[Reisverslag] A3: Miami-St. Pete-Orlando-Stuart juli 2006

DONDERDAG 27 JULI 2006 AFKORTINGENDAG


We ontbijten bij het naast het hotel gelegen restaurant en dit wordt het voorlopig laatste ontbijt met de inmiddels bekende onderdelen OJ (orange juice), SSU (sunny side up) CWFR (coffee with free refills) en T (oast). De kids gaan nog even lekker zwemmen en pa, maar vooral ma, leggen zich toe op het pakken van de koffers. Gelukkig hadden we vanuit Nederland al een extra lege tas mee genomen, anders had het nu niet gepast. Eerst maken we nog een korte stop aan het strand van Boca Raton. Eierleggende schildpadden hebben we tot nu toe niet op het strand gezien, maar een nestfoto is toch wel het minimum dat we mee terug willen nemen naar The Netherlands. Inderdaad zijn er diverse nesten op het strand, allen herkenbaar aan de afzetting met paaltjes en draad. Tja, het is dan wel niet ‘the real thing’, maar wel weer ‘better than nothing’.


http://img176.imageshack.us/img176/8960/p1011254um2.jpg
NESTJE

http://img176.imageshack.us/img176/1349/p1011255qf6.jpg

http://img176.imageshack.us/img176/4263/p1011256ja2.jpg
BOCA RATON

Het is nog ongeveer twee uurtjes rijden naar MIA (Miami International Airport), en de rit verloopt zonder noemenswaardige problemen. We parkeren de auto even voor de terminal en gaan eerst bij AZ(Alitalia) inchecken. Dit blijkt de snelste procedure ooit. Er zijn geen wachtenden voor ons, en de hele procedure duurt nog geen twee minuten. Binnen drie minuten sta ik dan ook weer buiten om de auto terug te brengen naar National rent a car en ja hoor: een bekeuring. Twentyeight hele dollars voor 9 minuten parkeren; wat een zeikerds!

Bij National ben ik ook binnen 5 minuten klaar en voor ik het weet zit ik weer naast ma en de kids in de vertrekhal. Middels een paar laatste whoppers en salads nemen we ook symbolisch afscheid van de FFC (Fast Food Cultuur). Dan gaan we richting gate en gaan we aan boord van de Alitalia vlucht naar Milaan Malpensa (betekent dat slecht denken?).

Door wat problemen in de werksituatie zal ik daar voorlopig niet veel zijn. Wat doe je in dan in zo'n geval? Je wikt en je weegt en overlegt met het hele gezin wat het beste is.

We hebben een week lang gewikt en gewogen en daarna ben ik op pad gegaan. Hoe lang weet ik nog niet, wel waar naar toe; US of A. Op 10 augustus ben ik vertrokken naar New York, en alhoewel dit duidelijk geen Florida is, wil ik het verslag toch hier plaatsen. De bedoeling is namelijk om wel in Florida te eindigen. Wanneer dat is blijft nog even onduidelijk, misschien wel morgen, maar misschien ook pas over twee maanden. Je leest het wel.

Vanaf morgen in elk geval de afronding van onze familievakantie (vrijdag 28 juli jl.) en het begin van mijn US of A solo trip , die begon op 12 augustus jl.).

MVG

A3

VRIJDAG 28 JULI 2006 WEER THUIS


Na een redelijk aangename vlucht (prima eten, maar helaas geen privé tv-schermpjes), komen we aan in Italie. Precies op tijd landen we op Milaan Malpensa en maken we ons gereed voor de laatste vlucht naar Schiphol.

http://img174.imageshack.us/img174/7...phol300nq1.jpg

Helaas blijkt onze vlucht ietwat vertraagd, en het duurt uiteindelijk meer dan anderhalf uur langer dan in eerste instantie gepland. Waarschijnlijk door de ietwat rare planning van deze vlucht, de nodige wind mee en het ferm ingedrukte gaspedaal van onze piloot, valt de vertraging bij landing op Schiphol uiteindelijk nog mee; slechts 30 minuten. Alleen duurt het op de beste luchthaven van Europa (en dat vind ik nog steeds veel meer zeggen over de andere Europese luchthavens dan over Schiphol) steeds langer voordat je de koffers hebt. Na een lange wachttijd hebben we dan eindelijk onze 5 koffers bij elkaar gescharreld en begeven we ons naar de vertrekplaats van het shuttlebusje van het Crowne Plaza, daar staat immers onze Multipla. Binnen 10 minuten zijn we ter plaatse en koersen we vol goede moed over Neerlands wegen naar Heesch. Helaas, al na 3 minuetn snelweg staan we volledig stil. Juist op het moment dat op het radiojournaal gemeld wordt dat vandaag de drukste dag van het jaar is op Schiphol, staan wij stil in de schipholtunnel omdat ze nu juist vandaag 2 van de vier banen hebben dichtgegooid, alsmede de volledige A4, A9 en weet ik al niet wat meer hebben afgesloten. Na vijftien minuten stilstaan kunnen we zonder overdrijven al zeggen dat we in twintig minuten Holanda al meer file habben gehad dan in drie weken Florida; ik ga emigreren!! Na een halfuurtje schelden komt er beweging in de stoet en schuifelen we richting zuiden. Wat een land, wat een land.

