[Reisverslag] Joris: Florida, 26 dec 2010 t/m 10 jan 2011

Bij deze ons verslag van onze geweldige reis naar/door Florida! Het verslag is in eerste instantie geschreven voor familie en vrienden maar ik wil het jullie niet onthouden. In het origineel stonden een aantal foto's maar die heb ik helaas niet mee kunnen kopieren. Misschien dat ik me daar nog eens op moet storten maar ik ga nu naar bed om m'n jetlag te verwerken ;-(
Laat gerust weten wat je er van vindt en als er vragen zijn hoor ik het graag.

Dag 1, 26-dec-2010
Na een lange lange reis zijn we aangekomen in Miami. Waar we zondagochtend om 7 uur nog maar 50 km/u konden rijden onderweg naar schiphol ivm gladheid rijden we nu met een dikke vette Dodge Charger onder de palmbomen door!!
De vlucht van Schiphol naar Washington DC verliep voorspoedig, allemaal netjes op tijd, goed eten en drinken aan boord maar wel een lange zit, 8 en half uur. Aangekomen op DC moesten we in de rij gaan staan voor de douane om vingerafdrukken en foto's te laten maken, een strenge douanier vroeg nog een paar strikvragen maar we wisten alle antwoorden en mochten door.
De vlucht naar Miami had wel een dik uur vertraging en dus hebben we wat rondgehangen en nog maar wat te drinken gehaald. Nadat we vertrokken vanaf de terminal moesten ze eerst het viegtuig de-icen, maar toen sliep ik al :-)
Netjes geland op Miami waar we een grandioos uitzicht hadden over een inmens grote stad vol met lampjes en reclames enz. Prachtig! Op Miami hebben we een auto gehuurd, die hadden we al besproken in Nederland maar we kregen een mooi upgrade aanbod. Voor 10 dollar per dag extra mochten we in plaats van een Toyota Corolla nu een Dodge Charger V6 met oneindig veel pk's besturen.Volgens Bianca was dat nou niet echt nodig maar de mevrouw achter de balie en ik hebben haar toch kunnen overtuigen!
We hadden ons eerste hotel vlakbij het vliegveld geboekt en dat was maar goed ook want inmiddels was het 6 uur 's ochtends Nederlandse tijd en dus zijn we bijna het klokje rond aan het reizen geweest.

Dag 2, 27-dec-2010
Na een heerlijke nacht slapen werden we mooi op tijd wakker van de zon. Wat een heerlijk bedje van 4x3 meter! Na een opfrissessie onder de douche zijn we beneden gaan ontbijten en dat was even wennen natuurlijk. Keuze uit eieren met spek, worst, friet, ham, boterbiscuit, pannenkoeken enz. De serveerster vroeg hoe Bianca haar eieren wilde, waarop ze met een stalen gezicht “raw” antwoordde! Ik heb nog nooit een negerin wit zien wegtrekken maar Bianca bedoelde met hele dooiers, hahaha.
Hierna zijn we gaan uitchecken en hebben we de koffers in de riante kofferbak van onze Dodge Charger 3,5 liter V6 met 250 pk geladen die bij daglicht bronskleurig bleek te zijn. Wat een heerlijke auto, jullie kennen het oude model nog wel van de Dukes of Hazard, al was hij daar oranje gekleurd. The General Lee! Onze rit ging vandaag naar Fort Lauderdale, het Venetië van Amerika. Een mooie rit er naartoe en Bianca had niet genoeg oh’s en ah’s als er een brug, wolkenkrabber, reclamebord, grote truck of zeezicht was. Allemaal erg mooi om te zien en net als in de film.
In Fort Lauderdale hebben we een watertaxi genomen die ons langs de tuinen van riante villa’s voer, allerlei bekenden hebben daar een optrekje. Niet normaal zoals die huizen er uit zien.
Tegenwoordig zijn het ook vooral advocaten en plastische chirurgen die de villa’s kunnen betalen en het viel ons op dat er erg veel te koop staat. De Amerikanen vinden het kanalensysteem wat ze rechttoe rechtaan hebben gegraven geweldig en ze zouden dan ook willen dat er in Italië voortaan over het Fort Lauderdale van Europa gesproken wordt….
Op de terugweg zijn we nog door een stadje gereden wat geheel in Western stijl is gebouwd, dat was ook wel leuk om te zien. Vervolgens zijn we in Miami gaan inchecken in het hotel Ocean Reef Hotel, dat is gelegen aan Collins Avenue vlak bij Ocean Drive midden in het Art Deco district en 1 blok van de oceaan. Er was natuurlijk geen parkeerplek te vinden maar gelukkig had het hotel een Mexicaantje ingehuurd die voor de General wel een plekje wist, ik vond het wel lastig om de sleutel af te geven maar hij zou er goed op passen. We hebben eigenlijk heel de avond rondgewandeld en lekker gegeten op het terras bij een erg drukke Italiaan die nog echt rond liep met Parmezaanse kaas en ons een heerlijk maaltijd voorschotelde. Na het wandelen naar bed. Ik heb in bed nog wel even een American football wedstrijd gekeken.

