Goeie grap Gerrit! Op deze Wintertijd was ik niet berekend.....
Afdrukvoorbeeld
Goeie grap Gerrit! Op deze Wintertijd was ik niet berekend.....
Hoi Gerrit,
Is de Riverfront pub, gilly's at riverfront? of is dat heel wat anders?
Ben benieuwd naar de nieuwe tattoe(s) dus als je daar alvast een foto van kunt plaatsen...? Maar niet als t ten koste gaat van eten, auto omruilen, zwemmen, laptoppen, schieten, slapen, winkelen, tolwegen negeren en/of BBQ-en! Nee, dat
soort very important things gaan voor, of course.
Dat is er inderdaad één van Gilly's, officieel Pub 44 Riverfront, voorheen The Wreck.Citaat:
Oorspronkelijk geplaatst door Sylly
http://img27.imageshack.us/img27/8255/tattoozq.jpg
Het zijn geen mega-ingewikkelde tattoo's, maar wel uitermate strak en goed gezet.
1 woord..... mooi, mooi, mooi
:cool:
Ingewikkelde tatttoes zijn er al, zie ik :)
Rechtse foto, pols ... keltische doolhof ... erg MOOI!!!
Mooie tattoo's!
En weer erg leuk geschreven dit verslag. :)
Hehe net even mijn achterstand van dit verslag bijgewerkt.
Geweldig dat jullie naar johnny winter zijn geweest.
Heb hem enkele jaren geleden in Tegelen gezien op het blues rock festival.
Deze kerel is toch echt een legende.
Als je hem het podium zit opkomen, denk je meteen dit is zijn laatste keer.
groet,
Pascal
Nou maar hopen dat hij zijn optredens op 10 en 11 november hier in Nederland haalt. Op 9 november speelt 'ie trouwens in Belgie, in de buurt van Luik....Deo Volente[-o<Citaat:
Oorspronkelijk geplaatst door pascalbrouwers
Wij danken U, het keltische doolhof is mijn werk en loopt nog een eindje door.Citaat:
Oorspronkelijk geplaatst door mrloes
Een kleine vierkante meter.....
Zaterdag 17-10-2009
De laatste ochtend in ons huis begint met wat nieuws; het is er binnen warmer dan buiten. De temperaturen zijn afgelopen nacht behoorlijk gekelderd (alweer een record) en het is nu echt frisjes buiten, zo’n 17 graden en behoorlijk bewolkt. Ik ben er niet rouwig om.
In de loop van de ochtend zal de zon doorbreken en voor een aangename temperatuur zorgen. Maar eerst ruimen we het huis op en de koffers in. Er blijkt nog ruimte over in de diverse bagagestukken, dus er kan nog wat geshopt worden. Om klokslag elf verlaten we de Orlando Sun en verdwijnen naar het Noorden.
Destination Daytona is onze bestemming, en met ons die van een groot deel van de geschatte 175.000 bezoekers. Dus staan we een aantal mijlen voor afslag 273 van de I-95 North al mooi stil en duurt het ruim een uur voordat we op het parkeerterrein van Bruce Rossmeyer’s Harleydorp zijn aangeland. De trams rijden af en aan, en in één van die pickup trucks met personenaanhanger zitten wij. En de rolstoel staat in de achterbak van de pickup. Wat een geweldige service toch weer.
Vijf minuten later ontstijgen we de roadtrain en worden door de plaatselijke Hermandad de straat over geloodst naar het feestterrein. Daar gaan we direct naar J&P Cycles om te zien of de bestelde onderdelen het nog gehaald hebben, maar die blijken nog in thuisbasis Iowa.
De bestelling wordt geannuleerd en we begeven ons naar het grote auditorium waar deze keer de Rat’s Hole Chopper Show gehouden wordt. Weer een nieuwe locatie voor deze verzameling mooie, inventieve en soms bizarre motoren. Ze hebben in de loop der jaren heel Daytona al doorkruist, van het Riverfront Park en Peabody Auditorium naar zwembad The Lagoon, en weerom, en nu dus, net als vele andere publiekstrekkers naar DD.
