[Reisverslag] Ta2 Gerrit: De laatste keer kort - Biketoberfest 2010

@ Mattrob;Ja net een uurtje wakker. Ik schat dat de jongen een jaar of tien was.
Erg triest, maar ik denk dat hij het niet express deed, gezien de kalmte van de ouders.

Over de politie heb ik wel een theorie; om te voorkomen dat omstanders gaan denken dat het kind mishandeld werd (zo klonk het af en toe wel, maar was zeker niet het geval) en de politie gaan bellen, kun je dat beter zelf doen.

@Sylly; have fun, wij gaan vandaag een beetje pakken :-)

@Patrick: je kunt ook een Light versie van de gerechten bij Cracker Barrel bestellen. Dan ben je extra gezond bezig.

Vrijdag 15-10-2010 – Pakken wat je pakken kan.

Goed geslapen en mooi op tijd wakker. Jay Leno was laat gisteravond. Na News at Eleven, met de gebruikelijke schietpartijen, overvallen en berovingen(advies; blijf weg uit Pine Hills, Ocoee, Orange County), komt er altijd reclame. Alleen die was deze keer wel erg lang. Er zitten staatsverkiezingen aan te komen in Florida, en we zien de hele week al spotjes voor of tegen de kandidaten voor gouverneurschap, staatsadvocaat en wat er nog meer gekozen moet worden.

Maar deze keer zagen we ze bijna allemaal achter elkaar, en dat is echt entertainment. Hoe ze daar elkaar afbranden, beschuldigen van allerlei achterbaksheden, stommiteiten, verspillingen, overtredingen en zelf fraude, is verbazingwekkend om te zien, en maakt het demoniseren van Wilders, en voorheen Fortuin tot amateuristisch kinderspel.

Maar goed, Leno was laat, leuk en iets van gisteren. Vandaag staat er wat anders op het programma. We hadden ons zelf voorgenomen om vandaag de deur helemaal niet uit te gaan. Behalve voor de maaltijd dan, want er ligt ergens een gepeperde tonijn op mij te wachten =P~.
Verder zou het alleen zonnen, zwemmen en op een verantwoorde manier alle gekochte spullen, en dat zijn er wat, in de koffers te pakken. Niet dat we al gaan vertrekken, maar morgen verkassen we voor één nacht naar de Candlewood Suites in Altamonte Springs.

Joanne verhuurd haar huizen bij voorkeur van Zaterdag tot Zaterdag (schijnt voor de Engelse aanvoerlijnen beter uit te komen), en wij willen het liefst de laatste Zaterdag van Biketoberfest (of Bike Week) nog naar Daytona. Dus als het nodig mocht zijn gaan we, in goed overleg, de laatste nacht in een hotel, bij voorkeur gelegen tussen MCO en Daytona.
Joanne waardeert het tegemoet komen van onze kant met een korting op de volgende huurperiode. Zo is iedereen weer blij, want ons maakt een nachtje hotel niet veel uit.

Niet de deur uit gaan, gaat niet erg lukken want het water is bijna op. Dus moet ik toch nog een keer naar de Wal*Mart, en lopen die bezoeken ook weer één op één (of nog hoger :mrgreen:)
Maar we gaan nu eerst pakken, passen en meten, en stuiten net iets te laat op een probleem. De koffers passen perfect in de nieuwe megatas, en als die gevuld zijn met allerhande kleding, sluit ik ze met ducttape hermetisch af en rits de tas dicht.
Die is klaar voor vertrek., en blijft ruim binnen de door United toegestane 62 lineaire inches.

Tot dat we erachter komen dat er bij de koffers ook nog beugels horen die nog netjes in een hoek van de kamer staan. Hoe ik die heb kunnen vergeten is mij een raadsel, want ik heb er de afgelopen week al twee keer mijn voeten aan opengehaald. Dus wordt de megatas weer geopend, de zorgvuldig aangebrachte ducttape weer losgescheurd en de kleding verwijdert.
Om er dan achter te komen dat de beugels met geen mogelijkheid in de bijbehorende koffers passen. En ook niet in onze eigen koffers, ze zijn eenvoudigweg te lang.

Daar worden wij niet vrolijk van, en dat is nog licht uitgedrukt. Wat nu te doen, is de vraag. Als handbagage zullen de stalen beugels niet aan boord komen, vermoeden wij, en een blik op de TSA site lijkt dat te bevestigen. Dan denk ik aan mijn ouwe trouwe duffelbag, die eigenlijk al opgegeven was, maar nog stond te wachten op de vuilnis van Zaterdag.
Hij is niet groter als onze eigen koffers, maar wel wat flexibeler, dus dat biedt perspectief.