Dag 3, 28-dec-2010
Ook in het Ocean Reef Hotel hebben we heerlijk geslapen en ’s ochtends lekker pannenkoeken met stroop op in een klein zaakje vlakbij het hotel. Nadat ze onze auto weer tevoorschijn hadden getoverd zijn we vandaag richting Key Largo gaan sturen. Onderweg kwamen we een grote Outlet Mall tegen. Hier verkopen ze allerlei merkkleding voor zachte prijsjes. Ik heb er nieuwe Nike’s gekocht en nog wat loopkleding. Verder hebben we wat rondgekeken en prijzen vergeleken. Levi’s 501 voor 30$ en Nike schoenen voor 20$ enz enz. Maar de grote inkoop komt nog wel als we in de buurt van Orlando zijn.
Onderweg hebben we nog bij een Taco-Bell gegeten en ons verbaasd over de enorme porties die er door de Amerikanen worden weggewerkt. Toen ik 20 jaar geleden in Amerika was vond ik het eten bij Taco Bell echt super lekker en het is eigenlijk helemaal niet veranderd.
Toen we in de buurt van Key Largo kwamen begon Highway number 1, een weg die met 42 bruggen eilandjes verbindt over 126 mijl en die wij helemaal gaan uitrijden om oud en nieuw te vieren op het meest zuidelijke puntje van de VS. In de middag hebben we John Pennekamp Coral Reef State Park bezocht. Een natuurpark dat zich vooral onderwater bevindt. Daar hebben we een boottocht gereserveerd voor morgen om het koraalrif te bekijken. Op het park nog een stuk gewandeld door een stuk mangrove bos en hierna ons hotel opgezocht. Gilbert’s Resort heet het, niet heel luxe maar alles zit erop en eraan, zij het in een ietwat vervallen staat. Misschien zijn we wat verwend inmiddels? De avond hebben we op het resort doorgebracht met een goede maaltijd, Budweiser en 40 dronken karaoke cowboys. Daarna op de hotelkamer nog een wedstrijd American Football gekeken en lekker gaan slapen.

Dag 4, 29-dec-2010
Vandaag rustig opgestaan, niet zo lekker geslapen en half koud gedoucht. Snel in de General gestapt en bij een breakfast restaurant eens stevig ontbeten. Zo’n restaurant zit gewoon stampvol ‘s ochtends en je kan er voor weinig geld een flinke bodem leggen, onbeperkt koffie drinken en je vergapen aan “hele grote families”. Toen zijn we weer naar het park van John Pennekamp gereden en hebben we onze kaartjes opgehaald, het is een populaire boottocht en je moet er dus ondanks de reservering 2 uur van tevoren al zijn anders zijn je kaartjes alsnog weg. Nadat we een paar uurtjes hebben gelummeld op een bankje aan het strand, leuke vogeltjes hebben bekeken en ik Bianca op de foto heb gezet met een leuk bordje (ze had in eerste instantie niets in de gaten) mochten we de boot op.
Eerst een heel stuk door mangroves en vervolgens full speed de zee op. De boot was een flinke catamaran en hij liep met een gangetje van zo’n 40 km/u mooi over de golven heen. In beide rompen van de boot zaten glazen bodems en zo konden we eenmaal boven het rif prachtig bekijken wat er allemaal rondzwom. Helaas waren het allemaal vissen met Engelse namen maar een aantal kwamen me toch bekend voor. We hebben verschillende snappers gezien, allerlei kleurige visjes met blauw, geel, oranje, rood enz. Op een gegeven moment kwam er een stingray voorbij, volgens mij is dat een pijlstaartrog maar dat zoek ik nog wel eens op. Wij zaten aan bakboord en hebben helaas geen schildpad gezien, de mensen aan stuurboord wel 3. Maar volgens mij hadden ze met z’n allen afgesproken dat ze dat zouden zeggen. Na zo’n 2 en half uur op de boot te hebben gezeten konden we genieten van een mooie zonsondergang en konden we weer aan land. Onderweg naar het resort hebben we bij een Mexicaans wegrestaurantje gegeten en dat was echt heerlijk! Bianca vroeg of de geserveerde saus heet was en de serveerster adviseerde ons even te wachten tot we onze drankjes hadden. Nadat we onze Corona binnen handbereik hadden zijn we de saus maar eens gaan proberen….. NONDEJU wat was dat heet!! Dus moest er snel nog een Corona worden besteld. De aankomende 2 jaar zijn we denk ik niet meer verkouden!
Na de maaltijd naar het hotel en mooi op tijd naar bed, heel de dag wind om je kop maakt behoorlijk moe. Ik heb in bed nog wel even een American football wedstrijd gekeken.

