[Reisverslag] Ta2 Gerrit: NO Daytona Bike Week 2012

http://img339.imageshack.us/img339/7...ek2012logo.jpg

Routinecontrole !

Het begint weer als een routineuze handeling. Als eerste wordt het huis vastgelegd, meestal zo’n 18 maand van te voren, dus als we terug zijn van Biketoberfest, gaat er een mailtje naar Joanne, van de Orlando Sun in Lindfields, met de laatste ervaringen in haar huis, en het reserveren ervan voor, in dit geval, 2012.
Maar niet nadat eerst de “future dates calender” van de Kamer van Koophandel van Daytona op www.officialbikeweek.com geraadpleegd is.

Sinds mensenheugenis, of in ieder geval mijn geheugen, is de Bike Week in de eerste volle week van Maart, en ook deze keer geeft de officiële kalender uitsluitsel; van 2 t/m 11 Maart 2012 kunnen we weer brommers kiek’n.
Dus wordt Joanne ingelicht, en een vinkje op de kalender gemaakt voor de uiterste boekingsdatum van de vluchten. We besluiten ook deze keer om een week voor het festijn af te reizen, want dan kunnen we ook nog wat “gewone” Floridiaanse dingen doen. Shoppen, gokken, relaxen en een parkbezoek staan hiervoor op het programma

15 April is de dag dat de tickets besteld kunnen worden, en na gedegen onderzoek doen we dat deze keer bij Aer Lingus. United, onze vaste vervoerder, kan deze keer niet tippen aan de prijzen van de Ierse Nationale, het scheelt zo’n beetje €130 p/p, en dat kunnen we niet laten lopen. Met als bijkomende voordeeltjes de uiterst gunstig vluchttijden, en het feit dat je in Dublin al door de Amerikaanse Customs & Immigrations kunt. Prima geregeld, dachten we, en dat voor nog net geen €500 p/p.
6 weken later is de wintergids van onze Duitse autobemiddelaar online beschikbaar, en leggen we ook de auto vast. 2 weken in een Tahoe (or similar) voor iets meer dan 600 eurootjes vinden wij ook een goede prijs.

Tussentijds wordt er nog wat geflirt met Alamo.com en een promocode voor een betere prijs voor de auto, maar dat loopt op een blauwtje uit, zodat er in ons hele vakantieplan geen wijzigingen worden aangebracht, behoudens het reserveren van Smartparking bij Schiphol. Nu wordt het wachten op Februari.
Na een relaxte Biketobervakantie houden we ons weer bezig met de volgende, en dat begint met het vervangen van de paspoorten, maar ook met de opmaak voor weer een nieuw reisverslag. En daar voor is natuurlijk ook een nieuw logo nodig, en de basis daarvoor is het logo van Daytona Bike Week 2012, uiteraard.

En dan zie ik het ! Google is your best friend, en daar ga ik dan ook shoppen voor het logo, en stuit een paar keer op de kreet “date change”. Het bijbehorende artikel stemt me niet vrolijker. Daaruit blijkt namelijk dat de Bike Week een week naar achteren is verplaatst, naar 9 t/m 18 Maart, en wij verlaten Florida op de tiende.
Oorzaak is NASCAR, die heeft het behaagt om hun Daytona 500, een klassieker, een week naar achter te verplaatsen, zodat ze later in het seizoen een gat van een raceloze week kunnen dichten. Lekker dan, want de gemeente Daytona kan niet in één week het circuit weer gebruiksklaar krijgen, dus schuiven ze de Bike Week (al sinds 1948 in de eerste week Maart) maar even een weekje op.

Dat die dan aan het eind gaat samenvallen met Spring Break vinden ze, tot afgrijzen van de lokale bewoners èn onder meer hoteleigenaren, helemaal geen probleem. Dat ze dat niet “even” melden in hun nieuwsbrief, waarop ik geabonneerd ben, vinden ze ook niet nodig. Naar buiten brengen doen ze het pas eind April (kom ik nu achter), dus dat had ons niet meer geholpen, maar op de website van NASCAR (kom ik nu achter) stond het eind Februari al aangekondigd, maar die volg ik uiteraard niet. Wat een klotezooi !!

Ik voel me op dat moment net als die Belgen die we in 1997 tegenkwamen in Idaho. Zes fervente Harleyrijders die in de US aan het rondtoeren waren op dikke Fat Boys en ons vertelden dat ze net van Sturgis kwamen, waar wij op weg naar toe waren, omdat daar een paar dagen later de wereldberoemde Sturgis Bike Rally zou beginnen. En zij gingen de andere kant op. Foutje, bedankt !
Maar een uurtje later was de bui al wat gezakt, en wordt het uitzicht op de komende vakantie al wat zonniger. Oké, we pakken niet de hele Bike Week mee, maar die begint al op Donderdag, dus een paar dagen proeven zit er wel in. En verder is het ook geen straf om 2 weken in Florida te zitten, we vermaken ons er altijd prima, en dat zal ook deze keer wel lukken.