En met een beetje gegoochel passen ze er in, wat een opluchting. Alleen gaat meneer United nu nog 45 dollar extra aan ons verdienen, maar dat moet dan maar. De rest van de tas wordt opgevuld met bubblewrap wat nog over was, en de hardware die bij al onze aankopen hoort.
Als ik toch moet betalen, dan zal er ook wat in gaan zitten. Zo hebben we wel meer ruimte in onze eigen koffers en kan de weegschaal ook opgeborgen worden. Hadden we op de heenweg bij elkaar samen nog geen 23 kilo, op de terugweg zal dat een veelvoud daarvan zijn.

http://img375.imageshack.us/img375/4591/koffers.jpg

Het verwachte koufront, volgens de TV weer-M/V, is ingetreden en het is nog maar 80F, maar die koude 26.6C is voor ons voldoende om af en toe het zwembad op te zoeken. Onze lunch komt van de Fridays quesadilla’s die nog in de vriezer liggen, en verder doen we niet veel.
Tot het moment dat we naar buiten moeten. Het water is echt op, en de maag wil ook verzorgd worden. Plus dat er nog wat bagagelabels gekocht moeten worden, vanwege de groei van het aantal koffers.

Het is nog redelijk vroeg, vandaar dat we bij de Outback, waar we vanavond de dis gebruiken, ook nu, net als de rest van de week, zo door kunnen lopen naar de tafel.
Erg geschikt, en omdat het zo rustig is staat de door Matrobb aanbevolen, en inmiddels door mij gekoesterde gepeperde tonijn binnen no-time op tafel. Eet smakelijk.
We zijn zelfs zo vroeg dat het happy hour nog niet eens afgelopen is, dus zijn de drankjes 2 voor de prijs van één. Die smaken voortreffelijk bij de Steak Terriyaki en de rundvleesmedaillons met garlic mash potatoes van Marion, wederom smakelijk eten.

In de tussentijd is het restaurant volgelopen en dat is voor ons het sein om op te stappen. In het wegrijden zien we aan de overkant (van de Formosa Gardens Boulevard, naast Red Lobster) een nieuw restaurant, Buffalo Wild Wings. Die bewaren we voor een volgende keer.
Nu is het nog voor de laatste keer deze vakantie naar onze favoriete superbuurtsuper voor wat water, labels en nog een busje mucusrelief (ze werken prima) en dan op de bank voor de kijkbuis, want er zit een nieuwe aflevering van CSI-NY aan te komen. En die willen we zien.

Daarna natuurlijk het nieuws, waarbij waarschijnlijk een brandmelding in Davenport, want we konden de dikke zwarte rookwolken zien en ruiken, toen we van Wal*Mart afkwamen. En Jay Leno zal ons weer naar bed brengen. Morgen trekken en blijven we weer noordwaarts.

Bedankt weer voor het heerlijke leesvoer zo in de ochtend, je kan het zo mooi neerpennen. Jullie hebben aardig wat mee te nemen... maaruh goed opgelost, zo zie je maar gooi niks weg, todat je het 'echt' een jaar niet meer gebruikt hebt :p lol.

Nog veel plezier.

Iedere morgen weer heerlijk om je verslag te lezen Gerrit !

Leuk verslag Gerrit, en bedankt voor de eettip in Daytona, de burger was uit de kunst, we hadden ook nog een tafeltje buiten zodat we alle 'bromfietsen'die voorbij kwamen goed konden bewonderen. Was weer een superdag!

Hopelijk hebben jullie een rustige reis, wij vertrekken vandaag naar Melbourne voor een paar dagen aan zee.

Buffalo Wild Wings zit al langer op I-Drive in de buurt Van Wet and Wild, daar was mijn eerste kennismaking ermee en voor 2 jaar ook in de buurt van Pensacola in een geweest.
Zeker aan te bevelen als je van kluiven houdt.
Voor je de Blazin saus neemt wel goed nadenken, brandt zeker 2 dagen na.

Een goede conculega van ze is Winghouse. Die hebben ook wat voor op Buffalo Wild Wings:

http://img375.imageshack.us/img375/2210/afb0137.jpg
Uploaded with ImageShack.us


:lol:

Knaapje

Leuk verslag weer! Veel plezier nog de laatste dag in Florida!