Dag 5, 30 dec-2010
Vroeg opgestaan, spullen gepakt en in de auto geladen. Last van m’n rug van een matrasplank met uitstekende veren enz. Sleutel afgegeven en rijden maar. Vandaag staat dus Highway number 1 op de agenda. Rustig met 45 mijl per uur, een inhaalverbod op de hele weg en iedereen die zich daar aan houdt. Na een uurtje gestopt op een eilandje bij Islamorada om te ontbijten, veel en vet, weinig vitamines en onbeperkt koffie! Daarna maar snel in de auto om een eindje verder Long Key State Park te bezoeken. Hier is een prachtige wandeling van een uurtje stappen door verschillende soorten natuur langs de oceaan en door mangroves. Onder weg kwamen we een aantal kampeerplaatsen tegen, mooie houten vlonders met een afdak en haken voor je hangmat. Prachtig gesitueerd aan de oceaan met een schitterend uitzicht!
Lekker gewandeld daar en vervolgens weer in de General. Onze volgende stop was bij 7 mile bridge, een brug die zijn naam eer aan doet want hij is precies 7 mijl lang, zo’n goede 10 kilometer! De brug is na 1935 helemaal vernieuwd nadat hij door een orkaan was verwoest. Gedeeltes van de oude brug staan er nog en daar kun je over wandelen, fietsen en vissen. Op het eiland Marathon wat boodschappen gedaan en een echte Liquor Store bezocht, een slijterij met flessen drank van minimaal 2 liter en alles pas beschikbaar als je 21 jaar bent. Ondanks mijn jeugdige uiterlijk hoefde ik me niet te legitimeren. Op Big Pine Key misten we een afslag naar een speciaal reservaat waar een apart soort hertjes te zien zijn, uniek in de wereld en alleen nog op dit kleine eilandje te zien, de maximum snelheid op het eilandje is 40 km/uur om te voorkomen dat je zo’n hert plat rijdt. Afijn, toen ik probeerde te keren kwamen we in een woonwijkje terecht waar ik even rond wilde rijden (keren is lastig met zo’n grote auto). Toen we door de wijk aan het cruisen waren troffen we in het wild al zo’n hert aan, het beestje meteen maar vast gelegd op de gevoelige plaat en rustig verder gereden. Toen we zo 3 herten hadden ontmoet vonden we het best en zijn we verder gereden naar Key West. Key West was vandaag onze eindbestemming, het is ook het einde van de USA want hier stopt de weg gewoon. We hebben snel ingecheckt in het luxe hotel, als je 640$ voor 2 nachtjes durft te vragen verwacht je toch ook wel iets natuurlijk. Nou het hotel mag er zijn! http://www.keyambassador.com/.
In de avond hebben het centrum van Key West bezocht, een hyper toeristisch gebeuren waar een heel relaxte sfeer hangt. Van vroeger uit was het een soort vrijstaat waar men leefde van hetgeen schepen bij zich hadden. Men lokte de schepen met valse vuurtorens en kampvuren de stranden op en gingen dan de bemanning aan land helpen om hen vervolgens te beroven. Op Key West staat een soort grenspaal dat het meest zuidelijk puntje van de US aangeeft, we moesten even in de rij staan maar toen konden we er mee op de foto. Daarna zijn we naar Mallory Square geslenterd door talloze straatjes en langs schitterende huizen. Op Mallory Square wordt elke avond de zonsondergang gevierd en er zijn dan een heleboel straatartiesten die optreden. Vuurspuwers, boeienkoningen, jongleurs, clowns enz. We hebben en er een mooi optreden gezien en zijn toen gaan eten bij Cheeseburger World, een giga cheeseburger met blauwschimmelkaas en Bianca een Cheeseburger Hawaii met ananas en Teriyakisaus. We hebben een zeilreisje geboekt voor morgen met een snorkel- en kayaksessie er in. Netjes op tijd naar bed want we moeten al om half 7 op! In bed nog naar een footballwedsrijd gekeken en een historische damesbasketball wedstrijd. De dames van de universiteit van Connecticut verloren voor het eerst in 90 wedstrijden!

Dag 6, 31 dec-2010 (oudjaarsdag)
Oei, een wekker op vakantie! Heerlijk geslapen in riante bedden met 4 kussens per persoon. In het hotel ontbeten en vervolgens naar de jachthaven. De auto geparkeerd voor 26$ voor 5 uur en ingescheept. Een mooie tweemaster van 12 meter, prachtig weer, een zacht briesje en 4 leuke gastheren. Nadat we de haven uit waren gevaren werden de zeilen gehesen en voeren we in zo’n anderhalf uur naar Donkey-Key, een mangrove eiland voor de kust. Ooit was er een schip gestrand dat ezels aan boord had om op een ander eiland te werken en de ezeltjes hebben een paar benauwde uurtjes gehad maar zijn uiteindelijk wel gered. Toen we voor anker lagen konden we te water, het was behoorlijk fris, maar met wetsuit aan was het goed te doen. Althans, voor 1 uurtje vond Bianca, want ze was helemaal verkleumd en was onderwater aan het klappertanden. Tijdens de zwemtocht zagen we verschillende vissen, krabben, een groen paling, rare stekelbeesten en een zeester. We hebben een onderwater camera gekocht maar of die foto’s lukken is natuurlijk maar de vraag. Nadat we opgedroogd waren en lekker een paar Yuengling-biertjes op hadden, Amerika’s oudste bier, zijn we met kayaks rond het eiland gepeddeld. Toen het erg ondiep werd zagen we een kleine haai en een baracuda, erg leuk! Halverwege troffen we een pelikaan met een grote vishaak door z’n nek en visdraad om z’n vleugel. Met een paar kayakkers hebben we het beest ingesloten en onze gids heeft hem vervolgens aan boord genomen en op de zeilboot in een krat gedaan om hem aan land af te geven aan de dierenambulance. Nadat we veilig en wel weer aan land waren hebben we bij Hog’s Breathe saloon een lekkere Hog’s Dog en een T-shirt gekocht. Hierna zijn we naar het hotel gereden om een paar uurtjes te dutten voordat het nieuwjaarsfeest losbarst!
Na een paar uurtjes te hebben gemeurd en daarna gedoucht te hebben zijn we met de auto naar het centrum gereden, makkelijk kunnen parkeren en een stukje gelopen naar Duval Street. Hier moet het feest gaan beginnen, het was 22u en het was nu al een gekkenhuis. Enorm druk bij alle huizen met balkons en bij een paar grotere cafés. Het is namelijk de sport om vanaf balkon mensen aan het bedelen te krijgen om een soort kralenketting te mogen vangen. Deze zogenaamde “beans” gooien ze van de balkons af en de mensenmenigte moet ze dan opvangen en om de nek dragen. Hoe meer beans hoe beter. De mensen halen rare fratsen uit om de aandacht van de gooiers te trekken. Wellicht dat jullie de beelden kennen van Mardi Grass waar dit ook gebeurt. Dames flashen hun boops en mannen maken rare dansjes. Wij stonden dit van een afstandje aan te kijken tot er een ketting onze kant op kwam die ik mooi wist te vangen. Met 1 ketting tel je niet mee dus na een paar biertjes stortte ik me ook volledig op het vangen. Nu ben ik iets langer dan de gemiddelde Amerikaan en vrij bedreven geworden in het afvangen van andermans kettingen. Uiteindelijk hebben we er 20 gescoord en dan tel je al behoorlijk mee in Key West. We hebben vervolgens Duval Street op en neer geschuifeld en links en rechts wat rondgekeken. Bij de grotere cafés was het erg druk en er was een travestietenshow bij bar Bourbon Street, een gillende neger op het dak bij bar Sloppy Joe’s en een hoop mensen op andere balkons die champagnelurkend 1 januari afwachten. Om kwart voor twaalf zijn we weer bij Bourbon Street aanbeland alwaar ze om 24u een Dragqueen in een grote rode schoen van het dak lieten zakken om het nieuwe jaar in te luiden!? Hiep hiep hoera, live op CNN en alles jonguh!! Wat een dolle boel was dat, compleet gekkenhuis. Vandaag een hoop ge-smst en gemaild met verschillende familieleden die verspreid zitten over 4 continenten. Betty, Arian en Job en z’n gezin in Kenia, Joost in Australie, Berry in Noorwegen en de rest gewoon thuis.

