[Reisverslag] Ta2 Gerrit: Back again - Biketoberfest 2011

http://img52.imageshack.us/img52/378...stlogo2011.jpg

Vluchten kan niet meer ;-)

Nog ruim twee maandjes te gaan en dan mogen we weer. Oktober is de maand voor feesten in Daytona, en daar moeten we bij zijn, uiteraard.
En het wordt zowiezo een feestje, want op onze vertrekdag (1 Oktober – 11.15 –UA909) is mijn trouwe wederhelft jarig, dus verwachten we minimaal een continue voortdurende upgrade die dag. First Class vliegen, verlengde Escalade, van die dingen.

Wat het waarschijnlijk zal worden is Economy Plus van United, en een spotgoedkope Chrysler T&C or similar van Dollar.de., met Dollar Express Pass. De accommodatie is al 5 sterren, want we bivakkeren weer in de Orlando Sun van Joanne Cook.
Deze keer dus een Minivan, want de Fullsize SUV is de vorige keer dat we met Marcel en Tineke gingen te klein bevonden, en in de Minivan met Stow&Go (volledig in de vloer wegklapbare stoelen) is er voldoende ruimte voor de rolstoel, en de berg koffers op de terugweg, uiteraard.

Het vliegen had wat meer voeten in de aarde (of is het nu lucht), want de planning was eenvoudig, maar de uitvoering liep iets anders. De bedoeling was om als vanouds, althans de laatste paar jaar, met United via Washington naar Orlando te vliegen. Kat in ’t bakkie, en voetjes van de vloer, want ik had Marcel net zo enthousiast gemaakt voor E-Plus als dat we zelf zijn, dus niets stond een relaxte vlucht in de weg, dachten we.
Maar daar dacht United anders over. Door de fusie met Continental en de noodzaak om een vracht toestellen een Extreme Makeover te geven, hadden ze bedacht om op die route maar een ander toestel, de B-757, in te zetten, en dat was niet mijn bedoeling, dus waren we het structureel oneens.

Hoewel United erg klantvriendelijk geacht wordt te zijn, hadden ze geen plannen om op mijn verzoek die ene vlucht dan maar weer terug te veranderen, dus moest er een alternatief gezocht worden. Bijkomend bezwaar van mijn kant was dat de vlucht geen Economy Plus voor ons had, en daar had Marcel (en wij eigenlijk ook, met ons abonnement) een mooie berg dollars voor neergeteld.
Dus United maar gebeld, maar omdat we deze keer de tickets niet direct bij hun geboekt hadden (koopjesjagers) konden ze ons niet direct helpen, en moest dat via de agent geregeld worden. Maar ze gaven wel direct een alternatief, vliegen via Chicago, in een riante E-Plus stoel.

Dit hebben we gelijk doorgegeven aan de agent, een hier vaak genoemde specialist, en is er mee aan de gang gegaan. In mijn ogen duurde dat allemaal wat lang, waarschijnlijk door een wisseling van de wacht bij het online reisbureau, maar uiteindelijk, en dat moest ik dan ook nog zelf min of meer uitvogelen, is het dan toch gelukt, we vliegen via Chicago, en niet in een vermaledijde 757, zoals ze voor ons in gedachten hadden.
Ook onze medereizigers worden op de hoogte gebracht, maar die vonden de 757, 2 jaar geleden met US Airways al super de luxe (voorheen alleen ervaring met Martinair/Transavia etc. naar de Canarische Eilanden), dus voor hun wordt de E-Plus zetel nog een extra verrasiing.

Dat niet alles gaat zoals je hoopt, blijkt wel uit een volgende actie van United; ze halen er voor het gemak maar een binnenlandse vlucht uit van O’Hare naar MCO. Hadden we een mooie layover van 2½ uur, nu wordt dat of 13 minuten, of 6½ uur. We moeten kiezen voor het laatste (13 minuten zou geweldig zijn, maar is een utopie) en zoeken dus nog een tijdverdrijf voor deze tijd. Een heen en weertje naar downtown is een optie, al is de reistijd zeker 2 uur, en weten we niet hoe Immigrations&Customs ons bezig gaan houden, dus dat wachten we maar even af.

Ook zijn we, voor het gemak, op deze vlucht helemaal achter in de luchtbus geplaatst, iets wat online niet te veranderen is, dus gaat er weer een telefoontje naar United, waar vriend Brian het in no time perfect voor ons oplost. Gewoon voorin, rij 10, E-Plus, wel zo handig met een rolstoel.
Het ziet er naar uit dat alles in kannen en kruiken zit. Smartparking slaan we deze keer over, want Marcel regelt, net als 2 jaar geleden, een busje wat ons brengt en haalt. Is ook wel een keer lekker.

Het enige nadeel is de late aankomst in Orlando, 11.34 PM. Dan heb je er al een mooi stukje dag opzitten, maar wat erger is, de liquorstores zijn dan gesloten, en na 12 uur (en dat is het wel als we in Lindfields aankomen) kun je bij veel Wal*Mart's ook geen bier meer kopen.
En ik mag zo graag na aankomst even met een drankje bij de pool aanschuiven. Maar ook dat gaan we regelen :lol:

En jullie gaan het allemaal meebeleven in het komende reisverslag, you bet ya.

Leuk! Wij vertrekken ook op 1 oktober maar dan iets vroeger (0915).

Laten jullie mij dan helemaal alleen hier op het forum ....? :(

Lekker vooruitzicht, enne de auto, volgens mij is dat omdat je vorige keer de stoelen er niet uit mocht halen en ze stallen bij de verhuurder. :D

Citaat:

---

Oorspronkelijk geplaatst door Michael66

Laten jullie mij dan helemaal alleen hier op het forum ....? :(

---

We zullen wel een verzoekje plaatsen tzt of de gebruikers een beetje lief willen zijn. En als het goed is hebben we gewoon internet dus wij doen gewoon de Night-Shift..