We missen dan wel in ieder geval de finales van de zo geliefde All Harley Dragraces, want die zijn altijd (ook zo’n vaste waarde ;-)) op de eerste Zondag van Bike Week, al staat ook dat op losse schroeven, want ondanks dat het schema nog niet klaar is, gaan er in de organisatie, AHDRA, al wel stemmen op om Orlando Speedway te laten schieten wegens te weinig publiek.
Maar vermits ze er komen, kunnen we altijd nog naar de kwalificaties op Zaterdag, want onze Aer Lingus vertrekt pas om zeven uur ’s avonds.

We gaan de planning nog maar eens een keer overzien, en misschien komen er nog nieuwe ideeën naar boven door dit tijdoverschot :D, maar dat kan iedereen weer gaan volgen in de niet te vermijden reisverslagen op dit forum. Tot dan.

Zie het maar zo, nog meer tijd om lekker te shoppen :)
(maar ik zou eerst ook balen hoor ;) )

kan me heel goed voorstellen dat je enorm baalde!!

](*,)](*,)Héél vervelend, dit soort dingen.
Denk je dat je alles weer prima geregeld hebt, komt het pech:twisted:.
Gelukkig kun je het ondertussen alweer wat zonniger bekijken, al blijft het kl*te.
We zullen met spanning jullie avonturen volgen...

Doet me denken aan dat verhaal van die twee jongens die naar Parijs gingen.....:lol:

Wat een tegenvaller...#-o. Maar jullie slaan je er vast wel doorheen, na een middagje op de schietbaan is de eerste frustratie waarschijnlijk wel weg, toch?

Dat meen je niet, wat een verhaal ! Wel jammer, maar ik geloof niet dat jullie je trip zullen laten verpesten daardoor ! En ik lees net zo lief toch weer mee ;-) ! Al zitten we gelijktijdig in de US, geloof ik (we vliegen zelfs op dezelfde dag) ;-)

Zo daar zal je wel even flink ziek van geweest zijn zeg, dat is inderdaad balen dat je na lang een trouwe gast geweest te zijn nu slechts enkele dagen van dat evenement kan meemaken.

Hopelijk vinden jullie toch nog een goed alternatief programma, misschien toch maar eens gratis bier proeven bij Budweiser in Jacksonville na de mooie rondleiding in de fabriek.

..........misschien toch maar eens gratis bier proeven bij Budweiser in Jacksonville na de mooie rondleiding in de fabriek.

Dat is zeker een aanrader!
Ik had zelfs het geluk de enige voor de tour te zijn.
Heb zo'n 3 uur tot tussen de machines mogen lopen.

Knaapje

En je mocht ook het bier van de rest opdrinken?

Er werd mij van alles aangeboden, zo uit de gigantische tanks.
Mocht het zelf via een aftapkraantje voor het laboratorium tappen.
Moest helaas nog naar Daytona rijden.

Volgende keer een extra overnachting in JAX en een taxi.

De werkvoorraad bier, klaar om af te vullen.
En dit was nog lang niet de hele voorraad.

http://img820.imageshack.us/content_...84/afb0081.jpg


Knaapje

Citaat:

---

Oorspronkelijk geplaatst door mattrob

Al zitten we gelijktijdig in de US, geloof ik (we vliegen zelfs op dezelfde dag) ;-)

---

Alweer ?!? Wij vliegen deze keer om half tien, dus misschien zit er nu wel een gezamelijke Frappucinno in het verschiet :lol: Jullie gaan weer op de lange latten, neem ik aan ?

Citaat:

---

Oorspronkelijk geplaatst door verwijderd

Hopelijk vinden jullie toch nog een goed alternatief programma, misschien toch maar eens gratis bier proeven bij Budweiser in Jacksonville na de mooie rondleiding in de fabriek.

---

Hoewel we de laatste jaren omgeturnd zijn naar Miller's MGD, kan ik het eens in de groep gooien. Een biertje gaat er altijd wel in :-\" en dan kunnen we gelijk weer even bijpraten in het Freebird Café (Lynyrd Skynyrd hangout) in JAX Beach.
En weer logeren aan de overkant in de BW at the Beach, om een DUI te voorkomen :twisted:

I.i.g. allen bedankt voor het medeleven, maar we zijn er inmiddels overheen :lol:. We gaan ons prima vermaken, dat staat vast. En volop brommers kiek'n doen we een paar maand later wel weer, in Laconia NH, bij de op 3 na grootste Bike Rally van de US.

Citaat:

---

Oorspronkelijk geplaatst door Ta2 Gerrit

Alweer ?!? Wij vliegen deze keer om half tien, dus misschien zit er nu wel een gezamelijke Frappucinno in het verschiet :lol: Jullie gaan weer op de lange latten, neem ik aan ?

---

Ja \\:D/ ! Wij gaan inderdaad naar de sneeuw, de 11uur vlucht van AMS naar Chicago met United. Dus even kijken of het gaat lukken deze keer; alleen drink ik geen koffie 8-[

sjonge wat een pech zeg, is toch niet te geloven dat ze dat zo maar doen!
Nouwja de vakantie blijft toch leuk, dat wel natuurlijk, maar het is toch altijd magie al die HD's bij elkaar!

Citaat:

---

Oorspronkelijk geplaatst door verwijderd

Hopelijk vinden jullie toch nog een goed alternatief programma, misschien toch maar eens gratis bier proeven bij Budweiser in Jacksonville na de mooie rondleiding in de fabriek.

