[Reisverslag] Belgske: Florida in beeld en geluid, juli 2012

Ook dit jaar ga ik een verslag bijhouden met filmpjes, die ik na de trip met jullie zal delen.
Het wordt wel een zeer speciale reis.. nl de eerste reis met alleen mijn dochters en dan nog wel naar 'Our Second Home', zoals de dames Florida graag noemen.

Nadat in augustus '11 de vliegtickets geboekt en betaald waren, ging er geen dag voorbij of onze gedachten gingen naar The Sunshine State.
De dochters hebben een aftelkalender gemaakt en hebben een belangrijke inspraak in wat we allemaal gaan ondernemen.

We starten op Key West en 4 dagen lang zullen de Keys onze thuisbasis zijn. Wat gaan we daar zeker doen?
Voor Key West staat zeker op het programma oa Fort Zachary SP, Mallory Square, Most Southern Point en East Martello Museum (http://www.kwahs.com/martello.htm). Waarom dit museum... omdat daar de wereldberoemde Robert the Doll aanwezig is. Mijn oudste dochter heeft zich helemaal verdiept in deze pop en wil die absoluut een keertje zien, vandaar.

Op de andere Keys gaan we zeker naar Key Deer (http://www.floridakeys.com/lowerkeys/keydeer.htm), Bahia Honda SP (http://bahiahondapark.com/), tarpons eten geven (http://www.robbies.com/tarpon.htm), een soort Pieterburen voor zeeschildpadden bezoeken (http://www.turtlehospital.org/blog/) en voor de rest zien we wel.

Daarna verblijven we één nacht in Florida City van waaruit we de Everglades en Everglades Alligator farm met bijhorende airboattrip(http://www.everglades.com/) bezoeken.

Nadien twee nachten in Miami. Wanneer we aankomen in Miami is het de 4th of July. We hopen wat van de feestelijkheden te mogen meemaken. Wat we zeker gaan doen is oftewel met een golfcart door Miami Beach scheuren (http://www.gocartours.com/miami.html ) of de ducktours (http://www.ducktourssouthbeach.com/)

Daarna gaat de trip verder naar Orlando, waar we nog 2 weken verblijven.
De kinderen mochten kiezen ts Disneyworld en Universal en wilden zeker naar Seaworld. Ze vinden de attracties veel toffer in Universal.. mij maakte het niet zoveel uit.
We hebben dus Flextickets. De eerste 4 nachten verblijven we in Universal Royal Pacific hotel en zullen we ten volle genieten van al wat Universal te bieden heeft.
De laatste 9 dagen spenderen we aan Seaworld, Aquatica en Wet 'n Wild. Ook brengen we op een zaterdagavond een bezoek aan Old Town.

En nu aftellen tot 30 juni.

de laatste hand wordt gelegd op de voorbereiding....

De reisapotheek is in orde met bijhorende medisch paspoort voor enkele medicijnen.

Enkele weken geleden 5-parks Flextickets aangeschaft bij www.attractionticketsdirect.ie

Van de week bij http://www.gocartours.com/miami.html een golf cart vastgelegd. Daar we met z'n 3 zijn en er in een gocart maar plaats voor 2 is, hebben ze ons een golfcart voorgesteld. Gaat wat worden met een golf cart racen door Miami Beach... #-o

Ook Kelly Park is toegevoegd aan het 'to do'-lijstje. 2 jaar geleden nog vermeden omdat de dames schrik hadden van de eventueel aanwezige wildlife... nu na het zien van enkele filmpjes, foto's en verslagen van medeforummers willen ze er vol voor gaan.
Mijn jongste dochter, Kelly, wil het park dat naar haar vernoemd is :D met eigen ogen aanschouwen.

Hopenlijk kunnen de dames zich nog concentreren op de nakende examens, want het gaat bij hen nog enkel over de reis.

Ik had dus een golfcart vastgelegd bij http://www.gocartours.com/miami.html. dat dacht ik tenminste. Maar ik krijg maar geen bevestiging van hun. Al diverse malen contact gezocht, maar het is behoorlijk stil geworden aan de overkant. Wanneer ik in Key West ben, zal ik hen proberen te telefoneren. Mocht het niet in orde komen, dan gaan we de Ducktour doen... ook niet verkeerd.
Intussen hebben mijn dames ook nog wat research gedaan... en wie treedt er tijdens de Summer Concert Series in Universal Studios op zaterdag 14 juli op? (http://www.universalorlando.com/Even...er/Lineup.aspx)
Miranda Cosgrove, superpopulair onder de jeugd en gekend van oa Nickolodeon's serie i-Carly... Ik zal dat maar ondergaan zeker?

het zit er weer op, de drie weken vlogen voorbij. Elke avond hield ik een dagboek bij dat ik met de tijd met jullie zou delen. Tijdens de vlucht van Parijs naar Dusseldorf had ik de laatste dag nog aangevuld en.... en... heb mijn dagboek in het vliegtuig laten liggen..:(
Bij thuiskomst meteen een berichtje gestuurd naar Air France. Hopenlijk hebben ze dat schrift bewaard. De grote lijnen zitten wel in mijn hoofd, maar de details en bepaalde uitspraken maken zo'n verslag speciaal.

Zou de vloek van Robert, the Doll dan toch waar zijn? Die heeft, sinds ons bezoek aan hem (de 2e dag al), ons de ganse vakantie achtervolgd...

Citaat:

---

Oorspronkelijk geplaatst door Teleton

O...jee dat voorspelt niet veel goeds. Een extra reden om je verhalen te gaan lezen; een spannend verslag is nooit weg! Maar er zullen ongetwijfeld ook weer veel lollige gebeurtenissen te melden zijn. Kom maar op!

---

Nog even geduld! Ik hoop echt dat Air France me één dezer dagen met een positief berichtje verblijdt, anders zal het verslag toch afhankelijk zijn van mijn sputterend geheugen.
Wel kan ik vertellen dat buiten die rare pop, er ook een hoornschelp, die Jessica bij Bahia Honda SP opviste, ons een week met zijn geur verblijdde - dat tarpons voedden niet gevaarloos is - dat we in Miami Bitch op de Ocean Drive veel bekijks hadden met onze golfcart (voor ons reed een gele ferrari, achter ons een lamborghini) - dat we in de Everglades 1.5m(!!) verwijderd stonden ve alligator - dat het hotel Extended Stay de Luxe maar snel 'de Luxe' verwijdert uit zijn naam - dat we met een kandidaat-senator uit Maitland een middag aan het zwembad hebben doorgebracht (die beweerde dat de bijbel door aliens is geschreven) - dat ik het op mijn heupen kreeg van al dat ge' I'm Sorry van die Amerikanen - dat de nieuwe attracties Turtle Trek en Dispicable Me geweldig zijn - en nog veel meer...


De komende tijd ga ik me bezig houden met het maken van een fotoboek en filmpjes. Over een tijd mogen jullie dan meegenieten...

een eerste impressie van onze vakantie. Nadien, in een later stadium, komen er meer gedetailleerde filmpjes. Alvast veel kijkplezier (dat hoop ik toch:))

http://www.youtube.com/watch?v=tHqBJwp-pbI

Zo... na enkele maanden afwezigheid op dit forum... I'm back. De fotoboeken zijn klaar en wat voor jullie interessanter is... ook de film FLORIDA 2012 - THE MOVIE is einde productie. De film zal samen met een in het geheugen gegrift verslag in 10 delen hier verschijnen. Veel plezier... hopenlijk ;)

EERSTE DAG BEKROOND MET EEN GEWELDIGE APOTHEOSE

zaterdag 30 juni, 4h15... de wekker gaat... het begin van de langverwachte trip naar Florida is aangebroken. Een reis waar we al zo lang naar uitkijken, staat in de startblokken.
Iets voor 5h00 vertrekken we vanuit Poppel naar Airport Düsseldorf. Jessica heeft nog maar amper 'ik kan in de auto ni slapen, ik vind het allemaal veel te spannend' uitgesproken of ze valt als een blok in slaap.

