[Reisverslag] Ta2 Gerrit: Daytona Bike Week 2008

Op veler verzoek ;-)
http://img186.imageshack.us/img186/5...08kaartqw0.jpg

Inderdaad, het is weer zover, en er zijn daadwerkelijk mensen die mij gevraagd hebben weer een verslag bij te houden :mrgreen:,
dus daar gaat ie dan weer;

We zijn voornemens Donderdag de 28e te vertrekken naar onze VVVDV om in hun A4 hotel de nacht door te brengen, en de auto achter te laten om Vrijdagmorgen om 10.10 met de DL39 naar Atlanta af te reizen.
We komen daar lokaal 14.10 aan en gaan met dezelfde DL39 (??) om 15.30 verder naar Orlando waar we 17.02 hopen te landen.

Na de gebruikelijke discussie bij de Alamo incheckbalie gaan ook wij (mijn vrouw Marion en ikke) op zoek naar de beroemde Equinox om waarschijnlijk te vertrekken met een andere mid-size SUV, of misschien wel met een gratis upgrade (dat zou voor ons dan in die 30+ keer, in tegenstelling tot wat ik hier vaak lees, de eerste keer zijn :roll:)
En dan gaan we, en dat is wel voor het eerst, een totaal andere richting op dan gebruikelijk. Wel de 417 op (Central Florida Greenway a.k.a. Seminole Expressway), maar nu naar boven richting Sandford.

Het geval wil dat de door ons beoogde villa, waar we in Oktober al een sneak preview genomen hebben, al verhuurd was tot 1 Maart en we dus een dagje elders moeten verblijven. Omdat we toch Daytona georiënteerd zijn leek het een goed plan om die overnachting maar die richting op te plannen om dan Zaterdag een klein stukje te hoeven tuffen voor ons eerste (van vele) Bike Week bezoek.
Nu is het zo dat hoe dichterbij Daytona je deze periode een fatsoenlijk hotel wil boeken, hoe duurder dat wordt. Het bekende vraag en aanbod fenomeen, per mijl komt er 10 dollar per overnachting bij.
Dus is onze "veilige" keus gevallen op de HI Express in Sandford, een hotel van de keten waar we in de loop der jaren een goede ervaring mee hebben.

Zaterdag zoeken we, na de broodnodige inkopen in Daytona :-\", dan onze zorgvuldig geselecteerde tijdelijke woonstee (we hebben nogal wat wensen) in Indian Creek, Kissimmee op.
Deze Sunshine Villa is van een Iers gezin, Lewsey en Babs Oyeleye die ons in Oktober al een tour hadden gegeven om te laten zien dat alles wat we wilden (pool/SPA, wifi, lanai en als bonus een nieuwe gameroom) aanwezig was. Ook voor a.s. Oktober is hij al weer geboekt, waarbij we als frequent visitor de poolheat en een korting kado kregen =D>.

Van hier uit gaan we de komende week en een beetje weer diverse dingen ondernemen zoals o.a. diverse Daytona bezoeken, de dragraces in Gainesville en een basketball (Magic vs. Raptors) en baseballwedstrijd (Braves vs. Tigers).
En daar ga ik dus over berichten, dat U het maar weet 8-)

Daar komt ie dan, het verslag uit de Sunshine State. Het heeft wat geduurd, maar geen internet en daarna ruzie met een router waren hiervan de oorzaak.

DONDERDAG 28 FEBRUARI – Geheel volgens traditie pakken we een paar uur voor vertrek de koffers, nadat er tijdens de voorbereiding al, geheel tegen de traditie in van alles mis is gegaan.
Gisteravond wilden we nog even wat extra nummers op mijn Ipod zetten, maar daar dacht de verschrikkelijk gebruiksvriendelijke software van meneer Apple heel anders over. We hebben sinds kort een nieuwe PC in huis (een prachtige zwarte barebone Shuttle) en daar had mijn pod nog geen kennis mee gemaakt en dat liet Itunes ons gelijk weten door de hele muziekbibliotheek er af te gooien en het speeltje gelijk niet meer te herkennen en er dus niks meer mee te kunnen. Daar gingen mijn heavy metal slaapliedjes………

Nu zit Marion daar niet zo mee, dus die is vanochtend nog naar de appelboer geweest om het ding compleet opnieuw te laten inrichten en gelukkig staat alle muziek op een externe harde schijf die via de laptop gevoerd werd aan de pod. Hoef ik gelukkig geen nieuwe te kopen en kan ik gerust slapen in de plane :grin: .
Dus togen we een uur na het inpakken naar de van der Valkjes aan de A4, waar we vriendelijk ontvangen werden en ons meegedeeld werd dat we mooi vroeg geboekt hadden omdat er tegenwoordig ter plaatse 6% extra betaald moet worden als je een kamer via een internetsite (hotels.nl bijv. zoals wij) boekt. Nieuwe regels, net als dat je nu betaalt voor het parkeren. Ook zo’n éénzijdige beslissing, die nu niet meer opvalt, want het parkeergeld is gewoon in de kamerprijs verwerkt. Het parkeren is nog steeds gratis, maar de kamer 30 tot 40 % duurder.
En een bekertje automatenkoffie doet er €1,25 ! Doe je dit in een kopje, dan komt er 75 cent bij. Volgens mij zijn ze geld nodig in Nuland.

Maar je kunt er redelijk fijn slapen, als je van warmte houdt (25 graden op de kamer, met een niet werkende thermostaat), en het belangrijkste; je kan er je auto gratis parkeren tijdens je vakantie.
Plus dat je al een beetje vakantiegevoel aan het kweken bent, en dat is ook lekker.

VRIJDAG 29 FEBRUARI – The Lord giveth and the Lord taketh away. De gift is natuurlijk de extra dag in dit schrikkeljaar, en de twee koppen koffie de Marion vanochtend in het restaurant ging halen en waar niemand was om haar 4 eurootjes afhandig te maken. Waarschijnlijk is kwart voor zes te vroeg voor een rip-deal.
Maar vandaag heeft taketh away de overhand. En dan doel ik niet op de twee koppen koffie die ik om tien over zes ophaalde en wèl moest betalen, maar wel op het feit dat we op Schiphol direct zagen dat onze vlucht 50 minuten vertraging had, en we dus op zeker de aansluitende zouden missen.
Ook de beloofde Boeing 767 400ER was honderd punten gedaald en door deze diskwalificatie zijn persoonlijke videoschermpjes verloren. Toch fijn dat de Ipod het weer deed, maar een minpuntje was het wel.
We werden omgeboekt naar een vlucht die bijna 3 uur later van Atlanta naar Orlando zou gaan, dus dat was geen ramp, ware het niet dat onze bagage een paar vluchten eerder meegereisd was en we dus bij een totaal verkeerde band stonden te wachten op iets wat luttele meters verderop eenzaam stond te zijn.
Doordat we om half acht landden i.p.v. 5 uur hadden we de pech vlak achter een Lufthansa luchtschip neer te dalen, met een paar honderd Deutsche Leute die natuurlijk allemaal een auto via FTI gehuurd hadden. Wij hadden de auto via usareisen.de (de Equinox…..:-\") dat weer loopt via…….FTI.
Dus er stond een rij bij Alamo die tot enkele tientallen meters buiten de bekende slingerpaadjes reikte.
Dat kon dus nog wel even duren.

Maar het was niet allemaal kommer en kwel. Allereerst moesten we op Schiphol nog een aantal uren stukslaan en dan bij voorkeur voor de douane, want het "kijk ons eens" vervroegde rookverbod van de luchthaven houdt, behalve de tientallen medeparia´s, ook ons zo lang mogelijk bij de ondernemers in de taxfree zone weg.
Eerst eens een lekker ontbijt bij Grand Plaza, en dan zien we wel verder. We moeten nog wat geld kleuren en zeker even een bezoek brengen aan de nieuwe Starbucks. Daar blijken ze zelfs een terras te hebben en genieten we in een winterzonnetje van onze drankjes, een rokertje en een oefening van de Marechaussee die zich op de aanpalende parkeerplaats afspeelt.
Een aanrader voor al onze (en ongetwijfeld vele andere gewoonterokers) toekomstige reizen. Met een Frappachino en een peukie op het terras bij Starbucks. Het lijkt Florida wel !
Eenzelfde ervaring hebben we, na een lange edoch met veel slaap verkorte vlucht, op Atlanta Hartsfield airport. Daar zijn, in tegenstelling tot thuis, weer rokerslounges geopend (zoals op steeds meer US airports gebeurt) en de Budweiser Bar op concourse A is een hele gezellige. De Amerikanen willen ook graag klandizie van de 30 % rokers van de bevolking en getuige de drukte in de bar lukt ze dat aardig. Voor ons weer een reden om met Delta op Atlanta te blijven vliegen, of met United op Washington. Een tip voor rokers dus.