Dag 7, 1 januari 2011
Vandaag een transportdag, doel is het bijwonen van een basketball wedstrijd van Miami Heat. Maar daarvoor moeten we die hele rits Keys weer doorkruisen met al die mooie strandjes, baaitjes, bruggen en uitzichten. Eerst een beetje uitgeslapen natuurlijk en goed ontbeten in het hotel. Het is prachtig weer vandaag dus daar boffen we maar weer even mee, niks geen gladheid, ruiten krabben en strooiauto’s hier! Onderweg naar Miami hebben we Bahia Honda State Park bezocht, een klein parkje met een vlinderloze vlindertuin een oud stuk brug en een strand. Niet veel bijzonders op een grote leguaan na die in een boom zat en even de tijd nam om op de foto te gaan. Later hebben we in de buurt van Key Largo nog een nest van 1 of andere roofvogelachtige op de foto gezet vanaf de oprit van een brug, we hadden het beest al eerder zien zitten maar er nog geen foto van kunnen nemen. De middelste foto is gewoon een mooi blauw plaatje met oceaan en lucht. In de Outlet Mall zijn we nog een keer gestopt en hebben we stevig ingeslagen bij de Levi’s store, totaal 6 spijkerbroeken, 2 T-shirts en 1 overhemd voor krap 200$. Een koopje.
Nadat we ingecheckt waren bij ons hotel zijn we op de bonnefooi een Taco Bell gaan zoeken, dat was behoorlijk lastig, maar na 20 km gereden te hebben bleek er, nadat de gps was ingesteld, 1 recht tegenover het hotel te zitten! Afijn, daar lekker taco’s op en daarna richting de American Airlines Arena gereden voor de big match. Miami Heat tegen Golden State Warriors.
Miami Heat heeft een aantal zeer grote spelers gekocht afgelopen tijd en speelden ondanks de 3 sterspelers niet altijd even goed. Ze begonnen het seizoen beroerd maar in december hebben ze 15 keer gewonnen en slechts 1 keer verloren dus het gaat al een stuk beter. De grootste ster is LeBron James oftewel “King James” een van de meest getalenteerde spelers van dit moment. Hij scoorde op z’n 18e al een contract met Nike van 100 miljoen dollar!! We waren blijkbaar mooi op tijd want we konden op 2 minuten lopen van het stadion parkeren op een privéterrein voor 20$. Aan de overkant van de straat, op 1 minuut lopen koste parkeren 40$ en die parkeerplaats stond eerder vol dan de onze. Bij het stadion in de rij gaan staan, ik vond het nog even spannend want ik had de kaartjes al 2 a 3 maanden geleden besteld en mijn creditcard zou ons toegangsbewijs zijn. Toen we aan de beurt waren gaf ik mijn mastercard aan een mevrouw die hem door een apparaatje haalde en de machine printte in een seconde twee kaartjes uit! Mooi systeem dus! Hierna hebben we in de inmens grote fanshop een petje en een shirt gekocht zodat we er echt bij hoorden. Via een vernuftig roltrappen systeem bereikten we in een poep en een scheet onze tribune op de 3e verdieping en namen we plaats op de 1e rij, stoel 1 en 2. Het stadion bleef lang leeg, pas 10 minuten na het begin van de wedstrijd zat het echt lekker vol. Die Yanks stonden nog te vreten natuurlijk….
Miami Heat begin erbarmelijk slecht, op een gegeven moment stonden ze zelfs 20 punten achter! Het mocht de pret niet drukken, bij elke time out, na elk kwart en in de rust waren er geweldige shows van de Heat Girls, een grote Marching Band en mooie filmpjes op de grote videoschermen. 1 groot spektakel!! De grootste schreeuwer van het hele stadion was trouwens de kaartjesknipster van ons vak! Na rust zette Heat orde op zaken en de einduitslag was 114-107. Maar toen waren de meeste toeschouwers al weer 10 minuten vertrokken! Bianca en ik vonden het allebei geweldig om mee te maken.