De reis verloopt uitermate soepel en om 6h30 bevinden we ons aan de slagboom van P23. Maar ik kan zoveel als ik wil mijn VISA-kaart gebruiken, de slagboom blijft in slaapstand staan. Toch maar even de reserveringspapieren nakijken... blijkt dat we op Parking 25 onze wagen drie weken mogen achterlaten. Eenmaal daar aangekomen blijkt ook deze slagboom halstarrig in ruststand te blijven staan. Het bord gaf 'Vollsetzt' aan, wat nu? Via een knop in te drukken, verkreeg ik toch een ticket waardoor de wagen drie weken zijn vakantie mag vieren op P25.

Ruim op tijd staan we bij KLM/Delta airlines aan te schuiven... We vragen een medewerkster of we hier toch moeten aanschuiven voor de reis naar Atlanta. We laten onze E-tickets zien en verzekerde ons dat we in de juiste 'line' staan. Na ruim 40 minuten waren we eindelijk aan de beurt, maar kregen te horen dat we voor Atlanta een 20m verder moesten zijn... grrr... ik heb die slome medewerkster, bij het voorbijlopen, nog bedankt voor de bewezen diensten.
Dus weer aanschuiven en een half uur later aan het loket werden we als bevrijders ontvangen... De eerste reactie, na het bezien van onze E-tickets: "Yes!!! They are going to Key West" werd er enthousiast tegen de collega's verteld... heu?
Ik vroeg de baliemedewerkster wat de reden was van deze vreugdeuitbarsting? Ze vroeg ons of we met Air Berlin zouden willen vliegen naar Fort Myers en van daaruit naar Key West. Natuurlijk wilde ik weten wat voordeel dat ons zou opbrengen? Awel, we zouden vier uur vroeger op de plaats van bestemming zijn. Ipv 9h30 met Delta, zouden we nu wel pas om 10h30 vertrekken vanuit Düsseldorf. Na een kort overleg met de dames stemden we in met hun voorstel. Ongelooflijk blij verwees ons naar een andere balie van Delta.
Daar annuleerden ze de tickets en gaven ons een 'geschreven' papiertje mee dat we nodig zouden hebben in Fort Myers voor de vlucht naar Key West. Ik vond het allemaal wel goed.

Om 9h30 zien we dat het Delta-vliegtuig zich loskoppelt van de gate en hebben nog maar amper tegen elkaar gezegd dat we nu vier uur vroeger op de plaats van bestemming zullen zijn of het ging Ding Dong door de gangen van Airport Düsseldorf. Bleek dat ONZE vlucht van Air Berlin 2.5 uur vertraging had...
Daar de gate van Delta in mijn gezichtsveld lag en ik de medewerkster zag die me dit geweldig aanbod aansmeerde, spoedde ik mij naar haar en vertelde het probleem dat we nu onze verbinding zouden mislopen. Doodleuk vertelde ze me dat haar shift erop zat en dat iemand anders ons wel verder zou helpen.... "Dat denk ik toch niet" vertelde ik haar, "jij blijft hier tot er een oplossing uit de bus komt". Samen met een toegelopen medewerkster van Air Berlin werd naar een oplossing gezocht. Na ruim een half uur, kwamen ze met het verhaal dat om 19h30 er nog een vlucht was vanuit Fort Myers naar Key West en dat er nog plaats genoeg was in dat vliegtuig.
Rond 13h00 steeg dan eindelijk het vliegtuig op en vlogen we naar Fort Myers. In het toestel was plaats zat en ik had het genoegen om over drie stoelen te beschikken. De reis verliep voorspoedig.

Bijna 10 uur later zetten we voet op Floridaans grondgebied. Bij het verlaten stond ons al iemand op te wachten, die ons snel voorbij de douane loodste en ervoor zorgde dat de bagage al opzij gezet was... "Wat een service", dachten we nog.
Ze vertelde dat we ons moesten begeven, met koffers, naar de balie van Cape Air en dat ze ons daar verder zouden helpen.
Aangekomen bij de balie van Cape Air stond een vriendelijke man ons te woord. Hij vertelde dat er nog plaats zat was, sterker we waren voorlopig de enigste passagiers.. ik dacht wat raar... Toen vroeg hij hoe we wilden betalen. Ik verbaasd, betalen???? Heel het verhaal uitgelegd aan die brave man, maar we waren niet aangemeld. Ik liet de labels aan de koffers zien en dat daarop toch echt eindbestemming Key West stond. Toen liet ik hem dat geschreven briefje zien, dat ik in Düsseldorf van Delta kreeg. De man vroeg zich af wat hij hier mee moest. We leven in een digitaal tijdperk, maar vertelde dat hij ons verhaal geloofde en dat we meekonden en ons geen zorgen moesten maken... hij zou dit wel gaan aankaarten bij Delta.
We moesten de bagage op de weegschaal zetten en nadien werden ook wij gewogen. Doordat hij mijn gefronste wenkbrauwen zag, vertelde hij met wat voor vliegtuig we naar Key West zouden vliegen... Na het zien ervan lagen we alle drie in een deuk, ondanks de toegenomen vermoeidheid.
Met veel moeite konden de koffers in het toestelleke en nadat 2 mariniers de passagierslijst vervolledigden, vertrokken we om 19h30 richting het zuidelijkste punt van de VS. Key West staat bekend om de viering van de zonsondergang, awel... wij hebben die in de lucht met open mond aanschouwd... wat een avontuur op het einde van deze lange dag... een absoluut hoogtepunt van de vakantie, al was hij nog maar pas begonnen.

Ondanks de 2.5 uur vertraging kwamen we om 20h15 aan op Key West, een uur vroeger dan met Delta Airlines. Op het luchthaventje meldden we ons bij Dollar waar we een Midsize SUV hadden gereserveerd. Bij het zien van ons Dollar-lidmaatschap, kregen we meteen een Fullsize SUV (Chervolet Traverse). Intussen was de nacht over Key West gevallen en de tomtom had nog geen ontvangst, dus was het zoeken naar onze eerste verblijfplaats. Gelukkig hadden Jessica en Kelly al vele folders tot zich genomen, waaronder een plattegrond.
De biologische klok zei dat het al 3h30 in de morgen was, maar na zo'n slopende dag verblijdden we ons eerst met een frisse duik alvorens in bed te duiken. Dat gebeurde rond 23h30, plaatselijke tijd.