Uiteindelijk moesten we Atlanta verlaten om in Orlando dus in de schlange von der mannschaft te belanden, maar uiteindelijk waren we onze Oosterburen wel een beetje dankbaar.
Dat er geen Chevrolet Equinox zou staan is op dit forum geen nieuws, en hadden we min of meer wel verwacht, maar door de duitse invasie was er zelfs geen similar te bekennen. Alle midsize SUV´s waren op !
Dus gebeurde het totaal onverwachte; bij melding aan een jongedame van Alamo was de respons: "Dan pak je toch wat anders" We hadden een UPGRADE !!
Nu was de keuze bij de gewone SUV´s ook al aardig uitgedund, maar toch. Tussen de paar Trailblazers (witte, dus toch (niet echt mijn keuze) , waar de Duitsers op af sprintten stond nog een fraaie Toyota Highlander Special Edition, met alle opties, zoals 4WD, gespoilerd en een mooi elektriek zonnedak.
Die werd de onze en bracht ons via de 417 North naar de Holliday Inn Express in Sandford, waar we ons na de check-in weer eens verbazen over het verschil tussen ons laatste hotel en dit doorsnee Amerikaanse hotel.
Hier zijn de kamers groter, de voorzieningen (shampoo e.d , magnetron, koelkast, koffiezetter etc.) beter, internet en ontbijt inclusief en dat voor een half van der Valkprijsje.
Toch blij dat we dat al geregeld hadden in tegenstelling tot een aantal Nederlandse medereizigers, die na aankomst op MCO werkelijk alles nog moesten regelen. Auto, hotel, niets was voor elkaar. En da na een reisje van meer dan 22 uur. Ook daar blijf ik me iedere keer weer over verbazen.

Na installatie gaan we voor de eerste van vele keren naar de Wal*Mart om de eerste inkopen te doen, en behalve een biertje en een snackje valt er ook gelijk een roodzwarte Nintendo Dslite in ons mandje. Dan hebben we die maar vast.
Na de microwave snack en één MGD-tje is de pijp (na 24 uur) zo goed als leeg en duiken we in de King Size om zo goed als zeker ‘s morgens zoals gewoonlijk weer op tijd wakker te worden. Het werd alleen nog wat vroeger als gepland, want de wekker liep netjes om 4 uur in de nacht af, waarschijnlijk te danken aan de vorige bewoner Nu is dat zelfs voor ons te vroeg, dus draaien we ons, na de stekker er uit gerukt te hebben, grommend om, om 3 uur later "normaal" wakker te worden.

ZATERDAG 1 MAART zal ik morgen (straks) verslag van doen, evenals de dag van morgen, want het is al weer laat genoeg, en vandaag was het een drukke dag, maar dat horen jullie morgen.
Snappen jullie het nog :wink: ?

ZATERDAG 1 MAART- Wat me altijd weer op/tegenvalt is dat wanneer je een in Word gemaakt verslag copy/paste, je dit weer helemaal moet editen op het forum. Maar goed, ook dat went.

Vandaag is het de verjaardag van een goede vriendin, maar omdat we eergisteren via het web al wat geregeld hadden, hoeven we nu niet te bellen, sms-en of msn-en, en kunnen we met een gerust hart aan het complimentary breakfast en daarna uitchecken.
Het HIE ontbijtje ziet er niet verkeerd uit. Buiten de Donuts, Bagels en Danish ligt er wit en bruinbrood, al dan niet voor de toaster, maar ook scrambled eggs en beef paddies. Diverse sappen, koffie, thee, melk en yoghurt en een paar soorten serials. En een stukje fruit naar keuze voor onderweg. All you can eat, als het maar voor half tien is.

Maar aangezien we al om zeven uur naast het bed stonden, checken wij zo’n beetje om half tien uit en gaan dan op weg voor ons eerste bezoekje aan Daytona. En dan blijkt dat Sanford een goede keuze is geweest, want je bent dan al halverwege t.o.v. Kissimmee richting Daytona. Het is gewoon doodjammer dat ze hier geen huizen verhuren tegen Kissimmee prijzen.

Onze eerste stop is North Beach Street en het valt ons direct op dat er veel meer bikers in de weer zijn in vergelijking met de laatste jaren. Dat belooft wat voor de komende week, want een heleboel motorvrienden komen vaak in die komende week en laten dat vaak afhangen van het weer, en dat wordt mooi.
Het gaat druk worden dus, en dat is al een beetje te zien op North Beach waar al een boel volk rondstruint bij de diverse kramen. Om op zeker te gaan schaffen ook wij vast wat spullen aan, want anders konden de door mij verlangde shirts wel een niet meer beschikbaar zijn in de komende week. Ik heb namelijk een, onder bikers gezien, zeer populaire maat………;-)
De nieuwe indeling van de vendors op North Beach/ Riverfront Park maakt dat het weer wat "voller" lijkt dan voorgaande jaren, maar kan niet verhullen dat steeds meer vendors en bikebuilders verkassen naar populairdere plekken als de Speedway en vooral Destination Daytona, waar we later deze week nog heen zullen gaan..

Maar we scoren nog wat leuke hebbedingetjes, maken wat foto’s en besluiten dan maar te verkassen naar Millers Custom Parts op N. Ridgewood A1A waar ook altijd veel te beleven is. Om daar aangekomen in een Free Magazine te lezen dat op dat moment de onthulling van hun eerste showbike en de presentatie van hun eigen bedrijf plaatsvindt van Vinnie en Cody (V Force Customs), voormalig personeelsleden van Orange County Choppers, de hitserie van Discovery. En dat vindt plaats op Riverfront Park…….#-o, waar wij zojuist wegkwamen.
Major f*&ckin bummer, maar ze zijn er gelukkig nog de hele week, dus gaan we zeker nog een kijkje nemen.

Cody, maar vooral Vinnie waren eigenlijk de jongens die de, bij de vele kijkers en fans zo populaire, motoren bouwden terwijl de schreeuwende vader en de aartsluie jongens Teutel altijd de credits kregen.
En nu gaan ze dus voor hun zelf, groot gelijk en ik hoop dat het ze goed gaat.
Maar wij waren bij Millers en na het bekende rondje, met de bekende snackafsluiter bij Wendy’s, stappen we na een fotosessie bij en in een meterslange Hummer trouwlimo in onze eigen koets om richting Kissimmee te vertrekken, om intrek te nemen in onze eigen Sunshine Villa.
En de sun die shined. Het is rond de 25 graden, en de pet moet regelmatig af om de watervallen op de kale kletser weg te poetsen. Maar een kniesoor die daar werk van maakt…..


Aangekomen in Indian Creek zien we dat de schoonmaakster nog bezig is, maar dat is van korte duur.
Normaal is 4 uur de check-intijd en het is net 3 uur, dus we maken haar maar wijs dat we dispensatie hebben voor early check-in. Ze neemt dat maar zo aan en laat ons zonder enige vorm van ID naar binnen.
Als we kwaadwillend waren geweest (ik heb een eerlijk gezicht…) dan was dat maar van korte duur geweest, want het huis is voorzien van een alarm en een sleutelcode dus na de eerste keer de deur achter je dichttrekken was het over met de pret. Maar toch……
Ik heb nog wel een alarm gedemonteerd (op straffe van een forse boete…..[-o<) en dat is dat van de deur naar de pool. Die mag niet los blijven staan en doe je dat wel, gaat er een verschrikkelijk schel alarm af. Nu niet meer.


We richten het mooie huis in en gaan dan boodschappen doen. Het plan is Wal*Mart, Home Depot, Publix, liquor store en dan weer naar huis, maar het loopt anders. We spenderen weer zo veel tijd bij de Wal*Mart, dat er voor de rest niet veel over schiet. Ze hebben daar nu zelfs, sinds een klein jaar, en liquor store. Niet direct in het zicht, maar toch gevonden, dus het enige dat ons daarna nog rest (we slaan de Home Depot even over) is de Deli bij de Publix om de hoek. Daar halen we ons avondeten, Chicken Teriyaki, Pork Chop, Herbed Mash Potatoes en Fruit en Veggie Salad, voorwaar een feestmaal.
Na de maaltijd probeer ik de laptop aan te sluiten op het wifi netwerk, wat nog niet zo eenvoudig gaat als ikwel zou willen, maar uiteindelijk na veel vloeken en zuchten toch lukt om het eerste verslag te typen.


Dat lukt aardig, en met inneming van een paar verse sapjes wordt het weer een kompleet verhaal. Iets waar mijn eega zich toch weer steeds over verbaast, maar waar mijn vingers en brein duidelijk geen moeite mee hebben.
Ook dit verslag rolt na amper 4 uurtjes slaap weer als vanzelf uit de schootcomputer zodat we al weer zijn aanbeland bij ;
ZONDAG 2 MAART – Maar daarover later (evenals wat fotootjes) meer, we gaan nu naar Gainesville.

