Muchas Gracias. Net weer terug van MCO, was aan een nieuwe auto toe :lol:
Nu nog even naar de Wal*Mart, de bestelling ophalen en dan afwisselend typen/plonzen
Afdrukvoorbeeld
Muchas Gracias. Net weer terug van MCO, was aan een nieuwe auto toe :lol:
Nu nog even naar de Wal*Mart, de bestelling ophalen en dan afwisselend typen/plonzen
lol ben je weer aan het auto's wisselen :) iedere dag weer een andere?
Het benzine indicatortje stond niet meer op vol dus heeft hij hem even omgeruild voor een auto waar deze weer op vol stond. :-$
Het is hier werkelijk hondeweer, de hele dag al regen. Dan is plonzen in het zwembad in een warm land toch een betere tijdsbesteding. :)
Lukt dat site to store nu wel met een buitenlands adres of geef je gewoon iets op?
Ik had gewoon mijn eigen adres opgegeven, maar met een zipcode van hier (34747), en met mijn NL CC. Geen probleem, alles (en meer:-)) is binnen.
En je wordt helemaal via de mail op de hoogte gehouden, wanneer alles binnenkomt (afgelopen Vrijdag het laatste) en tot wanneer je de tijd hebt om het op te halen (tot 2 weken na binnenkomst).
Werkt perfect, en gaan we vaker doen, al was het alleen maar omdat de superaanbiedingen (Rollback's e.d.) vaak niet eens in de winkels te koop zijn, maar alleen op de website.
Het verslag ga ik vandaag nog maken, maar de visite is net weg en ik ga nu eerst plonzen.
gerrit stop me sloape me walmarte me plonse en verlos mij van de spanning en schrijf iets .................................................. .........doeme toch he ik verloor men geduld het zal nooit meer gebeuren :O
Day 1 - Feb.26– Travelin’ to the USA (vrij naar de Bintangs)
One misty morning, het leek wel een ochtend in de krochten van West-Londen ten tijde van Jack the Ripper, maar het is een gewone Zaterdagochtend in de parel van Overijssel, en wel de ochtend dat wij vertrekken naar een beter oord, Orlando, Florida, waar het volgens de laatste berichten zo’n 25 graden warmer is dan op dat moment bij ons. Alle reden om weg te wezen.
De koffers zijn gisteravond weer, zoals bijna gewoonlijk, last-minute ingepakt en Vlug en Lenig a.k.a. Ot en Sien zijn veilig afgeleverd bij hun vakantieadres, dus we kunnen met een gerust hart op pad.
Het is te merken dat het vakantietijd is want er is nauwelijks verkeer op de weg. En het loopt toch al tegen zevenen. Zelfs bij de bekende knooppunten Vathorst en Muiden zijn bijna geen voertuigen te bekennen, dus we draaien na ongeveer een uur de parkeerplaats P3 op. En daar spot ik direct een plaatsje op 501, ongeveer 20 meter van het wachtgebouw. Lekker dichtbij, al moet ik wel een stukje tegen de rijrichting in, but who cares.
Bij balie 25 staat een mooie lange rij voor de incheck en een iets minder lange rij bij de bag-drop, maar als je maar vaak genoeg vliegt heb je daar geen hinder van. Dankzij onze triple van vorig jaar mogen we over de rode loper naar een appetijtelijke, maar desondanks eenzame juffrouw die ons met graagte voorziet van bagagelabels en bijbehorende goudkleurige boardingpasses met seating 1, dus bijna als eerste aan boord. Da’s toch maar even mooi geregeld.
De volgende gang is naar beneden, waar onze vakantie echt gaat beginnen, met een Cappu- en Frappuccino van Starbuck’s. Een peukie en een brainfreeze verder begeven we ons naar de douane. We hadden nog wat handgeld willen wisselen, maar het was behoorlijk druk bij GWK, dus dat stellen we uit tot de ABN-AMRO.
De jongens en meisjes van de marechaussee waren nog niet allemaal in dienst, want er stond een rij tot aan de jongens en meisjes die kijken of je wel een boardingpass hebt. Ongeveer halverwege de rij zag ik links, naast de Privium ingang een paar mensloze doorgangen, met een paar jongens van onze KM achter de balie die zich zaten te vervelen. Erboven stond First/Business & Gold/Silver Frequent Flyers, een beetje buiten onze league, maar de strenge dame die er voor stond zag mijn wapperende gouden boardingpass niet helemaal voor vol aan, en de marechauseetjes kon het geen kontje schelen.
We zijn binnen, om er achter te komen dat er een mega verbouwing in Lounge 3 aan de gang is en alle winkels of tijdelijk weg zijn, of op een kompleet andere plaats zitten. Paniek in de tent, want waar zijn onze belastingvrije rokertjes, en waar moet het vijfde reukwatertje van Madame Coco nu aangevuld worden ?
Die worden uiteindelijk gevonden, in tegenstelling tot de wisselbank van de Nederlandse Staat, die is even weg. Dan maar naar de wisselkubus aan het eind van de peoplemover op weg naar de G-pier. Daar hebben ze ook geld.
Als de cente binne benne duiken wij nog even de smokerslounge in achter de koffiebar naast G3, waar een andere United 777 net volgestouwd wordt met passagiers naar Chicago en Denver waaronder hoogstwaarschijnlijk onze eigen medeforummer Mattrob, die nu al voor de zoveelste keer net voor ons uit de plas oversteekt. Hij naar de sneeuw, wij naar de zon. Skiën versus zwemmen, mmwah…….., voor mij makkelijk kiezen, maar ieder zijn hobby, zak maar zeggen. Een uurtje later stappen wij aan boord van vlucht 0947 AMS-MCO (tegenwoordig) waar we bij de gate hartelijk begroet en gelijk uitgezwaaid worden door mannelijke United medewerker die ons al een paar jaar iedere keer uitgeleide doet, en ook nog vaak bij terugkomst als eerste begroet.