---

Ik heb het in de groep gegooid, and JAX it is \\:D/

Even een kleine update; wat gevreesd werd is waarheid geworden. Definitief geen dragraces in Orlando (Speedway) en zowiezo niet met Bikeweek.

De All Harley Dragrace vindt het 3e weekend van April plaats op de Gainesville Dragway.
Dus die gaan we ook missen. Maar de alternatieven stapelen zich op, het wordt leuk.

Nouwja als er geen dragraces is in orlando, is dit jaar voor jullie niet zo zuur :)

Ik neem zomaar aan dat jullie je toch niet gaan vervelen:)

Wel fijn dat jullie genoeg alternatieven op stapel hebben!

Wil absoluut niet somberen, maar 't zou wel eens wat koeler kunnen zijn in JAX guys! Qua weer bedoel ik, bier is altijd cool....

http://img96.imageshack.us/img96/782...ek2012logo.jpg

Top of the morning to all !!

Het is al weer een “hutje heâr”, zoals mijn Achterhoekse familieleden plegen te zeggen, dat er een update van dit verslag is geplaatst. Maar nu is het heet van de naald, want we vertrekken richting The Sunshine State.

Zaterdag 25 Februari – 2012. Op een totaal onchristelijk uur ontstijgen we de echtelijke sponde. De koffers zijn gisteravond “gepakt” en de bedoeling was om op tijd naar bed gegaan, en tegen elven is voor ons zeer op tijd. Nauwelijks 5 uur later schreeuwt de telefoon dat we er uit moeten, en dat doen we dan ook.
De koffers zijn gewogen, en door de aanwezigheid van muntdrop en ontbijtkoek nog aardig aan gewicht, maar zitten toch nog 4 kilo onder de internationale norm, en verdwijnen achter in de Mighty Dodge, evenals de twee Carry-on rollers.

Krijt op tijd staan een uur later Fred en Suzette voor de poort en cruisen we richting Hoofddorp waar we een kwart na zessen inparkeren op 207 en 209 (mooi vooraan) van P3, alwaar we doorlopend de shuttlebus instappen die ons afzet bij Vertrekhal 2, wat een nieuwtje voor ons is, want normaal gaan we een deurtje verder.
Maar deze keer vliegen we met Aer Lingus, eerst naar Dublin, en dat is nu eenmaal een Europese vlucht. Online inchecken vanaf Amsterdam behoort daar nog niet tot de mogelijkheden, dus doen we het nu met een computer op een paaltje, gehele en al aangeboden door onze Nationale Trots, de KLM.

Doordat het zo rustig gaat het voorspoedig, en minuten later staan we achter de douane, waar we een alternatief opzoeken voor Café Amsterdam, want die zit in Lounge 3, en daar zijn we nu niet. Maar op de foodcourt vinden we toch een prima ontbijtje, met een bijbehorend vakantiebiertje.

http://img521.imageshack.us/img521/1011/ontbijt.jpg

De e-mail die we gehad hebben van See,Buy,Fly blijkt weer een typisch staaltje van de linkerhand weet niet wat de rechterhand doet, want volgens het bericht zouden we niet taxfree kunnen kopen, omdat onze eerste vlucht binnen Europa blijft. Niets blijkt minder waar, want Fred neemt de proef op de som en presenteert bij z’n Hugo Boss gewoon beide boarding passes en krijgt hem voor de aanbiedingsprijs mee. Dat had ons dus een mooi bedrag op de rookwaren kunnen schelen, als we die al niet, naar aanleiding van de mail, op voorhand gekocht hadden. Een mooie leer voor de volgende keer.

Vertrekken doen we vanaf Gate D31, de allerlaatste gate op de D-pier, iets wat ons de hele reis zou blijven achtervolgen. Een mooie wandeloefening op de vroege ochtend. We schepen in in de Airbus320 waar we onze achterwerken neervlijen op de lederen zetels van rij 7 (A,B,C, en D)

http://img819.imageshack.us/img819/6783/al1p.jpg

Het is goed toeven, qua zitruimte, alleen is een bakkie koffie redelijk aan de prijs (€2,60) maar smaken doet hij goed. Op Dublin Airport meren we aan op gate 424 en zien een gang voor ons die je alleen maar in films ziet. Totaal verlaten en mijlenlang als ware het een shot uit de Matrix. Gewoon eng, en we moeten hem helemaal uitlopen. Onze tweede marathontraining van vandaag.
We volgen de borden Connecting Flights (eitiltí ag nascadh) die uiteindelijk overgaan in US Pre-Clearance. We passeren de Ierse paspoortcontrole, gaan door de scan, met de gebruikelijke schoenen uit, riemen los en de laptops in het zicht, en gaan dan via The Loop, met al zijn winkeltjes en eettentjes weer retour de pier op, maar nu een verdieping lager, waar de US Customs & Immigration zit.