Ik dacht ik doe er ook een paar foto's bij. Maakt het wat leuker.

http://img176.imageshack.us/img176/8431/forumatt1.jpg

Het is 's avonds cq 's nachts nog wel wat frisjes

http://img176.imageshack.us/img176/1719/forumbvd5.jpg

Old stuff on North Beach Street

http://img176.imageshack.us/img176/7087/forumchf6.jpg

Motoren in soorten en maten

http://img176.imageshack.us/img176/6616/forumdmn3.jpg

Even chillen in de limo

http://img176.imageshack.us/img176/1770/forumebn3.jpg

Aparte modelletjes

http://img176.imageshack.us/img176/7988/forumfdz2.jpg

Op bezoek bij de dragraces, met rechts kampioen Doug Vancil en vrouw/monteur Julie

http://img176.imageshack.us/img176/1083/forumghs5.jpg

Horen en zien vergaat je, en de neus zit vol met rubber

http://img176.imageshack.us/img176/4828/forumhec4.jpg

Met snelheden van boven de 200 mijl (320+ KM) per uur

Zo, nu nog even het verslag van vandaag......:-k

ZONDAG 2 MAART - Laat naar bed en vroeg op, het lijkt wel een (vakantie) ritueel.
Maar zo geniet je wel optimaal van de vakantie, en dat moet je koesteren. Nu waren we niet de enigen die het gisteravond laat gemaakt hadden.
Iets verderop in de wijk was duidelijk een "party going on" met behoorlijk wat zeer luidruchtige (obvious) Engelse vakantiegangers. En dat was om 2 uur, toen wij het inmiddels hadden gehad, nog volop aan de gang.
Als je daar naast woont ben je niet blij, of je nodigt jezelf uit natuurlijk……..:lol:

Maar vandaag staat een bezoek aan de dragraces op het programma, en het belooft een mooie, zonnige dag te worden. Dus gaat de reis naar Gainesville, een plaats die zo’n 200 kilometer up north ligt.
Door de completering van tollway 429, die de US192 met de Florida Turnpike verbindt, lijkt Gainesville voor je gevoel een stuk dichterbij. In één (betaalde) streep, in plaats van de drukke US27 door Davenport en Clermont, met al zijn stoplichten.
Nu nog alles in één keer meenemen (koelbox, TomTom Charley) , dan gaat het nog vlotter.

Niet dat ik onze Antilliaanse TomTomstem nodig ben, maar we hebben hem bij ons, dus waarom niet.
Ik raak in de buurt van Gainesville ook aardig met hem in conflict, omdat hij me ergens heen wil sturen (bijna letterlijk het bos in) waar ik absoluut niet wil. Ik win, en heb natuurlijk gelijk.
We zijn precies op tijd op de dragway, waar we in een brandend zonnetje en een fijn briesje de introductie van de eerst gekwalificeerden in de diverse klasses meemaken.
Daarna volgt geheel traditioneel het gebed en de Star Spangled Banner, die ons altijd weer een kippe(n)velmoment bezorgen. En dan barst het geweld los !!

Onze favoriete klasse is de Top Fuel, waar de nitrogestookte zwaar aangepaste "Harley Davidsons" in rond de ZEVEN seconden de kwart mijl afleggen, met topsnelheden van rond de 200 mijl per uur. Awesome !
Horen en zien vergaat je, en je voelt de "rumble of the engine" letterlijk in je maag. Omdat je zo dicht op de baan zit, ruik je het rubber wat vrijkomt tijdens het warmdraaien en vind je dat ook later in je zakdoek terug.
En foto’s maken is ook erg prettig vanuit deze positie. Ook in het rennerskwartier kun je vrijelijk rondlopen en plaatjes schieten. Daar om heen staan er allerlei kraampjes met merchandise en voedsel en drank.
Zeer de moeite waard om eens een keer te bezoeken. Er zijn ook diverse dragways in en rond Orlando waar regelmatig wedstrijden zijn (auto’s en motoren), maar wij gingen voor de All Harley kampioenschappen, en dan moet je naar Gainesville, waar ze voorheen hier net om de hoek waren, in Bithlo.

Aan alles komt een eind, maar dat hebben wij niet afgewacht. Dus na een paar uurtjes taaien wij weer af richting Kissimmee, maar nu doen we het laatste stuk weer ouderwets, via de US27, want we willen nog even shoppen……, bij de Wal*Mart.
Je moet uiteraard je verslaving bijhouden, en zoals het een goede verslaafde betaamt, verzin je iedere dag wel weer een smoes om aan je behoefte tegemoet te komen.
Nu zijn we nog op zoek naar een klein tentje om op ééndaagse motortreffens mee te nemen, en we hebben via diverse websites al wat vooronderzoek gedaan. Nu nog zien of ze "in store" zijn.
Voorlopig staat een Coleman Ara van Target met stip op nummer één.

Nu we er toch zijn besluiten we een barbecue te kopen. Dat is namelijk echt het enige minpuntje aan onze Sunshine Villa, het ontbreken van een barbecue. Je kunt bij de beheerders wel een gasbbq huren, maar wij kiezen voor een prachtig houtskool exemplaar (foto volgt) voor nog geen 10 dollar ! Die mag dan wel niet binnen de poolscreen gebruikt worden, dus verkassen we naar de brede grasstrook tussen de woningen.
We pakken nog wat sauzen mee en gaan dan door naar de Publix voor vlees, brood en kruidenboter, een item dat tot voor kort slecht tot niet verkrijgbaar was in de US supermarkten. En we hebben al wat gezocht.

Thuisgekomen maken we voor het eerst gebruik van de verwarmde pool, en weken een uurtje uit in de bubbels van de nog warmere jacuzzi. Even de vermoeide spiertjes losjetten.
Dan is het tijd om de barbecue in elkaar te knutselen, wat erg soepeltjes verloopt, en de zak kolen aan te steken.
Wegens de invallende duisternis leen ik nog even een schemerlamp uit één van de slaapkamers, die vanaf vandaag dienst gaat doen als buitenlamp. Al snel liggen de burgers en sausages te knetteren op het rooster en dekken we de tafel onder onze overdekte lanai. Dat doet je de in Nederland aangekondigde sneeuwbuien wel heel snel vergeten. Uiteraard kunnen we niet alles op, maar verder was het uitermate smakelijk.

Na de gegrilde maaltijd (die zeker nog een herhaling krijgt) gaan we nog even bezig met de foto’s, om daarna direct een selectie op het forum te plaatsen. Tot een uur of twaalf tafelen we nog wat na, om tot de conclusie te komen dat we eigenlijk, zeer tegen onze gewoonte in, nog nauwelijks TV gekeken hebben.
Morgen staat weer een heen en weertje Daytona op het programma, maar daarover morgen meer.

MAANDAG 3 MAART – Vandaag hebben we niet zo’n haast, dus gaan we op het gemak ontbijten, als iedere dag en wel op z’n Amerikaans. Toast, bacon, scrambled eggs en pancakes. En turkey voor op de boterham.
En dat alles aan de eigen keukentafel, met OJ en een bijna Nederlands bakkie leut. TIP; kijk in de supermarkt naar Folgers Classic Roast in de rode bus.. Die lijkt erg goed op de nationale DE , weten wij na gedegen marktonderzoek. En hij is ook nog eens vriendelijk geprijsd.

Vandaag dus een rondje Daytona. We vertrekken na de spits, dus moeten zonder problemen de I4 richting oostkust kunnen volgen. Dat gaat goed tot bij Altamonte Springs, waar een opstandige schop (a.k.a. spade) besluit de aanhanger van zijn landscaper baas te verlaten. Wat je dan allemaal voor je ziet is een beetje moeilijk te omschrijven, maar lijkt erg op slalommen in groepsverband. Het gebeurden een auto of 5 tot 10 voor ons, op de meest linker van de daar nog 4 rijstroken en een snelheid van rond de 70 mijl. Als bij afspraak gingen we allemaal om beurten een andere kant op, en mijn kant was de (gelukkig) brede vluchtstrook ter linkerzijde.
Wonder boven wonder liep alles goed af, al leek het wel een F1 circuit in de bandenopwarmronde. Ook de andere 3 rijstroken werden niet "geraakt" en in de spiegel zag ik ook geen spectaculaire dingen gebeuren.
Al denk ik dat de vele oplichtende remlichten daarna wel voor een lichte file gezorgd hebben.