Bij thuiskomst wachten ons een aantal verrassingen, plezierige en onplezierige. Ten eerste is het in huis meer dan 30 graden. Celsius wel te verstaan. Ten tweede is het grote aquarium in de woonkamer geheel en al vertroebeld en stinkt het als een otter. Bij nadere inspectie blijkt geen vis meer in leven, maar gelukkig hebben alle schildpadden de warmte overleefd. Ook de planten boven het aquarium hebben allen de geest gegeven. Ook de techniek heeft ons in de steek gelaten; geen van de video’s, tv’s en andere audiovisuele hulpmiddelen geeft nog een kik. Wat is er toch aan de hand? Enig gerommel met snoeren en contactdozen lost uiteindelijk de situatie op, en als het aquarium helemaal is leeg gehaald volgt er nog leuk nieuws ook; tijdens onze vakantie zijn er vier schildpadeieren uitgekomen en drie van de vier superkleine beestjes (Floridiaans Muskusschildpadden, ook wel ‘stinkpots’ genoemd) zwemmen nog vrolijk rond. Nummer vier heeft het echter niet overleefd, en van hem (of haar) rest slechts een piepklein, leeg schildje. Toch is drie uit vier geen slechte score.

http://img174.imageshack.us/img174/5...tinkpotoa6.jpg

Ook de stapel post is nauwelijks te overzien. Hiertussen zit ook een pakketje uit Duitsland. Zou dat de...........ja hoor, het is de bij een Duist bedrijf bestelde vlag van Florida (€ 6,90) die een mooi plaatsje gaat krijgen op onze overloop; dit om de heimwee te verzachten........

http://img174.imageshack.us/img174/8...idaflagtr0.gif

Op naar de volgende vakantie......................

ZATERDAG 12 AUGUSTUS 2006 Alles zit mee!


Met toch een beetje gemengde gevoelens zowel aan de kant van degenen die uitzwaaien als degene die de uitzwaaitjes in ontvangst neemt, stap ik in de trein op station Oss. Via Den Bosch zal de NS, hopelijk, mij naar Schiphol brengen, alwaar de grote Atlantische oversteek voor de tweede keer in slechts luttele weken wacht. Geheel tegen de verwachting en alle voortekenen in, arriveert de trein exact op tijd op Schiphol. Met slechts één koffer, die ook nog eens voorzien is van een paar ontzettend soepel lopende wieltjes, begeef ik me tussen de mensenmassa naar de vertrekhal. Het is druk op de luchthaven, maar niet zo druk als je zou verwachten op een zaterdag midden in augustus. Ruim op tijd arriveer ik bij de incheckbalie van Continental Airlines voor de vlucht naar Newark. Mijn koffer wordt gewogen, ik gelukkig niet........, en deze blijkt ruim onder de 23 kilo limiet te vallen. Tsja, gewapend met slechts een gum en een onderbroek kom je niet snel boven een netto gewicht van 140 gram uit. En dan heb ik het nog over een grote gum; kun je nagaan als het een kleintje was geweest....

http://img183.imageshack.us/img183/7...vertrekbl8.jpg

Tot nu toe geven alle informatieborden ook aan dat de vlucht op tijd zal vertrekken; op zich al een wonder met alle commotie van de afgelopen dagen. Na een paar laatste shopping activiteiten, overigens voornamelijk om de inwendige mens te versterken, tax free shopping vind ik namelijk zowiezo zeer ongemakkelijk > ik ga toch niet de hele reis lang zeulen met allerlei spullen in flessen en flesjes omdat ik dan een euri of drie bespaar? Trouwens, het kan nu niet eens meer want je mag nog geen tube tandpasta meer meenemen in het vliegtuig. Dus is heel Nederland, gedwongen door de omstandigheden, dat wel, het weer helemaal met me eens. Aan boord van het toestel blijkt er de nodige ruimte te zijn, zo veel zelfs dat ik na een uurtje of wat vliegen, ik geloof dat ik de Big Ben net onder ons door zag schieten, het er maar eens van neem en languit ga liggen. En dan gebeurt wat er in ruim 30 jaar vliegen nog nooit is gebeurd;

• ik vlieg terwijl ik slaap*
• ik slaap terwijl ik vlieg*

* kruis aan waar u de voorkeur aan geeft

Midden boven de Atlantische Oceaan, hoe kan het ook anders, schiet ik (rustig maar, dit bedoel ik figuurlijk en niet letterlijk) wakker. Groenland (ik weet niet welk genie er vroeger kleurenblind was, want Groenland is echt hartstikke wit) zijn we al gepasseerd en op de schermpjes in de stoelen voor me is de US of A al te zien; wauw: zo vliegt de tijd (zowel letterlijk àls figuurlijk). De aardige stewardessen van Continental brengen ook nog eens precies op tijd iets te drinken, en zowaar begin ik te denken dat vliegen eigenlijk nog zo oncomfortabel niet is. En dat is dus echt voor het eerst! Het stelletje dat op de stoelen naast me aan het raam zit is overigens van mening dat er verder helemaal niemand in het vliegtuig zit. Ongegeneerd zijn ze een potje aan het vrijen, waarbij zowel visueel als hoorbaar weinig aan het toeval wordt over gelaten. God weet wat die twee allemaal hebben uitgespookt toen ik lag te snurken...? Het lijkt al niet zo veel later als de ‘fasten your seatbelts’ lampjes aan gaan en we ons moeten gaan voorbereiden op de landing. Eigenlijk is het een afstandje van niks, Amsterdam – New York. Zeker is dat dit rechtstreekse vliegen je toch een hoop rust oplevert en de stressfactor behoorlijk binnen de perken houdt. Geen zorgen over te halen aansluitingen en dus ook geen enkel risico op verbale gevechten met airline medewerkers over al dan niet te lange vertragingen, te grote of te kleine luchthavens etc etc. Alleen het geruststellende gevoel dat je straks na landing geduld moet hebben bij het clearen van de customs, zoals het hier zo mooi heet. In mijn geval duurt dit vandaag slechts 20 minuten; alweer een nieuw persoonlijk record. Er zitten nu zo veel dingen mee tijdens deze reis van slechts één dag oud, dat een angstig voorgevoel me bekruipt. Dit kan niet lang goed gaan.

http://img183.imageshack.us/img183/5193/newarkno0.jpg

Voorlopig echter wel. Een taxi die me voor een schappelijke prijs, omdat er nog drie medepassagiers zijn, naar Manhattan brengt, maakt dat het onheilspellende gevoel plaats maakt voor een gelukzalig; en da’s wel zo prettig. Het is ongeveer 18.00 uur als ik voldaan, maar toch enigzins moe van de reis, neerplof op het bed van room 131 van het Wolcott Hotel, op 4 West 31st Street, Manhattan, New York, New York, US of A.

http://img183.imageshack.us/img183/9...tthotelmc2.gif

Good day!