VIDEO
http://www.youtube.com/watch?v=9qrOMCabtaI

KEY WEST : ROBERT DID IT

BEST WESTERN PLUS HIBISCUS MOTEL

Geweldig hotel gelegen vlakbij het meest zuidelijke punt vd VS. (eigenlijk is dat op de Pacific eilanden, maar dat willen de Amerikanen nogal eens graag vergeten).
Op dit hotel heb ik geen enkel negatief commentaar.
Het hotel was meer dan behoorlijk met vers fruit, diverse broodsoorten, wafels,...
Het zwembad was mooi aangelegd en de kamers waren ruim. Ook het personeel was één en al vriendelijkheid.
Vanuit het hotel kon je voetstaps naar het nabij gelegen Duval Street en het iets verder gelegen Mallory Square. Dit was wel handig want de parkeertarieven waren niet vd poes. Kortom, dit hotel verdient een dikke 10.

zondag 1 juli
Vandaag gaan we Key West verkennen. Het meest zuidelijke punt vd VS, Fort Zachory SP, East Martello Museum en 's avonds naar Mallory Square om de Sunset Celebration mee te vieren.

Rond half acht werden we wakker, de jetlag lijkt dus al verteerd. Nadat de buikjes goed gevuld waren gingen we als eerste naar het zuidelijkste punt vd VS. Na 5 minuten wandelen waren we iets voor 9h00 daar. Iedereen die KW bezoekt, wil met de beruchte boei op de foto en ik moet zeggen het was er al behoorlijk druk.

De volgende stop was Fort Zachary SP. In dit park staat een fort dat we niet bezocht hebben. Wij waren enkel geïnteresseerd in water en visjes. De dames wilden liever niet gaan snorkelen bij de koraalriffen omdat ze bang waren daar haaien tegen te komen. Ze hadden op youtube gezien dat bij die koraalriffen bij de Keys oa tijgerhaaien hun kunsten vertoonden.
Alvorens we het water gingen opzoeken, moest er nog gesmeerd worden. Onze tedere huidjes waren in België nog ni verwend. Dus goed met factor 50 ingesmeerd. Ik zag dat een Amerikaanse vrouw haar kind insmeerde met factor 85!!!! en dacht nog 'overdrijven is ook een kunst'.
Tijd voor een plons. We zagen al snel dat er enorm veel visjes aanwezig waren in de branding. Zo'n 100m in het water was er een rotsformatie en daar zaten veel diverse visjes... zei men. Dus ook wij als een speer daar naartoe. We werden echter gewaarschuwd voor een zwarte zeeëgel, die blijkt heel giftig te zijn en daar mocht je dus niet opstaan.
Aan kleuren ontbrak het niet. In het zeer heldere water zagen we menig gekleurd visje voorbij flitsen.
Tijdens het wandelen over het strand zagen we nog enkele witte mini krabjes en Jessica vond enkele sponsen.

Onze maagjes rammelden en de McD was de volgende stop. Ik denk dat dit de mooiste locatie ve McD-vestiging is... tegen de Golf v Mexico... wat een uitzicht...

En toen was het tijd om naar het East Martello Museum te gaan. Jessica stond erop want in dit museum staat niks minder dan de beruchte Robert the Doll. Deze pop is legendarisch in de VS. President Bush schreef in 2005 een brief naar hem om hem te bedanken.
Zoals er zoveel zijn op KW hoort er ook bij deze pop een ghost story. Indien je het hele verhaal wilt weten, zoek het maar heerlijk even op. Robert heeft immers een eigen website.
Veel meer dan deze pop heeft het museum niet te bieden, de rest is kitch met een grote K.
En dan was het zover. Jessica stond oog in oog met Robert en was vanalles aan het fezelen tegen hem. Kelly en ik konden maar moeilijk onze lach inhouden. Intussen maakte ik maar wat foto's. Plots vroeg Jessica of ik wel toestemming aan Robert gevragen had. Als ik dit niet zou doen, zou er wat met de camera gebeuren... yeh, sure... haha

Even tot rust komen in het hotel en een douche nemen. Nu zagen we pas hoe hard we verbrand waren ondanks dat we regelmatig met '50' hadden ingesmeerd.
Tegen 18h00 wandelden we naar Mallory Square. Na een klein half uur zagen we dat de acts al van start waren gegaan... maar niet tergelijkertijd. Wanneer er eentje zijn act geëindigd is dan pas start de volgende met zijn kunstje. En allemaal vertellen ze op het einde hetzelfde, nl dat dit hun inkomen is en dat ze al blij zijn met $5 en heel blij met $20.
We zagen jongleerders op een metershoge éénwieler, koorddanser, zwaardenslikker,... De leukste was toch wel iemand die banjo speelde. De muziek op zich was niet zo speciaal, de hond die er bij liep des te meer. Als je een dollar biljet in je handen had, kwam de hond die uit je hand ritselen en deponeerde die in een emmer. Ik kan je verzekeren dat die man veel dollars in zijn emmer had zitten.

We hadden ervan genoten en slenterden terug naar het hotel. De dames waren oververmoeid en vielen bijna al staand in slaap... totdat... totdat we in Duval Street een paar barretjes passeerden. In een bar stond een dame te dansen met een geweldig grote dildo, in een andere bar stond een soort chippendaler op de toog te strippen... van vermoeidheid was plots geen sprake meer.

's Avonds op de hotelkamer wilde ik de foto's en filmpjes van de onderwatercamera even bekijken... oeps... ik kreeg enkel zwart beeld... wat ik ook probeerde, ik zag enkel zwart. Jessica zei me:"Ik had het toch gezegd, je had toestemming aan Robert moeten vragen". tssssss....

VIDEO
http://www.youtube.com/watch?v=w-4KNEGJGbo

(oeps.... deel 3: the Florida Keys overgeslagen, dat wordt dus iets voor hierna)[SIZE=3]

THE VAMPIRE OF THE EVERGLADES


Na het verlaten vd Keys kwamen we 'savonds tegen de klok van vijfen aan bij ons volgend hotel, nl Travelodge in Florida City, dat aan de poort vd Everglades ligt.
De eerste indruk was nu niet bepaald een 'wauw'-gevoel. Ook nadat we de kamers geïnspecteerd hadden, was het enthousiasme maar matig. De bedden waren wel heel smal. Gelukkig beseften we dat hier maar één nacht doorgebracht zou worden. Ook het zwembad leek, volgens de dames, op een kikkerbadje... hoezo, vlug verwend???
Weet je nog die hoornschelp? Het beestje erin was eindelijk dood en Jessica gaf hem de toepasselijke naam Molly. Maaar wat verspreidde da een verschrikkelijke geur... niet te harden. Dus een autopsie was hoogst noodzakelijk... grote hilariteit... wanneer de afstand tot Molly groot genoeg was. De stank bleef overheersen (aan uitkoken hadden we niet gedacht) en het beestje kreeg een plaatsje onder de auto.
Het was toch wel echt hot hot hot en een duik was dan de enige oplossing. Het kikkerbadje bleek toch wel mee te vallen, want bij het invallen vd duisternis zaten we nog altijd rond/in het zwembadje. Er kwam een hotelmedewerker om iets aan te zetten, blijkbaar om de musquito's weg te houden. Ooooh... vandaar die jeuk op armen, benen, buik, rug,... Die mormels hadden bij mij al een heel feestmaal achter de rug.
Echt honger hadden we niet, lekkere honger daarentegen en daar er vlakbij een Dunkin' Donuts was, hebben we diverse donuts verorberd op de kamer.

woensdag 4 juli... Independance Day, maar in de Amerikaanse volksmond wordt men begroet met 'Happy 4th of July'. Speciaal voor deze dag had Kelly een Amerikaans jurkje aangetrokken.
Na een heerlijk ontbijt, The Travelodge valt naderhand uitstekend mee, gaan we de Everglades ontdekken. Men zegt dat je dit gebied eigenlijk moet mijden in de zomer omwille van de musquito's... voor Jessica zijn en blijven het muggen.

