was weer lekker lezen!!
Afdrukvoorbeeld
was weer lekker lezen!!
Sluit me aan bij bibi! Wel raar hoor, alles verliep soepel, tot en met het bier dat koud staat! Dat zijn we niet gewend ;-)
Ook wel eens lekker, dat alles een keertje soepeltjes verloopt. :-)
Wij waren dit voorjaar zo te spreken over de Dodge Grand Caravan dat we, ondanks dat we volgend jaar maar met zijn vieren zijn, toch overwegen daar weer voor te gaan.
Have fun (maar dat zal wel lukken).
Ik zou zeggen welkom in Florida, alles perfect verlopen zo te lezen, voor ons nog een weekje dan mogen wij weer richting Amsterdam en daarna direct door naar Rotterdam :-).
Maargoed mag niet klagen na 5 weken. Wens jullie alle 4 weer heel veel plezier maar dat gaat zeker lukken, fijne vakantie, en ik zal je reisverslag weer met veel plezier volgen.
Grtjes Toos, Vero Beach Florida.
Leuk begin van je verslag weer!!
Have fun.
Weinig nieuws.
Zondag 2 Oktober, zoals beloofd, een Rest & Relaxation dag. Schandalig laat uit bed, en aangesteld als Cable Guy. Laptops en Smartphones aangemeld op Wifi, laadsnoeren, stekkerdozen en omvormers geplaatst en we zijn weer helemaal connected.
Het eerste verslag wordt gemaakt, en in de tussentijd komt iedereen langzamerhand boven water, zodat het voor mij tijd wordt om eens onder water te gaan kijken. Het zwembad is lekker van temperatuur en de “jetlag” wordt fijn afgespoeld.
Het ontbijt (Early Brunch ;)) is, ondanks dat we nog niet de heerlijke Boars Head vleeswaren van de Publix in huis hebben, weer weelderig en gaat er prima in.
Op ons dooie akkertje, afgewisseld met splashmomenten, brengen we we rest van de ochtend door en op het heetste moment van de dag, rond de 31°, besluiten we dan toch maar om alvast wat inkopen te doen, waaronder voornoemde delicatessen.
Eerste stop is Supertarget, voor vergeten badslippers, door de douane geconfisceerde deo en douchegel voor Marcel en gebreide en gevoerde pantoffels voor Marion (31 ° :lol: )
Normaal staat er een mooi klein koelboxje in de villa, maar deze is verdwenen, dus moet er een nieuwe komen. Target heeft niet ons modelletje, dus moeten we voor straf naar de Wal*Mart, waar we, behalve de koelbox, toch weer een halve kar vol krijgen. Wat is dat toch met die winkel. Maar wel wat kunnen afstrepen van ons “boodschappenlijstje”, dat wel.
Volgende stop is de nieuwste Orlando Harley Davidson vestiging bij Formosa Gardens, waar wat onderdelen besteld worden, wat gewenste kleding van eigenaar wisselt, en nog wat “we zijn er toch” artikelen in de tas verdwijnen. En dan naar de Publix.
Ik ga vrijwillig voor de vleeswarentoonbank staan, om te bestellen, want je mag van alles wat je besteld een plakje proeven, en dat doe ik graag. Niet dat ik wat onbekends bestel, maar proeven zal ik :mrgreen: Ook de nog ontbrekende boodschappen gaan hier in de kar en dan loopt het al weer naar het eind van de middag en gaan we huiswaarts.
Daar is het nog goed toeven met een drankje aan het zwembad, en maken we ons op voor een eerste ervaring met Outback voor deze vakantie. Tegen zevenen gaat het weer richting Formosa Gardens en waar ik een wachttijd verwacht, kunnen we direct door naar binnen. Het warme weer houdt de mensen een stuk langer in de parken, en daar hebben wij baat bij.
Onder de, uiteraard weer uitstekende, maaltijd wordt het allengs drukker, en binnen de kortste keren is er weer een wachttijd van 30 tot 45 minutes. Precies op tijd vertrokken, dus.
Na de Tuna, Shrimps, Wings, Steaks, Mahi en Chicken Breast, alles in vele variëteiten en van de Woodgrill is het weer richting Lindfields voor een bakkie Folgers Classic Roast, waarbij we worden vergezeld door Richard, die net vanuit de Panhandle zo’n beetje een hele werkdag op de Harley gezeten heeft, en wel toe is aan het ontspannen van zijn wooden ass. Het wordt weer een gezellig samenzijn, en na het uitwisselen van de nieuwtjes en kilo’s kruipt het al weer richting middernacht en zijn we allemaal een beetje toe aan nog meer R&R, maar dan in de bedstee.