ZONDAG 13 AUGUSTUS 2006 Trains, plains & automobiles......


New York, here I come. Rise and shine al om 08.00uur, want ik moet op tijd bij het vertrekpunt zijn van Harlem Spirituals, een combinatie van een bustour door Manhattan en een echte onvervalste gospelmis. Precies om 09.00 uur kom ik aan op de hoek van 690 Eighth Avenue, tussen 43rd en 44th Street, alwaar de bus al staat te dampen. Het is al redelijk druk met wachtende mensen, en om 09.15 uur, het tijdstip van vertrek, zit de gehele bus mudje vol op één plaats na. Die plaats is naast mij. Ben ik mijn deodorant vergeten?

De tour begint met een tocht langs een aantal sights die allen bekend zijn van radio en TV. Al vrij snel maken we een stop en gebaart onze tourleader, zeer toepasselijk Mary geheten, dat we uit moeten stappen. We worden een gebouw binnen geloodst waarvan Mary zegt dat een kerk is. We geloven haar maar, het ziet er echter eerder uit als een verdwaalde graanschuur hier midden in Harlem dan als een gebedshuis. But never mind, binnen ziet het er al heel anders uit. Tot onze grote verbazing worden wij allen naar boven geloodst. Via een trap komen we op het balkon terecht en worden de spelregels uitgelegd. No flash, no eating etc. etc. Toeristen mogen de mis enkel bijwonen vanaf dit balkon, onder in de kerk zelf zijn alle plaatsen gereserveerd voor dearly beloved. We are all gathered here to say grace to our saviour, Jesus the Lord, amen. Binnen een tijdbestek van zo’n tien minuten verandert de geheel lege zaal beneden in een kakafonie van kleur, geuren en geluid. Kleur, omdat elke gelovige wel een ander bont tafelkleed aan heeft gedaan. Geuren, omdat er een damp naar het balkon opstijgt die elke verbeelding tart. Geluid, omdat het aanvankelijke geroezemoes omslaat in een éénstemmig eerbetoon aan Jesus. Werkelijk iedereen beneden zingt mee en swingt dat het een lieve lust is. Ook Mary, onze gids dus, laat zich niet onbetuigd en swingt op het balkon heerlijk mee. Alle vooroordelen worden bevestigd, en dat dit leuk kan zijn bewijst deze dienst. Authentiek of speciaal opgevoerd voor toeristen, de waarheid zal wel ergens in het midden liggen (al heb ik gezocht en hem niet kunnen vinden), de overall feel is geweldig. Beneden swingen en dansen de Afro Americans en op het balkon luisteren en klappen de tourists (excl. Mary, zij swingt dus ook). Aangezien ik, bescheiden als altijd, op de eerste rij zit van het balkon, heb ik een uitstekend uitzicht op het swingende geheel beneden ons. De dienstdoende priester, father Veltmans (?), is naar schatting 5 foot 2` lang, en 6 foot 3´ breed. Zijn lach is nog breder, 6 foot 4´. Hij zweet werkelijk als een otter, en onder hem heeft zich inmiddels een niet onaanzienlijke plas met – naar ik hoop – water gevormd. Aan het begin van deze reis dacht ik er nog over om later de beroemde watervallen te gaan bezoeken, maar daar onder me op het podium zie ik al de mini versie van Niagara Falls, of het moet een kwestie zijn van Nature Calls............

http://img181.imageshack.us/img181/5528/gospelup7.jpg

Dan gebeurt er werkelijk iets super stoms. In mijn enthousiasme (nou ja, voor mijn doen dan), leun ik iets te ver voorover waardoor het koordje van mijn fototoestel van mijn pols afglijdt. Met een oorverdovende klap valt het toestel, net tussen twee haarnetjes door, op de houten bank recht beneden me. Jammer, net mis.......... Als één van de lezers niet weet wat het betekent om het gevoel te hebben dat je van schaamte door de grond wil zakken (in dit geval van het balkon én van de kerk) moet ie dit ook eens proberen; gegarandeerd succes. De bom slaat zo in dat iedereen stopt met zingen en swingen en dat er boze blikken naar boven geworpen worden. Erwtjes, baked beans, Campbell’s soup > werkelijk alles krijg ik rond m’n oren. Tot mijn grote geluk neemt Father Veltmans het woord en zegt hij zoiets als dat ongelukken kunnen gebeuren en dat we met z’n allen wel vreselijk veel geblessed moeten zijn omdat de kans dat niemand geraakt zou worden heel klein was. Kijk, dat is nog eens een priester! Wel vraagt hij aan de Dutchmen with his red shirt and even redder head om verder te refrainen van Pearl Harbor like bombings...............

Als de mis daarna is afgelopen neem ik met een boei nog steeds zo rood als een hoofd (of andersom) weer plaats in de bus. Nu wil er al helemaal niemand meer naast me zitten........ Overigens heeft Mary er in alle consternatie nog voor kunnen zorgen dat mijn fototoestel nog bij me is terug bezorgd. En hij doet het nog ook! Wat een mazzeltov.