Citaat:

---

Oorspronkelijk geplaatst door knaapje

Buffalo Wild Wings zit al langer op I-Drive in de buurt Van Wet and Wild,
Knaapje

---

Ik kende ze niet, maar zag dat ze inmiddels al zes of zeven vestigingen hadden in Orlando e.o.
Die bij Formosa Gardens zat er in Feb./Mrt. nog niet, vandaar de verrassing.

Marion is gek op Buffalo Wings, en ik neem wel een burrito a.s. Februari :-P

Zaterdag 16-10-2010 – Is het toch nog druk geworden.

Het wordt vandaag onze laatste volle dag hier, en die begint net als alle andere dagen, alleen duren nu de nieuwsuitzendingen van de lokale zenders tot 9 uur i.p.v. zeven.
Dat houdt in dat je nu alles 80 keer voorbij ziet komen, dan blijft het beter hangen. We moeten om 11 uur de toko verlaten hebben en zijn niet van plan dat veel eerder te doen, dus gaan we ons maar vermaken met uit- en opruimen.

http://img98.imageshack.us/img98/7999/balonnen.jpg

De koffers zijn helemaal gepakt (dachten we :oops:) en nu gaan we de voedselresten verdelen. Een deel gaat mee naar het hotel, want daar hebben we voor wel 70 dollar een suite met volledige keuken, en de rest, de bederfelijke waar, gaat regelrecht de Kliko in.
Achteraf hadden we zelfs daarvan nog wel wat kunnen meenemen, want we kunnen al voor de middag inchecken, dus dan had het zo weer de koelkast in gekund. En dan is het een beetje poetsen en opruimen, want we willen de boel niet smerig achterlaten.

Kwart voor de deadline rijden we Wellington Loop uit, en een half uurtje later komen we aan bij de Candlewood Suites in Altamonte Springs, om een poging te doen onze bagage tijdelijk te dumpen. Maar we kunnen direct naar de kamer, wat ons nog veel beter uitkomt.
Daar richten we ons in, en vertrekken aansluitend richting Daytona, voor een bezoek aan Main Street en The Lagoon, waar de mooiste motoren opgesteld staan bij de Rat’s Hole Choppershow.

Al voor Daytona hebben we het gevoel dat het mooi druk zal worden, en dat klopt de volgende 10 mijl ook wel. We worden totaal ingesloten door motoren, en dat zal zo blijven tot aan de gemeentelijke parkeergarage aan Earl Street, 2 blocks van Main Street.
Gelukkig is er nog plek (is ook al eens anders geweest), en we rijden door naar de 4e verdieping voor een plaatsje 3 meter van de lift. Maar eerst steken we letterlijk 2 keer over, eerst van de ene naar de andere hoek van de garage, en dan via de loopbrug over Atlantic Avenue naar The Shoppes, waar ook een filiaal van Bubba Gump zit, waar we gaan lunchen.

http://img251.imageshack.us/img251/3456/bubba.jpg

Na de gebruikelijke Cajun Shrimp (lekker), eigenlijk een voorgerecht, maar voor ons lunch, aangevuld met Blueberry Lemonade en een Lotsa Lava smoothie (erg lekker), gaan we via strand, oceaan en boulevard richting Main Street, waar we letterlijk binnen schuifelen.
Wat een on-ge-loofelijke drukte. Minder dan 10 meter per minuut komen we vooruit, althans zo lijkt het. En dat in de brandende zon, want we beginnen aan de “verkeerde” kant van de straat, om straks lekker in de schaduw te kunnen lopen.
Door de drukte is het ook moeilijk fotograferen, maar we schieten nog wel wat aardige plaatjes. Niet alleen motoren, maar ook sfeer en andere zaken.

http://img251.imageshack.us/img251/6505/mainstreet.jpg

En zo schuifelen we door, zaak in zaak uit om te kijken wat er te koop is, en om af en toe een vleug airco op te vangen. Kopen lukt, en ook de airco koelt ons af en toe af.
We verwachten nog een telefoontje van Richard Vondutchga, voor een gezamenlijk biertje en praatje, maar dat blijft uit. Die zal zich te veel vermaken op de Cabbage Patch met het coleslaw wrestling. Die zien we dan volgend jaar wel weer.
Ondertussen zijn wij in een paar uur tijd heel Main Street heen en weer geschuifeld, en het nu wel een beetje zat. Bij toeval treffen we op de hoek nog John de zwembadmonteur en maken nog even een praatje. Dan lopen we door naar The Lagoon, normaal een zwemparadijs, maar nu leeggepompt om ruimte te maken voor de Rat’s Hole Chopper Show.