Altijd leuk zo’n bekend gezicht. Ben benieuwd of hij er ook zo over denkt ;-)
Van de vlucht zelf missen we meer dan de helft, maar de chicken or pasta missen we niet, even als de koude tosti (broodje ham/kaas/mosterd) en de Nibbits op het eind, en ze smaakten ons allemaal, deze keer. Maar de rest is in nevelen gehuld, en een half uur eerder dan gepland landen we op Washington-Dulles. Bij Immigration staan NUL wachtenden, en kunnen we gelijk aanschuiven voor de bekende rituelen van vingerafdrukken en foto’s, met de bijbehorende (on)logische vragen. Alleen wil deze officer tot een paar keer toe wel heel graag weten waarom we een paar stempels van Atlanta in ons paspoort hebben staan. Het antwoord leek mij duidelijk en logisch; omdat we toen met Delta vlogen, die was goedkoper, en die vliegt op Atlanta. Hij vond het maar vreemd, maar stempelde de paspoorten, zette een krabbel op het douaneformulier, met daaronder een grote groene C, door mij geïnterpreteerd als Cleared.
Opgetogen door het minimale oponthoud togen we naar de bagagebanden. Als het allemaal zo vlot verloopt hebben we ruim de tijd om ons te vermaken in de smokerslounge die IAD heeft, en een lokkend broodje Wreck bij Potbelly.
Maar natuurlijk is de wens de vader van de gedachte, en vader krijgt al direct een schop in de familiejuwelen, als vader de koffers van de band wil halen. Dat kan hij niet, en ik ook niet, want die zijn er niet. Na een stief kwartiertje, waar er maar mondjesmaat koffers uit het zwarte gat komen besluit ik een United medewerker aan te schieten over het hoe en waarom. Die probeert mij te overtuigen dat alle koffers “boven” zijn en ik maar eens goed moest kijken in de stapel die midden in de bagagehal stond. Nu waren wij er al voor dat de band begon te lopen, dus die stapel hadden we zelf zien groeien, en op mijn opmerking aan de dame dat die andere, bijna 100 mensen bij band 1 echt niet op de bus stonden te wachten deed ze, vermoeid, toch maar een poging om de knop van haar portofoon in te drukken, om eens te informeren.
Ook uit de kelder kwam de overtuiging dat Emsterdem helemaal afgehandeld was en mijn kwinkslag dat ik “nooit heel veel bagage, maar wel meer dan een laptop en een zak dropjes, mee naar Florida nam” werd niet echt gewaardeerd.
Nu moest ze nog meer werk doen, maar ja, de klant is koning, al heeft hij geen kleren. Het werd zo langzamerhand ook steeds drukker in de bagagehal, dus ik zag de rijen voor Customs ook steeds verder groeien. En dat allemaal ten koste van mijn rijkelijk belegde broodje. Maar na een paar telefoontjes (ze was er maar druk mee) kwam het verlossende woord; er was een kompleet treintje met bagage op het tarmac blijven staan. Kompleet over de kop gezien. En nou mag U raden wat daar in zat. “This has never happened before” klonk het weinig overtuigd.
De rijen waren inmiddels opgelost, dus we hadden vrij baan kunnen hebben. Het inleveren van het blauw-witte I94 document is normaal een formaliteit, maar bleek deze keer een rode vlag. De mooie groene C was niet van Cleared, maar in dit geval van Check, dus konden we rechtsaf een ruimte in waar links een paar kofferscanners stonden, en rechts een paar officers van Immigration.
Wij mogen/moeten de kant van de heer Wilders op waar bij de balie net 2, volgens mij, Oosterburen gefileerd worden en vervolgens hun bagage tentoongesteld zien. Dat belooft wat. Er verdwijnen 2 zakjes wat lijkt op kruiden de prullebak in, en de mannen mogen zich melden in het kantoor erachter.
Toevallig hebben wij ook wat kruiden bij ons voor de kipkerrie die een keer op het menu staat, dus het verlangde rokertje in de lounge kon nog wel eens een zware pijp gaan worden. Na een paar minuten zijn we aan de beurt, en de officer vraagt wat wij bij hem komen doen. Ik antwoord dat we gestuurd zijn en zijn respons was; en waarom dan. Geen idee uiteraard, maar ook dit is weer een methode om je te laten verklaren wat je in dit prachtige land komt doen, legt hij uit. Dus ik doe de riedel maar weer; blablabla vakantie, blablabla Bike Week, tot dat hij zegt;” Did you ever visit Sturgis? - Oh yeah- Last year? – Oh yeah – I thought I recognized you, I handled your passports at entry (or similar J)- Oh yeah baby”. “Hoeveel contant geld heb je bij je en weet je zeker dat alles wat je op dit formulier ingevuld hebt de waarheid is?” Yeahzekers, baby. “Nou volg dan de borden Exit maar, have a good one !” En weer verlaat een tevreden klant het pand.
De bagage mag nu op de transferband en we stijgen op naar de C pier waar we bij C4 het rokershol betreden. Zelf roken hoeft niet want in de drukte krijg je voldoende nicotine toe geblazen om de rest van de dag vooruit te kunnen . Maar ach, we zijn er nu toch. Verderop bij C1 smaakt het Potbellybroodje weer prima, en na nog een korte stop is het richting D4 waar onze vervolgvlucht zal vertrekken. Een fikse wandeling, waar je al gauw een tiental minuten druk mee bent. Bij D4 ruilen we op verzoek onze E-Plus stoelen van rij 10 om in nooduitgangstoelen van rij 16, want de vlucht zit vol en ze moeten goochelen.