EVERGLADES ALLIGATOR FARM

Na een kwartier rijden, bereiken we de farm, waar alligators gekweekt worden. Voor het luttele bedrag van $37.50 voor ons drietjes, hadden we enkele shows en een half uur durende airboatride.
Het was weer hot, maar met de nodige ijsjes en gekoelde drank zouden we de dag wel doorkomen.
De slangenshow stelde niet veel voor maar erna mocht je met een slang op de foto. De alligatorshow bevatte de traditionele trucjes met de alligator en ook hier kon je nadien op de foto met een piepklein alligatorke.
De airboatride dan... de eerste paar honderd meter werden in een slakkengangetje gedaan. We zagen veel alligators, schildpadden, vogels,... Nadien trok de boot alle registers open... de oorbeschermers waren geen overbodige luxe... we vonden de tocht alle drie gaaf... kicken dus.

NATIONAL PARK

en toen was het tijd om het national park te bezoeken, ondanks dat dit dus niet de meest gunstige periode is. Na een kwartier rijden kwamen aan bij het Visitor Center, Ernest F. Coe waar we om informatie gingen en ook een beetje om vd koelte van de airco te genieten. Hier ontdekte je het belang vd Everglades, wat er allemaal te zien is van fauna en flora, kon je de dierengeluiden bij een dier plaatsen... tot mijn verrassing vonden de dames dit uitermate interessant.
Een medewerker vertelde me dat er momenteel slechts 2 plaatsen in het park waren waar we redelijk veilig waren voor de musquito's. Op sommige plaatsen was het zo erg dat je bij wijze van spreke helemaal leeggezogen werd. Welcome in the world of th vampire of the Everglades.
We zouden ons beperken tot de Anhinga Trail bij Royal Palm Center. Zo zouden de dames toch een idee krijgen van dit natuurschoon. Eenmaal daar hadden we ons voor de zekerheid nog eens goed ingesmeerd met Deet 8 muggenspray en... we hadden bijna geen prik opgelopen. Als je dan zag hoe sommige mensen zich aankleedde om zich te beschermen tegen de aanvallen vd vampire... we zagen er lopen met handschoenen en een net voor het aangezicht.
Tijdens de tocht van 0.8 miles kwamen we er al snel achter dat het een hele opgave zou zijn om dieren te kunnen spotten. veel te warm.... Na goed zoeken hebben we er toch enkelen waargenomen, maar geen alligator... totdat er een jongetje in de struiken stond te kijken en wij ook wel eens wilden weten wat da manneke zag... Tot onze verbazing zat daar een jonge alligator op amper 3 meter van ons... missie geslaagd.

Daarna was het tijd om naar Miami te rijden, waar we 4th of July 'savonds op het strand zouden gaan bijwonen.

VIDEO
http://www.youtube.com/watch?v=IuCahdbRiiI

(nu komt het verhaal en de video van Florida Keys, die eigenlijk voor The Everglades moet staan)

DE VERVLOEKTE VLOEK


maandag 2 juli... deze morgen bij het opstaan nog snel even mijn onderwatercamera gecheckt. Nog steeds zwart beeld... dedju... daar de dames toch nog sliepen, heb ik stiekem mijn spijt betuigd en vergiffenis aan Robert gevraagd.... nog steeds geen verandering. Ik ging dan maar een koffie halen in de ontbijtruimte. Bij terugkomst toch nog eens snel checken... heu... hij doet het weer. Zou Robert dan toch... neuh. Ik vertelde dit schoorvoetend aan Jessica en die sprak enkel volgende wijze woorden: "Ik zei het toch".

In twee dagen tijd gaan we de Keys ontdekken.
De eerste stop is ca 38 miles verwijderd van Key West, nl Key Deer Refuge. Het is wederom hot... het gebied is echter veel groter dan gedacht en van hertjes valt maar weinig waar te nemen.

Dan maar naar ons volgend doel, het Turtle Hospital te Marathon. Je kunt dit vergelijken met zeehonden opvangcentrum te Pieterburen. Meestal wordt het ziekenhuis gebeld door schippers die een zeeschildpad gewond aantreffen. Als de dieren hersteld zijn, worden ze weer vrijgelaten.
Op aarde bestaan 7 soorten zeeschildpadden, 6 ervan leven in de wateren van Florida en leggen ook hun eieren in het Floridaanse zand. De andere leeft in de wateren van Oceanie. Op het moment van ons bezoek bevonden zich 6 soorten in het opvangcentrum. De andere, leatherback turtle, ontbreekt wegens zijn grootte. Eén vd zeeschildpadden wordt in de volksmond de Ghost Turtle genoemd. Deze leeft op de bodem vd zee en komt enkel naar boven om te ademen. Doordat hij doodswit ziet, lijkt bij het omhoogkomen een geest naar de oppervlakte te komen. Wij hadden het geluk dit te kunnen zien, want die beestjes kunnen enorm lang onder water blijven.
De tour zelf omvat een half uur uitleg over het wel en wee vd zeeschildpad. Nadien ga je naar de bassins naar de gewonde dieren kijken. Sommigen kunnen niet meer uitgezet worden omdat hun schild opgeduwd is, waardoor er veel lucht onder het pantser zit. Hierdoor kan het dier niet meer duiken en blijkbaar kan men dit niet herstellen.

Volgende stop: Bahia Honda State Park. Maar voordat we dit park inslaan, genieten we volop van de 7 Mile Bridge.
In 1992 werd één vd stranden vh Bahia HSP uitgeroepen tot het mooiste vd VS. Natuurlijk wilden we deze natuurpracht zien. Van ver zag het er schitterend uit. Kleurschakeringen in het water en diverse witte zandstrandjes. Màààààr... éénmaal in het water merkten we dat het zeegras hier welig zijn weg vindt. Enkel de eerste meters zijn aangenaam om te spartelen. Dan maar aan de kant vd Golf proberen, maar ook aan deze zijde had het zeegras de overmacht. Toch trotseerden de dames dit en begonnen te snorkelen. Op een bepaald moment vond Jessica een schitterende, intacte hoornschelp, de schelp die symbool staat voor Key West. Natuurlijk wilde ze deze schelp mee naar België nemen. Ondanks dat ik haar vertelde dat dit verboden was, moest en zou die schelp mee verhuizen. Ik ging overstag. Jessica liet de schelp bij me achter om er nog meer te zoeken. Toen ik naar de schelp keek had hij zich al enkele meters richting de zee verplaatst... zat er nog een spierbundeltje in met aan het einde een soort angel... voorzichtigheid was prioriteit omdat ik niet wist wat zo'n beestje bij je kan doen. Heel nauwkeurig werd hij in een plastieken zak gestoken en mocht de reis met ons verderzetten.
En dan nog het verhaal vd onderwatercamera. Hij deed het dus. Jessica vertelde dat het verhaal rondom Robert the Doll geen onzin was. Kelly en ik konden onze lach maar amper onderdrukken en zwansten erop los.. wat gebeurde er een uurtje later??? Juist ja, de camera begaf het weer (en ditmaal definitief), maar dat was niet alles. Ook de camcorder begon te sputteren... te pas en te onpas viel hij zomaar uit... die vervloekte vloek... grrrrrrrrrr
We bedankten Jessica omdat ze absoluut die ***pop wilde zien.

dinsdag 3 juli... We verlaten vandaag de Keys. Vandaag rijden we vanaf Key West een uur om bij Veteran's Memorial Park een eerste keer te stoppen. Een mooi, vrij toegankelijk strand met sanitair blok. We hebben hier heerlijk enkele uurtjes gezwommen en gesnorkeld. Na een tijdje kwamen de dames hun vangst laten zien. Toen ik opmerkte dat er nog beestjes inzitten, gooide Jessica verschrikt alle verzamelde schelpen weg in de oceaan... dag urensnorkelende verzameling.
Wij zagen ook de grillen vh weer hier op de Keys. Enkele km voor ons was het aan het stortregenen, vlak achter ons aan het onweren, richting Miami hing ook al zware bewolking... maar bij ons scheen enkel de zon volop.