Daar aangekomen blijken we, ondanks de lange wandeling, sneller te zijn dan de Ierse bagagejongens en meisjes, want onze koffers zijn nog niet gefotografeert, en dan mag je niet verder. Dus met het witte I94 Customs Declaration formulier in de hand (volledig “nee” ingevuld) worden we even in de wacht gezet, en als de fotograaf klaar is met de koffers mogen we direct door (geen wachttijden) naar de Immigrations Officer, die ons weer volledig aan de tand voelt, fotografeert en onze klavieren van duim tot duim scant. Dan krijgen we de foto’s te zien van onze koffers, waarbij we moeten bevestigen dat die ook echt van ons zijn (je hoeft dus niet meer zelf van band naar band te sjouwen) en worden we met een welgemeende glimlach welkom geheten in de USA.

De volgende halte (20 meter verder) is weer een security scan, maar nu alleen van de schoenen en de laptop/handbagage, dus geen poortjes of bodyscanner, en vlak daarachter is de eerste gate, nummer 402, vanwaar we afreizen naar Orlando. Om 12 uur gaan we boarden, en omdat we vrij vooraan in het vliegtuig zitten, mogen we als laatste naar binnen. Een goed systeem, want zo voorkom je de irritante opstoppingen in de toch al smalle gangetjes van de Airbus 330.

We hebben stoelnummers 13 A, C, H en K, wat erg onlogisch aandoet, maar wat gewoon inhoudt dat we links en rechts in het vliegtuig zitten, raam/gang, 4 stoelen ertussen, gang/raam. Het Ierse alfabet lijkt dus anders als dat van ons.
De stoelruimte wordt goed ontvangen, ook door de medereizigers die wat langer zijn dan ons, en Marion durft het zelfs te vergelijken met E-Plus van United. Alleen de ruimte onder stoelen voor ons is te klein voor Marion’s rolkoffer (die ze altijd als voetenbankje gebruikt), want daar zit het enterainmentsysteem. En dat is erg uitgebreid. 10” schermen is de stoel voor ons met bekabelde afstandbediening in de leuning en een keur aan films en series die je naar believen kunt starten en stoppen wanneer je maar wilt. Ook erg veel spelletjes die of met de AB of touchscreen gespeeld kunnen worden. En natuurlijk de volgkaart, één van mijn favorieten.

http://img405.imageshack.us/img405/1024/al2k.jpg

Maar ook deze keer zie ik er weinig van, want van de 9 uur en 16 minuten mis ik minstens de helft, want de Ipod doet weer goed zijn werk, als slaapmiddel.
De voedselkeuze bestaat verrassend niet uit “chicken & pasta”, maar uit “chicken & beef”, waarbij de “beef” bestaat uit pasta met bolognesesaus. Maar het smaakte prima, net als, volgens ons reisgezelschap, de kipmaaltijd.
Alcohol, en blikjes drinken en koffie tussendoor dienen, zoals steeds vaker gebeurt, betaalt te worden, maar bij de maaltijd en de snack (een uur voor de landing) zijn ze van het huis, behalve de alcoholische uiteraard.
We landen precies op tijd op MCO, helaas op de lokale polderbaan, dus taxiën we nog een kwartiertje langs zonnige, verdorde graslanden en belanden uiteindelijk, hoe kan het ook anders, bij gate 48, de laatste van Wing 1. Dus wandelen we maar weer een eindje.

De metro brengt ons zonder enige vorm van controle bij de bagageband 24 in Terminal B, maar ook deze keer zijn we weer sneller dan onze koffers, dus is het tijd voor wat nicotien vermaak. Bepakt en bezakt dalen we wat later de roltrap af naar de kiosk van Alamo, waar ik bewapend met de Savetime barcode, de Insider pas, m’n creditcard en rijbewijs van de computer on a stick te horen krijg dat ik me moet vervoegen bij een Alamo agent.
Daar wordt ik minimaal niet heel erg blij van (waarom lukt het anderen wel, en mij niet %&#@), zeker omdat er net bij de agenten nog niemand stond en nu een kleine rij. Ze werken vlot, de Alamoërs, dus staan we vrij snel voor Juan Carlos, die ons met een big smile helpt, tot het moment dat blijkt dat we niets extra’s van hem willen. Dan slaat de stemming om, maar dat zal ons deren.

In de garage blijkt de door ons gewenste Full-size SUV niet aanwezig te zijn (wss dankzij het All-Star weekend) en worden we door de stationmanager voorzien van een California plated nachtzwarte Suburban, full optioned. Blij als een kind met deze ultieme FBI bak verlaten we de garage, richting Toll Road 417.
Het is 19 graden, dus een prima temperatuur om te acclimatiseren, dunkt mij.
Binnen no time verschijnen de verlichte katapulttorens van Old Town in de schemering, en een sluipweggetje later zijn we weer op bekend terrein. We werpen de bagage in de diverse kamers en proberen dan bij de Publix Orange Lake (en de liquorstore nextdoor) 2 karren vol te stouwen, wat makkelijk lukt, en die gewoon met de pinpas (debitcard) betaald kan worden, en waar op verzoek ook cashback gegeven word, iets waar op het Floridaforum onduidelijkheid over was.

http://img16.imageshack.us/img16/2085/chevy1k.jpg
http://img38.imageshack.us/img38/4742/chevy2o.jpg

Dan is het tijd voor een drankje bij de pool, waar we de hele dag al naar uitgekeken hebben. Daarbij wordt een snackje van Fridays (quesadilla’s en wings) en Cheeto’s en Dorito’s genuttigd en tegen tienen is driekwart van het gezelschap aan de spreekwoordelijke latten en zoekt de boxprings op. Schrijver dezes blijft eenzaam achter en volgt een drie kwartier later, wetende dat dat hem een hele early start gaat geven, en is dan ook om ½ 5 al weer staande bij om de communicatie met de buitenwereld te verzorgen en deze woordenstroom neder te hameren. Maar over de Zondag hoort U later meer.

leuk weer!! Het is net of ik een klein beetje mee op vakantie ben

Heb genoten van jullie verhaal, idd. al wat voor pret op onze vakantie.
Gave auto ook! Zelf hebben we ook een Dodge 1500 pick-up,fijne auto, maar hopelijk krijgen we strakjes
ook zoiets.;D

Fijne vakantie!