Dankbaarheid is ons deel, want er staan 14 mensen standby en door ons is een gezin geholpen. Dat er bij vertrek nog zeker 10 stoelen leeg zijn, waaronder die naast ons is een raadsel, maar wij kunnen er fijn zitten. Ook deze vlucht gaat grotendeels in gedachten voorbij, en binnen 2 uur landen we in Orlando.
Hier zijn de koffers er bijzonder snel, en dalen we af naar de gevreesde rijen voor de Alamo-balie. Die zijn er niet. Helemaal niet, en we lopen zo door naar een Alamoaan. We informeren nog even naar de mogelijkheid van gebruik van de kiosk (incheckpaal), maar volgens Juan kun je daar als Europeaan beter niet aan beginnen. Misschien in de toekomst. Doordat we alle gegevens al online ingevoerd hebben zijn we binnen no-time dankzij SaveTime op weg naar de overkant om de Fullsize SUV af te halen. Alleen zijn er geen Fullsize SUV’s, ook niet bij Returns. Ik opper dan om de Lincoln Navigator of de Cadillac Escalade, die Juan ons al als upgrade tegen betaling wilde slijten, mee te nemen, maar daar willen ze niet aan. Wel een mooie Ford Flex, maar dat is A. geen SUV en B. een downgrade van jewelste. Ik zou hem in Nederland graag op de oprit zien, maar hier had ik wat anders in gedachten. Het enige alternatief wat ze bieden is een Chevrolet Traverse, ook geen misselijke auto, maar die valt onder de Premium Crossover, en is dus ook geen SUV.
Als ik een Crossover had gewild dan had ik hem wel gehuurd, maar om niet nog meer tijd te verliezen pakken we hem maar aan. Het is ook een grote bak, maar net even minder al die waar we voor betaald hebben. Maar dat lossen we morgen wel op. De transponder is aan het raam geplakt en via de 417 Toll sturen we Massachussets based Traverse richting Publix waar we de eerste boodschappen inslaan, alsmede de voorraad alcohol voor later.
Het gebied rondom de Publix begint steeds voller te worden. Was het vorig jaar nog een Supertarget, een Longhorn’s en sinds Oktober een Olive Garden wat de aandacht trok, inmiddels zijn er een Orlando Ale House (waar het onbenullig druk is), een Applebee’s (zeer binnenkort open) en een Bahama Breeze, in aanbouw, bij gekomen. En er gaat nog meer volgen. Het wordt een echte hot spot.
Het is inmiddels bij Tienen en de temperatuur rond de 25 en dat gaat je niet in de kouwe kleren zitten als je nog Hollandsche kleren aan hebt. Klerewarm, dus.
Maar we openen met eigen sleutel ons onderkomen voor de komende 2 weken en al snel komen de kouwe kletsers op tafel. Marion houdt het nog een uurtje vol en een uur daarna, nadat ik ons Sunpassaccount ge-update heb giet ik het laatste beetje wodka-jus weg, in de keel weliswaar, en zoek ook de bedstee op.
Morgen weer een nieuwe dag, met ook een nieuw verslag.
En nu nog even in het Nederlands???Citaat:
Oorspronkelijk geplaatst door cindy74
Jullie zijn er! En jullie hebben de Full Package geboekt zo te lezen:
- inclusief lastige vragen
- inclusief extra controle
- inclusief extra bezoek aan Alamo om auto om te ruilen
Mooi dat jullie zo maximaal van jullie vakantie kunnen genieten en wij ervan mee kunnen genieten :)
Gweldig , voor jullie niet zo leuk, de hindernissen, maar zoals je het schrijft, voor ons smakelijk om te lezen:)
Spanning ten top: dacht ik toch even dat de Potbelly er bij in zou schieten. De rest is bijzaak!
yes!!!!! Weerom een leuk verslag om te lezen .
Hallo Marion en Gerrit,
Het begin van jullie verslag staat er weer, heerlijk hoor om jullie belevenissen weer te mogen lezen en zo als we van je gewend zijn Gerrit, weer fantastisch geschreven,
tot het volgende verslag
grtjes Mineke
Wat leest het toch weer lekker dat verslag Gerrit ik kijk al uit naar de volgende delen
Deze is erg leuk :lol::lol::lol:Citaat:
Oorspronkelijk geplaatst door Njit
Het begin is er, jullie zijn veilig aangekomen.
Dat belooft weer lekker veel leesplezier!!
Ach, zo maak je nog eens wat mee ;) ! Wij vlogen overigens met Delta deze keer, vanaf een andere pier, E22 (helemaal achterin natuurlijk) ... Dus in de buurt, maar toch ver weg ! Bij ons heeft het gisteren flink gesneeuwd; ik hoop voor jullie op ander weer :mrgreen: ! En ook al een mooie auto-swap gemaakt zag ik, helemaal prima ;)
Het is toch een Alamonees???Citaat:
Oorspronkelijk geplaatst door Ta2 Gerrit
Ja, die C is niet van 'Cleared'. :)
Ik dacht dat je de auto ging ruilen ivm een defect, maar gewoon omdat ie kleiner was dan waar je voor had betaald. Van de 5x Amerika, heb ik 3x een auto moeten ruilen ivm defecten. Voor mij dus bijna een gewoonte om de dag er na weer te ruilen. Krijg je altijd wel een free upgrade. Heb je in jouw geval niets aan, als je er ook voor hebt betaald. :mrgreen:
Huh??!??Citaat:
Oorspronkelijk geplaatst door koenkamphuys
Het is een Alamojer... (woord is afkomstig uit New Mexico) en betekent commissiehebberige balienees bij autoverhuurbedrijf.
Dan moet je wel consequent blijven Corrus, dan is het ook Baliejer :-D
Maar lekker verhaaltje Ta2 Gerrit en we zullen er vanaf nu op letten dat we geen C in ons paspoort krijgen bij de immigratie.