Citaat:

---

Oorspronkelijk geplaatst door verwijderd

Lekker vooruitzicht, enne de auto, volgens mij is dat omdat je vorige keer de stoelen er niet uit mocht halen en ze stallen bij de verhuurder. :D

---

Klopt, eigenlijk hadden we die gewoon op craigslist moeten zetten, hadden ze toch niet gemist :mrgreen:
Maar daardoor was wel de ruimte beperkt, al hebben ze dat prima opgelost, met de Suburban :-)

Michael, je kunt altijd even aankomen, of is er geen budget voor zo'n "zakenreis" op 't forum :lol:

@Ta2 Gerrit:
...........Dat niet alles gaat zoals je hoopt, blijkt wel uit een volgende actie van United; ze halen er voor het gemak maar een binnenlandse vlucht uit van O’Hare naar MCO. Hadden we een mooie layover van 2½ uur, nu wordt dat of 13 minuten, of 6½ uur. We moeten kiezen voor het laatste (13 minuten zou geweldig zijn, maar is een utopie) en zoeken dus nog een tijdverdrijf voor deze tijd. Een heen en weertje naar downtown is een optie, al is de reistijd zeker 2 uur, en weten we niet hoe Immigrations&Customs ons bezig gaan houden, dus dat wachten we maar even af...............

Lijkt wel, dat er na 1 oktober meerdere vluchten geschrapt worden, ook door andere maatschappijen.

Ik had een vlucht op 4 oktober met US Airways op Mia met zo'n 2 uur op PHL.
Kreeg eerst een vluchtwijziging voor PHL - Mia.
Afgelopen weekend: vlucht PHL - Mia vervallen, nieuwe vlucht met zo'n 5 uur overstap.
Helaas tot op heden niets aan te doen.

Knaapje

Citaat:

---

Oorspronkelijk geplaatst door Michael66

Laten jullie mij dan helemaal alleen hier op het forum ....? :(

---

uhh, ook wij vliegen 1 oktober ver weg van het forum....hihi
sorry :-D
weliswaar niet naar florida, maar wel naar the usa

stomstomstom eigenlijk, we hadden ons al een tijd geleden voorgenomen
als we de mogelijkheid hadden om eens in oktober zonder kind weg te gaan
we naar biketoberfest zouden gaan...... pfff wa denk je nu hadden we de kans
hebben we er niet bij nagedacht ...](*,)...

anyway veel plezier Gerrit,maar dat zal vast lukken

@moonlight Offtopic: Great Smokey Mountains is ook erg mooi! Zijn wij in 2010 geweest (zie onderschrift)

OT continues; GSM is inderdaad mooi, vonden wij in 2008, en met zijn eigen pretpark natuurlijk in Pigeon Forge; Dollywood.
En mocht je heimwee hebben; Valkenburg ligt om de hoek, in de vorm van Gatlinburg :lol:

Maar Biketoberfest is maar een paar honderd mijl verderop, dus grijp je kans ;-)

@njit heb je reisverslag gelezen, heb er echt zin in
we doen 4 dagen smoky`s en gaan via chattanooga terug naar atlanta

ja Gerrit ik weet het ...maar alles is al geboekt en we hebben maar een week
maare.... hebben we een reden om nog eens zonder kind op vakantie te gaan toch!
En ik weet zeker dat het zonder onze aanwezigheid net zo gezellig is
ik ga in iedergeval je reisverslag weer volgen

nu maar weer ontopic..anders is het zo zielig voor gerrit;-)

Ze zijn lekker bezig bij United, onze vlucht op 4/10 van Chicago naar Las Vegas, ook uitgevallen en hebben nu geen overstap van 2 maar van 5,5 uur.........

Bij ons precies andersom.
We hadden eerst een overstap op ORD van bijna zes uur[aank ORD 13.25] en dat is een paar weken geleden door United omgezet zonder dat we het wisten naar 3½ uur [nu vertr. ORD 17.00]
Dat zal wel dezelfde vlucht zijn die ze bij jullie eruit hebben gehaald.
Een veel gunstiger tijd natuurlijk, we komen nu op MCO aan om 20.30.

Heb ook het voornemen voor Biktoberfest is de daad omgezet en zal daar dus ook present zijn schrok alleen van de hotelprijzen ten tijde van het Fest (teutoons).
Wie weet lopen we elkaar tegen het lijf daarzo

@ bejavenlo; ik heb je bericht maar even verplaatst naar het actuele Biketoberfestverhaal.

En ja, ze weten daar wel weg met de prijzen tijdens Bikeweek en Biketoberfest, vandaar dat wij lekker in Kissimmee verblijven. En natuurlijk omdat er nog het één en ander meer te doen is. Onze reisgenoten willen bijv. nog een paar dagen naar Disney, en mega shoppen, uiteraard.

En ook een paar keer op en neer crossen naar Daytona Beach :lol:

The clock is ticking.

Nog 2 dagen en we gaan weer op pad. Normaal is er altijd wel wat te vertellen in een tussentijdse update, maar deze keer is er weinig aan de hand. Marcel heeft vervoer geregeld naar onze Nationale, we hebben nog steeds een United 6 uur layover in Chicago en de belachelijk goedkope Minivan is van Dollar (we zijn Express) punt Dee Eee.

Gisteravond hebben we de final details van onze huisbaas Joanne mogen ontvangen. Niet dat we die nodig hebben; het huis staat nog op dezelfde plek en zelfs de code van de lockbox (sleutelkastje) is onveranderd. Niet dat we die nodig hebben, we hebben een eigen sleutel. Alleen het management is veranderd. Tony en Leigh zijn terug naar Engeland, en het nieuwe koppel woont, erg makkelijk, net om de hoek.