Morgen gaan we richting Ormond Beach, maar daarover morgen meer.
Een heerlijk rustig daggie dus. Op zijn Floridiaans/Florida's (doorhalen wat niet van toepassing is).
De mooie kleine koelbox was in april toch niet meer dan een piepschuim bak met losse deksel, die overigens prima voldeed. Wellicht al eens omgeruild door iemand die het aanwezige exemplaar mooier vond ;-)
Probeer eens met 6 mensen booschappen te doen bij de Wal*Mart. Kar vol en nog niks te eten ;-(
Vliegen.
Maandag 3 Oktober. Zagen we gisteren nog een vliegende boodschap van Een Lieve Heer in de blauwe lucht verschijnen, vandaag vliegen we er zelf ook uit. Eerst uit bed, en daarna richting Ormond Beach, waar we gaan rondfladderen tussen diverse winkels.
Ruimschoots gecompenseerd voor het uitslapen van gisteren, zit ik al om 5.15 uur achter de laptop aan de pool, en eigenlijk is het best frisjes. Lui als ik ben (het is tenslotte vakantie :lol:) zit ik daar kâh te lèijen tot dat Marion ruim 3 kwartier opstijgt en me een T-shirt gaat halen. En dat bevalt bijzonder, ook omdat het zonnetje weer opkomt.
Ik ben zo met de schootcomputer aan de gang, dat mijn dagelijks vakantieritueel van het nieuws kijken er helemaal bij in schiet, iets wat te binnen schiet tijdens het ontbijt.
Na de ochtendbeslommeringen pakken we de rode Dodge en gaan via de 417 tolweg richting Sandford, via Daytona Beach naar Ormond Beach, waar we bij Corbin Seats het voor Marcel in Augustus bestelde zadel voor zijn motor afhalen. Het custom-made zadel overtreft al onze verwachtingen en ziet er schitterend uit. Die is binnen, en voor wèhnag.
Bij de Nederlandse dealer van Corbin was hij zeker 100% duurder geweest, dus blij verlaat een tevreden klant het pand, waarna we 1 mijl zuidwaarts rijden en linksaf slaan, het terrein van Destination Daytona op. Nu kan dat nog, volgende week, tijdens Biketoberfest, kom je met de auto het terrein niet meer op, en mag je een stuk verderop gaan parkeren. Je wordt dan wel gehaald en gebracht door een treintje, dat wel.
De eerste winkel die we hier aandoen is de Outlet Store van Bruce Rossmeyer’s HD, waar, zoals de naam van de winkel al suggereert, de koopjes liggen. Na ons bezoek een aantal tassen vol minder, maar er is nog zat voor als volgende week de meute arriveert.
Schuin oversteken en je bent bij de reguliere Harley winkel van Bruce (de grootste van Amerika), waar ook weer de nodige spullen inslaan, veel op verzoek, maar ook nog wat voor ons zelf. Alleen de lage motorlaarzen die ik in gedachten had gaan niet mee. Die ik op internet gezien had zijn er niet (net zoals de beoogde van Marion), en die er wel zijn, en me wel aanstaan, passen niet, of ik moet size roeiboot nemen. We zoeken nog even verder.
Maar verder gaan er shirts, tassen, honderiemen, vesten en heel veel speldjes mee naar buiten, en hebben we allemaal zo’n beetje 90% van onze bestellijsten afgewerkt.
http://img440.imageshack.us/img440/4232/vsf002.jpg
Next stop; J&P Cycles, waar we geweldig geholpen worden in het vinden van een aantal gevraagde onderdelen, die deze week nog naar “ons huis” opgestuurd gaan worden. We zijn daar inmiddels vaste klant, en de caissière herkent ons dan ook onmiddellijk. Klaar.
Het loopt tegen vieren en we besluiten huiswaarts te keren, maar bedenken onderweg dat we nog wel even Skip’s Bootz kunnen aandoen voor de motorlaarzen. Nu nog gevestigd naast de K-Mart tegenover het circuit, maar binnenkort een klein stukje verderop zuidwaarts, naast McDonalds tegenover Daytona’s Flea & Farmer’s Market. Voor de kenners, op het oude A.M.A. terrein.
Skip heeft een, zoals de naam al zegt, laarzen en westernwinkel, met een keur aan spullen. Ook HD schoeisel, zoals we van een eerder bezoek al wisten, en ook deze keer is hij de koopman, want ik vindt wat ik zoek. Marion (nog) niet, maar ook dat komt wel goed.