De rest van de tour hebben we waarschijnlijk nog vele interessante dingen gezien, maar ik niet. Ik heb uit schaamte alleen de vloer van de bus bekeken (voor de liefhebber: leuke, zwart rubberen matten met een soort Paisley motief).

Het is al na enen als de bus ons dropt in hartje Manhattan. Ik heb alle medepassagiers gevraagd wat ze vanmidaag gingen doen, en toen besloten om zelf iets te kiezen wat niemand genoemd had; deze mensen wil ik namelijk nooit van m’n leven meer zien, en zij mij zeker niet.........

Een adembenemende belevenis lijkt mij een helikoptertocht boven Manhattan. Via internet heb ik vooraf gereserveerd voor een tocht van maar liefst 12 minuten à raison van $ 115 (excl. tax). Voordat ik echter bij het vertrekplatform bij West 30th Street en 12th ben, heb ik toch echt behoefte aan iets hartigs. Derhalve onderbreek ik mijn wandelroute bij de 30th Street New York Deli voor iets lekkers. De keuze is niet moeilijk; een lekker broodje met rosbief moet de honger voorlopig wel kunnen stillen. Al snel begint de Deli-man te snijden aan zijn grote stuk roastbeef. Hij houdt echter niet op. Twaalf minuten later ligt er een stapel rosbief op mijn broodje die qua hoogte niet onder doet voor bijvoorbeeld een driedubbele whopper! Al etend van mijn pondje rosbief loop ik, als een volleerde New Yorker, recht naar het helicopterplatform. Het voor driekwart nog intacte broodje berg ik netjes op in een plastic zak, voordat ik me meld bij ‘All New York Tours’ voor mijn Chopper vuurdoop. Er staan op dat moment twee choppers aan de grond en er zijn ongeveer 12 wachtenden voor me. Aangezien er vier mensen per chopper mee kunnen, ben ik na een kwartiertje al aan de beurt. Ik maak kennis met de piloot, Jamie ca. 16 jaar oud, en mijn medepassagiers Tim & Kelly uit Montreal en Jack uit Tallahassee. Jamie kijkt een keer naar onze omvangen en posteert mij dan aan de linkerkant van het toestel, naast Tim. Kelly mag naast Jack zitten. De logica hiervan ontgaat me, maar even later zie ik aan de sticker op het dashboard met de tekst ‘tips are appreciated’, dat Jamie zelf ook nog lerende is. Behulpzaam als ik ben geef ik hem direct een paar nuttige tips, maar dan zegt hij dat er toch ietwat andere tips bedoeld worden........... oeps...

http://img181.imageshack.us/img181/1...nhattanvk1.jpg

Dan stijgen we op. Jamie scheert allereerst richting Chrysler Building en daarna zien we eigenlijk alle belangrijke wolkenbrabbers van Manhattan. Als toegift vliegt hij ook nog even richting Miss Liberty, en daarna gaan we alweer terug. We blijken uiteindelijk precies 8 minuten en 42 seconden in de lucht te zijn geweest. Desondanks toch zeer de moeite waard. Je moet wel oppassen dat je niet te veel naar de zijkant leunt, want je hebt het idee dat je dan zo door het dunne plastic van de zijkant van de helicopter heen valt. Best eng dus voor degenen die last hebben van hoogtevrees.

http://img181.imageshack.us/img181/4...rty9553bc4.jpg

De rest van de middag en avond slenter ik wat langs Broadway en Times Square, en dan weer terug naar het Wolcott. Bij aankomst op mijn kamer wacht er echter een onverwachte en ongewenste gast op me. Op de rand van de stoel zit een levensgrote kakkerlak. Bah! Ik loop meteen naar de receptie en maak melding van deze verstekeling. Onverschilligheid troef. OK, have it your way! Ik ga boven weer m’n jas aan doen en loop naar buiten om een beter hotel te zoeken. Al in de volgende straat heb ik prijs: het Stanford. Wel 15 dollar duurder, maar bij het zien van de kamer blijken deze dollars de move meer dan waard. Terug dus naar het Wolcott, snel inpakken, uitchecken en dan rol ik mijn koffer naar het Stanford toe. Moeten ze de kamer maar niet dubbel verhuren!

http://img181.imageshack.us/img181/7...kkerlakhf6.jpg

http://img181.imageshack.us/img181/264/stanfordxo2.jpg

Welterusten.

MAANDAG 14 AUGUSTUS 2006 ESB


Mwaaaaaaah, even lekker uitrekken, uit het raampje kijken hoe druk het is op straat – erg druk dus – en dan maar weer terug het warme bedje in. Het lijkt me buiten trouwens al veel te warm om vandaag echt actieve dingen te gaan doen.

Toch kan ik de slaap niet echt meer vatten – wat wil je ook, het is al bijna twaaf uur - , dus sta ik maar op. Na een lekkere douche gaat de korte broek aan en benen we enthousiast naar buiten. Om nou vandaag nog het American Museum of Natural History te bezoeken is eigenlijk zonde; dat is meer iets voor een hele dag, dus hou ik het vandaag maar bij een beetje shoppen en wandelen. Ik bezoek o.a. Macy’s and Sachs Fifth Avenue en loop al gauw met diverse tassen door Manhattan te zeulen. Af en toe lijk ik wel ene vrouw....... Omdat de te lopen afstanden hier toch wel redelijk groot zijn, en ik uit principe heb besloten om zo min mogelijk metro, bus en taxi en gebruiken, breng ik de gekochte waar eerst maar naar het hotel.