Uiteindelijk zijn we toch in Daytona aanbelandt, waar het deze keer drukker lijkt dan vorig jaar. De eerste stop is weer North Beach Street/Riverfront Park omdat we alsnog een bezoek wilden brengen aan Vinni en Cody van het nieuwe V Force Customs. Het zijn werkelijk heel aardige lui die alle tijd voor je nemen, maar wel een beetje gaar waren van het de hele dag in hun stand zitten, handjes schudden en op de foto moeten.
Heel anders dan hun voormalige werkgevers, die dat hooguit een uurtje per dag nodig vonden. Ook wij maken foto’s, ook van hun V Force One, de bike die ze speciaal voor Daytona gebouwd hebben en die verloot gaat worden onder een ieder die maar een emailadres achterlaat. De uitslag wordt in Bike Week 2009 bekendgemaakt, en je kunt dan de fiets gelijk meenemen. Hij is mooi gemaakt, niet geheel mijn smaak, maar we komen er volgend jaar graag voor terug, als het echt niet anders kan……:-\"

We kopen nog een T-shirt en wat hebbedingetjes en gaan dan weer naar de rechtbank, waar onze auto zoals gewoonlijk geparkeerd staat. Waar je overal 5 tot 10 dollar betaalt, is het hier gratis, erg dichtbij het gebeuren en gelukkig niet zo bekend. Dus hebben we altijd plek. De auto voert ons de Main Street-brug over om aan de andere kant te belanden in het hart van Daytona Bike Week. We zoeken de gemeentelijke parkeergarage aan Earl Street / A1A maar weer eens op, om tot de aangename ontdekking te komen dat de tarieven aangepast zijn. Was het voorheen nog 5 dollar per motor en 10 per auto, nu gaan de auto’s op uurtarief met een max. van 8 dollar, maar wij betaalden bij het ophalen een luttele 5 dollar, dus een halvering van het oude tarief.

Recht tegenover de parkeergarage ligt het Ocean Center, dat op dit moment door aanbouwen bijna in grootte verdubbeld wordt, maar waar in het "oude" gedeelte de show van de Harley Davidson fabriek plaatsvindt.
Niet alleen kun je daar de nieuwste modellen zien, maar kopen wij er ook ieder jaar een door Willie G. (kleinzoon van de oprichter) Davidson speciaal ontworpen T-shirt. En maken vaak een babbeltje met de secretaresse van Willie G., Christine Eggert, waar we een aantal jaren geleden in eerste instantie via email contact mee kregen.
Maar de grote baas hadden we nog nooit "live" gezien. Wel van een paar honderd meter afstand op de 100-jarig bestaan feesten in Milwaukee, maar dat had net zo goed iemand anders kunnen zijn. Maar volgens de verkoper was vandaag onze lucky day. We waren "just in time" om goeroe Willie G. &#232;n zijn zoon Bill (ook werkzaam als ontwerper bij HD) te zien binnen komen rijden op de nieuwste Harley modellen. Een nog nooit eerder vertoont, dus historisch moment. Vijftien minuten later komen de beide heren na een1200 mijl lange tocht dan het conventiecentrum binnen kachelen, onder luid applaus.

Het was even leuk, en een paar fotootjes van dichtbij zijn ook nooit weg, maar we moeten verder, Main Street in. En dat is bij deze hitte altijd weer een bezoeking. Niet allen de warmte, maar vooral het geschuifel van de duizenden bezoekers maken het niet makkelijker Aan het eind van de straat, net voor de brug, strijken we dan ook neer bij Gilly’s Pub 44, The Waterfront voor een lunch. Burgers met bier is hier de topper, buiten het uitzicht over het water, dat is nog beter, ook als het geen Bike Week is.
Na deze opknapper gaan we via de overkant van de straat weer richting parkeergarage. Ook hier schuifelen we weer moeizaam door, maar vinden weer wat dingen van "ons verlanglijstje", dus het is niet voor niets.

Vanuit de parkeergarage rijden we zo de verwachte drukte in, maar ons kleine koelboxje houdt ons hoofd koel en onze kelen vochtig. Zodra we Daytona verlaten meldt onze favo zender WHTQ dat het bij Orlando op de I4 al weer mooi vast aan het lopen is. Ter hoogte van Church Street ligt de hele weg wegens renovatie overhoop, en tijdens de toch altijd al drukke spits (het is rond vijven) is het nu dus nog drukker. Delays van rond de 45 minuten nopen ons tot alternatieve plannen en we besluiten bij Sanford de ons al bekende tolweg 417 op te duiken.
Voor vijf en een halve dollar zijn we in no time in Celebration aanbelandt, dus dicht bij huis.

Daar maken we nog even een stop bij de lokale Harley shop tegenover Old Town om een door mij begeerde klok te bestellen en gaan dan richting jacuzzi. Na de opfrisser gaan we vanavond eten bij Fridays, waar we gewoontegetrouw weer gaan voor &#233;&#233;n van de Jack Daniels specialiteiten. Dan is het weer richting Indian Creek voor wat typ en plakwerk om dit reisverslag op peil te houden.
Morgen wordt het een makkelijke dag met wat lokaal shopwerk en een basketbalwedstrijd.
U hoort het nog.

Nog wat begeleidende foto's

http://img341.imageshack.us/img341/4743/forumiwv2.jpg

De Toyota Highlander bewaakt het hus

http://img341.imageshack.us/img341/4367/forumjnp1.jpg

Met Vinni en Cody van V Force Customs

http://img341.imageshack.us/img341/918/forumkui6.jpg

De entree van Willie G. en Bill Davidson

http://img341.imageshack.us/img341/3489/forumlfd9.jpg

Sinds ik zelf zo'n plietsiemotor heb, moet ik er mee op de foto

http://img341.imageshack.us/img341/3655/forummrz7.jpg

Nog wat aparte modelletjes

DINSDAG 4 MAART - Vandaag sta ik op met een "onder het weer" gevoel zoals ze dat in de Engelse taal zo plastisch weten uit te drukken. Alle botten doen me zeer, en met name de kaak begint me op te spelen. Daar zit een ontstekingkje in, die naar buiten wil.
Mijn lichaam voelt aan alsof het ingepakt zit. Volgens mijn vrouw heb je dan een wollig gevoel, maar ik voel me gewoon gasterig. Zelfs aan het door mij normaal gekoesterde ontbijt gaat er maar moeizaam in

Tijd om maatregelen te nemen. Eerst maar even spoelen met Bocasan, een Ibuprofennetje er in en daarna zwemmen met dolfijnen. Dat kan hier gewoon achter het huis in de warme jacuzzi, alleen de dolfijnen komen niet erg van de plek , ze zitten namelijk vast op de tegeltjes.
Gelukkig was er voor vandaag niets aparts gepland, dus kunnen we het rustig aan doen, en op ons gemak afreizen naar Pr1me outlets, de voormalige Belz.

De lucht is behoorlijk bewolkt, maar de temperatuur is goed. Alleen mijn eigen temperatuur schiet nog wel eens omhoog en is volgens Marion duidelijk koortsachtig. Maar daar heb ik nu geen tijd voor.
De ouwe Belz is totaal afgebroken en ervoor in de plaats is een een outlet centre in de plaats gekomen, die bijna een exacte kopie is van de Pr1me in Las Vegas. Nog lang niet alle winkels zijn bezet, maar de grote jongens (o.a. Levi’s, Adidas, Nike en Gap) draaien alweer volop.
Wel komen we samen tot de conclusie dat de oude Belz toch fijner winkelen was. Lekker overdekt, en gewoon met de auto van annex naar annex. Maar dat is natuurlijk puur persoonlijk.

Daarna gaan we richting Milennia Mall, niet om de mall zelf te bezoeken (dat gebeurt misschien later deze week wel), maar naar de er tegenover gelegen Super Target, en de daarachter gelegen Home Depot.
Bij de Target zijn we erover uit dat de Coleman tent de ware is en vinden we nog een prachtig tasje voor de DS Lite. En bij de Home Depot een bosje tiewraps om de koffers te beveiligen, een tubetje superlijm voor een reparatie en een all american mailbox met zo’n rood vlaggetje. Daar hebben we een leuke bestemming voor.

De lichamelijke conditie wordt er in de loop van de dag niet echt beter op, dus ik wil naar huis, even uitzieken, want voor vanavond staat er w&#232;l wat op het programma. De NBA wedstrijd tussen Orlando en Toronto.
Dat uitzieken lukt aardig en ik wil zelfs wel wat eten. Geen complete maaltijd, maar een paar Piglets in Biscuit.
Hele kleine worstebroodjes die we op de avond van aankomst bij deWal*Mart ontdekt hebben, en die (ons) erg goed smaken. Na nog een paar roze smarties begin ik me al weer wat beter te voelen en besluiten we tegen 5 uur richting Amway Arena, Orlando Downtown te vertrekken. In de spits duren de luttele 20 mijl al gauw een uur, maar we zijn ruim op tijd om bij de "Will Call" onze kaartjes af te halen voor deze basketbalwedstrijd tussen de Orlando Magic en Toronto Raptors.