http://img156.imageshack.us/img156/3717/rh1v.jpg

Daar schieten we weer een mooi zootje foto’s van heel bizarre motorfietsen, waarbij we ons afvragen of daar überhaupt wel op te rijden valt. Als we daar ook klaar zijn (er staan er een stuk minder als bij de “gewone” Bike Week) stijgen we op in de naastgelegen parkeergarage om de Tahoe door de drukte van Atlantic Avenue te loodsen en Daytona te ontvluchten.
Bij Altamonte Springs aangekomen slaan we linksaf, i.p.v. rechts naar ons hotel. Het is al avond geworden, dus gaan we gelijk maar wat eten, en aan de andere kant van de snelweg I4 zit een Longhorn, en daar zijn we allebei wel aan toe.

http://img824.imageshack.us/img824/4120/rh2n.jpg

Daar zijn we deze keer niet helemaal over te spreken. Bij de biefstukken (Flo’s filet) wordt er één geserveerd als Medium Well, terwijl er toch echt 2x Medium Rare besteld is.
Die gaan terug naar de keuken, en wat er al aan zat te komen gebeurd ook. Marion krijgt een nieuwe, mooi rose van binnen, biefstuk uitgeleverd en ik krijg “mijn eigen” weer terug, wel Medium Rare, maar nu ook koud. Ook die gaat uiteraard weer retour afzender, en uiteindelijk eten we de, wel weer zeer smakelijke, biefstukken met hindernissen op.

Dan gaan we naar de overkant om kamer 343 op te zoeken, maar voordat we de lift instappen gaan we eerst nog even de Gym in. Vrees niet, niet om te trainen, maar omdat daar ook een miniwinkeltje zit waar je van allerlei eet en drinkwaar kunt pakken voor je avond, of ontbijt. Wij nemen alvast wat ontbijtspullen mee (yoghurt, fruit, juice en een soort egg-muffin) en noteren dit met ons kamernummer op een briefje wat in een postbus gaat.
Wordt het op je creditcard afgerekend. 24/7 met je kamersleutel geopend, erg makkelijk.

Met het klaarleggen van de reiskleren (in de korte broek naar Nederland lijkt geen optie) blijkt dat we toch wat vergeten zijn. Mijn gevoerde slippertjes staan nog in de slaapkamer in Kissimmee. Een telefoontje met housekeeper Leigh zorgt ervoor dat ze in Februari in de slaapkamer van de Orlando Sun (die we dan huren) staan. Ze wilde ze wel opsturen, maar dat hoeft niet. Ik heb nog een paar thuis. En zo gaan we morgen op de Jerusalem-Nikes, en doen we onderweg naar Amsterdam de sokjes er maar in aan.

De rest van de avond brengen we typend en TV-kijkend door met een paar MGD-tjes binnen handbereik om zo deze fijne vakantie af te sluiten. Morgen vliegen we weg, maar dat hoort U nog in de epiloog, en die komt van Nederlandse bodem. Overmorgen waarschijnlijk.

Zondag 17+ Maandag18-10-2010 – Some Day I’ll Fly Away.

Zo zit je aan het zwembad in de kurze hose aan de pancakes van Aunt Jemima met siroop van dezelfde naam en zo zit je aan de hutspot wortels en ui, en dat binnen een dag.
Niet helemaal natuurlijk, want er zat nog een dagje hotel tussen, maar U snapt het wel. We zijn weer terug in ons letterlijke koude kikkerland, en de reis is voorspoedig verlopen.

We hadden, tegen beter weten in, of voor de zekerheid, wat U wil, een wekker gezet. Niet dat we erg vroeg op moesten, we vlogen om half twee, maar gewoon om erg op het gemak wat te eten, douchen en relaxed aan de reis te beginnen. Candlewood Suites heeft een check-out tijd van twaalf uur, en HI-prioritymembers als we zijn kunnen we dat verlengen tot 2 uur.
Maar dat is niet nodig, en rond half tien trekken we de deur achter ons dicht en keutelen kalmpjes richting MCO. Het zonnetje schijn, het is Zondagsrustig, dus wie doet ons wat.

