A3. Maar ja, we leven in een democratie (zelfs hier onder Jeb en George W.) dus doen we het lekker een dagje rustig aan. A3 is als eerste op en gaat solo winkelen om hoge gympen te zoeken; komt na 1,5 uur terug met twee paar voor $ 48 (wel geen merk, maar goed, wel very hoog). Daarna gaan we gezamenlijk naar de tegenover gelegen buyers market (een soort luxe rommelmarkt met alleen nieuwe spullen) en daar worden de nodige T-shirts, waterspuitjes annex ventilators (ook leuk als souvenir voor de oma’s en opa’s) zonnebrillen en souvenir Schoolbusses aangeschaft.

’s Middags is het dan zover: Ai, Trudy en de kids gaan naar de Nike Outlet store. Om 16.15 uur worden ze gedropt. De overigen gaan naar Old Town. Na het bezoek aan alle winkels daar (en er zitten best leuke tussen) en een ritje in de achtbaan (2 tickets $10 > slik) zijn we ruim een uur verder. Nog geen Ai en Trui. Dan maar even rusten en aansluitend zwemmen. Tegen 19.30 komt de familie weer op het hotelterrein. Tassen vol met schoenen, pakken etc. etc. Die hebben hun slagje geslagen. Stel je voor: het betrof 1 winkel………….. In elk geval hebben ze honderden euro’s bespaard ten opzichte van vergelijkbare spullen in Nederland.

In het zwembad doet zo'n beetje iedereen (ca. 40 man/vrouw/kind) mee met een spelletje strandbal hooghouden. Na ruim een uur wordt het spel abrupt onderbroken. De strandbal-eigenaresse houdt het voor gezien.

Gegeten wordt er die avond bij Macdonalds. Good nike ehhhhh ik bedoel night!


MAANDAG 30 AUGUSTUS 2004
HET LEKKERSTE BEWAREN TOT HET LAATSTE, OFTEWEL EPCOT

De gehele bende van 8 heeft al eerder eens of meerdere malen de Disney parken bezocht. En van 8 tot 41 jaar is de keus unaniem: EPCOT is het leukste. Topattractie: Test Track.

Vandaag is het dan eindelijk zo ver. Al voor de opening staan we bij de kassa. Helaas heeft de kassier van A3 nogal lang werk; computerstoring. Eerst vraagt hij nog of het geen gekkenwerk is om voor maar 1 dag Disney helemaal uit Europe te komen. Dan vraag ik hem of het geen gekkenwerk is om helemaal vanuit Ohio (staat op zijn naamplaatje) in Florida te komen werken. De score is dus 1 – 1. Nog voor negen uur is de storing verholpen en kunnen we naar binnen. Het park wordt officieel geopend door Minnie, Mickey en friends die in een dubbeldekkerbus komen aanrijden en iedereen verwelkomen. Daarna gaan de touwen los en……..willen de kinderen eerst handtekeningen van Balou, Koning Louis en Donald Duck. Toen naar Test Track. Eerst een fastpass genomen voor later en toen naar binnen. Aansluitend nog een keer naar binnen en ten derde met de Fastpasses nog een keer naar binnen. We zijn nu ruim een uur in het park en hebben pas 1 attractie gehad (maar deze dan wel 3 keer!). Mission Space durft niemand aan, dus gaan we vervolgens naar Universe of Energy (helaas was Wonders of Life gesloten; dat is toch drie leuke attracties minder PVD). Uit mijn boek weten we dat we na de preshow moeten kiezen voor de linkse deur en dan de eerste rij van de linkse wagen moeten nemen. Dan zit je namelijk vooraan tijdens de rit door het Dino-bos.