Een echte planning is er ook nog niet, we gaan het rustig aan doen en zien wel wat er op ons pad komt. Natuurlijk gaan we naar Biketoberfest, en natuurlijk doen we wat Harleyzaken, outletmalls, Walmarts en dergelijke aan. Maar wanneer ? Who knows.
Net als het Dali Museum en het Hard Rock Casino in Tampa. En schieten doen we ook, deze keer in gezelschap van mede-Mod Njit en zijn eega Linda. Kortom, genoeg op de planning, alleen zijn dagen en data optioneel.

Er staan zelfs al weer wat boodschappen op het verlanglijstje, al is dat lijstje een Post-It vergeleken met andere keren. In tegenstelling tot dat van Marcel & Tineke, dat lijkt meer op een encyclopedie. Ook zijn er al weer wat online bestellingen onderweg naar Kissimmee, sommige naar “huis”, andere naar de lokale “store”. Dus de, nu nog gratis, extra koffers geraken zeker en vast wel vol, daar hoeft U niet bang voor te zijn.

We verheugen ons op het weerzien met Richard (vondutchga), onze lokale correspondent uit het oosten des land, die momenteel weer voor The Mouse werkt. Misschien dat we zelfs nog het “verborgen” chophouse met een bezoek vereren. De hernieuwde ontmoeting zorgt er in ieder geval voor dat we op de heenweg ook de koffers gevuld hebben.

En we hebben er zin in, in deze vakantie. Nu ben ik altijd wel te porren voor een Floridabezoek, maar deze keer kijk ik echt uit naar een paar weken niets of nauwelijks iets doen. Het afgelopen jaar was het, volledig door eigen keuze, zo’n beetje acht dagen in de week bezig zijn met van alles. En dan is twee weken in de zon, zonder wezenlijke vaste plannen, een fijn vooruitzicht. Valt daar wat over te schrijven dan ? Vast wel ;-)

Gerrit, vanavond je oude verslagen doorgelezen. Heb jij als ervaringsdeskundige van het Oktoberfest (en Bikeweek) nog tips naast het bezoeken van de vele Harley en motor zaken ? Ook wij zijn voornemens om gedurende het weekend die kant op te gaan en door Mainstreet op onze eigen motor heen en weer te rijden. Wat mogen we daarnaast absoluut niet missen ?

Persoonlijk vindt ik dat je Bruce Rossmeyer's Destination Daytona niet mag missen. Je komt het vanzelf onderweg tegen; intersection I95/US1 in Ormond Beach.
Een echt motordorp, met winkels, restaurants en gedurende Bike Week/Biketober omgeven door honderden kramen met motor(gerelateerde) spullen. Gewoon een must.

Ook North Beach Street (Riverfront Park) en rondom en in International Speedway is van alles te beleven, net als op de daarnaast gelegen Flea Market. Veel is te vinden op deze site. Zelf gaan we nog naar het Daytona Annual Blues Festival, een weekend eerder, ook leuk.

Waar je zeker heen moet gaan is Hog's Heaven BBQ, tussen Ocean Center en Main Street aan US1A, N.Atlantic Ave/N.Ocean Blvd.

Citaat:

---

Persoonlijk vindt ik dat je Bruce Rossmeyer's Destination Daytona niet mag missen. Je komt het vanzelf onderweg tegen; intersection I95/US1 in Ormond Beach.
Een echt motordorp, met winkels, restaurants en gedurende Bike Week/Biketober omgeven door honderden kramen met motor(gerelateerde) spullen. Gewoon een must.

---

Sluit ik me gelijk bij aan. Zelfs als niet specifiek motorenthousiast ga ik er ieder jaar langs.
Dit jaar rond de 15 okt staat het weer op het programma.

Knaapje

15 Oktober is wel zo'n beetje de drukste dag, houd rekening met files en parkeerdrukte.
Wij gaan Maandag direct even kijken, en wat spullen afhalen, dan zijn die maar binnen :-)

Dan zal het wel woensdag of donderdag worden.
Afgelopen jaar ben ik geloof ik op donderdag geweest.

Bedankt voor de tip en goede reis.
Knaapje

Citaat:

---

Oorspronkelijk geplaatst door Ta2 Gerrit

We verheugen ons op het weerzien met Richard (vondutchga), onze lokale correspondent uit het oosten des land, die momenteel weer voor The Mouse werkt. Misschien dat we zelfs nog het “verborgen” chophouse met een bezoek vereren. De hernieuwde ontmoeting zorgt er in ieder geval voor dat we op de heenweg ook de koffers gevuld hebben.

---

Hey Bro,

Ik zie er ook weer naar uit, Zaterdag avond zit ik waarschijnlijk in Titusville wanneer jullie aankomen (moet wat "zaakjes" afhandelen daar :mrgreen:) maar ik zie jullie gauw.

Zoals het er nu uitziet ben ik hier het biketoberfest weekend en zoals het er nu uitziet zijn mijn kids hier het weekend voor BTF kun je die ook ontmoeten (al moet ik wel waarschuwen dat ze waarschijnlijk in je zwembad springen :-D )

Geniet van je reis en ik zie jullie in een paar dagen!!!

Wordt weer een mooie trip Gerrit, ga je verhalen weer met veel plezier lezen !

Liquor stores in Kissimmee hebben extra voorraden ingeslagen
(voornamelijk MGD en Vodka).
Outback (met name de vestiging op W. Iro Bronson Pkwy in Kissimmee) heeft extra seared Tuna en Steaks ingeslagen.
Harley Davidson stock staat hoger i.v.m. met verwachte hogere verkoop cijfers van voornamelijk onderdelen en accesoires.
Chrysler werkt aan een nieuwe TV Commercial dat niet alleen soccer mom's een Town & Country besturen (nieuwe doelgroep is bikers)


M.a.w. Gerrit, Marion, Marcel en Tineke staan op het punt om richting Florida te komen.