Net als we weer richting Kissimmee willen gaan zie ik een klein vliegtuigje (Daytona Airport ligt aan de overkant van de weg) met een duizelingwekkende vaart loodrecht richting aarde storten. Voor mij kaasje, die gaat het niet overleven. Net achter de bomen verdwenen wachten we op de inslag, maar die komt niet. Het vliegtuigje wel, die schiet pijlsnel weer omhoog, maar een paar loopings, valt stil, dwarrelt letterlijk een eind naar beneden, gooit er een paar kurketrekkers tegen aan, en stort dan, ogenschijnlijk, weer neer.
Het blijkt een stuntvliegtuigje te zijn, wat aan het oefenen is. Een geweldige show, zo maar vanaf de parkeerplaats. De rillingen lopen je over de rug, en ik heb kippevel op de armpjes. Net een beetje te ver weg om fatsoenlijke foto’s of een filmpje te schieten (je zou alleen een zwarte stip zien), maar voor het blote oog sensationeel dichtbij.
We blijven even kijken tot dat de piloot niet meer naar boven komt, en dus waarschijnlijk gestopt of daadwerkelijk gecrasht is. We zullen het nooit weten. Nu gaan we echt op pad.
De terugweg verloopt (weer via I4/417)net zo rustig als de heenweg, en nauwelijks een dik uur later verschijnen de springtorens van Old Town weer in zicht. Wij verlaten de 417 bij afslag I-Drive, want er moet vandaag nog wel even geWal*Mart worden, en die aan de SR535 ligt mooi op ons pad. Een paar gewenste zalfjes verdwijnen samen met een toetsenbord van een tientje in het mandje.
Marion vindt namelijk dat de functietoetsen op haar HP niet functioneren zoals ze zouden moeten functioneren, en dat maakt het werken voor haar werk onwerkbaar. En dat is dus nu voor een joetje opgelost. Schrijft ze wel een half uurtje extra :mrgreen:
Het is inmiddels 6 uur geweest, dus besluiten we gelijk maar te gaan eten. Evenals gisteren is ook vandaag de lunch/snack er bij in geschoten, dus wat te kauwen gaat er wel in. Vandaag op budget, want we gaan naar de Cracker Barrel op Formosa Gardens, lekker dicht bij huis. Wederom is het uitzonderlijk rustig, mede door het tijdstip, want we kunnen zo door lopen, en binnen een uur staan we weer buiten. En dat vindt ik top.
Thuis wacht de koffie, een nieuwe 2½ Men en Hawaii Vijftig en aansluiten een verkoelend drankje en Jay Leno, en dan is de pijp niet vol, maar echt leeg en duiken we er in.
Morgen is er weer een (rust)dag, en gaan we alleen de lokale winkels wat onveilig maken.
Haha, die vliegtuigjes met hun godsdienstige teksten hebben wij ook gezien. Vaak was het zo'n verhaal dat het begin van de tekst allang was verwaaid als het laatste woord was 'geschreven'.
Die bril past ons allemaal.
Dinsdag 4 Oktober. Ook hedenochtend zijn we (en met name ik) weer mooi vroeg uit de veren, ondanks dat het een rustdag is. Voor vandaag staat er nagenoeg niks op de planning, behoudens een bezoek aan wat lokale neringen, vooral om de bestellijsten weer wat leger te maken. En de rest van de dag is voor R&R, MGD en R&B zonder R.
Marion doet nog een poging om een paar slippers te bestellen bij Shoeplanet.com, iets wat thuis absoluut niet lukte, en die we eigenlijk via local Richard zouden gaan bestellen. Thuis lukte het niet met de creditcard, en zelfs via de live-chat geopperde prepay CC van Wal*Mart werd absoluut en resoluut afgewezen. Geen verkoop aan buitenlanders die in Amerika zijn, alleen via duur international shipping (en douane !) naar Europa toe.
Maar Marion geeft niet gauw op, en logt nog maar een keer aan. Dan blijkt dat er een maas in hun wet is. Bestellen, en betalen via Paypal. En bij Paypal kun je in je eigen account zoveel shipping adressen opgeven als je wilt, dus ook onze villa staat er in. Dat wordt dus het preferred shipping address, en de bestelling is in no time afgerond en geaccepteerd, no questions asked. Bij Marion leiden alle wegen naar Rome, dat blijkt.
Regis en Kelly begeleiden ons ontbijt en dan is het in één streep naar de Florida Mall. Tolvrij vandaag, want de eerste tolpoort op de 528 staat net voorbij de afslag OBT, en daar gaan wij eraf. 3 Blocks verderop is het rechtsaf het parkeerterrein op.