En er staan weer heel wat aparte creaties die door mij ook deze keer weer digitaal vastgelegd worden. Tijdens deze fotostrooptocht wordt ik aangehouden door Richard (vondutchga) die me een half uur tevoren al gebeld had, waar we bleven. In de file, dus.
Ik maak kennis met een aantal van zijn Amerikaanse vrienden, we wisselen wat small talk uit, en we spreken af dat we elkaar in December (in NL) en anders in Februari (in de US) zeker weer gaan ontmoeten. We lunchen een HotDog en duiken eerst de outlet in, en vervolgens de zaak van Bruce. Hier wisselen weer wat presidenten van eigenaar, en dan is het wel weer tijd om te gaan. Maar niet nadat er nog een T-shirt kraam aangedaan wordt waar de Biketoberfestshirts inmiddels in de aanbieding zijn. 4 voor 30 dollar, is te mooi om te laten lopen, en Marcel loopt dan ook met twee tassen vol weg.
De tram brengt ons naar de auto (nog steeds dezelfde), en de auto ons via de I-95 naar de I-4, die we bij afslag 96, Altamonte Springs, weer verlaten. In werkelijkheid ga ik twee mijl eerder van de weg af, want de straat, Raymond Avenue, waaraan ons nieuwe onderkomen ligt, loopt van deze afslag parallel aan de snelweg, tot aan de volgende afslag. Dus een mooi binnenwegje naar het hotel, ware het niet dat halverwege de straat onderbroken wordt door een groenstrook van 15 meter, en we dus dwars door de hele naastliggende wijk teruggebracht worden tot het beginpunt, en we dus de snelweg maar weer opduiken, tot aan de volgende, en juiste afslag.
Daar iets links van vindt je de Candlewood Suites, alwaar we de laatste nacht in Florida doorbrengen. Voor $69,- hebben we daar een mooie kamer met full kitchen, bankstel en riant bureau, en aanpalend een vrij ruime slaapkamer. Mede gekozen om zijn ligging t.o.v. Daytona en het airport, en natuurlijk razendsnel internet.
Zoals zovele Amerikaanse hotels kun je hier niet ontbijten, maar daar hebben ze wat op gevonden. In een ruimte naast de fitnessruimte kun je, tegen betaling uiteraard, allerlei spullen pakken, te gebruiken voor je ontbijt. Brood, beleg, crackers, hashbrowns, burgers, pizza en pasta en diverse dranken, gewoon te veel om op te noemen. Dat kun je dan allemaal in je eigen keuken verder bereiden. Gewoon pakken wat je nodig bent, het verschuldigde geld in een sleuf in de balie douwen, of een kaartje met je kamernummer er op invullen.
Allemaal op basis van vertrouwen, waar vindt je dat nog.
Voor het diner doen we deze keer (weer) de Cracker Barrel aan, die hier direct aan de andere kant van de I-4 ligt. Weer goed, en weer goedkoop. Op de valreep wippen we daarna nog even de BestBuy in voor een verlaat verjaardagskado voor Marion, die het vervroegde verjaardagskado in Maart (Acer 100) al weer vergeten was. Gekheid, natuurlijk.
Dan is het richting suite, voor een drankje en wat TV, en natuurlijk om dit stukje uit de vingers te krijgen. Ook weer gelukt, en dus maken we ons op voor de dag van morgen.
We hoeven hier pas om 12 uur uit, en we vliegen om 14.45, dus lekker relaxed. Daar zult U in een volgend verslag nog wel wat van horen. En dan ook de foto’s gaan zien. Later !!
Klinkt allemaal weer erg feestelijk en relaxed, jammer dat de plicht al weer roept. Goeie thuisreis gewenst, met een veilige vlucht, een enorme straalstroom, géén turbulentie en plenty beenruimte!
Mooie dag nog achter de rug dus =D> ! Nog even goed slapen en morgen een relaxte dag om terug richting ons koude kikkerlandje te komen ! Een hele goede trip gewenst en we horen de laatste updates snel weer :lol: !
Goeie trip terug toegewenst!! En de temperaturen vallen hier nog wel een beetje mee. Er ligt in het midden van het land nog geen pekel, ik weet niet hoe ze het in Zwolle doen, maar er kan waarschijnlijk dus nog wel gereden worden. :)
Tenzij je graag de pekel eraf poetst.. ik pas wel op, 1x niet gedaan bij een vorige motor, meteen bestraft.
