Afdrukvoorbeeld
Het kan ook aan je eigen interpretatie van de situatie liggen.
Vorig jaar heb ik me van binnen op zitten vreten over mijn dochter die maar niet wilde luisteren en naar mijn idee erg vervelend was.
Aan het einde van de vlucht zegt de mevrouw naast mij: mevrouw, mag ik u complimenteren hoe voorbeeldig uw dochter zich gedragen heeft tijdens de vlucht:roll:=D>
Maar vervelend zijn kan naar de passagiers direct naast je dochter zijn maar ook tegen andere die om je heen zitten. In het eerste geval ben je dan als familielid degene die het merkt terwijl de rest er omheen geen last heeft.
En het belangrijkste is dan toch ook dat de "vreemde" medereizigers geen last van haar hebben gehad.
Toen onze oudste 22 maanden was, zijn we naar het Dominicaanse Republiek gevlogen, volgens mij zo'n goeie 12 uur.
Hij was een lekker rustig kind en wij hebben hem ook uren om de beurt op schoot gehouden en ook als ie sliep, op een zitplaats gelegd naast ons die over was.
Je kan hier bij het inchecken naar vragen, met een beetje geluk komt er dan ook niemand naast je zitten.
Af en toe een beetje wandelen....
Bij ons tweede kindje naar Mexico was het iets minder rustig, aangezien die nogal beweeglijk is. We hebben veel met hem moeten lopen, hij zat nl. niet echt stil en raakte snel verveeld.
Ik vind dan ook dat het heel erg per kind verschilt en als je met z'n tweeen om de beurt loopt of iets dergelijks, valt het wel mee. (lang leve de middagdut!)
Huilen hebben ze bij mij nooit gedaan (ik gaf ze gewoon hun zit ;-) , ook hadden ze nooit echt last van de oortjes.
Als mijn oren dicht gaat zitten, blaas ik mn oren open met mn neus dicht, of ga ik slikken.
Ik ga nu maar gekke bekken met ze trekken, kijken of het helpt!
Ze zijn nu bijna 7 en 3 jaar....
We zijn trouwens ook bij Zestienhoven naar opstijgende en landende vliegtuigen gaan kijken om ze voor te bereiden, vonden ze erg spannend.
Een veroordeling als deze lijkt mij niet bepaald gepast in deze?? Iedereen heeft zijn/haar eigen ideeën over opvoeden en zo heeft u dat ook Tinkerbell. Ik kan zeggen dat ik een vrije opvoeding heb genoten maar ik heel goed wist/weet;) wat wel en niet kan!Citaat:
Oorspronkelijk geplaatst door Tinkerbell
Het is toch een klein beetje geven en nemen in zo'n vliegtuig, en ik denk dat de ouders er zelf al druk genoeg mee zijn als ik dit topique zo lees..
live and let live!!
En anders is er altijd nog zo'n geweldige noice canceling headphone [-o<
Of plezier. #-oCitaat:
Oorspronkelijk geplaatst door Njit
Mijn zoon zit graag te DS'en en er zijn altijd andere kids die meekijken, meespelen of meeleven. Erg leuk. En tussendoor loopt 'ie af en toe door het gangpad, zoals zoveel anderen, kids en volwassenen. Dat lopen zouden trouwens meer mensen vaker kunnen doen, is ook beter voor de bloeddoorstroming. En na dat rondlopen proberen te gaan zitten zonder met het volle gewicht te steunen op de leuning van de stoel ervoor ....
Ach, of het nou kids zijn of volwassenen, iedereen gaat weer op zijn eigen unieke manier om met de situatie in een vliegtuig. En ergeren .... dat is iets wat je zelf doet: je ergert je of laat je ergeren. Ik besteedt mijn energie liever aan positieve(re) zaken, de vlucht is zo weer voorbij.
We zijn altijd ZEER STRENGE ouders geweest Omdat we varen en ik altijd een oog buiten had liggen . Ons kind heeft op het internaat gezeten en ik heb me altijd verwondert over het eeuwige gejank,gedram en gedreis van de "walkinderen".Citaat:
Oorspronkelijk geplaatst door hzengerink
Totaal niet zelfstandig en altijd "helicopter parents" die vooraan stonden op school om te klagen als hun vrij opgevoede monstertjes weer eens in de problemen kwamen.
Nogmaals zolang ons kind in ons huis woonde waren wij de baas en vrije opvoeding? Tja we hebben ze zien liggen. Stijfbezopen midden op de weg als we om 5 uur richting schip reden.
Als ik "strenge moeder"om drie uur 's nachts mijn zoon en zijn vrienden op ging halen aan de disco en de "vrij" opgevoede meisjes alleen met de fiets naar huis zag gaan in weer en wind dan was ik altijd godsdankbaar dat ik mijn kind veilig achterin had zitten.