Een goede reis en ik zie jullie gauw (ik zit dit weekend zelf in Panama City Beach voor ThunderBeach, ben zondag avond terug in Kissimmee).

Gerrit en eega: geniet ten volle van je post-it vakantie!! Ik kijk uit naar je verslag. Goeie reis!

Ik zal vandaag het eerste echt reisverslag er eens uitpersen. Rustdag, dus tijd zat :-)

Ben benieuwd hoe de reis is verlopen. Dit keer eens zonder hindernissen??

ik zit er ook al weer helemaal klaar voor........veul plezier!!!

De langste dag.

Vrijdag 30 September om 11.15 uur begint onze vakantie. We krijgen een mailtje van United Airlines dat we online kunnen inchecken.
Maar eerst is er die Vrijdag nog van alles en nog wat te doen. Marion brengt het huis op orde, en zelf ben ik de hele dag wel zo’n beetje doende om allerlei dingen voor de studio te regelen, en gezien de weersverwachting ruimen we ook onze tuinspullen maar vast in de nieuwe schuur. Ik verwacht na 15 Oktober geen barbequeweer meer.

Een prettige verrassing doet zich voor als ik de site van United benader. Onze binnenlandse vlucht (Chicago>Orlando) is ge-upgrade van Economy Plus naar United First, en ik besluit dat dat een verjaardagscadeautje moet zijn voor Marion, die morgen jarig is. Hoef ik ook niks te kopen, scheelt al weer.
Ook is de bagagemogelijkheid gratis uitgebreid voor ons allen (zelf hadden we al extra vanwege Premier), maar op de heenweg zet dat geen zoden aan de dijk, dus nu maar hopen dat we eenzelfde aanbod op de terugweg ook krijgen.

’s Avonds worden nog snel even de koffers gepakt, en gewogen. Er gaat nog een beetje one-way spul mee, en dat weegt nog al wat. 20 kg per koffer, nog ruim binnen de limiet, al is die door de upgrade ook wat opgerekt :lol:.
Zaterdagmorgen 1 Oktober om 5 uur gaat de wekker, en na het ontbijt en de wassingen staan Marcel en Tineke voor de deur, samen met Marcel’s collega Johan die ons in zijn Voyager naar Schiphol gaat vervoeren. Alles gaat er maar net in, dus ik vrees voor de terugweg.
Maar daarover houden we contact, zodat er eventueel een tweede voertuig ingezet kan worden. Onderweg krijg ik nog een telefoontje uit Florida om ons welkom “thuis” te heten, maar ik antwoord dat dat nog een dagje duurt. Slip of the mind, zakmaarzeggen :-\".

We worden verrast door een file op Schiphol, bij de vertrekhal, en doen een kwartier over de laatste 500 meter. Wat een chaos, zeker in vergelijking tot de, toch ook erg drukke, Amerikaanse vliegvelden. Auto’s schots en scheef over de weg, onbemand en onbeheerd, het is echt niet normaal, en voornamelijk bij vertrekhal 1. Wij moeten naar 3, maar er is geen doorkomen aan. Een halve dag later zien we op Chicago’s O’Hare hoe het wel moet. Een typisch voorbeeld van onze gedoogcultuur. Wegslepen die hap.
Maar we zijn ruim op tijd, mogen inchecken over de rode loper, bij de verder behoorlijk drukke balie van United/Continental, krijgen mooie rode Priority voorrangslabels aan onze koffers en staan 5 minuten later bij de Starbucks onze koffie uit te kiezen.

Even ervoor kom ik erachter dat de reisslippers die ik aanheb eigenlijk al lang aan vervanging toe waren en nu echt grote gapende gaten vertonen. Die gaan we ter plekke vervangen door een paar Crocs met lederen bovenkant, die ik al een tijdje op het oog had. Gepland om in Florida te kopen, maar noodgedwongen nu al aan de voeten.
De oude slippers gaan met de Frappucino beker (m’n eerste \\:D/) de vullisbak bij Starbucks in. Dan gaan we via een weer erg drukke douane (waren we achter Marcel en Tineke aangelopen had dat een kwartier gescheeld) richting Café Amsterdam voor de uitsmijter met een halve liter Icecold. Het café is in oppervlakte verdubbeld, maar daardoor in gezelligheid gehalveerd. Smaken doet het geheel nog als vanouds.

Lounge 3 is ruim verbouwd, en hierdoor niet meer vertrouwd, dus het is even zoeken naar de winkels, maar het ziet er allemaal wel prachtig uit. We komen wat latig bij gate G9 aan en het boarden is al geruime tijd bezig, dus onze “seating 1” is waardeloos. Als we bij rij 22 in de 767 aankomen blijkt dat de overhead bins al goed vol zitten en mijn ongenoegen daarover zorgt voor verscheidene neergeslagen ogen. Met gepast geweld raken we toch de meeste van onze bescheiden handbagage kwijt. Na een prettige vlucht (waarvan we het grootste gedeelte niet bewust meemaken) komen we een half uur te vroeg op O’Hare aan en daar blijkt waar de kneep zit, qua bagageruimte.
De man en vrouw op 22 C en D hebben ongeveer net zo veel handbagage bij zich als wij ruimbagage, en bezetten ongeveer 3 bins. Daar moeten we ze eens wat aan doen.