Dag 8, 2 jan-2011
Na het ontbijt in het hotel stond vandaag de Tamiami Trail op de route, een weg die dwars door de Everglades loopt. Langs deze weg liggen diverse State Parks met allerlei activiteiten die met het 6000 vierkante km grote moeras te maken hebben. Wij hadden van tevoren gekozen voor een fietstocht en ik wilde graag een airboattocht doen. Na een tijdje gereden te hebben kwamen we uit bij Shark Valley State Park. Blijkbaar hadden meer mensen het idee te gaan fietsen want het was afgeladen vol, er was geen plek meer op de parking en dus stonden we gewoon langs de weg geparkeerd. Er bleek een wachtlijst te zijn voor de huurfietsen, daarom zijn we maar een stuk van de route gaan lopen. Je struikelt er bijna over de krokodillen en schildpadden, super mooi om te zien. Gewoon in het wild sta je soms op een meter of 2 van zo’n beest als je ergens de hoek om komt in het bos. De krokodillen eten geen mensen maar je moet ze wel met rust laten anders kunnen ze wel eens lelijk doen. 1 krokodil vond blijkbaar dat ik iets te dichtbij stond en liet dat blijken door een diepe brom te laten horen, toen ik spontaan een stapje achteruit deed vond hij het wel weer in orde, geloof ik. Als je een beetje oog hebt voor die beesten zie je ze echt links en rechts liggen, hele grote en hele kleintjes, schildpadden, erg veel verschillende vogels en vissen. Gewoon in het wild!!
Toen we genoeg reptielen hadden gefotografeerd zijn we naar de auto gelopen. Aan de overkant van de straat waar we geparkeerd stonden begint toevallig een indianen reservaat en daar hebben ze een restaurant en airboat stationnetje. We hebben dus eerst lekker geluncht bij de Miccosukee indianen en daarna hebben we een kaartje gekocht voor de airboat. Een airboat is een door een propeller aangedreven aluminiumboot waarmee ze sturen door de lucht achter de fan te sturen met een soort roerflappen. We moesten even 10 minuten wachten of er nog meer mensen kwamen dus ik had mooi even tijd om de techniek te ontleden. Er kwamen geen andere mensen bij dus hadden we een privé rondvaart. Het is erg apart om met een boot door/over gras en riet te varen met 60 km/u, erg gaaf om mee te maken! Ik zou het met een boot met een schroef niet aan moeten denken! Halverwege de tocht konden we een bezoekje brengen aan een oude indianen nederzetting waar tot 1983 nog indianen hebben gewoond. Daarna volgde de terugweg langs een nog ouder indianendorpje en het wrak van een van de 1e airboats. Van Carlos de piloot mocht ik nog even in de stoel gaan zitten om zo door Bianca op de foto gezet te worden, helaas zat zelf een stukje varen er niet in.
Nadat we getankt hadden bij de indianen, toch een soort van ontwikkelingshulp, zijn we verder gereden. Met die indianen hoeven we overigens geen medelijden te hebben, ze bezitten tegenwoordig grote casino’s en enorme winkelketens. Ik had een mooie route ontdekt op de kaart. Het was de scenic-route, stond op de kaart. Nou er was inderdaad genoeg te zien, links en rechts van de weg lagen de krokodillen te zonnen en de vogels lieten zich rustig fotograferen. Op een gegeven moment werd de weg wat slechter, later nog slechter en op een gegeven moment was het bijna niet meer te doen. In mijn achteruitkijkspiegel zag ik een man met de motor onderuit gaan. Toen hij begon te zwaaien ben ik even gaan kijken of alles in orde was, maar hij wilde alleen hulp om de Harley overeind te zetten. Ik vroeg nog of het een speciale off-de-road Harley was maar dat vond ie niet zo grappig geloof ik. Later viel hij nog een keer en toen we aan de praat raakten kwam er een dikke pickup truck langs die vertelde dat we nu ongeveer op 1/3e van de weg waren en dat het alleen maar slechter zou worden. Aangezien we inmiddels met de deuren bijna door de modder reden zijn de Harley man en wij omgedraaid. Wat een kuilen zaten er in de weg!
Toen we weer op de normale weg zaten hebben we nog een State Park bezocht waar ze een houten brug (boardwalk) door het moeras hebben lopen van ongeveer een kilometer lang. Hier kun je als je geluk hebt de Florida Black Bear tegen komen, een half uur voor ons was er nog 1 gespot die ook van het pad gebruik maakte! Deze beren zijn ongevaarlijk en eten alleen besjes en een enkele keer een klein stuk wild. Van aanvallen op mensen is tot nu toe geen sprake geweest. Wij zagen 2 parende uilen wat volgens een vaste bezoeker echt heel erg bijzonder was, we hebben de foto’s! Helaas geen beren voor ons, wel nog een paar eekhoorns.
Ons bed staat vandaag in Naples aan de Golf van Mexico, een bolwerk van golf resorts en enorme villa’s, rijke mensen van over de hele wereld en hele dure winkels. We hebben, nadat we een duik in het (privé)zwembad hadden genomen, lekker rondgereden door de villawijken, de beroemde pier opgelopen en pizza gehaald bij de Pizzahut. En hierna lekker naar bed om nog even een football wedstrijd te kijken.