Zoals altijd plaats ik de auto geheel toevallig bij de achteringang van Sears, waar je, ook geheel toevallig bij de Tools Department de zaak binnenkomt. Alleen is het vandaag niet geheel toevallig ;-) , ik wil namelijk een vergelijkend warenonderzoek doen.
Ik heb bij de Wal*Mart een set gereedschap van het bekende merk Stanley gezien, en wil dat wel even vergelijken met die van het, bij ons minder bekende, merk Craftsman, dat bij Sears te koop is. We zijn er snel uit, het wordt die van Stanley, denk ik………;-)
De volgende zaak die we willen bezoeken ligt uiteraard helemaal aan de andere kant van de mall, maar daarbinnen is het goed uit te houden, dus even later staan we binnen bij de Oakley O Store, een winkel met zonnebrillen voor sporters, maar zoals zo vaak hier ook helemaal volgepakt met allerlei andere merchandise, want Oakley is een bekend, bijna cult, merk, dus heb je er nu ook schoenen, T-shirts en andere zooi van.
We zijn hier voor een zeer sportieve collega van Marcel, tevens onze Schiphol chauffeur, die alom kampioen (in zijn leeftijdscategorie) is op gebied van triatlon, X-terra en meer van die kreten, die ik alleen ken van Studio Sport. En die wil één (of twee) van die brillen.
Het worden er twee, want dankzij de nog steeds acceptabele dollarkoers, heeft hij die voor de prijs van één, vergeleken met de prijzen in Nederland.
http://img404.imageshack.us/img404/2522/oakleyh.jpg
De brillen worden ter plaatse, geheel naar (zijn) eigen wens samengesteld, en zien er flitsend uit. Daar ga je vanzelf harder door lopen J. En dan is het tijd voor Starbucks, waar 2 Capu- en 2 Frapuccino’s in een zeer traag tempo voor ons gefabriekt worden.
Dan is het weer tijd om op te stappen, deze keer via Sand Lake Road, want we willen op I-Drive (hoek Sand Lake) nog even bij de kledingwinkel van Orlando HD naar binnen voor de door Marion begeerde motorlaarzen. Aldaar blijkt schoeisel geen kleding te zijn, want ze hebben niks in huis. We crossen daarom direct door naar de vestiging bij ons op de hoek, en bestellen daar zonder problemen de gewenste laarzen. Eind van de week in huis.
Via de Publix rechtstreeks naar de pool, alwaar we de rest van de dag genieten van een snackje, drankje en de zon, want die is ook vandaag weer volop aanwezig. Het internet stribbelt deze middag wat tegen, waarschijnlijk overbelasting :mrgreen:, maar voor de rest verloopt de middag als een zonnetje. In een kansloze poging om, tegen beter weten in, op een drijfstoel in het zwembad te gaan zitten breekt deze spontaan in tweeën en komt er water bij de lucht, en zinkt hij, en ik, direct. Verder blijft alles heel vandaag.
Voor de maaltijd kiezen we voor curbside take-Out(back) en onze inmiddels gearriveerde WDW-insider wordt met zachte drang gedwongen mee te eten, dus het wordt een gezellig diner, met een nog gezelligere nazit, die voor ons doen redelijk op tijd eindigt. Op de valreep krijgen we nog een advies voor het internet; reset de router, kouwe start, stekker er uit, 30 sec. later weer inpluggen, en klaar is Case. Iets wat we thuis ook wel eens moeten doen, maar waar nu totaal niet aan gedacht is.
De temperatuur, het geslenter en de nodige MGD-tjes zorgen ervoor dat de mannelijke helft van het reisgezelschap in diverse gradaties instort, en nadat onze gast, die morgen erg vroeg voor Da Mouse aan de gang moet, het pand verlaten heeft, duik ik op de bank en Marcel in bed, zogenaamd om TV te kijken, wat mij niet heel erg lukt.
Net op tijd worden de ogen weer geopend,” Jay Leno is on !”, en ik kijk het eerste kwartiertje, dat ik zowiezo het leukst vindt, en taai dan ook af, de slaapkamer in.
Morgen willen we op tijd weg, want dan gaan we (Marion en ik, weer) naar het Salvador Dali Museum in St. Petersburg, en aansluitend naar Hard Rock Casino in Tampa. Met een beetje geluk komt dan ook de camera uit zijn jasje, en zullen we wat foto’s schieten :-$
Maar daarover morgen meer.