Goede trip terug en bereid je maar voor op de kou, wij zijn er na een halve week nog niet aangewend........
Goede reis terug. Wij blijven nog even als je het goed vindt.
:cool:
Allemaal bedankt voor de goede reiswensen. Walter en Ton, maak er nog een paar mooie weken van.
Wij mogen over 4 maanden al weer \\:D/
De eerste foto's, na weer een zwaar gevecht met het mooie Jalbum programma, staan er net op.
De rest volgt binnenkort. Hier de voorlopige link http://www.dilligaf.nl/btf2009/album/index.html
Geef het nog een week en dan raakt het weer wat gewend. Ik moest er ook even aan wennen toen ik terug kwam begin oktober, maar inmiddels gaat het wel weer.Citaat:
Oorspronkelijk geplaatst door Sylly
met heel heel veel plezier je verslagen gelezen, ik wil jullie ook een hele fijne terugvlucht wensen en zie je volgende verslagen, al zullen die pas over vier maanden verschijnen weer graag tegemoet.
grjtes Mineke
hi
Geen idee wat t tijdsverschil is en waar jullie nu dus (letterlijk?) uithangen maar als t vertrek nog staat te gebeuren dan 'n heel goede/gezellige reis terug en voor t geval jullie al thuis zijn ... mhh tja, dan valt er eigenlijk nix te melden want tis altijd jammer
als een vakantie er weer op zit. Anyway, t was heel erg leuk om je verhalen te lezen en de foto's ga ik morgen bekijken!
Gerrit en aanhang. Welkom terug in Nederland.
Ik ben dus net op tijd (vrijdag 13.30 uur) uit Orlando vertrokken begrijp ik, toen was het nog net goed weer. Op Dulles was het bij aankomst 7 graden C, dat was even schrikken.
Ik ben benieuwd naar je ervaring met de 20 Kg (correctie: moet 23 kg zijn)grens van de bagage.
Bij United moest je al voor je in de rij kon om in te checken je koffer wegen en kon je nog overpakken. Als ik zo lees wat je allemaal mee terug neemt, moet je toch ook wel (bagage)gewichtsproblemen gekregen hebben of bijbetalen.
Ervaring met TSA?
Groet en voor morgen er weer tegenaan.
Knaapje
het is toch nog steeds gewoon 23 kg ? Tenminste, volgens de United site wel..Citaat:
Oorspronkelijk geplaatst door knaapje
Ja, vergissing. Werd n.l. in pounds gewogen 50 pounds dus 23 kg.
Knaapje
Nauwelijks problemen gehad, met zowel vlucht als bagage, hoewel de aantallen toch verdubbeld waren.
Maar ik schrijf nog wel even een epiloog, dan is iedereen weer op de hoogte :-)
Gerrit, goed om te zien dat jullie weer veilig in het koude nederland zijn. Het is hier nog steeds kil, koud genoeg om vanmorgen met de auto i.p.v. de motor naar het werk te gaan :)
anyway, eind van de week weer tegen de 30 graden dus het ziet her wel goed.
tot december en anders tot februari in Daytona :)
De terugreis 18+19-10-2009
Was het gisteren nog hosanna over Candlewood Suites, nu is de sanna er wel een beetje af. Uiteraard zitten we in bijna de laatste kamer op de gang (what’s new pussycat), en waarschijnlijk is het daardoor onmogelijk dat het gemalen water waar we vanochtend onder willen nog warm bij ons arriveert.
Koud water douchen is niet erg als het buiten nog 33 graden is, maar hedenochtend staat de Celsiusteller op een graad of 16, en dan is het niet fijn. Verder alle lof, overigens.
We rommelen tegen elven de 436 af, die vanaf Altamonte Springs na 20 mijl rechtstreeks op McCoy International Airport Orlando aankomt. Leuke plaats trouwens, A.S., met vlak bij ons hotel een heuse boulevard, echt wandelgebied, met een soort boardwalk over en langs een grote vijver. Allerlei winkels, bioscopen en restaurantjes maken het een leuk uitgaansgebied.