Dag 9, 3 jan-2011
Vandaag is het de eer aan mij (Bianca) om deze wederom geweldige dag samen te vatten.
We waren rond 09:00 uur wakker en kwamen er tot onze schrik achter dat we maar tot 09:30 uur konden ontbijten. Snel gedoucht en aangekleed en op naar de eetzaal. Het betrof een warm buffet met o.a. roerei, hamburgers en pasteitjes met ragout. Niet te zwaar getafeld gingen we richting Fort Myers. De ochtend begon bewolkt, volgens mij had het ’s nachts geregend. Vergeleken met gisteren waren de huizen onderweg niet gigantisch groot, maar we hebben toch weer aardige ideetjes opgedaan voor onze (droom)vakantiewoning……heerlijk om zo onderweg te dagdromen. Het doel van vandaag was wederom een bezoek aan een State Park en wel het Lovers Key State Park. Hier zouden we o.a. dolfijnen en Manetees (zeekoeien) kunnen spotten. Joris sprak zijn wens uit om een Manetee in het wild te zien, waarop ik antwoordde: Ach schat, maar jij bent toch mijn Mannetie…, waarop Joris reageerde met: Dolfijn!! We hadden beiden de slappe lach, dus moesten we wachten tot we weer bijgekomen waren voordat we the wildlife gingen spotten. De trail was een kleine 5 km lang en hadden er 2,5 uur over gedaan (als het aan Joris had gelegen natuurlijk niet). De temperatuur was weer aardig opgelopen richting de 27 graden Celcius en de zon scheen weer volop, dat was weer zweten met de rugzak om.
We vonden het beiden echt de moeite waard, want we hebben een Manetee (foto links) in het echt gezien, weliswaar niet heel duidelijk, maar doordat de zon op het water scheen zag ik heel rustig een donker gestalte naderen. Aan de vin de zien was het er inderdaad één. Daarnaast hebben we nog veel eekhoorns en schitterende vogels gespot. Ook zijn we door een ouder stel uit Ohio leuk op de foto gezet. Wat ons is opgevallen is dat de meeste vogels en eekhoorns te zien waren aan het begin/einde van de trail, zouden ze daar misschien stiekem gevoerd worden?
Op naar het hotel van vandaag: La Quinta Inns&Suites: Nou, de hotels worden alleen maar luxer gedurende de vakantie, jippie! Nu hebben we er een te pakken met pool en spa en een fitnessruimte. Fitness laten we achterwege deze vakantie, maar van een baantje trekken en daarna lekker bubbelen in de hot tub wordt je ook fit! We merken trouwens wel dat de Amerikanen vandaag weer aan het werk zijn geslagen; het is drukker op de weg rond de spits en het hotel is bij lange niet volgeboekt.
We zijn vanavond voor het eerst naar een echte mega supermarkt geweest, de Publix. Joris kijkt natuurlijk na zijn 10 maanden Amerika ervaring nergens meer van op, maar mijn ogen vielen bijna uit de kassen. Gewoon niet normaal zo groot als alle verpakkingen hier zijn en een keuze om gewoon niet goed van te worden. Soms wordt het kiezen je wel gemakkelijk gemaakt, bijvoorbeeld als je gewone toastjes zoekt: die zijn er bijna niet, alleen maar toastjes met de meest afschuwelijke smaak combinaties. Op de terugweg naar het hotel zijn we wezen eten bij Grill & Chill. Op dit moment zitten we op onze hotelkamer, Joris kijkt naar……..American football onder het genot van een biertje en Beef Jerky en ik drink mijn laatste slok bier uit mijn blikje voordat ik een nieuwe open maak en er hier een punt achter zet.

Nog een stukje over het fotografeergedrag van Bianca: Zij zit in de auto met 1 van onze 2 toestellen op schoot, in de aanslag voor als ze wat ziet dat ook maar de kleinste schijn heeft interessant genoeg te zijn voor een foto. Of ik er met 100 km/u langs raas maakt niets uit, ze schiet gewoon 2 a 3 plaatsjes. Of het nu huizen zijn, verkeersborden andere auto’s, reclame borden of krantenbakken, het moet er op. Roofvogels op 1 kilometer afstand zoomt ze tijdens het autorijden helemaal in en dan klikt ze. Als ze ’s avonds terug kijkt staat er vaak alleen maar lucht op. Als we in een State Park lopen, ben ik al 2 keer het pad rond en dan staat Bianca nog bij de eerste krokodil heel stil te klikken in de hoop dat hij 1 oog open doet, zijn poot optilt of zijn staart flapt. Vogeltjes besluipt ze als een volleerd National Geograpic fotograaf op kousenvoeten. Soms wordt ik er schijtziek van. Gisteren stond ik even met een Japanner te praten en zelfs hem was het opgevallen. Op de foto hier rechts stond ik een kwartier te wachten tot ze er aan kwam. Wel toepasselijk dat verkeersbord….. Ik ben meer van het rondkijken en dan sla ik het wel op op de harde schijf. Elke avond moet ik 2 batterijen opladen van allebei de toestellen en inmiddels staan er 1200 foto’s op de laptop van 8 dagen, dat is 150 foto’s per dag! Maar gelukkig zijn er ook een paar gelukt en sommige foto’s zelfs heel erg goed!


Dag 10, 4 jan-2011
Deze ochtend vroeg uit de veren, ontbeten, ingepakt en in de General op pad. Vandaag wilden we Sanibel Island bezoeken, een klein eiland voor de kust van Florida dat te bereiken is met een brug van een kilometer of 5,5. Erg relaxte sfeer en prachtige stranden was ons beloofd. Nou de brug was erg mooi, de stranden erg smal maar wel wit en de sfeer was prima. Eerst een uur gewandeld aan de zuidkant van het eiland in de buurt van de vuurtoren. Hier zwommen de dolfijnen op zo’n 30 meter van het strand, leuk om te zien en lastig te fotograferen. Hierna zijn we via State Park, Ding Darling Wildlife Refuge naar het noorden gereden. Het park viel wat tegen maar we konden toch weer 1 of andere roze lepelaar op onze lijst zetten en we hebben weer een nest gespot van 1 of andere roofvogel. De krokodillen waren niet thuis en pelikanen hebben we genoeg gezien afgelopen dagen. In het noorden van het eiland een beetje gecruist tussen de verschillende resorts door en de luxe villa’s met privéstrand aan de Golf van Mexico. Volgens mij hebben ze hier meer tennisbanen dan huizen!! Gelukkig was er ook nog een stukje strand voor de plebs beschikbaar en daar zijn we dan maar dankbaar gebruik van gaan maken. Ook hier speelden de dolfijnen weer vlak voor de kust en zaten er allerlei grappige vogeltjes. Ik heb lekker liggen slapen in het zonnetje en Bianca ging op schelpenjacht. Nadat ze er 35 foto’s van gemaakt heeft zijn we verder gereden, want we hadden een flinke tocht voor de boeg naar Tampa. Voordat we rond 19:00u op onze bestemming kwamen hebben we eerst nog een 131 meter hoge brug van 9 kilometer lang bereden, de Sunshine Skyway Bridge. Heel apart, je lijkt echt door de lucht te rijden. Zo liggen er van verschillende kanten bruggen naar Tampa toe en dat is een erg mooi gezicht. Vanavond zitten we in hotel met uitzicht over de baai, maar inmiddels is het donker dus we zien er nog niet veel van.
Wel lekker snel internet hier dus ik zal het verslagje, wat inmiddels een aardig boekwerk begint te worden, zo maar eens opsturen. Vanaf morgen zitten we in Orlando en gaan we Disney World bezoeken, Seaworld en nog 1 of 2 parken. Niet heel spannend om over te schrijven, denk ik.