Als volgende attractie staat The Living Seas op het programma; helaas zijn de karretjes als je uit de hydro-liften komt niet meer in gebruik. Reden: ons niet bekend. Een tweede helaas geldt het feit dat we dit keer niet de grote schildpad hebben kunnen lokaliseren in het grote aquarium. We menen ons toch stellig te herinneren dat er een moet zijn. Wel raken de meiden weer helemaal enthousiast als ze een aquarium ontdekken voor manatees; maar, derde keer helaas, de beesten zwemmen buiten en hebben duidelijk even geen trek om zichzelf binnen te komen showen. Vervolgens naar beneden en terwijl we wachten op de toiletgangers ontdekken we een dolfijn in het grote aquarium; kijk, dat maakt dan toch weer wat goed. Als we even later weer weg willen gaan blijkt dat meneer en mevrouw Manatee het toch wel erg zielig voor ons vonden dat wij ze niet konden bewonderen, en ze zijn dus speciaal voor deze gelegenheid even naar binnen gezwommen; wat een service! Als we daarna binnen lopen bij The Land kunnen we direct aanschuiven voor de voorstelling van Circle of Life. Deze film blijft leuk en is ook leerzaam voor onze jeugd, die Engels op dit niveau al wel een beetje beginnen te vatten. Bij de boottocht staat helaas een lange wachtrij, dus daar nemen we maar snel een stel Fastpassen voor. Dan naar Imagination; de wachttijd bij Honey I Shrunk is 15 minuten, dus snel rechtsomkeer om te vragen hoelang Imaginations duurt: het antwoord van de vriendelijke Disney meneer is duidelijk: it takes 8 minutes and there is no wait. Zo gezegd, zo gedaan, dus eerst Imaginations en dan aansluitend Honey I Shrunk. Het klinkt een beetje pedant om het zo te zeggen, maar de muizen en het niezen; je weet inmiddels wanneer het komt en daarmee is de fun eigenlijk voor een groot deel weg. Waarom doen ze weer niet gewoon Captain EO? Veel leuker!

Dan terug naar The Land voor de boottocht. Deze blijft informatief en leuk. Dan door de stromende regen naar Canada. We willen namelijk in World Showcase 5 attracties zien; Maelstrom en Mexico alsmede films in Canada, Frankrijk en China. Als we beginnen met de eerste twee hebben we dadelijk geen puf meer voor de films en slaan we die, zoals al eerder, over. Derhalve eerst Canada. Het liedje Oh Canada is leuk, maar de film begint aardig gedateerd te raken. Daar moeten ze bij Epcot toch wat aan gaan doen. De film in Frankrijk wordt voorafgegaan door een zeer chauvinistisch praatje door een Franse werkstudent. France is everything met een allo allo uitspraak; eigenlijk past dat hier niet. Elk moment verwacht je dat hij gaat zeggen: listen carefully, I shall say this only once……….
De film zelf is best leuk, en de muziek is inmiddels bij iedereen bekend omdat het ook de Harry Potter intro is. De kinderen zijn nu wel (film) moe en dus eten we eerst een lekker ijsje bij het Amerika paviljoen. Genoeg energie voor de film van China geeft dit niet; we gaan rechtdoor naar Maelstrom (3x!) kort, maar erg leuk. Bij Rio del Tiempo in Mexico is het zo rustig dat de kinderen, als ze willen, gewoon in de bootjes mogen blijven zitten; dit willen ze maar liefst 3 keer!

Dan gaan we weer naar Test Track en nemen daar een Fastpass. Dan eten bij Innoventions (burgerkost) en dan terug voor Test Track. Voor het vuurwerk kunnen we deze maar liefst nog 3 x doen. Totaal dus 6 x vandaag; machtig mooi! Ook het vuurwerk, Illuminations, is de moeite waard en wat ons betreft veel leuker dan Wishes in het MK.

Het is al laat dus rijden we snel naar huis en gaan onder zeil.

DINSDAG 31 AUGUSTUS 2004
LAST BUT NOT LEAST

Op onze laatste dag kiezen beide families voor verschillende activiteiten. Ai, Trudy en de kids verkiezen een rustige dag aan het zwembad, terwijl Anja, A3 en de kids teruggaan naar Kelly Park; het mooiste park van Orlando en omgeving.

