Turtle Hospital op Marathon

Een heel interessante ervaring. Onze kinderen vonden dit de nummer 1-activiteit van de reis. Niet te duur ook en erg educatief. http://www.turtlehospital.org

Ons verhaal van op de reisblog:

Onze eerste stopplaats is het Turtle Hospital op Marathon. Ik vond dit per toeval op internet en het leek me wel een leuke plek om te bezoeken. Er stond een lange rij aan te schuiven en er was pas plaats om 12.00 uur voor een rondleiding. We besloten ons in te schrijven en ons nog een uurtje bezig te houden in een juice bar dichtbij.
De rondleiding start met een slideshow, voornamelijk met uitleg over de verschillende soorten zeeschildpadden en wat ze in het Turtle Hospital juist doen om ze te helpen. De uitleg is in het Engels, ik probeer zoveel mogelijk te vertalen voor de kinderen. Dit lukt vrij goed en de kinderen raken gefascineerd. Vooral het feit dat ze bedreigd worden door mensen die ze willen opeten vindt Timon vreselijk. We zien ook een foto met afval dat 1 schildpad helemaal alleen opgegeten had. Hallucinant!
Vooral plastiek is natuurlijk een groot probleem. Een plastieken zak in het water lijkt heel erg op een kwal en laat dat nu juist hun favoriete voeding zijn.
Ook boten vormen een bedreiging. Ze varen over de schildpadden heen met alle gevolgen van dien. Hun schild helemaal opengereten en bij de genezing vormen zich gasbellen in hun weefsel waardoor ze nooit meer naar behoren kunnen duiken en vaak helemaal scheef zwemmen. Bijgevolg kunnen ze die schildpadden ook nooit meer vrijlaten in de open zee en blijven ze de rest van hun leven in het opvangcentrum. Dit fenomeen noemen ze daar het "Bubble Butt syndrome", genoemd naar Bubble Butt, 1 van de eerste schildpadden die ze in het hospitaal binnenkregen en die daar nu nog steeds zit.
Er worden ook vaak schildpadden binnengebracht met tumoren op hun poten en ogen. Het zijn een soort kankergezwellen die ze ontwikkelen door de vervuiling in de kustwateren. De kankergezwellen worden operatief weggesneden en na de operatie moeten ze nog een jaar tumorvrij blijven voordat ze terug vrijgelaten kunnen worden. Voorwaarde voor vrijlating is ook dat ze nog minimaal 1 oog en 3 vinnen hebben, anders kunnen ze niet overleven.

Na de slideshow mogen we het operatiekwartier zien. Er is op dat moment geen operatie bezig, maar we zien wel wat foto's. Daarna worden we naar enkele grote ronde zwembaden geleid waar enkele schildpadden in rondzwemmen die voornamelijk plastiek en andere rommel opgegeten hadden, maar die binnenkort terug vrijgelaten zullen worden. Daarna zien we nog wat kleinere badjes waar telkens 1 schildpad in zit die behoorlijk toegetakeld is, één zijn schild is helemaal opengereten door een boot, een andere zit vol tumoren en nog één heeft een zwemvlies tekort door een aanval van een haai. Tenslotte krijgen we nog de vaste bewoners te zien, allemaal schildpadden die het Bubble Butt syndrome hebben en vaak helemaal misvormd zijn. Deze schildpadden mogen we ook voederen, iets wat de kinderen natuurlijk fantastisch vinden.

We vertrekken met een blij gevoel terug op weg en besluiten dat dit opvangcentrum echt wel de moeite van het bezoeken waard was.