Ja, eigenlijk wel...Citaat:
Oorspronkelijk geplaatst door verwijderd
Gerrit,
Je weet toch waar je gaat ontbijten op 1 maart?
bron.Citaat:
Batter up! Free Pancake Day is March 1
Get the syrup pouring, Tuesday March 1 is Free Pancake Day at IHOP.
But there is a deeper purpose beyond the melting butter. After you've consumed the free short stack of buttermilk pancakes, IHOP asks in return is that you consider donating to local children's hospitals through the Children's Miracle Network.
So instead of paying the cashier, they ask you to put a donation in the box for the charity. IHOP has raised more than $5 million (and given away more than 10 million flapjacks) in the six years of its National Pancake Day fundraising effort. To find a local IHOP or to donate online, visit www.ihoppancakeday.com.
Spanning over de vluchtperikelen gelukkig opgelost. Hopenlijk krijgen wij nooit zo'n groene C. We weten nu wat het betekend. Auto is ook geruild las ik. Hopenlijk de laatste keer. Genieten jullie maar lekker van je vacantie laat ons jullie vacantieplezier meebeleven. We moeten nog zoooo lang wachten.
Veel plezier jullie tweetjes
groetjes Marita
Day 2 - Feb.27– Rustige dag, Wal*Mart bedankt.
Of het verslag van deze dag net zo lang wordt als die van gisteren waag ik te betwijfelen, maar als ik eenmaal bezig ben gaat het bijna obsessief vanzelf.
Uiteraard zijn we vandaag, net als bijna ieder Floridaganger de eerste dag, vroeg wakker, alleen valt het deze keer mee. 6 uur staan we ernaast, en de dag begint met een lekker bakkie leut. Buiten bij de pool, waar ik het, alleen gekleed in de workin’ man’s Björn Borg Boxer, de Fruit of the Looms van de Wal*Mart, zelfs een beetje fris heb.
Maar nog lang niet zo fris als dat ik hetzelfde bij ons achterthuis had gedaan, lees ik op het weerbericht. Tegen een uur of zeven maken we ons klaar voor het ontbijt, en dankzij de pancake’s en de syrup van Aunt Jeminah en de voortreffelijke Boars Head vleeswaren van de Publix smaakt het allemaal weer overheerlijk. Nadien gaat Marion wat aan relatiebeheer doen, niet aan onze relatie, maar aan de relaties van haar baas, de zakelijke althans, en ga ik maar weer eens naar McCoy International Airport Orlando om daar bij onze vrienden van Alamo een andere automobiel los te peuteren.
http://img39.imageshack.us/img39/1011/ontbijt.jpg
Ik besluit deze keer maar eens een andere weg te nemen. Dus niet de relatief altijd rustige 417, maar de combi Interstate 4 met de 528 Toll om te zien hoe het inmiddels met die laatste gesteld is. Ze zijn er een tijdje mee bezig geweest, maar hij is klaar, en de beide tolpoorten die je tegenkomt voordat je op het vliegveld bent zijn weer actief. Eén van een dollar en één van 3 quarters, dus bij elkaar 5 quarters goedkoper dan de 417, maar die rijdt, met name voor de nieuwelingen, wel een stuk rustiger.
Gelukkig tref ik bij Alamo Car Return deze keer Engels sprekende medewerkers aan, dus sta ik al vrij snel bij het kantoortje van de stationmanager, en deel haar mee dat ik gisteravond afgesproken heb dat ik vandaag een andere auto kom halen. Dat is niet helemaal waar, of eigenlijk helemaal niet, want ik heb niks afgesproken, maar dat weet zij niet. En het interesseert haar waarschijnlijk ook niet, want ze zegt; Okay, just wait a moment for the keys. Ik gooi nog een visje op voor een Navigator, maar nee, er was een Fullsize SUV beschikbaar. Dat word een maand oude witte Tahoe met Georgia plates, en aan de binnenkant een uit zacht zwart koeievel bestaand interieur gelardeerd met plastic notenhout plus een geluidsinstallatie van meneer Bose met twee handen vol gelijknamige speakers. Een gros aan knoppen op het stuur en de meervoudig gescheiden Climate Control maken de Executive uitvoering compleet. Het wachten meer dan waard.
Tijdens het wachten zie ik aan de overkant een prachtige Dodge Challenger, nachtzwart met zwarte velgen en ramen, staan. Daarvoor staat een zo nog mooiere Chevrolet Camaro in antraciet met glimmende rollers. Beiden retro mussclecars maar opnieuw uitgebracht (net als vele andere modellen met een “oude” naam), en beiden met de uitstraling van een roofdier. In één woord; prachtig, en nu dus ook te huur bij Alamo onder de Specials / Premiums.
Maar ze hebben uiteraard niet de mooie hoge zit van een SUV, dus ik vertrek met de Tahoe.
http://img10.imageshack.us/img10/485/carstory.jpg
Thuisgekomen is Marion inmiddels uitgewerkt en gaan we direct door naar de Wal*Mart om de “site to store” bestelling op te halen, plus nog wat kleinigheden. De bestelling zou volgens de mail af te halen zijn bij de Customer Service, dus na het afrekenen van de kleinigheden rijden we daar, naar blijkt tevergeefs, naar toe. Er is achter in de zaak, bij het Photo Center, een speciale balie, Wal*Mart.com Service, wegens populariteit in het leven geroepen voor de afhandeling. Na een aantal drukjes op de bel komt een Zondagswerker op haar Zondags aangeschuifeld om ons toch maar te helpen.
Het eerste pakket van de twee is vlotjes gevonden en de DVD’s (o.a. Jeff “Silence, I keell you & Jalapêno,….on a steeck” Dunham en Dinosaurs The Serie) zijn compleet. En da wast, volgens de vlotte verkoopster. Dach et nie, volgens de bonkige buitenlander en in arren moede ging de dame terug het magazijn in, en keerde twee minuten later triomfantelijk terug met het tweede pakket, als had zij het wiel uitgevonden, hoewel het gewoon op onze pakbon stond.