http://img168.imageshack.us/img168/4...newyorkir0.jpg

Daar aangekomen blijkt een dame net bezig met het cleanen van mijn room. Nou ja, dame, het is meer een slonzig type waarvan je in de tekenfilms van Tom & Jerry normaal gesproken alleen de anderste helft te zien krijgt; van die dikke donkergrijze pantys en veel te grote sloffen. Je zult hier niet snel de neiging krijgen tot................ De ‘dame’ in kwestie had blijkbaar al wel de 3 dollars gevonden die ik op het nachtkastje had achter gelaten, want ze is toch wel redelijk vriendelijk en............... de dollars zijn weg. Wat voor dingen kun je nog meer doen in New York die niet een hele dag vergen en toch de moeite waard zijn? Het Empire State Building uiteraard! Het hotel ligt er vlakbij, en dus loop ik even de one block naar Manhattans hoogste punt.

http://img168.imageshack.us/img168/3...ding201ag8.jpg

http://img168.imageshack.us/img168/8...lding1awj7.jpg

Tja, dat lopen ging dus lekker snel, maar de lange rij wachtenden ontmoedigd me wel een beetje. Het is nu bijna 18.00 uur, dus ik had eigenlijk wel verwacht dat er veel mensen inmiddels aan een mcDonlads tafel of iets dergelijks zouden zitten. Toch blijkt achteraf dat de lange rij al in 15 minuten was opgelost. De entreeprijs is overigens niet mis: $ 30! Hiervan is $16 voor de eerste lift naar de 86e verdieping en nog eens $ 14 voor de tweede lift naar de 102e verdieping. Het uitzicht vanaf de 86e is werkelijk adembenemend. Je kunt helemaal rondon het gebouw lopen en dus in alle windrichtingen een blik werpen (heb ik overigens niet gedaan, want beneden liepen mensen...). Vanaf de 102e is het uiteraard nog hoger, maar eigenlijk niet veel mooier. Het is meer dat je kunt zeggen dat je op de 102e bent geweest, dan dat het echt iets toeveoegt aan verdieping 86. Achteraf gezien was hier een uitgave van $16 meer dan genoeg geweest. Maar ja, achteraf hè....

http://img168.imageshack.us/img168/7...romesb2uw9.jpg

http://img168.imageshack.us/img168/2...fasoriays7.jpg

Nadat ik vanmiddag de rest van mijn broodje van gisteren heb genuttigd (bewaard in het koelkastje op de kamer), neem ik vandaag een mega burger bij Victory Diner aan 9th Avenue.
Smaakt prima en met een heerlijke saus, niet met ordinaire ketchup. In het nachtleven heb ik nog even geen zin (en ik durf niet goed), dus ga ik lekker Jay – the chin - Leno kijken op TV en val dan heerlijk in slaap.

DINSDAG 15 AUGUSTUS 2006 nine parrots

Vandaag even geen lanterfanten. Vandaag ga ik namelijk naar het American Museum of Natural History aan de rand van Central Park. Allereerst neem ik echter een typisch Amerikaans ontbijt met een bagle, een donut en een pretzel. Niet bepaald een healthy breakfast, maar dat loop ik er vandaag wel weer af. Mijn voornemen om zoveel mogelijk te voet te doen is, met uitzondering van de helikoptervlucht......., tot nu toe redelijk goed gelukt. New York is en blijft een unieke stad. En dat blijkt uit echt elk detail. Zo kun je ’s ochtends vroeg door Central Park wandelen temidden van een heleboel andere mensen waarbij je je afvraagt waar al deze mensen vandaan komen en wat ze hier in hemelsnaam zo vroeg aan het doen zijn. Vijf minuten verderop loop je in hetzelfde park in zo’n stil en verlaten stuk dat je je allerlei waanideeën in je hoofd haalt als dat je wordt gevolgd door een onguur type, en vervolgens komen allerlei rare beelden van enge films naar boven met levend begraven mensen etc. etc. Het is immers wel New York, met zijn geheel eigen sfeer en zijn geheel eigen crime rate.

http://img174.imageshack.us/img174/6...alpark2xu9.jpg

Iedereen kent waarschijnlijk nog wel de scène uit Home Alone 2, waarbij Kevin in contact komt met het vogelvrouwtje van Central Park. Het kost je hier absoluut geen moeite om aan te nemen dat zo iemand echt bestaat. Sterker nog, je krijgt hier het gevoel dat elke diersoort wel zo’n vrouwtje heeft....... Op een bankje aan de westkant van het park zitten zelfs twee vrouwtjes. En geloof het of niet, ze hebben gezamenlijk wel 9 (!) grote papagaaien bij. Als ik het goed heb zijn het allemaal Ara’s, groene en rode. De 9 beesten maken samen een herrie die heel Avifauna zou overstemmen, en ondanks het feit dat ze zo weg zouden kunnen vliegen, ze vliegen namelijk in het park behoorlijk grote stukken, komen ze toch telkens weer bij het bankje terug. Tenminste dat denk ik, want het kan natuurlijk ook zo zijn dat de twee dames hier al een tijd geleden zijn gaan zitten met een stuk of 30 Ara’s, en dat er nu nog maar 9 over zijn. Maar dat lijkt me stug. Beide dames zijn denk ik zo’n 50 jaar oud en zien er keurig verzorgd uit. Het zouden bijvoorbeeld twee oudere nannies kunnen zijn die de favoriete huisdieren van één of ander rijk en verwend joch aan het uitlaten zijn.

http://img174.imageshack.us/img174/9...otlady1jr6.jpg

Ook het aantal lospende honden is hier opvallend groot. En het merendeel loopt er volgens mij zonder baasje. Je zou hier zo’n typische Amerikaanse hondenvangersauto verwachten want die zou hier voorlopig wel even werk hebben.
Zo rond de klok van tienen loop ik het immense Museum of Natural History in, en betaal de suggested entrance van $30. Je mag hier in principe ook naar binnen voor helemaal noppes, maar voor elke leeftijdscategorie staat er op een bord dus ook een suggested entrance fee. Ik hoor (gelukkig) nog niet bij een bepaalde kortingsgroep en betaal dus de volle mep. Bij deze volle mep zitten overigens ook de entrees van de extra’s, zoals de IMAX filmvoorstelling en de special exhibitions. Het is voorwaar niet goedkoop voor een museum, maar je bent hier dan ook wel een hele dag voor onder de pannen.