Ik zet Marion met de lading bagage af bij United Departures, en rijd een rondje rondom de parkeergarage om de Silver Tahoe weer af te leveren bij de nieuwe afleverlocatie van Alamo.
Althans nieuw, die was er dit voorjaar ook al, en is t.o.v. daarvoor gewoon iets naar voren geschoven in de parkeergarage, maar dat betekent wel dat je recht over kunt steken naar de lange roltrap naar Level 3. Scheelt weer een stukje lopen. De auto wordt zonder meer geaccepteerd, en de Balance is gewoon nul, en dus mag ik zonder kosten vertrekken.

Boven aan de roltrap zie ik dat het erg rustig is bij United, dus haal ik Marion erbij en gaan we naar een vrije kiosk, maar niet nadat eerst alle koffers gewogen zijn. Ruim binnen de 50 lbs allemaal, en we mogen door. Andere mensen waren minder gelukkig, of slim, en konden ter plekke alles uit en overpakken. Toen hadden wij het paspoort al in de scanner, en begon de printer de bagagelabels uit te spuwen, en bij ronde twee de boardingpassen.
De labels moeten nog worden aangebracht door een United-medewerkster, die argwanend vraagt of alles wel gewogen is, met een schuin oog kijkend naar de megatas.

Ja hoor, en ook die woog echt niet meer dan 44 lbs (US pond, ong. 450 gr.). Maar hij is wel odd-size, dus die gaat niet op de band, maar mag, als vanouds, door ons zelf naar de scanner aan de overkant gebracht worden, en gaat via een TSA medewerker naar het ruim.
En wij gaan de andere kant van de Terminal, de A-zijde, opzoeken, voor een laatste Starbukkie (vrij naar een mede-Floridaforummer) en wandelen dan, buitenom in het stralende zonnetje, langzaam naar de securitycheck voor Gates 30 t/m 59. Was het even daarvoor nog enorm druk, met lange rijen, nu kunnen we nagenoeg zo doorlopen.
Onderweg, tijdens een rokersstop op één van de bankjes, komen er nog twee indrukwekkende voertuigen van de Fire Rescue aangereden voor een onwel geworden passagier.

http://img826.imageshack.us/img826/8896/ambulance.jpg

In de centrale hal van deze pier zitten we nog even, surfen nog wat gratis en nemen een candybar als snack. We lusten wel wat meer, maar in Washington wacht Potbelly \\:D/=P~
Eén uur is het boarden, en krijt op tijd gaan we vliegen. Volgens Captain Steve gaan we er een uur en drie kwartier over doen, 37 minuten sneller als het schema, maar we krijgen boven Washington een sightseeing tour, en landen een paar minuten voor de originele schematijd. De vlucht ging het eerste deel grotendeels strak noordwaarts over Florida, dus ook hier was het sightseeing, en we konden zelfs een laatste blik werpen op ons hotel.

Maar merendeel van de vlucht hebben we met de oogjes toe gekeken. Eenmaal op IAD is het richting C4, waar zowel rookruimte als Potbelly zitten, en bij de laatste verdwijnt er al weer een Wreck, 1 small en 1 tall, achter onze kiezen. Hoeven we straks niet meer te kiezen, want chicken or pasta laten we aan ons voorbij gaan. Boarden van vlucht 946 verloopt vlot, mede omdat de vlucht bij lange na niet vol is. We maken het eerste rondje drankjes (water voor ons) nog net mee, en ontwaken als de trolley met het ontbijt tegen Marion’s been rijd.
Dat hebben we weer mooi geregeld, en na de kleine hap landen we iets voor de schematijd ergens half in Haarlem (polderbaan) zodat we nog bijna een half uur aan het ronddolen zijn om uiteindelijk bij G5 aan te meren.

Daar spoeden wij ons, en met ons velen, naar het aquarium achter de Galaxy Bar, omdat je net zo goed hier kunt wachten als bij de bagageband. Even later zouden we nog iets langer moeten wachten, bij onze Koninklijke Marechaussee, want het stond er bomvol. Halverwege de grote hal was het eind van de rij, en de roltrap was stilgezet om ongevallen te voorkomen.
En aangezien er in dit land nog niet zo iets is als “residents only” bij de paspoortcontrole, kun je gewoon achteraan aansluiten. Ik blijf dat een slechte zaak vinden. Van alle poortjes is er dan ook nog maar één voor EU passports, en stappen wij ook nog eens in de langzaamste :evil:

Maar we zijn precies op tijd bij band 17 om onze laatste koffer, de megatas, boven te zien komen en kunnen dus direct onze TWEE karren volladen. Er blijkt deze keer een behoorlijk aantal douanebeambten klaar te staan voor controle, want de 100% vlucht uit Curaçao komt pas een uur later, dus dat wordt nog even een spreekwoordelijk schietgebedje. Het was voor ons, zoals afgesproken, ieder voor zich en we zien elkaar aan de andere kant wel. Gelukkig was het koppel voor ons behoorlijk in het nieuw gestoken, met CK en Uggs als uithangbord, en daar wilden de mannen in het groen wel wat meer van weten. Die blokten dus mooi de zijgang van “Nothing to declare” af en daar konden wij precies achterlangs. We zijn binnen.

Hadden we in Washington onze zomerkleding al omgewisseld voor reiskleding, nu moest er toch even snel een vestje bijgezet worden. Allekrakens, wat koud. Bijna 30 graden verschil !
Gelukkig was de bus naar P3 er snel, en had ik het rijnummer goed onthouden, waren we ook daar snel weggeweest. Nu parkeer ik altijd op 401, 400, 300 of 301, mooi in het verlengde van de terminal, dus dat kon nooit lang zoeken zij. En in de laatste van de 4 rijen vond ik de Mighty Dodge, en werden achterbak en achterbank volgeladen. Met de drukte op de weg viel het alleszins mee en tegen tien uur wordt in Zwolle het koffiezetapparaat aangezet.

Een uur later zijn de koffers leeg, de bestellingen gesorteerd en heb ik de werkkleding aangetrokken. Marion gaat de was en boodschappen doen en ik ga bij een vriend wat laswerk verrichten. Hebben we allebei wat te doen totdat we de veestapel weer op kunnen halen.
En er moet nog een verslag gemaakt worden. De foto’s komen ook deze week nog.

Het was weer een geweldige vakantie met nog beter weer. Alle dagen rond de dertig graden, en strakblauwe lucht zonder ook maar één spatje regen. Die kenden we nog niet. Al onze boodschappen in twee dagen in huis, en de bestellingen ook op tijd bezorgd. Ook nieuw.
En de “vergeten” slippers zijn ook weer boven water. Die zaten dus in de tas die eigenlijk weggegooid had zullen worden. Die mogen dus volgende keer weer gewoon mee.
En de volgende keer is al weer over 4 maand en 8 dagen. Wat een straf \\:D/\\:D/

Dan ga ik ook weer verslagen, dus bereidt U maar vast voor. Tot de volgende keer.

Ik heb weer genoten van het verslag Gerrit! Weer 4 maanden en 8 dagen wachten tot ik weer verder kan lezen ;)
Welcome Home !

Was weer leuk om mee te genieten ! Jullie genieten elke keer weer zo, geweldig om te lezen en mee te kijken naar de foto's ;)

Hallo Gerrit en Marion
Allereerst welkom thuis in ons koude kikkerlandje, dankjewel voor jullie prachtige verslagen.
Wat was het weer heerlijk om jullie belevenissen te mogen lezen, ik wacht vol spanning op de foto's.
Heerlijk dat we over 4 maanden weer kunnen gaan genieten van jullie belevenissen.
Ik kijk daar al weer naar uit, nogmaals dank voor de prachtige verhalen.
grtjes Mineke

Mooi verslag weer Gerrit. Het is net of we erbij waren, bedankt. Wij gaan al over 2 maanden en 2 dagen \\:D/\\:D/, maar dan naar New York!

Theo

Tot de volgende keer want ook dan zal ik het reisverslag weer gaan volgen.

Geweldig verslag weer! Wij mogen nog een weekje, en vertrekken zondag weer huiswaarts.

Was weer een superleuk verslag Gerrit heb weer genoten

Gelukkig hebben we de foto's nog :lol:
http://www.dilligaf.nl/btf2010/index.html

Ik heb net jullie foto's bekeken, echt supergaaf, jullie hebben het fantastisch gehad
daar in Florida. Dank jullie wel dat we mee mochten genieten.
grtjes Mineke

Heel leuk dat we jullie weer mochten volgen. Genoten van jullie reis en weer een beetje meer heimwee. En wat duren 4 maanden dan weer lang ook dan zal ik weer van de partij zijn en jullie avonturen gaan volgen.

Groetjes Marita