Dat ging lekker vlot! Lijkt wel of jullie er al eerder zijn geweest :sun:

Leest weer heerlijk weg. Fijne vakantie!

Fijn om weer leuke en ondeugende verhalen te lezen.
Voor ons nog een kleine 4 weken en dan mag het weer.
Fijne vakantie.

And Justice for All.

Zondag 26 Februari 2012 - As mentioned above; mooi vroeg wakker. De eerste keer dat de ogen open gingen was rond 2.30AM, maar dat was zelfs mij iets te gortig. Na woelen en draaien werd het vanzelf 3.30AM, en ook dat vond ik iets te veel van het korte.
Om 4.30AM hoorde ik geschuifel op de gang, en blij dat ik was dat er nog iemand wakker was hees ik mijzelf in de kleding, om er achter te komen dat het gehele pand verlaten was.

Later hoorde ik dat Fred de bedstee even verlaten had om een flesje water uit de koelkast te pakken. Maar ik was er nu toch uit, en om 5 uur begint de eerste nieuwsuitzending op WTVF, dus ik was niet geheel alleen. Als tijdverdrijf begin ik aan het eerste vakantieverslag, meldt de Suburban aan bij Sunpass, stort er gelijk wat geld op, en volg ik 330 keer het nieuws. Dat gaat voornamelijk over de te verwachten drukte bij de twee grote evenementen van dit weekend, het All-Star basketbalgebeuren en het rondje “Take a left turn” om de kerk van Nascar, de Daytona 500, directe veroorzaker van het verplaatsen van Daytona Bike Week.

Een uurtje later komt Marion op de geur van het verse bakkie Fosters af, en vrijwel direct daarna onze medebewoners, zodat onze ontbijtkok ook aan haar taak kan beginnen. Dat gaat er weer in als de ontbijtkoek die we voor onze lokale vriend hebben meegenomen en we laten het ons dan ook goed smaken.
We keutelen de ochtend verder door met wat sporten, lezen, facebooken en meer van die belangrijke dingen, en gaan tegen elven richting automobiel.

De reden dat we zo laat op pad gaan zijn natuurlijk de voornoemde evenementen. Het eerste mijden we door de I4, die door Orlando loopt, letterlijk links te laten liggen en de 417 tolweg noordwaarts te nemen, en het tweede evenement begint om 1.00PM, en is dus vol aan de gang als wij er langs komen.
We doen eerst nog even de lokale Harley boer op de hoek (Formosa Gardens) aan voor een bestelling, en gaan dan op weg naar Ormond Beach.

Ondanks de planning blijkt de drukte rond de Daytona Speedway nog niet helemaal weg, maar dankzij de actuele verkeersinformatie en de opgedane kennis van het wegennet in Florida duiken we net voor de file State Road 44 op om de drukte te omzeilen. En zo arriveren we bij Destination Daytona, net nadat we eerst onze quick lunch van Taco Bell hebben verorbert.
Bij J&P Cycles wordt de volgende bestelling gedaan, een groot deel daarvan in de laadruimte gegooid, en een order gemaakt voor het bezorgen van de rest. Dankzij de clubkaart worden hier behoorlijk wat dollars bespaart. Een welbestede investering, en hij blijft nog zeker 11 maand geldig.

Bij buurman Bruce Rossmeyer’s Outlet struinen we wat door de sales rekken, en vinden de reisgenoten nog iets van hun gading. Daar horen we ook dat de Nascar races vanwege de al een tijdje aanhoudende regen nog steeds stil liggen.
Dat geeft ons mooi de gelegenheid om in alle rust weer richting Kissimmee te crossen, maar dat blijkt een misrekening. Nog maar net op de I95 geven de borden anders aan. De junction met “onze” Interstate 4 geeft “heavy congestion” (goed verstopt) aan, dus duiken we weer de rimboe (SR92) in om het grootste gedeelte van deze opstopping te omzeilen. En dat lukt, het kost ons nog geen 5 minuten voordat de cruise control weer op de tachtig mijl vast staat. Hij is fijn !

Tegen zessen rijden we door Disney om via de Black Lake Road sluipweg bij Longhorn Steakhouse aan te komen. Het gebied rond Orange Lake Town Center ontwikkeld zich razend snel. Er zijn al weer twee restaurants in volle aanbouw (Texas Roadhouse, bijna klaar + Joe’s Crab Shack, net begonnen) op plaatsen waar afgelopen Oktober nog wildernis was, dus kun je zeggen dat dit een gebied in volle ontwikkeling is. Ons vroege diner smaakt weer voortreffelijk, en na een korte stop bij de SuperTarget gaan we thuis uitbuiken (letterlijk) en aan de koffie.
De rest van de avond wordt gevuld met de gameroom onveilig maken en hangen voor de TV en bij het zwembad. De temperatuur is stukken aangenamer vergeleken met gisteren, dus is het buiten goed toeven. Het lijkt wel vakantie.