Op O’Hare moeten we even wachten op de rolstoel van Tineke, normaal een fluitje van een cent, ware het niet dat we deze keer gezelschap hadden van een hele club jonge Amerikaanse rolstoelers, terug van een trip in Nederland, en het dus even duurde voordat “onze wielen” boven waren. Daardoor was het bij Immigration en Customs natuurlijk mooi druk, maar we mochten in een speciale “wheelchair lane” waar maar 4, overigens gewoon valide, mensen voor ons stonden. Leek prachtig, maar de pech was dat de officer op al deze 4 mensen wel wat aan te merken had, en wij dus zo ongeveer aan de beurt waren toen de meute in de reguliere rij allemaal al “door” waren.
Voor ons verliep het vlotjes, en dankzij de rode sticker waren de koffers er natuurlijk al lang en breed. Die moesten nog even open voor wat smokkelwaar (drank en rookwaar) en gingen daarna gesloten zonder problemen langs US Customs en op de band naar de volgende bestemming. Onze 6 uur layover was geslonken tot 4 uur, en kon beginnen.

http://img577.imageshack.us/img577/3314/vsf001.jpg

We nemen een bakkie en een snakkie, genieten van het schitterende weer, en zo vliegt de tijd voorbij en tegen zessen begeven we ons naar de security van Terminal B/C. We schuiven aan in de rij voor United First en 5 minuten later staan we aan de andere kant om af te dalen naar de schitterend neon-verlichte tunnel die ons naar Terminal C brengt, waar we vertrekken vanaf gate C11, een half uur later gewisseld voor C 15.
Wederom schrijden we over de rode loper aan boord, na de ingang linksaf naar de zetels van rij 4, waarbij we het blauwe koeievel nog nauwelijks met onze billetjes getoucheerd hebben, als er al een “ober” naast ons staat met een blad verkoelende drankjes.

Dat is First Class Service. Nauwelijks in de lucht gaan de fauteuils in de gestrekte stand, om een half uur later weer de rug te richten, want er is een linnen servet op onze schoot gedrapeerd. In tegenstelling tot economy, waar bij binnenlandse vluchten geen hap geserveerd wordt, krijgen wij wel een maaltijd voorgeschoteld. En dit keer geen Chicken or Pasta, maar keuze uit Aziatische Kipsalade of Chicken Curry Wraps (kon zo snel geen Nederlandse naam bedenken) en beiden zijn van uitstekende kwaliteit. En van gewone stenen borden en normaal stalen bestek, met een drankje naar keuze, en er is keus zat.
Ruim 2 uur later wordt de landing ingezet, en 15 minuten eerder dan de planning staan we aan de grond. Deze keer is de rolstoel eenzaam en daardoor snel boven water.

Uiteraard staat in Bagagehal B onze bagage al op ons te wachten. Die rode sticker zit er dus niet voor niks aan, en we begeven ons na een rokertje een verdieping lager naar de balie van Dollar waar ondanks het late uur toch al een paar mensen voor ons zijn.
Maar met 4 medewerkers zijn we binnen 5 minuten aan de beurt, en ondanks dat we allerlei schitterende aanbiedingen krijgen, houden we ons vast aan de Minivan, die we immers speciaal gekozen hebben voor zijn ruime achterbak (als rij 3 van de stoelen weggeklapt is), en terecht, want de rolstoel en bagage gaan ruim in de Dodge Grand Caravan SXT, die we uitkiezen. This one’s a keeper, voorlopig althans ;-)

Ruim na twaalven draaien we de 417 op, om ruim een half uur later de oprit van ons “home away from home” op te draaien. De bagage eruit, en dan op naar de Wal*Mart, voor de noodzakelijke eerste boodschappen. Na een snelle inspectie van de kasten blijkt dat er al een doos van ons favoriete bier in de koelkast staat. Georganiseerd en bezorgd door Richard (vondutchga van het forum) en koel gezet for our convenience. Eersteklas.
Ook zijn er al een aantal online bestelde pakketjes gearriveerd, dus we voelen ons gelijk thuis. Tegen 1.15 uur (we zijn dan zo’n 26+ uurtjes op de voetjes) duiken Marion en ik de Wal*Mart in, en stuiven door zowat alle gangen van de food afdeling, om een half uurtje later ons met een volle kar bij de kassa te melden.

Dan worden er aan het zwembad nog de nodige MGD-tjes naar binnen gewerkt, en tegen drieën zitten we er allemaal zo’n beetje doorheen en zoeken we de bedstee op.
4 uur later is de eerste weer wakker (ik dus) worden laadstations en controlcenters aangesloten een aangemeld en kan het eerste verslag gemaakt worden. Bij deze dus.
En verder wordt het vandaag een R&R dag, dus zal het volgende verslag wat korter zijn :mrgreen:

Weer met veel plezier gelezen, wat een comfortabele reis zeg, zeker die Upgrade naar First is toch een mooi extraatje !! Op de Crocs geef ik maar even geen commentaar =; :lol: !

En wat een thuiskomst, waar het bier al koud staat en je je dus helemaal thuis kunt voelen, top ! Ben benieuwd naar de foto van de auto, die vooral praktisch is, kan ik me helemaal voorstellen. Wel wennen hoor, jullie niet in een Tahoe of Suburban ;-) !! Lekker genieten daar !

was weer lekker lezen!!

Sluit me aan bij bibi! Wel raar hoor, alles verliep soepel, tot en met het bier dat koud staat! Dat zijn we niet gewend ;-)

Ook wel eens lekker, dat alles een keertje soepeltjes verloopt. :-)
Wij waren dit voorjaar zo te spreken over de Dodge Grand Caravan dat we, ondanks dat we volgend jaar maar met zijn vieren zijn, toch overwegen daar weer voor te gaan.
Have fun (maar dat zal wel lukken).

Ik zou zeggen welkom in Florida, alles perfect verlopen zo te lezen, voor ons nog een weekje dan mogen wij weer richting Amsterdam en daarna direct door naar Rotterdam :-).