Het wordt een avondvullend gebeuren, want voor ieder quarter, van de vier die de wedstrijd duurt, moet je minstens 3 kwartier uittrekken. Je wordt wel goed onderhouden met allerlei entertainment, en soms lijkt het wel of de wedstrijd van ondergeschikt belang is. Ook vinden wij het publiek wat tam, al komt er in de loop van de wedstrijd wel wat meer leven in. De Magic crushen de Raptors met 102 tegen 87.
Een groot deel van de wedstrijd ben ik op zoek naar medeforummer Michael, die ik ergens op de eerste ring, achter de basket verwacht. We hebben elkaar nog nooit ontmoet, maar van foto’s op websites meen ik hem wel te kunnen herkennen. En hij had gezegd even bij onze tribune langs te komen, dus ben ik benieuwd.
Op een gegeven moment (aan het eind van het derde quarter) zie ik in de opgang van het vak naast ons iemand staan waarvan ik denk dat het Michael is. Oranje polo, witte cap, heuptasje, dat zou hem moeten zijn.

Nu is de Amway Arena niet uitverkocht, maar de rij waar wij zitten (vak 219, rij H, stoel 8 en 9) zit vol dus er even achteraan sprinten zit er niet in. Maar we doen een poging en terwijl Marion naar het toilet gaat, speur ik om me heen. Zo zie ik een oranje polo/witte pet buiten lopen en schreeuw door de geopende deuren zijn naam.
Vreemde blikken van de omstanders, maar toch weet ik zijn aandacht niet te trekken. En naar buiten gaan zit er niet in, want er staat duidelijk "no re-entry" en zo maar weg lopen van mijn vrouw vind ik geen optie.
Thuisgekomen staat er een berichtje op het forum, dat Michael ons niet gezien heeft, en blijkt hij de hele wedstrijd in het vak naast ons gezeten te hebben. En ik maar naar beneden loeren.

Behalve een hamsterwang ben ik al weer redelijk bovenop het weer, en ook een happy camper, want mijn e-mail heeft bericht dat de bestelde autoparts na wat strubblingen vanuit Tennessee richting Florida komen, en dat de jongedame van de HD shop tegenover Old Town de door mijn verlangde Harley klok vanuit Chicago kan laten overnighten. En dat maakt mij uitermate vrolijk.

Morgen staat een bezoek aan Destination Daytona op de rol, alsmede een bezoek aan de Speedway en de swapmeet, die wordt gehouden bij de Flea Market net naast het circuit. Maar dat hoort U nog

Heel veel van dat moois kun je over een maandje ook nog wel bekijken.
Bijvoorbeeld bij Orlando Harley Davidson en vooral bij Destination Daytona.
Maar om jullie "lekker" te houden;hier komen er weer een paar.

http://img221.imageshack.us/img221/828/forumnre6.jpg

Zwemmen me dolfijnen, en dan wat later Singin' in the rain, ook dat is Florida :-\"

http://img221.imageshack.us/img221/902/forumogh3.jpg

Een prachtige Santiago Trike, en een even zo mooie koplamp :mrgreen:

http://img221.imageshack.us/img221/9641/forumpsw9.jpg

Old skool blijft nog steeds populair bij de bouwers 8-)

http://img221.imageshack.us/img221/4597/forumqie4.jpg

De automobielen mogen er ook zijn =P~

http://img221.imageshack.us/img221/820/forumrlr1.jpg

Clockwise; Zeer modern, zeer sjiek,&#233;&#233;n met een grasmaaiermotor en een zeer vreemde :-k

http://img221.imageshack.us/img221/4261/forumsgn8.jpg

E&#233;n van de nieuwe productielijn van OCC, ze leren het nog wel eens =D>

http://img221.imageshack.us/img221/2270/forumtnt8.jpg

De voorlopige oogst, de rest volgt nog (als Fedex een beetje opschiet :???: )

WOENSDAG 5 MAART – Subtitel; En weer verlaat een tevreden klant het pand (vrij naar H. Finkers)
Vanochtend uitgeslapen, en wel tot 8 uur. Volgens mij de invloed van de roze drugs, die overigens goed helpen. We hebben nog een paar van die dingen in de 400 klasse, dus willen op zoek naar een nieuwe stack. Tot onze grote verbazing zijn de zwaarste die je hier kunt kopen 200 mg, en daar hebben we er zelf genoeg van.
We hadden verwacht hier minstens 400 of 600 te kunnen kopen, maar nee.
Wel een keur aan slaappillen…..
Voor de duidelijkheid, het gaat hier om Ibuprofen, dus niks illegaals of zo.

Ik had nog wat foto’s van gisteren’s basketbalwedstrijd in dit reisverslag willen plaatsen, maar die staan op de telefoon (je mocht volgens de website geen camera’s meenemen, maar dat was kul) en ik heb de software hiervoor thuis op de PC staan. Ik zal hem morgen hier even via E-bay downloaden en het dan weer proberen.
Via datzelfde E-bay probeer ik vanochtend een telefoon aan te schaffen, en dat brengt me in conflict met sommige aanbieders. Creditcard billing adres komt niet overeen met het shipping adres, dat werk. Dat was wel bekend, maar is al zo vaak goed gegaan dat ik het probleem niet zag. Hun wel natuurlijk.
Nu ben ik nog in de slag met 1 aanbieder, dus die Motorola (US made, dus mijn favoriet)zal er wel komen.

Vandaag gaat de Highlander weer richting Daytona, en dankzij een wat laat vertrek ondervinden we nauwelijks hinder op de I4 en zijn rond het middaguur bij Bruce Rossmeyer’s Destination Daytona.
Deze grootste Harley zaak ter wereld lijkt per keer dat we er komen groter te worden en is al een dorp op zich.
Onze laatste keer was in Oktober 2007, en sinds die tijd is het appartementencomplex uitgebreid (v.a. 200.000 per condo)en zijn er nog wat restaurants bijgekomen. Het hotel is klaar en ze hebben er een soort halfopen auditorium (een dak op poten) van zo’n 100x100 meter bij gebouwd o.a. voor concerten en dergelijke.
Ook is er een vestiging van J&P Cycles, de grootste motoronderdelenboer ter wereld, bijgebouwd, die volgens mijn ruimtelijke inschatting zo’n 1600 vierkante meter beslaat. En dat alles in een soort van Mexicaanse bouwstijl. En binnenkort gaan ze zich buigen over de parkeerruimtes. Met de Bike Week komen er tienduizenden mensen per dag die met eigen treintjes (het lijkt Disney wel) van en naar de diverse ge&#239;mproviseerde parkeerterreinen gebracht worden, maar in de toekomst worden die terreinen allemaal verhard en krijgen een meer permanent karakter. En rijden de trams op reguliere basis, ook buiten Bike Week.

Het is en blijft een imposant gebeuren en is zeker de moeite waard om te bezoeken, ook als er geen Bike evenement aan de gang is. Maar daar kwamen we niet voor. We zijn nog op zoek naar een paar dingen, en ik vindt dan ook eindelijk de belt buckle (riemgesp) de ik in gedachten had, maar Marion kan niet slagen voor het beoogde vest. De M is net te klein, en de L net te groot, dus dat wordt hem niet, helaas. Maar ze scoort wel een leuke Harley bureaulamp, die ik dan nog wel naar Europees moet modificeren, maar erg leuk zal staan.
En we zien de verlangde Harley neon klok hangen, de al besteld is bij HD Old Town, maar mocht die Vrijdagmiddag niet binnen zijn, dan hebben we in ieder geval een backup.
We verzamelen nog wat catalogi op Cdrom en vertrekken naar de volgende stop.

De volgende halte is Daytona International Speedway, waar ook weer van alles te beleven is.
Maar eerst maken we een tankstop bij Hess (de goedkoopste), want de Highlander lust dankzij de 6 cilinders, met all wheeldrive en de "altijd 15 mijl harder dan toegestaan" rijstijl wel een beetje. We hebben tot nu toe bijna dagelijks 40 dollars gedoneerd aan meneer (of mevrouw) Hess, maar dan ook al behoorlijk wat mijlen op de klok. Het blijft lachen, zo’n upgrade, maar het mag wat kosten. We hebben tenslotte vakantie.
Dan crossen we even naar de overkant, want daar zit een Target, dus ook een Starbucks. En die hebben Mocca Frappacino, dus die pakken we even mee. En ook nog een tasje voor de DS Lite.