Het was een vruchtbare dag wat onze boodschappenlijst betreft, want die is helemaal aangevinkt, dus kunnen we wat dat betreft naar huis. Maar om onze reisgenoten niet alleen achter te laten, besluiten we maar gewoon te blijven.
Of daar nog leesvoer uit te halen valt, hoort U in een volgend verslag.

Oh ja, Nascar is uiteindelijk afgelast. Voor het eerst in de geschiedenis wordt de Daytona 500 niet op Zondag gereden, maar morgen, op Maandag (indien het weer ook dan geen spelbreker is). Dat zal ze leren, om Bike Week te verzetten.

Wie met Bike Week spot zal krijgen wat hij/zij verdient! Veel shop-plezier nog :)

Wat is dit weer genieten voor jullie. Leuk verslag en mooi dat de reis via Dublin zo goed verlopen is.
Gave auto hebben jullie meegekregen.

Ik ben superblij te lezen dat er weer een Texas Roadhouse in Orlando komt, jippie =D> Die gaan we in juni zeker bezoeken.
Er zat er vroeger wel één, maar nu was de dichtstbijzijnde in Ocoee.

Wat een headstart! Zo vroeg uit de veren, vast om snel even naar buiten te kijken of die geweldige kar nog voor de deur staat......Verder een geroutineerd begin van een hopelijk heerlijke vakantie. Enjoy!

Jullie hebben al een heerlijke start gemaakt, wat een bak voor de deur, Genieten met een hoofdletter!!
Enjoy!!

Blog is al van start gegaan zie ik, have fun!!!

Goed om te lezen, dat jullie er al zijn, wat boffen we toch weer met al die fijne belevenissen te mogen lezen. Heel veel plezier
grtjes Mineke

Good morning, FBI :razz:

Ben jaloers Gerrit!

Ik ben ook jaloers op Gerrit

Dankjewel voor het leuke verslag tot nu toe, dat wordt weer genietend mee lezen!

Weer heerlijk meegelezen ;-) ! Handig verslag van de Dublin / Aer Lingus vlucht, kan ik Yvonne weer geruststellen. En een prachtige uitvoering van de standaard FBI uitrusting; wij zijn (al is het met een soberdere uitvoering) ook erg happy.

Ik was ook erg benieuwd naar Aer Lingus, en het is wat mij betreft een aanrader. En terug zal het ook wel goed komen. I.i.g de vertrektijd is al prima, 7 uur s`avonds :-).
Gelukkig maar, want in Juni "moeten" we weer met AL, al vliegen we dan BC, nog beter :lol:

NB; Volgend verslag is in de maak, is er wegens "drukte" gisteren bij in geschoten. Spannend ;-)

This holiday sucks.

Maandag 27 Februari 2012 – De titel dekt niet de hele lading (gelukkig maar :mrgreen: ), maar soms moet je even iets kwijt. Zo is bijvoorbeeld na één dag al een creditcard outmaxxed, maar daar hebben we er nog een paar van, dus hoeven we het niet zonder poen te doen. De zon breekt mondjesmaat door, dus qua opbouw van acclimatisering zitten we ook wel snor, zeker omdat de temperatuur tegen het eind van de week de 30° zal benaderen.

De grootste “zuigkracht” zit hem in een voorval wat al in de vroege ochtend plaatsvond. Om zes uur sta ik er naast, heb wat contact met medeforummer Mattrob, die gelijk met mij opstond, maar daarentegen wel 3 tijdzones westwaarts van ons gestationeerd is. Een echte vroege vogel (snowbird ??? :lol: ) dus. Een bakkie leut met de vrouw later staat ook de rest van de huishouding paraat op het pooldeck, waar we gezamenlijk een forse armadillo onze tuin zien doorkruisen. Nobody in his/her right mind heeft natuurlijk een fototoestel in aanslag om 7 uur sochtends, maar na gedegen sporenonderzoek lijkt het een regelmatig loopje te zijn van dit gordeldier, dus misschien krijgen we nog een kans. Voor nu rest slechts een fotootje van de vrienden van Google.

http://img100.imageshack.us/img100/6586/armadillo.jpg

La chef de Petit dejeuner verrast ons weer met een heerlijk ontbijtje en daarna gaat ieder zijns/haar weegs. De keukenprinses aan het werk voor de Zweedse vrachtwagenbouwer, de opruimploeg en de scribent richting pool, want het weer is er zelfs om 8 uur sochtends geschikt voor. En daar gebeurt het. Tijdens het fanatieke balspel (we hebben een pro bij ons) wordt het goddelijke lichaam van Uw correspondent opeens vanachter aangevallen door wat in eerste gedachte een python van een meter of zes moet zijn. Vlijmscherpe, haast helse, pijnen voel ik in mijn bescheiden ruggetje, en met al mijn krachten weet ik me los te worstelen van het vileine beest. De waarheid is iets minder poëtisch en gevaarlijk.