Hierin zou een zachtlederen beschermhoes (wallet) voor Marion’s I-touch zitten en dat deed het ook. Wel een keer of vier, terwijl we er toch echt maar één besteld (en betaald) hadden. Maar daar was de dame het niet mee eens. Dit pakket stond, letterlijk, op onze naam en was dus voor ons. Onze tegenwerping dat we er maar één nodig waren en geen vier werd door de juffrouw zowel verbluffend als verbazingwekkend opgelost. Ze douwde ze alle vier weer in de overdoos, en toen was het volgens haar nog maar één item, net zoals we besteld hadden. Zie je wel; you ordered one item, now it is one item. En wat dat item dan wel ging kosten ? Ze keek me aan met een blik van; je bent toch niet achterlijk ? 30 dollar ex/tax, zoals op jullie eigen bon staat. Snap dat dan !
http://img600.imageshack.us/img600/9189/iluv0.jpg
Tegen zoveel Zondagse logica konden we niet op, dus hebben we het pakket maar meegenomen. De overbodige, volgens Marion erg mooie, wallets gaan voor een vriendenprijs in de verkoop, zo hebben we er allemaal wat aan.
Nog maar net weer in de auto klinkt het Amerikaanse volkslied, uit de broekzak, uitgevoerd door de 1/8 Native American (de rest is AfroAm) snarenplukker uit Seattle, James Marshall Hendrix. Kort gezegd, de telefoon gaat, en aan de andere zijde klinkt Richard a.k.a. vondutchga van het Floridaforum. Hij wilde deze schone Zondag aangrijpen om met de Nighttrain wat asfalt te verslijten en even ouderwetsch hollandsch te komen buurten.
Vijf minuten later is de koffie klaar, en nog vijf minuten later komt er een bak lawaai de straat in, of het was andersom, dat weet ik niet meer. In ieder geval wordt het een gezellig samenzijn en praten we elkaar weer helemaal bij. En daar vliegt de tijd bij om. Dan springt Richard op de bike en wij in de pool en worden de computers aangeslingerd. Er moeten immers nog verslagen gemaakt worden.
Marion wil daarbij onze mijlenstatus bij United nog eens even bekijken en krijgt de schrik van de dag. Iets wat we op de diverse fora’s al gezien hadden, maar tot Vrijdag aan toe nog niet voor ons van toepassing was, is nu gebeurt. Onze intercontinentale vluchten voor Oktober zijn van United overgegaan naar Continental, en daarmee van een ruime Boeing 777 (die verbouwd gaan worden) naar een krappe 757, die mijns inziens alleen gebruikt mogen worden voor binnenlandse vluchten. Van een 2-4-2 stoelopstelling naar 3-3, en ik had mezelf (na een US Airways ervaring in 2009) beloofd dat me dat nooit meer zou overkomen.
En wat nog erger is, we zijn van Economy-Plus, waar we een niet goedkoop abonnement op hebben, verbannen naar de “gewone” Economy klasse. En dat geldt ook voor onze medereizigers, die voor deze reis speciaal datzelfde abonnement genomen hebben. Dus klim ik maar in de telefoon naar United, om te horen te krijgen dat hier weinig aan te doen is. De toch al schaarse E-Plus plaatsen zijn uitsluitend bedoelt voor Continental Frequent Flyers, of voor die van United die een veel hogere status hebben dan ons. De enige oplossing die United heeft is ons om te boeken naar een vlucht via Chicago, maar aangezien we de tickets via AV gekocht hebben (aanbieding) zijn zij, als reisagent de enige die dat voor elkaar kan maken. Had ik de tickets, zoals zo vaak, zelf bij United geboekt, zou het al weer geregeld zijn. Maar ik ben er van overtuigd dat Teo (die inmiddels al een uitgebreide mail daarover ontvangen heeft) van AV dat prima voor ons gaat regelen.
En door al deze rompslomp is de middag al weer voorbij en is het tijd om Outback op te zoeken, want dat is onze eerste keus voor ons eerste restaurant van deze vakantie. En de Fridays Quesadilla’s van de lunch liggen al weer ver achter ons, dus er mag weer wat bij in. De Gepeperde Tonijn en de Gegrillde Grote Garnalen gaan er samen met de Terriyaki Sirloin en de gesneden biefstuk met champignonroomsaus weer prima in, en omdat het nog geen zeven uur is, drinkt één van ons twee gratis mee. En thuis wacht dan de koffie met cheesecake.
http://img839.imageshack.us/img839/9077/outbackq.jpg
Vanavond is het tijd voor typen en TV, waar de Oscaruitreiking “live” uitgezonden wordt. Nou geloof ik dat allemaal wel, maar ik moet toch even zeggen dat het introductiefilmpje van de twee presentatoren, James Franco en Anne Hathaway, prachtig was. Ze waren heel knap gemonteerd in de genomineerde films, waar ze op hilarische wijze meededen in die films. Erg leuk om te zien, en volgens mij ook binnen een dag op Youtube door de rest van de wereld te aanschouwen. Verder nog een beetje gezapt, een stel kinderen in “Minute to win it” een half miljoen dollar zien winnen, m’n schouderblad uit fatsoen getypt aan dit (wat ook weer een dag later op de site komt, want ik moet de foto’s nog doen, en heb daar nu geen zin meer aan)en vorig verslag, en onder het genot van een sapje weer veel te laat naar bed gegaan. Aan de andere kant, we hebben vakantie.
Morgen kunnen we uitslapen, en gaan we vast wat shoppen in Daytona.