Dag 11, 5 jan-2011
Toen het zonnetje op kwam hadden we dan eindelijk die mooie baai in het vizier, de brug in de verte gaf een mooi plaatje. We hebben lekker gelummeld met opstaan, douchen en uitchecken en rond 11 uur lieten we alle 6 cilinders van de General weer ronken op weg naar Orlando. We zijn eerst nog door downtown Tampa gereden maar daar was niet veel te beleven behalve een stuk of wat wolkenkrabbers en een zeehaven (daarom is die brug zo hoog). Naar Orlando dan maar, een flinke rit van een uurtje of 3. Onderweg een beetje file gehad en dus arriveerden we rond een uur of 3 bij ons hotel. Aangezien we pas om 16u konden inchecken hebben we een super mega outlet mall bezocht, 200 winkels van grote merken die hun spullen daar dumpen en uitverkopen. Handig als je een creditcard hebt joh! In het midden van het winkelcentrum is een foodcourt waar je kan kiezen uit een stuk of 8 fastfood ketens en dat op het middenplein tussen 1000 andere vreetzakken kan gaan zitten opeten. Vandaag hebben we een berg kleren gekocht en schoenen voor Bianca en bij Victoria Secret 10 slippen voor 20$ voor mij Bianca. Verder heb ik nog een mooi horloge gekocht gezien maar dat durfde ik nog niet te kopen. Nadat we het shoppen allebei helemaal beu waren zijn we naar het hotel gereden, het wordt steeds mooier. Dit is meer een appartement, alles is aanwezig. Er staat zelf een wasmachine en een droger in de kast, laten we nou net gisteren voor veel geld een was gedaan hebben in ons vorige hotel!!Verder hebben we de aankomende dagen beschikking over een bubbelbad, een riant bed, 2 televisies, een gigakoelkast en vriezer. En er zit een oven in waar je als je koud hebt zo even in zou gaan kunnen liggen. Afijn, mooi, mooi, mooi. Nadat we alles uit de auto hebben gehaald zijn we naar een 2 straten verderop gelegen amusementsstraat gelopen (Old Town). 2 straten vol met winkeltjes (alweer), allerlei kermisattracties, tandenblekers, handlezers en cafés. In laatstgenoemd etablissement kwamen wij terecht en hebben we lekker een paar bieren op. We raakten aan de praat met een Roemeense vrachtwagenchauffeur die hier nu 5 jaar werkt en al z’n geld in de vliegsport steekt, hij vertelde dat ie overal ter wereld al had geparaglided en hij kon daar leuk over vertellen. Na nog meer bieren was het om 2 uur ’s nachts toch wel tijd om naar huis te schuifelen om in ons prinsheerlijke bedje de ochtend af te wachten.

Dag 12, 6 jan-2011
BRAK (zie gisteren). Om 9 uur uit de veren want we gaan naar Disney World!! Maar het leek ons verstandig om eerst eens stevig te ontbijten. Zo gezegd, zo gedaan. In een schitterende saloonachtige setting vlakbij ons hotel. Prachtige attributen aan de muren en echt oldfashion bediening, onbeperkt koffie, verse sinaasappelsap, gebakken eieren met spek en worst, broodjes met ragout, gebakken appeltjes enz. Ik knapte er behoorlijk van op maar aan de andere kant van de tafel was weinig meer te zien van de door de zon opgedane bruinteint. Hierop besloten we dat Mickey Mouse het maar een dagje zonder ons moest doen en zijn we lekker terug gegaan naar het hotel.
Nadat we lekker hebben bijgeslapen en gebubbelbad hebben zijn we naar Downtown Disney gegaan, een stuk Disneyland waar vooral winkels zijn en restaurants, maar gratis toegankelijk. We hebben daar kaartjes gekocht voor de volgende 2 dagen om de parken te bezoeken, hoptickets zodat we van park naar park kunnen. Disney heeft namelijk 4 parken in Orlando: Magic Kingdom (het echte disneyworld), Animal Kingdom (grote dierentuin), Epcot Centre (toekomst en geschiedenis) en Hollywoodstudio’s (alles over de Disneyfilms).
We hebben lekker gegeten in een Jungle Safari restaurant waar om de 10 minuten een tropische storm en allerlei beestengeluiden door het restaurant gingen. Enorme aquaria met prachtige vissen en natuurlijk prima eten maakten de avond compleet. Hierna zijn we weer terug gereden naar ons appartement en heb ik nog een footballwedstrijdje gekeken.