Maargoed mag niet klagen na 5 weken. Wens jullie alle 4 weer heel veel plezier maar dat gaat zeker lukken, fijne vakantie, en ik zal je reisverslag weer met veel plezier volgen.

Grtjes Toos, Vero Beach Florida.

Leuk begin van je verslag weer!!
Have fun.

Weinig nieuws.

Zondag 2 Oktober, zoals beloofd, een Rest & Relaxation dag. Schandalig laat uit bed, en aangesteld als Cable Guy. Laptops en Smartphones aangemeld op Wifi, laadsnoeren, stekkerdozen en omvormers geplaatst en we zijn weer helemaal connected.
Het eerste verslag wordt gemaakt, en in de tussentijd komt iedereen langzamerhand boven water, zodat het voor mij tijd wordt om eens onder water te gaan kijken. Het zwembad is lekker van temperatuur en de “jetlag” wordt fijn afgespoeld.

Het ontbijt (Early Brunch ;)) is, ondanks dat we nog niet de heerlijke Boars Head vleeswaren van de Publix in huis hebben, weer weelderig en gaat er prima in.
Op ons dooie akkertje, afgewisseld met splashmomenten, brengen we we rest van de ochtend door en op het heetste moment van de dag, rond de 31°, besluiten we dan toch maar om alvast wat inkopen te doen, waaronder voornoemde delicatessen.
Eerste stop is Supertarget, voor vergeten badslippers, door de douane geconfisceerde deo en douchegel voor Marcel en gebreide en gevoerde pantoffels voor Marion (31 ° :lol: )

Normaal staat er een mooi klein koelboxje in de villa, maar deze is verdwenen, dus moet er een nieuwe komen. Target heeft niet ons modelletje, dus moeten we voor straf naar de Wal*Mart, waar we, behalve de koelbox, toch weer een halve kar vol krijgen. Wat is dat toch met die winkel. Maar wel wat kunnen afstrepen van ons “boodschappenlijstje”, dat wel.
Volgende stop is de nieuwste Orlando Harley Davidson vestiging bij Formosa Gardens, waar wat onderdelen besteld worden, wat gewenste kleding van eigenaar wisselt, en nog wat “we zijn er toch” artikelen in de tas verdwijnen. En dan naar de Publix.

Ik ga vrijwillig voor de vleeswarentoonbank staan, om te bestellen, want je mag van alles wat je besteld een plakje proeven, en dat doe ik graag. Niet dat ik wat onbekends bestel, maar proeven zal ik :mrgreen: Ook de nog ontbrekende boodschappen gaan hier in de kar en dan loopt het al weer naar het eind van de middag en gaan we huiswaarts.

Daar is het nog goed toeven met een drankje aan het zwembad, en maken we ons op voor een eerste ervaring met Outback voor deze vakantie. Tegen zevenen gaat het weer richting Formosa Gardens en waar ik een wachttijd verwacht, kunnen we direct door naar binnen. Het warme weer houdt de mensen een stuk langer in de parken, en daar hebben wij baat bij.

Onder de, uiteraard weer uitstekende, maaltijd wordt het allengs drukker, en binnen de kortste keren is er weer een wachttijd van 30 tot 45 minutes. Precies op tijd vertrokken, dus.
Na de Tuna, Shrimps, Wings, Steaks, Mahi en Chicken Breast, alles in vele variëteiten en van de Woodgrill is het weer richting Lindfields voor een bakkie Folgers Classic Roast, waarbij we worden vergezeld door Richard, die net vanuit de Panhandle zo’n beetje een hele werkdag op de Harley gezeten heeft, en wel toe is aan het ontspannen van zijn wooden ass. Het wordt weer een gezellig samenzijn, en na het uitwisselen van de nieuwtjes en kilo’s kruipt het al weer richting middernacht en zijn we allemaal een beetje toe aan nog meer R&R, maar dan in de bedstee.

Morgen gaan we richting Ormond Beach, maar daarover morgen meer.

Een heerlijk rustig daggie dus. Op zijn Floridiaans/Florida's (doorhalen wat niet van toepassing is).
De mooie kleine koelbox was in april toch niet meer dan een piepschuim bak met losse deksel, die overigens prima voldeed. Wellicht al eens omgeruild door iemand die het aanwezige exemplaar mooier vond ;-)
Probeer eens met 6 mensen booschappen te doen bij de Wal*Mart. Kar vol en nog niks te eten ;-(

Vliegen.

Maandag 3 Oktober. Zagen we gisteren nog een vliegende boodschap van Een Lieve Heer in de blauwe lucht verschijnen, vandaag vliegen we er zelf ook uit. Eerst uit bed, en daarna richting Ormond Beach, waar we gaan rondfladderen tussen diverse winkels.
Ruimschoots gecompenseerd voor het uitslapen van gisteren, zit ik al om 5.15 uur achter de laptop aan de pool, en eigenlijk is het best frisjes. Lui als ik ben (het is tenslotte vakantie :lol:) zit ik daar kâh te lèijen tot dat Marion ruim 3 kwartier opstijgt en me een T-shirt gaat halen. En dat bevalt bijzonder, ook omdat het zonnetje weer opkomt.

Ik ben zo met de schootcomputer aan de gang, dat mijn dagelijks vakantieritueel van het nieuws kijken er helemaal bij in schiet, iets wat te binnen schiet tijdens het ontbijt.
Na de ochtendbeslommeringen pakken we de rode Dodge en gaan via de 417 tolweg richting Sandford, via Daytona Beach naar Ormond Beach, waar we bij Corbin Seats het voor Marcel in Augustus bestelde zadel voor zijn motor afhalen. Het custom-made zadel overtreft al onze verwachtingen en ziet er schitterend uit. Die is binnen, en voor wèhnag.