Voor ons betekende vrij opvoeden altijd maar gokken dat het goed ging en vooral zo weinig mogelijk aandacht en moeite besteden aan je kind.
Het is zeker niet nemen en geven in een vliegtuig. Iedereen moet er voor zorgen dat hij geen overlast hoe dan ook veroorzaakt voor een ander. Wij zetten zelfs onze stoelen niet in de slaapstand omdat we dit als belasting voor onze achterburen ervaren.
Tja en dat "wandelen'" in een vliegtuig? We zitten altijd op stoelen waar niemand voor ons zit. Wel is er een tv scherm aan de wand bevestigd. Tientallen keren per vlucht zie je dan wandelaars die rek en srtek oefeningen gaan doen recht voor het scherm of mensen die "toevallig"daar staan en dan in de business class naar het toilet willen en die zonder uitzondering teruggestuurd worden.\\:D/
Helemaal mee eens!Citaat:
Oorspronkelijk geplaatst door Michael66
Als bij b.v. het opstijgen een kind gaat huilen, denk ik ook niet meteen 'wat een etter' (of erger), ik denk dan gelijk dat zo'n kind misschien wel last van z'n oortjes heeft en leef mee....
Als je al gaat zitten met een negatief beeld van kleine kinderen aan boord, zal je de gehele vlucht irritatie voelen en dat ligt dan niet zo zeer aan de kinderen maar aan jezelf.
Er zijn natuurlijk uitzonderingen (als zo'n kleintje een uur achter elkaar zou huilen, zou ik ook gek worden en denken DOE ER WAT AAN!), maar ik vind dat je als ouders zijnde je eigen kinderen heel goed in de gaten moet houden en corrigeren indien nodig. (altijd trouwens)
De DS gaat voor het eerst mee trouwens en ik hoop dat ze er een flink aantal uren zoet door zijn....
Wij hebben 4 kinderen en krijgen zeer regelmatig complimenten van mensen die vinden dat onze kids zich perfect gedragen. En NEE bij ons geen strenge opvoeding omdat wij daar absoluut niet in geloven. Dus niet alle walkinderen zijn etters en bovendien door ons zelf opgevoed ;-)Citaat:
Oorspronkelijk geplaatst door Tinkerbell
On topic
Op het moment dat je het vliegtuig in stapt is de vakantie begonnen, en met een positieve instelling zal je veel minder "last" hebben van kinderen die zich anders gedragen dan jij het graag gezien zou hebben. Wanneer er een klein "etterbakje" naast je zit en je er even contact mee maakt blijkt het vaak gewoon een leuk kind te zijn die zich verveeld of wat aandacht nodig heeft. Ik denk dus dat het de instelling van mensen zelf is die er voor zorgt dat iemand zich vreselijk zal ergeren aan een kind. Laat die kinderen lekker rondlopen in het vliegtuig en willen ze even huilen.... ze stoppen vanzelf weer. (of niet :-) )
Ga je met een peuter/kleuter voor de eerste maal vliegen maak je dan vooral vooraf geen zorgen. Doe je dit wel dan zal je kind daarop reageren zorg gewoon voor wat afleiding kleurtjes spelletjes een snoepje, en wil je kind even huilen, lekker laten huilen doen ze thuis toch ook wel eens...en rij vooraf een keer naar schiphol, grote kans dat je kind zich dan ook "verheugd" op de vliegreis....
En inderdaad zet je kind liever niet naast een vreemde maar ga er zelf tussen zitten tenzij het een kind is,....
Ik heb toch liever geen "lekker rondlopende" kinderen als ik net probeer een beetje te slapen. Vaak krijg je dan net even een duwtje en ben je weer wakker. Kinderen die met hun ouders een rondje lopen om even de benen te strekken heb ik geen enkele moeite mee, maar wel met spelende kinderen in het gangpad. Dat vindt ik echt niet kunnen. Huilen heb ik minder moeite mee, want daar kun je als ouder vaak niet veel tegen doen. Kinderen huilen vaak ook uit vermoeidheid en verzetten zich dan tegen de slaap omdat alles erg interressant is in het vliegtuig. Veel nieuwe indrukken te verwerken.Citaat:
Oorspronkelijk geplaatst door angelique100
Ik vind zelf dat mijn kinderen niet streng worden opgevoed ( zij denken daar anders over :-\" ) Zij mogen heel veel, maar zij weten wel dat het absoluut niet de bedoeling is dat anderen 'last' van ze hebben. Dus rondlopen etc, allemaal prima, maar wel blijven nadenken wat je doet. En als hun knieen in de stoel van de voorstoel gaan, dan verzoek ik ze vriendelijk hun benen naar beneden te halen.Ik weet niet of het te maken heeft met wel of niet streng opvoeden, meer het bijbrengen van bepaalde fatsoensnormen.