En dan gaan we echt naar de Speedway. Nu kun je je laten leiden door de parkeeraanwijzingen, maar je kunt ook bij de Main Entrance rechtsaf draaien en de auto op de parkeerplaats van de Security neerzetten. Daar zijn een aantal Visitor plaatsen, waarvan er altijd wel een paar beschikbaar zijn voor ons, Visitors dus.
Weinig mensen weten dit, en dat willen we graag zo houden. Je kunt hier overigens (en dat geldt voor iedereen) ook zo via de tunnel het middenterrein van het circuit op rijden, wat ook een leuke belevenis is.
Vandaag waren de trainingen voor de Daytona 200 van Zaterdag aan de gang, en die kun je dan zo vanuit de auto bekijken. Is weer eens wat anders. Maar wij hadden andere bedoelingen.

Buiten dat we natuurlijk veel standhouders/motorbouwers aandoen, en diverse foto’s maken zijn we vooral op zoek naar de workshop/impound van de Daytona Beach Police, afdeling motoren. Daar heb ik namelijk vorig jaar een origineel zwaailicht gekregen voor op mijn Mexicaanse politie HD en ik wil ze daarom verrassen met een paar foto’s van die fiets. Maar we kunnen het gebouw niet ontdekken en vragen ons dan ook af hoe dat kan.
Iemand van de informatieservice kijkt ons ook al raar aan, en stuurt ons een richting in die ons erg vreemd lijkt.
Onderweg daar naar toe spreek ik een ouwe (dat zijn ze bijna allemaal) Circuit Security man aan die me lachend vertelt dat alle gebouwen op het terrein tegen de vlakte gegaan zijn en dat Jim Brown (the man in charge) zijn Walhalla aan politiemotoren, en vooral onderdelen daarvoor, heeft moeten verkassen. Maar hij loopt hier nog wel ergens rond…….. Nu doen dat er nog en paar duizend, dus we besluiten maar niet te gaan zoeken.

Daarop gaan we een paar honderd meter verderop naar de, achter het Klassix Museum gelegen, Flea Market.
Normaal een bonte verzameling van allemaal aanbieders van diverse soorten troep, waar je weinig voor betaald, maar achteraf nog minder aan hebt, maar voor de Bike Week uitgebreid met de Jam House Swap Meet.
Een zelfde bonte verzameling aanbieders, zo niet nog bonter, maar dan met voornamelijk motoronderdelen uitgestald op kramen, lakens of gewoon in het gras.
Er ligt van allerlei spul, van nieuw tot goed tweedehands, tot rotzooi die ik nog niet eens zou willen hebben al kreeg ik er geld bij, maar je weet nooit wat je tegenkomt. Omdat we al wat laat arriveren, kregen we gelijk al 2 dollar p/p korting op de entree, de eerste winst. We struinen het hele terrein over en ik vindt zowaar een carburateur die op mijn verlanglijstje staat. Ik had er liever twee gevonden, maar &#233;&#233;n is beter dan niks.
Even tevoren had ik ook al 2 lampen (1 rood, 1 blauw) voor de Mex Policebike gekocht, voor wel 5 dollar per stuk, in mint condition. 100 keer beter dan wat er nu op zit, en in Nederland absoluut onvindbaar.

Dus ook dit was weer een vruchtbaar bezoek en doet de subtitel van dit verslag zeker recht.
Omdat het al weer in de spits loopt nemen we weer de 417 vanaf Sanford als terugweg naar Kissimmee en schuiven mooi op tijd aan bij de Cracker Barrel voor een snelle maaltijd. En die is snel, en goedkoop.
We nemen allebei een 8 oz. (250 gr.) Grilled Top Sirloin met keuze uit 3 side orders en Marion 1 en ik 2 Orange n' Cream rootbeers van zo’n halve liter per fles en betalen voor deze uitstekende maaltijd 28 dollar en een beetje, excl. Tip. Een werkelijke aanrader, en met Fridays &#233;&#233;n van onze favorieten.

Door al deze snelheid zijn we om half acht weer in Indian Creek en nestel ik me achter laptop om foto’s te gaan knippen en plakken, op het forum zetten, mail en nieuws checken en dit verslag te maken.
Zo wordt het al weer gauw laat, maar morgen is een rommeldag, dus dat is niet erg.
Even afwachten of ik morgen nog wat te vertellen heb, maar ik verwacht het wel.

DONDERDAG 6 MAART - Zoals verwacht vandaag wenig bijzonderheden.
We waren allebei weer mooi op tijd wakker en zijn van plan de hele dag binnenshuis te blijven, al is dat betrekkelijk, want we spenderen 90 % van de tijd dat we thuis zijn onder de lanai.
Zo ook vandaag, met af en toe een verplaatsing naar het zwembad en/of de jacuzzi :-D.

Het is tot ver na de middag schitterend weer, dan valt er een buitje en vervolgens is de naamgever van de staat weer volop aanwezig en kunnen de ligbedden weer onder het afdak weg .
Marion maakt daar goed gebruik van en zelf ben ik vastgeplakt achter de laptop en de telefoon. Een paar keer heen en weer bellen met New York omdat de telefoon die ik besteld had en overnight geleverd zou worden toch wat moelijker uit de Cellhut(.com) gaat komen dan verwacht :evil:.

Weer hetzelfde verhaal over creditcard billing adres en afleveradres, hoewel ze mij gisteren verzekerden dat dat geen probleem zou zijn.
Het vreemde is dat ze wel wereldwijd leveren, en hem dus zo naar Nederland zouden sturen, maar de verzendkosten zijn dan zo exorbitant hoog (UPS Express + div. belastingen) dat ik dat er niet voor over heb.
Het is dan wel een speciaal model die in Europa niet leverbaar is en wordt, maar dat word me te gek. Betalen met Paypal mag ook, maar stuit op hetzelfde probleem. En dat terwijl we toch al tientallen dingen op deze manier besteld hebben.
Ooit zelfs een stuk of wat kampeerspullen via Wal*Mart online, die we op een camping hebben laten bezorgen waar we zelf pas een hele tijd later zouden bivakeren. Zonder enig probleem.

Maar nu zijn er dus problemen genoeg en ik besluit de hele zaak maar af te kappen en nog even verder te zoeken naar de begeerde telefoon. Blijkt dat er op E-bay iemand zit die er een beperkt aantal in de US veroverd heeft en levert vanuit......... Duitsland. Gekauft, bezahlt met Paypal en hij is al onderweg naar Zwolle\\:D/. We komen waarschijnlijk tegelijkertijd aan en hij was nauwelijks een paar euro duurder dan hier, plus dat er 36 maanden fabrieksgarantie op zit.

Ook met de autoparts gaat het niet goed. Fedex leverde vanochtend een pakketje af met één van de bestelde delen. Nog 3 te gaan, maar op de factuur stond dat dat wel 2 weken kon duren, en hoe graag we ook willen blijven, dat gaat niet gebeuren.
Dus maar weer in de telefoon geklommen voor een gesprekje met Paris,Tennesee. Die zijn dat stante pede gaan uitzoeken en daaruit bleek dat er nog twee pakketjes in aantocht waren, en naar nummer 4 zouden ze nog op zoek gaan. Daar wordt ik morgen over gebeld. Goede service, maar het strookt niet helemaal met de "2nd day delivery".

Ik ben nu op het punt aangekomen dat ik er totaal geen vertouwen meer in heb dat de Harley klok, die ik morgenvroeg op zou kunnen halen, uit Chicago aangekomen is. Maar daar hangt er zowiezo nog eentje van in Daytona, dus of dat gaat goed, of die is inmiddels verkocht, we zien wel.
En zo is er maar zo een halve dag op stap, maar de regelmatige plons en het fijne zonnetje maken dit erg verdraagzaam, en mijzelf ook.

De bedoeling was om vandaag onze villa niet te verlaten, maar bittere noodzaak verhinderen deze plannen. De koffie is bijna op, evenals de suiker en de koffiemelk. En daar kunnen we, en mijn vrouw in het bijzonder, absoluut niet zonder.
Aangezien de regelmatig aanhoudende regenbuien onze barbecueplannen ook een beetje in de war schoppen, besluiten we van de nood een deugd te maken en bestellen we take-out.
Maar dan wel bij Fridays, onze favoriet. Even een belletje, dan naar de Winn-Dixie op Formosa Garden (de super om de hoek) en 200 meter doorrijden waar het voedsel 2 minuten later klaar is. Ideaal.
En de kwaliteit doet zeker niet onder voor als je het daar zou consumeren. Voor een hele 40 dollar (ex tip) zitten we in ons eigen stekkie met een Nieuwe Revu in de hand en de TV (zoals bijna de hele dag) aan te smullen van ieders een voor- en hoofdgerecht.

Vanavond nog wat TV,en misschien nog in de jacuzzi, en dan is ook deze dag weer verstreken. Morgen staan Downtown Disney (en speciaal Virgin), de Atlanta Braves (mits het droog blijft) en Old Town op het programma, en natuurlijk, ijs en weder dienende, de gemiste barbecue. U hoort het nog.