Naar de volgende stop rijdend genieten we volop vd prachtige vergezichten... het ene 'wauw'-gevoel volgt het andere op.
We komen aan bij Robbie's Marina waar we tarpons eten gaan geven. Er is een geïmproviseerde rommelmarkt (om de toerist dollars af te troggelen.. veel te duur die rommel) en ze hebben fantastische wc's, vraag maar aan de dames... haha.
Na het betalen van $3.5 per emmertje vis gaan we naar de loopbruggetjes in het haventje. Op onze buik liggend en met de hand gestrekt naar het water met een visje ts de vingers lokken we de tarpons. Poeh poeh, die visjes vallen precies groot uit... 1 tot 2m lang. En ze happen, maar op sluwse wijze. Bij één ervan zat mijn hand in de mond van zo'n sprotje en trok mijn hand terug uit reflex. Blijken die nog tandjes te hebben ook. Licht bloedend ging deze Belg gewoon door vooral omdat de actie nog op foto en video moest vastgelegd worden.... Als je tijd hebt, moet je zeker even halt houden hier... dolle pret voor een uurtje...

Toen ik zag hoe laat het was, wist ik dat we te laat zouden komen bij onze laatste 'to do'-plek, nl John Pennecamp SP. De laatste boten waren al uitgevaren naar de koraalriffen... jammer, maar je kunt blijkbaar niet alles doen in enkele dagen dat we op de Keys waren... tja, dan zullen we toch nog eens terug moeten ;-)
We stopten nog even bij het Hurricane Monument. Dit symboliseert de ramp die in 1935 plaatsvond. Een hevige storm met windsnelheden tot 350 kmu verwoestte vele bruggen en ontnam heel veel mensen het leven.

We kregen honger en het eerste wat we zouden tegenkomen, daar zouden we eten... Iets later zagen we in de verte de grote gele M. We namen ieder ook een chocolate milkshake.... mmm. Tot onsteltenis vd dames was dit iets anders. Had ik potverdikkeme iets van Ice Coffee besteld.... Terwijl de dames de echte milkshake dan maar zelf gingen bestellen, werd mij opgedragen die drie Ice Coffees zelf te nuttigen en niet weggooien, want da's zonde vh geld..... en dan verschieten ze als ge aan de schijterij geraakt.

VIDEO
http://youtu.be/jar-MPl86zE

STREETRACING TE MIAMI

BEST WESTERN PLUS ON THE BAY INN & MARINA

Over dit hotel kan ik kort zijn gelijk het BW in Key West... gewoonweg uitstekend. Best Western staat voortaan met stip genoteerd.
Het is een half uurtje gelegen van Ocean Drive, MB. De prijs is zeker niet te duur vergeleken met de hotels aan die gelegen zijn aan het strand. Het ontbijt was uitgebreid en ondanks de drukte 'smorgens werd er goed bijgevuld.
De wafels mocht je zelf bakken en aanvullen met aardbeien (het Amerikaanse blikfruit) en slagroom... je kunt je dag slechter beginnen.
Het grillrestaurant 'Shuckers Waterfront' had een heel gezellig terras aan het water, het eten voldeed aan de wensen van onze smaakpapillen. De muziek was rock uit de jaren '80 en de obers waren hum hum mooie jonge deernes... dus dit Belgske had geeen problemen daar te eten.

Het is nog altijd 4 juli, Amerika's nationale feestdag... Independance Day. De dames hoorden echter iedereen 'Happy fourth of July' tegen elkaar zeggen.
Op het thuisfront had ik via internet naar feestelijkheden gezocht. D'r waren twee die eruit sprongen.. eentje in Down Town en eentje op het strand van Miami Beach vlakbij Ocean Drive. We kozen voor het laatste omwille vd locatie maar ook omdat hier als slot een grootse vuurwerkshow stond gepland.
Overdag is het al een ramp om een parkeerplek te vinden in MB, laat staan met dit feest. Dus besloten we met de taxi erna toe te gaan. Jessica en Kelly vonden dit prachtig, de eerste keer in een taxi en dan nog wel in zo'n gele, ouderwetse kar... gelijk in de films. De vriendelijke chauffeur bracht ons voor $24 ($30 incl fooi) naar de place to be.
Het was nog licht en wandelden door de Ocean Drive met zijn terrasjes die overvol zaten. We besloten dan maar alvast naar het strand te gaan. Daar lagen dan hele gezinnen met hun koelboxen vol drank. Individuen staken vuurwerk af... Kelly wilde dit dichterbij bezien... ik verbood het haar en ze keek me aan van: "wat kan ons nu gebeuren". Totdat enkele vuurwerkpijlen een weg zochten letterlijk over de hoofden vd vele aanwezigen.
Er was veel hulpverlening, politie, brandweer aanwezig... allen met zwaaiende lampen en sirenes.
Om exact 21h00 startte er een prachtige vuurwerkshow die een half uur zou duren. Nadien zette de massa zich in beweging om de nacht in te duiken, wij ook maar dan het bed. Gezien de drukte dachten we dat het een eeuwigheid zou duren eer we een taxi konden bemachtigen, maar je zag enkel gele auto's. Binnen de tien minuten zaten we in één van deze wagens. Ditmaal was het $27($30 incl. fooi)

donderdag 5 juli... vandaag gaan we Miami Beach en Down Town bezichtigen.
We rijden als eerste naar MB en huren bij GocarTours een golfkar. Met dit bakske scheuren we 3 uur door MB... ik aan het stuur en de dames op de achterbank. We hadden veel bekijks en ik vermoed dat we nu ergens prominent in enkele Aziatische fotoboeken staan.
We reden naar Holocaust Memorial... waar je in een oase van stilte terecht kwam. De dames waren serieus onder de indruk. Ik had hen van te voren een beetje uitgelegd wat dit inhield. Toen ze het terrein betraden, waren ze muisstil... dat was dan ook het enigste rustige moment van deze vakantie :p
Mijn doel was bereikt. Ik heb ze even doen stilstaan bij één vd verschrikkelijkste periodes uit onze geschiedenis.
Hierna gingen we terug de vrolijke tour op. We reden op joggingpaden (wat verboden was) en kwamen op zeer aangename maar ook verrassende plekken (zoals een terras ve hotel, waar we doorslalomden... haha... je had de verbouwereerde gezichten moeten zien. Staan op mijn netvlies gebrand).
Het heeft gedurende de tour een kwartiertje gegoten, dus de ruitenwisser aan. Die moest je met de hand verplaatsen.;)