Bij de Nederlandse dealer van Corbin was hij zeker 100% duurder geweest, dus blij verlaat een tevreden klant het pand, waarna we 1 mijl zuidwaarts rijden en linksaf slaan, het terrein van Destination Daytona op. Nu kan dat nog, volgende week, tijdens Biketoberfest, kom je met de auto het terrein niet meer op, en mag je een stuk verderop gaan parkeren. Je wordt dan wel gehaald en gebracht door een treintje, dat wel.
De eerste winkel die we hier aandoen is de Outlet Store van Bruce Rossmeyer’s HD, waar, zoals de naam van de winkel al suggereert, de koopjes liggen. Na ons bezoek een aantal tassen vol minder, maar er is nog zat voor als volgende week de meute arriveert.

Schuin oversteken en je bent bij de reguliere Harley winkel van Bruce (de grootste van Amerika), waar ook weer de nodige spullen inslaan, veel op verzoek, maar ook nog wat voor ons zelf. Alleen de lage motorlaarzen die ik in gedachten had gaan niet mee. Die ik op internet gezien had zijn er niet (net zoals de beoogde van Marion), en die er wel zijn, en me wel aanstaan, passen niet, of ik moet size roeiboot nemen. We zoeken nog even verder.
Maar verder gaan er shirts, tassen, honderiemen, vesten en heel veel speldjes mee naar buiten, en hebben we allemaal zo’n beetje 90% van onze bestellijsten afgewerkt.

http://img440.imageshack.us/img440/4232/vsf002.jpg

Next stop; J&P Cycles, waar we geweldig geholpen worden in het vinden van een aantal gevraagde onderdelen, die deze week nog naar “ons huis” opgestuurd gaan worden. We zijn daar inmiddels vaste klant, en de caissière herkent ons dan ook onmiddellijk. Klaar.
Het loopt tegen vieren en we besluiten huiswaarts te keren, maar bedenken onderweg dat we nog wel even Skip’s Bootz kunnen aandoen voor de motorlaarzen. Nu nog gevestigd naast de K-Mart tegenover het circuit, maar binnenkort een klein stukje verderop zuidwaarts, naast McDonalds tegenover Daytona’s Flea & Farmer’s Market. Voor de kenners, op het oude A.M.A. terrein.

Skip heeft een, zoals de naam al zegt, laarzen en westernwinkel, met een keur aan spullen. Ook HD schoeisel, zoals we van een eerder bezoek al wisten, en ook deze keer is hij de koopman, want ik vindt wat ik zoek. Marion (nog) niet, maar ook dat komt wel goed.
Net als we weer richting Kissimmee willen gaan zie ik een klein vliegtuigje (Daytona Airport ligt aan de overkant van de weg) met een duizelingwekkende vaart loodrecht richting aarde storten. Voor mij kaasje, die gaat het niet overleven. Net achter de bomen verdwenen wachten we op de inslag, maar die komt niet. Het vliegtuigje wel, die schiet pijlsnel weer omhoog, maar een paar loopings, valt stil, dwarrelt letterlijk een eind naar beneden, gooit er een paar kurketrekkers tegen aan, en stort dan, ogenschijnlijk, weer neer.

Het blijkt een stuntvliegtuigje te zijn, wat aan het oefenen is. Een geweldige show, zo maar vanaf de parkeerplaats. De rillingen lopen je over de rug, en ik heb kippevel op de armpjes. Net een beetje te ver weg om fatsoenlijke foto’s of een filmpje te schieten (je zou alleen een zwarte stip zien), maar voor het blote oog sensationeel dichtbij.
We blijven even kijken tot dat de piloot niet meer naar boven komt, en dus waarschijnlijk gestopt of daadwerkelijk gecrasht is. We zullen het nooit weten. Nu gaan we echt op pad.

De terugweg verloopt (weer via I4/417)net zo rustig als de heenweg, en nauwelijks een dik uur later verschijnen de springtorens van Old Town weer in zicht. Wij verlaten de 417 bij afslag I-Drive, want er moet vandaag nog wel even geWal*Mart worden, en die aan de SR535 ligt mooi op ons pad. Een paar gewenste zalfjes verdwijnen samen met een toetsenbord van een tientje in het mandje.
Marion vindt namelijk dat de functietoetsen op haar HP niet functioneren zoals ze zouden moeten functioneren, en dat maakt het werken voor haar werk onwerkbaar. En dat is dus nu voor een joetje opgelost. Schrijft ze wel een half uurtje extra :mrgreen:

Het is inmiddels 6 uur geweest, dus besluiten we gelijk maar te gaan eten. Evenals gisteren is ook vandaag de lunch/snack er bij in geschoten, dus wat te kauwen gaat er wel in. Vandaag op budget, want we gaan naar de Cracker Barrel op Formosa Gardens, lekker dicht bij huis. Wederom is het uitzonderlijk rustig, mede door het tijdstip, want we kunnen zo door lopen, en binnen een uur staan we weer buiten. En dat vindt ik top.
Thuis wacht de koffie, een nieuwe 2½ Men en Hawaii Vijftig en aansluiten een verkoelend drankje en Jay Leno, en dan is de pijp niet vol, maar echt leeg en duiken we er in.
Morgen is er weer een (rust)dag, en gaan we alleen de lokale winkels wat onveilig maken.

Haha, die vliegtuigjes met hun godsdienstige teksten hebben wij ook gezien. Vaak was het zo'n verhaal dat het begin van de tekst allang was verwaaid als het laatste woord was 'geschreven'.

Die bril past ons allemaal.


Dinsdag 4 Oktober. Ook hedenochtend zijn we (en met name ik) weer mooi vroeg uit de veren, ondanks dat het een rustdag is. Voor vandaag staat er nagenoeg niks op de planning, behoudens een bezoek aan wat lokale neringen, vooral om de bestellijsten weer wat leger te maken. En de rest van de dag is voor R&R, MGD en R&B zonder R.