Maar dat horen jullie morgen.
lol vondutchga AKA the Vacation Crasher :) hey had iets eerder moeten komen waren de buren meteen wakker, gotta love a loud Harley
Day 3 - Feb.28– Koopjes jagen en een nieuwe ontdekking.
Wederom is het verslag van gisteren toch nog langer geworden dan gepland. Of dat nu ook weer lukt, durf ik geen zinnig woord over te typen.
Ook vandaag staan we er allebei weer om 6 uur naast. Voor mij niet apart, maar voor Marion is het zeer bijzonder. Dus weer gezellig samen aan de koffie bij de pool. Onze favoriete zenders WFTV en WESH geven in de vroege nieuwsuitzending een blijde boodschap af. De weersverwachting belooft een “near record high” voor vandaag, wat neerkomt op een alcoholstijging tot 87F, in ouderwetse Nederlandse (voor de Belgische lezers; Vlaamse) graden; 30+
Daar kunnen we mee leven, en gelukkig blijft het ook in de avonduren ruim boven de 20, want de herinnering aan de dekentjes, vesten en trainingsbroeken van de afgelopen 3 jaren, inclusief de nachtvorst, zijn nog vers, en niet prettig.
Tegen een uur of tien vertrekken we richting Destination Daytona, waar een aantal bestelde onderdelen op ons liggen te wachten. Maar net voordat we onze wijk, Lindfields, willen verlaten, maken we nog kennis met “local wildlife”. Op het gemak wordt het vandaag af te halen huisvuil doorgespit, en dat een verdwaalde toerist met zijn cameraatje naast ze komt staan maakt de beesies niks uit.
http://img717.imageshack.us/img717/1334/gieren.jpg
Doordat we expres wat later weg gaan besluit ik de weg naar de kust gewoon over de Interstate 4 te doen, want daar zal het nu wel rustig zijn. Nog geen 500 meter op die I4 staan we helemaal stil. Dat is ook wel rustig, maar schiet niet echt op. Dus pakken we 200 meter verder gauw de afslag naar de 436, die direct doorsteekt naar de oude vertrouwde 417 Toll (de Greenway)die ons voor 6 dollar een heel, bijna autoloos eind verderop bij Sandford de I4 weer opstuurd.
Nog weer een heel eind verderop, bij de kruising van de I95 met de US1, eindigen we in Ormond Beach bij Bruce Rossmeyer’s Destination Daytona.
Daar is de opbouw van stands voor Bike Week al in volle gang, maar kunnen we nu nog gewoon voor de diverse winkels parkeren, Niet van harte, want we worden hier en daar een beetje scheef aangekeken door bouwers, maar zolang er geen hekken of pylonen staan is het voor mij, net als anders, parkeerruimte.
Als eerste duiken we de clearance tent van J&P Cycles in, die sinds vorig jaar al een week voor Bike Week open gaat, en waar je nu heel rustig alles kunt bekijken. En voor mij is er altijd genoeg te bekijken, en de handen jeuken om niet direct alles op te kopen. Ze zijn de tent nog aan het inpakken, maar er ligt al heel veel moois, voor weinig. Ik vindt nog wat interessants, waar van de 50% afprijzing er vandaag nog eens 10% extra af gaat. Maar wat had ik ook graag één van de 111 cu S&S blokken (imitatie Harley motorblok, maar dan beter) meegenomen voor de 2200 dollar die ze er voor vroegen, inclusief carburator en elec. Ontsteking. Een echt wereldkoopje, maar de 70 kilo past niet in de koffer, en als handbagage is het ook vrij lastig.
Dus hoef ik helaas maar 1 ding af te rekenen bij de aardige kassadame die ons gelijk herkend en welkom heet. Dat krijg je als je vaste klant aan het worden bent. We duiken ook nog even de gewone winkel, nou ja, gewoon, hij is werkelijk HUGE, in en vinden ook daar nog wat spullen voor vrienden, die na telefonisch contact erg blij zijn dat we die mee willen nemen.
http://img717.imageshack.us/img717/2637/75239421.jpg
De volgende halte op het Mega Motor Mall (elk van de tientallen zaken heeft wel iets met motorrijders of motoren te maken) terrein is de clearance winkel van de Harley dealer zelf, ook een plek die we nooit overslaan. Ook hier minimaal 50% off, en ook hier gaat er weer een volle tas mee de winkel uit, waaronder zelfs een T-shirt voor ondergetekende. Aan de overkant zit de reguliere zaak van Bruce Rossmeyer, waar we de bestelde onderdelen voor vriend Sander op kunnen halen.
We schieten één van de tientallen medewerkers aan, en dit blijkt toevallig diegene, Dale Hurayt, te zijn waar ik per mail en telefoon de boel besteld heb. Gegevens en onderdelen wisselen van eigenaar, en ik vindt zowaar nog een shirt wat me erg aanstaat. Een official Bike Week shirt met op de borst klein, en op de rug groot, het nostalgisch aandoende rode 70th Bike Week logo, wat ook in de kop van dit reisverslag op pagina 1 staat. We zijn er blij mee.
In de inpandige snackbar (zeker geen fastfood, want we moeten er lang op wachten) nuttigen we een zeer ruim in de olie zijnde snack en na nog een paar foto’s gemaakt te hebben gaan we weer richting Kissimmee.
http://img717.imageshack.us/img717/4818/rossmeyer.jpg
Exact 100 mijl later, deze keer wel direct via de tolweg, komen we “thuis” aan waar direct alle kleren op de grond belanden. Het is gewoon bloedwarm, dus zwembroektijd. En koffietijd, want een bakkie gaat er altijd wel in. De onderdelen worden van dozen ontdaan en op het Mickey Mouse bed gedrapeerd, en een nieuw Excelbestand met tax en omrekenkoersen wordt aangemaakt om alles per persoon een beetje op een rijtje te houden. Dat werkte de vorige keren ook prima, en gezien de bedvulling na één dag lijkt dat ook nu niet onverstandig.