Ik volg de aanbevolen route door het museum en het is echt indrukwekkend. De gehele natuur komt als het ware aan je voorbij, en met name een aantal diorama’s zijn echt heel indrukwekkend.


http://img174.imageshack.us/img174/8...onhdinoaq4.jpg
Ook de IMAX film over een afdaling in grotten in Californië is absoluut de moeite waard. Hier ontmoet ik trouwens ook toevalligerwijs twee Medelanders; Erica & Twan uit Enschede. Ze zijn nu al een week in New York en voorzien me van een aantal aardige tips. Vooral hun suggestie om naar het oude oorlogsschip Intrepid te gaan lijkt me zeer interessant. Op mijn beurt kan ik ze heel wat vertellen over good old Florida, hun volgende reisdoel. Ze gaan morgen met de auto naar Washington en vliegen van daaruit met Delta door naar Miami. Hun plan is om twee weken in Miami te blijven en dan nog een week in Orlando. Dit heb ik ze echt in recordtempo uit het hoofd gepraat. Als je echte strandfanatici bent dan is een omgekeerde volgorde, één week Miami en twee weken Orlando nog voorstelbaar, ben je dat niet dan is het - in mijn ogen - twee weken waist of time. Miami heb je immers in een paar dagen gezien en dan heb je mooi nog extra tijd om meer van Florida te zien en te genieten in Orlando. En alsof toeval niet bestaat, blijken zij ook oorspronkelijk via internet een kamer in het Wolcott geboekt te hebben en daar na een encounter met kakkerlakken uit verhuist te zijn. Alleen duurde het bij hen vier dagen in plaats van slechts één.

Overigens hadden Erica & Twan nog een sterk verhaal over een gebeurtenis in het museum. Momenteel loopt er namelijk een speciale expositie van levende reptielen met o.a. veel slangen. Deze heb ik vanochtend ook gezien. Toen zij er waren was er een python ontsnapt uit zijn kooi. Erica zag het beest namelijk net door de deur van het damestoilet heen glippen. Uiteraard was er, ondanks het feit dat een python geen gifslang is, opperste paniek in het museum en moesten er uiteindelijk vier bewakers aan te pas komen om ten eerste de twee op het toilet aanwezige dames te ontzetten en vervolgens het beest te vangen en terug te stoppen in zijn verblijf. Het zal vast wel een peeping tom tom python zijn geweest........

Het eten in het museum is trouwens ook heerlijk. In het Museum Food Court is de keus best groot en het wijkt een beetje af van de geijkte Amerikaanse kost. Ze hebben hier bijvoorbeeld overheerlijke panini’s. Mhhhhhhhhhhm.

http://img174.imageshack.us/img174/7...niverdeys6.jpg

Aan het eind van de dag, het museum gaat over een kwartier al dicht, loop ik samen met Erica & Twan weer Central Park in en je raadt het nooit: de papagaaienvrouwtjes met hun 9 koppige kroost zitten er nog (of weer natuurlijk.........)

WOENSDAG 16 AUGUSTUS 2006 IT’S FREE!


Vandaag wordt ik een Zuiderling. Dat wil zeggen, als de wereld zich zou beperken tot het kleine stukje dat Manhattan heet. Ik ga namelijk lower Manhattan bezoeken en heb op de planning staan: de Staten Island Ferry (met gratis zicht op Lady Liberty), Battery Park (gratis), Ground Zero (gratis) en Wall Street (gratis). Men zou, en hoe toepasselijk op woensdag gehaktdag, dit met recht een hollandse dag kunnen noemen. Ook al vanwege het feit dat Wall Street niet meer of minder is dan pak ‘em beet de Walstraat in Oss, de Oostwal in Den Bosch (die is overigens veel grôôôter) of de Walletjes in Amstelredam. Hier liep vroeger namelijk de aarden wal die de Hollanders opgeworpen hadden om de inheemsen buiten te houden. Nu is Wall Street uiteraard bekend van de dagelijkse koersen en het (on)geluk waarin mensen door deze beursweersberichten gestort worden.

Het is inmiddels ruim 15 jaar geleden dat ik voor het laatste in the Big Apple was, en een groter contrast dan op de plaats waar ik nu sta, is amper mogelijk. Waar eerst twee van de hoogste gebouwen van de wereld stonden, is nu een enorm gat. De sfeer die hier hangt is zeer onwezenlijk en toch bijna tastbaar. Tot twee keer toe kom ik langs een groep mensen die nog oprecht verdriet hebben en tranen over de wangen hebben lopen. Vijftien jaar geleden stond ik boven op het dak van het World Trace Center en had een geweldig uitzicht op Manhattan, op New Jersey, ja eigenlijk op alles, op de hele wereld. Als je nu op dezelfde plek zou gaan staan zou je niets zien. Je zou nog geen straat ver kunnen weg kijken en je blik zou dus beperkt zijn tot pakweg 100 meter. Wat een contrast! En de Amerikanen zouden de Amerikanen niet zijn als er inmiddels meerdere complottheorieën zouden zijn, niet in het minst gevoed door de laatste actuele film/documentaire. Ook de films Flight 93 en Fahrenheit 9/11 (en de voorganger Bowling for Columbine) houden dit soort theorieën in stand. Waar of niet waar, één feit blijft als een paal boven water staan; Bush is niet goed wijs.