Door de klammende hitte gingen we na de tour ons even opfrissen aan het strand. We hebben met de golven gespeeld of... speelden ze met ons?
Nadien reden we naar Key Biscayne om een zo schitterend mogelijk vergezicht te krijgen van Miami Down Town. Vlak na de tolbrug is er links een haventje. Van daaruit heb je een prachtig zicht.
Tegen vijven reden we terug naar het hotel om even te genieten in het zwembad om nadien met grommende maagjes te gaan eten bij mijn vriendinnen van Shuckers Waterfront Grill

VIDEO
http://youtu.be/-NnxYsznL30

Het doet me deugd dat jullie het plezant vinden. In eerste instantie is het iets waar mijn dochters en ik nog jaren plezier aan beleven. Maar ook voor jullie, want dankzij dit forum leer je altijd bij en als je dan een steentje kan/mag bijdragen...
We zitten in de helft betreft het aantal 'delen', maar je hebt nog ca 40 minuten beeldmateriaal te goed. Ik las voor enkele dagen een pauze in om sommigen in staat te stellen om up to date te geraken... hè Teleton :rolleyes:

nog 5 delen te gaan... maar zal pas voor binnen enkele dagen zijn.

deel 6 : Universal Resort
deel 7 : Waterparks Wet 'n Wild & Aquatica
deel 8 : Seaworld
deel 9 : Kelly Park
deel 10 : ESD-Hotel + aftiteling

UNIVERSAL RESORT ORLANDO

Na een reis van ruim vier uur kwamen we op vrijdag 6 juli aan in Universal. We verbleven 4 nachten in Universal hotel Royal Pacific Resort en op dinsdag 10 juli verlieten we Universal. Op zaterdag 14 juli zijn we 'savonds nog een keer naar Universal Studios geweest omwille ve optreden van Miranda Cossgrove, bekend, vooral door de jeugdige jeugd, van vooral i-Carly.

LOEWS ROYAL PACIFIC RESORT

Toen we aan kwamen gereden stonden de aasgieren ons al op te wachten om de koffers uit de auto te halen en te brengen tot aan de lobby. Van daaruit gaat een andere individu met je koffers naar de kamer. Beiden verwachten natuurlijk een 'tip'. Nu, dat kunnen we zelf ook wel. Men ziet dan niet graag dat je auto daar even blijft staan en men dringt erop aan om de auto snel te verplaatsen... Ja doei, we zijn wel met vakantie.
De vriendelijke en snelle afhandeling bij de receptie zorgde ervoor dat we snel onze expressenpassen konden maken.... Bij de lobby staat een apparaat waar je je naam invult en dan met een big smile naar da apparaat kijken en flits... een foto wordt gemaakt. Nadien bekom je je pas die je gedurende je verblijf kunt gebruiken.
Even de bagage naar de kamer brengen die zoals verwacht ve uitstekende kwaliteit was. Alleen het uitzicht was minder... we keken tegen een muur van steen en omhoog geschoten onkruid aan.
Elke dag hebben we gebruik gemaakt vh grote lagune zwembad en natuurlijk vd aanwezige bediening. Je blijft heerlijk op je ligbed liggen en bestelt wat te eten/drinken. Je geeft je roomcard mee en even later komt men de bestelling brengen... heerlijk toch. Veel gebruik van gemaakt. Eén keer hadden we twee porties nachos besteld. Gelukkig voor ons verstond da vrouwke het verkeerd want ze bracht slechts één portie mee. Al een geluk... zelfs met zijn driëen kregen we maar amper de helft op.

UNIVERSAL STUDIOS

In vergelijking met twee jaar geleden was Jaws verdwenen, maar zijn Despicable me Minion Mayhem, parade en een avondshow er nieuw bijgekomen.
De attractie Despicable Me Minion Mayhem hebben we minimaal 6 keer gedaan... een fantastische attracties die je lachspieren doet masseren. De wachtrij liep telkens al snel op tot 90min. maar dankzij onze expresspas waren we steeds binnen de 10min binnen.
Het is een simulatie waarin we worden opgeleid als minion en er ook één worden... op het laatst wordt je terug mens.
Bij het voorstukje worden door mr Gru voorbereid. Even is hij verontwaardigd wanneer hij een vreselijke geur waarneemt. Iemand heeft zich al ...tig dagen niet meer gewassen en toen ging de spotlight aan gericht op.... mij.
Cinematic Spectacular. Op het water staan drie reuzeschermen en gedurende 20 min passeren er vele Universal kaskrakers begeleid met water/licht show en vuurwerk... Mij en de dames viel het tegen. We hadden het meer spectacular verwacht.
Buiten Shrek 4D en het optreden van de Blues Brothers hebben we alle attracties minimaal één keer gedaan.
Voor de rest weet ik niet meer zoveel vd tijd dat we vertoefden in dit park. Voor meer info, bekijk de video.

ISLANDS OF ADVENTURE

Hier zijn we twee keer naartoe geweest. De eerste keer zijn we al om 7h00 opgestaan om tijdig bij the Forbidden Journey te staan. Het park gaat een uur eerder open voor de hotelgasten om deze attractie van Harry Potter te kunnen doen. D'r is geen expressingang... vandaar. We hoefden slechts 10 minuten aan te schuiven... geweldige belevenis.... bij het buitenkomen, zagen we dat de wachttijd slechts 20 min was, dus werd nogmaals het donkere getrotseerd. Deze attractie bracht de nodige adrealine bij ons los. Het verbaasdde wel dat we niet veel meer wisten vd attractie.
Dan huppeké naar de waterattracties. In beiden werden we drijfnat tot in de vierde graad.
Spiderman hebben we een keer of zes gedaan en met de vernieuwde digitale beelden is het nog allemaal levensechter.... een echte topper. Kelly en ik vinden deze beter dan the Forbidden Journey... Jessica houdt het bij de laatste.
De dames hadden me met lichte dwang meegenomen naar en in Doctor Doom's Fearfall.... pffff... je wordt de lucht ingeschoten... ik was boven en mijn ingewanden nog beneden.
Voor Jessica en mij was The Incredable Hulk Coaster een eerste kennismaking... heftig rollercoasterke... terwijl ik al snel tot de conclusie kwam dat dit éénmalig zou zijn, hadden de dames de smaak te pakken en hebben nog diverse malen zich laten wegschieten. En ik ging op een bankske zitten zodat het interne gedeelte terug zijn plaats zou kunnen vinden.
De Sinbad Stuntshow was af en toe grappig, af en toe een stuntje... goed voor ene keer.

Tot slot nog even iets kort over het Discovery Center in Jurassic Park. We hebben een dino'ke uit een ei zien komen en sommige kinderen liepen helemaal weg met het verhaal.

MIRANDA COSSGROVE

Op zat 14 juli gingen voor een avond terug naar US.
Om 20h00 was er een live optreden van deze jeugdige Miranda Cossgrove. Onder de jongeren superpopulair en bekend door de jeugdseri i-Carly op Nickolodeon.
Anderhalf uur voor aanvang kwamen we aan op het plein en het stond toen al behoorlijk vol.
Het was een volwaardig concert van ruim een uur, waarin behoorlijk gezongen en gedanst werd. In dat uur heeft het zangeresje zich wel drie keer verversd van een andere outfit. Tijdens die verkleedperiode gaven de muzikanten het beste van zichzelf en trakteerden de aanwezigen op diverse solo's.
Voor Jessica en Kelly een moment om niet snel te vergeten.