Marion doet nog een poging om een paar slippers te bestellen bij Shoeplanet.com, iets wat thuis absoluut niet lukte, en die we eigenlijk via local Richard zouden gaan bestellen. Thuis lukte het niet met de creditcard, en zelfs via de live-chat geopperde prepay CC van Wal*Mart werd absoluut en resoluut afgewezen. Geen verkoop aan buitenlanders die in Amerika zijn, alleen via duur international shipping (en douane !) naar Europa toe.

Maar Marion geeft niet gauw op, en logt nog maar een keer aan. Dan blijkt dat er een maas in hun wet is. Bestellen, en betalen via Paypal. En bij Paypal kun je in je eigen account zoveel shipping adressen opgeven als je wilt, dus ook onze villa staat er in. Dat wordt dus het preferred shipping address, en de bestelling is in no time afgerond en geaccepteerd, no questions asked. Bij Marion leiden alle wegen naar Rome, dat blijkt.
Regis en Kelly begeleiden ons ontbijt en dan is het in één streep naar de Florida Mall. Tolvrij vandaag, want de eerste tolpoort op de 528 staat net voorbij de afslag OBT, en daar gaan wij eraf. 3 Blocks verderop is het rechtsaf het parkeerterrein op.

Zoals altijd plaats ik de auto geheel toevallig bij de achteringang van Sears, waar je, ook geheel toevallig bij de Tools Department de zaak binnenkomt. Alleen is het vandaag niet geheel toevallig ;-) , ik wil namelijk een vergelijkend warenonderzoek doen.
Ik heb bij de Wal*Mart een set gereedschap van het bekende merk Stanley gezien, en wil dat wel even vergelijken met die van het, bij ons minder bekende, merk Craftsman, dat bij Sears te koop is. We zijn er snel uit, het wordt die van Stanley, denk ik………;-)

De volgende zaak die we willen bezoeken ligt uiteraard helemaal aan de andere kant van de mall, maar daarbinnen is het goed uit te houden, dus even later staan we binnen bij de Oakley O Store, een winkel met zonnebrillen voor sporters, maar zoals zo vaak hier ook helemaal volgepakt met allerlei andere merchandise, want Oakley is een bekend, bijna cult, merk, dus heb je er nu ook schoenen, T-shirts en andere zooi van.
We zijn hier voor een zeer sportieve collega van Marcel, tevens onze Schiphol chauffeur, die alom kampioen (in zijn leeftijdscategorie) is op gebied van triatlon, X-terra en meer van die kreten, die ik alleen ken van Studio Sport. En die wil één (of twee) van die brillen.
Het worden er twee, want dankzij de nog steeds acceptabele dollarkoers, heeft hij die voor de prijs van één, vergeleken met de prijzen in Nederland.

http://img404.imageshack.us/img404/2522/oakleyh.jpg



De brillen worden ter plaatse, geheel naar (zijn) eigen wens samengesteld, en zien er flitsend uit. Daar ga je vanzelf harder door lopen J. En dan is het tijd voor Starbucks, waar 2 Capu- en 2 Frapuccino’s in een zeer traag tempo voor ons gefabriekt worden.
Dan is het weer tijd om op te stappen, deze keer via Sand Lake Road, want we willen op I-Drive (hoek Sand Lake) nog even bij de kledingwinkel van Orlando HD naar binnen voor de door Marion begeerde motorlaarzen. Aldaar blijkt schoeisel geen kleding te zijn, want ze hebben niks in huis. We crossen daarom direct door naar de vestiging bij ons op de hoek, en bestellen daar zonder problemen de gewenste laarzen. Eind van de week in huis.

Via de Publix rechtstreeks naar de pool, alwaar we de rest van de dag genieten van een snackje, drankje en de zon, want die is ook vandaag weer volop aanwezig. Het internet stribbelt deze middag wat tegen, waarschijnlijk overbelasting :mrgreen:, maar voor de rest verloopt de middag als een zonnetje. In een kansloze poging om, tegen beter weten in, op een drijfstoel in het zwembad te gaan zitten breekt deze spontaan in tweeën en komt er water bij de lucht, en zinkt hij, en ik, direct. Verder blijft alles heel vandaag.

Voor de maaltijd kiezen we voor curbside take-Out(back) en onze inmiddels gearriveerde WDW-insider wordt met zachte drang gedwongen mee te eten, dus het wordt een gezellig diner, met een nog gezelligere nazit, die voor ons doen redelijk op tijd eindigt. Op de valreep krijgen we nog een advies voor het internet; reset de router, kouwe start, stekker er uit, 30 sec. later weer inpluggen, en klaar is Case. Iets wat we thuis ook wel eens moeten doen, maar waar nu totaal niet aan gedacht is.

De temperatuur, het geslenter en de nodige MGD-tjes zorgen ervoor dat de mannelijke helft van het reisgezelschap in diverse gradaties instort, en nadat onze gast, die morgen erg vroeg voor Da Mouse aan de gang moet, het pand verlaten heeft, duik ik op de bank en Marcel in bed, zogenaamd om TV te kijken, wat mij niet heel erg lukt.
Net op tijd worden de ogen weer geopend,” Jay Leno is on !”, en ik kijk het eerste kwartiertje, dat ik zowiezo het leukst vindt, en taai dan ook af, de slaapkamer in.
Morgen willen we op tijd weg, want dan gaan we (Marion en ik, weer) naar het Salvador Dali Museum in St. Petersburg, en aansluitend naar Hard Rock Casino in Tampa. Met een beetje geluk komt dan ook de camera uit zijn jasje, en zullen we wat foto’s schieten :-$
Maar daarover morgen meer.