Dan zal het wel woensdag of donderdag worden.
Afgelopen jaar ben ik geloof ik op donderdag geweest.
Bedankt voor de tip en goede reis.
Knaapje
Afdrukvoorbeeld
Dan zal het wel woensdag of donderdag worden.
Afgelopen jaar ben ik geloof ik op donderdag geweest.
Bedankt voor de tip en goede reis.
Knaapje
Hey Bro,Citaat:
Oorspronkelijk geplaatst door Ta2 Gerrit
Ik zie er ook weer naar uit, Zaterdag avond zit ik waarschijnlijk in Titusville wanneer jullie aankomen (moet wat "zaakjes" afhandelen daar :mrgreen:) maar ik zie jullie gauw.
Zoals het er nu uitziet ben ik hier het biketoberfest weekend en zoals het er nu uitziet zijn mijn kids hier het weekend voor BTF kun je die ook ontmoeten (al moet ik wel waarschuwen dat ze waarschijnlijk in je zwembad springen :-D )
Geniet van je reis en ik zie jullie in een paar dagen!!!
Wordt weer een mooie trip Gerrit, ga je verhalen weer met veel plezier lezen !
Liquor stores in Kissimmee hebben extra voorraden ingeslagen
(voornamelijk MGD en Vodka).
Outback (met name de vestiging op W. Iro Bronson Pkwy in Kissimmee) heeft extra seared Tuna en Steaks ingeslagen.
Harley Davidson stock staat hoger i.v.m. met verwachte hogere verkoop cijfers van voornamelijk onderdelen en accesoires.
Chrysler werkt aan een nieuwe TV Commercial dat niet alleen soccer mom's een Town & Country besturen (nieuwe doelgroep is bikers)
M.a.w. Gerrit, Marion, Marcel en Tineke staan op het punt om richting Florida te komen.
Een goede reis en ik zie jullie gauw (ik zit dit weekend zelf in Panama City Beach voor ThunderBeach, ben zondag avond terug in Kissimmee).
Gerrit en eega: geniet ten volle van je post-it vakantie!! Ik kijk uit naar je verslag. Goeie reis!
Ik zal vandaag het eerste echt reisverslag er eens uitpersen. Rustdag, dus tijd zat :-)
Ben benieuwd hoe de reis is verlopen. Dit keer eens zonder hindernissen??
ik zit er ook al weer helemaal klaar voor........veul plezier!!!
De langste dag.
Vrijdag 30 September om 11.15 uur begint onze vakantie. We krijgen een mailtje van United Airlines dat we online kunnen inchecken.
Maar eerst is er die Vrijdag nog van alles en nog wat te doen. Marion brengt het huis op orde, en zelf ben ik de hele dag wel zo’n beetje doende om allerlei dingen voor de studio te regelen, en gezien de weersverwachting ruimen we ook onze tuinspullen maar vast in de nieuwe schuur. Ik verwacht na 15 Oktober geen barbequeweer meer.
Een prettige verrassing doet zich voor als ik de site van United benader. Onze binnenlandse vlucht (Chicago>Orlando) is ge-upgrade van Economy Plus naar United First, en ik besluit dat dat een verjaardagscadeautje moet zijn voor Marion, die morgen jarig is. Hoef ik ook niks te kopen, scheelt al weer.
Ook is de bagagemogelijkheid gratis uitgebreid voor ons allen (zelf hadden we al extra vanwege Premier), maar op de heenweg zet dat geen zoden aan de dijk, dus nu maar hopen dat we eenzelfde aanbod op de terugweg ook krijgen.
’s Avonds worden nog snel even de koffers gepakt, en gewogen. Er gaat nog een beetje one-way spul mee, en dat weegt nog al wat. 20 kg per koffer, nog ruim binnen de limiet, al is die door de upgrade ook wat opgerekt :lol:.
Zaterdagmorgen 1 Oktober om 5 uur gaat de wekker, en na het ontbijt en de wassingen staan Marcel en Tineke voor de deur, samen met Marcel’s collega Johan die ons in zijn Voyager naar Schiphol gaat vervoeren. Alles gaat er maar net in, dus ik vrees voor de terugweg.