Dit keer zijn we in elk geval zo slim om de Tubeverhuurder niet voorbij te rijden. We know the drill! In slechts 3 minuut 14 seconden en 82 honderdsten hebben we nu 4 banden te pakken en rijden we recht door naar het park. Het park opent om 09.00 uur en het is nu 09.30, maar we zijn de eersten. A3 loopt meteen naar de waterkant en ziet in de swimming pool veel vissen alsmede een grote schildpad op de grond zitten. Dat vraagt om actie! In recordtempo (1.09.22) hebben Linda, Ellen en A3 snorkelgear aan en klimmen ze in het water. Anja blijft, gewapend met fototoestel, aan de rand om de bewegingen van de schildpad te kunnen registreren en doorgeven. A3 zwemt richting de schilpad en kan deze na een korte onderwaterachtervolging zelfs vangen. Het is een flinke knaap van naar schatting 35 a 40 centimeter lang en ca. 3 kilo zwaar. Het is volgens ons een Florida Red Belly, dezelfde als Linda thuis ook heeft (maar die is nog niet groter dan ca. 8cm….). Opvallend, en volgens mij zeer ongebruikelijk, is dat deze schildpad een geheel gekartelde bek heeft. Dus eigenlijk een soortement tanden. Aan zijn voorpoten heeft deze schildpad nagels van wel 8 cm. lang en hij heeft een lange, dikke staart; het is dus een mannelijk exemplaar. Hij doet verwoede pogingen om los te komen, maar zodra je hem omdraait en op zijn kop houdt staakt hij alle pogingen en is zo mak als een lammetje. Na wat opnamen laten we hem weer los en nemen we nog wat foto’s van hem onder water. Ook laten we de 11 visjes die we hier vorige week gevangen hebben alsmede de zoetwatermossel weer los in hun natuurlijke omgeving.

Daarna pakken we met z’n allen de tubes en beginnen we aan de eerste rit. Al voordat we de swimming pool bereiken zien we 5(!) schildpadden die liggen te zonnen in de bladeren van de waterhyacinten. In het tweede deel na de swimming pool ligt na ca. 100 meter een grote boom dwars over de rivier. Dat was vorige week nog niet zo. Het moet hier dus sinds die tijd nog behoorlijk gestormd hebben, anders valt zo’n knaap niet zomaar om! Met de tube kun je aan de rechterkant nog net over de boom heen als je het achterwerk een beetje opwipt. Allemaal tegelijk komen we bij het eindpunt waar op de daar boven het water uitstekende boomstam weer een schildpad ligt te rusten. Als we de boardwalk opstappen en ca. 20 meter gelopen hebben ziet Linda weer zo’n kleine hagedis met een echt prachtige en zeer lange felblauwe staart. Meteen op de gevoelige plaat vastgelegd. Dan hoort Anja plotseling rechts onder de boardwalk iets ritselen. We zien nog net het achterste deel van een geheel grijze slang (doorsnee kinderpols) het struikgewas in glijden. Dit laat een toch ietwat onbehagelijk gevoel achter bij vrouw en kinders. Voorlopig even niet snorkelen.

Dan maar naar de prachtige spin die hier vorige week een groot net had geweven, maar op geen manier fotografisch vastgelegd kon worden. Zowel de spiegelreflex van Trudy als van A3 kon hem niet scherpgesteld krijgen. Nu, met de digitale Olympus bij ons, lukt het ons prima. Alleen is het web van eigenaar gewisseld. Was de grote spin vorige week nog felgeel met witte stippen, nu huist er een exemplaar blauw met rood: ook mooi! De afmeting schat ik op 8 – 10 centimeter (incl. poten). Brrrrrrrrr

Na wat gerust te hebben is iedereen het slangenidee een beetje kwijt en gaan we weer te water. Dit keer zonder tubes. De boomstam vormt een prachtig obstakel om onderdoor te snorkelen, en een ieder wordt dan ook onder water snorkelend op de gevoelige plaat vastgelegd. Dat moeten straks wel hele mooie plaatsjes worden! Aan het einde van de snorkelroute komt Linda als eerste boven water en meteen schreeuwt ze: KIJK DAAR. Op het houten bruggetje steekt op zijn dooie gemak een wasbeer de rivier over alsof hij het dagelijks doet (waarschijnlijk doet hij dat ook). Snel klimmen we uit het water, net op tijd om te zien dat hij van de boardwalk af de bosjes inloopt en een stuk evenwijdig met ons mee loopt. Prachtig! Omdat elke nieuwe duik iets oplevert plonsen we nogmaals met z’n vieren het water in. En warempel, de grootste snoek tot nu toe wordt gezien en, als ik het goed heb, een grote Geep. Anja ziet het beest het eerste. Langs de oever, onder beschutting van de waterplanten zwemt hij gemoedelijk tussen de stengels door. Het beest is ca. 50cm lang en zeer langgerekt van vorm. Hij heeft de tekening van een luipaard en een hele lange dunne bek. Helaas is hij te kort in beeld voor een goede foto. Daarom probeert A3 het nogmaals en opnieuw zakt hij de rivier af; op precies dezelfde plek hangt de geep nu volkomen stil in het water: GOTCHA!