In een zwembad zitten diverse in- en uitlaten voor de circulatiepomp. De uitlaten zitten in de wand, en spuiten heerlijk warm water naar binnen. Om dit water te verwarmen moeten er ook gaten zijn die dit water naar de kachel toe brengen. Die zitten in de bodem en in de wand, en zijn meestal afgedekt met roostertjes om te voorkomen dat iemand zijn vingers en/of andere uitsteeksels er in plant.
Die ene in de wand ontbeerde zo´n rooster, en daar stond ik mijn ballen te vangen. In een uiterst sportieve achterwaartse beweging kwam ik iets te dicht bij, en werd daarbij gegrepen door de mothersucker. En daar kom je niet zo maar van los, met als resultaat een 6 cm zuigzoen op de behaarde rug. Leg dat thuis maar eens uit. Niet zo spectaculair als gedacht, maar wel gevoelig.

Inmiddels is het tijd om weer te gaan shoppen. Marion heeft weer wat centjes verdient, dus het kan weer. We gaan richting Premium Outlets, International Drive. Daar aangekomen blijkt de economische crisis erg toegeslagen te hebben. Kon je voorheen nog vrij makkelijk aan de voorzijde de automobiel parkeren, nu is zelfs aan de achterkant moeilijk een plaatsje te bemachtigen. In moeilijke tijden komen de mensen vanzelf op de koopjes af, dat blijkt maar weer.

En de dames/heren van Nike, Adidas, Hilfigger en aanverwanten treuren daar niet om, die moeten immers ook van hun negosie af, en wie zijn wij om daar niet aan bij te dragen. Een paar tassen rijker maken we plaats voor weer een nieuwe crisislijer, en zakken de International Drive af om bij grote broer Premium Outlets Vineland wederom een bijna vruchteloze zoektocht aan te vangen naar een leuk plekje voor onze FBI-koets. En die wordt gevonden aan de rand van de immense parkeerplaats, in de inmiddels brandende zon. Het plekje is eigenlijk niet berekend op zo veel Amerikaans staal, maar met de ogen dicht past hij er net tussen, en ik kan nog uitstappen ook, hoewel met enig kunst en vliegwerk.

Ook hier schuifelen we door de drommen armlastigen en bezoeken dezelfde serie winkels als een uur geleden. Hier is de slagingskans 100% (ze hebben onze maten wel), dus gaan er weer wat witte “3 zwarte strepen”- en bruine “rode woosh” tassen mee naar Kissimmee. Ook worden er wat custom hoofddeksels besteld, en het halve uurtje dat het maken daarvan duurt brengen we door met een verfrissende Frappucino van Starbucks. En dat is nou net de druppel die de emmer heeft doen overlopen. Was het uit de auto wringen al geen sinecure, het weer toegang krijgen tot het inmiddels 50 graden hete zwarte plaatstaal levert behalve verbrande vingertoppen ook een behoorlijk verwrongen buikje op.

Maar we zijn binnen en ten behoeve van de passagiers wordt eerst de airco tot het vriespunt opgevoerd zodat het ovengehalte binnen wat draaglijker wordt. Geheel cool cruisen we de I-Drive af voor ons eerste bezoek aan DE winkel van de US, Walmart, en het wordt die aan de SR535. Ook daar worden weer de nodige plastieken tasjes gevuld en wederom de cashback proef op de som genomen, en die werkt wonderwel. Dan spoedden we ons huiswaarts, want we hebben een afspraak, en die visite zou tussen 5 en 6 arriveren, en het is 5 uur.

De dames worden gedropt, de heren gaan de lokale kruidenier aandoen, en bij terugkomst blijkt onze gast gearriveerd. Het wordt een warm weerzien, en na de sociale update besluiten we de website van Outback te raadplegen voor een curbside dinner. Onderwijl begint het te regenen, en dat gaat over in hozen, zo erg dat we het gehele meubilair onder de toch forse lanai bijkans strak tegen de villa aan moeten zetten om niet nat te worden. De vrijwillige “afhalers” (Fred en ik)worden fors uitgelachen, want ondanks dat we bij Outback de auto niet hoeven te verlaten, zullen we toch de tien meter van de voordeur naar de auto en vice versa moeten overbruggen. En dat wordt dus een nat pak.

De Outbackboy heeft geluk, het is net even droog, en op de terugweg gaan de sluizen weer open. Ondanks dit vochtprobleem smaakt de maaltijd (Ahi Tuna, Flo’s Filet etc. etc.) uitstekend, en dan is het tijd voor een bakkie leut, iets wat door onze gast zeer gewaardeerd wordt. Het wordt een vochtige en vooral gezellige avond, die nog vrij lang doorgaat, totdat onze gast met een volgepakte motor huiswaarts keert. Hij moet zich tenslotte morgenvroeg melden bij de muis. Wij hebben daarentegen vakantie, en nemen nog een paar afzakkertjes.
Daardoor schiet dit verslag er een beetje bij in, dus dat doen we morgen wel.

Computerperikelen.