Maar daarover houden we contact, zodat er eventueel een tweede voertuig ingezet kan worden. Onderweg krijg ik nog een telefoontje uit Florida om ons welkom “thuis” te heten, maar ik antwoord dat dat nog een dagje duurt. Slip of the mind, zakmaarzeggen :-\".
We worden verrast door een file op Schiphol, bij de vertrekhal, en doen een kwartier over de laatste 500 meter. Wat een chaos, zeker in vergelijking tot de, toch ook erg drukke, Amerikaanse vliegvelden. Auto’s schots en scheef over de weg, onbemand en onbeheerd, het is echt niet normaal, en voornamelijk bij vertrekhal 1. Wij moeten naar 3, maar er is geen doorkomen aan. Een halve dag later zien we op Chicago’s O’Hare hoe het wel moet. Een typisch voorbeeld van onze gedoogcultuur. Wegslepen die hap.
Maar we zijn ruim op tijd, mogen inchecken over de rode loper, bij de verder behoorlijk drukke balie van United/Continental, krijgen mooie rode Priority voorrangslabels aan onze koffers en staan 5 minuten later bij de Starbucks onze koffie uit te kiezen.
Even ervoor kom ik erachter dat de reisslippers die ik aanheb eigenlijk al lang aan vervanging toe waren en nu echt grote gapende gaten vertonen. Die gaan we ter plekke vervangen door een paar Crocs met lederen bovenkant, die ik al een tijdje op het oog had. Gepland om in Florida te kopen, maar noodgedwongen nu al aan de voeten.
De oude slippers gaan met de Frappucino beker (m’n eerste \\:D/) de vullisbak bij Starbucks in. Dan gaan we via een weer erg drukke douane (waren we achter Marcel en Tineke aangelopen had dat een kwartier gescheeld) richting Café Amsterdam voor de uitsmijter met een halve liter Icecold. Het café is in oppervlakte verdubbeld, maar daardoor in gezelligheid gehalveerd. Smaken doet het geheel nog als vanouds.
Lounge 3 is ruim verbouwd, en hierdoor niet meer vertrouwd, dus het is even zoeken naar de winkels, maar het ziet er allemaal wel prachtig uit. We komen wat latig bij gate G9 aan en het boarden is al geruime tijd bezig, dus onze “seating 1” is waardeloos. Als we bij rij 22 in de 767 aankomen blijkt dat de overhead bins al goed vol zitten en mijn ongenoegen daarover zorgt voor verscheidene neergeslagen ogen. Met gepast geweld raken we toch de meeste van onze bescheiden handbagage kwijt. Na een prettige vlucht (waarvan we het grootste gedeelte niet bewust meemaken) komen we een half uur te vroeg op O’Hare aan en daar blijkt waar de kneep zit, qua bagageruimte.
De man en vrouw op 22 C en D hebben ongeveer net zo veel handbagage bij zich als wij ruimbagage, en bezetten ongeveer 3 bins. Daar moeten we ze eens wat aan doen.
Op O’Hare moeten we even wachten op de rolstoel van Tineke, normaal een fluitje van een cent, ware het niet dat we deze keer gezelschap hadden van een hele club jonge Amerikaanse rolstoelers, terug van een trip in Nederland, en het dus even duurde voordat “onze wielen” boven waren. Daardoor was het bij Immigration en Customs natuurlijk mooi druk, maar we mochten in een speciale “wheelchair lane” waar maar 4, overigens gewoon valide, mensen voor ons stonden. Leek prachtig, maar de pech was dat de officer op al deze 4 mensen wel wat aan te merken had, en wij dus zo ongeveer aan de beurt waren toen de meute in de reguliere rij allemaal al “door” waren.
Voor ons verliep het vlotjes, en dankzij de rode sticker waren de koffers er natuurlijk al lang en breed. Die moesten nog even open voor wat smokkelwaar (drank en rookwaar) en gingen daarna gesloten zonder problemen langs US Customs en op de band naar de volgende bestemming. Onze 6 uur layover was geslonken tot 4 uur, en kon beginnen.
http://img577.imageshack.us/img577/3314/vsf001.jpg
We nemen een bakkie en een snakkie, genieten van het schitterende weer, en zo vliegt de tijd voorbij en tegen zessen begeven we ons naar de security van Terminal B/C. We schuiven aan in de rij voor United First en 5 minuten later staan we aan de andere kant om af te dalen naar de schitterend neon-verlichte tunnel die ons naar Terminal C brengt, waar we vertrekken vanaf gate C11, een half uur later gewisseld voor C 15.