VRIJDAG 7 MAART - Tornado Watch !! is zo'n beetje wat de hele dag het nieuws beheerst. In Noord Florida hebben ze al toegeslagen en zijn er twee levens te betreuren. Daarna was Volusia County (Daytona e.o.) aan de beurt en aankomende nacht zitten wij er volgens één van de vele lokale KNMI's midden in. We gaan het zien, want tijdens het typen van dit stukje (in de stromende regen, maar onder het afdak in korte broek en hemdje) wordt dat al 2 keer bijgesteld.

http://img211.imageshack.us/img211/9960/tornadouw2.jpg

En de dag begon zo goed. Eerst een beetje grijzig, maar dat breekt al snel open en kan de zon zijn werk gaan doen. Dus halen we de iso-dekens maar van pool en jacuzzi om deze maar weer eens te gaan gebruiken.
Ik heb zo langzamerhand een open verbinding met Paris Tn., maar uiteindelijk komt toch het verlossende telefoontje; de factory-direct leveranciers hebben toegezegd dat de laatste autospulletjes Zaterdag hier zullen zijn, een pak van ons hart.

Doordat dat laatste belletje nog al op zich liet wachten, besluiten we de practice-game van de Braves vs. de Tigers maar te laten voor wat het is. Die bewaren we wel voor volgend jaar en we maken ons moeizaam (het is 30+ graden) op voor een bezoek aan de Florida Mall.
We starten bij Sears, en dat is gelijk een schot in de roos. Deze (ook weer) geweldige winkel (waarom hebben we die in Nederland toch niet) voorziet ons van HET tentje. We lopen eigenlijk achteloos richting afdeling Sporting Goods (zit dicht bij de afdeling Tools ;)) en vinden daar het perfecte trekkerstentje, ook nog van een gerenomeerd merk; Swissgear by Victorinox (U weet wel, van de zakmessen). Hoogte, breedte, lengte, pakketgrootte en gewicht, alles klopt. Tot en met de eenvoud van opzetten aan toe.
Alleen staat er geen prijs op, dus dat wordt afwachten. Een uiterst vriendelijke medewerker,die toevallig vorig jaar een maand ! op vakantie in Amsterdam is geweest, verteld ons glimlachend dat het een clearance-sale (het is echt de laatste) is en het "gonna set us back" wel $28,84 incl. tax \\:D/\\:D/\\:D/. Voorwaar een echt koopje.

Amerikaanse tenten zijn zowiezo veel beter, mooier en goedkoper dan Europese equivalenten, maar deze (zo'n beeje de tiende die we de oceaan over slepen) slaat dus echt alles. We zijn happy campers.
De volgende stop is JC Penneys, geheel en al op verzoek van Marion. De aankopen beperken zich tot één shirt, de verlangde zomerjurkjes zijn allemaal van model Amish op Zondag.
De jurkjes worden wel gevonden bij GAP, dus ook deze missie is weer geslaagd.

De vraag naar Tetris voor de DS wordt, ook hier, voor de zoveelste keer deze week negatief beantwoord en de CD van Stoney Curtis is ook onvindbaar. Dus morgen "verplicht" maar even naar Virgin, Downtown Disney.
Via SOBT en $1,50 voor de 417 reizen we af naar Old Town waar, het kan niet op, bij Orlando Harley Davidson de fel begeerde klok klaar ligt.

http://img399.imageshack.us/img399/3486/hdklokjf3.jpg
Kan het nog mooier ? Ik weet het niet. Wel vinden we nog wat moois in Old Town zelf. Een paar leuke T-shirts voor een goede vriend die volgende week jarig is. Another Mission Accomplished.
Hierna doen we onze laatste aankopen voor deze vakantie bij Publix en gaan naar huis om de barbecue aan te steken. Het is n nog droog. Net als de kolen beginnen te gloeien, treken ook de hemelsluizen open en doen we het dekseltje dicht, beugeltje erover en pakken we het hele ding op om onder onze lanai weer te openen en te vullen.

http://img369.imageshack.us/img369/6074/forumuol9.jpg

Zelf zijn we ook, als altijd bij een BBQ, ook weer snel gevuld en dus kan de aloude laptop weer van stal. Tussen de bliksemflitsen door kijken we het nieuws, de e-mail, andere "belangrijke" dingen en is schrijver dezes weer druk bezig met dit te schrijven.
We wachten met sma(r)(ch)t op een e-mail uit Engeland over een huis op Lindfields, dat we voor volgend jaar willen huren.
Het liefst hadden we dit huis op Indian Creek weer gehuurd, maar tot onze grote verbazing zagen we vanmorgen per toeval op de availability calendar dat het volgend jaar al twee bezette periodes had, precies op de datums die wij ook wilden.

Daarop stuurden we een mailtje naar Lewsey, de eigenaresse, met de vraag of ze het voor hun vakanties geblokt had, en of ze dan bereid was te willen schuiven. Dat was ze zeker bereid, maar het huis was aan derden verhuurd, dus daar kon zij, hoewel het haar speet, niks meer aan doen.
Gelukkig zijn we a.s. Oktober nog wel weer hier, want het huis heeft echt alles wat we verlangen (Ligging, Wifi, Pool en Jacuzzi, en de Lanai, de Game Room is bonus), en dat vindt je niet zo maar, althans voor een redelijke prijs.

Dan moet je dus op zoek naar wat anders, wat dezelfde faciliteiten en ligging (niet te ver van de I4) biedt, en daar ben je even druk mee.
Uiteindelijk hebben we er een stuk of zeven gevonden, waarvan er drie bovenuit staken. En één van die drie (twee op Lindfields, één op Country Creek Estates), op Lindfields hebben we aangeschreven voor een prijsopgave voor twee periodes. Daar wachten we nu dus op.

Al met al weer een bewogen, edoch zeer vruchtbare dag, die hopenlijk gevolgd wordt door een tornadoloze nacht, zodat we morgen gezond weer op kunnen (Vrij naar: Sonja Barend, die ken je toch wel, Ton ;))

ZATERDAG 8 MAART – We hebben zowaar uitgeslapen, maar zijn het nog lang niet. Het is voor mijn gevoel al half in de dag dat ik ontwaak. Er staat een schandelijke half negen op de klok……
We hebben de orkaan doorstaan, en ook werkelijk totaal niet vernomen op wat slagregens na.
Het is allen wel errug koud, zo rond de 40 Amerikaanse graden, zeg maar 5+ op onze schaal van onze Celsius.
Maar wel een strak blauwe lucht, dus gaan de dekens van het bad en de jacuzzikachel op standje hoog.

Omdat we helaas morgen weer terug naar huis moeten, wordt vandaag de inpakdag. En dat vergt zoals altijd weer enige organisatie. We hebben onszelf de hele week al voorgehouden dat we eigenlijk lang niet zo veel gekocht hebben als andere keren, maar dat is (weer) bezijden de waarheid.
Waren we aangekomen met Marion’s (al weer) nieuwe halflege koffer (tijdens de laatste twee reizen zijn er evenzoveel van haar koffers bij de bagageafhandeling gesneuveld) en mijn onverwoestbare, 3/4 volle (voornamelijk gevuld met een extra weekendtas) sleurtas, het bleek nauwelijks genoeg.
De tassen en koffer werden goed gevuld en noodzakelijk voorzien van spanbanden en tie-wraps, en als handbagage hadden we nog twee tassen (een grote SeeBuyFly en een iets grotere van HD Orlando) met de breekbare spullen.

En dan nog de tent. Hoewel geen groot pakket, kon hij absoluut nergens meer bij in, dus word tot extra koffer vermaakt. Daarvoor moet ik nog wel even naar de Wal*Mart voor een laatste dagelijks bezoek. Ik kies voor die aan de 192 East, ten eerste omdat ik (ondanks dat ze allemaal een redelijk identieke inrichting hebben) daar het meest bekend ben, en ten tweede omdat als ik daar niet slaag, de Home Depot vrij dicht bij is.
Ik slaag volledig bij de buurtsuper, en kom weer naar buiten met een spanband voor de extra weekendtas, een label daarvoor (die samen met de Transavialabels duidelijk moeten maken van wie die tassen zijn) en een bos touw, en uiteraard ducttape. Thuisgekomen vlecht ik van het touw een stevig handvat, knoop dat om het tentpakket en schuif het geheel in de doos, waar ik het "handvat" door een uitsnede weer naar buiten trek.
Rondom aftapen met ducttape en we hebben een stevige extra koffer.