Het is nu inmiddels na tweeën en daarom besluiten we er maar een eind aan te maken. Vandaag was het hier overigens nog rustiger dan vorige week. Slechts drie single lady’s en een snorkelaar met compleet duikerspak die in de grond aan het woelen was en duidelijk dingen zocht.

Wat mij betreft maakt alleen de gang naar dit park een bezoek aan Florida al de moeite waard. TOPPERTJE!

Onderweg eten we bij Wendy’s (muv de chili geen succes) en aangekomen in het hotel zwemmen we nog even met de andere helft van de bende van 8. ’s Avonds, het is immers dinsdag, eten we bij Denny’s; weer geen broccoli soep; potjandosie!

Have a good nights sleep!


WOENSDAG 1 SEPTEMBER 2004
AAN ALLES KOMT EEN EIND

Na het laatste ontbijt (snik snik) worden de koffers en tassen volgepropt. Ai en Trudy hebben ondanks de Nike-Hype geen extra tassen nodig; wel opgemerkt dient hierbij te worden dat ze oude schoenen en kleren in Florida achterlaten. Anja en A3 hebben een grote tas extra, maar deze had de heenreis ook al gemaakt, zij het in lege staat……

Gelukkig mogen we ipv tot 1100 uur tot 1300 in het hotel blijven; ze zijn hier nog aardig ook. Klokslag 1300 rijden we weg voor een laatste afscheidsbezoek aan Subway. Ieder besteld een footlonge lekkernij en Trudy wordt vastgeketend aan de bank. Tegenover Subway bevindt zich namelijk de befaamde Nike shop. A3 weet echter toch te ontsnappen maar loopt niet naar de Nike shop maar naar de buren. Hier legt hij nog snel de hand op twee ruitvormige verkeersbordjes GATOR XING en TURTLE XING.

Dan naar de luchthaven. Eerst vrouwengepeupel (dat zijn er 6 in ons geval!)en koffers gedropt en toen de auto ingeleverd. Duurde alles bij elkaar misschien 10 minuten. Toen ingechecked en vervolgens plaatsgenomen op de vooraf gereserveerde stoelen. De vlucht is redelijk bumpy en slechts Linda weet even te slapen. Op Gatwick moeten we maar liefst twee en een half uur wachten voor de doorvlucht naar Schiphol. We landen daar keurig op tijd (inmiddels 2 september) en wat rest is heimwee…………………………………………………………

MVG

A3

Belofte maakt schuld:

http://img78.exs.cx/img78/2864/Quali...scourtyard.jpg

http://img78.exs.cx/img78/5070/Gator.jpg

http://img78.exs.cx/img78/6020/Dolphinkiss.jpg

http://img78.exs.cx/img78/1251/Dolphinjump.jpg

http://img78.exs.cx/img78/9076/KellyPark.jpg

http://img78.exs.cx/img78/4158/SchildpadKellyPark.jpg

Nog wat foto's:

http://img58.imageshack.us/img58/6621/lachen6uz.png
http://img146.imageshack.us/img146/2...rsoort14cu.png

http://img383.imageshack.us/img383/695/ai9sc.png

http://img360.imageshack.us/img360/5...ftheday4mu.png

MVG

A3

Nog wat foto's:

http://img236.imageshack.us/img236/1...kelkids6ws.png

http://img114.imageshack.us/img114/5...eatsboy5kw.png

http://img148.imageshack.us/img148/6...gustine8gb.png

http://img148.imageshack.us/img148/6842/anhinga4jn.png

MVG

A3