Uiteraard wordt ook het zwembad niet vergeten, en overleggen we wat we gaan doen met eten. Omdat het toch wel een warme en sjokkende dag is geweest gaan we op makkelijk. Nuked or take-out of iets van dien aard.
http://img717.imageshack.us/img717/2566/poolc.jpg
Nu hebben we gisteren iets gezien wat we nog niet wisten. Misschien bestaat het al wat langer maar het is ons nog nooit opgevallen; curbside take-out, bij de Outback. We hebben al wel vaker afgehaald (Fridays, Carrabas enz.), maar dan moest je altijd naar binnen. Bij de Outback niet, en ik heb er niks op tegen om twee keer achter elkaar de overheerlijke Seared Ahi Tuna te eten………….:-)
Hoe het werkt; je gaat op de website naar het take-out menu, klikt aan wat je wil hebben (en hoe gebakken, wat voor saus, wat voor bijgerechten, kortom net zoals je het bij de ober zou doen) vult je gegevens in (inclusief model en kleur van je auto) en krijgt een tijd en een prijs. Tegen de afgesproken tijd, bij ons 23 minuten na bestellen, rijdt je naar het uitgekozen restaurant, parkeert de auto letterlijk tegen de stoeprand (curb) direct voor de deur, en binnen twee minuten staat er iemand naast je auto met de rekening. Die betaal je en tien minuten later heb je je bestelling, inclusief zo’n lekker bruin broodje. Je hoeft er de auto niet eens voor uit. Dat gaan we nog eens vaker doen.
En zo eten we heerlijk buiten bij de pool de voortreffelijk maaltijd op, en duiken na de koffie (voor cheesecake is geen ruimte meer) heen en weer tussen bank en terras voor de broodnodige TV en het noodzakelijke verslag. De TV brengt ons een nieuwe Castle, een verslag van een grote bosbrand in Brevard County en de klapper van de dag; alle perikelen rond het stoppen van één van de populairste sitcoms van de USA; 2 ½ Men en de koffieautomaattopper; het interview met Charlie Sheen. Daar wordt vandaag meer over gepraat dan over de Oscars.
Ik ben erg benieuwd wat Jay Leno daar straks over gaat zeggen.
Maar dat zal ik de lezers morgen uit de doeken doen. Leno begint over 10 minuten.
Ben weer helemaal bij. Die curbside take-out klinkt erg handig. Snel en toch lekker eten :)
Zo te lezen gaan jullie de 2 koffers pp maximaal benutten 8-)
Met 4 halen ---> één betalen zijn de koffers wel snel vol! Mooie verhalen weer en dan moet het eigenlijk nog beginnen, we zijn pas aan de tweede auto!
Heerlijke verhalen weer om te lezen (als je toch vroeg wakker bent) ! Prachtige auto, zelfde kleurtje als wij. En we hebben allebei zon, dus dan komt het wit mooi tot zijn recht. En gewoon al 2keer bij de Outback gegeten, moet niet gekker worden zeg ! Het bestaan van curbside take-away kenden we (dat zijn vaak de beste parkeerplekken), maar de werking ervan niet, moeten we wellicht ook eens proberen !
Enne, wij hebben ook veel Two-and-half men gezien hier, lijkt hier inderdaad wel het enige nieuws. Geniet van het prachtige weer jullie ! Ik ga de iPad maar eens wegleggen en uit bed (maar ik blijf lekker binnen met de temperaturen hier, ondanks (buiten) zwembad voor de deur !
Hey Gerrit & Marion,
wat heerlijk dat jullie in ons aller geliefde Florida mogen vertoeven! En wat fijn dat we weer mogen meegenieten van de geweldige verhalen! =D>
Geniet ervan!
Groetjes,
Audrey
Heerlijk, 30+ graden celsius! Balen dat ik nog een paar maanden moet wachten voor ik weer in Amerika zit.. en dan niet eens in Florida.
Die curbside take-out is ook wel apart.. toch zou ik denk ik naar binnen gaan. Lekker relaxt eten, al is 'thuis' eten natuurlijk ook relaxt, maar bij de Amerikaanse restaurants gaat uit eten sowieso een stuk sneller dan bij de Hollandse restaurants, waar je zo 2 uur zit.
Ohja, nog even terugkomend op die douane enz. als je bij immigrations met bijv. 2 man bent, en de eerste is door, dan mag je eigenlijk ook niet vlak er achter blijven staan omdat dat een signaal af zou geven dat jullie beiden direct gecontroleerd zouden moeten worden en niet eens het land in zouden mogen. Dat kreeg m'n vriendin in elk geval te horen toen ze op mij wachtte door diezelfde immigration officer. Dus die liep maar even een stukje verder.
Day 4 – 1 Maart– FM, mannendingen en meer.
Een last is van onze schouders gevallen. De sproeiers hoeven niet meer op de tuin, het zwembad niet meer bijgevuld en het pooldeck niet meer schoongespoeld. Bij het ontstijgen van de echtelijke kribbe, vandaag is dat om half zeven, blijkt er buiten een Floridiaans buitje te vallen. Zo één van van dik hout zaagt met behoorlijke dikke druppels. De tuin en de brandweermannen van Volusia en Brevard County zijn er blij mee. De bosbrand in de omgeving van New Smyrna Beach is inmiddels uitgebreid tot 10.000 acres, ruim 40 vierkante kilometer.
http://img577.imageshack.us/img577/677/regenh.jpg
Maar de regen was voorspelt, dus we hebben het programma er op aangepast. We beginnen vandaag rustig, en maken zelfs in een droog moment nog even gebruik van het zwembad, dat overigens wel een paar graden is afgekoeld van de stortbuien. Net als de buitentemperatuur trouwens. Al is die nog wel 24+.