Bij het weggaan crush ik nog bijna een Ford Focus, omdat ik bij het rechtsaf slaan direct naar de linkerbaan wil, want ik moet iets verderop weer linksaf. De Focus komt met gang buitenom, en ik had hem zo snel niet gezien. Zulke kleine auto’s zouden ook verboden moeten worden in de US…….. Remmen en snel terugsturen voorkomt een eliminatie van de auto, en hoewel er nog zeker een halve meter tussenbeide zat, is de chauffeur erg boos.
Ik biedt hem, met gebarentaal, mijn diepste verontschuldigingen aan, maar de jongeling weigert die aan te nemen, en gebaart in zijn eigen taal wat terug. Als we hem daarna “onbewust” wat achtervolgen (we moeten echt toevallig dezelfde kant uit) wordt hij wel wat rustiger, en als we iets later naast hem staan bij de verkeerslichten is hij bekeerd.
Hij kijkt namelijk strak voor zich uit, en wenst geen contact meer ;-)
Mooi op tijd komen we op MCO aan waar we de dames en de bagage dumpen en we voor de derde keer deze week de Rentalcar Return van Alamo binnenrijden. Deze keer gaan we wel in de rij en balansen we nul. 40 dollar benzine getankt met een 6 liter motor, that’s all folks.
We schuiven direct door naar de US Airways balie, waar nauwelijks iets te doen is en we vandaag het dubbele aantal koffers en tassen inchecken t.o.v. een week geleden. Was het op Schiphol nog een formaliteit, met de online incheck al achter de rug, hier begint de medewerker gewoon een ouderwetse incheck. No problem, tijd zat en hij verdeeld de bagage netjes over 4 personen, dat scheelt in de bijbetaling. Ik maak hem duidelijk dat wij nog niet onder die nieuwe regel vallen, en nu ziet hij het ook.
Hij vraagt nog wel schamper of we misschien motorparts gekocht hebben, zo zwaar zijn de koffers. Als ik dat beaam schiet hij in de lach en roept “No, kiddin’, I was just joking”. Ik leg hem de minimaal 50% prijsverschil uit en hij knikt begrijpend. De zwaarste koffer weegt 49,5 lbs, dus we mogen door. We hoeven zelfs niet met de koffers naar de TSA, want ze gaan direct achter de balie de band op.
Achteraf worden ze wel gecontroleerd, want twee van onze koffers bevatten een briefje van de TSA, de ene met de onderdelen, de andere met een paar flessen reukwater. Maar wel weer keurig ingepakt, dat dan weer wel. Omdat we tijd zat hebben gaan we eerst nog even, helemaal aan de andere kant van het vliegveld , naar Starbucks. Een Frappuccino voor mij, 3 Cappuccino’s voor de rest, die het al koud genoeg vinden. En dan naar buiten, nog even genieten van het frisse zonnetje, en een rokertje natuurlijk.
Daarna is airport security aan de beurt. We mogen gescheiden door de poortjes, wij aan de ene kant, Marcel en Tineke een eind verderop, i.v.m. de rolstoel. Veel verschil maakt het niet, de mannen mogen allebei even apart.
Mijn laptop heeft een verdachte oranje kleur in de röntgen, dus die moet even met een doekje geveegd worden. Waarschijnlijk is het minimuismatje de oorzaak, maar die zit er altijd al tussen, dus dat is vreemd. Na de wrijfactie mag hij alsnog mee. Marcel heeft een ander probleem.
De hele week is er al de running-gag over een snowglobe. Marcel’s moeder spaart deze, maar we hebben er nog geen één gezien met een kerstthema. Ook niet in de kerstwinkel bij Disney. Tot gisteravond. Toen vond Marion er één in de winkel van Cracker Barrel, met een muziekdoosje er in zelfs. En die heeft Marcel meegenomen, en verstandig als hij is, om schade te voorkomen, in de handbagage gestopt.
En dat is fout, volgens de TSA-er, want er zit vloeistof in, en misschien kan dat wel gevaarlijk zijn. Dus hij moet of terug naar de incheck om hem als ruimbagage, en dan wel ingeseald, aan te bieden, of het ding afstaan. Wat dacht je zelf, was Marcel’s respons. Wordt er maar gelukkig mee, het verlies van 15 dollar op de koop toe nemend. En ook hij kon door.