Dag 13, 7 jan-2011
Vandaag op tijd uit bed en al met al stonden we om 9 uur voor de poort bij het Animal Kingdom. De eerste attractie waar we graag in wilden was de Expedition Everest rollercoaster, een nieuwe achtbaan die erg leuk is opgezet door een berglandschap maar waar je op een gegeven moment op een dood spoor komt, omdat Yeti de baan kapot heeft gemaakt. Dus dan gaat de achtbaan achteruit weer terug! Heel apart. Hierna kwamen we uitlopen bij een leuke roofvogelshow met afgetrainde kippen, kraanvogels, adelaars, uilen en schitterende papagaaien. De show begon net dus we konden die gelijk even meepikken. Na de show hebben we een fast pass gehaald voor de grote safari en daarna hadden we 2 uur de tijd om een beetje looproutes te doen langs de normalere beesten. Toen we aan de beurt waren met onze fast pass zijn we op safari geweest. Binnen zo’n 15 minuten met een grote jeep met gids rijdt je daar door verschillende landschappen en krijg je allerlei beesten te zien in hun natuurlijke habitat. De complete big 5 trekt aan je voorbij en daar hoef je dus niet voor naar Kenia blijkbaar. Toen we in dit park alle hoofdattracties hadden doorlopen en we erg veel geluk hebben gehad met de wachttijden hebben we nog lekker geluncht in een Afrikaans buffetrestaurant. Rond 14u zijn we naar Hollywood studios gegaan, het was daar behoorlijk druk en alle fast passes voor die dag waren al vergeven. We zijn dus maar in rijen gaan staan die nog een beetje schappelijke wachttijden vertoonden maar we kwamen er achter dat dit park veel weg heeft van het park in Frankrijk. We hebben hier dus de drukke attracties overgeslagen en besloten dat we deze in EuroDisney nog wel eens doen. Wachten en achtbanen maken hongerig en dus zijn we vlakbij ons hotel gaan eten bij de Cracker Barrel waar we gisteren ook al ontbeten hadden. Ik heb hier de lekkerste rib-eye ooit op! Bij het restaurant zit een leuke winkel met allerlei ouderwetse etenswaren en andere snuisterijen en dat was leuk om door te snuffelen. Ook hebben we nog even een mall bezocht voor de laatste aankopen en ik scoorde nog mooi een paar Nike’s voor 20$. Eenmaal in ons hotel hebben we de tassen ingepakt, dat ging moeizaam en we zijn erg benieuwd of we niet teveel hebben gekocht in de malls…. Natuurlijk nog even football gekeken, de Superbowl is begonnen!



Dag 14, 8 jan-2011
Vroeg uit de veren en na een douche snel in de auto naar het Magic Kingdom. Megagrote parkeerplaats met treintjes naar de ingang van het park, erg handig! Binnen zijn we meteen naar Space Mountain gelopen, een grote achtbaan, het was niet druk en we zaten binnen 10 minuten in de beugels. Ongewild vergelijk je toch alles in dit park met EuroDisney en we zijn er achter gekomen dat het meeste in dit park hetzelfde is als in Frankrijk. Nadat we alle grote attracties zo’n beetje hadden gehad zijn we dan ook snel naar Epcot Centre gegaan, 20 jaar geleden vond ik daar geen bal aan, maar nu was dat erg leuk. Mooie attracties die ook nog leerzaam zijn en interessant om te bekijken. Hoogtepunt was een door GM gesponsorde attractie waar je met een razende vaart een soort testbaan aflegt, het is de snelste achtbaan van Disney tot nu toe. Als laatste hebben we Soarin gedaan, een film op een megascherm waar je naar kijkt vanaf een soort vliegtuigstoel die in de lucht hangt en je echt het gevoel geeft dat je door het landschap vliegt dat op het scherm te zien is. Hier hadden we geluk, want de wachttijd was 95 minuten maar we kregen van een vriendelijke mevrouw 2 fast passen en dat scheelde dus mooi een dik uur in de rij staan! Nadat we met de monorail onze auto hadden opgezocht zijn we via Taco Bell naar ons laatste hotel gereden vlakbij het vliegveld. De tank van General Lee hebben we netjes leeggereden, het lampje brandde al toen we bij het hotel aankwamen. Lekker naar bedje toe, nog even football gekeken, laatste nachtje.

Dag 15, 9 jan-2011 (de thuisreis).
Om 8 uur opgestaan, in het hotel ontbeten en naar het vliegveld gereden. Afscheid genomen van de Dodge, fijne auto, mooie motor, prachtige acceleratie, heerlijke stoelen, mooie kleur, stoere grill, grote big ass wielen…… dag General Lee! Op de wc even m’n neus gesnoten en in gaan checken, mijn tas was 4 pounds te zwaar en de tas van Bianca mocht nog 6 pounds hebben. We hebben dus het 1 en ander uitgewisseld en toen konden we de koffers op de band kwijt. Daarna weer door de enorme veiligheidsmolen, Bianca werd nog even extra onderzocht (onbetrouwbaar sujet is ze) en de laptop werd onderworpen aan een extra inspectie. Maar alles was in orde natuurlijk en dus konden we terug naar Nederland. Van Orlando via Washington naar Amsterdam om daar in 11 km file terecht te komen….kneuterlandje. De auto was flink bevroren maar hij startte in 1 keer, ik had alleen de handrem er op laten staan en dat remde een beetje raar onderweg. Erg wennen het Nederlandse verkeer, erg onrustig maar om 09:30 uur op 10 januari waren we thuis.

<<Michael66: Opgenomen in overzicht reisverslagen>>

We zaten in het Sofitel Miami vlakbij het vliegveld, prima hotel en erg goed ontbijt.

@iedereen, foto's zijn hier te bezichtigen: http://www.mijnalbum.nl/Album=J6ZN6TLV