Ver na het middaguur starten we de Tahoe en gaan we de 192 oostwaarts afzakken. Voor een opschieter als mij een crime, maar we willen wel een beetje bijblijven met wat er allemaal veranderd in de buurt. De grootste verandering die we zien (en ook al vernomen hadden van Richard) is het kleine kasteel aan de zuidzijde tussen SR535 en Medievel Castle. Nadat het jarenlang leeggestaan heeft is het nu opgetuigd in John Deere kleuren en heet het Alligator Alley en omgetoverd in een Country Bar, compleet met live muziek en lijndansen.
Verder is het vooral same ol’, same ol’ langs de 192, dus die verlaten we bij OBT en een paar mijlen verder draaien we de parkeerplaats van de eerste stop op; Home Depot, het Disneyworld van de echte man, ikzelf dus ;-)
Daar worden weer wat kleine dingen ingekocht, zien we nog wat bijzondere tegels (RVS) en staan we na een half uur weer buiten. Dan is het naar mijn volgende, en zo nog mooiere themepark, ACE Hardware, de Universal Studio’s voor de klusser. Ook hier vinden we (uiteraard) de gezochte moertjes, boutjes en nippeltjes.
Verderop noord op South OBT slaan we rechtsaf om, wonder oh wonder, toevallig bij de achteringang van Sears in de Florida Mall te gaan parkeren. Daar bevindt zich ook de Tools Departement die ik altijd even moet doorkruisen, om daarna over te gaan tot het vrouwelijk deel van deze dag. Marion laveert zo’n beetje door de hele onderverdieping van JC Penneys, om tot de conclusie te komen dat er heel veel kleding hangt, ligt of staat, maar er niks van haar gading bij is. Zelfs geen handtas deze keer.
Dan crossen we maar naar de VF winkel in de annex van de Premium/Belz outlet, waar binnen 5 minuten 2 wonderschone Wrangler shirts door de kassa in onze Chevy belanden.
De laatste winkelstop is een stukje zuid op I-Drive, bij de Lugagge Superstore, waar Marion, in navolging van ondergetekende in Oktober, ook een fraaie Delsey koffer, wederom met 20% extra korting, aanschaft.
Ze had haar eigen koffer speciaal voor dit doel thuisgelaten, en de oude grijze roltas van mij meegenomen deze keer. Die ouwe tas had de vorige keer al hier zullen blijven, maar moest noodgedwongen (te veel gekocht :lol:) toch weer mee naar Nederland. Of hij deze vakantie daadwerkelijk gaat achterblijven, is ook nog maar de vraag ;-).
Dan duiken we de Interstate op om teruggekeerd op de 192 bij Formosa Gardens aan te leggen bij de Cracker Barrel voor de avondmaaltijd. De avond is nog maar nauwelijks begonnen, maar zo hebben we de avond mooi thuis.
We zijn de jongste bezoekers van de Cracker Barrel vanavond, ondanks dat we samen ook al weer meer dan 100 jaar op de klok hebben. Maar de maaltijd is smakelijk en voldoende, en de schade bedraagt maar liefst $25,31 ex tip.
Thuis wacht de Fosters en de cheesecake, en daarna de nieuwe 42” flatscreen, met de eveneens nieuwe digitale kabel. Nieuwe afleveringen van NCIS, NCIS LA (het lijkt wel een avondje thuis in NL) en het 11 uur nieuws (met nog steeds de bosbrand) brengen ons weer bij Jay Leno, die (of i.i.g. degene die voor hem schrijft) hopelijk net zo scherp is als gisteren, al mag het wel wat minder over Charlie Sheen, want die is bijna niet meer van de buis te krijgen.
En dan leggen we ons maar weer ten ruste. Wat er morgen op het programma staat is ook voor ons nog een verrassing, maar dat hoort U Morgen wel.
Actuele status auto; onveranderd :mrgreen:
Ik heb het gelezen van de bosbrand maar met de rgen zal dat wel goed komen .
wanneer gaan we naar de country bar??? :) oh en als je nog een pickup nodig bent voor al je aankopen moet je het maar even laten weten.
Kunnen jullie samen even aan line dancing doen. Oh wat zou ik daar dan graag een filmpje van willen zien. :mrgreen:Citaat:
Oorspronkelijk geplaatst door vondutchga
Hey Gerrit & Marion,
Net even de blog helemaal bijgelezen en jullie treffen het maar met het mooie weer. Wel grappig om te lezen dat jullie al weer de auto hebben moeten omruilen, maar ondanks dat een Traverse ook niet verkeerd is gaat er uiteraard niets boven een Tahoe ;).
Jullie 'thuisbasis' is Lindfields, wij gaan over 3 maandjes naar het ernaast gelegen Encantada en maken gelijk vd gelegenheid gebruik om eens een kijkje op Lindfields te gaan nemen.
Groetjes en tot de volgende update,
Pieter & Petra "PenPe"
Bij de Cracker Barrel is het vaak wel een beetje "grijs gaat op reis" maar zolang ze het gebit maar inhouden, hebben wij er geen last van. Enjoy!
Wat een prachtvrouw heb je toch! Je mag gewoon meerdere hardware-zaken in!
Die van mij zeurt al na 5 minuten in de Praxis of soortgelijks, terwijl het toch heerlijk slenteren is door de paden op zoek naar mooie verbeteringen voor je huis. ;)
Wat mij betreft heb je helemaal gelijk dat dit soort winkels de echte Disneyparken voor mannen zijn! :mrgreen:
Oeoeoeoe... Als Angéla dit leest kun jij je pleziertjes wel helemaal vergeten... :-\"Citaat:
Oorspronkelijk geplaatst door JKG
Ja dat zal wel :) dat word een hele dure PPV.Citaat:
Oorspronkelijk geplaatst door verwijderd
Gerrit dat is misschien een idee om deze trip te financieren :)