http://img472.imageshack.us/img472/1...undzerovj8.jpg

George W. Bush begon zijn zakelijke carrière immers als een ‘zoontje van’ en had zonder zijn Pa waarschijnlijk nooit de status van miljoniar bereikt. Sterker nog, de kans was niet denkbeeldig dat hij nu als zwerver door de straten van New York had gezworven (of als landloper land had gelopen, of als dakloze had gedakloost, whatever you prefer). Maar goed, zo is het niet gegaan, en uiteindelijk is hij in de politiek beland. Gesteund door twee grote stromingen met enorme politieke invloed heeft hij met de hakken over de sloot het witte huis bereikt. De door Charlton Heston geleide Rifle Association (sinds ik dat weet kijk ik uit principe geen films meer waar deze gek in mee speelt) heeft de meest invloedrijke lobby in de gehele VS. Vooral gesteund door het traditionele oude Zuiden, met zijn zeer onverdraagzame en racistische achtergronden, bepaalt deze club voor alle fabrikanten van kogels tot en met nucleaire wapens het reilen en zeilen van de VS. Zeer waarschijnlijk is dat alle oorlogen in de wereld sinds 1945 niet zouden hebben plaatsgevonden als de VS niet zo geil was geweest op wapens en het publieke recht op bezit en gebruik er van. Het is niet voor niets dat in Zwitserland, waar mensen die het leger verlaten hun dienstwapen mogen houden, verrreweg de meeste (zelf)moorden worden gepleegd, en drie keer raden welk wapen daarvoor gebruikt wordt...... Juist ja.

De tweede belangrijke invloedrijke stroming waaraan George W. zijn ziel heeft verkocht zijn de extremistisch te noemen godsdienstige bewegingen in de VS. OK, George W. geloofde al in God, hetgeen uiteraard zijn goed recht is, maar om het Witte Huis te halen heeft hij de juiste organisaties gesteund en gefêteerd met bezoeken en toezeggingen als hij ‘straks eenmaal op het pluche zou zitten’. De hele wereld proeft er dagelijks de wrange vruchten van. Ook deze bewegingen komen, waar het de echte extremisten betreft, overwegend uit het Zuidoosten van de VS. Waar komt George W. vandaan? Het Zuidoosten van de VS. Waar ga ik het liefst op vakantie? Het Zuidoosten van de VS. NB: voor alle duidelijkheid > hier is geen sprake van oorzakelijk gevolg, maar slechts van een bruggetje om op verantwoorde wijze weer te kunnen overschakelen van politiek naar een neutraal reisverslag. Bij deze dus!

In Battery Park neem ik even een pauze om in stilte de overwegingen van het bezoek aan Ground Zero te verwerken. Niet dat je daar vandaag de dag veel gelegenheid toe krijgt, want het park wemelt van de straatartiesten en muzikanten (wel gezellig, maar niet bepaald geschikt als je even wat rust wilt), en de straatverkopers ( niet gezellig en ook niet bepaald geschikt als je even wat rust wilt).

http://img472.imageshack.us/img472/1...y20parkub6.jpg

Daarom maar meteen naar de Staten Island Ferry gelopen. Het blijft een leuk tochtje met prima uitzicht op het beeld der beelden en de mogelijkheid om gesprekken aan te knopen met toeristen of dagelijkse gebruikers van het veer. Zo spreek ik o.a. met William, die al zeven jaar op dagelijkse basis het heen en weer krijgt en gebruikt van de SIFerry. Hij geeft aan dat de drukte erg wisselend is, en dat de hele sfeer in New York sinds nine eleven eigenlijk heel anders is. Hij is vrij pessimistisch over de toekomst en vertelt eerlijk tot nu toe altijd Republican gestemd te hebben. Wel is hij zeer gemotiveerd om bij de volgende elections een Democrat te steunen, ‘no matter what kind of lunatic they might come up with’. Wel een indicatie voor het beeld van – en het vertrouwen in George W.

http://img472.imageshack.us/img472/2...onferryni2.jpg

http://img472.imageshack.us/img472/840/libertypw5.jpg

Daarna loop ik door het eerder genoemde Wall Street en eet nog wat van een vriendelijke straatventer. Verder bestaat deze dag uit wat rondlopen, indrukken opdoen en af en toe ook winkelen. Om de zoveel blocks loop je langs een leuk winkeltje, hetgeen zowel een antiekzaakje, een bookshop of een snoepwinkeltje kan zijn. Het blijft immers één grote melting pot.

http://img472.imageshack.us/img472/2...0senerytk1.jpg

http://img472.imageshack.us/img472/6...downersho6.jpg

Hasta la vista!

DONDERDAG 17 AUGUSTUS 2006 .....................................


Vandaag op pad zonder een echt doel. Lekker rondstruinen in the Big Apple. De meeste echte sites die je als toerist moet zien heb ik nu wel gehad, dus vandaag moet ik het doen met tweederangs attracties. Rockefeller Center, Radio City Music Hall en het dicht bij mijn hotel gelegen Penn Station. Ook de Trump Tower sla ik natuurlijk niet over. Het lijkt net alsof je door een film loopt. Ik denk dta de gemiddelde Nederlander die hier loopt meer dingen herkent als in, ik noem maar een plaats, Leeuwarden. Niet gek natuurlijk, want CSI Leeuwarden bestaat (nog) niet, Sachs 5e straat klinkt niet en LFPA (Leeuwarden Friesland Politie Afdeling) ligt niet zo lekker in het gehoor als NYPD. Trouwens, geprint op een sweater ziet het er volgens mij ook totaal niet uit.

