[Reisverslag] Ta2 Gerrit: De laatste keer kort - Biketoberfest 2010

Zondag 17+ Maandag18-10-2010 – Some Day I’ll Fly Away.

Zo zit je aan het zwembad in de kurze hose aan de pancakes van Aunt Jemima met siroop van dezelfde naam en zo zit je aan de hutspot wortels en ui, en dat binnen een dag.
Niet helemaal natuurlijk, want er zat nog een dagje hotel tussen, maar U snapt het wel. We zijn weer terug in ons letterlijke koude kikkerland, en de reis is voorspoedig verlopen.

We hadden, tegen beter weten in, of voor de zekerheid, wat U wil, een wekker gezet. Niet dat we erg vroeg op moesten, we vlogen om half twee, maar gewoon om erg op het gemak wat te eten, douchen en relaxed aan de reis te beginnen. Candlewood Suites heeft een check-out tijd van twaalf uur, en HI-prioritymembers als we zijn kunnen we dat verlengen tot 2 uur.
Maar dat is niet nodig, en rond half tien trekken we de deur achter ons dicht en keutelen kalmpjes richting MCO. Het zonnetje schijn, het is Zondagsrustig, dus wie doet ons wat.

Ik zet Marion met de lading bagage af bij United Departures, en rijd een rondje rondom de parkeergarage om de Silver Tahoe weer af te leveren bij de nieuwe afleverlocatie van Alamo.
Althans nieuw, die was er dit voorjaar ook al, en is t.o.v. daarvoor gewoon iets naar voren geschoven in de parkeergarage, maar dat betekent wel dat je recht over kunt steken naar de lange roltrap naar Level 3. Scheelt weer een stukje lopen. De auto wordt zonder meer geaccepteerd, en de Balance is gewoon nul, en dus mag ik zonder kosten vertrekken.

Boven aan de roltrap zie ik dat het erg rustig is bij United, dus haal ik Marion erbij en gaan we naar een vrije kiosk, maar niet nadat eerst alle koffers gewogen zijn. Ruim binnen de 50 lbs allemaal, en we mogen door. Andere mensen waren minder gelukkig, of slim, en konden ter plekke alles uit en overpakken. Toen hadden wij het paspoort al in de scanner, en begon de printer de bagagelabels uit te spuwen, en bij ronde twee de boardingpassen.
De labels moeten nog worden aangebracht door een United-medewerkster, die argwanend vraagt of alles wel gewogen is, met een schuin oog kijkend naar de megatas.

Ja hoor, en ook die woog echt niet meer dan 44 lbs (US pond, ong. 450 gr.). Maar hij is wel odd-size, dus die gaat niet op de band, maar mag, als vanouds, door ons zelf naar de scanner aan de overkant gebracht worden, en gaat via een TSA medewerker naar het ruim.
En wij gaan de andere kant van de Terminal, de A-zijde, opzoeken, voor een laatste Starbukkie (vrij naar een mede-Floridaforummer) en wandelen dan, buitenom in het stralende zonnetje, langzaam naar de securitycheck voor Gates 30 t/m 59. Was het even daarvoor nog enorm druk, met lange rijen, nu kunnen we nagenoeg zo doorlopen.
Onderweg, tijdens een rokersstop op één van de bankjes, komen er nog twee indrukwekkende voertuigen van de Fire Rescue aangereden voor een onwel geworden passagier.

http://img826.imageshack.us/img826/8896/ambulance.jpg

In de centrale hal van deze pier zitten we nog even, surfen nog wat gratis en nemen een candybar als snack. We lusten wel wat meer, maar in Washington wacht Potbelly \\:D/=P~
Eén uur is het boarden, en krijt op tijd gaan we vliegen. Volgens Captain Steve gaan we er een uur en drie kwartier over doen, 37 minuten sneller als het schema, maar we krijgen boven Washington een sightseeing tour, en landen een paar minuten voor de originele schematijd. De vlucht ging het eerste deel grotendeels strak noordwaarts over Florida, dus ook hier was het sightseeing, en we konden zelfs een laatste blik werpen op ons hotel.

Maar merendeel van de vlucht hebben we met de oogjes toe gekeken. Eenmaal op IAD is het richting C4, waar zowel rookruimte als Potbelly zitten, en bij de laatste verdwijnt er al weer een Wreck, 1 small en 1 tall, achter onze kiezen. Hoeven we straks niet meer te kiezen, want chicken or pasta laten we aan ons voorbij gaan. Boarden van vlucht 946 verloopt vlot, mede omdat de vlucht bij lange na niet vol is. We maken het eerste rondje drankjes (water voor ons) nog net mee, en ontwaken als de trolley met het ontbijt tegen Marion’s been rijd.
Dat hebben we weer mooi geregeld, en na de kleine hap landen we iets voor de schematijd ergens half in Haarlem (polderbaan) zodat we nog bijna een half uur aan het ronddolen zijn om uiteindelijk bij G5 aan te meren.