Wederom schrijden we over de rode loper aan boord, na de ingang linksaf naar de zetels van rij 4, waarbij we het blauwe koeievel nog nauwelijks met onze billetjes getoucheerd hebben, als er al een “ober” naast ons staat met een blad verkoelende drankjes.
Dat is First Class Service. Nauwelijks in de lucht gaan de fauteuils in de gestrekte stand, om een half uur later weer de rug te richten, want er is een linnen servet op onze schoot gedrapeerd. In tegenstelling tot economy, waar bij binnenlandse vluchten geen hap geserveerd wordt, krijgen wij wel een maaltijd voorgeschoteld. En dit keer geen Chicken or Pasta, maar keuze uit Aziatische Kipsalade of Chicken Curry Wraps (kon zo snel geen Nederlandse naam bedenken) en beiden zijn van uitstekende kwaliteit. En van gewone stenen borden en normaal stalen bestek, met een drankje naar keuze, en er is keus zat.
Ruim 2 uur later wordt de landing ingezet, en 15 minuten eerder dan de planning staan we aan de grond. Deze keer is de rolstoel eenzaam en daardoor snel boven water.
Uiteraard staat in Bagagehal B onze bagage al op ons te wachten. Die rode sticker zit er dus niet voor niks aan, en we begeven ons na een rokertje een verdieping lager naar de balie van Dollar waar ondanks het late uur toch al een paar mensen voor ons zijn.
Maar met 4 medewerkers zijn we binnen 5 minuten aan de beurt, en ondanks dat we allerlei schitterende aanbiedingen krijgen, houden we ons vast aan de Minivan, die we immers speciaal gekozen hebben voor zijn ruime achterbak (als rij 3 van de stoelen weggeklapt is), en terecht, want de rolstoel en bagage gaan ruim in de Dodge Grand Caravan SXT, die we uitkiezen. This one’s a keeper, voorlopig althans ;-)
Ruim na twaalven draaien we de 417 op, om ruim een half uur later de oprit van ons “home away from home” op te draaien. De bagage eruit, en dan op naar de Wal*Mart, voor de noodzakelijke eerste boodschappen. Na een snelle inspectie van de kasten blijkt dat er al een doos van ons favoriete bier in de koelkast staat. Georganiseerd en bezorgd door Richard (vondutchga van het forum) en koel gezet for our convenience. Eersteklas.
Ook zijn er al een aantal online bestelde pakketjes gearriveerd, dus we voelen ons gelijk thuis. Tegen 1.15 uur (we zijn dan zo’n 26+ uurtjes op de voetjes) duiken Marion en ik de Wal*Mart in, en stuiven door zowat alle gangen van de food afdeling, om een half uurtje later ons met een volle kar bij de kassa te melden.
Dan worden er aan het zwembad nog de nodige MGD-tjes naar binnen gewerkt, en tegen drieën zitten we er allemaal zo’n beetje doorheen en zoeken we de bedstee op.
4 uur later is de eerste weer wakker (ik dus) worden laadstations en controlcenters aangesloten een aangemeld en kan het eerste verslag gemaakt worden. Bij deze dus.
En verder wordt het vandaag een R&R dag, dus zal het volgende verslag wat korter zijn :mrgreen:
Weer met veel plezier gelezen, wat een comfortabele reis zeg, zeker die Upgrade naar First is toch een mooi extraatje !! Op de Crocs geef ik maar even geen commentaar =; :lol: !
En wat een thuiskomst, waar het bier al koud staat en je je dus helemaal thuis kunt voelen, top ! Ben benieuwd naar de foto van de auto, die vooral praktisch is, kan ik me helemaal voorstellen. Wel wennen hoor, jullie niet in een Tahoe of Suburban ;-) !! Lekker genieten daar !