VIDEO
http://www.youtube.com/watch?v=nCKxIc2V3NE

WATERPARKEN

WET 'N WILD

Twee keer zijn we naar dit waterpark geweest. Twee keer startte de dag zonovergoten en twee keer hebben we maar enkele uurtjes kunnen genieten van dit park. Telkens begon rond het middaguur het hevig te regenen gevolgd door onweersbuien. Ondanks dit alles hebben we alle attracties toch minimaal één keer kunnen doen.
Voor Der Stuka en the Bomb Bay heb ik mijn joker ingezet. Enkel de Black Hole bleef onder de verwachtingen.
Veel tijd hebben we doorgebracht in the Lazy River... heerlijk....

AQUATICA

Drie keer zijn we hierheen geweest. De eerste keer kwamen we om tien uur aan, we gingen meteen ergens aanschuiven, we waren bijna aan de beurt en toen... "All slides will be closed of the lightning in the area"... Dan maar even wachten... en nog even wachten... en wachten... het begon lichtjes te regenen, het begon iets meer lichtjes te regen en op een gegeven moment regende het zo lichtjes dat de grote parasols geen soelaas meer boden.
Na enkele uren werd er terug groen licht gegeven. Terug naar een attracties... Net toen ik een band wilde instappen, sommeerde men mij om terug uit te stappen... je weet wel the lightning in the a... Ik negeerde het 'bevel' en genoot vd afdaling. We keken naar de lucht en die werd donkerder en donkerder. We gaven er de brui aan.
De andere keren werden we telkens getrakteerd op zonnestralen van 'smorgens tot 'savonds.

Conclusie: Aquatica is een fijner waterpark. agreed by all of us.

VIDEO
http://youtu.be/cyNRWh3WXqs

SEAWORLD

Ik durf gerust in naam van mij en mijn dochters te zeggen dat dit voor ons alle drie het favoriete park is... de combinatie van Rollercoasters en shows. Dit jaar is daar nog de nieuwe attractie Turtle Trek bij gekomen.
Eén volledige, drie namiddagen/avonden en een voormiddag zijn we in Seaworld geweest.

Doordat de trainers nog steeds niet het water in mogen met de orka's, bleef One Ocean onder de verwachtingen. Shamu Rocks is in principe niet veel anders, alleen wordt rondom de show een speciale sfeer gecreëerd (tis avond, opzwepende rockmuziek) die het fantastisch maakt. We hebben deze show bij elk bezoek gezien. Voor de show worden veel close-up beelden getoond vd aanwezigen... mensen beginnen dan plots raar te dansen, te shaken, te lachen,... maar één vrouwke kreeg bij iedereen de handen op elkaar. Ze ging namelijk in alle hevigheid tongzoenen met haar vriendin.
Achter het Shamu Stadium heb je een onderwaterzicht op de orka's. Ondanks het glas voel je dat er een bepaalde aantrekkingskracht is tot het dier. De orka's reageren op je bewegingen en wat mij verblijdde was dat ik met één van hen oogcontact had, waarbij de orka mij tot diep voorbij mijn iris beroerde.

De dolfijnenshow Blue Horizons is absoluut de mooiste show van dit park. De muziek, de acrobatie van dolfijn en mens... geweldig.

De nieuwste attractie Turtle Trek zal binnen no-time een trekpleister worden. Wat is dit fantastisch. Een 360°-film zorgt ervoor dat je middenin het leven vd zeeschildpad zit. Jijzelf kijkt door de ogen van een zeeschildpad die net uit het ei is gekomen en gaat op avontuur in de oceaan vol verrassingen. Ook bij deze attractie zorgt de muziek ervoor dat het een topper is.
We hebben op een ochtend visjes aan dolfijnen gevoerd na het betalen van $7.50pp. Je krijgt dan drie visjes en bijgevolg kun je hen ook nog even aaien. Ik had mijn emmertje op de rand vh bassin gezet. Zodoende kon ik de dames fotograferen. Maar nog geen halve minuut nadien landde een vogel ts mij en mijn emmer.... Net op tijd (cm'ers) kon Kelly de visjes redden van die ongewenste viseter.
Ook hebben we enorm genoten van Alure, Call of the Ocean.
Manta hebben we gedaan telkens net voor sluitingstijd... Overdag was de wachttijd altijd ruim 90 min... net voor sluitingstijd 10min. De beleving van het al liggend een looping ondergaan... heerlijk
Kraken... 2 jaar geleden beloofde ik mezelf dat ik dit nooit meer zou doen. Dus ik stond samen met Jessica en Kelly aan te schuiven. Jessica zat boordenvol zenuwen, voor haar was het de eerste keer. Na de rit zat mijn maag niet meer waar ze zou moeten zitten, dus het zal bij deze keer blijven.
Wat wij achteraf als het leukste ervaarden in Seaworld was Sealions Tonite. Vanaf het moment dat mimieker opkomt en de aankomende toeschouwers bespeelt tot bij het verlaten vh stadium als een walrus de toeschouwers nog op een nat pak trakteert.... worden je lachspieren gemasseerd... topentertainment.

VIDEO
http://youtu.be/HVYcuDxKNOw

KELLY PARK

Op vrijdag 13 juli besloten we naar het natuurpark Kelly Park te gaan. Kelly, mijn jongste dochter, wilde weten waarom dit park naar haar werd vernoemd. Je kunt net buiten dit park op enkele plaatsen 'tubes', binnenband ve auto, huren. Dit deden wij ook voor $5.00 pst. In dit park zitten veel dieren waaronder ook giftige slangen en andere niet aan te raden huisdieren.
Men had ons afgeraden om in het weekend te gaan want dan nam de plaatselijke bevolking bezit van dit park. Blijkbaar begint op vrijdag al het weekend want het was behoorlijk druk... het drukte de pret allerminst.
Wij parkeerden de wagen vlakbij het zwemgedeelte en van daaruit moesten we met de 'tube' nog een paar honderd meter wandelen om aan het begin te staan vh riviertje. Met een beetje schrik in de broek begaven we ons in de band. De kanten vd rivier zijn omgeven door watergras en waterplanten. Telkens we te dicht in de buurt kwamen van dit begroeide gedeelte nam lichte paniek bezit van ons lichaam, schrik dat er gevaarlijke wezentjes zich daarin begaven. Een enkele keer zagen we een plons maar wisten niet wat dit veroorzaakt had.
Bij de volgende afdrijvingen op de band was er van schrik hoegenaamd geen sprake meer... Jessica en Kelly zaten ts het gras en lelies te zoeken en te springen... ze hebben het zelfs een keer zonder band gewaagd. Waar ze echter geen rekening mee hielden, was dat de bodem (zeker in het begin) bezaaid ligt met scherpe rotsen. Jessica bezeerde zich behoorlijk met in het water te springen, maar na enkele 'oe's' en 'aaaaa's' ging ze er weer tegenaan.
Ondanks het hevige lawaai dat de plaatselijke bevolking het bos instuwde, hebben we toch nog wat dieren gezien. We hebben op amper één meter van een otter gezwommen, enkele schildpadden zien zonnen, een hert, visjes die tegen de stroom in zwemmen om zich te voeden met algen.
Wat we niet zagen maar de gevolgen wel... waren musquito's. We hadden ons nochthans meermaals goed ingesmeerd... enkel op het einde vd dag kwamen we erachter dat het muggenspul niet waterbestendig was.... vooral den ikke werd meedogenloos leeggeprikt toen ik op het water lag te dobberen.
Nadat we zo'n zes uur genoten hebben van deze natuurpracht, vertrokken we terug naar Orlando, een tocht van 45 minuten.