Daar spoeden wij ons, en met ons velen, naar het aquarium achter de Galaxy Bar, omdat je net zo goed hier kunt wachten als bij de bagageband. Even later zouden we nog iets langer moeten wachten, bij onze Koninklijke Marechaussee, want het stond er bomvol. Halverwege de grote hal was het eind van de rij, en de roltrap was stilgezet om ongevallen te voorkomen.
En aangezien er in dit land nog niet zo iets is als “residents only” bij de paspoortcontrole, kun je gewoon achteraan aansluiten. Ik blijf dat een slechte zaak vinden. Van alle poortjes is er dan ook nog maar één voor EU passports, en stappen wij ook nog eens in de langzaamste :evil:

Maar we zijn precies op tijd bij band 17 om onze laatste koffer, de megatas, boven te zien komen en kunnen dus direct onze TWEE karren volladen. Er blijkt deze keer een behoorlijk aantal douanebeambten klaar te staan voor controle, want de 100% vlucht uit Curaçao komt pas een uur later, dus dat wordt nog even een spreekwoordelijk schietgebedje. Het was voor ons, zoals afgesproken, ieder voor zich en we zien elkaar aan de andere kant wel. Gelukkig was het koppel voor ons behoorlijk in het nieuw gestoken, met CK en Uggs als uithangbord, en daar wilden de mannen in het groen wel wat meer van weten. Die blokten dus mooi de zijgang van “Nothing to declare” af en daar konden wij precies achterlangs. We zijn binnen.

Hadden we in Washington onze zomerkleding al omgewisseld voor reiskleding, nu moest er toch even snel een vestje bijgezet worden. Allekrakens, wat koud. Bijna 30 graden verschil !
Gelukkig was de bus naar P3 er snel, en had ik het rijnummer goed onthouden, waren we ook daar snel weggeweest. Nu parkeer ik altijd op 401, 400, 300 of 301, mooi in het verlengde van de terminal, dus dat kon nooit lang zoeken zij. En in de laatste van de 4 rijen vond ik de Mighty Dodge, en werden achterbak en achterbank volgeladen. Met de drukte op de weg viel het alleszins mee en tegen tien uur wordt in Zwolle het koffiezetapparaat aangezet.

Een uur later zijn de koffers leeg, de bestellingen gesorteerd en heb ik de werkkleding aangetrokken. Marion gaat de was en boodschappen doen en ik ga bij een vriend wat laswerk verrichten. Hebben we allebei wat te doen totdat we de veestapel weer op kunnen halen.
En er moet nog een verslag gemaakt worden. De foto’s komen ook deze week nog.

Het was weer een geweldige vakantie met nog beter weer. Alle dagen rond de dertig graden, en strakblauwe lucht zonder ook maar één spatje regen. Die kenden we nog niet. Al onze boodschappen in twee dagen in huis, en de bestellingen ook op tijd bezorgd. Ook nieuw.
En de “vergeten” slippers zijn ook weer boven water. Die zaten dus in de tas die eigenlijk weggegooid had zullen worden. Die mogen dus volgende keer weer gewoon mee.
En de volgende keer is al weer over 4 maand en 8 dagen. Wat een straf \\:D/\\:D/

Dan ga ik ook weer verslagen, dus bereidt U maar vast voor. Tot de volgende keer.

Ik heb weer genoten van het verslag Gerrit! Weer 4 maanden en 8 dagen wachten tot ik weer verder kan lezen ;)
Welcome Home !

Was weer leuk om mee te genieten ! Jullie genieten elke keer weer zo, geweldig om te lezen en mee te kijken naar de foto's ;)

Hallo Gerrit en Marion
Allereerst welkom thuis in ons koude kikkerlandje, dankjewel voor jullie prachtige verslagen.
Wat was het weer heerlijk om jullie belevenissen te mogen lezen, ik wacht vol spanning op de foto's.
Heerlijk dat we over 4 maanden weer kunnen gaan genieten van jullie belevenissen.
Ik kijk daar al weer naar uit, nogmaals dank voor de prachtige verhalen.
grtjes Mineke

Mooi verslag weer Gerrit. Het is net of we erbij waren, bedankt. Wij gaan al over 2 maanden en 2 dagen \\:D/\\:D/, maar dan naar New York!

Theo

Tot de volgende keer want ook dan zal ik het reisverslag weer gaan volgen.

Geweldig verslag weer! Wij mogen nog een weekje, en vertrekken zondag weer huiswaarts.

Was weer een superleuk verslag Gerrit heb weer genoten

Gelukkig hebben we de foto's nog :lol:
http://www.dilligaf.nl/btf2010/index.html

Ik heb net jullie foto's bekeken, echt supergaaf, jullie hebben het fantastisch gehad
daar in Florida. Dank jullie wel dat we mee mochten genieten.
grtjes Mineke