We nemen nog wat Mexicaans voedsel tot ons, en Marion gaat nog wat Amerikaanse roddelbladen scoren voor onderweg. En komt even later terug met een grote glimlach. Bij Hudson waren namelijk ook snowglobes te koop, en ze heeft er één meegenomen. Het moet niet gekker worden ! Weliswaar niet met kerstthema’s, maar Florida thema’s . Ook goed, maar wel een beetje vreemd.
Bij het boarden maak ik even misbruik van een situatie. Er word namelijk al aangegeven dat het een full-flight is en waarschijnlijk niet alle handbagage als handbagage mee kan, en dus alsnog onder in de buik verdwijnt. Aangezien wij zone 4 boarden, lijkt me dat niet aantrekkelijk. Dus trek ik Marcel’s boardingpassen uit zijn handen en speel voor reisleider. We zijn vanaf nu een gezelschap dat absoluut gezamenlijk moet reizen, dus gaan we achter Tineke’s rolstoel aan als eerste het vliegtuig binnen. Ruimte zat. En voor de tweede vlucht flik ik hetzelfde kunstje weer. Misschien asociaal, maar wel lekker makkelijk.
Op de heenreis hebben we netjes onze beurt afgewacht, en gingen we gescheiden, maar een gewaarschuwd mens breekt wel eens een fatsoenswetje.
Onze vlucht vertrekt wat later, maar dat wordt weer ingehaald. Onze internationale vlucht heeft door drukte wat vertraging, maar vliegt een uur en 3 kwartier korter dan op de itinerary stond aangegeven. Dan wordt het op Schiphol wel even wachten op de taxi, maar dat houden we wel vol. Het vliegen gaat, voor zover ik er bij was, voorspoedig, al vertonen de US vliegtuigen wel wat gebreken. Lampjes stuk, stoelen die niet reclinen, van die dingen. Dat overtuigd ons dat we de volgende keren gewoon weer met United, of eventueel Delta, vliegen.
We komen mooi vroeg op Schiphol aan, maar omdat we dus veel later verwacht worden, is er geen gate vrij en taxiën dus ruim een uur over Hollands vliegwegen.
Eindelijk aangemeerd blijkt dat we weer in Nederland zijn. Waar bij de afgelopen 3 vluchten de rolstoel al bij de deur stond als we het vliegtuig uitkwamen, is dat nu niet het geval. Bij navraag blijkt dat hij halverwege de jetway zou moeten staan. Fat Chance, er staat alleen een jongedame die ongeïnteresseerd mijn vraag naar de rolstoel beantwoord met; “Als er al een rolstoel meegekomen is, komt hij hier naar boven”. Wat er naar boven komt is een collega waarmee ze zeer geanimeerd in gesprek gaat, en dat gaat niet over onze rolstoel.
Tot er een grondmedewerker van US Airways geïrriteerd komt vragen hoe het nu zit, gebeurt er helemaal niets, maar op last van deze autoriteit is ze wel, hoewel moeizaam, bereid haar portofoon op te beuren om verveeld te informeren naar de stoel. Hij komt er aan, is kortaf de reactie. We zijn weer in Nederland.
Na een kort aquariumbezoek lopen de paspoortformaliteiten voorspoedig, en liggen de koffers al op band 20. Rond band 19 is alles afgezet met schermen en bevinden zich zeker 20 groene mannen van onze nationale belastingdienst a.k.a. douane. Dat kan maar één ding betekenen; er is een vlucht van overzeese (of voormalige) gebieden binnen en dat is 100% controleren.
Dat betekent ook dat er bij geen van de andere uitgangen iemand aanwezig is en we zo buiten staan. Omdat onze taxi waarschijnlijk nog niet aanwezig is gaan we in 1 streep door naar Starbucks, om toch nog maar een beetje het Amerikagevoel vast te houden. Deze keer geen koude koffie, dat is het buiten al genoeg, maar cappuccino voor vier.
Marcel heeft inmiddels Teun de taxichauffeur gespot, dus inladen en wegwezen.
2 rijbanen, waarvan alleen de linker voor het inhalen is, vrachtwagens die beduidend langzamer rijden als de rest, inderdaad, we zijn echt weer in Nederland. En zo rollen we weer richting Peperbus, die we tegen tienen aan de, ietwat mistige, horizon ontwaren.