VIDEO
http://youtu.be/MFdAgixij9g

'EXTENDED STAY DE LUXE' ZONDER DE LUXE EN DE HAUTAINE AIR FRANCE-STEWARD

Tot slot wil ik het nog even hebben over ons laatste hotel in Orlando.
De laatste 10 nachten verbleven we in ESD WESTWOOD BLVD. Alle hotels waar we verbleven, voldeden ruimschoots aan de verwachtingen... maar deze... pfffffff.
We checkten in... alles werd snel en naar behoren afgehandeld. Toen we ons naar de kamer begaven, roken we al een muffe geur. Op de kamer aangekomen zagen we dat er slechts één bed aanwezig was. Terug bij de receptie vertelden ze dat alle kamers zo waren, maar dat er nog wel een ligbank was die we zelf moesten installeren en opdekken. De matras was zo dun en verouderd dat als je er oplag het meer aanvoelde als een spijkerbed. Hier kon dus absoluut niet op geslapen worden.
Kelly pikte dit niet en stond erop dat zij dit wel eens zou aankaarten bij de receptie. Toen ze terugkwamen hadden ze de receptionist heel duidelijk gemaakt dat dit 'sucks'... haha.... maar ook zij konden het tij niet keren. De receptionist ontweek sinds da gesprek de dames.... Ze hadden blijkbaar indruk nagelaten.
Dus ik nogmaals terug en vertelde dat ik toch echt ni op zo'n matras kon slapen.... Na veel vijven en zessen kwam meneer de receptionist erachter dat er nog wel enkele dikke matrassen ter reserve lagen.... tjonge, had die dat niet meteen kunnen voorstellen. In ieder geval heb ik de nacht goed doorstaan.
's Morgens waren we benieuwd naar het ontbijt. Op internet sprak men over vers fruit, etc... Toen we in de kleine ontbijtruimte kwamen, was het zoeken naar eten. Wat er lag, was allemaal voorverpakt... en veel was t ni.... wederom een tegenvaller... we waren het deze vakantie al anders gewoon.
Bij het aanzicht van het zwembad, eigenlijk was het meer een grote badkuip, weigerden de dames hierin een plons te nemen. Op de laatste dag echter, toen men wat parkmoeheid begon te vertonen, wilde men toch een poging wagen. Het zwembad puilde uit van het volk... wij dus, een moeder met haar 2 zonen en een vader met dochtertje... en met die laatsten hebben we nog enkele plezante uren mee gehad. Dat meisje, Rachel 6 jaar, eiste meteen de aandacht op van Jessica en Kelly. Op een gegeven moment had Jessica ze omarmd in het zwembad en Rachel zei haar: "I pipi'ed on you'. Jessica duwde haar van zich af, alleen.... da meiske kon nog niet zwemmen. Kelly stond dicht genoeg om haar op te vangen en Rachel vertelde haar: "I did a delicious pipi"...
De vader John is kandidaat senator bij de verkiezingen in november in Maitland. Dat was echter niet zo interessant, wel het gesprek ts hem en Jessica. Een gesprek over het spirituele, het buitenaardse leven die ts ons leven... Volgens hem hebben aliens de Bijbel geschreven en de Engelen zijn de aliens. SF films/series zijn met behulp van het buitenaardse leven gemaakt om ons zo voor te bereiden op de toekomst. Wat er in Star Trek gebeurde, begint nu delen ervan waarheid te worden. Op het reizen naar andere werelden zijn ze ons nu ook aan het voorbereiden oa door de serie Stargate.
Verder beslissen aliens of een ras al dan niet mag blijven bestaan zoals de dino's. De mensheid begint die weg ook op te gaan want is zichzelf aan het vernietigen. Daarom is 12 december 2012 iets wat de Maya's van de aliens hebben doorgekregen... in welke vorm, dat is de grote vraag... en zo ging da nog een tijdje door.
Ik had, op zijn zachtst gezegd, mijn bedenkingen maar Jessica had de tijd van haar leven...

TERUGREIS MET AIRFRANCE

Ruim op tijd werd de auto ingeleverd. Ruim op tijd ingecheckt en om 20h00 zaten we naast elkaar in het vliegtuig met ieder de beschikking over een tv-schermpje.
Tot mijn teleurstelling zag ik geen stewardessen, enkel stewards. Voor ons zaten 3 jonge deernes (ca 20j) die me gedurende de hele reis niet zouden gerustlaten en het was door iets anders dan ik zou willen.
We waren nog maar amper opgestegen of de stoelen van die ***-dames gingen in speed naar achter. Daar zat ik dan met mijn 1m87.
Benieuwd naar wat voor films/muziek/spelletjes er allemaal op het scherm stonden, begon ik erop te tokkelen. Dat irriteerde de 'dame' voor mij en vroeg, eigenlijk was het meer een dwingende vraag, om daarmee te stoppen. Ik zei haar als jij je stoel wat naar voren zet, dan stop ik met tokkelen.... een eerste maal werd door haar beroep gedaan op een steward. Die steward zei me toen dat ik wat zachter moest drukken op het scherm want de dame voor mij had er last van... pffffff.....
Het eten was best goed... er zat zelfs een flesje rode wijn en een aperatiefje bij... het rare is dat ook Jessica en Kelly, 14 en 12, deze flesjes kregen. Ik heb me dan maar opgeofferd en deze ook maar opgetutterd in de hoop dat ik toch enkele uurtjes zou kunnen slapen.... helaas.
Na het ontbijt gooiden de drie dames gelijktijdig de stoelen zo hard en snel mogelijk naar achteren, terwijl bij ons het ontbijt nog niet was opgeruimd. Ik was hun gedrag zo beu dat ik eens flink met de stoel begon te schudden. En ja hoor... daar kwam die franse steward met zijn hautaine houding weer naar ons toe. Dat ik de dames gerust moet laten, dat zij het recht hebben de stoel naar achter te zetten en dat ik maar anders moet gaan zitten. Ik zei hem dat ik dat ook wel wist... het is de manier waarop. Toen liet ik het ontbijt op mijn broek zien en zei hij lachend iets in het frans tegen de dames.... Toen werd dit Belgske toch wel pissig en zei hem in het nederlands dat hij zijn l*l er maar meteen in moest stoppen.... (sorry)
Hij moest ons niet... zo was er ook een gevalletje met Kelly. Zij had al een paar keer tevergeefs om water gevraagd en op een gegeven moment zei hij haar doodleuk dat ze dat ook zelf kan halen, terwijl hij zich uit de naad liep voor die drie dames voor ons.
Niets te vroeg kwamen we aan op Charles de Gaulle, één vd meest chaotische luchthavens. Van de gate van landing naar de gate voor vertrek deden we 45 minuten over en dan was het flink doorstappen. 10 minuten voor vertrek settleden we ons in de stoelen.
Een klein uurtje vliegen, door de douanecontrole die er niet was, een kwartiertje stappen naar de auto en na 1.5 uur rijden, zagen we het bord 'Poppel' verschijnen en beseften we dat deze unieke reis erop zat.

Het is niet zeker dat we deze trip nog ooit met zijn drietjes gaan overdoen, maar om te eindigen met de woorden van de Magische Muis:

"WHEN YOU BELIEVE IN DREAMS, THEY WILL COME TRUE!!!"

VIDEO
http://www.youtube.com/watch?v=e3QDRFiwLWg