http://img486.imageshack.us/img486/9...img2159ym2.jpg

Nu we toch aan het verhaal-vertalen zijn; nog een paar leuke:

Broadway = Brede weg
Times Square = Tijden vierkant
Battery Park = Batterijen Plantsoen
Queens = Koninginnen
Mad-i-son Square Garden = Gek-i-zoon vierkante tuin
Ho-bo-ken = Stop-meisjesnaam-vriend van Barbie
Flushing Meadows = Vlissingen weilanden
Big Apple = Grote appel
Greenwich Village = Groen welk dorp
Flatiron Building = Strijkijzergebouw
Man-hat-tan = Man hoed bruin

http://img486.imageshack.us/img486/9141/flatironsq2.jpg

http://img486.imageshack.us/img486/7...sichallaw8.jpg

Kortom, het is maar een rare stad en het wordt de hoogste tijd dat ik eens naar een normale plek om ga zien. Als ik ’s avonds terug kom in het hotel vraag ik me echt wel een beetje af wat ik hier eigenlijk doe. Een beetje in mijn uppie de toerist uithangen. Dan begint een stad - zelfs een stad als New York, New York, a city so nice they had to name it twice – een beetje te vervelen. Ik denk dat ik morgen maar eens de koffers pak, een automobieletje ga huren en eens lekker ga toeren. I’m in a New York state of mind, and a poor lonesome cowboy a long way from home............

http://img486.imageshack.us/img486/7...ckyluckrn0.jpg


Tot morgen dus.

VRIJDAG 18 AUGUSTUS 2006

Zoals gisteren gezegd ga ik vandaag de grote appel achter me laten. Misschien heb ik over een week of wat wel weer zin om terug te gaan, of krijg ik van iemand een supertip over een bezienswaardigheid die ik gemist heb, we zullen wel zien. Vooraleerst check ik uit bij het Stanford en laat een vette tip achter; het was hier heel wat beter dan bij het nabijgelegen Wollcott.

Eerst neem ik een bus naar Newark Airport en daar zoek ik met mijn recent via internet verworven klantenkaart van Avis een Hertz verhuurstation op. Grapje, een Avis verhuurstation dus. De Hispanic Avis medewerker probeert mij in zijn beste Engels uit te leggen hoe een en ander werkt met betrekking tot de one way toeslagen. Helaas is zijn beste Engels slechter dan mijn beste Hispanic, dus schakelen we maar over op Spaans. Meteen verandert zijn hele houding en vertelt de beste man honderduit over zijn hele familie. Als ik zijn verhaal een beetje heb kunnen volgen, dan komt hij uit Puerto Rico, werkt zijn vrouw als schoonmaakster bij één van de plaatselijke Ramada’s – muy bonita Hotelles senôr – en heeft hij maar liefst zeven kinderen. Drie zitten er nog op school en vier – de jongste daarvan is echter pas 15 – zijn al aan het werk. Het feit dat ik een poquito Spaans spreek heeft zo te merken ook invloed op de hoogte van de one way toeslagen. En da’s toch vreemd....... Aangezien ik echter wel weet waar de huur zal beginnen maar niet waar deze zal eindigen – zowel qua tijd als qua plaats – laat ik de hele riedel mijn linkse oor maar enteren en mijn rechtse oor weer leaven. Hadden we het toch net zo goed in het Engels kunnen doen....

http://img246.imageshack.us/img246/1607/avisvd4.jpg

http://img246.imageshack.us/img246/1856/hyundaiyd5.jpg

Mijn witte Hyundai Santa Fé heeft al 80.000 mijlen achter z’n kiezen maar ziet er verder prima uit. Ik draai linksaf de parkeerplaats af en begin mijn reis richting noordwesten. Ondanks het feit dat de borden op de I 87 aantrekkelijke namen weergeven als Rome, Schenectady en Amsterdam (!), kies ik voor de kleinere US 17 richting Binghampton. De plaatsen die ik passeer roepen qua naam allemaal wel een bepaalde associatie op; wat te denken van ‘Liberty’ bijvoorbeeld; zojuist lady herself achtergelaten in New York City en nu rij ik dwars door haan heen! De volgende plaats is ‘Roscoe’, bekend van Roscoe P. Coltrane, één van de hoofdpersonen uit de Dukes of Hazzard en ook ‘Hancock’ is bekend vanwege de illustere plaatsjesdraaier Herbie, die dezelfde achternaam had. Het landschap, hier in de Catskill Mountains, is weinig verheffends en ook niet bepaald afwisselend. Sterker nog, het is vrij saai. Vandaar dat ik op mijn route eigenlijk maar weinig stop. Behalve de nodige plasstops, overigens vaak gecombineerd met activiteiten die een soortgelijke volgende stop weer noodzakelijk maken, heb ik weinig oponthoud. Aan het eind van de middag komen via onder andere Rochester en Batavia de contouren van de plaats Niagara Falls al in zicht. In tegenstelling tot wat ik verwacht had, zit in de meeste auto’s, net als in de mijne overigens, slechts één persoon. Ik had er namelijk op gerekend hier allemaal bruidegommen achter het stuur te zien met op de passagiersstoel een jonge bruid in prachtig witte outfit. Helaas is het enige witte dat ik vanachter het stuur kan onderscheiden de kleur van de buitenkant van mijn Hyundai. Misschien morgen beter.

http://img246.imageshack.us/img246/350/i87se0.jpg

http://img246.imageshack.us/img246/9676/i17wl6.jpg

Na nog een kleine zoektocht naar een fatsoenlijke pleisterplaats eet ik wat bij een plaatselijke diner en check ik in bij (één van de ?) Days Inn.

http://img246.imageshack.us/img246/5...llssignrq3.jpg

Good night.