En zo komt er een einde aan weer een voortreffelijke vakantie, waar alles net een tikkie rustiger ging dan anders, maar we ons weer prima vermaakt hebben, en de Amerikaanse economie weer een stukje opgekrikt is. Rest nog het afmaken van het verslag en het kleineren en het plaatsen van de foto’s. Die volgen zo spoedig mogelijk.
En dan is het weer 4 hele maanden wacht op de volgende trip, wat een straf.
Van de epiloog zijn we weer geruisloos in de proloog over gegaan, merk ik al. Kortom, een prachtig perpetuum mobilae van opeenvolgende reisverslagen, wonderlijke avonturen compleet met sneeuwballen en motoronderdelen.
Het was weer heerlijk om te lezen; de straf van vier maanden wachten zullen we geduldig uitzitten. Wij worden daarbij persoonlijk ondersteund door ons transmuraal verlof in de eerste twee weken in december dat wij, minstens even relaxed en toch afwisselend, in het verre Florida hopen door te brengen.
Bedankt voor dit heerlijke reisverslag.
Ik/wij hebben weer genoten van alle avonturen.
Gelukkig hoeven we maar 4 maanden te wachten op het volgende verslag.
Hallo Ta2 Gerrit,
net je prachtige afsluitverslag gelezen, net als alle voorgaande verslagen heb ik erg genoten van al jullie avonturen, over vier maanden ben ik zeker weer van de partij
om jullie te volgen.
Bedankt dat we hebben mogen meegenieten.
grtjes Mineke
Hoi Gerrit,
Het was een leuk verslag. Wij hadden de Snowbol gelukkig wel in de koffer gedaan. Ik had er niet moet staan, met de mededeling dat hij niet mee mocht. Dan was het oorlog geworden.
Grz
Ton
..........Dan was het oorlog geworden...............
Heb je alleen jezelf mee:
Handboeien om
Afvoeren
Vlucht missen
Snowglobe toch kwijt
;);)
Knaapje
meneer Ta2, hartstikke bedankt voor de leuke verhalen en t mooiste is; ik geloof ze nog ook! T was, zoals iedereen al aangeeft, heel leuk om alles te lezen. Over 4 maanden weer, neem ik aan?
Ik heb ooit een Nightmare B4 Xmas-snowglobe gekocht in Canada en die op laten sturen door de Disney-store aldaar. Nu was 't een redelijk groot formaat globe in 'n nog grotere doos en ik zag t niet zitten om 'm als handbagage mee te sjouwen.
Dit was in 1998 en wrschlk waren de airport-eisen toen iets soepeler dan nu maar toch, t scheelde 'n hoop gedoe, in elk geval voor mezelf.
Maar je krijgt er wel een langere vakantie door, en als je een beetje opstandig blijft ook nog zo'n mooie oranje overall :twisted: :mrgreen:Citaat:
Oorspronkelijk geplaatst door knaapje
De foto's zijn inmiddels behandelt. Ga ze vanavond plaatsen.
Ik voeg nog wel een link toe, en anders via de website; klik op de camera.
..........zo'n mooie oranje overall :twisted: :mrgreen:............
en bij goed gedrag mag je met een ketting om aan de weg werken bij 40Gr C.
Nog 4 hele maanden. Poeh poeh :mrgreen: . Ik geloof dat ik pas over 6 of 7 maanden weer wat op de planning heb staan.. en niet eens Florida.. snif snif.
Ben benieuwd naar de foto's, en het was uiteraard weer een leuk verslag om te lezen!!
Gerrit,
Ik heb genoten van je verslag!
Leuk, Luek leuk....
Groetjes Lucy
Ik hoop dat je niet daadwerkelijk zo'n camera armor hebt :)
Mhh tja, dat zie je hier in Nederland niet echt over de weg rijden, wel?
Uitzonderingen daar gelaten natuurlijk maar, dit is wel erg mooi & apart!!
Nee hoor, maar ik vond het een leuk plaatje en de kleur past mooi bij mijn website.Citaat:
Oorspronkelijk geplaatst door Njit
Voor wie het nog niet door had. Je kunt er op klikken :D