In de tijd dat ik weg was heeft de Fedex twee van de drie pakketten afgeleverd waar we op zaten te wachten, en moet er dus nog één komen. Een blik op de site van Fedex geeft aan dat dat vandaag in ieder geval niet meer zal gebeuren en een paar telefoontjes bewijzen dat zelfs in de 24/7 economie van de US sommige bedrijven toch echt weekend hebben. Daar ben je dus mooi lekker mee.
Nu raken we niet zo snel in paniek, dus besluiten we een mailtje te sturen naar Lewsey, de vriendelijk Ierse eigenaresse van de villa waar we verblijven, met de vraag of zij (dan wel de beheerder van haar villa) het pakket zou willen opslaan tot Oktober, zodat we het dan, als we er weer zijn, kunnen meenemen.
Het antwoord kwam bijna per omgaande, met de suggestie dat ze het ook wel wilde laten nasturen. Dat is nog eens service, en we overleggen nog wel, als het binnen is, wat we precies gaan doen.

Verder doen we deze dag niet veel. Het blijft, ondanks de relatieve kou, schitterend mooi weer, dus duiken we af en aan één van onze twee waterbakken in. En voor de broodnodige voeding doen we weer wat nieuws voor deze week; order-in. Nu hebben we alles, behalve zelf koken, een keer gedaan wat er mogelijk was; uit eten, take-out,
Barbecuen (toch een vorm van zelf koken..) en nu dus order-in.
De keuze valt op Passage to India, een restaurant waar we al vaker eat-in hebben gegeten. Het uitstekende voedsel arriveert bijna op de seconde na de beloofde 45 minuten en wordt met smaak genuttigd.
De rest van de avond hangen we thuis voor de buis, met een sapje en hapje, eenvoudigweg omdat het voor het eerst deze vakantie te koud is om buiten te zitten.

We zetten al wel vast de klok een uur vooruit, want komende nacht zal "daylight saving time", een veel betere benaming van de bij ons bekende zomertijd, in werking treden, en morgen moeten we op tijd weg.



ZONDAG 9 MAART – We waren al niet al te vroeg naar bed gegaan, dan heb je wat meer slaaplust in het vliegtuig, maar door mijn gehoest en geproest in combi met de (gelukkig steeds minder wordende) kaakpijn is de nachtrust beperkt gebleven tot een paar schamele uurtjes.
Die moeten we tijdens de vluchten maar weer inhalen. De wekker loopt om half zeven af, en na bad- en ontbijtrituelen reizen we tegen negen uur af, via de417 toll uiteraard, richting MCO. Diezelfde 417 waar we afgelopen week tot twee keer toe getuige van waren dat mensen met veel pijn en moeite een opgerold dollarbiljet in de 2 quarters vangbak probeerden te proppen. Gekke toeristen…….

Bij de Departures B, waar Delta zetelt, drop ik Marion met de bagage, een in mijn ogen volkomen logische actie, maar ik zie nog hordes mensen in de parkeergarage bij Alamo e.a., met de hele familie al hun bagage uitladen en dan met de hele stoet moeizaam twee verdiepingen hoger geraken. Dan is onze methode toch een stuk beter.
Maar goed, vrouw gedropt, rondje om de kerk, auto afgegeven, balance 0 en dan naar de incheck.
Daar staat bij International & Domestic check-ins een rij, zo lang als wij nog nooit gezien hebben. Het wordt ieder jaar wel drukker, maar deze slaat alles, en het eind van de rij reikt buiten de slingerpaadjes tot halverwege het gebouw van de terminal. En als je dan bedenkt dat Delta aan het eind van dit grote gebouw zit.
Maar er zijn tegenwoordig ook self check-in kiosks voor internationale vluchten, en daar staat maar twee man, dus je kunt wel nagaan waar wij aanschuiven. Even de Delta passen en de paspoorten erdoor, aantal bagagelabels aangeven, koffers wegen en U kunt weer gaan. Er is assistentie, dus als iets niet lukt (zoals bij ons bijv. het verschil tussen Marion’s Deltapas, met meisjes en familienaam, en paspoort, leest alleen meisjenaam), krijg je volop hulp en win je zo zeker 1 tot 1 1/2 uur.

En of je nu zelf incheckt of dit na 1 ½ uur laat doen, je koffers moet je nog steeds zelf naar de scan brengen. Ook daar is het dan uiteraard druk, maar we vonden er nog één (dankzij een vriendelijke Delta medewerker) waar weinig te doen was. Wegens de altijd aanwezige "vreemde" ijzerwaren in onze bagage blijven we altijd even kijken of en hoe door de scan gaan, en komen er zo achter dat alles goed is, maar dat de tent met de odd-size bagage verdwijnt. Dat wordt op Schiphol dus even naar de aparte balie.
Afgelopen Oktober werd er wel een tas uitgepikt, wegens vreemd uitziende Jack Daniels barbecuesaus.
Onze DL 72 heeft 40 minuten vertraging, dus we genieten nog even van de zon en een Capuchino en Cafe Mocha van Starbucks.

Daarna schuiven we aan in de megarij voor securtity. Die vult zo’n beetje de hele grote centrale hal, de binnenplaats van het Hyatt Regency, en loopt nog een stukje door de overstaande gangen in. Maar ondanks dat zijn we er na een half uurtje door, zodat we de trein naar gate 77 kunnen nemen. Aangekomen op de concourse doen we nog een lunch bij Outback’s en verdwijnen dan met de 737 naar New York’s John F. Kennedy.
Daar hebben we nog een 1 ½ stuk te slaan, en dat doen we met een buitenbezoek (hier 0 man voor de security) en een laatste visite aan Starbucks voor een laatste Mocha Frappachino.
En dan, om 4.45 uur zou onze DL80 767 300ER de lucht in moeten gaan. "Zou moeten gaan", dat klinkt slecht.

Het eerste gedeelte verliep prima, boarden, handbagage zien kwijt te raken deurtje dicht en dan de lucht in.
Dat laatste zou nog een uurtje of 1 ½ duren. Samen met een stuk of 30 andere vliegtuigen (het kunnen er nog wel meer geweest zijn) kregen we een uitgebreide sightseeing toer van dit wereldberoemde vliegveld, en ik kan je zeggen dat dit na een derde rondje sterk gaat vervelen, ondanks het onderhoudende commentaar van de captain. Midden op het vliegveld stond een toestel van LOT, de Poolse KLM, met eromheen een stoet aan lokale politieauto’s met toeters en bellen op volle sterkte. Die dan gelardeerd met een flink aantal zwarte Tahoe’s zoals bij CSI Las Vegas, ook volledig in de feestverlichting. Daartussen zwierven nog wat limo’s en CIA mobielen, plus wat pantserwagens, ambulances, brandweerwagens, en een mobiele vliegtuigtrap.

http://img379.imageshack.us/img379/112/forumvkx7.jpg


Nu hadden we al vreemde dingen gezien afgelopen de week; een avondvullend optreden, mèt ondertitels, van André Rieu opgenomen in onze eigen Efteling en een reclamespot met GTST babe Robine van de Meer, beiden op de Amerikaanse TV, maar dit sloeg alles.
Achteraf, via Google, bleek dat het toestel de Poolse premier bevatte, die waarschijnlijk zijn eigen bagage niet ingepakt had, maar dit niet bij de Warschau airport security aangegeven had. Daadoor werd het vliegtuig even apart gesteld om dit uit te zoeken. En daardoor kregen wij de rondrit.

http://img379.imageshack.us/img379/1...siradiojl8.jpg


Maar na de verplichte rijtoer moesten we uiteindelijk toch verdwijnen om met slapen en opstaan toch op de geplande tijd, 5.35 uur, te landen, redelijk vlak bij Schiphol, op de Polderbaan.
Hoe ze dat toch doen heb ik mij al vaker over verbaasd, later vertrekken en toch op tijd aankomen, vreemd.
Maar op Schiphol aangekomen loopt alles op rolletjes. De bagage is supersnel op de band, de tent ligt als verwacht apart, de douane is net zo geïnteresseerd als de gemiddelde winkelbediende in Nederland en de eerste van der Valk bus komt net aanrijden als wij buiten zijn
En zo kan het gebeuren dat we weer een nieuw record vestigen. Om exact één minuut voor acht rijden we de poort van ons mini-landgoed binnen en 10 minuten later zitten we aan ons eerste bakkie DE.

Met nog een lange dag voor ons halen we de veestapel op, doen we boodschappen, pakken we de boel uit en metamorfoos ik de aangekochte Harley lamp, dankzij Het Onderdelenhuis naar 220V. Ook brengen we een bezoek aan Eyewish Groeneveld om een nieuwe bril voor Marion aan te schaffen. Die is op de terugvlucht tijdens het schoonmaken spontaan gesneuveld en moet dus vervangen worden. Hier moet dat gewoon in Euro’s, en dat merk je dan ook wel weer.
Maar al met al was het weer een geslaagde vakantie, en nu is het weer wachten op de volgende. Nu duurt dat gelukkig maar een week of 9. 4 Mei gaat de reis richting Houston, waar we via via omhoog zullen kruipen om, via Washington te zien of we het Schiphol > Zwolle record weer kunnen verbeteren. U hoort het nog.