Dinsdag 28 Februari 2012 – Het was uiterst gezellie gisteravond, dus is het uitslapen geblazen. Om 5.15AM kijk ik op de wekker, maar besluit dat het nog te vroeg is om op te staan. Even later kijk ik weer, het is 5.32AM, dus dat schiet niet op. Wat wel opvalt is dat het daglicht al onder de gordijnen doorschijnt, en dat is vreemd. Gisteren kwam de zon veel later op……..
Omdat de urineerplicht roept zie ik op een andere klok dat onze wekker zo’n 2 uur achter loopt en het dus al half acht is. Geen wonder dat ik zo wakker was.

De wekker blijkt dus een eigen leventje te leiden, want ik had hem Zondag ook al een paar uur terecht gewezen. Die ruilen we voor de Mickey wekker uit de kinderkamer. Iedereen is binnen no time in de benen, en koffie, melk, jus en het ontbijt gaan er prima in. Het is nog wat mistig buiten, maar het belooft een warme dag te worden. Volgens de weerman wel wat bewolkt, volgens onze eigen waarneming volop zonnig. En we hebben niks gepland, dus gaan we genieten.
Beetje zwemmen, zonnen en wat tischtennis, drukker maken we ons niet.

Het enige wat ons een beetje bezighoudt is dat de laptop van Suzette (we zijn gemiddeld met 8 toestellen online, 3 laptops, 4 smartphones en een Itouch :oops: ) niet meer wil bijladen. Na wat getest blijkt dat het stekkerhuisje van de voeding binnenin de laptop wat gammel is. Af en toe wiebelen met het stekkertje geeft aan dat hij soms wel en vaak niet contact maakt. Dat is lastig, en Fred en mijzelve besluiten om daar eens nader een blik op te werpen. Nu heb ik wel standaard een multitool aan de broekriem hangen, maar die is toch wat te lomp voor de Acer Aspire One. Een fijn excuus om weer eens naar Lowe’s te gaan voor wat kleine schroevendraaiers.

Suzette wilde even mee die kant op om bij “onze” Walmart, aan de US27, nog even wat zomerbroeken (Capri”s) te bekijken. In die tijd maken de mannen Lowe’s, vinden van alles, nemen daar ook wat van mee, maar niet waar ze voor komen. Nu weet ik dat het huismerk van de Walmart, Stanley, wel zo’n beoogd setje schroevendraaiers heeft, en aangezien we bij de buurman van Lowe’s toch Suzette weer moeten oppikken is dat een reden om ook daar even binnen te wippen.

We zijn binnen, vinden wat we zoeken, en besluiten ter plaatse om ook maar wat barbecuespul in te slaan voor de avondmaaltijd. Omdat we niet alles konden vinden stel ik voor om ook de Publix aan te doen, want die hebben op zeker kruidenboter en een fijnere keuze aan vlees. Daar mee thuisgekomen horen we dat Marion zich prima vermaakt heeft met zwemmen, haar werk en de gameroom, maar zich wel afvroeg waar we toch bleven. Time flies when having fun.

Fred en ik gaan aan de slag met het netbook en aan de hand van een Youtube filmpje (geweldig toch, dat internet) demonteren we zo’n beetje 90% van de Acer. Het stekkerhuisje wordt hier en daar wat bijgebogen, de stekker gaat er weer strak in, dus wordt het geheel, geholpen door de video achteruit af te spelen, weer in elkaar geschroefd. Helaas heeft het niet geholpen, het laden gaat nog steeds niet of nauwelijks, dus vermoeden we een breuk in de printplaat.




Repareren zal waarschijnlijk meer kosten als dat de Acer nog waard is, dus gaan we op zoek naar een nieuwe. We hadden bij Walmart al wat vooronderzoek gedaan en via Kieskeurig e.a. de verschillen opgezocht, en het wordt de nieuwste 2012 versie van de overleden Aspire, die hier toch nog redelijk wat eurootjes goedkoper blijkt te zijn, dus die gaan we maar ophalen.
Op de terugweg blieft de zwarte tank wat brandstof, en bij de Racetrac op de hoek blijkt het pinpasdebacle nog niet helemaal uit de wereld te zijn. We komen een eind bij de pomp, maar de laatste mededeling is; “see cashier”, dus hier wordt maar weer ouderwetsch met contanten afgerekend, op voorhand, dat wel.

Tijdens het barbecueën wordt de metallic zwarte aanwinst bedrijfsklaar gemaakt, wat met al de aanbevolen updates nog een hele toer is. Net als het grillen van het vlees trouwens, want de gekochte weggooi barbecue willen niet echt mee werken. Al snel wordt overgegaan op de aanwezige electrische, die wel een beetje wankel is, maar verder uitstekend zijn werk doet.

Het smaakt allemaal voortreffelijk, en zoals altijd blijft er weer veel te veel over, dus dat gaat de vriezer in voor een volgend grillfeest. Door deze copieuze maaltijd, vergezelt van de heerlijke koude drankjes daalt de stemming al snel tot vermoeide laagtes en verdwijnt de één na de ander onder de klamme lappen, om morgen weer fris en fruitig wakker te worden voor enkele close encounters met Florida’s wildlife, door Marion steevast happy snappers genoemd.
Maar daarover hoort U morgen meer.

Goedemorgen! Wat een geweldig verslag weer, toch best gevaarlijk een zwembad, hahaha
Have fun daar!